Toelichting bij Termen: verzorgingsstaat
De term "verzorgingsstaat"
is één van de beste thermometers van de maatschappelijke stemming, met name
waar het de positie van de topderde van de maatschappij betreft. Puur
inhoudelijk gezien is het de naam voor het geheel van alle sociale
voorzieningen, georganiseerd door de overheid - de staat. En tot aan de
jaren 1980 had een positieve bijklank. De jaren 1980 worden gekenmerkt door
de opkomst van het neoliberalisme - het steeds grotere graaien door
aanvankelijk de elite en geleidelijk de hele topderde. Vanaf die tijd werden
de media steeds meer gedomineerd door aanhangers van het neoliberalisme, en
hebben die media ervoor gezorgd dat de term nu een (sterk) negatieve
bijklank heeft.
Ter illustratie hiervan hier een
verzameling over het gebruik van de term in de media, aanvankelijk stammende
uit één enkele bron, voorpagina-columnist van de Volkskrant en
successchrijver Arnon Grunberg. Grunberg is in deze positie sterk
representatief voor bijna alle aspecten rond de verzorgingsstaat: hij is een
rabiaat neoliberaal uit de culturele groep die de originator is van de
formele en praktisch uitwerking van het neoliberalisme
, de Joodse cultuur
, en hij staat voor de invloed die die cultuur heeft in
de media
 , die sterk bijgedragen heeft aan de
opkomst van het
neoliberalisme in Nederland, en de slechte naam die sociale voorzieningen en
haar term "verzorgingsstaat" hebben gekregen
: de Joodse cultuur en haar
nomadisme en neoliberalisme zijn de natuurlijke vijanden van de residente
cultuur en de sociale staat.
Dus hier uit de grote hoeveelheid weerzinwekkendheid
en kwaadaardigheid die Arnon Grunberg
over de maatschappij uitstort, wat uitingen over de verzorgingsstaat (de Volkskrant, 21-07-2010, column door Arnon Grunberg):
En (de Volkskrant, 09-08-2011, column door Arnon Grunberg):
En (de Volkskrant, 21-09-2011, column door Arnon Grunberg):
De Joodse cultuur is
gebaseerd op "Ieder voor zich en God voor ons allen", en kent alleen de
ethiek van "Het recht van de sterkste".
En (de Volkskrant, 01-10-2011, column door Arnon Grunberg)
De Joodse cultuur is de cultuur van de
hedgefondsmanagers. In de oudheid kwam ene Jezus van Nazareth daar tegen in
opstand, en verjoeg de hedgefundmanagers uit de Tempel. Nadat de Joden deze
opstandeling hadden uitgeleverd aan beulen, zijn ze weer massaal
als geldwisselaars de Tempel in getrokken.
En (de Volkskrant, 31-03-2012, column door Arnon Grunberg):
Voor Joden en
andere neoliberalen nog veel meer.
Een andere Jood gaat op verkenning naar een hem totaal vreemde wereld -
een soort tocht naar de sociale Galapagos Eilanden, vanuit de woestijn van
"Ikke, ikke , ikke":
De bekende fout begaan door de neoliberale roofdier-types: evolutie,
"the survival of the fittest", is niet de overleving van de sterkste in
de onderlinge strijd van de individuen, maar de overleving van de soorten die zich het best kunnen
aanpassen. Joden doen dat door te parasiteren op de hoge opbrengsten van de
sociale verzorgingsgemeenschappen. Met enige regelmaat verzetten die sociale
culturen zich daartegen, dat noemt men dan "pogroms", en toen de sociale
verzorgingsstaat door de industriële revolutie van de overgang naar de jaren
1900 sterk toenam, en ook het parasitisme van de Joden, resulteerde dat in
de langdurig opgespaarde explosieve pogrom genaamd "holocaust".
En (de Volkskrant, 20-08-2012, column door Arnon Grunberg):
"Een stem tegen het Joodse denken is een stem op de Duivel".
En (de Volkskrant, 05-11-2012, column door Arnon Grunberg):
Net
als de voorgaande een andere formulering van wat ook bekend staat als de
"homo economicus"
: mensen worden uitsluitend gedreven door geld, en de
enige zaken die van belang zijn, zijn de zaken die uit te drukken zijn in
geld. De Joodse cultuur van de Geldwisselaars in de Tempel.
