Bronnen bij Immigratie: immigranten-reactie

.2007

Let: oude soort pagina!!!
 

uit cultuur_vermenging_analogie_vertrouwen_bronnen :

Immigranten hebben binnen de topderde van de maatschappij een automatische goede reputatie. De topderde van de maatschappij hecht een grote waarde aan vrije migratie, dus vrije immigratie. En omdat er geen migratie en immigratie bestaat zonder migranten en immigranten dus ook een, zelfs sterke, positieve warde aan immigranten.
    Die waardering van immigratie is onder stijgende druk komen te staan, door de komst van allochtone immigranten. Allochtone immigranten zijn voor over-, overgrote deel laagopgeleid, en hebben voor het over-, overgrote deel aanzienlijke tot enorme sociale en culturele achterstanden. Dat geeft problemen in Nederland, en de ander westerse landen en culturen in bet algemeen.
    De reden voor onderstaande verzameling artikelen is dat voor de hoger- en hoogopgeleide immigranten uit de allochtone culturen, andere, minstens even ernstige, bezwaren gelde als voor de laagopgeleide. Dat bezwaar ligt in het feit dat een deel van de westerse of Nederlandse cultuur overnemen, maar een deel niet. Waarbij het deel dat wel overgenomen wordt varieert ergens tussen de 20 en 80 procent - met afnemende waarschijnlijkheid voor hogere percentages.
    merk hierbij op dat de plaats van geboorte irrelevant blijkt te zijn. Waar het hier om gaat is de manier waarop mensen opgevoed zijn - het ge;dt dus ook voor kinderen van immigranten die in Nederland geboren zijn, maar hier worden opgevoed in de cultuur van het geboorteland, met een naam uit die cultuur, een opvoeding in de taal van die cultuur, en tegenwoordig ook met de televisie op zenders uit die cultuur.
    Voor al die mensen geldt dat dat deel in het hun hoofd dat nog beheerst wordt door de eigen cultuur, maakt dat ze zich identificeren met die culturen, en daar emoties als loyaliteit, trots enzovoort bij hebben. Dat deel dat al in de westerse cultuur zit, ziet dat de westerse culturen in (vrijwel) alle opzichten beter functioneren.
    Dit is een tegenstrijdigheid. Die tegenstrijdigheid, van min of meer fundamentele aard, creëert verschijnsel in de geest net zoals alle andere tegenstrijdigheden dat doen: de gevoelens van onbehagen, desoriëntatie, enzovoort. En gevoelens van afkeer jegens datgene dat de tegenstrijdigheden veroorzaakt.
    Nu zijn er bij een tegenstrijdigheid natuurlijk twee kanten die de tegenstrijdigheid veroorzaken. In de praktijk van het geval van culturele tegenstrijdigheid, blijken immigranten universeel de oorzaak te zoeken in die van het immigratieland, en niet die van het land of cultuur van oorsprong. En universeel staat hier voor percentages die onder de 1 procent liggen.
    Ter illustratie van dat laatste, staan onder een paar artikelen van academisch opgeleide immigranten. Die de beste geïntegreerde en de meest "westers" denkende immigranten representeren - en zijn. En die desondanks zich op diverse vierkant tegen hun gastheercultuur keren.

Uit: De Volkskrant, 02-02-2011, door Ferdows Kazemi

Rosenthal beging misstap

Ferdows Kazemi  | De auteur is van Iraanse afkomst en woont 18 jaar in Nederland. Zij heeft de Iraanse en de Nederlandse nationaliteit. Zij vindt dat minister Rosenthal in de affaire rond Zahra Bahrami zeer nalatig is geweest.

...    Ik word cynisch, zo cynisch dat ik ga geloven dat de loyaliteit aan onze Amerikaanse vrienden meer telt dan het leven van een Iraans-Nederlandse vrouw. ...
    Minister Rosenthal zegt: 'Je hebt hier te maken met een regime dat kennelijk een mensenleven wil ruilen voor een jerrycan met benzine.' ...
    Dat hoeft u niet als excuus te gebruiken voor uw nalatigheid. U vertegenwoordigt een democratisch land waar mensenrechten hoog in het vaandel staan, niet de Iraanse autoriteiten. U moet uw uiterste best doen om in buitenlandse gevangenschap verkerende Nederlandse onderdanen een eerlijk proces te bezorgen. Of geldt dit slechts voor Nederlanders zonder dubbele nationaliteit?


