Bronnen bij Termen: multiculturele samenleving

  Multiculturele samenleving
1, (pol. cor.): Samenleving waarin alle culturen met alle stadia van ontwikkeling en alle mogelijke gewoontes als één grote gelukkige broederschap door elkaar leven. 2, (real., kort): Negers die baard en/of snor laten staan en vijf keer per dag bidden, en Turken die aan bling-bling en schietpartijen doen. 3, (real., alg.): Zie: Onderhoudsvrije tuin . Bekende voorbeelden: Hoetoes en Toetsies, soennieten en sjiieten, hindoes en moslims, Serviërs en Kroaten, Serviërs en moslims, Kroaten en moslims, Albanezen en Serviërs, Albanezen en Macedoniërs, moslims en christenen, en zo'n beetje de hele rest van de wereld. De correcte term voor het door "multiculturele samenleving" beschreven sociologische proces luidt "multidivergente segregatiemaatschappij". 4, (real., Ned.): Een fatsoenlijke blanke samenleving waaraan door gekleurde immigratie een overdaad aan overlast, criminaliteit, antisemitisme, racisme, vrouwenonderdrukking, besnijdenis, uithuwelijken, inteelt, ideologisch verbaal geweld, en algehele culturele achterlijkheid is toegevoegd. Plus het zodanig stelselmatig liegen, dat men het zelf gelooft. Over dit alles, en nog wat zoals "Islam is vrede".
    Toelichting bij 1: Kan alleen tot stand komen als de Nederlandse buren van een, bijvoorbeeld, Turkse immigrant de Turkse taal leren, de Nederlandse man een baard gaat dragen, de Nederlandse vrouw een hoofddoek, en het hele gezin naar de moskee gaat. Want anders voelen de immigranten zich hier niet thuis, afgewezen, buitengesloten, minder kansen hebbend, gediscrimineerd, en racistisch behandeld . Naar oplossingen voor Nederlanders met links een Turkse buur en rechts een Afrikaan wordt nog gezocht.
    Voor beelden van de multiculturele samenleving, zie hier .

In Parijs hebben de moslims de aanslag gepleegd op Charlie Hebdo, ter illustratie van het feit hoe oneindig ver de islam en haar aanhangers staan van beschaving. En dat samenleven ermee in een enigszins op beschaving lijkende cultuur, hoe gering ook, niet mogelijk is.

Dus is het ook weer tijd voor de politiek-correcten, nomadisten en Gutmenschen in de media om de campagne voor de multiculturele samenleving een nieuw leven in te blazen. Hier de bijdrage eraan van de Volkskrant door middel van het publiceren van een artikel dat grenzeloos onbeschaamd is in haar pleidooi, en daarom ook een goede bron om de diverse dwaasheden van het multiculturalisme eruit te analyseren.

De dwaasheden begonnen dat al met de kop van het artikel, naar we mogen aannemen de verantwoording van de Volkskrant. Hier eerst de versie van de website (Volkskrant.nl, 22-01-2015, door René Romer, directeur van het diversity marketingbureau TransCity in Rotterdam):
  Erken dat Europa een multiculturele samenleving is

Als Europa al een multiculturele samenleving is, is er niets aan de hand: een multiculturele samenleving is een samenleving waar diverse culturen als één grote gelukkige familie door elkaar leven. Dat is hoe de multiculturalisten de multiculturele samenleving promoten. En als dat het geval is, kan niemand er bezwaar tegen hebben
    De eerste kleine tegenspraak zit erin dat deze gelukzalige toestand erkend zou moeten worden. Als er mensen zijn die in het aangezicht van een samenleving die één grote gelukkige familie is, gaan ontkennen dat het één grote gelukkige familie is, dan is het doodgewoon geen grote gelukkige familie. Dan is er in ieder geval sprake van meningsverschillen. Waarvan de aard zo meteen zal blijken.
    En daarvoor over naar de kop van de printversie (de Volkskrant, 22-01-2015, door René Romer is directeur van het diversity marketingbureau TransCity in Rotterdam):
  De 'wij-samenleving' lijkt verder weg dan ooit

