Formalisme: regels, algemeen

(Vervangen door Regels, groei, en vervolgen)

Na het verkennen van een formeel raamwerk , het indelen in velden , het inventariseren en zo goed mogelijk rangschikken van de factoren per veld, hier zo goed mogelijk gedaan voor de sociologie , komt de fase van de regels. Ook weer voorlopig en "zo goed mogelijk". De essentie van de wetenschappelijke methode is proberen en terugkeren . Naar de werkelijkheid.

De eerst ontdekte soort regels in de natuurwetenschappen gaat over zaken die je direct kan waarnemen, in de meta-wetenschap bekend als "fenomenologische regels". Dit voorbeeld wordt gevolgd voor het opstellen van regels op de andere vakgebieden - in deze inleiding in de vorm van formules. Wie niet redelijk vertrouwd is met formules, wordt aangeraden eerst de inleiding daarin te lezen, startende hier .

Bij die uitleg van formules al een aantal natuurkunderegels gebruikt als voorbeeld. In Formules, differentiaalvergelijkingen was dat de regel gevonden bij het onderzoek aan het rekken van een veer, voor zover bekend als eerste gedaan door de Engelsman Robert Hooke uitleg of detail . Wat hij bevond, en inmiddels iedereen wel zo'n beetje weet, is dat als je een veer uitrekt, de kracht toeneemt met de uitrekking:
\[ F ~ = ~ k \times \Delta l \]
Met \( \Delta l \) zijnde de verandering in lengte en \( k \) zijnde een constante waarin de de stevigheid van de veer zit.

Het tweede voorbeeld, in Formules, inleiding , was de bekendere wet van Ohm. Die gaat over de elektrische stroom (letter \( I \), eenheid Ampère) in een draad wanneer er een spanningsverschil (spanning: letter \( V \), eenheid Volt; verschil: letter: \( \Delta \)) over staat - een bekend voorbeeld zijnde dat van de oude gloeilamp waar de bekende netspanning van 220 volt over staat en een zo sterke stroom door de draad gaat lopen dat ze heet wordt en gaat gloeien. De hoeveelheid stroom hangt ook af van de "weerstand" in de draad, met letter \( R \) en eenheid Ohm. Hoe meer weerstand, hoe minder stroom, en hoe meer spanning, hoe meer stroom. Tezamen:
\[ I ~ = ~ { { \Delta V } \over R } \]
Deze formule lijkt net zo simpel als die van Hooke, maar dat is niet zo: er zit ingewikkelder natuurkunde achter.

De natuurkunde van het veer-experiment bestaat eigenlijk maar uit één bewegend element: de massa van het gewicht dat aan de veer hangt. De veer heeft zelf ook wel massa, maar die kan je klein mken ten opzichte van die van het gewicht.

Let op: dit is één van de essentiële elementen van de aanpak en het succes van de natuurkunde: men vereenvoudigt ingewikkeldere situaties tot simpelere. Die probeert men op te lossen, en lukt dat, gaat men "details" inbouwen.

Er zijn sociologen die beweren dat dit voor de soiologie niet kan - die mensen moeten het vak verlaten aangezien er dan geen wetenschap mogelijk is. Het ook volkomen onnatuurlijk: overal in de natuur zijn structuren en organisaties gebouwd op simpelere constructies en orgnisaties, die verder gedetailleerd en uitgebouwd worden - zie bijvoorbeeld Organisatie, sterke interactie .

Naar dat enkele bewegende element zijn er twee krachten: de veerkracht en de zwaartekracht. Van deze is de zwaartekrcht het simpelst: die is contstant. Alweer: in benadering, maar die benadering is goed op enkele tientallen decimalen achter de komma. Volkomen verwaarloosbaar.

Eigenlijk dus heel simpel. En daarom ook wiskundig oplosbaar.

