Bronnen bij Cultuur, gelijkheid, creolen: integriteit

Bij de komst van niet-westerse immigranten naar Nederland stond meteen al vast dat dit problemen zou geven met politieke en bestuurlijke integriteit van Nederland, het slechte functioneren van niet-westerse culturen zit voor een belangrijk deel in het slechte bestuurlijke functioneren van die culturen. En die houding zit niet in de bodem van de betreffende landen, maar de mensen. En komt met die mensen mee naar Nederland. Zodra de omvang van die groepen de grens overschreed waarbij en groepsvorming en segregatie qua locatie zou optreden, zouden er van twee kanten eisen komen tot vertegenwoordiging in bestuur: vanuit de eigen groep, en vanuit de multiculturalistische cultuurverraders onder de Nederlanders, die kwesties van ras belangrijker vinden dan zaken als bestuurlijke integriteit.

De eerste groep waarmee dit gebeurde was die van de creolen afkomstig uit Suriname. Die gingen massaal bij elkaar zitten in de Amsterdam Bijlmer. bestuurlijk vonden ze onderdak bij de PvdA, waar ook de ergste multiculturalisten zitten, onder leiding van mensen als Ed van Thijn en Job Cohen. De meest van de onder beschreven gevallen van schending van de bestuurlijke integriteit spelende zich dan ook af binnen de PvdA en door de PvdA beheerste besturen. Met als goede twee het geval van GroenLinks, zie hier

.

Het eerste genoteerde geval is dat van stadsdeelraadvoorzitter Elvira Sweet, van Surinaamse afkomst (de Volkskrant, 05-05-2006, van een verslaggever):

Voorzitter stadsdeel Zuidoost tweemaal met drank gepakt

Voorzitter Elvira Sweet van het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost is in haar eerste bestuursperiode 2002-2006 tweemaal aangehouden voor rijden onder invloed. Beide keren is ze veroordeeld.
Drank in het verkeer geldt als een misdrijf. ...

De laatste zin maakt het geval overduidelijk: vroeger was rijden onder invloed een pekelmisdaad, en een overtreding. De huidige maatschappelijke houding is heel anders. Een politicus met een misdrijf in har dossier is uiterst ongewenst. De oorspronkelijk reactie van de PvdA uit hetzelfde bericht: 'Volgens haar woordvoerder had de beschonken staat waarin de stadsdeelvoorzitter verkeerde geen relatie met haar werk: 'Het is een privé-aangelegenheid.' '
De uitgebreidere reactie formele reactie later was (de Volkskrant, 20-05-2006, van verslaggever Weert Schenk

PvdA: stadsdeelvoorzitter gaat vrijuit

Het landelijk PvdA-partijbestuur vindt dat stadsdeelvoorzitter Elvira Sweet van Amsterdam-Zuidoost in strijd met de integriteitcode heeft gehandeld door tweemaal onder invloed in een auto te hebben gereden. De misstappen zullen de PvdA-bestuurder evenwel niet worden nagedragen. ...
    In eerste instantie informeerde stadsdeelvoorzitter Sweet het PvdA-bestuur onvolledig. Ze had verteld dat ze in haar vorige bestuursperiode (2002-2006) een keer onder invloed was aangehouden. Volgens haar was de overtreding administratief afgedaan.
    Vrijdag erkende Sweet tegenover de partijbestuurders dat ze twee keer was gepakt met drank op achter het stuur.
    Omdat Sweet de kandidaatstellingcommissie voor de gemeenteraadsverkiezingen op de hoogte had gesteld, verbindt de PvdA hieraan geen gevolgen. De commissie zou de verklaring van Sweet hebben geaccepteerd. Nick Bolte, secretaris van de kandidaatstellingscommissie, zegt evenwel van niets te weten.
    Rijden onder invloed is een misdrijf. Het leidt tot een veroordeling en een strafblad. De PvdA-afdeling Zuidoost besloot in juni vorig jaar dat iemand met een strafblad niet op de kieslijst mocht staan.
    Het landelijk PvdA-bestuur meent dat Sweet verder kan functioneren omdat de stadsdeelvoorzitter met burgemeester Cohen van Amsterdam heeft gesproken over haar rijden onder invloed. De woordvoerder van Cohen bevestigt dat dit is gebeurd. ...

De waarheid is deze: je kan die Sweet niet aanpakken, omdat dan de zwarten in opstand zouden komen.

Het tweede geval is dat van deelgemeenteraadslid Ama Carr, van Ghanese afkomst (de Volkskrant, 07-04-2006, van verslaggever Weert Schenk):

Raadslid in opspraak na auto-incident

Ama Carr doet het af als een klein incident, dat inmiddels is opgelost. Maar het PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost wil desondanks niet zeggen wat er precies is gebeurd. Heeft ze gehandeld in strijd met de integriteitscode van haar partij? ‘Geen commentaar.’ Zoals ze op alle vragen over het incident geen commentaar heeft.

De 24-jarige uit Ghana afkomstige Carr heeft het bij Amsterdamse politieagenten helemaal verbruid. Bij een verkeerscontrole in februari werd ze achter het stuur in een auto aangehouden. Ze bleek geen rijbewijs te hebben en onverzekerd rond te rijden.
Carr had geen identificatiepapieren bij zich, zei ze. Ze gaf, naar later bleek, een valse naam, een vals adres en een valse geboortedatum op. Volgens de agenten gedroeg Carr zich ‘uitermate irritant’.
De hulpofficier van justitie die haar tas doorzocht, vond eerst haar visitekaartje van de PvdA met de slogan ‘eerlijk en daadkrachtig’. In de tas van de Ghanese zat ook haar paspoort met de gegevens. ...

Ook dit, het opgeven van een valse identiteit, is een misdrijf. Het rijden zonder verzekering en zonder rijbewijs zijn overtredingen, maar de combinatie met het misdrijf verergert ze natuurlijk. De 'uitermate irritante' houding van de verbalisant komt daar nog bij, en complementeert de interpretatie van het plaatje: mevrouw voelde zich natuurlijk een autoriteit die vrijwaring had van dit soort kleine regeltjes.
De reactie van de PvdA is waar het hier om gaat. De eerste reactie uit hetzelfde bericht:

'PvdA-afdelingsvoorzitter Nick Bolte zegt dat het incident geen reden was om de kandidatuur van Carr in te trekken: ‘We willen juist ruimte maken voor jong talent.’ Carr, die vijfde op de verkiezingslijst stond, werd met vijfhonderd voorkeurstemmen in de deelraad gekozen.
Bolte zegt niet te hebben opgekeken van het gedrag van Carr. ‘Dit is de Bijlmer. Jonge mensen doen dat.’ In het verkeer gebeuren wel meer dingen, stelt hij. ‘Er was geen drank in het spel. Dan was het een andere zaak geweest.’
Volgens hem heeft Carr zich onvoldoende gerealiseerd dat ze als politica in een glazen huis zit. ‘Ze moet nog leren hoe het werkt. Het is duidelijk dat dit een incident was in de categorie eens en nooit meer.’

Dit was zo opzichtig fout, dat er meteen een hausse aan reacties kwam (de Volkskrant, 10-04-2006, ingezonden brief van Pim Hol (Amsterdam)):

Bijlmer

Het PvdA-raadslid Ama C. zou bij politiecontrole geen identificatiepapieren hebben getoond, een valse naam en vals adres hebben opgegeven, en zich `uitermate irritant` hebben gedragen (de Volkskrant, 7 april). PvdA-afdelingsvoorzitter Nick Bolte zegt in een reactie daarvan niet te hebben opgekeken. `Dit is de Bijlmer. Jonge mensen doen dat`. Nou, we kunnen de komende jaren nog wat beleven met de PvdA in Amsterdam als het gaat om zorgvuldig en integer stadsbestuur.

En (de Volkskrant, 12-04-2006, ingezonden brief van Jaap van Kooten, PvdA-lid (Amsterdam)):

Integriteit

Aan politiek kun je alleen geloofwaardig doen als er geen enkele twijfel is aan je integriteit. Dit staat in de interne gedragscode van de PvdA. Een deelraadslid dat onverzekerd rondrijdt, geen rijbewijs heeft en een valse naam opgeeft, heeft dan ook heel wat uit te leggen (Binnenland, 7 april).
Dat volksvertegenwoordiger Ama Carr geen commentaar geeft, getuigt van minachting naar haar kiezers en naar de PvdA. Nog bonter maakt afdelingsvoorzitter Bolte het, hij vergoelijkt het gedrag van Carr door te zeggen dat er in het verkeer wel meer dingen gebeuren. Beide politici zouden de eer aan zichzelf moeten houden en opstappen. Of in rond Amsterdams: opkrassen!

En (de Volkskrant, 15-04-2006, ingezonden brief van D. Hesting (Amsterdam)):

Gelden in de Bijlmer andere normen?

Bij een verkeerscontrole in februari werd Ama Carr, PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost, aangehouden (Binnenland, 7 april). Ze bleek geen rijbewijs te hebben en onverzekerd rond te rijden. De reactie van afdelingsvoorzitter Nick Bolte is bijna even erg als het incident zelf. Zijn opmerking: `Dit is de Bijlmer, jonge mensen doen dat`, is buitengewoon stigmatiserend en verwerpelijk. Worden er in de Bijlmer andere normen gehanteerd dan elders? Een andere opmerking: `Er was geen drank in het spel. Dan was het een andere zaak geweest`. Bolte conformeert zich aan de afwijkende norm door deze uitlatingen te doen. De vraag is of het partijbureau en het landelijk bestuur van de PvdA dat ook doet. Als de wet niet meer gezien kan worden als norm, is het hek van de dam.

