The ladder of abstractions

De abstractieladder is een begrip uit de algemene semantiek

, de eerste systematische beschrijving van taal gebruik makend van de constatering dat datgene waar taal over praat, niet de echte wereld is, maar een model van de wereld gevormd in ons hoofd, zie de illustratie rechts.
The "ladder of abstractions" or "abstraction ladder" is a concept taken from the field of general semantics, founded by Alfred Korzybski

, that has as its basis the fact that what we ha

ve in our heads is not the real world, but a model of the world: "The map is not the territory" - see the illustration above and right.

Het proces van het maken van dit model wordt voor het overgrote deel onbewust uitgevoerd, beginnende met de waarnemingsorganen en gevolgd door een lange reeks hersenonderdelen die daar aan vastzitten. Een evolutionaire drijfveer achter de ontwikkeling van veel van de hogere onderdelen is het kunnen onderscheiden van levensvormen in de leefomgeving in gevaarlijke en ongevaarlijke, oftewel: de indeling in groepen, gebaseerd op gemeenschappelijke kenmerken. Zo'n groep is geen object in de direct waarneembare wereld, creërende een onderscheid in het model van de wereld in het hoofd van direct waarneembare object, rechts in de illustratie, en de daarvan geabstraheerde groepen, links.
The process of making this model is executed mostly conconciously, by our sensory organs and the large namuber of neurological structures attached to them. The evolutioal drieve behind developing this system is that it is advatageous to be able to disntinguish between dangerous lif forms and friend;ly ones, i.e. to be able to collect these in separate and disngyuishale groups. These groups arn't objets existitng in the real wotrld, thus creating a discitncion between objects in the model that are and those thar aren't part of the real world., the "abstractions", the most obvious feature of the first illustion,

Deze eigenschap is al aanwezig in vele diersoorten, zeker vanaf het niveau dat ze elkaar kunnen waarschuwen voor gevaar als roofdieren. Bij de mens is dat het hoogst ontwikkeld, in de vorm bekend als "taal".
This capacity is present in many species of animals, amongst whom certainly tose that are able to warn xxxx for danger. It is developed the farthest in humankind, in a form known as "speech". Which has led to more kinds of abstractions, known as "higher abstractions".

De abstractieladder is de systematische uitwerking van relaties tussen groepen van allerlei soorten, waaronder dus degene bekend als "abstracties", begrippen zonder directe band met de werkelijkheid. Dit is dus een weerslag van neurologische ontwikkelingen, maar in de algemene semantiek is het gedaan direct vanuit het uitganspunt van taal, en de betekenis van woorden. Beginnende met een indeling van de verschillende soort van woorden.
The abstraction ladder is an attempt to a systematic approach to the relations between the kinds of groups of all sorts, including the "abstractions"., when these are exptressed in words. This is the analagon in speech or language of the neurological processes taking place ine the brain when distinguishing between species. This description starts by analyzing the different kinds of words.

De allereerste soort woorden en een goede kandidaat om de oorsprong te zijn van de ontwikkeling van taal zijn de aanwijswoorden. Ze zijn noodzakelijk om een verbinding te leggen tussen een klankuitstoot en een object. Ook "moderne" kinderen leren taal op die manier. Hier in het voorbeeld: Mama: "Daar is Bessie!" Door volwassenen die alles al geleerd hebben, herkend als een "koe".
The first kind of word and also a prime candidate to be the origin of the development of speech are here called "object words" - words that denotes things that you can point to in the real world. They are an neceesity to be able to make a conntection between a specific utterance of sounds coming out of your mouth and the objects in de the real world. Even "modern" kids start to learn language this way. For the example in the illustration: "Mama, there is Bessie!".

Verzamelwoorden Koe

De tweede soort woorden is die van de eerste en natuurlijk ontstaande abstracties: alle beesten die op "Bessie" lijken - "Klara", "Johanna" enzovoort, waarbij "Klara" en "Johanna" de aanwijswoorden zijn voor twee bepaalde andere koeien op de boerderij. Het woord "koeien" heeft de gezamenlijke eigenschappen van alle koeien op de boerderij, maar een groot aantal individuele eigenschappen van Bessie enzovoort gaan daarbij verloren; samengevat als: het verzamelwoord "koeien" is abstracter dan het aanwijswoord "Bessie".
The second kind of words are those of the natural collections of these objects, in this case: all of the objects that look like "Bessie": "Clare", "Mathilda" etc.., where "Clare" and "Mathilda" are the "object words" connected to two other "cows" that occupy the meadow of the farm, where "cows" is the word for the collection of traits that these three (and probably more) have in common. Whereby also a lot of the individual traits of Bessie etc. have been lost. The fact that there are a lot of traits are lost while retaining certain others, is denotad by another word for this collection: that of "abstraction".

