Bronnen bij Retorische trucs: "wij"Net als alle andere retorische trucs wordt het "wij" vrijwel altijd gebruikt om smerigheid te verkopen. De eerste dader in deze verzameling is de zeer politiek-correcte en multiculturalistische Volkskrant-columnist Pieter Hilhorst. Die zich voordoet als zeer sociaal bewogen. Die hier iets betoogt aangaande de keuze tussen regels en geen-regels (de Volkskrant, 31-07-2012, column door Pieter Hilhorst, politicoloog):
Geen regels, dus. Hoe gaan we dat nu verkopen aan een publiek dat je voor wilt houden dat je zo sociaal bent:
En daar hebben we dus het "we", of "wij". In meervoud, net als bij het "wij" van Couwenberg 
. De eerste "we" wil vrijheid tot experimenteren. Dat is dus de topderde van de
maatschappij. De globaliseringswinnaars. De kosmopolieten. Degenen met
goedbetaalde baantjes die niets produceren. Degenen die stukjes in de krant
schrijven. Degenen die beleggen.Dan komt er een tweede "we". Die "we" wil passen voor de onzekerheden van de markt. Dat is dus de onderste tweederde van de markt. Degenen die productief werk doen. Degenen die sparen. En dan hebben we Peter Hilhorst, die het zo schrijft dat het lijkt dat die twee "we"-s dezelfde zijn, om te kunnen beweren dat "we" tegengestelde dingen willen die "we" niet kunnen krijgen. Oftewel: om de tegenstellingen te verdoezelen tussen zijn eigen belangen en zijn klasse, en de belangen van degenen waar hij beweert voor te staan. De volgende komt uit een eindeloze reeks. Het gaat namelijk over de Europese Unie en de Europese eenwording. Waarvan er zo veel voordelen zijn. De mantra van minister van Financiën (2011-2012) Jan Kees de Jager, bij ieder interview waarin de kosten van de eurocrisis ter sprake kwamen (de Volkskrant, 15-11-2012, door Marc Peeperkorn):
Waarmee dus vrijwel alles wat tot nu toe gezegd is door zowel Jan Kees de Jager ...:
Dus "we" krijgen ons geld niet terug. Hoe kan dan, zoals de kop zegt namens de nieuwe minister Jeroen Dijsselbloem, de oude minister Jan Kees de Jager, en de Volkskrant, dat "we" voordeel hebben bij dat geld kwijt raken. Dat heeft Jan Kees de Jager eens mondeling uitgelegd (natuurlijk wist ieder verstandig mens het al), in Pauw & Witteman (20-09-2011) 
- wat hij zegt, na 16:50 minuten, is parafraserend: "Van het oude wisselsysteem
hadden de bedrijven veel last, en van de euro hebben we dus erg geprofiteerd". Dat is dus ook de "wij"-truc in de kop: de "wij" die voordeel hebben bij de muntunie zijn de bedrijven, en daarmee voornamelijk de rijken. De "wij" die de kosten dragen, zijn de gewone burgers. Ook andere persoonlijke voornaamwoorden kunnen voor de "wij"-truc ingezet worden. Hier door een erkende klasse-verrader, voormalig PvdA-leider en bezemhok-neoliberaal Wouter Bos (de Volkskrant, 04-04-2013, column door Wouter Bos, econoom en politicoloog
Daar leugen één. Hier worden banken en verzekeraars, particulier instellingen die tegenwoordig slechts één doel hebben: winstmaximalisering op de korte termijn (Ja, we weten inmiddels dat dat ellende oplevert maar ze gaan er gewoon mee door omdat het niet onmogelijk gemaakt wordt) op één hoop gepooid met pensioenfondsen, die meer op zekerheid van lange-termijn rendement sturen.