Maar de PvdA-bestuurder buigt niet voor publieke opinie en niet voor de handhaving van wet en fatsoen - als men moet kiezen tussen deze begrippen en die van de multiculturele solidariteit, gaat het laatste natuurlijk voor (de Volkskrant, 15-04-2006, ingezonden brief van Lourens Burgers, Fractievoorzitter PvdA A`dam Zuidoost (Amsterdam)):

Verklaring

In de Volkskrant wordt ingegaan op een gedraging van Ama Carr, PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost. Zij bestuurde in februari zonder rijbewijs een auto. De hulpofficier van justitie heeft met Ama Carr een schikking getroffen (een boete) in verband met deze aangelegenheid, waarna de zaak als afgedaan kan worden beschouwd.
In een gesprek op 8 april heeft zij spijt betuigd van het gebeurde. Ik heb deze spijtbetuiging aanvaard. Ik wil daarbij opmerken dat het gebeurde in zijn algemeenheid onjuist was.
Het voorval heeft buiten het politieke domein plaatsgevonden. Door de schikking moet dit als afgedaan worden beschouwd.

Erg veel hypocrieter dan de heer fractievoorzitter het hier maakt kan het niet. Natuurlijk is het private en publieke domein van een politicus niet hetzelfde als dat van een gewone burger. De politicus heet een kleiner privaat en een groter publiek domein. Een verkeersovertreding behoort voor een gewone burger tot het private terrein, maar voor een politicus is dal al wat minder duidelijk. Wat betreft het opgeven van een valse identiteit en en het beledigen van politieambtenaren in functie ligt de zaak volkomen duidelijk: dit zijn geen potentiële overtredingen van een reglement, maar van de wet. Dit is voor een politicus overduidelijk deel van het publieke domein, en heeft dus weerslag op zijn functioneren, het politieke domein. En aangezien voor een politicus het vertrouwen van de burger het werkkapitaal van zijn functie is, is de gang van zaken rond Ama Carr veel meer dan voldoende reden haar onmiddellijk uit haar politieke functie te ontheffen. De opinies van de gewone burgers hierover zijn ondubbelzinnig.

Welk lokaal PvdA-standpunt later ook gedekt wordt door de hogere regionen van de partij (de Volkskrant, 20-05-2006, van verslaggever Weert Schenk):

PvdA: stadsdeelvoorzitter gaat vrijuit

... Het partijbestuur neemt ook geen maatregelen nemen tegen Ama Carr die raadslid is in het stadsdeel Zuidoost. Vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart werd Carr zonder rijbewijs achter het stuur van een auto aangehouden. Ze gaf een valse naam op. ...
Het is voldoende dat Carr voor haar gedrag publiekelijk excuses heeft aangeboden.

Een regelmatig terugkerend thema bij dit onderwerp: de spoeling is kennelijk zo dun dat de integriteitsschenders weer snel teruggenomen worden.

Ieder voor zich zijn dit incidenten, als zodanig ernstig genoeg als ondermijning van de politieke integriteit, maar niet een zaak om in een allochtone context te plaatste. De combinatie van de drie, allemaal spelende in Amsterdam, is dat wel. Dit aspect van de zaak is natuurlijk niet onbekend bij de betrokkenen, zie het volgende citaat uit een eerder artikel (de Volkskrant, 07-04-2006, van verslaggever Weert Schenk

Raadslid in opspraak na auto-incident

... De opmerking van PvdA-voorman Wouter Bos onlangs dat de vele nieuwe allochtone raadsleden een risico voor de partij vormen, is volstrekt niet van toepassing op Carr, zegt afdelingsvoorzitter Bolte. ‘Dit geval heeft niets te maken met haar kwaliteiten als raadslid.’...

Natuurlijk weet ook Bolte dat zijn verhaal niet opgaat voor de drie zaken tezamen, en dat er hier dus een bevestiging is van het door Bos geconstateerde gevaar, een opmerking waarop hij, vooral uit allochtone kring, heel veel kritiek heeft gekregen. Waarschijnlijk mede door die kritiek heeft men de waarschuwing dis niet in acht genomen. de reden ervan is ergens anders eens vermeld: het is ook voor een partij als de PvdA moeilijk voldoende mensen van allochtone afkomst te vinden, die ook maar enigszins aan de kwaliteitsnormen voldoen. Dus moet men terugvallen op types als reeds veroordeelde vrouw-dumpers.
Tussenconclusie: de wens naar een min of meer evenredige vertegenwoordiging van allochtonen in de politiek leidt nu al tot ondermijning van onze politieke normen en waarden, en is, bij voortzetting van dit beleid in gelijkblijvende omstandigheden een gevaar voor onze democratie. Het vervolg gaat alleen nog maar over de bevestiging hoe ernstig en wijdverspreid het probleem en het gevaar is.

Overigens: dat de PvdA donders goed weet hoe het moet, blijkt hier (Gemeente.nu, 12-09-2007):

PvdA-raadslid gemeente Hellendoorn uit fractie gezet

De PvdA in de gemeente Hellendoorn zet fractielid Ronald B. uit de fractie, omdat hij onlangs werd gearresteerd wegens huiselijk geweld. B. is nog niet voor de rechter verschenen. Mocht hij onschuldig worden verklaard, dan wil de fractie hem toch niet meer terug.
Er is wat de fractie betreft een onwerkbare situatie ontstaan. 'Het Openbaar Ministerie (OM) heeft zijn voorarrest met 30 dagen verlengd, dan is er wel sprake van een serieuze aanklacht. De beschuldigingen vallen niet te verenigen met zijn openbare bestuurlijke functie', aldus fractievoorzitter Paul Kleinmeulman.

Onderzoek
De fractie heeft B. unaniem verzocht om zijn zetel beschikbaar te stellen. Het raadslid heeft daar nog niet op gereageerd. Overigens verlengde het OM het voorarrest van B. omdat het onderzoek naar de aanklacht nog niet is afgerond.

En dit toont nog eens ten duidelijkste aan: de lankmoedigheid in de andere gevallen slechts is gebaseerd op één enkel argument: het accommoderen en faciliteren van de allochtone bestuurder en de allochtone stem. En eigenlijk is dit ook een geval van de meest pure discriminatie.

En dat wordt weer een paar maanden nog eens keihard bevestigd (de Volkskrant, 20-12-2007, van verslaggever Willem Beusekamp):

Rekenkamer snapt PvdA niet in zaak sjoemelend deelraad-trio

Drie PvdA'ers terug in deelraad van Zuidoost, na eerder op non-actief te zijn gesteld | Deelraadsleden overtraden volgens Rekenkamer de regels van de Gemeentwet

‘Overtreding van de regels wordt door de Partij van de Arbeid getolereerd.’ Directeur Victor Eiff van de Amsterdamse Rekenkamer weet geen andere conclusie, nu de PvdA drie sjoemelende deelraadsleden weer in genade heeft aangenomen.
    Het trio, gekozen leden van de deelraad in stadsdeel Zuidoost, werd deze zomer door de Rekenkamer schuldig bevonden aan belangenverstrengeling, die in enkele gevallen tot persoonlijk voordeel leidde.
    Bepaalde stichtingen en/of activiteiten kregen van de deelraad subsidie, stichtingen waarbij de raadsleden privé waren betrokken. Hun nevenfuncties maakten zij niet, zoals verplicht, in alle gevallen bekend. De PvdA is met 17 van de 32 zetels veruit de grootste partij in het stadsdeel, voorheen de Bijlmer.
    André Bhola, Mala Eckhardt en Egbert Doest werden op non-actief gesteld, maar konden afgelopen dinsdag terugkeren in de deelraad. Een partijcommissie van goede diensten, onder leiding van Dick Dolman, voormalig voorzitter van de Tweede Kamer, oordeelde dat de drie PvdA’ers weliswaar ‘niet foutloos’ hebben geopereerd, maar dat er van ‘persoonlijke verrijking’ geen sprake was. Bovendien, aldus Dolman, waren ze door alle ophef al genoeg gestraft.
    Eiff: ‘Persoonlijke verrijking? Die term heeft de Rekenkamer helemaal niet gebruikt. Wij hebben het over persoonlijk voordeel. Het is een heel oude truc, uit de tijd van Napoleon. Je overdrijft de beschuldiging, maakt er verrijking of zakkenvullen van en ontkent vervolgens die niet-bestaande beschuldiging.’
    De directeur van de onafhankelijke lokale Rekenkamer verwijst naar de Gemeentewet. ‘De integriteitsregels maken geen enkel misverstand mogelijk. Je meldt als raadslid wat je functies in de maatschappij zijn en zodra er gestemd wordt over zaken die jouw zakelijke belangen raken, onthoud je je van stemming. De betrokkenen hebben die regels overtreden.’
    Eiff: ‘Ik heb in het rapport van Dolman niet kunnen lezen dat onze bevindingen, belangenverstrengeling en persoonlijk voordeel, onderuit worden gehaald. De raadsleden hebben een redelijke vergoeding ontvangen voor de door hun verleende diensten, aldus Dolman. Ik moet derhalve vaststellen dat de PvdA overtredingen van de regels tolereert.’
    Ondanks de duidelijke regels ontbreken sancties. Eiff: ‘Het is aan de politieke partijen om maatregelen te nemen. Ik geef verder geen oordeel over de opstelling van de PvdA. Ik veroorloof mij wel om mijn verwondering over de gang van zaken uit te spreken.’
    Lodewijk Asscher, leider van de Amsterdamse PvdA, is het eens met de Rekenkamer: ‘De bevindingen van de Rekenkamer blijven overeind, er zijn fouten gemaakt. Ik moet mij echter neerleggen bij het besluit van het landelijk partijbestuur. Het legt wel een buitengewoon zware verantwoordelijkheid op de hele Amsterdamse PvdA.’