Red.:   Dat laatste zinnetje is glaszuiver wantrouwen. Volkomen ongerechtvaardigd, want als de Nederlandse staat ook maar een kwart zo wantrouwend zou zijn als dit, zou mevrouw Kazemi nooit zijn toegelaten - Iraanse immigranten gaan vrijelijk in eigen land op bezoek en vakantie, zoals het voorbeeld van Bahrami al aangeeft (niemand, in de media bijvoorbeeld, vindt dat opmerkelijk). En Iraanse vluchtelingen zijn dus, tenzij het tegendeel bewezen is, allemaal bedriegers.
    Ter illustratie dat het wantrouwen van Kazemi geen individuele uitzondering, hier de zeer hoogstand geachte topschrijver Kader Abdolah, de man die uitverkoren is de Nederlandse cultuur uit te dragen in Amerika:


Een saillant geval is dat van de volgende, want het is een immigrant uit Roemenie, gevlucht voor het communisme onder Ceaucescu. Roemenie geldt officieel als horende tot de westerse wereld en dus cultuur, maar bevindt zich in feite op zijn best ergens halverwege tussen dit en de niet-westerse culturen zoals die van Albanië, Turkije enzovoort. De auteur heeft zich voorheen gemanifesteerd op het Volkskrant-weblog, waar hij steeds verder radicaliseerde, uiteindelijk iedereen die zich tegen immigratie uitprak uitmakende voor "nazi die mensen wilde deporteren in treinwagons naar concentratiekampen". Op het moment van schrijven, oktober 2012, publiceert hij bij de haatzaai-site van politiek-correct Nederland: Joop.nl. het onderwerp van het besproken artikel is "tolerantie", dat wil zeggen: het begrip dat door de politiek-correcten en multiculturalisten gebruikt wordt richting de rest van Nederland om ze dwingen de culturen eigenaardigheden van henzelf op te geven en die van allochtone immigranten te accepteren, zoals het halen van het kruis van  gedenktekens, de mijter van sinterklaas, en de nek van baliepersoneel ("Want dat kan de gevoelens van de allochtone medemens kwetsen"- net als naaktschilderijen, varkens enzovoort), terwijl allochtonen het gebruik van de halve maan, hoofddoeken, het bouwen van reusachtige moskeen en ritueel slachten vrijelijk wordt toegestaan. trouwens net als het kwetsen van de gevoelens van homos', joden en niet-religieuzen in het algemeen.
    Over dit begrip tolerantie gaat onze hoogopgeleide, half-westerse, immigrant schrijven:


Uit: Joop.nl, 06-10-2012, door Mihai Martoiu Ticu - Filosoof uitleg of detail
 

Autochtoon, bemoei je met je eigen zaken

De autochtoon leeft met de indruk dat tolerantie een soort deugd is, een vrijwillig extraatje, een fooi die hij eenzijdig kan geven of ontzeggen


Het is schandalig dat ik – als allochtoon – sommige autochtonen de betekenis van het woord ‘tolerantie’ moet uitleggen. De autochtoon waant zich een almachtig opperwezen. ...


Red.:   Alle allochtonen, als ze wat hoger opgeleid zijn, maken bezwaren tegen de situatie dat ze aangeduid gezien worden als lid van die groep: de betreffende groep allochtone immigranten. Daarentegen zijn ze nog hardnekkiger in het aanduiden van alle Nederlanders als een groep. Als één enkele Nederlander iets fout zegt, Geert Wilders, is dat meteen de fout van heel Nederland. De onderhavige auteur is hier expert in. Zie de naadloze overgang van 'sommige autochtonen' naar 'De autochtoon':

  Hij is iemand die vrijelijk over het lot van de allochtoon beslist. Hij bepaalt.

Enzovoort.
    Met in dit geval de simpele boodschap: "tolerantie" is iets waartoe de autochtone bevolking verplicht is. En dat is de tolerantie zoals uitgelegd hierboven:

  En, om een voorbeeld te geven, deze autochtoon gelooft dat het aan hem is om te beslissen of een moslima een hoofddoek mag dragen of niet. De moslima zelf hoeft gevraagd te worden; een bode met het verdict volstaat.

