Filosofen: Marjan Slob

De Volkskrant wisselt met enige regelmaat in haar columnistenbestand, en raakten haar lezers bekend met ene Marjan Slob, waarachter vermeld stond: 'filosoof'. Waarop zich in de geest van deze redactie een sardonische grijns ontwikkelde ... Filosofie  was tot voor een decennium of zo het territorium van zwevende ivoren toren bewoners die indien gedwongen tot confrontatie met de werkelijkheid onmiddellijk tot krijsende waanzin zouden vervallen. De nieuwe generatie heeft daar iets aan toegevoegd: de waanzin van de politieke-correctheid  .
 
Dat bleek al snel - ongetwijfeld om die reden uitgekozen, kwam filosoof Slob met precies dezelfde naar intellectuele beerput stinkende politieke-correctheid als bijna de gehele rest van het Nederlandse filosofie en columnisme - dat soort spul wordt verzameld elders uitleg of detail . In deze verzameling gaat het om de bijdrage in meer filosofische richting.

Te beginnen met een recensie van een boek van haar hand (de Volkskrant, 07-05-2016, boekrecensie door Suzanne Weusten):
  In een meeslepend betoog wast Marjan Slob een groepje luidruchtige hersenwetenschappers de oren

Wie herinnert zich niet het eerste moment van zelfbewustzijn, het besef dat je jezelf tegelijkertijd kunt ervaren én beschouwen. Je leeft van binnenuit en beziet jezelf van buitenaf. Het overviel Marjan Slob als kleuter, in de zandbak. Voor Slob is dit een sleutelervaring, het begin van een langdurige fascinatie voor de essentie van het mens-zijn. De vragen die ze als meisje heeft over zichzelf en de wereld drijven haar in de armen van de psychologie. Daar zou ze leren hoe je jezelf kunt bestuderen met je eigen verstand.    ...

Volkomen in overeenstemming met ervaringen in de universitaire wereld: bij de psychologie-studie vindt je een overdaad aan mensen die hun eigen problemen willen oplossen. Meestal van nog wat "individueler" soort problemen.
  Maar de psychologie stelt teleur, vooral doordat ze geen antwoord krijgt op haar belangrijkste vraag.

Tja ... Stel een domme vraag ...
  Ze begrijpt niet hoe psychologen de menselijke soort kunnen bestuderen terwijl ze zelf een exemplaar van deze soort zijn.

Tja ... Dat geldt toch eigenlijk best wel voor heel veel wetenschappelijke vakgebieden. Afschaffen dus maar ...?
  Ze stapt over naar de filosofie.

Van de regen ...
  Nog steeds wil ze de mens doorgronden, wil ze begrijpen wat mensen maakt tot wat ze zijn. Ze zoekt naar opvattingen en theorieën die het best aansluiten bij die gewaarwording destijds in de zandbak, toen ze voor het eerst tegen zichzelf zei: 'Ik besta.'

Ook al eerder bekend als "Das Wesen des Dasein" - van ene Heidegger, een notoire verbale oplichter uitleg of detail .
  In Hersenbeest, een essay in negentien afleveringen, onderzoekt Marjan Slob hoe je jezelf als mens kunt bestuderen en tegelijkertijd objectiviteit kunt claimen.

Beste Marjan, hier is de oplossing: "Neem eens een ander mens". En ter toelichting: "Een ander mens is een mens anders dan jezelf. Heus, die bestaan ook".
    Dan volgt een niet heel begrijpelijke overgang in de recensie:
  Als vertrekpunt neemt ze de hersenwetenschappen, want juist zij beheersen het publieke debat.

Onzin: hersenwetenschappen zijn redelijk vaak in het nieuws omdat er een nieuwe onderzoeksmethode is, fMRI, die nieuwe resultaten boekt. Dat is nog geen debat.
  Slob ergert zich aan een kleine subgroep van luidruchtige hersenwetenschappers.

Die kleine groep is nog kleiner dan een kleine groep, namelijk ongeveer twee personen: Dick Swaab en Viktor Lamme. Die halen met enige regelmaat de media met de absurde stelling: "De hersenen zijn als een klokwerk". Ze formuleren het wat anders, maar daar komt het wel op neer. Waarop natuurlijk diverse anderen gereageerd hebben met "Dat is klinkklare onzin". Dat is het hele "debat".
    Verder kan het hier niet besproken worden, want, legt de recensent uit aan het einde:
  Waarom noemt Slob de schreeuwerige hersenwetenschappers niet bij naam, zij zijn toch de aanleiding voor haar boek? En waarom heeft ze niet één zo'n 'wetenschapsprinsje' geïnterviewd?

En hun opvattingen komen dus al helemaal niet aan de orde - verder dan dit stukje:
  Hersenwetenschappers kunnen geen objectieve kennis vergaren over innerlijke ervaringen, betoogt Slob. Gedrag kun je observeren, gedachten zijn privé. Weliswaar kunnen scans de fysiologie van hersenprocessen in kaart brengen, maar daarna stuiten ze op de vesting van de binnenwereld.

Een uitspraak die naadloos past in een redelijk bekend rijtje, met daarin: "De mens zal nooit kunnen vliegen", "De mens zal nooit de ruimte in kunnen gaan", "De wereld heeft nooit meer dan vijf computers nodig" enzovoort  . Waarvoor trouwens destijds bijzonder plausibel klinkende argumenten werden aangevoerd.
    Maar Marjan Slob heeft een alternatief voor de doodlopende weg van het natuurwetenschappelijke onderzoek:
  En daarom hebben ze de geesteswetenschappen nodig, die een verfijnd instrumentarium hebben ontwikkeld om de menselijke geest te onderzoeken. Kunstbeschouwers, filosofen en historici hebben een vocabulaire om begrippen als 'zelf', 'bewustzijn' of 'vrijheid' te duiden.

Brullen van de lach! Tel de Chinese beschaving mee, en de mensheid bezigt deze methodieken al zo'n vijfduizend jaar. Met ten opzichte van de verstreken tijd verwaarloosbare vooruitgang. De beste uitspraak over moraliteit: "Wie gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet". Een origineel hiervan: Confucius  .
    Het leidt dus geen enkele twijfel waaraan Marjan Slob haar inspiratie voor haar boek ontleent: afkeer en haat jegens de natuurwetenschappen. Die hebben de filosofie inderdaad helemaal uitgekleed.
    De Volkskrant behoort natuurlijk ook tot dit bijzonder kwalijke deel van het alfa-rijk  :
  Hersenbeest is meeslepend opgeschreven. En ook overtuigend, op één uitzondering na. Waarom noemt Slob de schreeuwerige hersenwetenschappers niet bij naam, zij zijn toch de aanleiding voor haar boek?

Waarom niet: omdat het dan over specifieke zaken gaat, en dan zinkt het scheepje van de filosoof onmiddellijk naar de bodem (uit Das Narrenschiff  ):
 
Vergeefs is het reven van een zeil
als het scheepje is gebroken
Geschiedt is dan het onheil
de Rede heeft gesproken

En waarom kan deze wantoestand al zo lang bestaan:
  Slob gaat te rade bij antropologen, filosofen en psychologen, maar ook bij schrijvers en dichters, wier inzichten ze helder door haar betoog weeft. Ook de selectie van haar eigen ervaringen is trefzeker. Slob schrijft beeldend, ze is sterk in metaforen ...

Men is handig met woorden ...
    Verwarring, rookgordijnen, vervalsing, oplichterij ...
    Pas de volgende dag verscheen voor het geestesoog van de redactie, geheel spontaan, alles op een rijtje: Marjan Slob is aangetrokken tot de filosofie en in haar huidige toestand gaat dat samen met een afkeer aan concreter onderzoek, natuurwetenschap, want anders ging ze daar heen. Een maniakale voorkeur voor verbaliseren is ook een mogelijkheid. In beide gevallen: het gaat om het kunnen zwetsen.
    De mogelijkheid tot zwetsen wordt steeds verder ingeperkt door de natuurwetenschappen, sinds het ontstaan ervan, ergens in de jaren 1600 in Noordwest-Europa.
    Tot voor kort was dat voornamelijk beperkt tot de dode natuur. Maar sinds heel kort, slechts maximaal een tiental jaren, schrijvende in 2016, heeft de natuurkunde aan de psychologen een instrument in handen gegeven waarmee ze in de werking van de hersenen kunnen kijken. De werking van de geest. Een gebied waar de zwetsers zich tot voor kort volkomen veilig waanden. Met als uitkomst nauwelijks te bediscussiëren gegevens, namelijk beelden. Geen cijfers, maar beelden.
    Alarm.
    In de hoofden van de zwetsers.
    In de Volkskrant heeft er eentje al geprobeerd de resultaten van het fMRI te bagatelliseren - de cultureel antropoloog werkzaam voor de Volkskrant Maarten Keulemans  . Maar hij kan de stroom natuurlijk niet stoppen want het is interessant onderzoek dat in ieder geval ook elders verschijnt en de schoorsteen van de krant moet ook roken.
    Maar er zijn al meer pogingen tot onderuit-halen gedaan.
    Marjan Slob draagt met dit boek haar steentje bij. Nu is het op dit moment al niet goed meer mogelijk het pure onderzoek onderuit te halen - bovendien: men begint steeds dichter het punt te naderen waar het van klinische belang wordt. Een hulpmiddel bij behandeling van psychische kwalen.
    Maar er zijn nog wel die paar idioten die meteen weer met dwaze generalisaties komen.
    Dus wat doe je? Je schrijft een essay gericht op die paar idioten, je formuleert het algemeen en noemt ze niet en suggereert met woorden dat jouw analyse betrekking heeft op het hele vakgebied. En je brandt de onzin van de onzinnigen af, lijkende dat je het vakgebied hebt aangepakt.
    En dat alles en alleen om die verduvelde lui die de grens aan het doorbreken zijn van het kijken in de ziel aan te pakken.
    En het sneumeisje van de Volkskrant, die voorheen min of meer gespecialiseerd was in het vakgebied van de psychologie, schrijft het allemaal braaf over, slaat juichkreetjes uit, en constateert verbaasd dat er geen specifieke namen genoemd worden ...
    De hedendaagse filosofie in volle werking ...
    Zwetserij en verbale oplichterij voor het domme volk. Het domme politiek-correcte intellectuele-middenstands Gutmenschen-volk type De Wereld Draait Door dat moslims steunt en vluchtelingen opvangt wel te verstaan, want gewone mensen met gezond verstand trappen hier absoluut niet in, en laten zich maar al te graag onderzoeken door de hersenonderzoekers zodra ze er ook maar enigerlei nut in zien.
    De volgende. En daar heb je het weer ... De "filosoof" die het gaat hebben over "de wetenschap". Een exercitie waarvan je van tevoren weet dat ze hopeloos fout gaat, omdat filosofen niet in het bezit zijn van het gereedschap om wetenschap te bekijken of te beoordelen, want dat gereedschap moet voldoende "rijk", veelomvattend, zijn om de methodes van de wetenschap te omvatten, en als de filosofie of filosoof dat had, dan ging hij/zij wat anders doen, namelijk wetenschap. Misschien tezamen met wat algemenere zaken waardoor je het ook "filosofie" zou kunnen noemen maar in ieder geval, ook met het gereedschap van de wetenschap.
    En dat Marjan Slob dat niet heeft, staat inmiddels vast. En ze raakt dan ook onmiddellijk verstrikt in een grote warboel met betrekking tot zo'n algemeen wetenschappelijke methodiek: hoe ga je van het specifieke naar het algemene en weer terug. En zoals het bij een column betaamt, begint ze met een specifiek geval (de Volkskrant, 21-07-2016, column door Marjan Slob, filosoof):
  De realiteit valt een beetje tegen

De spreekkamers van Nederland zitten vol mensen met zorgen. Is mijn kind te druk, mijn neus te groot, mijn buik te dik, mijn man te neerslachtig?    ...

 Het specifieke geval: de burger bij de dokter. Met de vraag "Ben ik ziek en zo ja kunt u er wat aan doen?" Een specifieke vraag gaande over een specifieke kwaal.
    De filosoof verandert het meteen van de normale fysiologische kwalen naar de meer vage de psychologische. Waarop de dokter geen antwoord heeft anders dan die van tante Betje die over de heg hangt want de dokter is geen psycholoog.
    De volgende stap van de filosoof:
  Met andere woorden: dokter, zijn wij wel normaal?

De verandering van de vraag naar een psychologische kwaal naar de nog algemenere vraag in "Dokter, ben ik normaal?". Ook voor psychologen bijna onmogelijk te beantwoorden.
    Maar de filosoof gaat nog een stap verder omhoog:
  Zorgprofessionals staan voor de taak om passend te reageren op deze angsten. Daarbij krijgen ze helaas niet veel hulp van de wetenschap.

Juist ja ... We zijn van een specifieke fysieke zorgvraag aan een dokter gegaan naar een algemene psychologische vraag dus aan een psycholoog en nu komen we meteen bij "de wetenschap". Klassiek gevalletje "dead level abstracting"  .
    En dan komt het onderwerp van het artikel:
  Wetenschappers hebben namelijk de neiging om voor dergelijke geladen vragen te duiken door te spelen met de twee betekenissen van het woord normaal.

"Wetenschappers hebben de neiging ...". De term "wetenschappers" slaat op de totale groep. Als de totale groep van wetenschappers een neiging heeft, moet je alle neigingen van alle individuele wetenschappers bij elkaar optellen, en het gemiddelde nemen. Waardoor je op veruit de meeste neigingen uitkomt op nul, vanwege tegengestelde neigingen bij individuen. Wat je eruit krijgt, is zoiets als de gemeenschappelijke ideeën over hoe wetenschap werkt. Dat is op deze website al onderzocht, en het resultaat is te vinden hier  - het heet "de wetenschappelijke methode".
    Dat is "de neiging van de wetenschappers".
    De filosoof gaat er een potje van maken:
  Je hebt normaal in de zin van gebruikelijk; dan is het dus een statistisch begrip. Maar normaal kan ook staan voor juist; je bent normaal als je voldoet aan de normen.

Neen. Eerst het tweede deel: de term 'juist' is apert niet hetzelfde als 'je voldoet aan de normen'. De term "juist" heeft een heel algemene betekenis, waaronder ook valt "overeenkomend met de werkelijkheid". De term 'je voldoet aan de normen' heeft deze component absoluut niet. Het onderdeel 'de normen' is een afkorting van "de normen van mensen", en daarvoor geldt precies hetzelfde als voor "de houding van wetenschappers": "de normen van mensen" is het gemiddelde van de normen van alle individuele mensen.
    En "het gemiddelde van wat mensen vinden" oftewel "voldoen aan de normen" is apert niet hetzelfde als "juist".
    Waarna de filosoof verder gaat met:
  'Wij', zo reageren wetenschappers,

Herhaling van de groepsverwarring: de groep wetenschappers reageert niet - dat kunnen slechts individuele wetenschappers. Maar die moeten dan benoemd worden.
  'gaan niet over wat normaal is in normatieve zin. Het enige wat wij bedoelen als wij constateren dat uw neus abnormaal groot is, uw kind abnormaal druk en uw man abnormaal somber, is dat dit extreem is ten opzichte van wat wij gewoonlijk waarnemen. Verder geen oordeel. Dat past ons niet. Dat zou niet objectief zijn.'