Van deze kwestie is nog maar een deel in de publiciteit gekomen, zie deze latere bron (HP/De Tijd, 08-02-2008):

Amsterdam draait door
...
Dubbele fraude in Amsterdam-Zuidoost

Uw eigen stichtingen, familieleden en woongroep subsidiëren - als PvdA-politicus in Amsterdam komt u ermee weg. Zeven politici liepen vorig jaar tegen de lamp nadat de Volkskrant een onthutsend artikel had gepubliceerd over belangenverstrengeling in Amsterdam-Zuidoost. En die beschuldigingen klopten, stelde de lokale Rekenkamer vast. De plaatselijke politici - onder wie vijf PvdA'ers - beslisten mee over het verlenen van subsidies aan instellingen waarin ze zelf een belang hadden. Vier van hen profiteerden daar .
persoonlijk van.
    Wat te doen? Nou, laat dat maar aan de PvdA over. Die liet een tweede onderzoek uitvoeren, en o verrassing, dat concludeerde dat er eigenlijk niets aan de hand was. Een derde onderzoek moest het finale oordeel vellen, en ja hoor, dit onderzoek door een PvdA-commissie onder leiding van Dick Dolman oordeelde eveneens buitengewoon mild over al het cliëntelisme. Vrolijk was wel de redenering van Dolman c.s., namelijk dat de bekritiseerde politici niet zoveel valt te verwijten omdat de belangenverstrengeling past in 'de heersende bestuurscultuur' van het multiculturele Amsterdam-ZO. Drie PvdA-raadsleden die tijdelijk waren geschorst, mochten weer gewoon aan de slag.
    Directeur Victor Eiff van de Rekenkamer kon al deze gekkigheid niet meer aan. Hij liet weten dat verder onderzoek naar de integriteit in Amsterdam-Zuidoost zinloos is. Want: "Overtreding van de regels wordt door de PvdA getolereerd:'
    En dan is het moment daar voor de burgemeester om zich uit te spreken. Als duidelijk is welke kant de knikkers uit rollen, spreekt Job Cohen zich uit voor... de winnende partij. De Rekenkamer kreeg een publieke vermaning. Daar moeten ze, volgens Cohen, niet denken dat ze heilig zijn.
    Daarmee is de cirkel rond, zo blijkt uit een verslag van de journalist die het hele schandaal naar buiten bracht, Weert Schenk van de Volkskrant. In het Jaarboek Onderzoekjournalist onthult Schenk namelijk dat de toenmalige PvdA-voorzitter Michiel van Hulten grote druk op de Volkskrant heeft uitgeoefend om het verhaal niet te publiceren. Een dag voor publicatie belde Van Hulten meerdere keren met de hoofdredactie van de Volkskrant en 'gooide zijn volle gewicht in de schaal'. Kortom: de PvdA-top is vanaf het begin vastbesloten geweest de deksel op de doofpot te houden.
    De telefoontjes van Van Hulten hadden weinig zin. Want de Volkskrant publiceerde gewoon.
    Maar ho, wat schrijft Schenk nog meer in het Jaarboek Onderzoeksjournalistiek?
Lezen we dat goed? Ja, daar meldt Schenk dat hij zich ook bezig heeft gehouden met een onderzoek naar 'een geheim besluit' van het stadsdeel om 'een mislukt liefdesavontuur van een voormalig bestuurder' af te kopen. "Het blauwtje dat de bestuurder bij een ambtenaar loopt, kost de overheid zeker 360.000 euro."
    De gemeente heeft daar zelf onderzoek naar gedaan, zonder veel resultaat.Schenk: "Tegenover mij bevestigen de vier meest bij de regeling betrokken ambtenaren anoniem het geheime besluit van het stadsdeel. Het contract kan echter niet worden ingezien. Omdat tegenover de anonieme bronnen de keiharde ontkenning staat van het stadsdeel, besluit de hoofdredactie af te zien van publicatie:'
    Tja. Iemand zit hier te jokken. Ook pogingen van HP/De Tijd om daar helderheid in te verschaffen, zijn vastgelopen.   ...

De walmende stank van het riool.

Maar denk niet dat de PvdA niet kan optreden. Als er echt iets ernstigs gebeurt, kan ze dat wel degelijk (de Volkskrant, 28-12-2007, van verslaggever Willem Beusekamp):

Fractievoorzitter PvdA in Amsterdam onder vuur

...   Van der Garde (1973) ontsloeg daags voor Kerstmis op staande voet huiscolumnist en partijsitebeheerder Marcel Duyvestijn. Hij had een kritisch opiniestuk geschreven, samen met partijgenoot Job van Amerongen en de cineast Eddy Terstall, tegen ‘de linkse reflexen in het debat rond de multiculturele samenleving’. De kop: Schiet niet op de boodschapper.
    Van der Garde schoot wel en ligt sindsdien zelf onder vuur. Afgelopen maandag kwam iets meer dan de helft van de fractie bijeen – de overige leden zijn met vakantie. Duidelijk werd dat de actie van Van der Garde in slechte aarde was gevallen. Direct na het ‘informele beraad’ maakte de fractievoorzitter bekend dat zij terugtreedt als voorzitter van de stichting die optreedt als werkgever van de negen fractiemedewerkers, onder wie Duyvestijn. De huiscolumnist zelf mag weer aan de slag.
    Of dat voldoende is, valt te betwijfelen. De partijsite is overstroomd met negatieve reacties op ‘de Pol Pot van de Amstel’ en ook in de fractie gaan er stemmen op om ‘zolang niemand de eer aan zich zelf houdt’ op de eerste fractiebijeenkomst van het nieuwe jaar op 7 januari Van der Garde te verzoeken plaats te maken voor een ander.   ...

Kijk, dat is nu eens daadkracht. Maar dit is natuurlijk echt ernstig. Als allochtonen verzetskransen de gracht in trappen, is dat simpele baldadigheid. En die gevalletjes van zelfbevoordeling en wapenbezit zijn helemaal klein spul. Maar dit, zo'n ernstige overtreding van al het goede in de maatschappij, als een stuk dat kritisch is over het allochtonenbeleid van de PvdA, dan weten we de hakbijl meteen te vinden.
Denk overigens niet dat de stoere taal van de overige partijleden ergens toe hebben geleid. Ze zit nog steeds hoog en droog in haar functie (mei 2008) - meer rond mevrouw Van der Garde hier

.

Terug naar nog meer voorbeelden van de kleinigheden die mevrouw Van der Garde helemaal niet storen (de Volkskrant, 08-03-2008, van verslaggever Weert Schenk):

Deelraadslid in Zuidoost dreef een illegaal café

Het PvdA-raadslid Ernest Owusu Sekyere in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost heeft volgens de politie jarenlang een illegaal café gedreven achter zijn slijterij Sadisco. Bij een onverwachte politiecontrole stond de partner van Owusu Sekyere achter de bar. Ze had een doorgeladen pistool binnen handbereik. Er waren ongeveer vijftig bezoekers. Vrijdag werd de slijterij op last van burgemeester Cohen gesloten.
Owusu Sekyere is volgens politiebronnen nog steeds eigenaar van de slijterij, hoewel hij zich vorig jaar bij de Kamer van Koophandel liet uitschrijven. Zijn partner heeft bekend dat zonder vergunning en tegen betaling alcoholhoudende consumpties werden verkocht. ...

Klein bier ...

Het volgende geval speelt zich op het op één na hoogste niveau af: het college van burgemeester en wethouders (de Volkskrant, 14-02-2008, door Willem Beusekamp):

De wethouder is niet de auteur, maar grijpt wel in

De zwijgzaamste en minst opvallende wethouder van Amsterdam, Hennah Buyne (PvdA, Onderwijs), is woensdag plotseling onder vuur komen liggen als gevolg van een omstreden lesbrief over geloof en de vrijheid van meningsuiting aan driehonderd openbare scholen.
    Partijgenoten en overige collegeleden moesten haar te hulp schieten in een raadsdebat dat zomaar uit de hand dreigde te lopen. Niet over de inhoud van de brief – waarover ook de Tweede Kamer zich druk maakt – maar over de vraag wie politiek verantwoordelijk is voor de inhoud.
    Dat is zonneklaar de wethouder – maar Buyne wilde er niet aan. Of de raadsleden het dan niet met haar eens waren dat scholieren moeten leren verdraagzaam te zijn en elkaar te bevechten met woorden in plaats van wapens. Dat was iedereen met haar eens. Maar wie is nu verantwoordelijk voor die brief?
    Na enig souffleren kwam de wethouder over de brug: ja, zij is politiek verantwoordelijk, maar heeft de lesbrief niet zelf geschreven. Buyne: ‘Politici moeten zich niet bezighouden met de inhoud van lesmateriaal.’
    Des te merkwaardiger dat de wethouder toch heeft ingegrepen. ‘Om elke mogelijke schijn van vooringenomenheid te vermijden’ heeft zij opdracht gegeven het lesmateriaal ‘te herformuleren’.
    Dus verdwijnt de passage in de lesbrief waarin met name Geert Wilders zich voelde aangesproken. Er stond: ‘Helaas zijn er politici die denken dat ze populairder worden door heel negatief te zijn over bepaalde groepen mensen. Zij denken dat je alles moet kunnen zeggen, ook als het kwetsend kan zijn. Maar dat maakt het erin Nederland niet prettiger op. Want voor je het weet hitsen ze de een tegen de ander op.’ ...