Een misverstand dat Grunberg nooit zal kunnen rechtzetten in zijn door
Joodse cultuur verkankerde hoofd: het is de bouwvakker en schoonmaker die
een deel van hun productiviteit overdragen aan de belastinginspecteur. Want
de belastinginspecteur maakt deel uit van de derde (of hogere) economische
sector
, die alleen kan functioneren vanwege de opbrengsten van de eerste
economische sector, de economische sector die de goederen produceert voor
het leven en overleven.
Tja ...
En (de Volkskrant, 22-11-2012, column door Arnon Grunberg):
Een nog groter
kwaad dan dat van de verzorgingsstaat: het belemmeren van migratie. Nog
groter, want nomadisme is van nog meer overlevingsbelang voor de
parasitaire soort van cultuur - het of men moet altijd kunnen vluchten naar een andere
gastheer, als de huidige te veel defensieve reacties gaat vertonen -
immuniteit verwerft.
Wat uiteindelijk bijna altijd het geval is.
Met bijvoorbeeld zoiets als
een holocaust, dus.
De verzorgingsstaat is een
daarvan afgeleid kwaad, omdat deze
uiteindelijk ook vrijwel altijd tot immuniteitsreacties leidt:
Juist ja ...
En (de Volkskrant, 06-04-2013, column door Arnon Grunberg):
De Joodse cultuur kent geen moraal, en kan dus ook moraal elders niet
herkennen. Om een begrip te herkennen, moet het op één of andere manier in je
hoofd zitten, geheten adaequatio
 . Zoiets als dat slachtoffers van een tragisch gebeuren als het
verlies van een kind, alleen echt begrip kunnen vinden bij slachtoffers van
een soortgelijk gebeuren.
En (de Volkskrant, 17-05-2013, column door Arnon Grunberg):
Maar natuurlijk: types als Halbe Zijlstar
en de rest van de VVD hebben geen last van 'echte solidariteit uit
welwillendheid' en kunnen dus rustig doorgaan met parasiteren.
Er zijn ook
niet-Joodse parasieten.
En (de Volkskrant, 15-01-2014, column door Arnon Grunberg):
Solidariteit bestaat alleen bij de gratie van de dreiging met geweld.
Volgens Grunberg. Een bewering die wordt tegengesproken door de huidige
generatie leden van de Joodse cultuur: die gedragen zich nog net zo
parasitair als de generatie van voor de holocaust.
En: (de Volkskrant, 20-02-2014, column door Arnon Grunberg):
Een leugen: een voor de
reclamewereld, de commerciële wereld, de wereld van de media en uiteindelijk
de topderde van de maatschappij veelzeggende reclame. Dat zijn de werelden
waar de dominantie van het neoliberalisme (bijna) absoluut is. Let op het
gebruik van de term 'onze'
.
Weer het 'onze', maar nu horende bij de onderste tweederde van de
maatschappij. Arnon Grunberg hoort daar absoluut niet bij. Die zou met al
zijn geestelijke afwijkingen zelfmoord hebben gepleegd als hij minder
erkenning had gekregen dan hem nu ten deel valt.
Welk belang Grunberg aan de verzorgingsmaatschappij hecht is al eerder
gebleken. Oftewel: dit 'wij' gaat absoluut niet over hem. Zoals al gezegd:
de man is diep gestoord, want anders kan je zulke tegenstrijdige zaken niet
opschrijven oftewel in je hoofd hebben.
En (de Volkskrant, 10-09-2014, column door Arnon Grunberg):
Welke belediging erin zit dat de ene persoon voor een uur werk een bedrag van
10 euro krijgt, zoals voor dit soort werk, terwijl een andere wiens werk
alleen schade aan de maatschappij oplevert, zoals bij vrijwel alle
economen, financiële specialisten, de meeste managers, enzovoort, vele
honderden en nog veel meer krijgen per uur geleverde "inspanning".
Daar heb je dat 'ons' weer.
Overigens geeft Grunberg
in dit stuk ook toe waar
hij aan lijdt:
Weer een treffend zelfportret. Te vertalen tot: "Columnisten die dwangmatig
sociaal-verbaal crimineel gedrag
vertonen lijden misschien zelf niet onder hun dwangneurose, maar doen anderen
daaronder lijden. We hebben dus te maken met een psychiatrische
aandoening."