De wet van Ohm zit anders in elkaar. Ten eerst is er geen beweging zichtbaar. Terwijl die er wel is. Die beweging is die van de electronen in het metaal van de simpelste geleiders, zoals het wolfraam van de gloeidraad. Electronen horen bij de atomen waaruit metaal en iedere stof bestaat, en van atomen bestaan er ten opzichte van onze zichtbare wereld altijd ontzettend veel. Natuurkundigen karakteriseren dat aantal met "het getal van Avogadro": \( 6 \times 10^{23} \) .

De electronen in het metaal gaan steeds sneller door de spanning die over de draqd staat, tot ze botsne met de atomen waar ze vandaan komen. En dan beginnen Ze weer opnieuwe met versnellen en sneller gaan. Tot ze weer botsen enzovoort. Het botsen van de electronen maakt de draad heet en zorgt gemiddeld voor een constante stroom. Die constante stroom is de stroom die Ohm mat. De weerstand zorgt voor een conate stroom net als de luchtwrijving de auto een constante snelheid bezorgt ondanks het feit dat de motor voortdurend kracht erop uitoefent.

De wet van Ohm gaat dus over de beweging van ongeveer \( 6 \times 10^{23} \) electronen, in plaats van de beweging van één enkel gewicht.

Door dat grote aantal, is de wet van Ohm niet wiskundig oplosbaar zoals de wet van Hooke, maar het is desondanks een geldige beschrijving. Zij het van kennelijk een andersoortig verschijnsel.

De elementen waar de sociologie mee te maken heeft, zijn mensen. Die komen niet in aantallen van één, of twee, zoals in het geval van het veer-experiment. En ook niet in aantallen van \( 6 \times 10^{23} \) zoals bij de wet van Ohm. In de sociologie ligt dat aantal er tussenin, maar duidelijk dichter, conceptueel, bij \( 6 \times 10^{23} \) dan bij één. Het zijn er gewoon heel veel. En ook voor zo'n aantal zijn dus ongetwijfeld regels of wetten te formuleren.

Al genoemd als voorbeeld in Formules, differentiaalvergelijkingen is dat van de migratiestroom. Qua termen al sterk gelijkend op de wet van Ohm. Want wat zijn de betrokken parameters? Ten eerste de migratiestrom zelf: \( I_m \). Ten tweede wat de migratiestroom drijft: \( \Delta C \) , waarvan iedereen weet wat het is (hoewel dat door de meeste sociologen en alle politiek-correcten wordt ontkend): het verschil in cultuur tussen vertrekplaats en bestemming. En als derde, weer in sterke analogie met het natuurkundige verschijnsel: de reisweerstand, of \( R_r \) . Wat net als in de natuurkunde zijn er dramatisch verschillende materialen: tegenover "metaal" of "isolator" staat "land" of "oceaan". Met als voorbeeld overeenkomend met "halfgeleider" iets als "Middellandse Zee" - dat wil zeggen: het is moelijk, maar je hebt geen zeeschip nodig.

En tenslotte: waar in de natuurkunde er de \( 6 \times 10^{23} \) bewegers zijn, zijn daar bij de migratie duizenden, tienduizenzen en honderduizenden mensen. Dus ook "heel veel".

En de wet van Ohm kan herschreven worden tot:
\[ I_m ~ = ~ { \Delta C \over R_r } \]
Dat wil zeggen: dit is de simpele basisregel. Daaraan kunnen zaken toegevoegd worden, zoals bijvoorbeeld een constante stroom die er altijd is:
\[ I_m ~ = ~ I_0 ~ + ~ { \Delta C \over R_r } \]
Die "nulstroom" zijnde die van diplomaten, kunstenaars, en, naar somige bestemmingen: rijken. Dat laatste bijvoorbeeld als je het over het Caribische gebied hebt: de gewone migratiestroom cultuurafhankelijke versie van arme Jamaicanen en dergelijke naar Engeland, en er is een kleine constante stroom van rijken naar de Kaaiman Eilanden.