De aardappel was dusdanig heet, dat de wethouder zich al bijna vergaloppeerde in haar pogingen om onder verantwoordelijkheid uit te komen. Het moest haar dus inmiddels ook duidelijk zijn dat er iets heel goed fout zat. Wat datgene was bleek een week later (de Volkskrant, 22-02-2008):

Buyne bemoeide zich met lesbrief

De Amsterdamse wethouder van Onderwijs, oud-rechter Hennah Buyne (PvdA), heeft de gemeenteraad onjuist geïnformeerd over haar bemoeienis met de omstreden lesbrief over vrijheid van meningsuiting en religie.
    Vorige week verklaarde zij op geen enkele wijze betrokken te zijn geweest bij de brief, die naar 300 scholen is verstuurd en waarin merkwaardige cartoons zijn afgebeeld alsmede passages die kunnen worden gelezen als anti-Wilders.
    Pas na lang aandringen en daartoe aangespoord door haar partijgenoten wilde de wethouder hooguit toegeven dat zij wel politiek verantwoordelijk is voor de inhoud en dat er mogelijk wijzigingen zullen worden aangebracht. Politici dienen zich met inhoud noch didactiek van het lesmateriaal te bemoeien, aldus Buyne.
    In een brief aan de raad schrijft ze thans ‘een onbevredigend gevoel’ te hebben overgehouden aan het debat. Temeer, zo blijkt, omdat zij niet de waarheid heeft verteld.
    Ze schrijft persoonlijk tot tweemaal toe een eerdere versie van de lesbrief te hebben afgewezen omdat de inhoud haar niet beviel.
    Buyne: ‘Zo stond er op de kaft van het eerste concept op de voorkant een serie boerka-poppetjes en werd een moslim achtervolgd door een militair. Ook stonden op de achterkant twee moslimmeisjes met direct daaronder een busje van de mobiele eenheid.’

En dit was het dus: er stonden wel degelijk cartoons in de lesbrief die ook aandacht besteedden aan de allochtone bijdrage aan het integratieprobleem, alleen heeft de wethouder die er persoonlijk uit laten halen. terwijl de autochtoon-vijandige cartoons rustig bleven staan.
    Er is hier één en slechts één conclusie mogelijk: wethouder Hennah Buyne, Surinaams van afkomst, heeft geen bezwaar tegen het belasteren van autochtonen, blanken, maar wel tegen het belasteren van allochtonen, gekleurden. Wethouder Hennah Buyne discrimineert - wethouder Hennah Buyne is een racist, en wel één die het zichzelf niet eens bewust is - er moest haar van buiten op gewezen worden.
    En dan iets nog schokkender: wethouder Hennah Buyne is pas redelijk recent wethouder geworden. En haar vorige baan, lezen we, was rechter.
    Discriminerende en racistische allochtonen in ons rechtssysteem - de bijl aan de wortel van onze democratie.

En wat nog schokkender: de rot zit nog hoger. Iets dat meer mensen wisten en een aantal ervan heeft gelekt, en daarom kon de Telegraaf komen met het nieuws dat ook burgemeester Job Cohen een belangrijke rol heeft gespeeld (De Telegraaf, 04-04-2008, door Jarco de Swart):

Hoofdrol Cohen in lesbriefrel

Burgemeester Cohen was persoonlijk betrokken bij het opstellen en veranderen van de omstreden 'Wilders-lesbrief', waarover de Amsterdamse wethouder Hennah Buyne uiteindelijk is gestruikeld.

Verschillende hoge ambtenaren bevestigen tegenover De Telegraaf de betrokkenheid van Cohen en waren verbaasd dat hij hierover tijdens twee geruchtmakende raadsdebatten bleef zwijgen. Door zelf opheldering te geven, had Cohen zijn collega en partijgenoot Buyne eenvoudig kunnen redden, zo menen zij. ...
    Volgens de zegslieden is een eerste versie van de brief in een zeer vroeg stadium aan de orde geweest op een stafvergadering van de burgemeester over openbare orde en veiligheid. Die versie is op advies van de afdeling communicatie van Cohen afgekeurd, omdat die te veel gericht was op de aangekondigde film van Geert Wilders. Het college had afgesproken niet in te gaan op een nog niet bestaande film.
    Nadat dit advies was besproken met Cohen, werd onderwijswethouder Buyne erbij geroepen om de zaak te bespreken en dit duidelijk te maken. Een volgende versie bleek nog steeds niet naar wens, waarna Buyne en Cohen opnieuw overlegden. Vervolgens voerde Buyne overleg met de opstellers van de lesbrief, het Centrum voor Nascholing van de UvA. Uiteindelijk is pas de derde versie aan de scholen verstuurd. Het is niet duidelijk of Cohen die versie vooraf nog heeft gezien.
    Met deze wetenschap is het optreden van burgemeester Cohen tijdens de twee raadsdebatten over de kwestie opmerkelijk te noemen. Terwijl Buyne zich steeds verder in de nesten werkte, zat Cohen naast haar en zweeg. ...

Dat Cohen een racist is in de zin dat hij alles wat allochtonen negatief in het nieuws brengt probeert te vergoelijken is een algemeen bekende feit, onder het motto van "het kopje thee" - al was het maar omdat hij er zelf trots op is. Dus dat hij ook betrokken is bij het daadwerkelijke anti-autochtone racisme van de lesbrief wekt nauwelijks verwondering. Wat wel verwondering wekt, is dat zo'n ernstige zaak niet meer ophef veroorzaakt. Maar hier dekt men elkaar waarschijnlijk weer.

Aangespoord door een opmerking (bron verloren) dat Buyne geadviseerd werd door Ed van Thijn, googlede de redactie op de combinatie, en kreeg het volgende resultaat (amsterdam.pvda.nl, 05-11-2006, door Wouter Gortzak

Goede bedoelingen, verkeerde uitkomsten (1)

Gedoe in Zuidoost. PvdA-fractie vraagt om een onderzoek van de Rekenkamer. Burgemeester Cohen wil nieren proeven op integriteit. Een commissie Van Thijn houdt de PvdA-Zuidoost tegen het licht. De PvdA Zuidoost.(1) Daar hoor ik ook bij. Toen actief, nu aan de zijlijn. Wat vind ik ervan? Aflevering 1, die voorthinkelt op voetnoten.

Noten:
(1) Het PB heeft en commissie ingesteld om te onderzoeken of de kandidaatstellingsprocedure voor de gemeenteraadsverkiezingen 2006 conform de regels is verlopen, en om na te gaan op welke wijze het functioneren van de afdeling Amsterdam ZO en het afdelingsbestuur kan verbeteren en daar voor aanbevelingen doen. De commissie bestaat uit Ed van Thijn (voorzitter), Jan van der Moolen en Hennah Buyne ...

Misschien ten overvloede: Ed van Thijn is een van de allerergste multiculturalisten, die bij het minst of geringste vertoon van kritiek op allochtonen, of immigranten in het algemeen, het lot van de Joden in de Tweede Wereldoorlog erbij haalt, er schande van spreekt dat Nederland toen niet alle Joden heeft opgenomen, en zweert dat hij zoiets nooit nog een keer zal laten gebeuren, doelende op de hedendaagse immigratie van voornamelijk allochtonen.
Het moge dan ook geen verwondering wekken dat de commissie Van Thijn-Buyne niets heeft opgeleverd om de bestuurscultuur in links en allochtoon Amsterdam Zuid-Oost te verbeteren. Een paar jaar later was er een nieuwe affaire, een nieuw onderzoek van de Amsterdamse Rekenkamer dat vernietigen oordeelt, en een een nieuwe commissie van prominente PvdA leden, dit keer onder leiding van Dick Dolman, die natuurlijk opnieuw vond dat je de allochtone bestuurderen niet op hun wangedrag hoefde afrekenen, zie boven.

Uiteindelijk kostte de discriminerende anti-disriminatiebrief Buyne toch de kop - niet vanwege de inhoud, maar omdat ze de raad niet juist had voorgelicht over haar rol erin - die dus veel actiever was dan ze had gezegd ("Die blanken zíjn tenslotte toch allemaal racisten ..."). En van deze ervaring met allochtoon bestuur leerde men veel ( Het Parool, 17-03-2008, van verslaggevers):

'Opvolger Buyne ook allochtoon'

De druk is groot om een allochtone wethouder te benoemen als opvolger van de gisteren afgetreden Hennah Buyne.

PvdA-fractievoorzitter Manon van der Garde zei gisteren dat 'het belangrijk is dat het college een afspiegeling is van de bevolking'. ''Dat zullen we bespreken in de fractie.'' De overgebleven wethouders zijn allemaal hoogopgeleide autochtonen. Bij de laatste verkiezingen trok de PvdA het overgrote deel van de allochtone kiezers. Gisteren manifesteerden zich vooral Surinaamse aanhangers van Buyne, die vinden dat de PvdA haar onvoldoende heeft gesteund. ...

