Bronnen bij Religie en ratio: de grote coalitie

De opkomst van de islam middels de grote aantallen moslims in ons land heeft ook de christelijke religies meer assertief gemaakt. Onderstaand eerst een paar voorbeelden, en dan een uitgebreide analyse die dezelfde conclusies trekt als de redactie (de Volkskrant, 18-04-2005, van verslaggever Theo Koelé):
  Reportage | Christen-democraten beginnen jubileum met discussie over 'hun worsteling met moslims'

Bij CDA staat C vooral voor acceptatie

De C van het CDA staat nauwelijks ter discussie. Ook al wil een enkeling er een S van maken: van spiritueel. Zelfs CDA-Kamerlid Çörüz is blij met de C. ‘Religie is geen privé-zaak.’

...    Het in Turkije geboren CDA-Kamerlid Coskun Çörüz is er het levende bewijs van. Hij wil de C behouden. Die staat ergens voor. ‘In mijn mens- en maatschappijbeeld speelt religie een rol, en het CDA accepteert dat. Bij andere partijen kon ik wel terecht als allochtoon, maar mijn godsdienst speelde geen enkele rol. Vooral voor de VVD is religie iets voor het privé-domein.’ Zonder de liberale coalitiepartner te noemen had Donner ook al uitgehaald naar partijen die stellen dat geloof een privé-zaak is die niet in de politiek thuishoort. ...

En (de Volkskrant, 09-10-2006, van een verslaggeefster):
  Haagse politiek haalt band met kerk aan

De Haagse fracties van het CDA en de ChristenUnie/SGP vinden dat ‘er een einde moet komen aan de kloof tussen kerk en staat’ en willen dat de sociale en diaconale activiteiten van kerken een rol gaan spelen bij de uitvoering van de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning).
    Volgens CDA-raadslid Ries Smits rijdt de overheid zichzelf door een geforceerde scheiding tussen kerk en staat alleen maar in de wielen. ‘Kerken, moskeeën en tempels doen veel aan maatschappelijk werk en het is vreemd dat ze daarbij niet in aanmerking komen voor financiële ondersteuning.’
    Volgens Smits zitten deze organisaties ‘tot in de haarvaten’ van de stad. Terwijl de autochtone kerken leegstromen, groeien de migrantenkerken. ...

En (de Volkskrant, 11-10-2006, door H.J. Schoo):
  De terugkeer van de religie in de geschiedenis

Gods grote broer

Dankzij de strijdbare aanhangers van de islam durft het christendom zich weer nadrukkelijk te vertonen. Een nieuw geestelijk klimaat doet zijn intrede in West-Europa. Dit religieus triomfalisme heeft aanmatigende kanten.

Tussentitels: De islam heeft alles wat het Europese christendom tegenwoordig ontbeert
Als het geloof zo geweldig is, waarom dan die pathetische claims?

