Bronnen bij Cynisme: Jan Blokker II

De Volkskrant, 26-02-2005, column van Jan Blokker

Bemoeizorg

Van alle verschrikkelijke woorden die door politici dagelijks aan de Nederlandse taal worden toegevoegd en die door de kleurloze samenstellers van Van Dale's Groot Woordenboek in hun zoveelste druk worden opgenomen omdat ze in de Tweede Kamer nou eenmaal frequent met elkaar gewisseld of naar mekaar toe gecommuniceerd zijn, in plaats van dat de lexicografen er een apart zwartboek van maken waarin wordt aanbevolen niet aleen die woorden zelf, maar ook hun gebruikers te veroordelen tot de door de liberale Patrick van Schie aanbevolen doodstraf, is bemoeizorg misschien wel het ergste.
    Lange zin, maar het was de bemoeizorg waard.
    Bemoeizorg!
    Wie krijgt zo'n woord in godsnaam uit z'n bek?
    Van ministers, staatssecretarissen en parlementariërs wist je: papegaaien van professie. Maar daar houdt het helaas niet op. Nadat het woord in de kring van straathoekwerkers, opvangjunks en jeugdzorgers dankbaar is opgevangen, zoals eenden in een stadsgracht altijd snaterend naar een achteloos weggeworpen korst brood happen, zie je het ten slotte ook in dag- en weekbladen verschijnen. Want eerlijk is eerlijk: als het om een nieuw woord gaat, hoe lelijk ook, zijn journalisten er vaak als de eenden bij.
    `Alle gemeenten', las ik bijvoorbeeld in de Volkskrant (naast het wereldnieuws dat twee VVD-lakeien Geert Mak hadden beschuldigd van `vuile insinuaties') `moeten bemoeizorg afsturen op probleemgezinnen die zich niet vrijwillig bij een hulpverlener melden. Op die manier kan kindermishandeling worden voorkomen. Staatssecretaris Ross van Volksgezondheid vindt de eerste resultaten van opgedrongen hulpaanbod in Amsterdam en Roosendaal zeer bemoedigend.'
    Als je dat vergelijkt met het proza waar Lodewijk van Deyssel van droomde, omdat het als een man op hem af zou zijn gekomen, moet je toegeven dat we diep zijn gezonken. Bemoeizucht afsturen op probleemgezinnen die zich niet vrijwillig bij een hulpverlener melden.
    Denk eens na over de verschrikkingen die in deze stompzinnige verslaggeverszin op elkaar staan gestapeld.
    Zou u zich, als u een probleemgezin was, vrijwillig melden bij een hulpverlener?
    Ik niet. 't Idee! Misschien hebben ze geen lang haar meer, maar je ziet nog de sporen van de baard die ze in het kader van een nieuw beleid pas gisteren hebben afgeschoren, en je hoort het aan hun zachte g, want negen van de tien moderne hulpverleners komen uit Limburg, waar ze nog maar onlangs hebben gehoord dat je je haar en je baard in het noorden beter tegenwoordig overwegend kort moet houden.
    En hoezo denkt mevrouw Ross dat kindermishandeling kan worden voorkomen?
    `Vangnet jeugd, zoals de bemoeizorg in Amsterdam heet', volgt de Volkskrant het voetspoor van de taalverloedering, `bereikte 86 procent van de gezinnen waarbij het risico bestond dat de kinderen in de criminaliteit terecht zouden komen. In Roosendaal kregen driehonderd kinderen hulp die ze anders nooit zouden hebben gekregen.'
    Vangnet jeugd. Daar is toch al alles mee gezegd? Als je dat leest, weet je toch meteen ook dat de hulp aan die driehonderd kinderen in Roosendaal niks kan hebben betekend? Als de bemoeizorg in Amsterdam zo heet, hebben we toch niks méér nodig om te besluiten dat de subsidie van Amsterdam tot Roosendaal met terugwerkende kracht moet worden ingetrokken, teneinde het geld naar andere portefeuilles weg te sluizen, afhebben ze daar voor het verwezenlijken van de mooiste idealen waarschijnlijk ook de verschrikkelijkste woorden?
    Wat gebeurde er trouwens toen Vangnet jeugd bijna alle gezinnen had bereikt, `waarbij het risico bestond dat de kinderen in de criminaliteit terecht zouden komen?'
    Daar hoor je ze niet over.
    Je hoort een woord als bemoeizorg, je stelt je er behalve de hele Tweede Kamer ook staatssecretaris Ross bij voor, en je weet: met hun woorden zal het nooit iets kunnen worden.


Naar Cynisme , Rijnlandmodel, normen en waarden , Psychologie lijst , Psychologie overzicht , of site home .