De Volkskrant, 13-10-2007, column door Bas Haring |
13 okt.2007 |
Kun je met één druppel identiteit Nederland maken?
Wat is toch in hemelsnaam die identiteit waar afgelopen dagen zoveel over gezegd
en geschreven is? Waar hebben we het dan over?
Een woord wat in me opkomt, zo nadenkend over wat identiteit
toch eigenlijk is, is het woord 'essentie'. Zoals in 'vanille-essentie': een
klein beetje is voldoende en de hele taart smaakt naar vanille.
Of 'sinaasappelessentie': één druppeltje ervan in een groot
glas aangelengde alcohol en je krijgt Grand Marnier.
Dat ene druppeltje essentie is de samengebalde kern van waar
het om gaat. En identiteit is volgens mij ook zo'n 'samengebalde kern'.
Heb ik zelf zoiets? Een identiteit. Is er een essentie van
wie ik ben? Ik geloof eerlijk gezegd van niet. Ondanks mijn zoektocht - die heb
ik heus gehad - heb ik nog nooit mijn identiteit kunnen vinden.
Natuurlijk, er zijn dingen die goed bij mij passen en andere
dingen die echt niet bij mij horen, maar het druppeltje Bas Haring-essentie ken
ik niet.
En als ikzelf niet eens zo'n essentie heb, zouden 16 miljoen
mensen er dan wel één hebben? Eentje voor hun allemaal. Een Nederlandse
identiteit. Ik betwijfel het.
Maar veel belangrijker is de vraag: 'En wat dan nog?' Mocht
de Nederlandse identiteit wel bestaan, welke consequenties verbinden we daar dan
aan? Wat moeten we ermee?
Moeten we er trots op zijn? Op het druppeltje waar we
allemaal in passen? Moeten we hem koesteren?
Kan het beter maar niet veranderen en blijven zoals hij is?
Is het het beste druppeltje dat er bestaat? Is 't beter dan andere identiteiten?
Moeten we boos worden op hen die ons druppeltje ontkennen? En zo ja, waarom dan?
Ik zou er eerlijk gezegd niet om malen als zo'n druppeltje
niet bestaat: het druppeltje dat aangelengd met water Nederland oplevert.
Ik hou niet van zulk soort druppeltjes. Zoals ik ook niet van
vanille-essentie hou, en geef mij maar echte Grand Marnier.
Terug naar Filosofie lijst
, of naar
site home
.
|