Bij welk soort tolerantie ook hoort ook dat symbolen van de PVV, Hollandse vlaggetjes, en het "anti-immigranten" kledingmerk Londsdale op scholen verboden worden.
    In de rest van het artikel wordt omstandig betoogt dat dit soort tolerantie zelfs niet als "tolerantie" benoemd mag worden. Deze behandeling is het natuurlijk recht van de immigrant.
    Uit dit artikel, en ook de rest van het schrijven van deze immigrant, blijkt een volstrekt schizofrene houding. Aan de ene kant komt hij naar Nederland wegens het gebrek aan tolerantie in eigen land, maar als Nederlanders uit hoofde van diezelfde tolerantie iets verlangen van immigranten, bijvoorbeeld het accepteren van naaktschilderijen, kruizen, verdoofd sl;achten, niet-uitschelden van homo's, joden enzovoort, dan is die gevraagde tolerantie ineens hartstikke fout. En mag diezelfde Nederlander het begrip "tolerantie" zlefs niet mee gebruiken. Want, lijkt deze filosofische immigrant te betogen: "Immigranten hebben in Nederland recht op de intolerantie waarvoor ze zelf naar Nederland gevlucht zijn". Voor de filosofisch geïnteresseerde: een multiculturalistische variant van de Kretenzer die roept dat alle Kretenzers liegen.
    Het leidt weinig twijfel waar zulk soort schizofrenie vandaan komt: het conflict in het eigen hoofd tussen de waardering voor de eigen cultuur met de confrontatie die het verblijft in het westen geeft met die eigen cultuur. En de uitweg is de afkeer van de westerse cultuur.
    Het volgende geval is dat van Peyman Jafari. Iraniër. En dusdanig intellectueel dat hij een dikke promotiebeurs heeft gekregen, en dusdanig prominent dat hij hij een eigen item in Wikipedia heeft. Typisch iemand die uiterste dankbaarheid zou moeten tonen voor alles dat Nederland hem geschonken heeft.
    Het tegendeel is waar. Jafari is al deelnemer geweest in vele anti-Nederlandse acties, zoals het Eutopia Instituut dat tot doel heeft Nederland op te heffen en op te laten gaan in en Europees Imperium - dan zijn ze eindelijk die hatelijke Nederlandse cultuur kwijt.
    Dus toen zich de gelegenheid voordeed, was Peyman er als de kippen bij. Die gelegenheid zijn de zogenaamde Facebook-rellen in Haren, toen na een vergissing met een uitnodiging voor een feestje enkele duizenden mensen naar het plaatsje Haren togen, en het daar, zoals voorspelbaar, een beetje uit de hand liep. Peyman ziet een analogie doemen, en schrijft een satirisch stukje. Geboren uit een ergernis: die oproepen die hij altijd moet aanhoren als moslims ergens ter wereld weer eens huis gehouden hebben:


Uit: De Volkskrant, 23-09-2012, door Peyman Jafari, politicoloog en promovendus aan de Universiteit van Leiden.

'Autochtone gemeenschap moet rellen in Haren veroordelen'

Ook na de rellen in Haren wordt er in de media geen verband gelegd tussen de autochtone afkomst van de jongeren en hun relgedrag om niet van generalisatie of discriminatie beticht te worden, schrijft politicoloog Peyman Jafari.


Tussentitel: Belangrijke potentiële rolmodellen zoals Sywert van Lienden zouden hierin het voortouw moeten nemen.

Opnieuw hebben honderden autochtone Nederlanders rellen veroorzaakt, ditmaal in Haren. Op de avond van vrijdag 22 september trokken duizenden voornamelijk autochtone jongeren naar Haren voor een 'feestje' dat via Facebook bekendheid had gekregen. 'Onder de invloed van alcohol sloeg de sfeer snel om en werd er met flessen gegooid. Ook fietsen, dranghekken, bloembakken en alles wat los en vast zat vlogen door de lucht,' berichtte de Volkskrant en sprak van een 'veldslag.'
    Het 'spoor van vernieling' dat het autochtone tuig achterliet, is te herleiden naar de moderne Nederlandse cultuur. Allerbelangrijkst is het alcoholgebruik onder autochtone jongeren, die al vrij jong van hun ouders alcoholische dranken mogen drinken. ...


Red.:   Enzovoort. Wel het equivalent van twee A4-tjes lang. En voor de zekerheid had Peyman er nog deze boodschap onder geplakt:

  Disclaimer
De auteur van dit artikel is het zelf volledig oneens met de inhoud. De lezer hopelijk ook, ook wanneer het woord 'autochtoon' vervangen wordt door 'allochtoon.' Het artikel is ironisch bedoeld om de beeldvorming in de media aan de kaak te stellen.

Kennelijk had men geen hoge pet op van de intelligentie van de lezer. Wat vermoedelijk kwam omdat men zelf die pet ook niet op heeft. want helaas bevat de analogie van Peyman een denkfoutje ter wijdte van een schuurdeur: daar waar de allochtonen totaal niet te bewegen zijn tot één of andere vorm van kritiek op de eigen groep, zelfkritiek, op een doodenkele uitzondering na, heeft in Nederlandse media alom afkeer geklonken over de rellen, en bij de gewone Nederlandse bevolking ligt dat allemaal zelfs nog minder genuanceerd: de wapenstok over die lui. Een denkfout waar de reageerders op de website Peyman graag aan herinnerden:
 
  Jos Rolde  -  24/09/12 16:31
Leuk artikel. Echter als je het woord autochtoon weglaat, komt er uiteindelijk iets te staan wat in mijn omgeving vaak wordt uitgesproken incl de oproep aan de ouders. . . En als in de grensstreek Nederlandse jongeren in Duitsland zoveel rotzooi zouden veroorzaken, zou er wel degelijke Niederländische Jugende in de Duitse kranten staan incl de oproep aan de ouders of overheid om er iets aan te doen.
...
macchu  -  24/09/12 15:53
Leuk ironisch stuk, de ironie is echter dat de Nederlandse gemeenschap dit geweld ook sterk veroordeelt en afkeurt, eerlijk gezegd lees je niets anders. Geen autochtoon zal deze daden goedkeuren dus wat is het punt?

