Homo als doelwit

Tussentitel: Voorvallen in Utrecht laten zien dat emancipatie onvoltooid proces is

Enkele decennia geleden was de homo-emancipatie onlosmakelijk verbonden met de emancipatie van andere minderheden. Homo’s, vrouwen, arbeiders en migranten – om een paar groepen te noemen – waren lotgenoten in hun strijd om gelijkberechtiging. De vrijheid van homo’s om uiting te geven aan hun geaardheid gold als toetssteen van de tolerantie van de Nederlandse samenleving. Het homohuwelijk, een van de laatste getuigenissen van de Nederlandse voorhoederol in de wereld, gold als sluitstuk van de emancipatie.

Wie de open samenleving een warm hart toedraagt, afficheert zich als homosympathisant – getuige onder andere de nadrukkelijke aanwezigheid van bewindslieden bij de Gay Pride in Amsterdam. Het onbedoelde gevolg van deze ridderslag is dat homo’s het doelwit zijn gaan vormen voor mensen die zich niet thuis voelen in de open samenleving. Zoals blijkt uit onderzoek naar geweldsdelicten tegen homo’s in Amsterdam (2008) is homovijandigheid het sterkst ontwikkeld in sociaal zwakke milieus – bij mensen die de aansluiting bij de gevestigde orde hebben gemist. Marokkanen zijn binnen die groep oververtegenwoordigd. Zij zijn tegenover een minderheidsgroep komen te staan voor wie het emancipatieproces per saldo succesvoller is verlopen. Die houding is niet te verklaren door de religieuze achtergrond van de Marokkanen, betogen de Amsterdamse onderzoekers. Vooral de machocultuur van – met name – jonge Marokkanen is bepalend voor hun houding tegenover homoseksuelen. Door hun ouders worden zij in de regel onvoldoende gecorrigeerd.

De tolerantie tegenover homo’s onder autochtone Nederlanders is overigens ook maar heel betrekkelijk. Op een nadrukkelijk vertoon van andere dan heteroseksuele voorkeuren stellen velen geen prijs. Onder scholieren is ‘homo’ onverkort in zwang als scheldwoord. Het aantal geweldsdelicten waarvan homoseksuelen het slachtoffer worden stijgt al jaren – niet alleen door toedoen van Marokkaanse jongeren.

Met een treurigstemmende regelmaat verkeert het ‘homopesten’ in terreur. Zo zagen twee samenwonende mannen in de Utrechtse Vinexwijk Leidsche Rijn zich gedwongen hun huis te verkopen nadat ze lange tijd het mikpunt waren geweest van straatterreur. Eerder werden een transseksueel en een lesbisch stel uit de wijk Zuilen weggepest. Deze voorvallen laten niet alleen zien dat de homo-emancipatie een onvoltooid proces is, maar ook dat zich in wijken met huurwoningen en dure koopwoningen niet per definitie de gewenste sociale integratie voltrekt.

Burgemeester Aleid Wolfsen kon slechts zijn onthutstheid over deze voorvallen tonen. Een effectieve bescherming tegen homohaat kon hij zijn stadgenoten niet in het vooruitzicht stellen. De politie staat betrekkelijk machteloos wanneer ze daders niet op heterdaad betrapt, en het ontbreekt getuigen van dergelijke incidenten aan de Zivilcourage om zich te melden. Dat de gemiddelde Nederlander homoseksuelen tolereert, betekent niet dat hij het voor hen wil opnemen.

Die passieve houding is niet per decreet te veranderen. De overheid moet daarom laten zien hoe belangrijk de verworvenheid van de homo-emancipatie voor haar is, en hoe bepalend ze is voor de identiteit van Nederland. Om te beginnen door de bestrijding van homohaat meer prioriteit te geven.

IRP:  Voorvallen in Utrecht laten zien dat inpassing van moslims in de Nederlandse maatschappij een zeer langzaam proces is. Enzovoort. MC-prietpraat
 

Naar Multiculturalisme, anti-autochtoon , Multiculturalisme , Allochtonen overzicht  , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .