Toelichting bij Neurologie, emotionele hersenen: frames en frame-frequencyEen technologische versie van het "balletje-balletje"-effect, oftewel: de verandering gaat zo snel dat hij niet te volgen is, is eentje die iedereen kent die een computer gebruikt, en waarvan de ontwerpers van software die beelden aan de gebruiker toont (de "user interface") zich volkomen bewust zijn.Dit is wat die ontwerper weet: als een gegeven dat weergegeven wordt op het beeldscherm verandert, moet je die verandering laten plaatsvinden met een zekere geleidelijkheid - en niet te langzaam, maar zeker ook niet te snel. Laat je de zaken aan de computer zelf over, dan gebeurt die verandering instantaan (als dat niet zo zo zijn voor deze deeltaak zo de computer hopeloos traag zijn in zijn hoofdfuncties). En hier is de essentiële waarneming, al talloze malen aan eigen ervaring ondervonden: die instantane verandering valt niet op, als die niet een vrij grote verandering is. De cruciale ervaring was dat een lange tabel niet de juiste koppen had, en dit werd gecorrigeerd. De correctie viel in eerste instantie niet op. Het vergde hernieuwde concentratie op het beeld en enkele seconden voor het doordrong dat de correctie was gelukt. Had die correctie vloeiend verlopen, waarbij eerst de oude versie verdween en dan de nieuwe versie vertoond werd, was er geen enkele vertraging geweest in de perceptie van de verandering. Zoals gezegd: iedere ontwerper van gebruikers-interfaces weet dit, en weet wat de minimale vertraging is om een impressie van geleidelijkheid en vloeiendheid te geven: ongeveer 120 milliseconden. Programmatuur die dit soort interacties regelt, heeft ingebouwde modules om dit vloeiende verloop uit te voeren met instelbare verlooptijd. Zo bekend en essentieel is dit proces. De verlooptijd is dus minimaal 120 milliseconden. Daaronder wordt de verandering als instantaan ervaren, en moeilijker detecteerbaar. Verder kan je aannemen dat voor de impressie van een geleidelijk verloop, minimaal ergens tussen de twee tot vier tussenframes nodig zijn, hetgeen de frame-tijdsduur op 30 tot 60 milliseconden brengt, oftewel frame-frequenties (frame rate) van het waarnemingsstelsel in ruste van tussen de 15 en 30 frames per seconde. Merk op dat de technische versies hiervan in dit bereik liggen: Super 8 film heeft een frame-frequentie van 18 beelden per seconde, en standaard-televisie (PAL-systeem) een van 25 frames per seconde. Verder mogelijk uit te voeren experimenten met dit gegeven in hand spreken voor zichzelf. Naar Neurologie, emotie-organen 
,
of site home
 ·.
|