Wallywhaa!  -  24/09/12 13:47
Het mag zeker gezegd worden, maar ben er niet zo zeker van of er een taboe heerst in de media op het benoemen van de autochtone achtergrond van relschoppers. De telegraaf is sowieso zwaar but natuurlijk maar bijv. hooligans worden zeker veroordeelt en daar zie ik doorgaans weinig allochtonen bij. Zelfde geldt voor rechts extremisten. Dat het cultureel-gelinkt onderzocht en benoemd mag worden vind ik absoluut, de allochtone jeugd verschaft zich uiteraard dezelfde 'vrijheden' en brutaliteit als

Kritisch lezer  -  24/09/12 13:07
Serieuze reactie op (alleen) de titel: Klopt, en dat hebben we ook gedaan.

En er waren er nog veel meer.
    Je zou denken: als intellectueel, immigrant of niet, leer je van zo'n ervaring. Peyman niet.  Het blad van de universiteit waar hij promoveert, Leiden, vernam natuurlijk ook het rumoer, en ging haar beroemde promovendus nader aan de tand te voelen:


Uit: Leids universiteitsblad Mare, 27-09-2012, door Bart Braun

‘Autochtone jongeren slopen Haren’

Politicologiepromovendus Peyman Jafari riep op Volkskrant.nl de autochtone gemeenschap op om de rellen in Haren te veroordelen.

Pardon?
‘De invloed van de Westerse cultuur is duidelijk aanwezig bij rellen zoals in Haren en Hoek van Holland. Het zijn gevolgen van de doorgeslagen alcohol- en vrijheidscultuur in het Westen. De autochtone gemeenschap zou afstand moeten nemen van zulk gedrag, en belangrijke rolmodellen zouden daarin het voortouw moeten nemen.’

Er stond een disclaimer onder, dat het ironisch was bedoeld.
‘Daarin stond dat ik het niet meende, en dat ik niet denk dat er inderdaad zo’n verband bestaat. Ik wilde vooral een spiegel voorhouden; want dat soort conclusies trekt men wèl als het over allochtone relschoppers gaat. Dan moeten de imam, de hoogleraar en de bakker om de hoek er ineens “afstand van nemen”, terwijl ze er niets mee te maken hadden. Die extra uitleg bleek overigens niet onnodig.
...
Je schrijft het wel ironisch op, maar er is toch een verband tussen de rellen en de Nederlandse alcoholcultuur?
‘De redenering lijkt te kloppen; dat is de grens die ik op wilde zoeken. Maar zegt alcoholmisbruik echt iets over de Nederlandse cultuur?’

Ja.
‘Echt? Er zijn zoveel feesten waar gedronken wordt en die niet uitmonden in rellen. Het klopt niet dat een cultuur daarop wordt afgerekend. ...


Red.:   Maar natuurlijk wel. Alcoholgebruik is steeds meer alcoholmisbruik aan het worden, met name bij de jeugd. Waarvan bewezen dat het schadelijk is. En er is dan ook veel en steeds heftiger discussie over, er toe leidende dat met er zelfs de politiek er naar begint te neigen de grens van het alcoholverbod op te hogen van 16 naar 18 jaar. Wat Peyman natuurlijk, met zijn politieke studie als achtergrond, ook allemaal dondersgoed weet.
    Gelukkig is Peyman wel zo eerlijk om uit te leggen hoe hij aan zijn blinde vlek komt:
 
  ‘Maar zelfs als je oprecht vindt dat het zo is, dan wordt dat verband in de media en de beeldvorming niet gelegd. Omgekeerd, bij allochtonen, gebeurt dat wel.’