Van de parameters is de migratiestroom makkelijk meetbaar - in Nederland bedroeg deze over de laatste twintig jaar gemiddeld 36 duizend personen per jaar. Het cultuurverschil en de reisweerstand zijn moeilijker.

Het cultuurverschil bestaat uit vele parameters, de sociaal-culturele indicatoren , maar in de praktijk blijken de meest met elkaar samen te vallen: bij twee culturen blijkt een verschil in de ene parameter, zeg: man-vrouw-verhouding, sterk samen te vallen met vele ander, zoals de gezag-machtverhouding, corruptie, vertrouwen, enzovoort. En tot tot de sterk gecorreleerde factoren behoort de maatschappelijk welvaart, en de doodgewone economische welvaart. Dus, tenzij de relatie tussen de factoren sterk verschilt per cultuur, wat een zeer weinig voorkomend geval is, kan je voor het culturverschil ook het verschil in economische welvaart nemen. Die cijfers zijn bekend, als het bruto binnenlands (nationaal) product. Deze benadering noem je dan de "economische benadering", uit te drukken als:
\[ C_E ~ = ~ c \, { E \over N } \]
Met \( C \) het niveau van de cultuur/land, \( E \) het bruto binnenlands product, \( N \) het aantal inwoners, en \( c \) een factor ergens in de buurt van tussen 0,5 en 2. De bijpassende gegevens staan hier uitleg of detail .

Waarna de verdere uitwerking overgelaten kan worden aan specialisten in het vakgebied.

En op deze plaats verder gegaan kan worden met een tweede voorbeeld, een dat volgt uit het eerste: het verschijnsel van migratie-gerelateerde maatschappelijk onrust.

Eerst is een volkomen helder aanwijsbare zaak nodig die het fenomeen op de kaart zet. dat is voor de hand liggend: de rassenrellen in Engeland van 2011. In de media werden de gebeurtenissen beschreven als "rellen" - de term "rassenrellen" viel niet of nauwelijks. De werkleijkheid is dat het dichter bij rassenburgeroorlog lag.

Ten eerste het aspect "rassen". De aanleiding was de dood bij arrestatie van een "Jamaicaanse" gangster. De eerste groepen protesterenden waren uitsluitend bekenden en verwante "Jamaicanen". De eerste echte rellen waren bijna uitsluitend lieden uit het Caribische gebied - vanaf nu verder af te korten tot "negers" uitleg of detail . De andere kant was die van politie en autoriteiten. Door de negers zelf bestempeld als "de blanken". Oftewel: het waren rassenrellen.

Dan het aspect van de ernst. Ten eerste betrof het meerdere dagen, ongeveer een week. Ten tweede betrof het vele steden, ergens rond het dozijn. Oftwel: het was over een groter gebied over een langere tijd. Waarbij op een gegeven moment door de opstandelingen ook geschoten is. Oftewel: het was een mini-burgeroorlog. De enige reden dat niet het zo genoemd werd is dat de elite weigerde de na twee of drie dagen nadat het duidelijk was dat de politie het niet aankon de enig logische aanpak te kiezen: inzet van het leger. Met een vrijbrief tot schieten.

In neutrale maatschappelijk termen: er was sprake van sterke maatschappelijke onrust. Ten gevolge van een verschil in culturen.

Ook dit kan in een regel geformuleerd worden, aan de hand van voorgaande voorbeelden. Beginnend simpel.

De maatschappelijke onrust door immigratie wordt aangeduid met \( O_m \) . Het verschil in cultuur is dat tussen basiscultuur, \( C_b \) en de extern ingestroomde cultuur: \( C_e \) .

Maar er onbreekt nog iets: want als er slechts een paar duizend immigranten zijn, is zo'grootschalige opstand niet mogelijk. En het gaat daarbij ook om de verdunning: een miljoen in Nederland is iets anders dan een miljoen in Amerika. Dus in ieder geval zijn er de factoren van de betreffende aantallen: \( N_b \) het aantal individuen in de basiscultuur, en \( N_e \) van de externe, in een quotiënt staande voor "verhouding" of percentage. De dremplewarde kan je dan aanduiden met \( N_o \), het onstekingsaantal.