Tja ... De steun van Surinamers voor de aftredende wethouder heeft natuurlijk met maar één ding te maken: een overeenkomst in etnie en de bijkomende loyaliteit - ook racisme dus.

Nog een berichtje daarover (de Volkskrant, 17-03-2008, van verslaggever Willem Beusekamp):

Afgetreden wethouder Buyne was onwennig en onzichtbaar

Met bloemen, staande ovaties, gezang en het aanroepen van de Heer hebben tientallen hoofdzakelijk Surinaamse supporters zondagmiddag op het stadhuis van Amsterdam afscheid genomen van wethouder Hennah Buyne, hun idool. ...

Er is dus iemand op een post gekomen vanwege het streven naar allochtone evenredigheid, ze functioneert niet goed en maakt een enorme fout, en voor de verandering kiest met uit dezelfde poel om dezelfde redenen. In Amsterdam Zuidoost heeft men op die manier een reeks affaires achter de rug

. Eenzelfde reeks affaires is op te stellen aangaande de landelijke politiek

.

Dit valt misschien nog meer onder disfunctioneren dan onder gebrek aan integriteit. Dus maar weer terug naar de gewone misdaad en corruptie (Volkskrant.nl, 26-03-2008, van verslaggever Weert Schenk):

PvdA Bijlmer wist van illegaal café deelraadslid

De PvdA in Amsterdam-Zuidoost heeft Ernest Owusu-Sekyere lid van de stadsdeelraad gemaakt, terwijl de partij wist dat hij al jarenlang een illegaal café in zijn drankgroothandel dreef. Dit blijkt uit een brief van stadsdeelvoorzitter en PvdA-lijsttrekker Elvira Sweet, waarover de Volkskrant beschikt.
    Bij een politiecontrole vorige maand in drankengroothandel Sadisco waren er vijftig bezoekers. Ook lag er een doorgeladen pistool. Achter de bar stond de partner van Owusu-Sekyere. Burgemeester Cohen sloot het bedrijf begin maart.
    Owusu-Sekyere, een invloedrijk man in de Ghanese gemeenschap in Zuidoost, is voor de PvdA een belangrijke stemmentrekker. De partij haalde hem in 2005 binnen. Owusu-Sekyere zat toen al drie jaar in de stadsdeelraad, eerst voor GroenLinks, later als eenmansfractie.
    In 2002 waarschuwde het stadsdeel Owusu-Sekyere dat hij geen drank mocht verkopen aan particulieren. Na een politierapport beloofde Sweet in 2004 aan Owusu-Sekyere te kijken of ze iets voor hem kon doen. In mei 2005, schreef Sweet hem dat ‘haar is gebleken dat het bestemmingsplan geen detailhandel en horeca toestaat’. Enkele maanden later zette de PvdA Owusu-Sekyere hoog op de kandidatenlijst voor de deelraadsverkiezingen.   ...

Het terugkerende thema: "het "de hand boven het hoofd houden".

En ter bevestiging (de Volkskrant, 16-04-2008):

PvdA'er vrijuit ondanks illegaal café

Het jarenlang exploiteren van een illegaal café heeft voor het PvdA-deelraadslid Emest Owusu Sekyere in Amsterdam-Zuidoost geen politieke gevolgen. Ook stadsdeelvoorzitter Elvira Sweet, zijn partijgenoot die verantwoordelijk is voor de handhaving van de vergunningen, kwam dinsdag tijdens een extra raadsvergadering over de kwestie niet in problemen.
Sweet zei erop te hebben vertrouwd dat Sekyere na een gesprek met haar in 2004 geen drank meer zou verkopen aan particulieren in zijn drankengroothandel Sadisco. Maar Sweet wist niet dat er na die tijd nieuwe politierapportages waren over illegale activiteiten. Elvira Sweet zei dat het onacceptabel is als bestuurders oneigenlijk gebruik maken van informatie die ze in hun ambt verkrijgen. Daarom kon ze niet verhinderen dat de invloedrijke Ghanees hoog op de kandidatenlijst kwam van de PvdA.

Dus.

Ondertussen is de Bijlmer één grote schiettent geworden, met een twintigtal "incidenten" en drie doden. Reden voor Elvira Sweet om bij gebleken succes haar carrière elders voort te zetten (de Volkskrant, 06-09-2009, door Willem Beusekamp):

'Elvira Sweet is van haar Bijlmertroon gevallen'

Vooral op zijn advies, zegt haar woordvoerder, weigerde Bijlmervoorzitter Elvira Sweet (PvdA) vorige week vrijdag op tv in debat te gaan met jonge bewoners van haar stadsdeel, officieel Amsterdam-Zuidoost.
    ‘Wij menen dat een welles-nietes gesprek over de geweldsgolf in ons stadsdeel tussen mevrouw Sweet en de jongeren geen zin heeft’, aldus de woordvoerder. De jongeren reageren furieus.
    Een van die jongeren heet Kiddo Cee (33), Bijlmer-rapper en de man van de spraakmakende rapvideo Vieze Meid. Kiddo Cee zou samen met een andere Bijlmerjongere, Miss Brownie (37), de stadsdeelvoorzitter bij Pauw & Witteman willen voorhouden dat zij en andere lokale politici niet of te weinig luisteren naar de straat.
    Het gesprek ging op verzoek van Sweet dus niet door, de rappers waren niet langer welkom, ook niet als publiek in de zaal. De stadsdeelvoorzitter verscheen alleen.
    Kiddo Cee in een schriftelijke reactie: ‘Ons hart is bitter. Even hoopten we, even geloofden we. Maar met deze actie in een poging ons monddood te maken, de media te sturen op een wijze waarop de onderwereld dit ook altijd tracht te doen en de confrontatie niet aan te durven gaan met mensen die weten wat er speelt, is Elvira Sweet genadeloos van haar toch al ineengestorte Bijlmertroon gevallen.’    ...
    Elvira Sweet besloot onlangs zich bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart volgend jaar niet langer verkiesbaar te stellen.

Vermoedelijk waren de voorgaande affaires

toch uiteindelijk teveel voor de PvdA.
De redactie legde de bovenstaande foto voor aan een vriend die van niets wist, met de vraag: "Wat vind je nou van haar?" Na enig goed kijken was het antwoord éénwoordig: "Verwaand".

Een reden om een betere aanpak met betere bestuurders in te zetten - zou je zeggen... Hier de werkelijkheid (de Volkskrant, 10-09-2009, door Willem Beusekamp):

'Alsof iedereen in de stress zit'

Interview Muriel Dalgliesh | Het geweld is niet exclusief voor de Bijlmer, zegt de PvdA-aanvoerder van Zuidoost. 'De wereld is keihard geworden.'

Als de vernieuwde flats volop in de zon staan, zoals deze vrijdagochtend, en de fractievoorzitter van de lokaal grootste politieke partij binnenkomt, kan er weinig meer stuk in de Amsterdamse Bijlmer.
    Muriel Dalgliesh (54): 'Het is een geweldig stadsdeel, wat je er verder ook over zegt. Ruime woningen, elke dag straatmarkten, gezellige winkels, talloze festivals en in alle buurten heerlijke barbecues. Dat alles heeft een enorme aantrekkingskracht op vooral niet-westerse nieuwkomers.'
    Dalgliesh, geboren in Paramaribo, sinds 1975 in Nederland en nu twee jaar aanvoerder van de PvdA-fractie in stadsdeel Zuidoost, wordt getipt als de nieuwe 'koningin van de Bijlmer, opvolger van Elvira Sweet die er volgend jaar mee stopt. ... Het stadsdeel met z'n 81 duizend bewoners staat de afgelopen maanden echter niet in het zonnetje door de kleurrijke markten. Alleen al dit jaar vielen er drie doden bij in totaal 22 schietpartijen.
    Dalgliesh: 'Het vuurwapengeweld heeft een tsunami aan media-aandacht veroorzaakt. Ik vind dat heel goed. Ook ik wil weten of het wapenbezit hier is toegenomen en waar dan die wapens vandaan komen. Uit België wordt gezegd, en via internet.' Dalgliesh noemt het geweld niet exclusief een Bijlmeraangelegenheid: 'De wereld is kei- en keihard geworden. ...
    Wel specifiek Bijlmer is volgens Dalgliesh de enorme doorstroom: twintigduizend Bijlmerbewoners wonen er per saldo korter dan vijf jaar. ...

Gunst, de alom bekende smoezen: elders in de wereld is er ook criminaliteit, dus de criminaliteit bij ons is oké. Want stel je voor...ons heeft een kleurtje, en kan natuurlijk niet fout zijn. Op televisie worden ondertussen de beelden van de zwarte rap- en gangcultuur vertoond.
Dat belooft weer wat voor de toekomst ...
Maar waar het hier eigenlijk om gaat: Surinaamse bestuurder wordt vervangen door Surinaamse bestuurder. Het teken van bestuurlijke inteelt. Met een kleurtje. Racistische inteelt. Met dezelfde gevolgen als lichamelijke inteelt: geestelijke zwakte en onmacht.

Echt grappig wordt het als de stammen onderling gaan vechten (DePers.nl, 18-11-2009, door Marcel van Engelen):

De Zwarte Wilders

PvdA-stadsdeelbestuurder Jude Kehla stopte in de Bijlmer subsidies voor etnische clubjes. Nu wordt hij uitgekotst door zijn eigen partij. De Surinamers voelen zich bedreigd door de opmars der Afrikanen.