Als het over geloof gaat, raken we langzamerhand weer aan heel wat gewend. De jij-bak die aanhangers van het Verlichtingsdenken voor gelovigen uitmaakt. De minister van Justitie die doodleuk beweert dat we allemaal fundamentalisten zijn – en dat de sharia ook kan, mits constitutioneel correct doorgevoerd. De minister van Onderwijs colporterend met Intelligent Design – als tegenwicht voor de ‘eenzijdige’ evolutieleer én als middel om islamitische leerlingen bij de Nederlandse les te houden. De minister van Ontwikkelingssamenwerking, zo barstensvol respect voor religie dat ze er nog meer van in het Nederlandse hulppakket wil stoppen. De burgemeester van de hoofdstad, zelf goed seculier, die al jarenlang als zijn overtuiging uitvent dat religie helpt om de boel bij elkaar te houden. En dan hebben we het alleen nog maar over onze eigen binnenlanden en laten we – ’s lands wijs is nu eenmaal ’s lands eer – de Amerikaanse president buiten beschouwing, evenals andere buitenlandse dignitarissen die God te pas en te onpas bij de staatszaken betrekken.
    Dichtbij of veraf: de teneur in het publieke debat is tegenwoordig dat geloof er weer helemaal bij hoort, ertoe doet, belangrijk en respectabel is. Afgeschreven, een intellectuele woestenij, irrelevant, een illusie (Freud), opium van het volk (Marx)? Die tijd is voorbij. Uit dode zijarmen keert het geloof terug naar de hoofdstroom van de geschiedenis. Het is niet achterlijk, sterft niet uit, zoals waanwijze seculieren lange tijd hebben gedacht. Geloof is van alle mensen en alle tijden. Het is een vanzelfsprekende norm, onze ‘natuur’ zogezegd: de mens is ongeneeslijk religieus, niet-geloven het tragische lot van een minieme, dolende minderheid. Geloof is ook nog eens goed voor ons; het verschaft gewone stervelingen een vaste burcht, biedt gemoedsrust, identiteit, individueel en collectief, verzet bergen, bindt mensen aaneen tot sterke gemeenschappen. Het geloof, heet het, fundeert en onderhoudt onze – publieke – moraal en houdt de zielenknijper buiten de deur. Het is deze utilitaire kant die zelfs seculieren heden ten dage mild over religie stemt.
    Al die hoeraatjes voor het geloof hebben iets triomfantelijks – en daarmee ook een schrille bijklank. Er klinkt geen oprechte blijdschap in door, eerder bitterheid over het jarenlange verlies aan macht en intellectueel aanzien van religie, althans het christendom. De hoeraatjes hebben ook iets overbodigs: als het geloof al die wonderen verricht, waar zijn die luide aanprijzingen dan voor nodig? Het onderstreept nog eens dat het Europese christendom na jaren van secularisatie de ziel heeft van een verdrukte minderheid. Men weet zich verliezers, gekoeioneerd en geridiculiseerd door een arrogant secularisme en een samenleving die geen oog heeft voor het sacrale.

Respect
Onder die omstandigheden verschijnt Allah niet als bedreiging ten tonele, maar als potentiële bondgenoot. De islam heeft alles wat het Europese christendom, vooral het protestantisme, tegenwoordig ontbeert. Het manifesteert zich zelfbewust, is strijdbaar, laat niet met zich spotten, eist z’n rechten op, inspireert gelovigen. De seculieren blijken ook nog eens bang voor de islam. Voor de halfzachte God van de christenen haalden ze hun schouders op, de almachtige Allah boezemt ontzag in. Het ligt eigenlijk ook wel voor de hand om daar als christenen van mee te profiteren en op de bandwagon van de islam te springen. Als Allah bescherming verdient tegen godslastering, dan God ook. Als moslims respect eisen voor hun geloof en gevoeligheden, dan christenen ook. God staat er niet meer alleen voor, grote broer Allah is met hem. Dat dwingt pas respect af. Voor het eerst in lange tijd zijn de seculieren zelfs in het defensief. Gelovigen – christenen en moslims – praten eindelijk weer terug. Misschien breekt de tijd nog aan dat christenen in eigen land niet langer worden gediscrimineerd – dankzij de islam.
    Evenzogoed blijft het een triomfalisme dat in het donker fluit. Ogenschijnlijk zeker van zijn zaak, maar tegelijk een klein, angstig hartje. Waarom, als het geloof zo geweldig is, die pathetische claims? Waarom de agressieve toon? ‘Er zijn twee dingen’, beweerde de PvdA’er Thijs Wöltgens deze zomer op een conferentie over geloof en politiek van de Wiardi Beckman Stichting, ‘die voor mensen die zich seculier achten, heel moeilijk te accepteren zijn. Ten eerste de stelling dat iedereen religieus is – een stelling waar ik echt van overtuigd ben. Geloof is iets heel natuurlijks.’
    Alles zit hierin. Triomfalisme, annexatiedrang, verongelijktheid, afkeer van tegenspraak: niet-geloven bestaat niet, geloof is natuurlijk, iedereen is religieus, ook wie zich seculier acht. Hier is geen argumenteren tegen. Normaal gesproken is de stelling dat iedereen religieus is weerlegd zodra je een niet-gelovige hebt gevonden. Maar Wöltgens maakt zijn stelling onweerlegbaar door van alles en nog wat tot geloofsdaad te rekenen. En mijn idee dat ik niet geloof als een waan te beschouwen. Zo heb je natuurlijk altijd gelijk.
    Om ieder misverstand te voorkomen: Wöltgens zei op die conferentie ook verstandige dingen. Toch is zijn bijdrage – en het feit alleen al van die conferentie – tekenend voor een nieuw geestelijk klimaat dat met de islam zijn intrede in West-Europa heeft gedaan. ...
    Geloof is van alle mensen en alle tijden, claimen ze, een universalium, zouden cultureel antropologen zeggen. ... Wie niet gelooft, is zo bezien tegennatuurlijk en plaatst zich regelrecht buiten de mensengemeenschap. Het maakt de aanspraak op de universaliteit van het geloof tot een totalitaire. Alleen al daarom zou het nuttig zijn als we met z’n allen onderkenden dat geloof níét van alle mensen en alle tijden is, maar een historisch verschijnsel. Ooit kenden de mensen geen religie ... . Ook tegenwoordig kennen heel veel mensen geen religie. Sterker nog: ook het allerlaatste SCP-rapport laat weer zien dat het geloofsverval in Nederland gestaag voortschrijdt.
    Het toont aan hoe misplaatst het nieuwe religieuze triomfalisme eigenlijk is. ...