Verzamelwoorden Livestock

De boerderij van Klaas heeft naast koeien ook paarden en varkens. Koeien en paarden en varkens zijn heel verschillend, maar voor boer Klaas toch ook weer gelijk in een aantal zaken: zo hebben zowel koeien als paarden voer nodig, produceren ze mest, enzovoort. Die gemeenschappelijke eigenschappen worden samengevat in het woord "vee", in het Engels livestock oftewel: "levende have". Merk op dat er voor "vee" geen afbeelding is te maken. Kennelijk is het zo dat hoewel beide termen abstracties zijn, "vee" een andere relatie tot de werkelijkheid heeft dan "koe". Hiervoor is dus de term "hogere abstracties".
Tom's farm is also the residence of other objects besides "cows". "Horses" and "pigs" are quite different from "cows", but to farmer Tom they also have some similarities: they all require feed, they ar produce manure, etc. These common traits are abbreviated into the word "live stock", Which cna be seen as a "collection of collections". Note there is in general no natural way to associate a symbol with these "collections of collections". Thereby one can distinguish them from the first kind of collections, which were equivalently named "abstrations", as "higher order abstactions".

Als deel van "vee" verliest koe "Klara" weer een groot deel van haar eigenschappen: het melk geven (althans: als producent), en bijvoorbeeld ook haar kleur. Koeien zijn zwart-wit, paarden bruin en varkens roze, dus je kan niet spreken van de "kleur" van "vee".
As part of the collection of "live stock", Bessie loses even more of her specific traits: giving milk (at least: as a mass-producer), and also for example her color: cows are frequently black-and-white, horses are brown and pigs are pink. So note: one cannot have "the color of livestock".

Het is duidelijk dat hiermee het hek min of meer van de dam is. Zo kunnen we de "levende have" van boer Klaas samenvoegen met zijn "dode have", dat laatste zijn tractor, ploeg, maaimachine enzovoort, tot "inboedel". En "inboedel" kan weer worden samengenomen met landerijen en huis tot "bezit", "waarbij het laatste weer vertaalbaar is in "geld" of "rijkdom", rechts in de versie van S.I. Hayakawa

, de naamgever van het begrip in deze vorm (klik erop voor een vergroting).
It should be clear that this last addition to the kinds of words opens the floodgates. For example: one can combine farmer Tom's "live stock" with all of the machinery he needs for his work into "farm assets". Possible further steps are "property", and "wealth" or "capital". Those are the steps used by the originator of this version of "the ladder of abstractions", S.I. Hayakawa

, in his book Language in Thought and Action

(click on the illustration for a larger version).

Maar ook andere indelingen zijn mogelijk: het bezit van boer Klaas maakt deel uit van het "agrarische sector" van het dorp, het dorp maakt deel uit van de streek, de streek van het land enzovoort. Het hek is dus niet alleen van de dam wat betreft de hoogte van de abstracties die men kan maken, maar ook wat betreft de breedte.
But other classifications are equally possible: farmer Tom's property is part of the agricultural assets of the villagee, the village is an element of the region, the regions make up the country, etc. So not only are the floodgates opened as far as the depth of the abstractions is concerned, this also applies to their width.

In principe houdt het kunnen maken van verzamelingen nergens op: het heelal is groot genoeg. Maar het is redelijk duidelijk dat de nuttigheidswaarde van verzamelingen wel redelijk snel afneemt - abstracter dan "geld" lijkt weinig nuttig, en ook qua breedte zijn er beperkingen: koeien samen nemen met schilmesjes kán, maar lijkt weinig zinvol.
In fact, the possibilities of making abstractions never end - the universe is probaly big enough for all of them. But this limitation never comes into sight, because where it is possible have have gazillions of them, most of them have little or no pratical use: one can take cows together with peeling knives, but it hardly seems to make any sense (of course: creative types will have a go after such a statement).

