Neurologie: hippocampus
De hippocampus is dus niet het feitelijke geheugen.
Toch is het een essentieel element in de geheugenvorming. Welke essentiƫle
functie heeft het dan?
Daarover begint langzaam, schrijvende 2016,
meer duidelijheid te komen. Ook weer gevallen van ernstige epilepsie en de
pogingen tot behandeling ervan gaven de clou's: in de hippocampus worden
ervaringen, waarnemingen, ontleedt in concepten
. Het beeld van een specifieke persoon wordt niet opgeslagen als een bitmap,
een reeks gekleurde puntjes, maar als een reeks concepten: mens, vrouw,
jong, blond, lang, breed gezicht, korte neus, volle lippen, enzovoort.
De evolutionaire reden hiervoor is uiterst simpel: het is totaal
oninteressant welk specifieke strepenpatroon de specifieke tijger heeft die
voor je neus staat heeft, dus die complete bitmap kan de mens gestolen
worden: hij moet zo snel mogelijk weten: "Is dit nu *#$%*!!! een tijger of
niet?"
De rest is invullen. Als de kwestie van "mens of tijger" is
afgehandeld, komen er minder indringende zaken aan de orde. Ook best wel
indringend is dan: "Kan ik me hiermee voortplanten?". Dat "man of vrouw" zit
redelijk vooraan, en waar die borsten voor dienen is ook meteen duidelijk.
Enzovoort.
De hippocampus is een analysator voor de opslag in
concepten. Een stap die plaatsvindt voorafgaand aan opslag.
En dus
ook omgekeerd: de hippocampus (of directe omgeving) is een herkenner in
concepten. Of beter: dit is causaal omgekeerd: de onderzoekers zagen
de herkenning in concepten, en daar moet analyse in concepten aan vooraf
gaan.
Naar Neurologie, emotie-organen
, Neurologie, organisatie
,
Neurologie, overzicht
, of site home
.
|