Dus die keiharde leugen over het kritiek op de rellen en andere misstanden is nodig om te betogen dat je geen kritiek mag hebben op allochtonen.
    De werkelijkheid is natuurlijk, in het politiek-correcte en multiculturalistische Nederland  precies andersom: de stront van de islam (vrouwenonderdrukking, uithuwelijken eerwraak, homovervolging, joden vervolging enzovoort) wordt met een grote boog omheen gelopen - het autochtone alcoholmisbruik wordt openlijk besproken.
    Dus Peyman Jafari, gevlucht voor de onderduiking door zijn eigen allochtone cultuur naar Nederland met zijn vrijere cultuur, keert zich herhaaldelijk en bijna als een pavlov-hondje tegen die Nederlandse cultuur, zodra hij ook maar een een redelijke opening daarvoor lijkt te zien. En indien erop gewezen dat het geen opening is, maar slechts zijn eigen verstoorde blik, op de werkelijkheid, zelfs dan is hij, universitair opgeleid en promoverende, nog niet in staat om zijn blikveld enigszins op te schuiven.
   Het allochtoon en immigrant zijn zit dus dusdanig diep in de geest, dat schuiven niet mogelijk is, ondanks een paar decennia verblijf in Nederland. En indien de omstandigheden ertoe dwingen, leidt dat alleen tot afkeer van Nederland. Precies zoals in het geval van de Roemeense filosoof Mihai Martoiu Ticu.
    Het derde voorbeeld van hoogopgeleide immigranten dat we hier aanhalen stamt ook uit een derde cultuur: de Marokkaanse. En het is ook een weer een andere opleiding: na een filosoof en een politicoloog, nu een geneeskundige: kinderarts Nordin Dahhan. Ook is het punt waarop de Nederlanders aangesproken worden weer anders. Waar filosoof Ticu zich (schijnbaar) richtte op woordgebruik, en politicoloog Jarari het over een reputaties had, richt Dahhan zich op iets dat vrij algemeen geldt voor alle denominaties van immigrnaten: de beschuldiging van discriminatie door de Nederlanders. Die van de soort is "Als Nederlanders 100 keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat normaal, en als immigranten drie keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat discriminatie". Met als oorzaak dus een bijzonder basaal psychologisch proces genaamd fundamentele attributiefout: het toeschrijven aan persoonlijke omstandigheden van wat een willekeurig proces is. Wat hier dus gebeurt met een sociologische verlenging: het toeschrijven aan eigen sociologische factoren van wat een willekeurig proces is:


Uit: De Volkskrant, 05-10-2012, van verslaggever Wilco Dekker

Opleiding moeilijk toegankelijk voor niet-westerse specialisten

Tekort allochtone specialisten


Er is een groot tekort aan allochtone medisch specialisten. ...
    Dit blijkt uit recent onderzoek en uit praktijkervaringen van allochtone artsen. Volgens hoogleraar Tineke Abma heeft in de grote steden soms meer dan de helft van de patiënten een niet-westerse achtergrond, terwijl het aantal allochtone medisch specialisten blijft steken op 5 tot 6 procent. ...


Uit: De Volkskrant, 05-10-2012, door Wilco Dekker

Nog steeds vechten tegen de vooroordelen

Allochtone artsen komen moeilijk op een opleiding tot chirurg, kinderarts of andere specialisaties. Daardoor zijn er weinig niet-westerse specialisten en dat is slecht voor de zorg.


Red.:   Dit is het dus: er zijn ongeveer 5 procent specialisten, en in de grote steden zijn er 50 procent allochtonen, dus allochtonen worden achtergesteld bij de selectie van medische specialisten. Dit is de beschuldiging
    Hier is de weerlegging: Het percentage specialisten van ten bedrage van ongeveer 5 procent is een landelijk gemiddelde. Bij vergelijking met de patiënten, moet je dus ook vergelijken met het landelijke gemiddelde aan allochtonen. Als je dit ruim neemt, dus inclusief Surinamer enzovoort waar deze beschuldiging het beslist niet over heeft, dan kom je tot een aantal van circa anderhalf miljoen - die rond 859 duizend Turken en Marokkanen waar het hier over gaat, iets van 350 Surinamers, en de rest vele andere groepen die in de tienduizenden lopen. Circa anderhalf miljoen. Op de 16 miljoen Nederlanders. Zonder een rekenmachine te hoeven pakken is dat 10 procent. En het aantal allochtone specialisten is ongeveer 5 procent, volgens de beschuldigers. Hier zit een factor van slechts twee tussen, in plaats van de gesuggereerde 10. En hier is de verklaring van die factor 2:


Uit: Volkskrant.nl, 02-10-2012, ANP

'Met 'fawaka' en 'hé kil' komen mbo-leerlingen er niet'

De straattaal beheersen ze als geen ander, maar een sollicitatiebrief in correct Nederlands schrijven, kunnen mbo-leerlingen vaak niet. Daarom begint de gemeente Rotterdam de campagne 'Jouw taal, Zijn taal' om jongeren bewust te maken van de nadelige effecten van slechte taalbeheersing voor hun verdere loopbaan.
    'Het zijn in Rotterdam elk jaar zo'n 9- tot 10.000 jongeren van de mbo-doelgroep die het Nederlands te weinig beheersen om de lesstof te doorgronden of een fatsoenlijke brief te schrijven', zegt de Rotterdamse onderwijswethouder Hugo de Jonge. ...


