Bronnen bij Cultuur, integratie, toekomst, tegen niets doen: L. Rijn |
14 aug.2008 |
De Volkskrant, 30-06-2008, van verslaggeefster Charlotte Huisman
Bewoners vertrekken uit Leidsche Rijn om overlast
Turkse organisatie ziet achterstandswijk ontstaan | Wethouder en
woningcorporatie wijzen op lagere criminaliteitscijfers dan elders.
Overlast van allochtone jeugd. Zwarte scholen. Wrijving tussen
bevolkingsgroepen. Bewoners van een aantal buurten in het nieuwe Utrechtse
stadsdeel Leidsche Rijn klagen steeds vaker over dezelfde zaken als bewoners van
de oudere delen van de stad.
De eerste verhuizingen als gevolg van ervaren overlast hebben
inmiddels plaatsgevonden.
De Turkse organisatie Oranje Horizon, die dit weekend een
festival organiseerde in de grote vinexwijk, gooide de knuppel in het
hoenderhok: zij schreef op haar website dat in Leidsche Rijn achterstandswijken
aan het ontstaan zijn.
Onzin, reageren woningcorporatie Mitros en wethouder Harrie
Bosch (PvdA) van ruimtelijke ordening. Zij wijzen op de cijfers waaruit blijkt
dat de criminaliteit en de overlast in het nieuwe stadsdeel veel lager liggen
dan in de bestaande stad.
Yves Vermeulen van Mitros: ‘We hebben geen Wassenaar in het
groen gecreëerd. Leidsche Rijn is onderdeel van de stad en stedelijke
problematiek hoort daar nu eenmaal bij.’
Wethouder Bosch: ‘Er is heus wel eens overlast in sommige
buurten, maar het zijn normale problemen, die horen bij het wonen in een stad.
Het woningenbestand in Leidsche Rijn is in balans met 70 procent koopwoningen en
30 procent sociale huur. Een Kanaleneiland wordt het zeker niet.’
In delen van wijken als Parkwijk en Terwijde in Leidsche Rijn
prijken veel schotels aan de gevels. In Vleuterweide, een andere wijk van
Leidsche Rijn, klagen bewoners over een groep Marokkaanse jongeren die
intimiderend bij een sporthal rondhangt.
Er scheuren jongens op scooters rond: een voorbode voor de
situatie over tien jaar, als de kinderen van de jonge gezinnen pubers worden in
een wijk waar voor hen weinig te doen is. Maar in vergelijking met de bestaande
stad vallen in het nieuwe stadsdeel vooralsnog de stilte en netheid op, naast
het gebrek aan voorzieningen, eigen aan een nieuwbouwwijk.
De corporatie en de wethouder spreken van een verkeerd
verwachtingspatroon. Bosch: ‘Sommige bewoners dachten dat in Leidsche Rijn
alleen koopwoningen zouden staan met autochtonen. In de bestaande stad zijn
bewoners inmiddels wat meer gewend geraakt aan allochtonen. Het is ook juist een
mooie ontwikkeling om te zien dat een aantal Turken er hun eerste koopwoning
koopt.’
IRP: Als eerste opvallende: een "grote stad" is volgens de
politiek-correcten synoniem geworden met een "stad met problemen". En een "stad
met problemen" is "gewoon" (zie ook het bijbehorende achtergrondartikel
hieronder). En de politiek-correcten vinden dat de allochtone overlast goed is
voor iedereen. En de PvdA bestuurder zegt dat er in de grote stad nog meer
overlast is, en beweert dat er dus hier geen problemen zijn.
En dat allemaal om maar niet te hoeven zeggen dat allochtonen
zeer veel overlast veroorzaken als ze met zijn velen zijn, en veel overlast als
ze met wat minder zijn. Maar dat de aanwezigheid van allochtonen overlast
veroorzaakt, staat vast.
Waarna de schuld vervolgens op de autochtonen wordt
afgeschoven, want die mogen niet verwachten dat ze in een buurt zonder overlast
wonen of komen te wonen. Je moet de aanwezigheid van allochtonen accepteren, dus
je moet ook overlast accepteren.
Het is te schunnig voor woorden.
De Volkskrant, 30-06-2008, van verslaggeefster Charlotte Huisman
Leidsche Rijn wordt steeds gewoner
Intimiderende jongeren, brutale kinderen, maar ook arrogante
koopwoningeigenaren. Wonen in een nieuw stadsdeel
Fotobijschrift: Twee deelneemsters aan het festival CultuurClash dat dit
weekeinde
werd georganiseerd in het Amaliapark in Parkwijk, Leidsche Rijn.
Op drie woningen aan het Carl Zellerhof in de Vinexwijk Leidsche Rijn prijkt een
verkoopbord. Het stel Moerkerken – hij 25, zij 28 jaar – heeft het
nieuwbouwrijtjeshuis pas verkocht, ook al wonen ze er nog geen twee jaar. De
verkoop is niet vanwege het huis, maar vanwege de overlast, zeggen ze. ‘Het
liefst zouden we het oppakken en op een andere plek neerzetten.’