Klopt. Waarop je aan de individuele wetenschapper indien deze bij de zaak betrokken is kan vragen "Maar wat vindt u ervan?" En dat kan dus niet aan "de wetenschappers". Een geval van niveauverwarring.
  Ik heb deze houding van wetenschappers altijd nogal laf gevonden.

Tja ... "Stel een domme vraag ...", luidt het gezegde, wat aangevuld dient te worden met "... en je krijgt een dom antwoord". Hier dus "Stel een onzinnige vraag, en je krijgt een onzinnig antwoord". Vraag aan een specifieke wetenschapper: "Wat vindt u persoonlijk van roken?", en hij zal vermoedelijk antwoorden: "Dat is fout". Heerlijk normatief.
    Maar goed, deze demonstratie warhoofderij gaat natuurlijk ergens heen. Hier is het:
  Nu weet ik waarom. Dat heb ik te danken aan een discussie tussen psycholoog Daniel Kahneman en filosoof Joshua Knobe in het internettijdschrift Edge, ...

... Ook twee Joden zeggen dat die houding van wetenschappers laf is (die verzameling over Joods intellectueel neuroticisme moet er nu eindelijk maar eens komen ... uitleg of detail ).
    En hoe hebben díe het nu weer uitgevonden ...?
  .. het internettijdschrift Edge, waarin zij het klassieke onderscheid tussen 'zijn' en 'behoren' onder vuur nemen.

Door nog meer verbale spelletjes ...
    Waarna Slob weer teruggaat naar haar obsessie:
  Wetenschappers worden opgevoed met de strenge boodschap dat je uit feiten nooit en te nimmer moraal kunt afleiden. Je neemt iets waar, bijvoorbeeld dat iemand een leeg bierblikje op straat gooit. En daar vind je iets van, bijvoorbeeld: mag niet! Maar dat oordeel volgt niet logisch uit de waarneming.

Klopt. Hoewel niet dat "streng opvoeden'. Het wordt uitgelegd. En aangzien je daarna in de werkelijkheid niets tegenkomt dat het tegenspreekt, blijf je het voor waar aannemen en vertelt het weer verder als je zelf studenten iets mag zeggen.
  Dit intellectuele dogma is dermate diep ingesleten dat wetenschappers klakkeloos hebben aangenomen dat mensen er ook twee verschillende hersenprocessen opna houden: een dat tot taak heeft om te beoordelen wat de feiten zijn ('normaal' in statistische zin), en een dat beredeneert wat wenselijk is ('normaal' in morele zin). En die voorstelling van zaken klopt niet, zo blijkt uit empirisch onderzoek.

Dus nu pas komt dat onderzoek:
  Knobe illustreert dit met het volgende experiment: vraag een groep mensen hoeveel uur per dag wij feitelijk tv kijken, en je hebt een idee van wat mensen denken dat het gemiddelde is. Vraag een tweede groep mensen hoeveel uur tv kijken per dag wenselijk is, en je krijgt een andere, lagere uitkomst. Vraag tenslotte een derde groep mensen hoeveel uur tv kijken per dag zij normaal vinden, en je krijgt een uitkomst die ergens tussen het gemiddelde en het wenselijke ligt.

Ten eerste: je kan groepen vragen wat je wil, van geen enkele uitkomst weet je meer dan wat de gemiddelde uitkomst is. En je weet niets over de "juistheid" of "waarde" van dat getal. Misschien is de werkelijkheid wel dat 100 procent van de tijd tv-kijken de meest wenselijke zaak is.
    Ten tweede: mensen geven nooit eerlijke antwoorden op vragen over zaken die ook henzelf aangaan. Ze geven altijd sociaal wenselijke antwoorden: de Franse mannen gaan voor 80 procent vreemd, en de vrouwen 20 ... Oftewel: wat je in ieder geval meet met de drie vragen zijn de verschillen in de hoeveelheid "wensdenken" met betrekking tot de drie.
    En zonder die factor eruit te halen, zeg je dus helemaal niets, nul komma niets, over "wenselijk", "normaal", of wat dan ook in die buurt.
    Dit onderzoek is "bogus" - neponderzoek. Sociaal-psychologie van de soort Diederik Stapel.
    Hier hoe Slob en vermoedelijk ook de Joodse Stapelaars het uitleggen:
  De twee betekenissen van normaal trekken in de praktijk van meet af aan met elkaar op. Sterker nog: mensen plaatsen 'het normale' stelselmatig tussen het gemiddelde (een statistisch gegeven) en het ideale (een moreel gegeven) in.

Als retorisch truc een absoluut geval van Non sequitur : het gestelde volgt niet uit het aangeleverde bewijs. Direct zichtbaar in de term 'ideale'. Wat is dat nu weer in deze context? En dat 'een moreel gegeven'...? Wat is dan 'een moreel gegeven'? Er is tot nu toe alleen een "gemiddelde van individuele normen" voorbij gekomen ...
    Maar hier zien we dus twee al genoemde verschijnselen samenkomen; zowel filosofen als Joden zijn in hoge mate geneigd tot abstracte denken. Losgeslagen abstract denken. Abstractisme. "In bleue hinein" ouwehoeren.
    En ze zijn verslaafd aan ideologie.
    Vandaar ook dat ineens, midden tussen het geouwehoer, de term 'ideale' boven komt drijven ...
    Ze kunnen Plato maar niet uit hun hoofd krijgen ... uitleg of detail
    Dat is: de filosofen - bij Joden is dat Jahweh.
    Waarna de filosoof nog een alinea of twee door ouwehoert, om uiteindelijk te komen tot:
  Hoe wetenschappelijk verantwoord is het eigenlijk om de werking van de menselijke geest te negeren, en hoog en droog op je wetenschappelijke paard te blijven zitten?

Nou, is dat geen schitterend zelfportret ...?
     Overigens ten eerste: die wetenschappelijke beschrijving van menselijk geest is bijvoorbeeld te vinden hier  , en daaruit volgt een gescheiden functioneren van intellect en gezond verstand, en dat groepen als "filosofen" en Joden een variabele maar vaak ruime mate van overdadigheid van gebruik van intellect  hebben ten koste van gezond verstand  , waardoor ze columpjes produceren als deze met reeksen vormen van intellectuele verwarring, omdat ze hardnekkig weigeren om hun gezond verstand af en toe te raadplegen.
    In welke columpjes dus zaken staan zoals dit (de Volkskrant, 23-06-2016, column door Marjan Slob, filosoof):
  De onzichtbare vijand

... Omar Mateen, de jongeman die vorige week vijftig mensen doodschoot in een homobar in Orlando ...
    Hoe meer er bekend wordt over Mateen, hoe meer hij bevangen lijkt te zijn geweest door het angstige vermoeden dat hij niet was wie hij van zichzelf moest zijn. ...


De zoveelste versie van "Het ligt niet aan de islam",  in het kader van "Je hoeft niet bang te zijn voor de islam". De wetenschappelijke werkelijkheid hiervan is dat 10 procent islam burgeroorlog bijna gegarandeerd, en 3 procent islam al een gevaarlijke hoeveelheid is, zie de globale gegevens hier  . Maar dat is ongetwijfeld een vorm van wetenschap die Marjan Slob gaarne zou verbieden.
    Dat past namelijk niet in het 'ideale'.

Het volgende geval is misschien meer columnisme dan filosofische analyse, maar toch genoeg van het laatste om ook hier te plaatsen. Tevens belicht het een zaak waar filosofen in uitblinken: het vervalsen door knoeien met de betekenis van woorden. Iets dat indien gepleegd in dagelijkse context "retorische truc" heet. En deze is een hele mooie, die als archetype kan dienen. Eerst de structuur van het stuk door van iedere alinea het begin te nemen (de Volkskrant, 15-09-2016, column door Marjan Slob, filosoof):
  Mijn masker is van mij

In het randprogramma van het festival Oude Muziek vertelde professor Rosi Braidotti ...
    Braidotti legde een direct verband ...
    Bij mij viel er op dat moment een kwartje. ...
    Vanouds hadden kinderen, slaven en vrouwen ...
    Er is een scène in Onderworpen, de roman van Michel Houellebecq ...
    In de hal van diens Parijse herenhuis ...
    Binnen het patriarchaat heeft privacy voor vrouwen niets te betekenen. ...
    Daar gaat privacy over. ...
    Het machtsverlies van de patriarch ...
    Je gaat naar buiten,...
    Soms geef je jezelf te veel bloot en ...
    En zolang je maar een thuis hebt natuurlijk ...
    De buitenwereld voelt onherbergzaam ...
    Als je in de praktijk geen enkele macht ...
    Ik had me voorgenomen op deze plek te zwijgen over het boerkinidebat ...

Tja, nu is het toch wel grotendeels duidelijk, hè ... Het gaat in bijna het hele stuk over diverse zaken met als zichtbare band een historisch context, en dan, plotseling, aan het einde, wordt er overgestapt op de actualiteit. De lezer is langdurig beslopen zonder dat hij wist dat hij beslopen werd, natuurlijk, en dan BANG!!!, klapt de val dicht in de laatste korte alinea.
    De als eerste opkomende suggestie voor de naam hiervan, wat best wel eerder vertoond is, was "sluipoverval", maar uiteindelijk is gekozen voor het minder descriptieve maar makkelijkere woord "hinderlaag".
    Een stuk gereedschap dat typisch past in het arsenaal van de gifmenger, die dus meestal een gifmengster is, en zo ook in dit geval. Qua eerdere voorbeelden kwam ook onmiddellijk de naam van Anet Bleich op. Helaas nog geen verzameling van, maar iets typisch van haar is een uitgebreid "Hier is het leven van Ed van Thijn" met aan het einde "... dus alle moslims moeten worden toegelaten".
    Dat wat betreft de vorm. Dan de inhoud, die men zo kan invullen, want van precies dezelfde soort als alle eerdere bijdrage vanuit "De overname door de islam is een GOEDE zaak"-hoek: boerkini = duikpak/-surfpak/-maatpak/-stropdas/-t-shirt/-carnavalskostuum ... enzovoort. Slaande op het aspect van bedekking. Enzovoort. In dit geval beginnend met het Venetiaanse masker.
    Wat allemaal met één simpel tegenargument beantwoord wordt: "Het nazi-uniform is verboden". Waarvoor ook geldt dat het bedekking is net als duikpak/-surfpak/-maatpak/-stropdas/-t-shirt/-carnavalskostuum ... enzovoort.
    Wat is zonder verder nadenken laat zien dat het niet gaat om "bedekking", maar over "symbool". In dit geval: symbool voor een beweging die zojuist een behoorlijk lange reeks aanslagen heeft gepleegd op gewone burgers. Welke gewone burgers dus het recht hebben gevrijwaard te blijven van herinnering daaraan, door lieden die door het vertonen van de symbolen van de aanslagplegers laten zien dat ze denken dat ze superieur zijn en boven de wet van de overige burgers verheven.
    Argumenten die simpel zijn en voor iedereen te bedenken, en die de filosoof hier vermijdt door de tactiek van "hinderlaag". Ze heeft het eigenlijk wel over dit onderwerp, maar op een verborgen manier. Zodat de argumenten niet weerlegd kunnen worden vanuit het punt waar het om gaat. Het is alsof je een wedstrijd met jezelf aan het spelen bent. Wat filosoof Slob kennelijk ergens ook beseft:
  ... maar nu moet ik toch iets inkoppen. ...

Je ziet het al helemaal voor je: de keeper rolt de bal op zijn gemakje naar de back. De back maakt een handige manoeuvre langs de tegenstander en bedient de middenspeler. Die omspeelt met mooie schijnbewegingen de vijandige middenspelers en bedient de vleugelman, die de back eruit loopt, een fraaie hoge voorzet geeft naar de spits die zich ongestoord heeft kunnen vrijlopen, en daar komt die bal aangezweeft ... Een inkoppertje.
    Oftewel: wat een uiterst minderwaardige manier van "argumenteren" ...
    Het is zelfbevlekking.

Nou dat was het weer voor een hele tijd. Wat doet Hop Marjanneke in de tussentijd met de aan haar geboden ruimte in een landelijk dagblad? Nou, ze schrijft stukjes. Met een inhoud die alleen in Margriet niet erg zou opvallen, maar met een zouteloosheid en schrijfstijl die Margriet toch echt met een "Liefje, wat moeten we met jou ...? " zou afkeuren. Maar Hop Marjanneke heeft soms ook heel goede dagen. En dit was er zo eentje, wat betreft onderwerpkeuze, dat is, want het gaat over wetenschap. Een paar politici is het toch eindelijk opgevallen dat de huidige wetenschap (ze bedoelen natuurlijk: de sociologie), eigenlijk nog maar twee leerstellingen kent waar ze iets mee doen: "Wilders is een Fascist" uitleg of detail , en "De Islam is Vreugde" uitleg of detail . En "Beschaving" enzovoort, en vooral met dat laatste zijn ze heel druk want er valt heel wat wegtebewijzen. Oh, er is nog eentje: "Turken en Marokkanen zijn een verrijking", en nou we toch bezig zijn "Alle gekleurde immigratie is een verrijking".
    Enfin, wat het dan allemaal ook is, één ding is zeker: het is geen wétenschap. Constateerden die politici. Hop Marjanneke gaat erover schrijven - we pikken de krenten er even uit (de Volkskrant, 16-02-2017, column door Marjan Slob):
  Gekleurde wetenschap

Je kon erop wachten: na de kunstensector en de rechterlijke macht is de wetenschap aan de beurt om een politieke kleur toebedeeld te krijgen. Wetenschap moet gaan bewijzen dat zij meer is dan een linkse hobby!    ...
    En het waren al andere persoonlijkheden voordat zij überhaupt hun studiekeuze maakten, denkt de Amerikaanse beleidswetenschapper Daniel Sarewitz. ...

