Bronnen bij Psychologische krachten: slaap en psychose

Volgens het mechanisme beschreven in Psychologische krachten, slaap  zijn hallucinaties het gevolg van een storing in het reguleringssysteem voor de evaluatie van dagelijkse ervaringen, dat zich normaal 's nachts afspeelt in de slaap. Volgens die beschrijving is psychose gewoon een ernstige vorm daarvan. Onderstaande bron is een bevestiging daarvan (merk op, net als voor de bronnen aangaande hallucinaties , stamt ook deze van na de gegeven beschrijving, en kan dus gezien worden als een experimentele bevestiging ervan) (de Volkskrant, 12-10-2011, door Marjolein van de Water):
  'Mijn psychose was helder, en hulp bleef uit'

Doodsangsten stond Imke Gilsing (35) uit, toen ze een paar maanden geleden tijdens een psychose zonder medicijnen in een isoleercel werd opgesloten. Het zou niet zijn gebeurd als ze toen de zogeheten crisiskaart bij zich had gehad.

'Ik had al twee weken last van wanen toen ik als een angstig dier over mijn moeders badkamervloer krioelde. Met mijn kleren aan ging ik in bad zitten terwijl ik riep dat ik er een einde aan zou maken. Dat was het moment waarop ik gedwongen werd opgenomen. Ik ben ervan overtuigd dat ik nooit zelfmoord zou plegen, daarvoor houd ik te veel van het leven, maar tijdens een psychose worden alle gevoelens uitvergroot.'
    Imke Gilsing (35) vertelt rustig terwijl ze van haar thee nipt in de tuin van haar kantoor in Amsterdam. 'Ze wisten toen al dat ik zonder medicijnen er niet uit zou komen. Maar in plaats van me een spuit te geven, hebben ze me bewust nog tien dagen laten lijden.'    ...
    In augustus vorig jaar bezocht Gilsing een spiritueel centrum in Limburg waar ze na een periode van stress wat rust hoopte te vinden. 'Na een paar dagen in dat centrum kreeg ik 's nachts hele heftige nachtmerries. 'Fantastisch', zeiden de mensen daar, 'je komt in contact met jezelf'.'
    Al snel kwamen de wanen en visioenen ook overdag. Het centrum belde de ggz die meteen vaststelde dat het een psychose was. ...

Een glasheldere beschrijving van de geleidelijke overgang van de "normale" situatie van het belven van dit soort dingen in de slaap als 'nachtmerries', die iedereen schijnt te hebben of althans een hoog percentage, naar de situatie waar het een storing wordt. En verder kan gaan:
  Maar Gilsing zakte steeds dieper weg in de psychose waarin verbeelding en werkelijkheid volledig door elkaar heen liepen. 'De film van mijn leven werd opnieuw gemonteerd. Alles werd door elkaar gehusseld en in een nieuwe context geplaatst. Vier weken lang was ik volledig los van tijd en ruimte, er was geen begin of einde. Zo dacht ik dat ik een webcam was en via mijn buik kon communiceren met alle mensen die ik ooit in mijn leven had ontmoet. Ik wás de hele wereld.

Maar natuurlijk - iedereen ís zijn eigen wereld. maar in dit geval lopen daar de gefantaseerde werelden van het evaluatiesysteem door de werkelijke wereld heen. En de geest kan geen onderscheid maken:
  'Voor mijn omgeving was het natuurlijk totaal onbegrijpelijk. Ze wilden dat ik gewoon zou doen, maar in mijn ogen was het volkomen normaal wat ik deed en zei. Je leeft volledig in je eigen realiteit als je een psychose hebt.'

Maar kennelijk heeft de psychiatrie nog totaal geen besef van hoe dit werkt:
  Een hele stoet ggz-medewerkers en andere hulpverleners trokken langs het huis van Gilsings moeder. 'Iedereen stelde vast dat ik psychotisch was, maar er gebeurde niks en ik gleed verder en verder af.'   ...
    Gilsing zat al een week in de isoleercel toen de dienstdoende weekendpsychiater het niet meer kon aanzien. 'Op het moment dat ik in mijn wanen een vijfling baarde, werd ik door de verplegers tegen de grond gehouden en kreeg de verlossende injectie toegediend.'
    Voor Gilsing is het onbegrijpelijk dat iemand die op bevel van een rechter is opgenomen, niet meteen gedwongen medicatie krijgt. 'Ook op dit moment zitten hier in Nederland mensen met een psychose in een isoleercel die een vreselijke hel doormaken in hun hoofd. Eén enkele spuit kan hun nachtmerrie beëindigen. Door dat al in een vroeg stadium te doen, is die hele opname niet meer nodig.'

Kijk, dat is een deel van het probleem: psychose en veel van dat soort kwalen is niet een kwestie van sleutelen aan het zieltje, maar van mechaniek. Er is gewoon iets stuk. En als dat op zo'n fundamenteel of basaal niveau gebeurt, is de chemische oplossing, hoewel radicaal, de beste. In principe is het ongewenst en wil je zaken meer specifiek kunnen aanpakken, maar die kennis is er nog niet.
    De kern van de weg naar de psychose zou heel wel kunnen zijn dat de zeer verstorende ervaringen natuurlijk weer door de evaluator heen gaan:
  Toen Gilsing eenmaal was opgenomen op een gesloten psychiatrische afdeling ging het snel bergafwaarts. 'Ik schijn naakt door de gangen te hebben gedanst. Ik weigerde de pillen te slikken die ze me gaven omdat ik dacht dat het vergif was.' Na even nadenken vervolgt ze: 'Ik snap wel dat je dan tot last bent, op zo'n afdeling zitten nog 24 mensen.' Gilsing werd gedwongen in een isoleercel opgesloten. 'In die kamer zijn mijn wanen vertienvoudigd. Ik herinner me in detail de eenzaamheid, de woede die ik voelde, de angst dat niemand mij meer begreep en dat ik daarom opgesloten zat, moederziel alleen.
    'Ik dacht dat ik aan het sterven was. Alles in mijn wanen was erop gericht uit die cel te komen. Zo was ik onderdeel van een spelshow waarbij ik via een lamp probeerde terug te keren naar de buitenwereld. Door die lamp kon ik contact maken met mensen die me dierbaar zijn. Ik moest hen vragen stellen. Als ze die goed zouden beantwoorden, zou ik kans maken uit die kamer te mogen. Ik dacht ook dat Jelle Brandt Corstius me zou komen redden. Vlak voor de psychose had ik een boek van hem gelezen dat me enorm had geraakt. In de cel schreeuwde ik voortdurend zijn naam.'

Oftewel: je krijgt een zelfversterkend cirkelproces .
    Een essentieel aspect van de hier gegeven beschrijving is dat het plaats vindt in een in (vrijwel) alle andere opzichten normaal functionerende geest:
  Inmiddels heeft Gilsing haar werk als projectcoördinator bij een internationale natuurbeschermingsorganisatie weer opgepakt. Ze heeft sinds ze bijkwam uit haar psychose haar ervaringen opgeschreven en met behulp van een psychiater verwerkt wat er is gebeurd. 'Een psychose is een verkenning van je ziel, een reis naar je hart, met zowel de lichte als de donkere kanten van het leven. Mijn ervaring zie ik nu als een kostbaar geschenk, maar het is ook een ingrijpende gebeurtenis die je leven totaal ontwricht. Laat het dus in godsnaam niet langer duren dan nodig is.'

Na de storm kan het slachtoffer dus weer normaal functioneren.


Naar Psychologische krachten , of site home .

12 okt.2011