De eerste vorm van de regel luidt dan, alle andere factoren even samennemende in een factor genaamd \( k \) en de drempelwaarde even vergetende:
\[ O_m ~ = ~ k \, ( C_b ~ - ~ C_e ) {N_e \over N_b } \]
Met de drempelwaarde wordt dat dan:
\[ O_m ~ = ~ k \, ( C_b ~ - ~ C_e ) { {N_e ~ - ~N_o }\over N_b } \]
Deze regel kan getest worden door toepassing op de genoemde Engelse opstand van 2011, de Franse opstand van 2005, en de wat kleinere Zweedse opstand van 2013. Dit zal ongetwijfeld verdere toevoegingen, veranderingen en verfijningen noodzakelijk maken.

Over naar een derde voorbeeld, ook in lijn met de voorgaande. Migratie is voor het overgrote deel van de maatschappelijke elite een zaak van grote inherente waarde. Deze waarde behoort tot een collectief van waarden genaamd  "politieke-correctheid" uitleg of detail , letter \( P \) . Door de maatschappelijke onrust veroorzaakt door migratie met een hoog cultuurverschil komt migratie in een kwaad daglicht. Aangezien de feiten dienaangaande slecht tot niet veranderd kunnen worden, verandert men de woorden en de waarde van woorden zodanig dat de waarde van de externe culturen verhoogd lijkt te worden. Omdat het in de maatschappelijke praktijk gebruik is geworden om al dan niet werkelijke benadeling van de externe instroom aan te duiden met "racisme" uitleg of detail , naar de daadwerkelijk bestaande etnische verschillen, is de bevoordeling van diezelfde groepen ook een vorm "specifieke etnische benadering" oftewel: dit is ook "racisme". Het door de politieke-correctheid bedreven veranderen van (de waarde van) woorden is dus ook een vorm van "racisme", hier aan te duiden met \( R_{i,\,p } \) , de \( i \) staande "immigranten" en \( p\) voor "politieke-correctheid". Hetgeen leidt tot de eerste regel:
\[ R_{i,\,p } ~ = P \,   \Delta C \]
Zeggende: de mate van pro-immigrantenracisme neemt toe met de mate van politieke-correctheid en met de mate van culturele achterstand. Hoe meer achterstand, hoe meer er namelijk gecompenseerd moet worden.

Ook deze regel moet getest worden aan de werkelijkheid. De werklijkheid is op deze website weergegeven in de verzameling Racisme . Deze verzameling laat een discrepantie met de regel zien. Want de regel voorspelt dat de hoeveel pro-immigrantenracisme ongeveer constant is, er vanuitgaande dat de mate van politieke-correctheid en de cultuurverschillen niet al te zeer veranderen. En de werkelijkheid laat zien dat de hoeveelheid racisme gestaag toeneemt, zoals bewezen door het overschrijden van een tipping point of drempelwaarde waarin het ook door politiek-correcten gezien wordt als "absurd" .

De politieke-correctheid zorgt dus in ieder geval niet alleen voor een bepaalde constante  hoeveelheid racisme, maar ook voor een toename in de hoeveelheid racisme:
\[ \Delta R_{i,\,p } ~ = ~P \,   \Delta C \]
Maar die toename hangt natuurlijk ook af van de tijd dat die toename loopt, oftewel:
\[ \Delta R_{i,\,p } ~ = ~ a \, P \, \Delta C \, \Delta t \]
Met \(a \) staande voor een bepaalde factor waarin de verandering anders afhangt van dezelfde parameters als de absolute waarde. Oftewel, voor wie bekend is met differentiëren (zie zonodig hier ):
\[ { \partial R_{i,\,p } \over {\partial t} } ~ = ~ a \, P \, \Delta C \]
Maar we hadden al een uitdrukking voor \( P \, \Delta C \) met daarin de constante waarde - vul die hierin in:
\[ { \partial R_{i,\, p } \over {\partial t} } ~ = ~ a \, R_{i, \, p } \]
En bij Formules, differentiaalvergelijkingen, oplossingen is hiervan al een oplossing gevonden: dit is een exponentiële functie.