Zo, dat waren ze allebei ... De krenten. Nu zult u zeggen: dat eerste is gewoon een inleiding en het tweede een naam (de enige). Inderdaad. Dat waren de krenten. De rest staat namelijk al in die inleiding: wetenschap is links (dat wil zeggen: politiek-correct). Volgens de politiek-correcteling. En het enige argument is die naam: Daniel Sarewitz.
    Waarmee we meteen bij de kern zijn van de filosofie. Of, we moeten eerlijk zijn: de huidige filosofie: "Wetenschap is datgene dat bewijst dat links gelijk heeft" (natuurlijk: ze bedoelen altijd "sociologie" maar dat is zooooo ontzettend moeilijk ... Opschrijven wat je bedoelt). En ten tweede: "Als Joden het zeggen, is het waar". Een traditie die zo'n 8000 jaar teruggaat, dus wel ontzettend waar MOET zijn.
    Maar het moet gezegd: twee krenten is meer dan géén ...
    Bij het doorlezen van de tijdschriften, afgelopen weekend, stuitte de redactie op een verhaal in een populair-wetenschapelijk historisch exemplaar over de filosoof Socrates. De vader van de filosofie, zo werd hij voorgevoerd en er zijn niet zo heel veel mensen die dat zullen betwisten. Socrates, zo was de boodschap van het verhaal, werd ter dood veroordeeld omdat hij het Atheense publiek schokkeerde met politiek-incorrecte vragen en daarmee boodschappen. Nou, daar zal je Hop Marjanneke Slob niet op betrappen ... Politiek-incorrecte vragen laat staan boodschappen ... Au contraire ... En omdat het elders ook nodig was, hier een stukje van haar uiterst politiek-corrcte boodschap in beeldvorm:

Politieke-correctheid van de meest stompzinnige soort.
    Waarna bij het slot duidelijk wordt waarom Hop Marjanneke haar positie heeft gekregen (de Volkskrant, 18-03-2017) ... :
  Overigens zag ik woensdag de eerste lammetjes van het jaar.

Het kunnen verhullen en omhullen van de walgelijkheid van de politiek-correcte geest in mooie woorden ...
    Als er ooit filosofen de gang naar de gifbeker of het schavot verdienden, dan zijn het dit soort lieden.

Grote grijns vooraf. Hop Marjanneke gaat het opnieuw over wetenschap hebben. En weet eindelijk de kern te treffen. Zullen we dus de rest maar overslaan, en meteen naar dat punt gaan (de Volkskrant, 15-05-2017, column door Marjan Slob):
  Goudgeel

Tussentitel: Dijkgraaf en de VPRO presenteren een eenzijdig en idioot glossy beeld van wetenschap

...    Het is altijd fijn om naar intelligente en gedreven mensen te kijken en te luisteren, en 'knuffelfysicus' Robbert Dijkgraaf is nog charismatisch bovendien. Geen wonder dus dat de VPRO hem inzet als boegbeeld van de tiendelige serie The Mind of the Universe, waarvan gisteren het tweede deel werd uitgezonden. De serie belooft de dertig 'meest toonaangevende wetenschappers van dit moment' aan het woord te laten.    ...
    Maar wat ik Dijkgraaf werkelijk verwijt: waarom is wetenschap hier weer eens steno voor natuurwetenschap? ...

Omdat alleen de natuurwetenschappen iets presteren, mevrouwtje. Vooruitgaan.
    Oh ja:
  Daar is het universum: groot, koud en mysterieus. Daar is de mens: precies zo groot als ik, warmbloedig, en minstens zo mysterieus. Want de mens heeft een mind. Wij denken over onszelf na, en veranderen als gevolg van ons idee van onszelf.

Mevrouwtje is geïnteresseerd in "Das Wesen de Dasein" ...
    Brullen van de lach!!!

Het zijn slechte tijden voor de vrouwen-"filosofen". Zojuist is Simoontje van Saarloos uitleg of detail al in de mentale goot beland door de actie van een onverlaat die haar teksten heeft voorgelegd aan scholieren, en nu is Hop Marjanneke aan de beurt. En nog wel door eigen handelen ...
    Want wat heeft Hop Marjanneke gedaan ...? Ze heeft een maandje of zo terug het Joodse manifest tegen GeenStijl uitleg of detail  ondertekend, waarin geklaagd wordt over de vrouwonvriendelijkheid van GeenStijl. En waar vrouwonvriendelijkheid van GeenStijl tenminste nog de existentiële waarde heeft van "vermeend", begaat Hop Marjanneke nu de doodzonde om als vrouw zelf een vrouwonvriendelijk stukje te schrijven. Kijk maar (de Volkskrant, 29-05-2017, column door Marjan Slob):
  Barbies in het Vaticaan

...    Afgelopen week schreden in het kielzog van de machtigste man ter wereld twee Barbies het Vaticaan binnen. Ze hadden enorm hun best gedaan op hun outfit. Dat is wat Barbies doen. Zwarte sluiers, zwarte jurken (strak maar lang), zwarte pumps. ...

Oei, oei, oei ... De ouderwetse "Alleen lelijke vrouwen deugen"-vorm van vrouwonvriendelijheid. De "Asha ten Broeke deugt omdat ze tuinbroeken draagt en 100 ton weegt"-variant van vrouwonvriendelijkheid.
    Een stukje dat je ook diepte-psychologisch zou kunnen afdoen met "Jaloezie" ...
    Altijd lekker om de diepte-psychologie te kunnen aanhalen ...
    Hoe dan ook: zelfs GeenStijl vond dit de moeite waard om op te reageren (en het aanbod aldaar is erg groot!) (de Volkskrant, 29-05-2017, column door Marjan Slob):
  Schijthypocriet VK zou Melania en Ivanka niet doen

Hallo Witte Wijven. De potteuze zus van Neelie Kroes wil graag ff wat hooggeplaatste deernes slutshamen. We snappen dat echt niet hoor. Dag na dag staan alle dode bomen vol met het ene penisnijdpleidooi na het andere menstruale jankstuk over Meer Vrouwen Aan De Top. En dan stáán er twee mooie, succesvolle vrouwen aan de internationale politieke wereldtop handjes te schudden met de hoogste baas van de kerk, gaan die krantenfeeksen tóch weer lopen kiften dat het niet klopt (we see you, Asha ten Broekhoest).

Die link: naar de Volkskrant-tweet over dit topstukje in hun kwaliteitskrant, waarin patiënt A.t.B. (lijdend aan verwijdering van haar gezond verstand uitleg of detail ) vermeld staat als één van de "likers". 
   ... een hele column lang weeklagen dat die twee prachtige, goed verzorgde en stijlvol geklede vrouwen te dom & lomp om famous te mogen zijn, zijn (lol @ vernietigende reacties op twitter)

Terugkerend thema in die reacties: de diepte-psychologie!
    Brullen van de lach!!!

En ach, ach, ach wat sneu: Hop Marjanneke gaat er op in ... Dat belooft een bloedbad en wordt het dus meteen ook. Pak om te beginnen maar maar de kop zoals deze op de website stond (De Volkskrant, 19-06-2017, column door Marjan Slob):
  Pas in de openbaarheid toont zich je persoonlijke stijl

Nummer 1: Ad ponandum  : zo maar een stelling. En nummer 2: onjuistheid  : in de openbaarheid toont zich je openbare stijl. En dat is niet alleen niet noodzakelijkerwijs je persoonlijke stijl, maar juist meestal niet. Zo zit er het proces van "zelfbeheersing" tussen, en nog meer van dat soort zaken.
    Oftewel: inhoudelijk is het filosoofje allang weer "af".
    Maar het blijft leuk hoe raar de kronkels werken:
  Vroeger had je het roddelblad Intiem. ...

Geolgd door vijf alinea's over het verschil tussen privé en openbaar.
    Dan:
   In mijn laatste column schreef ik over Ivanka en Melania Trump, en hoe ze mij aan stijve barbies deden denken.

Een glasheldere overschrijding van de grenslijn: dat ze "stijf" overkomen is al een privé-mening van Hop Marjanneke, waarover je zou moeten besluiten die niet te uiten volgens haar eigen regels (hebben we nog niet genoemd maar dat snappen we wel), en de vergelijking met "barbies" doet daar nog een schepje bovenop.
   "Af" volgens de eigen regels.
    Wat datgene is dat Geenstijl constateerde. Constateert Hop Marjanneke (dat constateren):
  Ik heb nog nooit zoveel reacties op een column gehad.
    De GeenStijl-clan kreeg er lucht van ...

Tja ... Het was dan ook Gefundenes Fressen ... En dan ten eerste in de o zo gehate Politiek-Correct-Bode en dan ook nog een Politiek-Correct Sneuneusje ... Wat wil je nog meer ...
  De GeenStijl-clan kreeg er lucht van en vindt inmiddels iets van mij: ik ben een barbie, barbie, barbie, barbie, en (oh nee!) een barbie.

En vul op de plaatsen van "barbie" maar de diverse eigenschappen in die "Barbie" heeft en die Hop Marjanneke allemaal als negatief zag in haar "Trump-vrouwen"-stukje. Waarbij het GeenStijl-publiek natuurlijk de "barbie" eigenschappen die Hop Marjanneke had toegedacht aan de Trump-vrouwen verving door de eigenschappen dat zij normaliter toebedenkt aan het soort vrouwen dat dit soort stukjes schrijft (Anja Meulenbelt, Asha ten Broeke en dergelijke):
  De GeenStijl-clan kreeg er lucht van en vindt inmiddels iets van mij: ik ben ziekelijk jaloers, zuur, lelijk, dikkig, en (oh nee!) een feminist.

Persoonlijk wat pijnlijk, natuurlijk.
    Maar dan volgt het stijlvolle en filosofische afstandnemen:
  'Het is niet persoonlijk bedoeld', zei ik sussend tegen mezelf. ...
    ... De tweets ... zijn wel intiem, gericht op wat ik ben. En ze raken me wel degelijk - niet eens zozeer vanwege de inhoud, maar puur vanwege die bedoeling.

En, schreven de Trump-vrouwen:
  'Het is niet persoonlijk bedoeld', zeiden Melania en Ivanka sussend tegen zichzelf. ...
    ... De stukjes ... zijn wel intiem, gericht op wat wij zijn. En ze raken ons wel degelijk - niet eens zozeer vanwege de inhoud, maar puur vanwege die bedoeling.

Gevolgd door een brullende lach!!!
    Dan volgt er nog een aanhaling van Arnon Grunberg uitleg of detail , en dan heb je de bodem van de morele beerput wel bereikt.
    Met aan het slot nog een aardig groeps- en zelfportret.
  GeenStijl ... trekt mensen aan die vanuit hun privéwereldje pijlen schieten richting de openbaarheid zonder zichzelf te laten zien. Inderdaad behoorlijk stijlloos.

Oftewel: "Het politiek-correcte columnisme trekt mensen aan die vanuit hun privéwereldje pijlen schieten richting de openbaarheid zonder zichzelf te laten zien. Inderdaad onbeperkt stijlloos".
    Nogmaals brullen van de lach!!!

De vakantie is voorbij, en Marjan heeft haar blik weer lekker kunnen verbreden. Dat is tenslotte ook de dagelijkse taak van de filosoof: het voortdurend verbreden van de blik. Waar bijhoort dat je je tijdens zo'n vakantieperiode eens heerlijk kan mengen en verstaan met de gewone mens, die tenslotte minimaal driekwart zo niet meer van de mensheid vertegenwoordigd, en, bijkomende zaak, ook nog eens voor voedsel en onderdak van de filosoof zorgen, althans, de boer en bouwvakker onder hen. En hier is wat die weer aanzienlijk verbrede blik heeft opgeleverd (de Volkskrant, 28-08-2017, column door Marjan Slob):
  Zelfstandig

...    Al jaren word ik als werkend burger geschaard onder de noemer 'zelfstandige zonder personeel'.

Juist ja ... Dat deel de arbeidsmarkt waar het Dickensiaande neoliberalisme het sterkst wordt uitgeoefend: de sterkeren profiteren extra sterk, en de zwakkeren worden extra sterk uitgeknepen. En de verbreding van de blik tot deze bijna de hele maatschappij omvatte heeft Hop Marjanneke geholpen om deze positie in te nemen:
  ... ik ben iemand die verknocht is aan de inhoud van haar werk. Mijn werk is wie ik ben. Juist daarom vind ik het idee onverdraaglijk dat een baas zeggenschap zou hebben over wat ik doe - dat voelt als het uit handen geven van mijn autonomie. ...

"Ja ja, laat dat klootjesvolk maar ploeteren bij een baas die ze koeieneert. Ik zit hoog en droog vanwege datgene dat de natuur me heeft gegeven en waar ik heerlijk van kan profiteren", al parasiterende op de arbeid van hen die wel iets produceren. En ...
  ... Met een schok realiseerde ik me dat die solidariteit waar de vakbond voor heet te staan zich slechts uitstrekt tot de binnenring van journalisten met een vast contract. ...

... "naar de hel met vakbonden die opkomen voor hen die wel gedwongen zijn in groter verband inclusief een koeienerende baas te moeten werken" ...
    Hetgeen allemaal doet denken aan de werken van de filosoof Sebastian Brant, anno 1492 gepubliceerd in Das Narrenschiff :
 
De boer wordt toch ondanks zijn ijver,
levend gevild door ridder en schrijver

Met achter de rug van "schrijver" Hop Marjanneke en de andere grimmige clowns die het wagen zich "filosoof" te noemen. We mogen hopen dat Hop Marie-Janneke "Laat ze maar zzp-er worden" Antoinette ooit eens door mag lopen met die rij richting guillotine ...

Terug naar de echte filosofie. Dat wil zeggen: de versie van Hop Marjanneke Slob, waar we al mee kennisgemaakt hebben: rotsvaste politieke-correctheid en weerzin tegen alle (natuur)wetenschappelijke vooruitgang. In wetenschappelijke termen: ze zit muurvast in haar algoritmes (de Volkskrant, 11-09-2017, column door Marjan Slob):
  Minpuntje

... Het makkelijke van een postcode is dat hij fungeert als linking pin tussen databestanden van allerlei slag. Welke vragenlijst je ook invult, welk product je ook bestelt - vrijwel altijd zul je je postcode vermelden. Postcodes voeden inmiddels vrijwel elk algoritme dat patronen in menselijk gedrag vangt. Geef me je postcode, en ik heb gelijk een heel aardige eerste indruk van je; ik kan redelijk voorspellen wat jou vermoedelijk bevalt en waar je bang voor bent.
    Op basis van dergelijke algoritmes bepalen bedrijven of het zin heeft om bij jou reclame te maken voor een doosje exclusieve wijn, dan wel een scooter op afbetaling. Op basis van algoritmes weet GroenLinks in welke straten de partij haar vrijwilligers in verkiezingstijd het beste kan laten aanbellen omdat daar de meeste weifelaars wonen. Algoritmes sturen ook het gedrag van de politie: sinds dit jaar surveilleert de Nederlandse politie extra vaak rond huizenblokken waar volgens de software veel inbraken worden verwacht.
    ... onschuldig zijn ze niet. Zo hebben voorspellingen de akelige neiging zichzelf te versterken. Als de politie meer gaat surveilleren in bepaalde wijken, zal zij daar ook eerder boeven betrappen. Die hoge pakcijfers worden natuurlijk teruggeploegd in het datasysteem, waardoor die wijk steeds 'gevaarlijker' wordt, en niets logischer lijkt dan om daar nog weer extra agenten te posteren. 'Een giftige cyclus', noemt de Amerikaanse wiskundige en blogger Cathy O'Neill dat.    ...
    Algoritmes zijn weliswaar blind, maar daarmee nog niet neutraal, constateert O'Neill. ...