En (de Volkskrant, 21-03-2008, door Anne Provoost):
  Een verlangen naar goddeloze vastbeslotenheid

Door migratie krijgen we te maken met mensen met een helder omlijnd beeld van god. Atheïsten moeten die god krachtig tegemoet treden, zegt Anne Provoost.

Tussentitel: De god met het plan zal steeds meer opduiken in het debat

Nieuwe opvattingen winnen veld: evangelisch creationisme, islamfundamentalisme en religieus sektarisme. Op verschillende vlakken zien we een hang naar meer rigide modellen. Alles wijst erop dat ze eraan komen, de prefecten van onze geest, zij die geloven dat er zoiets bestaat als een buiten materiële kracht met een voorbeschikking, een project voor u en voor mij, misschien zelfs een uitverkiezing.
    We zijn er niet klaar voor. Ik heb mensen over zichzelf horen zeggen dat ze gelovig waren, omdat ze in buitenaards leven geloofden. Anderen heb ik hun ongeloof horen verdedigen met behulp van een raadselachtig onderscheid tussen 'toeval' en 'blind toeval'.
    Onze omgang met de thema's van geloof en ongeloof is frivool en ontwijkend, onze argumentatie mist slagkracht en diepgang, vaagheid is troef. Een denkgebied dat blijft hangen in gemeenplaatsen maakt zich kwetsbaar, het zal in geen tijd worden veroverd door filosofieën met plausibeler concepten. Prat gaan op onze verlichting zal niet mogelijk blijven als de groep die profiteert van die verlichting deze niet meer weet te beargumenteren.
    Nooit eerder stond de mensheid zo dicht bij een situatie van onomkeerbaarheid. Zelfs tijdens de Koude Oorlog, toen het ook leek alsof een globale vernietiging dichtbij was, bleven we met zijn allen geloven dat de situatie onderhandelbaar was. Maar met smeltende gletsjers en stijgend zeewater kun je niet marchanderen. De schaarste en de mondiale verhuizingen die ons te wachten staan, zouden de volkeren dichter bij elkaar kunnen brengen, maar de kans is groot dat het anders zal uitpakken. Meningsverschillen die nu niet relevant lijken, zullen dat straks wel zijn, elk sluimerend geschil zal op de spits worden gedreven.
    Door de spanning die zal ontstaan, zal de god met het plan meer en meer in het debat opduiken. Niet-gelovigen zijn dubbel bedreigd: naarmate de planeet aftakelt verliezen we niet alleen onze goede leefomstandigheden, maar wordt ons ook ontnomen wat je onze versie van het hiernamaals zou kunnen noemen. Ons hiernamaals ligt in de toekomst, in het geloof dat de volgende generatie beter af zal zijn dan de vorige.
    Er zijn miljarden mensen op de aardbol met een duidelijk omlijnd godsbeeld. Ze zijn numeriek in de meerderheid en kunnen hun levensbeschouwing wel degelijk verdedigen. Door de migratie van volkeren zullen de vragen nog groter worden, en steeds ingewikkelder. Steeds opnieuw zal de vraag wie of wat god is, worden verstrengeld met de vraag naar wat een goed mens is. We zullen te maken krijgen met mensen die heel doorknede argumenten hebben. Als wij daar niets tegenover kunnen zetten, zal hun denkwijze het overtuigendst klinken.
    De stelligheid waarnaar ik op zoek wil, is die van de zelfdefiniëring, weg van de definitie van atheïsme die anderen ons hebben gegeven ('Jullie geloven in niets'), en terug naar de ongeschondenheid van het niet-gelovig zijn. ...

