Bronnen bij Retorische trucs: zwart-wit maken

Het eerste voorbeeld van "zwart-wit maken" is een traditional (de Volkskrant, 12-05-2012, column door Tonie Mudde
  Zero tolerance

...    Zero tolerance, te vinden onder de Z in elk populistisch handboek, is typisch zo'n oplossing die goed klinkt totdat je er de wetenschappelijke literatuur op naslaat. Voorbeeld: de Verenigde Staten, waar de term werd uitgevonden, voerde in de jaren negentig een zerotolerancebeleid in voor automobilisten jonger dan 21 jaar. Eerst mochten ze nog een beetje drinken voordat ze achter het stuur kropen, toen niks meer. ...

In vrijwel alle gevallen gevolgd door een pleidooi voor lage straffen. Welk pleidooi onmiddellijk onderuit gehaald kan worden door de de vereiste van een neutrale analyse: "Bekijk beide uitersten", uit te voeren. En dat andere uiterste is "zero punishment". Wat zonder verdere uitleg gekwalificeerd kan worden als bijna oneindig veel absurder dan "zero tolerance".

Eentje van een terrein waar het gebruik de bijna absolute regel is (de Volkskrant, 11-10-2011, door Juan Amayo Castro, Kees-Jan van Klaveren en Bram Mellink):
  Homogeen is Nederland nooit geweest

Juan Amayo Castro is jurist en als postdoc verbonden aan de Vrije Universiteit. Kees-Jan van Klaveren en Bram Mellink  zijn promovendi in de Nederlandse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam.

De eindeloos herhaalde redenatie: "Een beetje vermenging is ooit goed geweest, dus ...
  Als Nederland wederom wil profiteren van een verrijking van zijn cultuur en identiteit

... alle vermenging is goed".

Zwart-wit-maken wordt zo vaak gebruikt, dat het niet opvalt. Hier eentje vanwege het "hoge niveau" (de Volkskrant, 16-04-2016, van verslaggever Robert Giebels):
  'Niet doorrekenen program leidt tot luchtfietserij'
Tussentitel: Onze doorrekening laat zien of plannen betaalbaar zijn - Laura van Geest - CPB-directeur

Een politieke partij die haar komende verkiezingsprogramma niet door het Centraal Planbureau laat doorrekenen, kan 'moeiteloos worden beticht van luchtfietserij', zegt CPB-directeur Laura van Geest. Het berekenen van de financieel-economische effecten van verkiezingsbeloftes, zoals het CPB sinds 1986 doet, is volgens Van Geest 'goed voor de feitelijkheid van het verkiezingsdebat en uiteindelijk voor de kiezer'.    ...

Dat het CPB niet doorrekent, betekent niet dat er niet doorgerekend wordt.


Naar Retorica, trucs , of site home ·.

15 mei 2012