Een aardige vertaling van: "Wetenschap is weliswaar sociaal blind, maar daarmee nog niet neutraal". In de zin van: "De wetenschap noteert het voorkomen van plunderen na rampen over de hele wereld" (we nemen een in deze tijden (St.Maarten) actueel voorbeeld uitleg of detail ). Dat is de blindheid. Maar daarmee is de wetenschap niet neutraal op de manier die deze Amerikaanse en ongetwijfeld rabiaat politiek-correcte wetenschapper bedoelt: "Zwarten plunderen meer dan Aziaten. of blanken".
    En de bijna net zo rabiaat politike-correcte Nederlandse filosoof is het van harte met de Amerikaanse eens:
  ... En dat is een serieus minpunt, zou ik met haar zeggen.

En dat noem je dan:
  Algoritmes zijn weliswaar blind, maar daarmee nog niet neutraal, constateert O'Neill. Vaak zitten er aannamen ingebouwd die bestaande sociale ongelijkheden in stand houden of zelfs versterken.

Zoals de bestaande sociale ongelijkheid dat zwarten meer plunderen dan Aziaten of blanken.
    Maar er is nog een ernstig bezwaar:
  Mij zit nog een ander minpunt dwars: algoritmes drukken je terug in wie je al was. ...

Flauwekul natuurlijk: algoritmes zeggen totaal niets over een individu (oh ja, iets met kansen maar dat is waanzinnig moeilijk uitleggen aan dit soort mensen). Maar de introductie van "het individu" geeft je de gelegenheid om je weer eens één van  je algoritmes af te draaien:
  Filosoof Hannah Arendt noemde dit 'nataliteit': in principe kun je jezelf iedere dag opnieuw geboren laten worden.

Kijk, dat is nou een voordeel aan dit soort uitgeschreven algoritmes: je kan onmiddellijk zien dat het rabiate onzin is. Dit volgens het algoritme: "Wie Hannah Arendt noemt, is 'af' ".

Hop Marjanneke lijkt een vaste klant te gaan worden. De volgende zit vol klassiekertjes (de Volkskrant, 25-09-2017, column door Marjan Slob):
  Interessante gedachten

Vlak voor de zomer zei Ian Buruma, de nieuwbakken hoofdredacteur van The New York Review of Books,

Als begin het aanhalen van een Jood en dan ook nog eentje van één van de Joodse schandblaadjes uit Jew York City ... "Af!" Wel niet zo erg als "Hannah Arendt"-af, maar toch.
  ... dat de 'interessantste gedachten nu op rechts worden gevormd'. Zelf ontleen ik in de praktijk weinig houvast meer aan die hele verdeling in politiek links en rechts; wat dat betreft ben ik mooi ontheemd geraakt. Maar interessante gedachten, ja, daar kun je me voor wakker maken! Ik zie mezelf als iemand voor wie interessante gedachten belangrijk zijn. Dus heb ik de hele zomer ijverig gezocht naar die nieuwe ideeën van rechts.
    En bar weinig kunnen vinden.

Klassiekertje twee: een ander woorden in de mond leggen. Want dat 'bar weinig van kunnen vinden' is natuurlijk een gore leugen - het is hetzelfde zeggen: rechts schrijft zijn meningen niet op. Ja, niet in de Volkskrant, en niet in The New York Review of Books, en alles wat daartussen ligt, natuurlijk.
    Dus bestaan de meningen van rechts uit, volgens Hop Marjanneke:
  ... rechts wil het veilig hebben - maar dat is niets nieuws. Heb ik wellicht op de verkeerde plekken gekeken? Waar had ik het eigenlijk moeten zoeken? Buruma gaf geen enkele concrete aanwijzing.
    Misschien is rechts zelf ook een beetje aan het dolen. Paul Jansen, hoofdredacteur van De Telegraaf, zei ooit in Vrij Nederland: 'Ik ben niet zo rechts, ik heb gewoon een hekel aan hypocrisie. En dat kom ik meer bij links tegen dan bij rechts.'

Ja, laten we een journalist aan het woord laten over "rechts"... Zo'n doorwrochten bron ...
  Ik denk dat Jansen hier een rechtse verlegenheid toont met idealen. Voor plat rechts zijn idealen bij voorbaat al hypocriet. ...

Klassiekertje nummer drie: je noemt je eigen mening die een ideologie is een "ideaal", en verklaart zo je eigen mening of ideologie tot heilig.
    Paul Jansen had gen betere illustratie kunnen geven.
    Overigens, zonder rechts te zijn, kan de gedachte erachter wel geraden worden: alle idealen die tot nu toe door de "idealisten" zijn bedacht bleken in de praktijk doodgewoon ideologieën, en meestal nog walgelijke ideologieën ook. En van zo'n regelmaat leer je wat ...
  ...Voor plat rechts zijn idealen bij voorbaat al hypocriet. Iedereen weet in die kringen dat mensen in de kern uit zijn op hun eigenbelang. ...

Daar heb je dat "invullen voor een ander". Te verwachten, natuurlijk, van iemand "met idealen"...
  ...Diepzinnige gedachten en mooie vergezichten van een ander begrijp je dan al snel als manieren om eigenbelang te verhullen; in feite manieren om jou te manipuleren zodat jij iets gaat doen wat stiekem in het belang van die ander is. Hypocriet zeg!

Gunst, dat is goed gezien. Dat ideaal van open grenzen als één van de 'mooi vergezichten', bijvoorbeeld. Een glaszuivere manier om je eigenbelang (goedkope arbeid voor de elite) te verhullen.
  Voor plat rechts is eigenbelang onze grootst gemene deler - en daar moet het verder maar bij blijven ook.

Weer een potje invullen voor de ander.
    Daar houden we het maar bij. Nog in te vullen: het laatste klassiekertje, maar dat valt niet te bewijzen zonder het hele artikel te reproduceren: geen enkele keer wordt er iets praktisch, iets uit de praktijk, genoemd. In de woorden van algemene semantiek: "Chasing each other in verbal circles" en "Words cut loose from their moorings"  .
    Al met al: klassieke filosofie.

Ook Hop Marjanneke gaat het over de doorn in het oog van de elite, Thierry Baudet, hebben. Dus sprong onmiddellijk een herinnering naar boven naar een voorgaande die even ontschoten was. 't Is een heel korte (de Volkskrant, 06-11-2017, column door Marjan Slob):
  De staat kan vergelden, maar niet vergeven; vergeven is een privékwestie

Vorige week bracht deze krant het verhaal van drie soldaten die zijn gepest, mishandeld en verkracht in de kazerne van Schaarsbergen. ...

De start. En meteen ook maar het einde:
  'Mensen kunnen niet vergeven als ze niet kunnen vergelden', stelde politiek filosoof Hannah Arendt streng. ...

En "Af!".

Goed, nu dus Terry, zoals GeenStijl hem noemt (de Volkskrant, 04-12-2017, column door Marjan Slob):
  Thierry Baudet en de laatste mens

Tussentitel: Voor een erotische uitstraling komt Baudet veel te zelfvoldaan over

Sinds het partijcongres van het Forum voor Democratie vorig weekend heel wat meer belangstellenden trok dan de conferenties van de regeringspartijen, raken de media niet uitgepraat over Thierry Baudet. ...

Daarvoor ook niet hoor, schat. En er is geen fatsoenlijk woord bij ... uitleg of detail .
    Wat gaat Hop Marjanneke daaraan toevoegen. Een inventarisatie:
  ... Het Avondland heeft dringend een redder nodig - en nou ja, dat moet Baudet dan maar zijn. En volgens Volkskrant-verslaggever Ariejan Korteweg had Baudet tijdens zijn RAI-congres de mond vol van Rilke, Baudelaire en Puccini.
    Nietzsche ontbreekt in dit rijtje 19de-eeuwse mannen ...
    Ik denk dat afkeer van de laatste mens de ware kern is van Baudets succes. ...
    ... Baudet in zijn jeugdige geldingsdrang ...
    ... Baudet heeft niet zoveel met moraal ...
    Baudets aantrekkingskracht ligt op een ander vlak: dat van het pathos. ...
    En vlak zijn lichamelijkheid niet uit. ...
    ... veel eros bespeur ik niet in Baudet. ...
    ... Baudet ... vermoedelijk omdat hij zelf meer redenaar dan vergaderaar is.
    ... Baudet is een vurige jonge man in een land vol uitgebluste ouderen. ...

Nou, lekker inhoudelijk, hè ... Voor de Margriet. De VIVA zou er waarschijnlijk al de neus voor optrekken. "Gaat u eerst maar eens leren schrijven, mevrouwtje ..."
    Overigens, had u deze bemerkt:
  Nietzsche ontbreekt in dit rijtje 19de-eeuwse mannen, terwijl dit toch eigenlijk de meest voor de hand liggende referentie voor hem is. Nietzsche fulmineerde tegen 'de laatste mens', ...
    Ik denk dat afkeer van de laatste mens de ware kern is van Baudets succes. ...

Een klassiek "stromannetje"...
    Oerigens nummer 2: is het u opgevallen dat het nergens gaat over de echte grote ergernis van de elite aangaande Baudet ... Hij is tegen compleet open grenzen en vrije immigratie.
    Ligt vermoedelijk te gevoelig ...

Toch nog even op terugkomen, want dit is filosofie en dan moet je nadenken, toch ... En nadenken in de filosofische richting gaat vooral over vragen als "Waarom?" en "Waar is hier het grotere geheel?".Hier is een clou voor het antwoord op beide vragen (de Volkskrant, 10-11-2017, column door Arnon Grunberg - kop van de website):
  Tussen vergelding en vergeving schuilt meer dan de populaire opvattingen suggeren

'Mensen kunnen niet vergeven als ze niet kunnen vergelden', aldus Hannah Arendt, maandag in de Volkskrant geciteerd door Marjan Slob in een artikel over vergeving en vergelding.  ...

Explicieter geformuleerd: vermelding door Arnon Grunberg.
    Als antwoord op de eerste vraag al bijna volledig: Arnon Grunberg uitleg of detail , psychopaat, is de geestelijke Godfather, in Nederland, van de stroming van ernstige geestelijke gestoordheid onder andere genaamd "politieke-correctheid". De rest van de leden zit in een soort "Hallelujah"-koor in een gezamenlijke geestelijke kerkruimte die hermetisch afgesloten is voor welk besef van de werkelijkheid en welk gezond verstand dan ook.
    En binnen die hermetisch afgesloten kerkruimte zingt men elkaar toe. En Arnon Grunberg staat heel vaak op de kansel van die kerk. En daarom zingt Hop Marjanneke hem toe, met gezangen gevuld met "Walter Benjamin", "Hannah Arendt" (meerdere malen), "Ian Buruma", "Daniel Kahneman", "Joshua Knobe", "Daniel Sarewitz" ...
    Inderdaad, dat is wel heel veel Oude Testament. Maar die kerk is, net als haar voorgangers, dan ook volledig gebouwd op de fundamenten van het Oud Testament. "Ieder voor zich en God voor ons allen", en soortgelijke morele verhevenheden. De moslims hebben er ook leuke dingen mee gedaan. Ook allemaal goede vrienden, die politiek-correcten, Oudtestamentiërs, moslims, enzovoort. "Lang leve de Verworvenheden van de Bloeiende Beschavingen van het Midden-Oosten".
    En in Nederland zijn de zogenaamde "reguliere media" één maar een grote vleugel van die kerk.
    Vandaar dat je, onder de bezielende geestelijke leiding van Arnon Grunberg, psychopaat, zulke mensen als Hop Marjanneke Slob aantreft in uw kerkbode.

En als lid van die kerk, moet je natuurlijk regelmatig doen aan zaken als biechten en aflaatjes. Hier eentje uit het standaard-repertoire (de Volkskrant, 18-12-2017, column door Marjan Slob):
  Zwarte humor

Bij de oproep in deze krant om je stem uit te brengen op de beste film van het jaar stond een still uit Get Out!, het debuut van schrijver en regisseur Jordan Peele. Ik weet niet of dit een verkapt stemadvies is van de redactie, maar Get Out! is mij inderdaad het meest bijgebleven. ...

Lees de beschrijving hier uitleg of detail : die film is het standaard "Blanken zuigen het bloed van zwraten" verhaal.
    Oftewel: hier doet Hop Marjanneke haar rituele "Zwartjes zijn zielig"-aflaatje:
  In het werk van de Amerikaanse blogger Samantha Irby stuitte ik op een opvallende parallel. Irby is vrouw, zwart, lesbisch, dik en chronisch ziek....
    Ik leer van Peele en Irby. ...

En nog drie  "Hail Mary's" en zeven "Wees gegroetjes" ...

Hóé ís hét mógelijk ... !!! Hop Marjanneke neemt een standpunt in! Best Marjan ... Dat hoort niet als filosoof, hoor. Standpunten zijn voor rechtse extremisten. En nu lijkt het er waratje wel op als jíj een rechts extremist bent geworden ... En nog wel de Grote Leider tegenspreken ook.
    Hier moesten we even een schrijfpauze inlassen omdat te laten bezinken. Dus het is al avond op de gedenkwaardige dag dat dit tot ons is gekomen.
    En Sociopaat is er bij betrokken, dus eerst die maar aan het woord laten - met het originele commentaar (de Volkskrant, 20-01-2017, column door Arnon Grunberg):
  Wij

... Marjan Slob maandag in de Volkskrant. ..
    Slob voegt eraan toe dat van de idealen van de Franse Revolutie de broederschap een beetje is verdwenen. ... Volgens Slob moeten wij, om de broederschap nieuw leven in te blazen, 'snappen dat we een 'wij' zijn'.
    Met 'wij' heb ik moeite. .

Brullen van de lach!!! Trouwens niet gedacht dat de sociopaat tot understatement in staat was, maar hij maakt er dan ook meteen de ultieme vorm van ...  "Wij"... Dat is "DE HOLOCAUST!!!". Natuurlijk.
  ... Een 'wij' creëert automatisch een 'zij', dikwijls de vijand. Wie broederschap afhankelijk maakt van het 'wij', suggereert dat men zich slechts redelijk kan gedragen tegenover hen die bij dat 'wij' horen.
    De ander is altijd een vreemde. Je hoeft hem niet op te zadelen met de identiteit van het 'wij' om verlangens met hem te kunnen delen, bijvoorbeeld het verlangen naar rechtvaardigheid.