...   Op een congres over armoede, waar hij sinds drie jaar als stadsdeelbestuurder over gaat, zegt hij dingen als: ‘De schuldhulpverlening is een wassen neus. We pompen mensen rond van de ene instantie naar de andere.’ In stadskrant Het Parool schrijft hij opiniestukken waarin hij aandacht vraagt voor de smerigheid in de metro of wijst op de hoge werkloosheid in de Bijlmer, de lage Citoscores.
    Op zichzelf niet zo bijzonder, maar voor een bestuurder uit Amsterdam-Zuidoost, zeker van PvdA-huize, is het dat wel. Het stadsdeel wordt sinds mensenheugenis gedomineerd door de sociaal-democraten (in 2006 behaalde de PvdA 16 van de 29 zetels) die er een gewoonte van hebben gemaakt om, als defensieve reactie op de publieke opinie, te verkondigen dat het juist heel goed gaat met de Bijlmer. Elvira Sweet, stadsdeelvoorzitter sinds 2002, is zelden waargenomen zonder big smile en opgestoken duimen: van dat imago van de Bijlmer klopt helemaal niks. Nu is Amsterdam-Zuidoost de afgelopen jaren inderdaad enorm veranderd – flats verdwenen, nieuwbouwwijken kwamen – maar veel sociale problemen bleven. Sweet wist dan ook nauwelijks wat ze moest zeggen toen Gumbs werd doodgeknald en de Bijlmer weer eens negatief in het nieuws was.
    Op een zelfde manier trok politiek Zuidoost in het defensief toen de Amsterdamse Rekenkamer tweeënhalf jaar geleden tot de conclusie kwam dat de stadsdeelraad stijf stond van de dubbele belangen. Deelraadsleden beslisten over subsidies die werden toegekend aan etnische organisaties (Afro-Surinaams, Hindoestaans, Ghanees, Antilliaans) waaraan ze zelf verbonden waren. De teneur van de reactie: zo doen we dat nu eenmaal in de Bijlmer, bemoei je er niet mee. Als je Jude Kehla boos wilt maken, moet je dat zeggen. Dat Zuidoost nu eenmaal anders is. Dat er andere regels gelden. ‘Dit is toch Nederland!? Als je zelf volwassen, volwaardig wilt zijn, moet je je ook zo opstellen.’
    Toevallig gaat Kehla over een deel van die subsidies. Na het Rekenkamer- rapport moesten de deelraadsleden hun officiële functies beëindigen bij de subsidieontvangende organisaties. Dat deden ze, al veranderde in de praktijk weinig, want de banden bleven bestaan. Maar bestaan informele relaties niet overal in de politiek? Het bijzondere aan Zuidoost is dat die banden meestal langs etnische lijnen lopen. Het Afro-Surinaamse deelraadslid maakt zich sterk voor het Afro-Surinaamse festival of podium, de hindoestaanse politicus wil meer geld voor het hindoestaanse cultuurhuis en de Ghanezen komen weer op voor de twee Ghanese organisaties.
    Zolang iedereen zijn deel krijgt, is iedereen tevreden. Hoe groter de groep, hoe meer subsidie. Toen Jude Kehla als nieuwe verantwoordelijke voor armoedebestrijding en ‘participatie’ inventariseerde waar zijn subsidies naartoe gingen, schrok hij. De acht etnische organisaties (vijf Surinaamse, twee Ghanese, een Antilliaanse) konden vaak niet duidelijk maken waaraan het geld (samen een miljoen euro per jaar) werd besteed. Als ze dat wel konden, hielden hun activiteiten volgens Kehla vaak geen verband met de problemen in de wijk.
    Hij ging de strijd aan met clubs die een vaste positie in de Bijlmer hadden veroverd en hun jarenlange subsidie als vanzelfsprekendheid beschouwden. ‘Een subsidie is geen godgegeven recht. Het is een lening voor een specifieke activiteit. Pas als die activiteit heeft plaatsgevonden wordt het een gift.’ ‘Biersubsidies’, noemt oude rot Henk de Boer het. Hij is deelraadslid van het CDA en zegt: ‘Wij prijzen Jude de hemel in. Hij durft en houdt zijn rug recht.’
    Stichting Bolletrie, in de woorden van De Boer ‘een hangcafé voor Surinaamse mannen’, ontving zestigduizend euro subsidie terwijl ze zelf een veelvoud omzette aan bier en rum. Ook de voornaamste debater in de stadsdeelraad, Mart van de Wiel van de Onafhankelijke partij Zuidoost, is opvallend positief over Kehla’s beleid. Normaliter valt hij de PvdA hard aan. ‘Maar Jude is helder in zijn uitlatingen en gaat met open vizier het debat aan. Een verademing. Hij is onafhankelijk en laat zich niet leiden door het partijkader. Goed voor het stadsdeel, maar misschien niet handig voor zijn carrière binnen de PvdA.’
    Van de Wiel dreigt gelijk te krijgen nu dezer dagen de kieslijsten worden vastgesteld voor de gemeente- en stadsdeelverkiezingen in maart. Kehla kreeg pas onlangs zijn zin, na veel hangen en wurgen: de subsidies worden niet meer aan de bekende etnische organisaties verstrekt, maar gekoppeld aan activiteiten, waarvoor in beginsel iedereen een voorstel kan doen. De hele oppositie was ervoor en Kehla opereerde slim. Maar hij tartte er wel de gevestigde orde van zijn eigen partij mee. Want de PvdA was aanvankelijk faliekant tegen.
    Fractievoorzitter Muriël Dalgliesh schreef een open brief tegen de aanpassing van het subsidiesysteem (‘Deze organisaties vervullen ook een zeer belangrijke rol voor de emancipatie en de empowerment van groepen’). In zijn column in Het Parool maakte Bijlmerprominent en PvdA-ingewijde Prem Radhakishun opzichtig gehakt van Kehla (een ‘mislukte politicus’ die ‘uit Zuidoost in 2010 zal worden weggetrapt’).
    En Kehla ontving scheldbrieven in zijn postvakje op het stadsdeelkantoor waar alleen deelraadsleden kunnen komen. Hij zou wegens zijn nietsontziende werkwijze ‘de zwarte Wilders van Amsterdam-Zuidoost’ zijn. Er speelt nog iets anders mee. De ongeschreven regel in Zuidoost is sinds meer dan tien jaar dat de stadsdeelvoorzitter (lees: PvdA-lijsttrekker) zwart moet zijn. Daar is lang voor gevochten in de door Surinamers beheerste Bijlmer. Maar inmiddels is er een tweede migrantengroep die groot is en stevig aan de weg timmert: de Ghanezen. Zij bedreigen de Surinamers in hun dominantie, in elk geval binnen de PvdA, en de groepen delen ook nog eens een gevoelig verleden. Simpel gezegd: het waren de voorouders van de Ghanezen die Afrikaanse slaven leverden aan de Nederlanders, voordat ze naar Suriname werden verscheept.
    ‘Jullie hebben ons verkocht’, is het diepgewortelde gevoel bij Surinamers over Ghanezen. En nu dreigen jullie in onze Bijlmer ook nog eens de boel over te nemen. Het wordt niet snel openlijk gezegd, maar breed ervaren. Klus afmaken Ja, Jude Kehla wil graag PvdA-lijsttrekker worden, in elk geval terugkeren als stadsdeelbestuurder. ‘Ik heb me jarenlang suf gewerkt, al mijn creativiteit gebruikt om een stevig armoedebeleid op poten te krijgen. Ik wil mijn klus afmaken.’
    Hij is weliswaar geen Ghanees, maar kan wel rekenen op een Ghanese achterban. En ja, de andere twee kandidaten zijn Surinaams: fractieleider Muriël Dalgliesh en Marcel La Rose, oud-directeur van de lokale bedrijvenvereniging. Ze hebben allebei een deel van de PvdA-beslissers in Zuidoost achter zich. Met die lastige Afrikaan Jude Kehla zitten ze in hun maag. Waarschijnlijk krijgt hij binnenkort een lage plek op de kieslijst, waarmee hij voorgoed lijkt afgeserveerd.
    Maar de definitieve beslissing valt in december, als de PvdA-leden in meerderheid beslissen over de lijst die de kiescommissie momenteel vaststelt. De PvdA telt in Zuidoost ongeveer vijfhonderd leden en de verschillende (etnische) achterbannen worden al in stelling gebracht. Landelijk partijvoorzitter Lilianne Ploumen en Amsterdams PvdA-leider Lodewijk Asscher spanden zich onlangs in voor Ahmed Marcouch, toen Marcouch in een andere geplaagde wijk, Nieuw-West, geen lijsttrekker dreigde te worden. Marcouch is alsnog op de eerste plek gekomen. Voorlopig, want ook daar vellen de lokale PvdA-leden het laatste oordeel.

En even later (DePers.nl, 07-12-2009, door Marcel van Engelen):

Surinaamse strijd in PvdA Amsterdam-Zuidoost

Terwijl alle ogen gericht zijn op Nieuw West, is ook de PvdA in het Amsterdamse Zuidoost uiteengevallen. Potentiële lijsttrekkers mogen er niet met elkaar in debat.

