Zullen we God nu eindelijk maar eens bij het grof vuil zetten?

Twee foto's in de krant benemen me deze week de lust om het binnenlands nieuws met een knipoog te bekijken. Lang heb ik naar de foto's (waarvan hier twee uitsnedes), zitten kijken.
Op de onderste foto zit een soldaat met alle uiterlijke symbolen van zijn geloof verzonken in gebed. Hij bidt tot de God die leert dat je de ander je andere wang moet toekeren, de God die zegt dat je de naaste lief dient te hebben gelijk jezelf en die je gebied niet te doden. Binnen handbereik zijn wapen. Hij zit op een kist met granaten waarmee namens die barmhartige God straks Libanese burgers uiteengereten zullen worden. 

Op de bovenste foto schrijft een lief Israëlisch meisje een tekst op een granaat die straks wellicht een Libanees leeftijdsgenootje waarmee ze onder andere omstandigheden misschien best vriendinnetjes had kunnen zijn het leven beneemt.
Ik ken dat soort teksten wel uit de Tweede Wereldoorlog. Voor Adolf, of Met de beste groeten uit Londen, of nog leuker Enkele reis. Dat soort teksten. Ook toen al vrolijk lachend geschreven op de duizendponders, die neerdwarrelend uit de bomrekken van Lancasters en Vliegende Forten, luttele uren later hele steden van de kaart zouden vegen.
Dit meisje zal ook wel iets dergelijks neerschrijven op die granaat. Ze kan daar nooit zelf opgekomen zijn. Kinderen verzinnen zoiets niet. Daar zijn fanatieke volwassenen voor nodig die daarmee zorgen dat ook de volgende generatie de eeuwige strijd om het ware geloof weer zal voortzetten.

Ik heb maar één simpele vraag. Wordt het verdomme zo langzamerhand niet tijd dat we die God, (hoe we hem ook noemen of aanroepen) bij het grof vuil zetten? Is er in Zijn naam nog niet genoeg gemoord? 

En wordt nu niet boos op mij omdat ik dit schrijf. Kijk naar die foto's. Zoek die kranten weer op. En kijk nou eens echt! Bidden tot je God terwijl je op granaten zit die je na het Amen afschiet op mensen die je nooit gezien hebt. Die je niet eens kent maar wel over enkele minuten de dood in jaagt. 
Wat kan dat geloof in welke God dan ook nog voorstellen?

Tot volgende week vrijdag,

Hans Berkhout