Gunst ... Geen flauw idee wat dat 'rechtvaardigheid' betekent los van een "wij". Maar dat is een verband dat natuurlijk meerdere universa verwijderd is van de gedachtenwereld van een sociopaat.

Nu dus de reactie van Marjan (ja ja, we zijn ineens vriendelijk) (de Volkskrant, 29-01-2018, column door Marjan Slob):
  Waar ligt de grens van solidariteit?

Beste Arnon, ik gloei nog een beetje na omdat je mij citeerde in je Voetnoot van vorige week zaterdag. In een kort pleidooi had ik een lans gebroken voor broederschap als grondslag voor de democratie. Daarmee streek ik je tegen de krullen in. 'We moeten snappen dat we een "wij" zijn', vatte je mijn standpunt samen. Jij hebt moeite met 'wij'. 'Een "wij" creëert automatisch een zij, dikwijls een vijand', schreef je.     ...
    In één ding geef ik je meteen gelijk: er is geen 'wij' zonder 'zij'. Het heeft geen enkele zin om een groep te onderscheiden als er niks is waarvan hij te onderscheiden valt. Welnu: 'wij', dat zijn ik en mijn broeders. 'Zij', dat zijn die andere mensen. De politieke hamvraag is waar 'wij' ophoudt en 'zij' begint.

Goed zo. Dit is allemaal wel bekend bij alle normale mensen, maar je hebt het nu tegen Sociopaat. Ook al het triviale moet je expliciet vermelden.
  'Alle mensen worden broeders', juicht het Europese volkslied. De Europese Unie vertelt op haar website waarom het zo goed past bij Europa: 'Het verwoordt het ideaal van een wereld waarin alle mensen als broeders leven.' Tja. Dat ideaal stamt uit de roezige jaren aan het einde van de achttiende eeuw, toen de Franse Revolutie in de maak was en de grote Immanuel Kant zijn universele ethiek formuleerde, die oproept om alle mensen, onverkort en los van hun eventuele band met jou, te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Het is ook de tijd dat Friedrich Schiller zijn Ode an die Freude schreef, die de officiële tekst werd van dat fragment uit de Negende Symfonie. En daarmee dus van ons volkslied.

Tja ... De geschiedenis heeft de opvallende eigenschap om zich vooral de intellectuele gestoordheden uit het verleden ter herinneren. Gewone mensen en die met gezond verstand lijken daar geen plaats te hebben, behalve op het moment dat ze gestoorden onder de guillotine leggen of de lantarenpalen gaan behangen met ploertige elite.
  'Alle mensen worden broeders', dichtte Schiller. Maar daar stopt zijn gedicht niet. In de volgende strofe voegt hij een conditie toe: 'Wo dein sanfter Flügel weilt', meestal vertaald met: 'waar jouw zachte vleugel zich welft'. Beetje vreemd beeld wel, maar interessant is die 'jouw'. Die verwijst naar de vreugde waaraan de ode is gericht. Met andere woorden: waar vreugde is, is verbroedering. En ja, dat zie ik wel voor me. Blije mensen zijn gul, die openen hun armen. Als je blij bent, mag iedereen meedoen. Maar op dit moment zijn veel Europeanen helemaal niet zo blij, en met die broederschap wil het (dus) ook niet erg vlotten.

Dat is dan wel een beetje andersom, hè ... Met die broederschap wil het zo weinig vlotten dat er wel sprake moet zijn van een droge rivierbedding. Want hele volksstammen gooien de broederschap overboord en willen onze spaarcenten komen opeten. En daarom wil het niet vlotten met de Europese blijheid.
  'Welke groep moet zich solidair betonen met welke andere groep, tot op welke hoogte, en waarom?', vroeg de Britse essayist Tony Judt ooit. ...

Tjonge ... Hoe kán iemand dat zeggen ...
  ... Tony Judt ooit. Voor mij is dat de cruciale politieke vraag. Ieder mens verdient een menswaardige behandeling, dat is het kale minimum. ...

En zelfs dit: "Neen". Daar dienen ze in de eerste tot en met de tiende plaats zelf voor te zorgen. Anders zijn het minderwaardige mensen. Dat wil zeggen: dat zeg je dan in de praktijk.
  ... Maar daaruit volgt niet dat je ieder mens evenveel verschuldigd bent. Mensen die bij jouw groep horen, je broeders dus, kunnen meer aanspraak maken op jouw solidariteit dan vreemden.
    'Politics is a function of space', schreef Judt ook. Een prachtig, intrigerend zinnetje vind ik dat. Politiek is gebonden aan ruimte. Je bent burger in het land waar je officieel woont. Met je landgenoten vorm je een 'wij'. Dat zijn je broeders, met hen vul je de pot en formuleer je aanspraken op elkaar. Natuurlijk, wat er op de Middellandse Zee gebeurt is mensonwaardig dus daar moet een einde aan komen. Maar ik hoef migranten niet als broeders te zien. We hebben nog geen lief en leed gedeeld. We hebben nog niets samen opgebouwd. We zijn nog niet gebonden aan dezelfde ruimte.

Juist. Daar kan Sociopaat het mee doen.
    Maar dan slaan de bibbers toch een beetje toe:
  Ik heb broertjes waar ik niet blij mee ben. Die Nederlandse Leeuwen bijvoorbeeld, die vorige week in Rijswijk bij elkaar kwamen. Ze doen stoer, maar ik ken ze: ik voel dat ze gestrest zijn. Ze zijn zeker niet blij genoeg om vreemden aan tafel uit te nodigen.

"Neen!" Er worden geen vreemden aan andermans tafel uitgenodigd. Iedereen die vreemden wilt ontvangen, doet dat op eigen kosten. Die mensen van De Nederlandse Leeuw verdedigen hun eigen arbeid en spaarpot. Daar heb je van af te blijven, Marjanneke!
    En overtreedt dit gebod met straffe van behandeling met guillotines en lantarenpalen op eigen risico:
  Eigenlijk vind ik ze stikverwend, Arnon, en ik houd ze scherp in de gaten. Maar dwing hen niet om de groep groter te maken dan die is, want dan gaan ze muiten. Misschien zijn ze dat al aan het doen. En dan kunnen we die ode aan de vreugde al helemaal mooi vergeten.

En wie er natuurlijk stikverwend is, is Marjanneke Antoinette! Met haar gemakkelijk morele oordeeltjes.
    Maar dat 'muiten' zie je dan wel weer goed. Let nog beter op je woorden, anders zal je je zorgen moeten gaan maken over welk soort kleding de minste vlekken geeft indien besproeid met rode vloeistof ...

Na weer een eindeloze reeks volkomen los van de praktische wereld staande prietpraat, eindelijk weer eens iets dat lijkt te slaan op courantere maatschappelijke ontwikkelingen. Met natuurlijk meteen weer een spectaculaire ontsporing (de Volkskrant, 27-08-2018, column door Marjan Slob):
  De moeizame relatie tussen liefde en algoritmes

De algoritmes. Weer.
    We gaan het maar wat uitgebreider behandelen.
    De kop wordt gevolgd door een nauwelijks relevant verhaal over een datingsite, wat ervoor bedoeld lijkt om te gebruiken als voorbeeld van hoe je programmatuur gebruikt om de geschiktheid van partners te bepalen, maar dat staat er nu dus juist weer niet. Waarna de zin volgt die de kop is, gevolgd door dit:
  Vooraanstaande informatie-deskundigen relativeren onze angst dat computers binnenkort het roer zullen overnemen. ...

Met natuurlijk als eerste opmerking: "Wiens angst?" Niet die van mij, zei deze redactie, en zonder expliciete vermelding die van niemand anders, overblijvende dus de angst van Hop Marjanneke. Wat je met enig inlevingsvermogen kan aanvullen tot "alfa's en soortgelijke lieden", want die zijn bang voor alles wat je in regels vast kan leggen . Leve het individu en de spontaniteit en de regelloosheid, tenslotte.
    Dan weer wat bellettrie ...:
  Zelfs de slimste lerende computer ontwikkelt geen nieuwe perspectieven. Daar heeft hij namelijk geen enkel belang bij: hij ligt lekker aan het infuus van de stroom vanuit de machine gezien gaat alles helemaal prima. Hij rekent gewoon snel en slim door wat hij krijgt aangereikt.    ...

... ot aan de volgende opmerking met een band met de realiteit:
  Dat computers daarbij tot uitkomsten komen die wij mensen nauwelijks meer doorgronden, zien denkers als Evgeny Morozov en Douglas Hofstadter echter wel als een serieus maatschappelijk probleem.

Leuk. Want een voorbeeld van de circulaire constructies waar Hofstadter een beroemd boek uitleg of detail over heeft geschreven. De eerste vraag is namelijk: wat is 'doorgronden'? Die term en bijbehorende opmerking kan deze redactie namelijk niet doorgronden. "Wij begrijpen het niet ...". Oftewel: "Leg eens uit!". Of: "Geef eens een voorbeeld!". Van 'doorgronden'.
    Natuurlijk weet deze redactie het echt wel, maar er bestaat er vermoeden dat niet iedereen dat weet. Dat 'doorgronden' is, alle eerdere gedane pogingen tot uitleg ervan samen nemende en het beste eruit pikkend, het verbinden van iets onbekends aan iets bekends.
    Wat hier een dusdanig effectieve definitie is dat we meteen de volgende vraag kunnen stellen: wat is hier dan het bekende? Aantekenende dat het onbekende de werking van een algoritme is ...
    Aha, en dan gaat bij de meest mensen nu een kwartje vallen: dat bekende in het geval van de werking van algoritmes, is de werking van de zaak die het doorgronden al heel lang doet: de menselijke geest.
    Waarop een eerste groep mensen in lachen zal uitbarsten, want er is een lange reeks uitspraken van goede denkers over de onbekendheid van de werking van de menselijke geest.
    En nou vindt Hop Marjanneke hier de onbekendheid van de werking van algoritmes erg bezwaarlijk. Omdat ze ze niet kan doorgronden,. Dat wil zeggen: niet kan vergelijken met de werking van de menselijke geest.
    Dus hop, Hop Marjanneke, waar is jouw Tractatus Logico-Philosophicus uitleg of detail waarin je de werking van de menselijke geest gaat uitleggen ...
    Waarna ze het, blijvend leuk, ook nog eens in detail gaat uitleggen - dat ze het niet snapt:
  Computers geven een antwoord op basis van algoritmen die wij hebben opgesteld, maar combineren daarbij inmiddels dermate veel gegevens dat ook programmeurs vaak niet meer overzien wat precies de relatie is tussen algoritme, data en uitkomst.

Hier is 'ie, het inkoppertje:
  Mensen geven een antwoord op basis van algoritmen die zij niet hebben opgesteld, en combineren daarbij inmiddels dermate veel gegevens dat ook zijzelf vrijwel nooit overzien wat precies de relatie is tussen algoritme, data en uitkomst.

Brullen van de lach!!!
    Gevolgd door:
  De computer heeft iets ‘gedacht’, maar wat? Je kunt het hem niet vragen.

Wat wordt:
  De mens heeft iets ‘gedacht’, maar wat? Je kunt het hem wel vragen, maar vrijwel altijd weten ze het niet, vertellen het niet, of vertellen er ronduit leugens over.

Gevolgd door nog een brullende lach!!!
    En de uitsmijter:
  Zodra bedrijven en overheden gaan handelen op grond van de resultaten die supercomputers opleveren, kunnen wij die organisaties dus ook niet vragen waarom ze nu eigenlijk tot dat beleid komen. Er is geen inzicht meer, geen verhaal dat de beslissing begeleidt.

Het is dus precies andersom: bij door mensen opgesteld beleid is het vrijwel onmogelijk om erachter te komen hoe ze tot dat beleid zijn gekomen, omdat hun eigen geest onordelijk werken, ze het niet willen vertellen of erover liegen. Courant voorbeeld: "Waarom wilt u de dividendbelasting afschaffen , meneer Rutte?"
    Aan de andere kant staan de regels van een algoritme allemaal op papier. Van de eerste letter tot de laatste komma en punt. En iedereen kan naar de werking ervan vragen. En die werking is dusdanig eenduidig dat je speciale trucs moet toepassen om daar willekeur in te krijgen. Speciale trucs die iedere deskundige er onmiddellijk uit kan halen.
    Het werkelijke probleem van alfa's is ook precies het omgekeerde van wat ze stellen. Het echte probleem is dat die algoritmes met oplossingen komen volgens de regels, maar dat die oplossingen hen niet bevallen. Zoals in dit geval:
 

De kop vertaald: "Google gaat raciaal beledigende fotoherkenningssoftware haastig repareren" . Hier wat groter het eerste beeld in het bericht met het beledigende resultaat:
 

De foto met het vriendinnetje krijgt de omschrijving toebedeeld van "gorilla". En constateert de vriend verontwaardigd ... :
 

"Het is alleen bij de foto's met haar erbij dat het gebeurt" ...
    Het is volkomen duidelijk waarom het alleen gebeurt met dat vriendinnetje erbij: de foto's van dat vriendinnetje vertonen contouren die sterk (genoeg) overeenkomen met die van een gorilla.
    En dat vindt die vriend een ongewenste uitkomst.
    Terwijl iedereen kan zien dat het een "juiste" uitkomst is, herhaling: de contouren van het gezicht van die vriendin vertonen veel overeenkomsten met die van een gorilla.
    En zo vinden algoritmes allerlei verbanden die bepaalde mensen niet willen zien. En onder die mensen die "bepaalde verbanden niet willen zien" bevindt zich de grote groep der politiek-correcten". Die, bijvoorbeeld, niet willen zien dat zwarten wel meer trekken gemeen hebben met zaken die bij andere mensen als "onwenselijk" worden gezien. Zoals vaderloze gezinnen uitleg of detail .
    Net zoals voor moslims men bepaalde verbanden niet wil zien, zoals die met geweld uitleg of detail .
    Enzovoort.
    Kijk, dat is het échte probleem van die algoritmes: ze werken niet alleen te goed maar vooral: te neutraal en te onmenselijk. Met "menselijk" hier in de volgende betekenis: "Zoals de politiek-correcten de mens willen zien".

Hallo Marjanneke, daar ben je weer. Nog maar weer eens bewijzen dat vrouwen niet kunnen nadenken. Het speelterrein: de #MeToo-campagne van meestal goed-uitziende vrouwen die in opstand komen tegen machtige mannen in wier invloedskring ze zich graag begeven ten einde met hun vrouwelijke charmes voordeeltjes te krijgen die mannen en minder mooie vrouwen zeker niet zullen krijgen.
    Ja, er is ook "gewoon" mannengeweld, maar dat is macho-gedrag en dergelijke waarvan iedereen het er allang over eens is dat het niet deugt. In de westerse wereld. In de gekleurde werelddelen intimideert en verkracht men er nog lustig op los, hoor ...
    Maar goed, iedere vorm van intimidatie en geweld deugt niet, dus laten we Hop Marjanneke even aan het woord laten. De koppen (de Volkskrant, 08-10-2018, column door Marjan Slob, filosoof):
  Opstand der hertjes

De oogst na wat grabbelen in het nieuws van de afgelopen dagen: voetballer Ronaldo moet vrezen voor zijn carrière omdat hij een vrouw heeft verkracht. Deeltjesinstituut Cern stelt natuurkundige Alessandro Stumia op non-actief na seksistische opmerkingen. Het Groningse corps Vindicat – bekend van de bangalijst met ‘hete hertjes’ – raakt zijn subsidie kwijt omdat de geëiste cultuurverandering op zich laat wachten. ...