Red.:   Een illustratie van het enorme verschil in opleiding en mogelijkerwijs ook opleidbaarheid van allochtonen en autochtonen. Een verschil dat groter is dan de factor 2. Kijk maar naar de populatie van de vwo's en gymnasia.
    Nordin Dahhan leidt dus zeer ernstig aan de fundamentele attributiefout van het toekennen van een normaal sociologische verschijnsel aan een verschil in afkomst.  Waarbij hij de autochtone Nederlander  beschuldigt van discriminatie en racisme.
    Waarmee er nu een vertegenwoordiger langsgekomen is van Oost-Europese, demi-westerse immigranten, een Iraniër en een Marokkaan, de laatste twee staande voor de diverse groepen moslim-immigranten. Ontbreekt als hoofdgroep nog de creolen. Die nu volgt. Met een vertegenwoordiger uit de subgroep Surinamers, wat voor de hand ligt, omdat subgroep Curaçaoënaars voornamelijk bestaat uit straatcriminelen, en de diverse "out of Africa"-gorpen de taal nauwelijks beheersen en gigantisch grote achterstanden hebben. De Surinamers die naar Nederland gekomen zijn, bestaan voor een flink deel uit de toenmalige lokale elite.
    De kwestie die aanleiding is voor het immigranten-pleidooi dat we gaan analyseren, is een boek, en met name de nu actueel zijn de verfilming ervan. Het boek is van de hand van Robert Vuijsje, telg uit een joods geslacht met een nogal intellectuele inslag, waarin Robert een niet-zo-intellectueel buitenbeentje was. Een van zijn "buitenissigheden" betrof zijn voorkeur voor zwarte vrouwen. Het boek en de film beschrijven zijn ervaringen met sociale milieu, in combinatie met azijn ervaring met ene uiterlijk dat gemakkelijk voor "Marokkaans" kan worden versleten. Oftewel: het  verhaal gaat over racisme, maar op een luchtige toon
  

Uit: De Volkskrant, 04-10-2012, door Bor Beekman

 Oh oh getto

Politiek incorrect, dat was het commentaar op Robert Vuijsjes Alleen maar nette mensen, straks in de bioscoop. Hoofdrolspeler Géza Weisz: 'Je ziet de eerste reacties al: disgusting.' Tegenspeelster Imanuelle Grives legt uit hoe je Vuijsje-vrouw wordt: 15 kilo erbij.


Géza Weisz: 'Dit is 'm, dacht ik. Dé rol. Dit móet ik zijn. Toen ik het boek van Robert Vuijsje las ...
    'Dat je niet voor een Hollander wordt aangezien, zoals David in Alleen maar nette mensen, dat herken ik wel. Meestal denken ze dat ik Indisch ben, of Italiaans of Spaans. Niet Joods. Ik ben ook wel eens aangezien voor een Marokkaan. ....'
    Imanuelle Grives: 'Voor de auditie had ik me alvast uitgedost als Rowanda. Alles was heftig: legging, gouden oorbellen, topje. Mijn eigen kleren, maar in een combinatie die ik nóóit zou dragen. En ik had een Bijlmeraccent geoefend. ...'


Red.:   Dit gaat allemaal over uiterlijk. Maar voor een belangrijk deel gaan al dit soort zaken over uiterlijk. En dit soort dingen:
 
  Weisz: 'Ik heb Lodewijk voorgesteld om ook wat aan te komen, maar hij vond het contrast juist leuk: klein mannetje met grote vrouw. Snapte ik wel. Ik dacht eerst: mensen hebben bij David het postuur van Vuijsje in hun hoofd, ook omdat zijn boek toch wel behoorlijk autobiografisch is. Ik had een paar keer met hem afgesproken voor we gingen draaien, ook om hem te observeren: hoe beweeg je, hoe praat je? Dat wilde ik van hem stelen. Vuijsje had het in de gaten, hij zei: 'Je hoeft mij niet te spelen, want met jouw achtergrond heb je alle facetten al in huis.' (Weisz ging net als Vuijsje naar het Barlaeus Gymnasium in de Amsterdamse binnenstad. Zijn ouders - moeder psychotherapeut, vader filmer - zouden in boek en film worden omschreven als 'intellectuele Joden' - niet te verwarren met de meer materialistische 'textiel-Joden', red.)
    'Het is een uitvergroting natuurlijk. In de Bijlmer eten niet alle mensen op de bank, en in Oud-Zuid eten niet alle Joden vrijdag kippensoep met matzeballen, of gefilte fisj.'

