Bronnen bij Gauss psychologisch: overextensie |
11 mei 2008 |
De vervaging van de grens tussen "gewone" geestelijke kwaaltjes en de echte
psychologische ziekten als maatschappelijke trend blijkt uit onderstaande bron:
De Volkskrant, 29-03-2008, door Maarten Keulemans
Autisme light
Tussentitel: Vmbo’ers noem je ook niet licht debiel
Mijn vrienden waren er gelukkig nogal laconiek over: op een tienminutengesprek
hadden ze te horen gekregen dat hun zoontje van vijf licht autistisch is. Het
jongetje staat niet gemakkelijk zijn stoeltje af en had becijferd op welke dag
zijn verjaardag in 2018 valt, met inachtneming van de schrikkeljaren.
Licht verkouden kun je zijn, maar licht autistisch? In een
mooi boek dat ik pas las, Onze hersenen, beschrijft psychiater René Kahn autisme
als een buitengewoon akelige aandoening, zoiets als een kapotte netwerkadapter
in je hoofd. Zou daarvan een light-versie bestaan?
Natuurlijk niet. Mensen variëren nu eenmaal. Het zoontje van
mijn vrienden zal, net als zoveel andere mensen, wel ergens op de glijdende
schaal van kenmerken zitten die uiteindelijk als eindstation de aandoening
‘autisme’ heeft. Maar om hem daarom te brandmerken als ‘licht autistisch’ is net
zo onzinnig als een vmbo’er aanmerken als ‘licht debiel’ of een bejaarde met
ouderdomsvergeetachtigheid uitmaken voor ‘licht dement’.
Toch is er, tot onvrede van nogal wat medici, een wildgroei
aan kinderen met het etiket licht autistisch, licht dyslectisch of ‘rekenzwak’ –
de light-versie van dyscalculie. Vorige week nog gelastte minister Rouvoet een
onderzoek: hij wil weten waarom er plots zo’n groot beroep wordt gedaan op
allerlei dure jeugdzorgextraatjes.
Misschien is een deel van de verklaring dat termen als ADHD,
autisme en dyslexie gemeengoed zijn geworden. Op school strooien de juffen en
meesters met plechtige medische termen, als volleerde neurologen: het koppige
jongetje heeft autistische trekjes, het meisje dat de tafels niet kent, is
rekenzwak.
Dat klinkt gewichtig, zo’n fraaie pseudomedische diagnose, en
levert – wie weet – overheidssteun op. De keerzijde is dat Jantje opeens een
stoornis krijgt opgeplakt waaraan eigenlijk niemand zich stoorde.
Iets zegt me dat we daarmee toch een beetje moeten oppassen.
Vroeger moest je eerst ziek worden om een diagnose te horen; nu ligt de diagnose
al op tafel voordat er sprake is van een medisch probleem. Het zoontje van mijn
vrienden draagt voortaan toch het etiket van iemand die een beetje ziek is in
zijn hoofd, een probleemgeval dat lichtelijk afwijkt van het ideale gemiddelde.
En ik maar denken dat hij gewoon goed kan rekenen.
IRP: Dit klinkt enigszins luchthartig, maar dat is
het eigenlijk niet - als het leidt tot verkeerde diagnose en behandeling:
De Volkskrant, 26-04-2008, ingezonden brief van Remco de Winter,
psychiater (Leiden) Antidepressiva
Moe word ik van de ongenuanceerde berichten als `antidepressiva helpen niet`, of
nog erger: dat ik als arts na jaren van specialisatie als kwakzalver word
neergezet. Afgelopen zaterdag las ik op de voorpagina van Hart en Ziel de
volgende passage van één van de geïnterviewden: `de passie waarmee de Vereniging
tegen de Kwakzalverij dit soort artsen achtervolgt, mag van mij even hard worden
ingezet tegen wantoestanden in het reguliere circuit. Neem al die antidepressiva
die niet helpen of veel narigheid bezorgen`.
Dat ligt natuurlijk veel genuanceerder: antidepressiva zijn
middelen analoog aan antibiotica. Bij ernstige longontstekingen zijn antibiotica
levensreddend, maar bij lichte virale longinfecties doen ze niets of werken ze
nadelig. Als je tegen mensen met een ernstige longontsteking zegt dat een
antibioticum niet werkt, zal niemand het meer gebruiken, met alle gevolgen van
dien.
Ook bij ernstige depressies zijn antidepressiva levensreddend. Dat die
medicijnen de laatste jaren veelvuldig op verkeerde indicatie zijn
voorgeschreven, is een heel andere discussie.
Naar Psychologische praktijktips, glijdende schaal
, Psychologische krachten
, Gauss psychologisch
, Psychologie
lijst
, Psychologie overzicht
, of site home
.
|