Hun voortuin, waarin ze van de zon liggen te genieten, wordt
slechts door een smalle doorloop gescheiden van een rij achtertuinen van
huurwoningen, waar opvallend veel schotelantennes aan de gevels zijn bevestigd.
De Moerkerkens klagen, en niet als enigen in dit deel van de
wijk Terwijde, over herrie, rotzooi en brutale kleine kinderen, die tot laat in
de avond buiten zijn. En over slecht Nederlands sprekende ouders die stevig
verhaal komen halen als zij de voetbal afpakken die tegen hun auto is geschopt.
‘Dit hadden we niet verwacht’, zegt zij. En hij: ‘Het is hier veel te stads.
Over dertig jaar is het hier Kanaleneiland.’
In een andere buurt van Leidsche Rijn, Vleuterweide, klagen
bewoners over een groep Marokkaanse jongeren die rond een sporthal hangt alsof
die hun eigendom is. Het zijn verhalen die je in de oude stad verwacht, maar
niet in een van nieuwheid glimmende vinexwijk.
Hoewel, een bewoner van de ‘oude’ stad, die er op een zonnige
middag rondloopt, valt vooral op hoe netjes het er is, zeker in vergelijking met
de andere kant van het Amsterdam-Rijnkanaal. En vooral: hoe stil het er is.
Ze willen de problemen niet bagatelliseren, benadrukken ze,
maar het ligt deels aan een verkeerd verwachtingspatroon, aldus de gemeente
Utrecht en woningcorporatie Mitros. Leidsche Rijn begint steeds meer op een
gewone stadswijk te lijken, en dat is ook de bedoeling.
‘Leidsche Rijn is een deel van de stad, en daarbij hoort
stedelijke problematiek. De verhouding tussen koopwoningen en huurwoningen – 70
procent versus 30 procent – is prima. Een gemengde stad is goed voor iedereen’,
aldus Yves Vermeulen, woordvoerder van woningcorporatie Mitros.
Al in de planfase van Leidsche Rijn was bekend dat het nieuwe
stadsdeel de sloop van zesduizend sociale huurwoningen in Utrechtse
probleemwijken moest opvangen. De bedoeling van deze operatie was de voorraad
sociale huurwoningen beter te verspreiden over de stad.
Maar veel Utrechters zijn juist naar het nieuwe stadsdeel
verhuisd om de grotestedenproblematiek te ontvluchten, vertellen ze. De
autochtone bevolking van Leidsche Rijn lijkt, misschien vanwege dat
verwachtingspatroon, minder tolerant dan in de oude stad, constateren vooral
allochtonen.
Meryem Hannati (31), een perfect Nederlands sprekende jonge
vrouw met een open gezicht en een witte hoofddoek, woont niet ver van de
Moerkerkens in een huurwoning aan het Arthur Sullivanhof.
Vier jaar geleden verhuisde zij met haar man en drie dochters
van Kanaleneiland naar Leidsche Rijn, juist om meer met Nederlanders in contact
te komen. ‘Mijn dochtertje zat in Kanaleneiland op een zwarte school. Ik wilde
als werkende moeder ook eens tussen de witten zitten.’
Zij heeft haar best gedaan, maar de Nederlanders willen haar
niet kennen, zegt Hannati.
Als ze gaat wandelen tussen de vrijstaande huizen in een
aangrenzende buurt, voelt ze de blikken die zeggen: wat doet zij hier?
Vorige zomer, toen al haar vriendinnetjes op vakantie waren,
ging haar dochter van 9 jaar naar de overkant van het water, waar grote
koopwoningen staan. Maar de blonde meisjes wilden niet met haar spelen.
‘Dat vond ik niet zo leuk’, zegt de dochter. ‘Ik heb tranen
moeten laten die dag’, zegt Hannati. ‘Die witte bewoners van die koopwoningen
voelen zich gewoon iets beter dan ons’, zegt ook een Marokkaanse buurman.
Moeder Anita Boeijen, die in een van die koopwoningen woont,
herkent zich hier niet in. Haar zoontje heeft juist veel Marokkaanse vriendjes,
vertelt ze. Boeijen komt uit de wijk Hoograven. Daar was haar kind destijds het
enige witte kind op de peuterspeelzaal. Toen ze in Leidsche Rijn de basisschool
binnenkwam dacht ze: jeu, toch weer veel buitenlanders. Anita Boeijen: ‘Maar het
bleek een ander slag. De meesten hebben banen.’
Het valt Mutlu Ercelik op: ‘Veel witte bewoners van Leidsche
Rijn willen minder weten van allochtonen dan in de bestaande stad.’