Dit soort dingen dus zijnde stereotypes. Of met een ongunstige bijklank eraan: vooroordelen. Maar stereotypes ontstaan niet zomaar. Maar, meestal, omdat ze een stereotype werkelijkheid beschrijven. Zoals de stereotype joodse acteur uit een milieu komt dat sterk lijkt op de stereotype joodse auteur. Dus dat stereotype van de culturele achtergrond klopt heel aardig. Want het kan nog aangevuld worden met vele andere voorbeelden. Wat niet zegt dat iedereen met een joodse achtergrond aan dit stereotype voldoet. Maar heel veel dus wel. Dus heeft het de waarde van een stereotype. En dat is niet hetzelfde als een vooroordeel in de gebruikelijke zin: een negatief oordeel. Het is een vooroordeel in de neutrale zin.
    En iedereen heeft ze:
 
  Grives: 'Ik wist er vrijwel niks van, eigenlijk, wat typisch Joods is. Alleen de vooroordelen: gierig, ondernemend. ...'
    'Dat boek waar zo veel over te doen was - zo kende ik Alleen maar nette mensen. Daarom had ik het ook niet gelezen, ik had geen behoefte aan die confrontatie. Maar toen moest ik wel, vanwege de auditie. Ik dacht: is het echt zo racistisch? Bij de eerste pagina kreeg ik al een lach op mijn gezicht. Vuijsjes boek pakt iedereen, echt iedereen! Donker, blank, Surinaams of Afrikaans - iedereen discrimineert.

Correctie: iedereen heeft stereotypes.
    Maar die stereotypes beschrijven groepen van mensen, en groepen van mensen hebben, net als individuele mensen, positieve en negatieve eigenschappen: "Hollanders zijn open" en "Hollanders zijn gierig". En met deze uitspaken heeft niemand moeite.
   Onze creoolse voorbeeld-intellectueel, net als Ticu auteur op de haatzaai-site Joop.nl,  heeft wel moeite met dit soort uitspraken:


Uit: Joop.nl, 14-10-2012, door Quinsy Gario Dichter/kunstenaar uitleg of detail

Alleen Maar niet zo Nette Mensen

De verfilming van het boek van Vuisje is een racistisch spektakel


Vanaf de cast-presentatie in 2011 was het al duidelijk dat de verfilming van Alleen Maar Nette Mensen een racistisch spektakel zou worden. Jeroen Krabbé gaf toen aan dat het boek van Vuisje een ode was aan de zwarte vrouw. Gezien de verfilming is het duidelijk dat Krabbé de betekenis van het woord 'ode' niet begrijpt. Een film waarin een Joodse jongen (Géza Weisz) uit Amsterdam Zuid uit een links intellectueel gezin (Jeroen Krabbé en Annet Malherbe), die Marokkaan genoemd worden als een belediging ervaart, op zoek gaat naar zijn ultieme andere en dan uitkomt bij een zwarte vrouw met overgewicht uit de Bijlmer (Imanuelle Grives), dan weet dat je dat het geen eerbetoon is aan 'de zwarte vrouw'. Als 'de zwarte vrouw' 15 kilo moet aankomen, zoals Imanuelle Grives aangaf om het 'Vuisje type' te worden, wordt zij niet geëerd maar tentoon gesteld.    ...


Red.:   Oftewel: Quincy Gario beweert dat het stereotype van de zwarte vrouw als zijnde dik onjuist is. Een leugen. Er is zelfs een term voor, die in neutrale zin gebruikt wordt:

Uit: De Volkskrant, 11-10-2012, door Jaap Stam

Politieke chaos in Amsterdam Zuidoost

Wie big mama passeert, is in de Bijlmer uitgespeeld

Er is een machtsstrijd gaande in Amsterdam Zuidoost, beter bekend als de Bijlmer.


Red.:   En iedereen kan bij die "big mama" zijn voorbeelden invullen. Quincy Gario liegt dat hij paars ziet. Waarom?
   Gario doet er een artikel ter lengte van meerdere A4's over om zijn gal te spuien, maar aan het einde ervan volgt het antwoord:
 
  Toen ik de bioscoop instapte voor de persvertoning van Alleen Maar Nette Mensen had ik gehoopt dat de makers hadden geleerd van de kritiek op het boek. Ik had gehoopt dat men wist wat het verschil tussen een boek met racistische elementen en een film met racistische elementen zou zijn. Ik had gehoopt dat op het einde van de film de Afro-Nederlandse gemeenschap als volwaardige en gelijkwaardige mensen getoond zouden worden. Ik hoopte dat net als de Joodse familie de Surinaams-Nederlandse familie eruit zou komen als een familie met zijn eigen charmante eigenaardigheden. Voor de zoveelste keer is duidelijk dat je maar beter niet op een verbeelding van raciale gelijkwaardigheid door de dominante cultuur, en zij die daar aan mee willen doen, kan hopen hier in Nederland. Je eindigt namelijk altijd met teleurstelling over de beelden, de makers en de zogenaamde bondgenoten die eigenlijk willen dat je de problemen niet benoemt.