Ook in Zuidoost draait het om de vraag wie bij de verkiezingen in maart de PvdA-lijst mag aanvoeren. In het verleden was dat steeds een opstapje naar de post van stadsdeelvoorzitter. Of: ‘burgemeester van de Bijlmer’. De PvdA in Zuidoost won vier jaar geleden 16 van de 29 zetels.
    In Nieuw West ging de strijd op de PvdA-ledenvergadering gisteravond tussen twee Marokkaanse kandidaten (Marcouch en Baâdoud). In Zuidoost staan woensdag twee Surinaamse kandidaten tegenover elkaar: Muriel Dalgliesh en Marcel La Rose. Met als outsider Jude Kehla, een Afrikaan. Etniciteit speelt bij de samenstelling van de lijst een grote rol.
    Aan de vooravond van de allesbepalende en traditioneel roerige ledenvergadering is het bestuur van de lokale PvdA alvast uiteengevallen. Vier van de acht bestuursleden keren zich tegen de voorzitter. ‘Wij vinden het spijtig dat de pogingen tot debat zijn tegengewerkt’, aldus de secretaris, penningmeester en twee anderen in een mail die zondagavond is verstuurd aan partijleden.
    De kiescommissie, gesteund door partijvoorzitter Nick Bolte, heeft gekozen voor huidig fractievoorzitter en vakbondsvrouw Dalgliesh. Andere invloedrijke PvdA’ers in de Bijlmer zien graag Marcel La Rose als stadsdeelvoorzitter, voormalig voorzitter van de bedrijvenvereniging in Zuidoost. Ook Kehla, die als wethouder de subsidiecultuur aanpakte, heeft aanhang.
    Zowel La Rose als Kehla werd op een lage plaats gezet en ervaarde dat als belediging. La Rose wilde toen in het openbaar debatteren met zijn twee tegenstrevers, maar partijvoorzitter Bolte stak daar een stokje voor. Volgens hem passen lijsttrekkersdebatten niet in de officiële procedure.
    De vier bestuursleden bestrijden dat: ‘Wij geloven dat het noodzakelijk is dat leden kunnen horen wat mogelijke lijsttrekkers vinden over allerlei onderwerpen die spelen in Zuidoost.’ Ze lijken op de hand van La Rose te zijn. ...

Maar goed dat er nog een paar blanken rondlopen ...

Een apart verhaal is dat van John Leerdam. Een soort Heintje Davids ... telkens weer terugkomen na een vorig afscheid - wegens mislukking, in zijn geval (de Volkskrant, 21-02-2012):

Journaliste Hilkens neemt plek Cohen in

De journaliste en publiciste Myrthe Hilkens zal naar alle waarschijnlijkheid in de PvdA-Tweede Kamerfractie de vrijgevallen plek innemen van de maandag afgetreden voorzitter Job Cohen. Dat meldt Elsevier.nl.
... De opvolger in de PvdA-fractie van Sharon Dijksma die nu met zwangerschapsverlof is en hoogstwaarschijnlijk burgemeester wordt van Nijmegen, wordt vermoedelijk John Leerdam. De op Curaçao geboren toneelregisseur zat al eerder in de Tweede Kamer. Hij werd bij de Kamerverkiezingen in 2010 op een lage plek op de kieslijst gezet. Leerdam kreeg toen 3.341 voorkeurstemmen. ...

Uit de fractie gehaald vermoedelijk wegens wanpresteren want anders doet de PvdA zoiets niet, en door de gekleurde achterban er weer in terug gekomen ...
Maarrrrr ... (de Volkskrant, 04-04-2012, van verslaggever Peter Giesen):

PvdA'er Leerdam slaat flater in radioshow

Het PvdA-Kamerlid John Leerdam is slachtoffer geworden van een grap in het radioprogramma van Giel Beelen op 3FM. Een verslaggever van het programma hield Leerdam voor dat de niet-bestaande 'Haagse straatterrorist' Jael Jablabla op vrije voeten was gekomen door een vormfout van het Openbaar Ministerie. Daarmee gaan we toch helemaal de verkeerde kant op, aldus de verslaggever. ...

Wat niet de reden was voor de ophef die volgende. Want lees maar:

In het programma worden vaker bekende Nederlanders te grazen genomen met fictieve verhalen. Eerder trapte SP-leider Emile Roemer in het verhaal dat Boris Jeltsin asiel wilde verlenen aan de Libische leider Kadhafi. Het was Roemer even ontschoten dat Jeltsin al in 2007 was overleden.

En dat had geen gevolgen, net zoals andere gevallen waarin politici in het ootje werden genomen. Waarom dit geval wel een kwestie werd, was dit:

Daar was Leerdam het hartgrondig mee eens. Sterker nog: hij had de kwestie al besproken met vicefractievoorzitter Jeroen Dijsselbloem. Toen de verslaggever wilde weten wat Leerdam en Dijsselbloem precies besproken hadden, zei Leerdam dat hij daar niets over mocht zeggen. 'Dat is de code', aldus Leerdam.
Verslaggever: 'Maar u weet meer over Jael Jablabla.'
Leerdam: 'Ik weet er in elk geval meer van dan u.'

Onversneden gefabuleer ten dienste van snoeverij. De grote belangrijke zwarte man - kijk maar naar de foto's van Afrikaanse leiders

. Dát was waar iedereen over viel. Ondanks het feit dat het natuurlijk niet genoemd werd. En ook niet genoemd mocht worden, want de reactie die op die snoeverij-component wees werd door de Volkskrant van haar site geweerd.
Samengevat: met vertegenwoordiging van creoolse mensen, krijg je de vertegenwoordiging van creoolse culturen - Afrikaanse culturen. Een direct gevaar voor de democratie.

Een nieuwe ster aan het firmament (Joop.nl, 13-07-2012, door Amma Asante - Kandidaat-Kamerlid voor de PvdA

Massa-immigratie? De rechtse partijen zien spoken

Er is geen massa-immigratie, toch schermt onder andere de VVD ermee. ...

We trappen af met een botte leugen. Gestaafd door meer botte leugens:

Het spook van de massamigratie bestaat namelijk niet. Cijfers tonen dit aan. In 2009 kwamen er 146.000 mensen naar Nederland en vertrokken er 112.000 mensen uit Nederland. Netto was er dus sprake van een migratiesaldo van 34.000 mensen. In de periode tussen 1995 en 2009 bedroeg de gemiddelde migratiesaldo 16.700 mensen. Bepaald geen massamigratie dus.
Zelfs wanneer het aantal migranten wordt uitgedrukt in percentage van de bevolking komen we niet aan het beeld van de massamigratie. Dit cijfer schommelt namelijk rond de 0,7%. ...

Botte leugens. In 1960 waren er circa nul (allochtone) immigranten. In 2012 zijn er ruim anderhalf miljoen. 10 procent van de bevolking . natuurlijk is 10 procent van de bevolking een vorm van massa-immigratie.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat om dit:

De relatieve welvaart van Nederland en onze koppositie in de ranglijsten van de wereldeconomie zijn mede te danken aan onze open houding en de verwelkoming van migranten.

Alleen de hugenoten. Hoger opleiden in de toenmalige wereld.

Migranten hebben door de eeuwen heen gezorgd voor innovatie, grensoverschrijdende handel én winst.

Alleen voor hoogopgeleide immigranten als de hugenoten.

Dat was vroeger zo ten tijde van de Gouden Eeuw, dat is nu het geval en dat zal niet anders zijn in de eeuwen die voor ons liggen.

Een aperte leugen. Achterlijke geitenhouders uit Anatolië of de Rif zijn een verarming van onze cultuur. En precies hetzelfde geldt voor vrouwverlatende, bende-vormende, drugshandelende, pistolen-leegschietende creolen

Wanneer wij kijken naar de herkomst en opleidingsniveau van deze nieuwe migranten, dan gaat het hier niet om de gevreesde onderontwikkelde en ongeschoolde moslimmigranten, maar vaak om goed geschoolde Oost-Europeanen en Russen, maar ook een land als India levert relatief veel kenniswerkers aan Nederland.

Nog meer leugens. Dat is het miljoen "westerse" immigranten dit het totaal op 2,5 miljoen brengt.
Maar deze leugens hebben ook een ultiem doel:

Ondanks het feit dat cijfers sinds een lange tijd aantonen dat er geen sprake is van massamigratie en dat eerder gesproken kan worden van afname, geloven nog veel mensen in Nederland in de door rechtse politici geschetste doembeelden. Daarom voelen deze zich ook totaal niet aangesproken om het migratiebeleid kritisch tegen het licht te houden en de gevolgen ervan te overzien. Noch om te spreken over humaner migratiebeleid en op welke manier kansen geboden kunnen worden aan mensen uit arme landen om hier op een legale ongevaarlijke manier naar toe te komen en zich zo uit de armoede te werken.

En hier is dat doel: meer immigranten. Liefst natuurlijk van deze soort:

Zoals mijn ouders dat deden bijna veertig jaar geleden.

Creolen: hoe meer creolen, hoe meer macht. Er is geen andere reden om meer creolen te willen.
En het is geen enkel bezwaar dat Nederland daardoor zal verarmen:

Historisch beschouwd is migratie het krachtigste instrument tegen armoede.

Precies. Door het overbevolken van onze uitkeringen. Want ze reizen door talloze vele veilige landen en hebben eindeloos veel andere alternatieven naast Nederland. en toch willen ze naar hier. Vanwege één enkel ding: de uitkeringen.
Waarna de reeks leugens nog een dunnetjes wordt overgedaan:

Migranten zijn bij uitstek mensen die voor ogen hebben om succesvol te zijn; vaak lukt het pas bij de tweede en derde generatie, maar het is de eerste generatie die daartoe een aanzet geeft. Migranten zijn sterke vooruitstrevende mensen.
Migrant zijn, afhankelijk zijn van anderen voor jouw ontwikkeling en je hand ophouden zijn in strijd met elkaar. ..