Hij is voorzitter van de Turkse stichting Oranje Horizon, die
dit weekeinde het festival CultuurClash organiseerde in het Amaliapark in
Parkwijk, met als doel de verschillende bevolkingsgroepen in Leidsche Rijn
dichter bij elkaar te brengen. Onomwonden schrijft de stichting op haar website:
‘In Leidsche Rijn beginnen nu al achterstandswijken te ontstaan.’
‘Jammer dat ze het zo neerzetten’, zegt wethouder Harrie
Bosch (PvdA). Leidsche Rijn is een moderne, nieuwe woonomgeving. Er is vast wel
eens overlast in sommige buurten. Maar bijvoorbeeld uit de zeer lage
criminaliteitscijfers blijkt dat Leidsche Rijn een uitstekende wijk is om te
wonen. Er is geen sprake van een ontwikkeling dat in Leidsche Rijn
achterstandswijken ontstaan.’
Ook publicist Wouter de Heus, een van de eerste bewoners van
Leidsche Rijn, zegt verbaasd te zijn over de formulering van de Turkse
stichting. De Heus: ‘Dat de autochtonen in Leidsche Rijn niets te maken willen
hebben met allochtonen, geldt in ieder geval niet voor Langerak, waar ik woon.
Op de scholen treffen ouders van verschillende afkomst elkaar en ik heb de
indruk dat de meeste ouders de mix als heel prettig ervaren.’
De Heus heeft regelmatig de opbouw van Leidsche Rijn
bekritiseerd. ‘De verhouding 70 procent koop en 30 procent sociale huurwoningen
wordt geroemd. Maar als je te grote blokken maakt met veel relatief grote
huurwoningen, krijg je plekken waar het niet lekker loopt. Zeker als je zo’n
blok wat lullig met een schild van koopwoningen omringt.’
Toch wil De Heus nadrukkelijk niet spreken van probleemwijken
in Leidsche Rijn. ‘Er zijn hier nog geen slechte wijken. Maar wel enkele buurten
waar door de opzet een monocultuur is ontstaan.’
Tussenstuk:
Bevolking Leidsche Rijn
■ Start bouw Leidsche Rijn: 1997.
■ Gereed: rond 2025.
■ Geplande aantal woningen: ruim
30.000.
■ Uiteindelijk aantal inwoners:
ongeveer 80.000.
■ Inwoneraantal per 1 januari 2008:
37.400.
■ Aandeel allochtonen: 32 procent
(ongeveer gelijk aan het stedelijk gemiddelde in Utrecht).
■ In Leidsche Rijn wonen relatief veel
jonge stellen met kinderen (39 procent van de huishoudens) en relatief weinig
alleenstaanden.
IRP: De complete cirkel is zichtbaar: de overlast
veroorzaakt door een aanzienlijk deel van de allochtonen. De reactie van een
deel van de autochtonen die dus alle mensen met dezelfde zichtbare uiterlijke
kenmerken (allochtone afkomst) gaan schuwen. De reactie van de allochtonen die
zich geschuwd voelen, en daarvan de schuld aan de autochtonen geven, terwijl de
schuld bij hun soortgenoten waar ze mee omgaan ligt.
Aangetoond: 32 procent allochtonen is veel te veel.
Let ook nog op de volgende passage: 'Meryem Hannati (31),
een perfect Nederlands sprekende jonge vrouw met een open gezicht en een witte
hoofddoek, ...''. Ter reclame wordt hier een allochtoonse voorgevoerd als
hebbende een open gezicht, om aan te tonen dat de autochtonen die niet met haar
willen omgaan xenofobe schurken zijn.
Helaas, pindakaas. Want wat mevrouw de journalist hier even
laat vallen is dat het 'open gezicht' van deze allochtoonse iets
opmerkenswaardigs is. Ze impliceert dat allochtonen normaal geen open gezicht
hebben. Kijk, dat is nu iets dat je normaal nooit zal horen, maar wel natuurlijk
hartstikke waar is: onder hoofddoeken zitten natuurlijk ook vrijwel altijd
hoofddoekgezichten: gesloten, hooghartig, arrogant
-
of in de woorden van boven: 'slecht Nederlands sprekende ouders die stevig
verhaal komen halen als zij de voetbal afpakken die tegen hun auto is geschopt'.
Onder links een overzichtsfoto van het genoemde CultuurClash festival,
belichamende de poging tot integratie ondanks de automatische hoeveelheid afweer
van de hoofddoek - de moslima heeft iets van benaderbaarheid. In de detailopname
rechts ziet men de harde werkelijkheid van de meerderheid - zelfs in het
half-aanzicht van de ene en benadrukt door de lichaamshouding van de anderen is
het afwenden en de geslotenheid duidelijk zichtbaar.
|
|
Naar Cultuur, integratie, toekomst, tegen niets-doen
,
Cultuur, integratie, toekomst
,
Allochtonen overzicht
, Sociologie lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|