Het antwoord luidt, afgekort: "culturele gekwetstheid". Wat de film en het boek bewust laten zien is dat er verschillen bestaan tussen de creools-Surinaamse cultuur en de dominante, Nederlandse, cultuur. En, zoals het commentaar van de creoolse actrice al aangeeft: dat doet het verhaal op een redelijk neutrale manier: "iedereen discrimineert".
    Het is Quincy Gario die dit met een andere bril bekijkt, en het ten eerste vertaalt met racistische, en dan met ongelijkwaardigheid.
    Maar dat eerste, "racistische", is dus eigenlijk hetzelfde als het tweede: "ongelijkwaardigheid". Want als de getoonde verschillen alleen bestonden uit verschillende eetgewoonte en verschillende kleding, en de constatering dat Surinamers zoveel gastvrijer zijn dan Hollanders, had er geen haan naar gekraaid. Ook de haan Quincy Gario niet.
    Nee, het probleem doet zich alleen voor daar waar en negatieve eigenschappen om de hoek komen kijken. Bij de Surinamers natuurlijk  - niet die van de Hollanders. Bij negatieve eigenschappen van de Surinamers, is het tonen van het verschil ernstig. Dan is het racisme.
    En het is niet allen racisme als je de eigenschappen expliciet benoemt als negatief, het is ook racisme als je de negatieve eigenschappen alleen maar toont.
    Zoals in dit boek wordt gedaan. Bij iedereen.
    Maar allen als het creolen betreft, is het racisme.
    Volgens Quincy Gario.
    Dat dit racisme is, van Quincy Gario, ontgaat Gario volledig, dus.
    Hoe kan dat?
    Dat zit zo: Quincy Gario woont kennelijk al enige tijd in Nederland. Misschien is hij er wel geboren. Hij kent dus de normen die je normaliter loslaat op het waarden van gedrag van mensen. En groepen van  mensen. En dat die normen, indien toegepast op creoolse Surinamers, leiden tot een oordeel dat ze maatschappelijk minder mee kunnen komen op die punten waarop de Nederlandse en westerse maatschappij berust bij het boeken van haar vooruitgang.
    Quincy Gario past onbewust de westerse normen toe om tot de conclusie te komen dat het getoonde creools-Surinaams gedrag een vorm is van ongelijkwaardigheid.
    En heeft daar veel pijn in het hart van. Het culturele hart.
    Dit is hetgeen Qunicy Gario, als representant van de creools cultuur, gemeen heeft met de eerdere drie vertegenwoordigers van hun culturen: culturele pijn. Pijn over het door hemzelf geconstateerde verschil tussen hun eigen cultuur en dat van de Nederlanders. Waar ze naar toe zijn gekomen juist vanwege dat verschil. maar dat laatste verdwijnt, kennelijk, langzaam uit de het werkgeheugen, en de constatering van de culturele achterstand neemt het over.
    En geven dan alle vier, de schuld aan de Nederlanders.
    En het zijn slechts representanten. Een lange reeks andere voorbeelden, met name betreffende moslims, is te vinden hier => . De veronderstelling is gerechtvaardigd dat degenen die er geen last van hebben, die uitzonderingen, en mogelijk de zeldzame uitzonderingen zijn.
    En deze representanten zijn de intellectuelen uit hun cultuur. De geslaagden. De "geïntegreerden". Het is volkomen duidelijk dat die negatieve emoties bij de echt achterblijvenden sterker en veel sterker zullen zijn, maar onbewuster en dieper zullen zitten
   En dat is natuurlijk op zijn minst een deel,  en hoogst waarschijnlijk een groot deel, van de achtergronden van crimineel gedrag, bekend van de Marokkanen en creolen, en daarboven ook nog dat van plunderingen, zoals tentoongesteld door de creolen => , die een nog grotere achterstand lijken te hebben => .
    Immigratie heeft nog steeds een positieve bijklank. Vroeger meer, maar nog steeds een beetje. Het is volkomen onterecht, als het gaat om groepen met achterstanden. Er is weinig tot geen positief aspect. Er zijn, zoals hier aangetoond, belangrijke en ernstige negatieve aspecten.
    Puur en alleen al door de confrontatie met de culturele achterstand.
 

 


    Waarna, op oud-psychologische wijze, de schuld aan de Nederlanders gegeven wordt. En 'zij die daaraan mee willen doen'.
    En dat alles uitgemeten over meerdere pagina's A4, op de haatzaai-site Joop.nl.
    Want wat even vergeten wordt door de haatzaai-redacteuren van deze site, en de rest van de poltike-correcte meute, dat die Nederlanders ook meelezen. En die voelen aan hun theewater dat ze onterecht beschuldigd worden. En ook daar volgt een oud-spsucholgiache reactie: afkeer terug.
    Er is haat gezaaid. Door de haat van de immigrnaten-intellectueel, en de residente intelelctueledie met hen heulen. Want dat hebebn al de vier gevallen met elkaar gemeen: het is het tonen van afkeer, haat, tegen nederland. En bij zo'n gestgae stroom van dit soort boodschappen, want gestaag is het, kan de reactie niet uitblijven.


Naar Houding top I , Economische klassenstrijd  , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .

[an error occurred while processing this directive]