This is the model as developed in the field of general semantics. It is now going to be extended with some new feautes. First of all the abstraction ladder is generalized, and this genralization leads the way to what was also an ultimate goal of Korzybski: the connection with neurology and psychology.

Waar het om draait, is dat iedere stap op de abstractieladder twee dingen doet - in de stap van koeien naar "vee" omvat je meer soorten dingen, en tegelijkertijd verlies je specifieke eigenschappen van die dingen. In de meer schematische abstractieladder van hiernaast zie je in de wolk van de "werkelijkheid" figuurtjes met verschillende eigenschappen als het aantal hoeken en de kleur - in de verzamelingen eronder verdwijnt het aantal hoeken als kenmerk, en in die erboven de kleur. En in volgende stappen die je kan maken als je op het diagram klikt, gaat nog meer verloren, tot je al snel uitkomt op het meest abstracte mathematische figuur: de (eigenschaploze) punt (klik erop voor een interactieve vergroting).
The pivotal point in the abstraction ladder is that every step on it does two things: like the one taken from cows to farm animals, it enlarges the scope of the objects, and at the same time it takes away specific traits of the objects. To furthers illustrate this point, an interactive model has been made, click on the illustration (right) to start this, using the simplest objects: triangles, squarets etc. Which immediately introduces an aspect that is not easy to incorporate into natural models: even the first kind of collections are not an obvious choice. And it also illustrates that this choice matters: taking color as an ordering criterium, ends the process immediately. So besides that the making collections or abstractions is a crucial step, the choice of which kind of collections i.e.the choice of criteria is equally vital. In life forms that adept to changing environments, like humankind, these criteria are not build-in but are learned. It should be clear that the higher the abstractions that can be build, the more able they wil be to see higher patterns in the environment and thereby to predict future events.

Dit is het model zoals ontwikkeld binnen de algemene semantiek, als beschrijving van wat er binnen het verschijnsel "taal" gebeurt. Kennis ontwikkeld in 2014 en later

laat zien dat dit letterlijk zo werkt binnen het brein, in het onderdeel genaamd de hippocampus

, liggende aan de rand van de aan de buitenkant liggende cortex en de binnenliggende emotie-organen. In de hippocampus worden zowel beelden als taal herkend aan de hand van abstracte concepten in de waarneming en in het geheugen. In de cortex werd er "gedacht" en "geredeneerd" met de concepten. De andere helft van het brein, de speelse grazige weide, heeft ook een eigen plaats in een aantal onderdelen in het brein (de basale ganglia), zie hier

.
So having concluded that at least in human kind, but probaly also in more primitive versions in earlier live forms, the process of building abstractions is something that has to be learned, at least in some respects, the next question is: where and how? The first question had already been answered, in recent research

, the year of wrting being 2016 and the publication year of the research being 2014. The location where the abstractions are made is the hippocampus, a structure lying at the end of the "emotion organs" or limbic system in the centre of the brain and at the beginning of the (neo-)cortex, the outside of the brain and its major portion. The (neo-)cortex is well-known as the location where the "thinking" and "reasoning" using abstractions takes place. The other half of "the brain" as in the first illustration, the "happy green fields" of the right hemisphere, also have their own place in a number of structures: the basal ganglia and surroundings - the "emotion organs".

Dit was de "inleiding". Want nu pas is het punt bereikt waarop er met dit lichaam van kennis iets gedaan kan worden. Met voor de zekerheid toch nog een "voorzet": het zal duidelijk zijn dat het gebruik van hogere concepten, of hogere abstracties, mogelijkheden geeft om hogere patronen te zien, en eerder tot herkenning te komen, dus voordelen geeft. Reden waarom het gebruik van hogere concepten in het brein gepaard gaat met stimulerende signalen - voor degenen bekend met neurologie dan wel duidelijk hoe: die gaan gepaard met de afgifte van dopamine.
So where the hippocampus is the location where the impressions of the sensory organs are analyzed into concepts, using them for "recognition" (note: to re-cognize: "to make sense of again"), this probably is also the place where the abstractions are learned. Thus: where, say by starting with "trial and error", effective abstractions are enhanced and made permanent and ineffective ones are discouraged and discarded. And anybody knowing anything about neurology knows how things are stimulated in the brain: by the use of dopamine.

