Bronnen bij Neurologie, begrippen: terugkoppeling

Het proces van terugkoppeling speelt ook in de neurologie een essentiële rol. Daarvan zijn meer indirecte en meer directe aanwijzingen en bewijzen. Hier de meer directe die betrekking hebben op de neuron-circuits en neurotransmitters - de meer indirecte gedragsaanwijzingen staan elders uitleg of detail (de Volkskrant, 30-06-2015, van verslaggever Dirk Waterval):
  We stelen geen suiker van een bejaarde

Suiker eten geeft het gevoel dat je wordt beloond. Maar het werkt niet zo verslavend als drugs, die je aanzetten tot crimineel gedrag om ze te kunnen consumeren.

Suiker verstoort ons beloningssysteem niet zoals drugs als cocaïne dat doen. Daarom mag men niet stellen dat suiker verslavend is, concludeert Han de Jong in zijn proefschrift.
    Voor zijn promotie, dinsdag aan de Universiteit Utrecht, werkte hij samen met dertien Europese universiteiten. ... Voor voeding - in het bijzonder suiker - was dat nooit op deze schaal onderzocht.
    'Suiker is wel degelijk belonend', zegt De Jong. 'Het bevordert de afgifte van dopamine, die stof die verantwoordelijk is voor beloning en motivatie.' Kinderen leren direct bij hun eerste zoete KinderSurprise-ei: hier wil ik meer van, hier ga ik voor werken. 'Maar dat is wat anders dan een verslaving. Die gaat gepaard met veranderingen in het brein om zo bijvoorbeeld onverschillig gedrag in de hand te werken.' Ratten trotseren bijvoorbeeld stroomschokken in een laboratorium om maar cocaïne te kunnen krijgen; het kan ze allemaal niets meer schelen. Het eten van suiker brengt deze achteloosheid niet tot stand, vond De Jong. ...

Gevolgd door een uitleg van de (grondige) experimenten.
    De interpretatie hiervan is tezamen met het begrip terugkoppeling uiterst simpel: suiker beïnvloedt de afgifte van dopamine, en versterkt die afgifte, waardoor het systeem een positieve waardering aan de stimulans toekent. Een verslavende stof als heroïne beïnvloedt (tevens) de terugkoppeling, waardoor in het systeem een circuit in actie treedt waardoor de behoefte aan die reactie sterker wordt: in plaats van, zeg, één suikerklontje wil je er meteen twee. En na twee, meteen weer vier. Enzovoort.
    En dit kan dan, zoals in alle terugkoppelcircuits, weer op twee manieren: het kan zijn dat de waarde in de behoefte toeneemt, maar het kan ook zijn dat de waarde in behoefte gelijk blijft, maar het effect van de stimulerende stof wordt geremd, waardoor er meer hoeveelheid van de stimulerende stof nodig is. En die toegenomen hoeveelheid doet de effectieve prikkel afnemen, enzovoort.


Naar Neurologie, begrippen , of site home ·.

1 jul.2015