De truc. U en ik hebben absoluut helemaal niets te vertellen over die particuliere instellingen, en al evenmin over de pensioenfondsen. Die worden allemaal bestuurd door de mensen van de soort van Wouter Bos. Tuig in pak. Alleen al voor deze gore leugen verdient Wouter Bos het om tot op het bot ontdaan te worden van zijn welstand. Naar een ton of een kale grot, met die kerel. Maar er volgen er natuurlijk meer:
Idem. Het is wel een beetje in die richting gegaan, onder druk van het tuig in pak van de soort van Wouter Bos (generaliseren kan de redactie ook!), maar het is nog niets vergeleken bij de piranha's in de particuliere sector. En dit tuig in pak is ook nog in de gelegenheid zijn leugens vrijuit te verspreiden:
De media zijn hogelijk solidair met het tuig in pak. Maar daar houdt het ook wel zo'n beetje op:
Het is en blijft oppervlakkig gezien verbazingwekkend dat er nog geen opstand is uitgebroken, en dit soort lieden aan lantarenpalen opgehangen. Met als vermoedelijke dieper liggende reden dat je dan zo'n beetje de hele hogere en hogere middenklasse eruit moet gooien. En een maatschappij moet ook bestuurd worden. Nog een bron van veelvuldig wij"-gebruik: de immigratie- en integratie-discussie (de Volkskrant, 05-02-2014, column door Arnon Grunberg):
Deze uitspraak klopt niet heel erg, want waarom zouden de Nederlanders het gaan berouwen dat ze geen Syriers toelaten? Gaan die Syriër's vanuit het Midden-Oosten Nederland bestoken? Dat is raar, want ze hebben het druk genoeg met oorlog voeren onder elkaar. De vraag is dus: "Over wie gaat dat 'wij' eigenlijk". Daarvoor zijn twee aanwijzingen: dat 'betreuren' wijst op een positieve grondhouding ten opzichte van de 'wij', en van Arnon Grunberg is voor de volle 100 procent zeker dat hij een enorme hekel heeft aan Nederland en de Nederlanders 
. Dus bedoelt hij met 'wij' hoogstvermoedelijk niet de Nederlanders, maar zijn
eigen groep. Zijn eigen groep is, zie de vorige verzameling, die van de Joden
. Dus vul voor 'wij' de term "de Joden", dan krijg je: "De Joden betreuren het
dat er geen vrije migratie is van Syriërs". Dan klopt de uitspraak ineens, want
de Joden hebben, wonende overal, een fundamenteel belang in vrije migratie. Dus de uitspraak van Arnon Grunberg is een sterke poging tot verhulling en verwarring omtrent een zaak die glashelder lig: de Joden zijn fundamenteel voor vrije (im)migraoite, en Nederlanders in steeds ruimere meerderheid tegen. Een variant vanuit een ander vakgebied: de economie (de Volkskrant, 17-10-2014, column door Sheila Sitalsing):
Een dermate gore leugen, dat zelfs Sitalsing het toegeeft:
Maar dat gaat nog allemaal over vriendje Koolmees. Helmaal aan het einde komt de bijdrage van Sitalsing zelf:
Een gore leugen, dat 'we'. Wie er betalen zijn de zwakkeren en de lage inkomens. De bezuinigingen zijn op sociale lasten en zorg. En huurders. Niet op de hogere-middeninkomende huizenbezitters. Van het gore type Koolmees en Sitalsing. Nog een "wij-tje" van de collega op de keerzijde van de pagina (de Volkskrant, 17-10-2014, column door Arnon Grunberg):
Natuurlijk heeft Grunberg het hier over zijn eigen cultuur: de Joodse cultuur is omzet. De cultuur van Geldwisselaars in de Tempel. de regel:als een immigrant negatieve eigenschappen beschrijft is combinatie met "wij", heeft hij het over zijn eigen cultuur - zijn het positieve eigenschappen, zoals "onze democratie", zijn het de Nederlandse. Niet-westerse culturen kennen nauwelijks tot niet daadwerkelijke democratie - inclusief de Joodse. Ideologie is namelijk volkomen strijdig met democratie. Een collectieve vorm van "wij" (Joop.nl, 21-10-2014,
)
Wat hiervan waar is, blijkt onmiddellijk uit de kop, en het voorkomen erin van de "wij"-variant. Die kop is waar als je het 'onze' erin uitlegt als "schrijvers en journalisten bij The Guardian, Le Monde, El País, Süddeutsche Zeitung, La Stampa enzovoort". Leg je het echter uit zoals het bedoeld is "de West-Europese bevolking in het algemeen" dan is het natuurlijk een keiharde leugen - geziene de werkloosheid in die landen. Uit welke retorische truc je dus onmiddellijk het waarheidsgehalte van de rest kan halen: pure leugens
.Een bijna-evenknie van Arnon Grunberg wat betreft het pathetisch liegen met behulp van retorische trucs is televisie-recensent Jean-Pierre Geelen
. Maar in zijn hoedanigheid van tv-recensent heeft hij wat minder te maken met
sociologische zaken, dus ook wat minder aanleidng als grunberg. Maar het
volgende voorbeeld illustreert de gelijkenis aardig (de Volkskrant, 22-10-2014, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen):
Lees de bloemlezing uit Geelen's wereld op deze website
, en het is volkomen helder dat hij een rabiaat politiek-correcteling en dus
Nederlandhater is. Dus dat 'wij' is weer het bekende "wij" van de pathetisch
liegende rethoricus.Een fraai geval. Het betreft zwartgekleurd lichtgewichtje Harriet Duurvoort
, die het Oekraïne-referendum te ingewikkeld vindt om een mening over te
hebben ("iets van de witten onderling"), maar op dat vlak geen enkele moeite heeft met de aanslagen in Brussel.
Daarvoor heeft ze het vaste recept: het is de schuld van de witten. Maar omdat het toch wat minder staat om echt elke dag naar de witten te wijzen, gebruikt ze de hier beschreven truc (de Volkskrant, 29-03-2016, column door Harriet Duurvoort, publicist):
Ruim twintig stuks. Met ondertussen best wel duidelijk, door deze uitsnijdingen, wat er met dit "we" bedoeld wordt: "het westen". En eigenlijk is ook meteen duidelijk dat het een leugen is. Dit gaat allemaal over slechts één ding: het bombarderen door Amerika. Dat Europese landen daar Amerika met wat kleinigheden in volgen, is uitsluitend en alleen door grote Amerikaanse druk op de Europese politici. De Nederlandse en Europese bevolkingen zijn er in (ruime) meerderheid tegen. En verder wordt het "we" door alle allochtonen in de media en vooral de moslims zo vaak misbruikt, dat u er zelf maar eentje uit moeten kiezen uit de lijst die rechts verschijnt bij de link hier .
Naar Retorica, trucs
, of site home
 ·.
|