Dat Ronaldo-geval is natuurlijk uiterst dubieus: er is een sleep van voorgaande gevallen waarin uiteindelijk bleek dat de betreffende vrouw aanklachten verzon uit winstbejag. Er is zelfs een term voor: "gold digger"
    Slecht voorbeeld.
    Vindicat. Een studenten-corps. Waar je heen gaat als je hogerop wilt of al bent, stoer wilt doen en nog wat van dat soort verlengd puberaal gedrag. Tegenwoordig man of vrouw. Allemaal geheel vrijwillig. Bij man en vrouw.
    Dus die hertjes mogen wel klagen, maar als eerste moeten ze dan hun lidmaatschap opzeggen.
    Doen ze niet.
    Sterker: het resultaat van de eerste jaar hetze tegen Vindicat ("Kijk eens hoe ook de blanken niet deugen ..."): er werden alleen maar meer studenten m/v lid.
    Ook een slecht voorbeeld.
    En dan de professor: die zei allen maar dingen die men niet wilde horen, zoals "Vrouwen hebben nu eenmaal meer belangstelling voor mensen dan voor dingen". Zodat er weinig bèta-vrouwen zijn en men van de weeromstuit is gaan voortrekken.
    Open deu
    Ziedend, waren ze.
    De politiek-correcte meute.
    Typisch politiek-correcten, hè ... Zelfs zaken waarin ze in principe aan de goede kant staan, weten ze te verzieken ...
    Waar Hop Marjanneke natuurlijk stoer aan meedoet.
    Maar we waren er nog lang niet. Want na deze intro met dubieuze tot zeer dubieuze zgevallen, gaan we over op de volgende, waaraan ook de rest van de column is gewijd:
  En natuurlijk Brett Kavanaugh, net benoemd tot het Amerikaanse hooggerechtshof, maar zwaar beschadigd door de beschuldiging dat hij meer dan 35 jaar geleden een vrouw heeft aangerand.

En natuurlijk het allerslechtste voorbeeld om de zaak van geweld tegen vrouwen aan te kaarten, want het meest instrumentele geval tot nu toe. "Instrumenteel" hier staande voor het geval dat de aanklacht, al dan niet terecht, wordt ingezet voor andere doelen.
    En voor wie wil tegenwerpen: dat doet men niet met dit soort dingen en zeker vrouwen niet: het omgekeerde is het geval: het is een inmiddels vaststaand feit dat aanklachten tegen mannen wegens kinder- en ander misbruik ten tijde van het proces van echtscheiding, in een zeer ruime meerderheid der gevallen ernstig tot volkomen onjuist zijn, en alleen maar instrumenteel worden ingezet om met name exclusieve voogdij over de kinderen te krijgen. Uit wraak.
    Juist vrouwen doen dat.
    Mannen slaan, vrouwen stoken.
    Welke regel Hop Marjanneke ook weer vrolijk gaat bevestigen.
    Want ten eerste: als die aanranding of verkrachting door Brett Kvanauagh écht heeft plaatsgevonden, waarom dan wachten tot hij door een mogelijke uitverkiezing tot opperrechter in het nieuws kwam?
    "Vroeger was het me te veel moeite maar nu vind ik het belangrijk"
    "Ja, maar nu is de moeite juist groter, want je moet de hele zaak in de openbaarheid spelen".
    "Maar het is in het grote belang van het landsbelang".
    "Ja, maar het ging toch over een individuele zaak aangaande vrouwenbehandeling, en niet over het politieke landsbelang..."
    Dus hoe dan ook: de politieke dimensie speelt (mede) een hoofdrol. En dan moet er ook even gekeken worden naar het politieke en maatschappelijke klimaat waarin zich dit alles afspeelt. Waarvoor op allerlei toonaarden al de beschrijving "sterk gepolariseerd" is gebruikt, en waarvoor de juiste term is "hysterich", en daar nog voorbij. Kijk naar de filmpjes van de democraten tijdens de verkiezingsnacht. Zeker aan de vrouwenkant is "hysterisch" dan al de juiste term, en dat is alleen maar erger geworden. Kijk naar dit filmpje van een Clinton-supporter tijdens de officiële bekendmaking van de uitslag in Wisconsin uitleg of detail ... "berserk" is de Engelstalige overtreffende trap voor "hysterisch".
    Binnen de groep van elite-fascistische Clinton-aanhangers zitten gevallen die totaal ontoerekeningsvatbaar zijn, en zich werkelijk alles kunnen en willen wijsmaken voor de GOEDE!!! zaak.
     En het is een zeer reële mogelijkheid dat daaronder ook valt het verzinnen, confabuleren uitleg of detail , van een aanranding of verkrachting in het verdelen. het zou dus bijvoorbeeld best gebeurd kunnen zijn, maar met een andere hoofdrolspeler(s). Maar net zoals de krijsende Hillary-aanhanger zichzelf heeft wijsgemaakt iets GOEDS!!! te doen, kan de Kavanaugh-aanklaagster zichzelf hebben wijsgemaakt iets GOEDS!! te doen, zonder te beseffen dat ze het doet.
    En het geheugen voor alle soorten in het verleden spelende zaken en ook deze is op zijn best niet al te betrouwbaar, is allang bekend - zoek bijvoorbeeld maar onder de naam "Willem Wagenaar" uitleg of detail , expert op dit gebied.
    Het geval Kavanaugh is dus zo'n beetje de slechtst mogelijk zaak om het over vrouwenonderdrukking te hebben.
    Hop Marjanneke besteedt er de rest van haar column aan als voorbeeld van vrouwenonderdrukking.
    Ook dit gaat dus niet over vrouwenonderdrukking, maar de strijd van de GOEDE zaak tegen, nee niet Brett Kavanaugh, maar Donald Trump, natuurlijk.
    En dat bereikt allemaal dit niveau:
  Het probleem met Brett Kavanaugh is niet dat hij decennia geleden iets heeft gedaan wat niet deugt. Het probleem is dat hij zo’n raar en vlak verhaal vertelt over die gebeurtenissen. Een verhaal waarin hij die opgedrongen seks niet erkent en zich geen enkel moment lijkt open te stellen voor de ervaringen van het hertje van destijds.

Het niveau van de heksenwaag en de Inquisitie. De schuld staat al vast en de enige vraag is de methode van terechtstelling: wordt het ophangen of de brandstapel?
    En de auteur van dit alles heeft als affiche "filosoof".
    Ja ja, ook bij dit artikel.

Ha! Het vakgebied. Hop Marjanneke doet de introductie zelf (de Volkskrant, 20-05-2019, column door Marjan Slob):
  Waarheidspijn

... toen ik afgelopen week de krantenkop las over het rapport van de Adviescommissie-Van Rijn. Die kop luidde: 'Meer geld naar technische universiteiten ten koste van algemene universiteiten'. Fijn voor de technische universiteiten, maar dat betekent dus nog minder middelen voor de algemene. ...

En Hop Marjanneke gaat de juistheid van dit voorstel onmiddellijk nog eens een keer bevestigen.
  ... moeten die algemene universiteiten ook nog geld gaan overhevelen naar de technische universiteiten? Dat is adding insult to injury.

Het eerste uitstekende argument: de geesteswetenschapper is het er niet mee eens.
  ... De insult valt echter vooral geesteswetenschappers ten deel. Historici, filosofen, literatuurwetenschappers, cultuurvorsers en rechtsgeleerden worden ... weggehoond door volkse politici die hen maar praatjesmakers vinden ...

Het tweede uitstekende argument: volkse politici, bedoeld natuurlijk: Geert Wilders, zijn tegen de alfawetenschappers.
    Weggelaten: de geesteswetenschappers hebben zich in nogal sterke mate gekeerd tegen Geert Wilders ("is fascist") uitleg of detail uitleg of detail . Waarom die volkse politici dan niet het omgekeerde mogen, komt dan, heel gemakkelijk, niet aan de orde.
  ... terwijl elitair rechts hen neerzet als postmoderne ondermijners van de Westerse Waarheid.

Het derde uitstekende argument: elitair-rechts oftewel FvD-aanhangers zijn tegen de alfawetenschappers. Idem.
  ...Ondertussen onderkennen beleidsmakers kennelijk wel de 'maatschappelijke schreeuw' om technisch personeel, maar zien ze niet dat de samenleving ook snakt naar de vaardigheden van geesteswetenschappers.    ...

Het vierde uitstekende argument: de samenleving snakt naar de vaardigheden van geesteswetenschappers.
    Waarop we ironie even loslaten en constateren dat hier toch een leuke contradictie in de wording is: er zijn al diverse maatschappelijke groepen genoemd die niet alleen het nut van de geestes- of alfawetenschappen niet zien zitten, maar zelfs het tegenovergestelde beweren: ze zijn doodgewoon schadelijk.
    Dus het is toch wel dringend gewenst dat onmiddellijk aangetoond wordt wie dat "snakken" doet.
    Snel verder dus:
  ... Ik hoor in de maatschappij ... gejank en gekerm die ik duid als uiting van waarheidspijn. Kreten van rouw om de teloorgang van een gemeenschappelijk kennisfundament.  ...

Een leugen. Er is gejank en gekerm over de leugens van de elite, over de waarde van van alles, van de multiculturele samenleving tot die van immigratie, maar daartussenin de islam die volgens de elite en de alfawetenschapper hartstikke waardevol is en beschermd moet worden uitleg of detail - waarbij we op deze website onder de alfawetenschappers ook de gamma's scharen wat Hop Marjanneke trouwens ook stiekem lijkt te doen. En die gammawetenschappers zijn net zo immigratie-, multiculturalisme- en islam-minded als de echte alfa's.
    Oftewel: dat gekerm gaat over leugens van onder andere de alfawetenschappers.
    En hier is één van die leugens:
  ...  vroeger hing de interpretatie van feiten ook al af van je standpunt, maar dat bleef een soort geheim van de elite. ...

Een leugen. De interpretatie van feiten hang niet al van je standpunt. Als iets afhangt van je standpunt, is het geen feit, maar een mening.
    Dus eerst maar eens een ruwe definitie van het verschil tussen die twee:
  - feit: een uitspraak over de werkelijkheid die zodanig geformuleerd is dat anderen hem in hun geest kunnen opnemen en de redelijke juistheid ervan kunnen bevestigen of ontkennen.
- mening: een uitspraak die niet of de werkelijkheid gaat, maar over het eigen innerlijk of iets dergelijks, en daardoor niet door anderen geverifieerd kan worden.

Merk op dat hier staat 'redelijke juistheid'. "Absolute juistheid" bestaat niet. Dat behoort tot de meningen. Merk ook op dat dat laatste in wat beperktere vorm redelijk algemeen bekend is als "Over smaak valt niet te twisten".
    Wie deze definities in twijfel trekt, zoals Hop Marjanneke impliciet doet, stelt feiten gelijk aan meningen. Dat is op zich een mening, die in filosofische kringen bekend staat onder meerdere namen, waaronder "solipsisme" ("De werkelijkheid is een product van mijn verbeelding") en nihilisme ("Er bestaat helemaal niets en geen enkele waarde").
    Vrijwel niemand in de "collectiviteit in verwarring" is zich bewust van deze achtergronden. En dit ...:
  .... Inmiddels is bevolkingsbreed doorgedrongen dat de waarheid niet bestaat. ...

... is dus een leugen: bij de bevolking wordt er evenveel of meer gelooft in de waarheid als vroeger, maar er wordt steeds minder gelooft van de meningen van de elite, waaronder de alfawetenschapper. Over de waarheid van de waarde van de multiculturele samenleving enzovoort.
  ...  En nu weten we collectief niet meer wat we moeten geloven. ...

Alfawetenschappelijke onzin: een collectief gelooft niet.
    De term 'collectief' is van de soort "iedereen", oftewel van de soort "alles", oftewel: heeft een waarde van niets uitleg of detail "Hoog de hele Aarde op met één meter en niemand hoeft te bukken".
  ...  wat we moeten geloven. Hoe moet je al die verschillende gezichtspunten waarderen, wat kun je nog voor waar aannemen? ...

Simpel: wat natuurwetenschappers en aanverwante zeggen kan je met enige zekerheid aannemen voor waar, en wat alfawetenschappers zeggen, over de multiculturele samenleving enzovoort, neem je met enige zekerheid aan voor onwaar.
  ...  aannemen?
    Vraag het geesteswetenschappers. Hun kennis is niet universeel, zoals die van bèta's, maar soms wil je juist begrijpen waarom een groep mensen denkt, voelt en handelt zoals ze doet.  ...

Brullen van de lach!!!
    Aangaande de getoonde onkunde. Filosofische onkunde.
    Als je wilt weten hoe een bepaalde groep mensen denkt, ben je dus op zoek naar wat een verzameling individuen over een een bepaalde zaak denkt, oftewel: je bent op zoek naar een opvatting van die individuen gemeen hebben. Oftewel: je bent op zoek naar een opvatting die universeel is voor die groep individuen.
    Oftewel: het enige fundamentele verschil tussen bèta- en alfawetenschap is het veld waarop ze hun regelmaat zoeken: bij bèta's de dode natuur, en bij alfa's de levende natuur in de speciale de tak van het gedrag van de homo sapiens.
    En pas daarna, eindelijk, eindelijk, eindelijk, krijgen we een idee waaruit de volksverwarring bestaat:
  ...  handelt zoals ze doet. Waarom antivaxers het Rijksvaccinatieprogramma niet vertrouwen maar blind varen op 'alternatieve' kennisbronnen ...