Even aannemende dat 'wij-samenleving' een synoniem is voor "multiculturele samenleving", die grote gelukkige familie, is dit een ronduit erkenning dat er absoluut geen multiculturele samenleving bestaat. Het flagrante tegendeel van de eerste kop. De eerste kop is in dat geval doodgewoon een opdracht - een eis. En aan welke partij, is volkomen duidelijk voor wie de tradities kent. Kijk maar naar de inleiding van het artikel:
  De opkomst van Pim Fortuyn verleidde Jan Peter Balkenende ooit tot de uitspraak dat 'de multiculturele samenleving niet iets is om naar te streven'.
    In de jaren die volgden, werden pogingen ondernomen om de multiculturele samenleving 'af te schaffen'. Overheidspublicaties mochten alleen nog in het Nederlands verschijnen. Media gericht op de multiculturele samenleving werden opgeheven of gehinderd.
    Verder besloot het kabinet-Rutte 1 om in de briefings van overheidcampagnes Nieuwe Nederlanders niet meer specifiek als doelgroep te benoemen; gerichte werving voor bijvoorbeeld een baan bij Defensie werd daarmee een halt toegeroepen. Het afbeelden van hoofddoekdragende vrouwen in overheidscampagnes werd ook gestopt.
    Kortom, telkens werden weer nieuwe keuzes gemaakt die ervoor zouden zorgen dat Nieuwe Nederlanders zich minder in onze samenleving zouden herkennen.

Dus een multiculturele samenleving is een samenleving waarin de overheid alles in alle mogelijke talen publiceert (middels zo rond de 150), immigrantengroepen speciaal benoemd worden en speciaal voorgeselecteerd, er media zijn voor alle mogelijke immigrantengroepen, de cultuuruitingen van de immigrantengroepen bij voorkeur naar voren gehaald, enzovoort.
    En van dit alles wordt ook de reden en het doel vermeld:
  Kortom, telkens werden weer nieuwe keuzes gemaakt die ervoor zouden zorgen dat Nieuwe Nederlanders zich minder in onze samenleving zouden herkennen.

Oftewel: al die maatregelen van dat uiterlijk vertoon dienen ervoor om de immigranten zich meer thuis te laten voelen, doordat ze omringd zouden worden door uitingen van eigen cultuur. En dus minder door uitingen van de Nederlandse cultuur.
    Dat laatste is een toevoeging van deze redactie die noodzakelijk is om het verhaal compleet te maken, maar in alle versies van dit soort verhalen wordt weggelaten. Dat heet namelijk "de andere kant van de medaille". En daar hebben dit soort multiculturalisten een volkomen blind oog voor.
    En dat blinde oog is noodzakelijk, want als je dit stapje eenmaal hebt genomen, is de volgende vanzelfsprekend: als die immigranten zich wel thuisvoelen bij hun eigen beelden en niet bij die van Nederlanders, geldt dat voor Nederlanders natuurlijk precies andersom: met immigrantenbeelden gaan de Nederlanders zich minder thuis voelen.
    En wie hier iets wil gaan zeggen over verschillen tussen de twee groepen, heeft er niets van begrepen want volgens het allereerste axioma van het multiculturalisme zijn die twee groepen volkomen gelijkwaardig: iets wat de immigranten niet kunnen, kunnen de Nederlanders ook niet.
    Na deze eerste analyse laat de rest van het betoog van de multiculturalist zich nu lezen als één grote schunnigheid. Die begint met een uitgebreide versie van wat er met de twee koppen misging:
  Toch kan één conclusie alvast wel worden getrokken. We moeten eindelijk eens ondubbelzinnig erkennen dat Europa, en Nederland, een multiculturele samenleving is geworden. De vraag of de multiculturele samenleving iets is om naar te streven, is dus totaal achterhaald. De vraag is: hoe gaan we de multiculturele samenleving, die we onmiskenbaar zijn, met zijn allen inrichten?