Waarna de wetenschappelijke socioloog terug kan gaan naar zijn gegevens, of extra gegevens kan gaan zoeken, om zijn mooie nieuwe formule te testen.

Al genoemd is het geval van anti-blanke racisme , gedefinieerd door "Iedere instantie waarin een blanke benadeeld wordt ten gunste van een gekleurde mag, iedere instantie dat een gekleurde benadeeld wordt door een blanke mag niet". Dit overschreed in april 2015, door de voortdurende en vermoedelijk exponentiële groei, het niveau van het absurde dusdanig het ook de anti-blanke racisten opviel . 

Een tweede geval is dat van het cultuurverraad. De aanslagen op Charlie Hebdo en Joden in 2014 en 2015 hebben de cultuurkloof, \( \Delta C \), groter gemaakt of zichtbaarder (wat in zekere zin hetzelfde is), en zowel het niveau als de steiging van het aantal stukken waarin moslims geportretteerd worden als "gewone mensen als u en ik"  is sinds die tijd toegenomen - de Volkskrant: "Er bestaan geen haatimams" . Op de televisie neemt het aantal als "gewone burgers" geïnterviewde moslims gestaag toe, en ook hun aantal in het algemeen in reclames - trouwens net als het aantal negers - ver voorbij de numerieke evenredigheid. Het ijkpunt daar voor het overschrijden van het absurde kan hier alvast genoemd worden: dat is wanneer Jezus gespeeld gaat worden door een negers. Er is al sprake van een zwarte James Bond. Overigens is, in het kader van het anti-blanke racisme, verboden voor blanken om negers te spelen .

Een derde te onderzoeken trend is die in de strijd tegen de gewone burgers, dat wil zeggen: de onderste tweedere van de maatschappij. Dat is de groep wier belangen stelselmatig geschaadt worden door de verdedigers van externe culturen, hier aangeduid met "politiek-correcten". Ook die trend is stijgend , en heeft in 2015 een hoogtepunt bereikt met de stelling: "Het verschil tussen de huidige immigranten en de Joden in de jaren 1930 doet er niet toe" .

De vierde toenemende trend is die in de uitingen van haat van allochtone immigranten voor Nederlanders en de Nederlandse cultuur. Aanvankelijk was dat beperkt tot het internet, met terminologie richting Nederlander als "kanker kazen" afgekort tot "kk kazen" op sites als maroc.nl, in 2015 heeft dat het niveau bereikt van termen als "institutioneel racisme" en "white privilege". De trends zijn te volgen in Allochtonen, woordvoerders en Allochtonen, haat .

Merk daarbij op dat bij het verzamelen van deze bronnen, in het kader van een wetenschappelijke sociologie mede geïnspireerd door Asimov's Foundation , , door slechts een beperkte menselijke inzet mogelijk was. Per terrein zit hierin werk voor een persoon of personen, per veld die van instituten. Wetenschappelijk werk dat de huidige generaties wetenschappers weigeren te doen, deels uit overtuiging, deels uit angst voor het verliezen van hun reputatie en accreditatie. De huidige wetenschap acteert op het niveau door Asimov beschreven als dat van een cultuur in verval.