Weer brullen van de lach!!!
    Dit is in zijn algemeenheid hetzelfde soort vraag als de vraag waarom mensen geloven in Jahweh, God, Allah en hun talloze alternatieven.
    Daarover kan je eindeloos delibereren en dat is dus ook al eindeloos gedaan. 
    Door alfawetenschappers.
    En al dat eindeloze gedelibereer van de alfawetenschappers heeft kennelijk niets opgeleverd want het aantal gelovers in Jahweh, enzovoort is lokaal in Nederland wel afgenomen, maar niet in de wereld.
    En niet door de alfawetenschappers, maar door de bèta's
    En niet door gedelibereer, maar door doodgewoon dingen te doen en te laten zien dat die dingen werken.
    De keuze voor het anti-vaxxers-geval is in deze uiterst illustratief. De bezwaren tegen vaccinatie zwerven als een tijdje rond op het internet bij "alternatief" denkenden - en het soort mensen dat naar gebedsgenezers gaat en dergelijke. Gebaseerd op doorvertelde verhalen van mensen met bijvoorbeeld een autistisch kind dat ooit een vaccinatie heeft gekregen, en via de bekende denkfout van "B is gevolgd op A dus A is de oorzaak van B" (zo bekend dat er een oud-Griekse naam voor is: Post hoc ergo propter hoc uitleg of detail ).
    Oft wel: het antivax-verschijnsel is ook een soort ziekte die altijd in uithoekjes rondwaart. Waartegen vaccinatie nodig is door berichtenverspreiders, de media, die melden dat het allemaal onzin is. Dat de effectiviteit van vaccinatie bewezen is door eindeloze hoeveelheden onderzoek. Dat het antivaccinatie-standpunt dezelfde waarde heeft als dat van "de platte aarde".
    Hier is wat de media doen:
  Antivaxxer krijgt ruim baan in tv-programma Buitenhof

Hoor en wederhoor: deugdzaam maar soms verwarrend

Buitenhof gaf antivaxxer Van Raaij de gelegenheid om haar bangmakerij op tv te spuien en zette er een wetenschapper tegenover.


In Vpro-programma Buitenhof van 4 november 2018 werd Anne-Marie van Raaij, klassiek homeopaat en Cease-therapeut, voorzitter én penningmeester van de Vereniging Kritisch Prikken, voor het voetlicht gezet. Zij mocht van Buitenhof tegengesproken worden door Mascha Kamphuis, voorzitter van de Nederlandse Jeugd-artsenvereniging AJN en Liliane Ploumen, Tweede Kamerlid PvdA en voorheen minister van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.
    Het ging meteen al over andere vaccinaties dan de griepprik, zodat Van Raaij haar door de wetenschap al zo lang weerlegde bangmakerij over autisme en allergieën als gevolg van kindervaccinaties naar voren kon brengen. Ook uitte ze zich geringschattend over de ernst van kinderziekten. Ze mocht lang aan het woord blijven. Als je haar goed beluisterde dan achtte de klassieke homeopaat de kans op sterfte als gevolg van vaccinatie aanzienlijk groter dan op sterfte door zo’n kinderziekte.    ...

Oftewel: het zijn de alfa's, al dan niet wetenschapper, van de media die het antivaccinatiestandpunt de gelegenheid geven om zich te verspreiden.
    Terwijl het rationele antwoord uiterst simpel "Ja, er is een misschien een heel klein maar niet goed meetbaar risico bij vaccinatie, maar het risico van niet-vaccinatie is honderden en meer malen groter".
    En volkomen kenmerkend, die waarheid viel in Nederland alleen waar te nemen op die plaats in de media waar de alfa's, al dan niet wetenschapper, qua media de grootste hekel aan hebben: bij GeenStijl (GeenStijl.nl, 04-11-2018, door Van Rossem uitleg of detail ):
  Buitenhof: 'Wetenschap is ook maar een mening'

Feiten zijn ook maar een mening op de Staatsomroep, en een mening is meer waard dan de expertise van een medische wetenschapper.



De gekkies en de complotdenkers zitten op internet, zeggen ze altijd op tv. Op internet is iedereen expert, en zijn experts irrelevant, klagen de politici. Op internet is wetenschap ook maar een mening, gnuiven de kranten. Maar als de aluhoedjes vouwende complotdenkers met irrationele en feitenvrije vaccinatievrees dan ineens op televisie opduiken. Is de medische wetenschap zelfs bij het sjieke Bakfietshof Buitenhof ook maar gewoon een mening die je prima tegenover de feitenkennis van een medische professional kunt zetten om te concluderen dat "u het niet met elkaar eens bent." En weer winnen de antivaxxers een slag tegen de volksgezondheid, met dank aan het vervuilende medium televisie. ...

Doodeng, zelfs


In één keer volkomen duidelijk, hè. Zo simpel is het.
    Oftewel: het zijn de alfa's, al dan niet wetenschapper, die het vuil van de antivaccinatie-gevoelens hebben verspreid
    Niet de beta's.
    De bèta's hebben de vaccinatie uitgevonden.
    Wat allemaal perfect past in het algemene plaatje: De alfa's, al dan niet wetenschapper, hebben een bloedhekel aan wetenschap uitleg of detail . Bètawetenschap. Science. Hun waardering voor de bètawetenschap is op zijn best die van Piggelmee voor het tovervisje uitleg of detail .
    En nu komt er een alfawetenschapper die de alfawetenschap te hulp wil roepen voor een door de alfawetenschap in de wereld geholpen problemen ...

Maar toen kwam het tweede voorbeeld. Nog mooier. Deze:
  ...  handelt zoals ze doet. ... of waarom Baudet kan flirten met Rusland zonder dat dit zijn achterban afschrikt. ...

Niet meer bijkomen van de lach!!!!!!!
    Ten eerste: wat een minimale kwestie ...
    Ten tweede: deze kwestie is geen voorbeeld van het onder behandeling zijnde probleem.
    Het onder behandeling zijnde probleem is de onduidelijkheid van de waarheid enzovoort bij de collectiviteit.
    Niet van deze redactie, maar dat is Hop Marjanneke's vraagstelling.
    En nu introduceert ze de vraag: "Waarom is Baudet stellingname GEEN probleem?".
    Waarom doet ze dat?
    In haar eigen woorden:
  ... zonder dat dit zijn achterban afschrikt. Ik vind dit mysterieuze zaken ...

Inderdaad: in eerste instantie een mysterieuze zaak. En ...  
  ... mysterieuze zaken, en je hebt geaarde, lokale kennis nodig om daar een verklaring voor te vinden. ...

Inderdaad: lokale kennis van de geest van Hop Marjanneke, en de lokale omgeving waarin ze verkeert: de Nederlandse intellectuele en mediale elite.
    Of deze redactie die kennis heeft, moet nog blijken, maar we gaan gewoon net doen alsof, en kijken of je een beetje redelijk antwoord krijgt.
    Eerst de wijdere omgeving: de intellectuele en bestuurlijke elite. Aangaande de zaak van Baudet en zijn vermeende Russofilie. Oftewel: hoe zit het met de elite en de Russen. Nou, dat weet iedere waarnemer: de elite haat Rusland en voert een hete Koude Oorlog tegen Rusland - details hier uitleg of detail .
   Stel nu dat je iemand kan vinden die Rusland minder of niet haat. Vanuit degene die Rusland heet haat, is degene die Rusland minder of niet haat een Russofiel.
    En als je gaat zoeken naar mensen die Rusland minder haten dan de elite, dan zijn er nog wel een paar te vinden. Zo hebben zo veel gewone mensen minder haat voor Rusland dan de elite, dat die elite bij monde van toenmalig Volkskrant-Ombudspersoon Annieke Kranenberg uitleg of detail klaagde over de "pro-Kremlintrollen" op de Volkskrant-website, waar vrijwel alleen regelmatige reageerders kwamen.
    En ook onder het niet-linksfascistische deel van de elite zijn er nog een paar minder-haters.
    Waaronder dus kennelijk Thierry Baudet.
    Wat zijn achterban dus niet afschrikt omdat die er hetzelfde over denkt.
    Dat wat betreft de lokale kennis omtrent de elite.
    En daarbij is er nog maar één ding nodig qua lokale kennis omtrent filosoof Hop Marjanneke Slob: ze behoort tot de (politiek-correcte) elite.
    En daar is toch een betrekkelijk simpele verklaring voor het mysterie van Hop Marjanneke ...
    Maar zoals de filosoof Jack Vance al schreef:
  Mysterie is een woord zonder objectieve zeggingskracht, niet meer dan de beschrijving van de beperkingen van de geest. Mensen kunnen zelfs worden gekwalificeerd aan de hand van de fenomenen die zij ieder voor zich mysterieus vinden ...  Het mysterie wordt opgelost, de oplossing wordt hen medegedeeld. 'Natuurlijk, het lag ook wel voor de hand!', roept men in koor. Een opmerking over het voor de hand liggende: het ligt altijd voor de hand ... De geest van de massa verwisselt de volgorde, en laat uit het mysterie de oplossing komen. Dit is logica op zijn kop; in werkelijkheid staan mysterie en oplossing in dezelfde verhouding tot elkaar als schuim tot bier ...

Of wat algemener: de laatsten bij wie je te rade zou moeten gaan omtrent "verwarring bij de de collectiviteit" zijn de alfawetenschappers omdat ze die verwarring zelf scheppen.
    Maar natuurlijk denken ze daar zelf heel anders over:
  Nog urgenter zijn de duidingsvaardigheden van geesteswetenschappers. Zij weten hoe ze betekenis moeten vinden in een zee van feitjes en meninkjes. Zij hebben een gescherpt oog voor de werking van de verhalen die mensen zichzelf vertellen in een poging grip te krijgen op hun bestaan.

Gevolgd door nog drie alinea's van dezelfde onzin.
    Bij een ander alfawetenschappelijk licht, Asha ten Broeke uitleg of detail , werd het geval van Lucia de B. aangehaald. Dat gaat over juristen, die zichzelf de meest exacte en rationele der alfawetenschappen achten. Ze bleken niet om te kunnen gaan met de meest simpele vormen van statistiek, maar belangrijker: er ook nog eens over te liegen: "Bij de veroordeling van Lucia de B. is geen gebruik gemaakt van statistiek", loog men in het vonnis uitleg of detail . Pas het activisme van exacte wetenschappers, een wiskundige in dit geval, kon "de verwarring bij de collectiviteit van de alfawetenschappers" aan het licht brengen en de weerzinwekkende gevolgen van hun totale incompetentie (een totaal onschuldige veroordeeld tot levenslang) rechtzetten. Wat dus absoluut geen uitzondering is uitleg of detail .

Dus twee voorbeelden van "verwarring bij de collectivtiteit", en alletwee is het volstrekte onzin.
    En dat kan natuurlijk alleen komen doordat de ware oorzaak van wat hier genoemd wordt "de collectiviteit in verwarring" niet bespreekbaar is.
    En de stompzinnigheid van de gegeven voorbeelden laat zien dat die werkelijke oorzaak niet een beetje onbespreekbaar is, maar heel erg onbespreekbaar.
    Taboe.
    En nu kan het toeval zijn, maar het is in ieder geval wel toevallig dat er net in de media een tot nu toe nauwelijks niet-besproken doorbreking van dat taboe is geweest (eenvandaag.avrotros.nl, 17-05-2019, door Petra Klapwijk uitleg of detail - uitzending hier uitleg of detail (18-05-2019) ):
  Tweederde vindt dat Nederlandse identiteit onder druk staat

Te combineren met dit:
  Uit het onderzoek blijkt dat mensen bang zijn om eerlijk hun mening te geven. ...
    De multiculturele samenleving ligt het meest gevoelig, hierover spreekt de helft (50 procent) zich niet echt uit. ...

Oftewel: dat tweederde is een minimumgetal. Want iets van 50 procent van de eenderde die de stelling ontkent, liegt mogelijkerwijs, en het daadwerkelijke percentage dat de Nederlandse samenleving onder druk vindt staan ligt dan in de buurt van de 85 procent.
    Hoogst verontrustend.
    Maar uiterst reëel. Want hier gaat het over:
  Voor de meeste deelnemers (68 procent) is het wel duidelijk wat er bedoeld wordt met 'de Nederlandse identiteit'. Het gaat om christelijke normen en waarden, Nederlandse tradities en feestdagen, zoals Koningsdag en Sinterklaas mét Zwarte Piet. Ze zijn trots op de Nederlandse geschiedenis, handelsgeest en op helden uit heden en verleden: van Michiel de Ruyter tot Johan Cruijff. Typisch voor de Nederlandse mentaliteit vinden ze directheid, tolerantie en 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'.
    Veel mensen hebben het gevoel dat de tradities waar ze van houden nu opeens besmet zijn. Ze menen dat ze zich moeten aanpassen aan mensen met een migratieachtergrond, terwijl die zelf in hun ogen weinig respect hebben voor Nederlandse gewoontes. Ze hebben het meest moeite met moslims, van wie de gebruiken volgens hen het verst van onze cultuur af staan.

Allemaal zaken die zich op zijn minst de laatste twee decennia in de volle openbaarheid afspelen. De politiek-correcte media en bestuurders willen nog wel eens een aspect ontkennen, om de dag daarop precies datgene te doen waarvan ze het bestaan ontkend hebben. "Nee, wij zijn niet tegen het Nederlandse verleden".  De volgende dag: "Michiel de Ruyter is ook een slavenmaker geweest".
    En de conclusie die je eruit trekt:
  De deelnemers zijn verdeeld over de vraag of we vreedzaam kunnen samenleven met alle verschillende culturen en religies die we op dit moment in Nederland hebben. De helft (52 procent) denkt van wel, en 40 procent gelooft van niet. ...

Dit ligt natuurlijk nog gevoeliger dan de platte constatering, dus hier moet je het aantal ontkenners meer dan halveren. Dan komt uit op boven de tweederde die niet gelooft dat we vreedzaam kunnen samenleven in Nederland.
    Nog verontrustender.
    Waarover de in de uitzending aanwezige deskundige, Jan Latten, voormalig directeur van het CBS, en sinds iemand die een voorzichtig "kritisch" geluid durft te laten horen, wees op het belang van het bediscussiëren over deze uitkomsten. Dat ze niet onder het tapijt geveegd moesten worden.
    Iest waar ons filosoofje dus naarstig mee bezig is.
    Natuurlijk zonder het te zeggen want iets onder het tapijt vegen kan natuurlijk niet gepaard gaan met het benoemen van wat je onder het tapijt veegt.
    Waarna er nog wat lijntjes in de gedachten van deze redactie opkwamen. Ten eerste naar de vorige filosoof die zich opvallend uitsprak, althans voor zover waargenomen: "Denker des Vaderlands" Daan Roovers uitleg of detail . Die hield een pleidooi voor "De gematigde stem". Oftewel: tegen "polarisatie".
    Allemaal zo'n beetje op hetzelfde neerkomend: "Verhef uw stem niet - volg wat u wordt voorgekauwd".
    Politieke-correctheid.
    En meteen daarop springen de gedachten door naar de vorige "Denker des Vaderlands": Marli Huijer uitleg of detail . Dat is al weer wat verder terug, dus die kon het nog positiever formuleren: die kwam met een "Open Grenzen!"-manifest uitleg of detail .
    Waaraan de politieke elite een maandje of zo terug haar eigen draai heeft gegeven met de tekening van het Marrakesh-verdrag. Ook een "Open Grenzen"-manifest.
    Kortom: er is inderdaad "collectiviteit in verwarring". Dat wil zeggen: het deel van de collectiviteit dat heet "de elite", en een deel van de collectiviteit dat heet "de gewone burgers".
    En die hebben een ernstige onderlinge verwarring dat de eerste gelooft in de onbeperkte waarde van kosmopolitisme, neoliberalisme en vrije (in)migratie, en de tweede niet.
    En waar filosoofje Hop Marjanneke staat is volkomen helder. Met haar stompzinnige voorbeeldjes van "de collectiviteit in verwarring".
    Ophangen dus, die handel. Na de etnische burgeroorlog  en de revolutie.