Ook op het werk neemt de invloed van het geloof toe (Dagblad De Pers, 13-10-2008, door Maaike Boersma):
  Samen geloven en bidden op kantoor

Het aantal bidgroepen op de werkvloer neemt toe. Christenen willen ook buiten de kerk laten zien waar ze voor staan. Voor ongelovige collega’s is er nu een speciale cursus.

Tussentitel: ‘Soms bidt de minister mee’

In razend tempo werken de mannen de cottage pie naar binnen. ‘Wie wil er nog een beetje?’ Het is de derde avond van de BusinessAlpha-groep in Zevenaar. Zes mannen in de leeftijd van 25 tot 65, sommigen in pak, zitten aan een kleine tafel in een kantoor op een industrieterrein en lepelen inmiddels gretig in hun toetje. Elke dinsdag na werktijd komen ze hier samen, niet voor het zelfgekookte eten, maar voor geestelijke voedsel. In tien avonden maken ze kennis met de grondbeginselen van het christelijk geloof. Sommigen van hen geloven al, anderen niet.
    De ‘gewone’ Alpha-cursus, overgewaaid uit Engeland, is inmiddels een fenomeen. Wereldwijd hebben elf miljoen mensen deze introductiecursus tot het christelijk geloof gevolgd, in ons land inmiddels zo’n honderdveertigduizend. Het concept is simpel, tien avonden lang praten over basisvragen van het geloof, ...
    Geloven is niet meer iets wat binnen de huis- of kerkmuren blijft. Christenen zijn steeds actiever in het uitdragen van hun geloof. Bij bedrijven en instellingen zijn al ongeveer 250 bidgroepen en dat aantal blijft maar groeien. Vorig jaar met maar liefst 20 procent.    ...

Het leidt geen enkel twijfel dat deze opkomst het gevolg is van soortgelijke acties door de moslims. Het leidt ook geen enkele twijfel dat dit razendsnel de kop ingedrukt zou moeten worden (AD, 25-10-2008, ingezonden brief van Mw. A.J.E.G. Willemsen (Amsterdam)):
  Allah-eed

SGP bidt minister Allah-eed te verbieden (AD 22-10). Dat komt er van, als je de na héél veel strijd - in onze Grondwet vastgelegde ( vrijheid van godsdienst ' gaat afzwakken tot vrijheid van meningsuiting. Als een godloochenaar de belofte mag afleggen, mag een islamiet de Allah-eed afleggen.

Het probleem is niet de Allah-eed, maar wat hier genoemd wordt 'de vrijheid van godsdienst'. Echte vrijheid van godsdienst houdt per definitie is dat de staat zich daar verre van moet houden, en de neutraliteit strak moet handhaven, een neutraal terrein dat alle aparte godsdiensten zelf kunnen invullen, op hun eigen, privé-, terrein.

Het tolereren van de islam op overheidsterrein heeft deze beer losgelaten, en die heeft de christelijke godsdienst in zijn schaduw meegenomen (www.rondomtien.nl):
  Zaterdag 28 februari

Adam of aap?…

In Rondom 10 een live debat over het scheppingsverhaal. Nederlanders houden elkaar de laatste weken bezig met de vraag: stammen we van de apen af of zijn we Gods schepselen? En dat vooral door een simpel foldertje dat deze week bij velen in de bus viel. De folder moet ons overtuigen van de waarheid van de schepping.
    Deze actie leidt tot veel ergernis bij niet-gelovigen. Waar bemoeien die christenen zich mee? Waarom moet iedereen overtuigd worden van hun gelijk?
    De scheppingsdiscussie staat voor de opmars van gelovigen. Decennialang waren God en geloof naar de marge van de samenleving verbannen. Maar mede geïnspireerd door zelfbewuste moslims laten christenen nu stevig van zich horen. Ook het kabinet Balkenende IV wil Nederland duidelijke christelijke principes opleggen.    ...