Die leidt tot dit soort symptomen:
Inderdaad: want dat is een maatschappij zonder parasieten, dus zonder
nomadisten, dus zonder Joden. Een ware hel, indeed ...
En hier dan het artikel dat de aanleiding was voor de invoering van
"verzorgingsstaat" in de verzameling Termen en het starten deze
toelichting (de Volkskrant, 29-10-2014, column door Arnon Grunberg):
Grappig hierin is de combinatie van
"verzorgingsstaat" met "geseculariseerd' ... Kennelijk heeft Grunberg in
zijn onderbewustzijn nog steeds een sterke band met religie, in zijn geval:
de Joodse religie, om de door hem zo gehate verzorgingsstaat te
verbinden met religieloosheid.
Heeft Arnon misschien ook een
alternatief die gehate verzorgingsstaat en haar basale idee: solidariteit?
Ja, dat heeft hij, en hij gaat dat zeggen. We geven u wat tijd om te raden
wat dat is, door eerst een ander artikel van zijn hand te citeren (de Volkskrant, 24-10-2014, column door Arnon Grunberg):
Dat is de richting waarin u moet zoeken voor Arnon ziet als alternatief: een staat
gebaseerd op "concurrentie", de EU (oftwel: geen staat maar een imperium),
en het liberalisme - dat laatste natuurlijk zijnde een eufemisme voor
"neoliberalisme". Trouwens: die eerste twee ook - in de praktijk.
Maar dat is nog maar de hint. Het is nog niet het idee dat het alternatief
is voor de opbouw van een betere staat. Als u de verzorgingsstaat ziet als
iets goeds, en ook bedacht heeft wat er zo al aan kwaad is in deze wereld op
dit soort terrein, heeft u het inmiddels vermoedelijk al geraden (de Volkskrant,
30-10-2014, column door Arnon Grunberg
Juist ja... "Geldzucht is
verfrissend". Hetzelfde als de uitspraak: de Joodse cultuur is die van
Geldwisselaars in de Tempel. En wie daar tegen wil strijden, is als:
De eerste twee als voorbeeld van de stromingen die zich tegen de geldzucht,
het neoliberalisme, verzetten:
En de laatste twee als aanvullende voorbeelden van wat de residente cultuur
doet als ze sterk uitgezogen wordt door de geldzucht-parasieten en die
parasieten van zich af probeert te schudden:
Even natuurlijke reacties, die moordpartijen, als de reactie van de boer die
de sprinkhanen op zijn land vertrapt. Deze sprinkhanen:
Klopt in de zin dat de Rode Khmer en Mao tegen winstmaximalisatie waren,
maar klopt niet in de zin degenen die ze bestreden zijn daar hartstikke voor
waren, en de moordpartijen dus wel degelijk het gevolg zijn van
winstmaximalisatie. De winstmaximalisatie van van de sprinkhanen. De
winstmaximalisatie waardoor de werkenden in de beschaafde landen ontslagen
worden en vervangen door horigen en slaven in de mensenfoklanden van de derde
wereld. De winstmaximalisatiesprinkhanen van de hedgefunds en andere
soortgelijke financiële instellingen
, met aan de top Goldman Sachs, en voor de rest ook sterk gedomineerd door het
Joodse geparasiteerde geld
.
Parasieten met de bijpassende morele opvattingen:
Of in het positieve gesteld:
Oftewel: de liefde voor het geld is een religieuze opvatting, en wel een
Joodse religieuze opvatting. Of beter: een Joodse culturele opvatting, want het
zijn ook en misschien wel met name de min of meer seculiere Joden die eraan
lijden. Een waarneming die al zo oud is als de Joden in onze culturen rondlopen,
gezien bijvoorbeeld de rol van Shylock
in het drama van Shakespeare, eind 16de eeuw.
Dus voor wie
het duidelijk is de verzorgingsstaat een vorm van goed is, en geldzucht een vorm van kwaad, is het dus ook zo dat de
Joodse cultuur een vorm van kwaad is. Een logica hier afgeleid door een lid van
de Joodse cultuur: Arnon Grunberg.
Het bewijs dat Arnon Grunberg volkomen representatief is
voor zijn cultuurgenoten staat hier
.
Naar Termen, verzorgingsstaat
, of site home
 ·.
|