Het moet toegegeven worden: Hop Marjanneke Slob is iemand die deze redactie "met liefde haat"- als vertaling van het Engelse "You'd love to hate".
    Dus als bij het doorscannen van de zaterdagkaternen van de Volkskrant je de combinatie Jordan Peterson en Marjan Slob leest, dat barst je met dat vooroordeel meteen in een sardonisch lachen uit. Onder het uiten van de volzin: "Wat zou Marjan Slob nou van Jordan Peterson vinden ...?"
    Gevolgd door nog meer gelach.
    Even voor de niet-filosofen: Jordan Peterson is een Canadese psychiater die niet-politiek-correcte dingen beweert, voornamelijk over man-vrouw-relaties maar ook over algemeen-culturele zaken. Van de man-vriendelijke soort.
    Die dus ontzettend FOUT!!! is.
    Bij de politiek-correct sneuneusjes.
    En wie is er ook al weer ook een politiek-correct sneuneusje ... (de Volkskrant, 18-08-2019, boekrecensie, door Marjan Slob):
  Recensie: Jordan Peterson

Mythische moraalfilosofie

Jordan B. Peterson, held van rechts, had met '12 regels voor het leven' zo'n hit dat een 20 jaar oud boek nu ook is vertaald. ...

En als filosoof weet je natuurlijk als eerste vorm en inhoud perfect te scheiden ...
  ... Het is vooral heel slecht gescheven.

...    Als Peterson niet zo populair was in rechtse kringen, zou dit boek kortom geen aandacht verdienen. ...
    Mijn grootste bezwaar tegen Betekenis geven aan het leven geldt de ondraaglijk stroeve en pretentieuze stijl. Het boek is gewoon lelijk. Op pagina 42 staat bijvoorbeeld: 'Betekenis betekent implicatie op output qua gedrag.' Hoe krijg je het uit je pen! Of neem deze willekeurige zin (pagina 349): 'De geïnternaliseerde consequentie van de externe machtshiërarchie - de 'intrapsychische patriarchie', Freuds superego - is kennis van de nettomotivatierelevantie van de verschijnselen binnen een bepaalde samenleving.' Met dit soort zinnen voorziet Peterson zijn walvis van een boek van een dikke laag blubber.

"Ja", zult u zeggen, "maar dat mag toch wel ... Dat je het naast de inhoud ook over de vorm hebt ..."
    De inhoud:
  Luister: wij mensen delen basale lichamelijke en emotionele behoeften. Willen wij die oerbehoeften bevredigen, dan zullen we op z'n tijd moeten samenwerken en op z'n tijd moeten strijden. Mythes laten zien hoe een bepaalde cultuur die noodzaak tot strijd en samenwerking begrijpt en beoordeelt. Uiteindelijk komen die mythes op hetzelfde neer: het onbekende (de Moeder, chaos) botst met het geordende (de Vader, de wet). En het valt de uitzonderlijke eenling (de Zoon) toe om daartussen te bemiddelen. Dit is in een notendop het denkschema van Jordan B. Peterson, hoogleraar psychologie in Toronto, YouTube-grootheid en auteur van het zelfhulpboek 12 regels voor het leven ...

Tja, verschil tussen man en vrouw ...
    FOUT!!!
    Hoe FOUT!!!?
    Zo FOUT!!!!
  ...  zelfhulpboek 12 regels voor het leven dat hier vooral aansloeg onder de aanhang van Forum voor Democratie.    ...

Zo FOUT!!! als de NAZI'S!!!, want iedereen weet Thierry Baudet een NAZI!!! is.
  ... Het zal dit verkoopsucces zijn geweest dat de uitgever deed besluiten om ook Petersons meer dan zeshonderd pagina's tellende Betekenis geven aan het leven te laten vertalen. Dit 'wetenschappelijke hoofdwerk' stamt uit 1999, wat dus betekent dat de referenties minstens twintig jaar oud zijn. Dat wreekt zich vooral in de slordige honderd pagina's waar Peterson zijn mythische moraalfilosofie  ...

Vindt Marjan Slob, moraalfilosoof (geschreven met een brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
  ...  waar Peterson zijn mythische moraalfilosofie wil grondvesten in de hersenwetenschap, want wat Peterson over hersenwetenschap te berde brengt, is ronduit achterhaald. ...

Vindt Marjan Slob, hersenwetenschapper (geschreven met een brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
  ...  Ook los daarvan heeft Betekenis geven aan het leven nauwelijks wetenschappelijk belang.

Vindt Marjan Slob, wetenschapper (geschreven met een brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
  ... Peterson zoekt geen dialoog ...

Vindt Marjan Slob, semanticus (geschreven met een brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
  ... scherpt zich vrijwel niet aan collega's en probeert de naar de marge afgedreven psychoanalyticus Carl Jung - die van de archetypes en het collectief onbewuste - te presenteren als miskend genie.. ...

Vindt Marjan Slob, erkend pluriformig (geschreven met een driedubbel brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
  ... en probeert de naar de marge afgedreven psychoanalyticus Carl Jung - die van de archetypes en het collectief onbewuste - te presenteren als miskend genie.. ...

Vindt Marjan Slob, cultuur-psycholoog (geschreven met een brullende lach!!!), zonder dit te onderbouwen.
    Volgen er wat observaties waaruit je goed leest, zou kunnen afleiden dat Peterson veel zinnige dingen zegt, maar dat is niet hoe Hop Marjanneke het bedoelt, natuurlijk:
  ...    Wel vraag ik me af waarom Peterson zijn waarden nu juist zoekt in mythes, in plaats van in bijvoorbeeld literatuur, filosofie, evolutiepsychologie, het recht. . ...

Brullen van de lach!!!
  Wel vraag deze redactie zich af waaromSlob waarden nu juist zoekt in politiek-correcte ideolgie, in plaats van in bijvoorbeeld literatuur, filosofie, evolutiepsychologie, het recht.

Voorspelbaar, hè ...
    Even voorspelbaar als de mening van Hop Marjannek Slob over Jordan Peterson ...

Ha! Een nieuw item. De Brexit.
    Inmiddels verworven door deze redactie: een nieuwe methode van voorspelling:
- Is elite?
- Is voor globalisering, kosmopolitisme, vrije (im)migratie en neoliberalisme!
    De toepassing:
- Hop Marjanneke Slob is ondanks dat "Hop" elite (oh nee, dank zij ... Nou ja ...):
- Brexit gaat in tegen globalisering (en vrije (im)migratie).
- Dus: Hop Marjanneke Slob is tegen de Brexit
    De controle (de Volkskrant, 09-09-2019, column door Marjan Slob, filosoof):
  Koan

'Een monnik hangt te bungelen aan een tak. Zijn spieren verzuren. ...

Brullen van de lach!!!
    De hongerige tijger, wat te doen, enzovoort.
    Zo wordt je filosoof: goed kunnen ouwehoeren.
    Maar de uitslag staat toch vast:
  Tussentitel: Blijven hameren op de Brexit-referndum-uitslag levert alleen maar meer pijn op

Brullen van de lach!!!
    "Hoe klinkt het geluid van het klappen van één hand?"
    Vraag maar aan forum.scholieren.com uitleg of detail ...
    Gevolgd door weer een brullende lach!!!
    Maar wij hebben een antwoord, in dit geval. Zo:
  Blijven hameren op een Brexit-ramp levert alleen maar meer pijn op

Waarna de rest natuurlijk alleen maar een anticlimax is, maar toch nog wel opmerkenswaardig:
  Sinds het referendum over de Brexit verkeert het Verenigd Koninkrijk in een kramp. Correspondent Patrick van IJzendoorn verwoordde de situatie vorige week treffend: 'Wint de strijdbare premier die 'de volkswil' verdedigt, of het parlement, dat het volk vertegenwoordigt?' Dat volk praat dus in raadselen, want het zegt tegelijk No Deal-Brexit (Johnson) en No No Deal-Brexit (parlement). Wat is hier de uitweg?

Simpel: niet liegen: de volkswil is het referendum, het parlement is de elitewil.
  Hoe gaan de Britten hun koan oplossen? Geen idee. Ik weet alleen dat het vastbijten in 'de uitspraak van het volk' hier niet meer gaat helpen.

Riposte:
  Het vastbijten in 'de stemming in het parlement' hier niet meer gaat helpen.

En als je aan het liegen gaat, wie roep je dan te hulp:
  De ontspanning, de opening, zal komen door een ander begrip van wat het volk nu eigenlijk zegt. Door een andere manier van luisteren dus eigenlijk.
    'Als je mensen een vraag stelt, geven ze niet per se antwoord op de gestelde vraag. Het kan heel goed zijn dat ze een aangrenzende vraag beantwoorden', merkte de grote Israëlische psycholoog Daniel Kahneman ...

Joodse neurotische intellectualisten.
    De toepassing van diens wijsheden: "Als je de elite de vraagt stelt 'Is het Euroepse Imperium goed voor Engeland' kan het heel goed zijn dat ze de aangrenzende vraag 'Is het Europese Imperium goed voor de elite' beantwoorden".
    Kijk maar:
  'Denkt u dat het Verenigd Koninkrijk er beter aan toe zal zijn als het uit de Europese Unie stapt' lijkt me typisch zo'n vraag die mensen niet goed kunnen overzien.

Wordt dus:
  'Denkt u dat het Verenigd Koninkrijk er beter aan toe zal zijn als het uit de Europese Unie stapt' lijkt me typisch zo'n vraag die de elite niet goed kan overzien.

Gevolgd door drie herhalingen van ditzelfde ongeldige argument.
    Maar er komt nog een andere "wijze" uit de hoge hoed:
  Luister dan liever naar de grote Duitse socioloog Max Weber. Ergens begin vorige eeuw vroeg Weber vertwijfeld aan Amerikaanse arbeiders waarom ze bleven stemmen op politici die hun taak nauwelijks aankonden en die hen - de arbeiders dus -  in de praktijk als een baksteen lieten vallen. De arbeiders antwoordden: 'We spugen op die politici. We kijken op ze neer. Maar als deze politici vervangen gaan worden door deskundige en gekwalificeerde mensen, dan spugen die op ons.'
    Kortom: ze werden nog liever bestuurd door narcistische sukkels dan door experts die openlijk op hen neerkeken.

Het is niet bekend op die laatste uitleg van Weber is of van Hop Marjanneke, maar ze is in ieder geval onjuist. Want de groep van 'deskundige en gekwalificeerde mensen' (wetenschappers) is sowieso klein en degenen ervan die zich met de politiek bemoeien is minuscuul.
    Wat die arbeiders bedoelen is: als we tegen deze groep rijke elitaire rovers stemmen, krijgen we een nieuwe groep elitaire rovers die nog niet rijk is, dus dan zijn we nog slechter af.
    In de werkelijkheid spelen hier vele zaken een rol waaronder die van het ingebakken conservatisme, zoals "Ik ben katholiek dus ik stem op KVP/ARP/CHU/CDA". of "Ik heb een winkel, dus ik stem op de VVD" (dat laatste is zo mogelijk nog stommer).
    Maar nu zijn we al zo ver voorbij het punt waar de dingen nog begrijpelijk zijn voor ons filosoofje, dat om daar binnen eindige tijd terug te geraken, je een sneller-dan-licht ruimteschip moet hebben ...
    Dus de rest laten we maar zitten ...
    Oh nee, toch niet, achteraf.
    Want wat missen in dit verhaal?
    Wat is bij bijna al dit soort wat algemeen geformuleertje verhaaltjes niet de rondsluipende tijger, maar de stilstaande olifant. In de kamer ...?
    De immigratie!
    EU = immigratie.
    Volk: wil geen immigratie: Brexit
    Parlement = elite: wil immigratie: Remain.
    Maar ja, immigratie is dan ook een zaak die de mensen uitstekend kunnen overzien: elite: voordelig voor mij. Volk: nadelig voor mij.

Het alfa-intellectuele klootjesvolk is al een tijd aan het zeiken over "algoritmes". Ze hebben eigenlijk geen flauw idee hoe die werken, maar ze werken, en dus worden ze steeds meer toegepast. Tot grote ergernis van het alfa-intellectuele klootjesvolk - dat wil zeggen: vooral dat ze werken. Hop Marjanneke gaat er de filosofische methode op toepassen (de Volkskrant, 02-12-2019, column door Marjan Slob):
  Claustrofobie

Man en ik bivakkeren een tijdje in een voormalige rupsenkwekerij in de Cevennen,

Ze gaat er haar bloedeigen, privé, N=1 geval op toepassen.
    Met als conclusie:
  ...    Mensen kunnen uit hun profiel springen. Ze kunnen zichzelf opnieuw uitvinden en de toekomst herontwerpen − en oh boy, wat zullen we dat nodig hebben! Precies dan zijn computers slechte gidsen. Raadpleeg een algoritme en je betreedt de toekomst − dat nieuwe land − altijd aan de hand van een oud stramien. Je ziet niets nieuws.

Gossiemijne ...

Noem nou eens iemand die uit zijn profiel sprong ...
    Hier is er zo eentje (de Volkskrant, 24-07-2021, boekrecensie, door Marjan Slob):
  Recensie | George Orwell

Wanhopige tederheid

Het feilloze gevoel voor totalitaire trekjes en menselijke drijfveren maakt Orwells gebundelde essays nog altijd relevant.

En wat is veruit het meest totalitaire hedendaagse profiel ...?
    Inderdaad: politieke-correctheid oftewel wokisme.
    En wie springt er heden ten dage het meest uit dat profiel?
    Drie, twee, één, nul keer raden:
  ... Zo lees je het langere essay 'Notities over nationalisme' niet vanwege de tamelijk eigenaardige definitie van nationalisme die Orwell hier ontvouwt, maar vanwege de observatie dat een nationalist zijn geesteskracht inzet 'voor zowel opschepperij als kleineren', en dat zijn gedachten altijd uitgaan 'naar overwinningen, verliezen, triomfen en vernederingen'. In zo'n kenschets valt moeiteloos iemand als Baudet te herkennen. ...

In de kenschets van "ideologisch bezeten, obsessief, kleinzielig, rancuneus, en oerdom" valt moeiteloos iemand als Hop Marjanneke Slob te herkennen.


Naar Filosofie, inleiding  , of site home  ·.

25 jul.2016