Rondom 10, 28 februari 2009, live vanuit Felix Meritis in Amsterdam, ca. 21.05 uur, Nederland 2

Wat betreft hun posiotie ten opzichte van de islam heeft het CDA tot nu toe, nu zijnde eind augustus 2010, krampachtig volgehouden daar niets substantieels over te zeggen. Om voor de hand liggende redenen: aan de ene kant is de islam een concurrent met nare trekjes, en aan de andere kant is de islam een bondgenoot in het streven naar meer religieuze invloed op de maatschappij. Gedwongen door de pogingen om een regering te formeren tussen VVD, CDA, en PVV (met gedoogsteun van de PVV), wordt er nu openlijk partij gekozen. Het gaat over de "prominente", oudere bestuurders van de aprtij, die zich massaal tegen de PVV keren, en dus voor de islam. De volgende bron verwoordt dat laatste het duidelijkst (de Volkskrant, 21-08-2010, door Rien Fraanje, CDA-raadslid stadsdeel Amsterdam Nieuw-West (Amsterdam)):
  CDA geeft plaats aan politiek buitengeslotenen

Het is te makkelijk om de stap van het CDA, om te onderhandelen over een minderheidskabinet met gedoogsteun van de PVV, alleen vanuit het machtsmotief te verklaren. Daarvoor kleven er voor het CDA te grote risico’s aan samenwerking met de PVV. Een belangrijke daarvan is dat het CDA nieuwe Nederlanders als potentiële kiezers van zich zal vervreemden. Het CDA is bij uitstek de partij voor de grote groep belijdende moslims die ruimte zoekt hun religie op een moderne manier te beleven. Een coalitie met de PVV maakt dit kiezerspotentieel voor het CDA voor langere tijd onbereikbaar.   ...

Oftewel: deze CDA'er wil de moslimstem gebruiken om religieuze invloed uit te oefenen op de maatschappij.

Een andere goede reden (de Volkskrant, 30-10-2010, ingezonden brief van Sjef Rambags (Venray)):
  Donald Duck

De angst die bij christelijke partijen voor de PVV bestaat, berust op het nog nooit verwoorde idee dat na de Koran, ook hun heilige boeken gereduceerd zullen worden tot een Donald Duck of een Kuifje.
    Volgens de denktrant van de heer Wilders zou dat alleen maar fair zijn; immers geldt ook hier het spreekwoord gelijke monniken, gelijke kappen. Alleen verliezen deze christelijke partijen dan hun ziel en daarmee hun bestaansrecht. Daarmee valt te leven als een beperkt aantal elementaire humanitaire waarden in onze rechtstaat maar overeind blijven. Zoals daar zijn: internationale solidariteit, waarheid, rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid.

Overigens heeft Wilders zich altijd krachtig voor het behoud van de joods-christelijke traditie uitgesproken, dus dat zou een goede reden zijn om zich gerust te voelen. Maar het is volkomen duidelijk dat bovenstaande gedachtengang altijd op één of ander niveau mee zal spelen. 

Ook op het international vlak werken ze samen (de Volkskrant, 13-03-2013, van verslaggever Rob Vreeken):
  Vrouwentop: Vaticaan op de rem

Op een VN-vergadering in New York, met als thema: geweld tegen vrouwen en meisjes, leidt het Vaticaan de conservatieve coalitie. En die speelt het ditmaal harder dan ooit, klinkt het.

De rooms-islamitische coalitie tegen seksuele rechten is weer op de been. Doelwit dit keer is de VN-vergadering in New York over de maatschappelijke status van vrouwen. Het Vaticaan en een aantal moslimlanden proberen de slottekst van de bijeenkomst - die vrijdag moet worden vastgesteld - te ontdoen van alles wat niet past in hun opvattingen over het gezin, vrouwenrechten en seksualiteit.
    Het conservatieve blok verzet zich bijvoorbeeld tegen een veroordeling van geweld tussen 'intieme partners'. Zo'n formulering kan in zijn ogen worden opgevat als goedkeuring van het bestaan van seks buiten het huwelijk. De Convention on the Status of Women (CSW) heeft dit keer 'geweld tegen vrouwen en meisjes' als thema.    ...

Het reli-nazisme meent vrijuit vrouwen te mogen martelen.


Naar Religie en ratio , of site home .

21 okt.2006