Let op dat 'met zijn allen'. En houd onderweg bij wat de bijdrage van de andere kant van 'met zijn allen'  zou moeten zijn.
  Wat in ons land vrij consequent wordt vergeten, is dat het bouwen aan de door de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb zo genoemde wij-samenleving, betekent dat mensen zich in ons land thuis moeten voelen. Als iemand als geboren en getogen Nederlander, met (groot)ouders die ooit in Suriname of Marokko zijn geboren, de eigen belevingswereld nooit terugziet in de taal van onze politici, in de lessen op onze scholen, of bijvoorbeeld in de keuzes van ons bedrijfsleven, kort en goed, in alle uitingsvormen in onze samenleving, dan creëren we een leefomgeving waarin sommigen zich minder op hun gemak voelen.

Oftewel: Nederlanders moeten de immigrantenculturen implementeren.
  Het zijn immers vooral witte politici, witte mediamakers en bijvoorbeeld witte reclamemakers die bepalen hoe Nieuwe Nederlanders zich 'moeten' gedragen, wat ze leuke programma's of leuke muziek 'moeten' vinden en welke reclame-uitingen aansprekend 'moeten' zijn. Met de belevingswereld van de burgers zelf uit onze gemixte samenleving wordt nauwelijks rekening gehouden. Van het door de grote maatschappelijke actoren ontwikkelen van een wij-samenleving, is nog in het geheel geen sprake.

Oftewel: Nederlanders moeten de immigrantenculturen implementeren.
   'Alleen witte mensen weten wat goede zwarte muziek is', schreef ik enige tijd geleden. Op het eerste gezicht lijkt dat wat onaardig en ongenuanceerd, maar er zit een grote kern van waarheid in.
    Daarom wordt het de hoogste tijd dat we in de meest brede zin gaan bouwen aan een samenleving waarin mensen zich wél herkennen, waarin ze wél erkenning vinden voor wie ze zijn en waar ze vandaan komen, en waarmee ze zich wél kunnen identificeren. Een wij-samenleving van en voor alle Nederlanders.

Oftewel: Nederlanders moeten de immigrantenculturen implementeren.
    Met welk laatste citaat zo'n beetje wel het hele artikel de revue is gepasseerd.
    Even tussendoor: die immigranten zijn naar Nederland gekomen omdat daar waar hun eigen cultuur inderdaad geïmplementeerd is, het thuisland, het een grote puinzooi is.
    Wat deze auteur en zijn vrienden multiculturalisten willen, is ook aardig te illustreren. Neem nu eens een televisieprogramma. Zeg: een kinderprogramma. Vroeger zag je daar Nederlanders. Want er waren geen immigranten. Nu zijn er immigranten, die die moeten ook een plaatsje in dat programma. Maar er zijn inmiddels vele soorten immigranten en je kan niet de ene groep iets geven wat je de andere groepen dan gaat onthouden. Geef je een plaatsje aan de Turken, dan hebben Marokkanen er ook recht op. geef een plek aan een Surinaamse creool, dan kan je niet anders dan ook een plek geven aan de Surinaamse hindoestaan, want die twee groepen kijken met argusogen naar elkaar. En vergeet de Antillianen niet. Dan heb je ook nog Ghanezen, Somaliërs, en ... Nou ja, u heeft het principe wel door. Hier is een promotiefoto van het jeugdprogramma Spangas:
Spangas

Ongeveer de helft is immigrant(-ennakomeling).
    En dat het maar de helft is, komt omdat dit een grote cast is. Is die kleiner, dan krijg je dit:
Blue Peter 

Deze promotiefoto komt uit het naburige Engeland, van het leidende kinderprogramma van de leidende omroep de BBC: Bleu Peter. Geen blanke meer te herkennen.
    Dat is het niveau waartoe de multiculturalisten bereid zijn ten einde de wensen van de immigranten tegemoet te komen. De wensen van lijders aan de meest zuivere vorm van racisme: onderscheid maken op grond van ras.
    Conclusie: "de multiculturele samenleving" is een nefaste vorm van racisme.
    Of, terug gaande naar de aanleiding: "de multiculturele smaneleving": dat is moslims die aanslagen plegen op blanken, en blanken die roepen dat er dus meer multiculturele samenleving moet komen.


Naar Termen , of site home ·.

23 jan.2015