De essentiële toepassing van dit alles is deze: net als ieder proces in de hersenen dat leidt tot het vrijmaken van dopamine, is ook dit proces onderhevig aan de potentie van verslaving: hoe abstracter en algemener het gemaakte begrip, des te meer kans op een "treffer", des te meer het abstracte begrip ingeslepen wordt in de hippocampus, des te meer kans op een treffer, enzovoort. Het boek van Hayakawa

waarin hij zijn versie van de abstractieladder introduceert, is voor een groot deel gewijd aan fouten in het omgaan met abstracties, en een groot deel van die fouten wordt ingegeven door verslaafheid, van licht tot zeer ernstig, aan de dopamine vrijgemaakt bij het gebruik van abstracties. Fouten met kleurrijke beschrijvende namen als "dead level abstracting"

en "chasing each other in verbal circles"

.
Thereby almost coming to the essence of these new additions tot the ladder of abstractions: any process in the brain that involves dopamine is subject to the potential of addiction. In this case: the higher a concpet, the more likely it is to lead to a hit, the more it is stimulated by the feeering op dopamnine, the more prominent the concept becoms in the hippocampus, the more likely it leads to a hit, etc. Together: higher concepts are ponentially addictive. A large part of the book by Hayakawa is devoted to describing amelioratingg errors made both verbally and in the actual world, that are the consequence of faulty use op abstractions, in most cases due to the addictiveness of higher abstractions. Errors having dresctiptive nad colorfull names like "dead level abstracting"

and "chasing each other in verbal circles"

.

Die fraaie en al zo treffend gebleken eerste illustratie van wat er zoal omgaat in het hoofd kan dus aangepast worden tot dit:
With all this extra knowledge gained, it is possible to further enhance the first illustration that already showd so inventively the partitioning of the basic functionalities of the brain to this:

Als eerste, om de waarde aan te geven: de wereld van de abstracties is getild een stukje boven die van de werkelijkheid, en verder omhoog gaand (zo goed mogelijk).
As a fist step, to denaote the extra preductave value of using abstactions, the left hemishpere has been lifted lsightly, going further upwards to the left (as good a spossible)

En de valkuilen zijn uitgebeeld als (dat zijn er meer, want er moet wat van geleerd worden):
- het aantal hokjes is min of meer overeenkomstig gemaakt met het aantal concepten, en neemt dus af verder komende van de werkelijkheid.
- de "personen" die de concepten bedienen, hebben nog steeds hun hoofd afgewend van de werkelijkheid (deels uit hoofde van tijdsbesparing).
- de weg naar de abstracties is een stuk drukker dan die terug naar de werkelijkheid.
And the pitfalls are displayed as follows (these are more numerous beacause somethingg has to be learned from of all of this):
- the number of cubicles is made to corrrespond (approximatley) tot the number of conpets, goning to the left and going away from reality.
- the "persons" controlling the concpet cubilces have theur heads truned away form reality (as before -partly due to lack of time to make this adeption).
- the number of "persons" turning away from reality and towards abstractions in made considerably larger than those going from abstrations back towards reality.

De belangrijkste les uit dit alles is natuurlijk deze: als redenaties of argumenten ergens toe moeten leiden, zorg er dan altijd voor dat de uitkomst ervan iets zegt over de werkelijkheid. De buitenwereld. Die stap doorbreekt de cirkels leidende tot verslavingen.
The crucial lesson to be learned from this all is of course this: if reasonings or arguments are intended to lead tot something having sens,e then alwyas tkee care that the oucome of them says somehting about reality. The world outside of the model in your head. This is the step that breaks the inward spiral that leads to addictions

Dat klink heel simpel, maar het aantal gevallen dat er aan voldaan is, buiten de wereld van de natuurwetenschappen

, ligt op geen ander gebied van de maatschappij boven de 20 procent, en zodra er ideologie om de hoek komt kijken

, of retorische trucs

of andere vormen van taalvervalsing worden gebruikt, nadert dat percentage razendsnel naar nul

.

This sounds really simple, but the number of cases that abide by it relative to those that don't, is extremely low, outside of the world of the natural sciences where this step is encoded (

, see the pictures). As an overall guess for all fields outside science, the maximum number is probably lower than twenty, where in all cases where ideology is involved, and all cases where retorical fallacies and similar falsfications of language are used, the percentage tends towards zero with almost the speed of light.

Naar Alg. semantiek, inleiding

, of site home