De opvatting van de weiger-sociologen zijn ook in formule-vorm te vatten. De basistelling is namelijk "De Gelijkheid der Culturen", teruggrijpende op de hooggeëerde cultureel-antropoloog Claude Lévi-Strauss . "De Gelijkheid der Culturen" is een andere manier van van schrijven van "Er is geen verschil tussen culturen". En dat is makkelijk in formulevorm te vatten:
\[ C_{i} ~ - ~ C_{j} ~ \equiv ~ \Delta C_{i, \, j} ~ \equiv ~ 0 ~~~~ for ~ all ~ i,\,j \]
Waarin "\( \equiv \)" betekent "Is niet zomaar toevallig iets, maar is per definitie iets" - wat verder geformaliseerd kan worden als:
\[ \forall_{i, \, j} \, \Delta C_{i, \, j} ~ \equiv ~ 0 \]
Maar in de wetenschappelijke sociologie is bekend dat C een functie is van zeer vele parameters - waaronder de bijna alom aanwezige plaats en tijd - het noteren van \( C \) is slechts een afkorting:
\[ C ~ \equiv ~ C (x, \,t ,\, p_1 , p_2, \, ... ) \]
Wat de quasi-sociologen bedoelen met "De gelijkheid der Culturen" is "Overal ter werld waar je gaat kijken zijn de culturen gelijk" waarmee ze bedoelen "Overal ter werld waar je gaat kijken zijn de culturen gelijkwaardig" wat weer een afkorting is van "Overal ter werld waar je nunu gaat kijken zijn de culturen gelijkwaardig". Want dat is de manier waarop de stelling tot stand is gekomen: door cultureel antropologen die overal ter wereld gingen kijkine nar culturen, en besloten hebben dat al die culturen gelijkwaardig waren. Op het moment van waarnemen door die cultureel antropologen. Nu. Een standpunt dat overgenomen is door vrijwel de gehele sociologie uitleg of detail . Een standpunt dat daar ook maar enigszins van afwijkt, noemen ze "sociaal darwinisme" uitleg of detail , en "sociaal darwinisme" is volgens hen direct verwant aan rassenleer en dus de uitroeiing van de Joden en zigeuners door de nazi's.

Ook dit is allemaal weer te vertalen. "Overal ter wereld waar je gaat kijken zijn de culturen gelijkwaardig" wordt:
\[ \forall_{i, \, j}\, \Delta C_{i, \, j} (x) ~ \equiv ~ 0 \]
Maar dit is dus een afkorting van:
\[ \forall_{i, \, j} \, \Delta C_{i, \, j} (x, \,t ,\, p_1 , p_2, \, ... ) ~ \equiv ~ 0 \]
Oftewel: wat cultureel antropologen en sociologen beweren met "De Gelijkheid der Culturen" is dat cultuur niet afhangt van de tijd.

Oftewel: wat cultureel antropologen en sociologen beweren met "De Gelijkheid der Culturen" is "Er bestaat geen menselijke evolutie".

Nu is de stelling "Er bestaat geen menselijke evolutie" op slechts drie plaatsen (grosso modo) een geldige stelling: in de religies van judaïsme, het christendom en de islam.

Oftewel: de stelling van "De Gelijkheid der Culturen" is monotheïstische religie, en, gezien de origine van zijn "ontdekker', Claude Lévi-Strauss, en de cultureel relatie tussen deze drie religies (de andere twee stammen af van het judaïsme), is het het simplest om het "Joodse religie" te noemen.

Samenvattend: "De Gelijkheid der Culturen" is Joodse religie. Waarbij het niet gaat om de rituelen van de Joodse religie, maar de kern ervan: het Absolutisme. Een stelling die ongewijfeld ook formeel kan worden afgeleid.

Deze laatste afleiding is een voorbeeld van de voordelen van formele notatie boven "het zeggen in woorden": de formele notatie dwingt tot veel meer nauwkeurigheid dan "het zeggen in woorden".

Dit wat betreft de inleiding in menswetenschappelijke regels in de vorm van formules. De natuurwetenschappen kennen een tweede krachtige methode, namelijk die van regels in de vorm van grafieken. Daarover later meer.


Naar Inleiding, model , Wetenschap lijst , Wetenschap overzicht , of site home . 


 

 apr.2015