Nou, dus niet. heel Suriname, Anatolië en de Rif is erop leeggestroomd ... Op dat handophouden.

Een migrant is een wereldburger die overal ter wereld kansen benut. Hij of zij legt en ziet verbanden over nationale grenzen heen en grijpt of ontwikkelt zelf kansen buiten de eigen woonplaats. Met hun vermogen om te gaan met mensen uit andere culturen en hun enorme culturele sensitiviteit zijn migranten als internationale ondernemers vaak zeer succesvol.

Waarna de psycholoog onmiddellijk concludeert: de creool heeft het hier over zichzelf. De creool is iemand die altijd respect verdient. Dus de combinatie van een creool en niet-positieve eigenschappen is ondenkbaar.
De arrogantie ten top gedreven.
Maar wat gebeurt er als we niet luisteren naar deze liegende en arrogante creool:

Het is dom en niet in het belang van Nederland om migranten te beschouwen als een gevaar voor onze ontwikkeling en hen tegen te houden of het leven zuur te maken met een overbodig streng en inhumaan beleid. Een triest gevolg daarvan is dat mensen die hier in Nederland geboren zijn zich niet meer welkom voelen. Het beleid heeft ook als gevolg dat nieuwe gelukszoekers zich als sardientjes in bootjes laten proppen zonder eten en drinken om de overstap te maken naar het beloofde land van melk en honing. Voor velen eindigt deze dappere strijd om uit de armoede te geraken op de bodem van de Middellandse Zee.

Dreigementen. Je zou deze arrogante creool met plezier op zo'n bootje wensen. Waar ze als ondermijner van ons land thuishoort.
En dat gaat mogelijkerwijs zitting nemen in de Tweede Kamer. Een regelrechte bedreiging voor onze democratie.
Maar over deze zwarte aanwinst hier

.

Maar er lijkt nu toch een wat andere wind te zijn gaan waaien (de Volkskrant, 11-10-2012, door Jaap Stam

Politieke chaos in Amsterdam Zuidoost

Wie big mama passeert, is in de Bijlmer uitgespeeld

Er is een machtsstrijd gaande in Amsterdam Zuidoost, beter bekend als de Bijlmer. Na berichten over belangenverstrengeling en vriendjespolitiek wilde stadsdeelvoorzitter Marcel la Rose (PvdA) schoon schip maken. Maar hij moest het uiteindelijk afleggen tegen een clubje oudgedienden uit zijn partij.
Tussentitels: Zelfs in een bananenrepubliek zou men zich hiervoor schamen - Marijke Shahsavari - CDA-fractievoorzitter in de Amsterdamse gemeenteraad

Mala Eckhardt (PvdA), voorzitter van de deelraad van Amsterdam Zuidoost, moet de mail in grote woede hebben geschreven, ze barst van de tikfouten. Eckhardt eist dat haar fractiegenoot Toon Geenen zijn schriftelijke vragen over het Kwakoe Zomerfestival intrekt. Hoe haalt hij het in zijn hoofd zijn partijgenoot en stadsdeelwethouder Muriël Dalgliesh voor de voeten te lopen? Die heeft niet eens de ruimte gehad haar verhaal te doen in de fractie.
Het 271 woorden tellende mailtje aan de fractie, verstuurd op 16 augustus, de dag dat Geenen zijn vragen heeft ingediend, is veelzeggend. Het gaat over Kwakoe, het Afro-Surinaams festival in Amsterdam, waarover jaar in jaar uit gedonder is.
Geenen wil weten waarom het stadsdeel nu wel geld stopt in het festival. Want Marcel la Rose, de door zijn eigen PvdA weggejaagde stadsdeelvoorzitter (een soort burgemeester), mocht er geen cent in steken. ...

Mala Eckhart is zwart. Toon Geenen is niet-zwart. Net als Marcel la Rose, ingeschakeld toen voorgaande zwarte bestuurders (onder leiding van vorig deelraadvoorzitter Elvira Sweet) er een puinhoop van gemaakt hadden.

Raadsvoorzitter Eckhardt is een van de PvdA'ers die zwaar zijn beschadigd door de integriteitsaffaire die Zuidoost een jaar of zes geleden in haar greep had.
La Rose treedt in 2010 aan om het stadsdeel uit te mesten. Zeer tegen de zin van een deel van de oude garde van de PvdA. Dat is al lang gebeurd, vinden zij, voor zover er al iets uit te mesten viel.

Zie

voor de leugen die dat laatste is. Of dit:

In 2006 en 2007 blijkt dat veel deelraadsleden, vooral PvdA'ers, in 'subsidieparadijs' Zuidoost stemmen over subsidies voor welzijnsorganisaties waarin zij belangen hebben. Subsidies worden nogal eens verstrekt langs etnische lijnen. Zo verzekert de PvdA zich van de steun van maatschappelijke organisaties en hun achterban. ...
De Rekenkamer van Amsterdam stelt vast dat drie PvdA'ers, onder wie Eckhardt, er zelfs persoonlijk voordeel van hebben gehad.

Daarna hebben ze zelf een corrupt onderzoek laten doen door PvdA-multiculturalisten (was dat niet Ed van Thijn?):

Een contra-expertise, in opdracht van de PvdA Zuidoost, pleit hen daarvan vrij.

Waarna La Rose er door de zwarten is uitgewerkt:

De PvdA Zuidoost is al jaren een ruzieclub. Een stoet van commissies heeft in de loop der tijd schandalen en schandaaltjes onderzocht en aanbevelingen gedaan voor een beter functioneren. Op dit moment onderzoekt Walter Etty, oud-wethouder van Amsterdam, de onverkwikkelijke aftocht van stadsdeelvoorzitter La Rose.

Maar nu hebben ze het tij tegen, want de nieuwe PvdA-aanvoerder in Amsterdam lijkt niet corrupt:

Dat hun handelen op zijn minst bedenkelijk kan worden genoemd, blijft overeind. En dat is onaanvaardbaar, vindt de Amsterdamse PvdA-leider Lodewijk Asscher. ...
'De PvdA Amsterdam heeft de politieke cultuur van de PvdA Zuidoost gediskwalificeerd. Ze zijn verketterd, dat voelen ze tot op de dag van vandaag', zegt een prominente Zuidoost-politicus van een andere partij. 'La Rose heeft niet mee gehuild met dat leed. Sterker, hij deed er nog een schepje bovenop. Hij zou korte metten maken met het cultuurtje van: voor-ons-gelden-de-regels-niet. Dat heeft hem de kop gekost.'

En kennelijk is de Volkskrant meegedraaid, want nu krijgen wee een redelijk volledig verhaal:

De komst van La Rose
Nick Bolte, voorzitter van de PvdA-afdeling Zuidoost, heeft het goed voor elkaar, vindt hijzelf in de herfst van 2009. Er staat weer een 'big mama' op nummer-1 op de conceptlijst van de deelraadverkiezingen van maart 2010: Muriël Dalgliesh. Zij wordt de nieuwe voorzitter van het stadsdeel, want in Zuidoost is de PvdA de baas.
    'Zuidoost is een Caraïbische samenleving waar het om vrouwen draait. Big mama's moeten de leiding hebben, dan weet ik ten minste dat er wat gebeurt', vindt Bolte. De afdeling beslist anders en kiest Marcel la Rose als lijsttrekker.
    La Rose is een nieuweling in de politiek die wil afrekenen met het imago van bananenrepubliek dat kleeft aan Zuidoost. Hij zegt het in andere bewoordingen - hij wil 'de bestuurscultuur transparanter en zakelijker maken' -, zoals een geestverwant La Roses missie nu stelt.
    La Rose is meer van 'aan het werk' en minder van subsidies. Scholing en arbeid vindt hij de beste wapens tegen armoede. Dat is een breuk met het verleden, de PvdA is in Zuidoost meer gericht op welzijnswerk, armoedebestrijding en hulp aan alleenstaande moeders.
    In de aanloop naar de verkiezingen heeft La Rose een bont gezelschap om zich heen verzameld om de koers te bepalen. Ze willen het 'ondoordringbare bolwerk' van de PvdA openbreken en afrekenen met het kleine clubje dat in de partij de lakens uitdeelt.
    Afdelingsvoorzitter Bolte ziet met lede ogen aan dat 'een netwerk van elite-Surinamers, gesteund door uitgerangeerde, blanke 65-plussers met te veel tijd' zijn plannen doorkruist. 'Big mama's die de samenleving bij de kladden grijpen, is beneden de stand van die gestudeerde Surinamers.'
    Bolte doet er alles aan om La Rose van de eerste plaats op de lijst voor de verkiezingen af te houden. Hij verhindert een lijsttrekkersdebat, probeert hem bij het landelijk bestuur in diskrediet te brengen en informeert naar de mogelijkheid La Rose via een bliksemprocedure van de lijst te schrappen.
    Onderwijl probeert hij La Rose ervan te overtuigen dat hij een heilloze strijd voert. 'Marcel, trek je terug, niemand in Zuidoost kan het winnen zonder de steun van de big mama's.'
    'Jouw visie is juist het probleem van Zuidoost', pareert La Rose. 'Zuidoost is langzaam bezig de middenklasse aan zich te binden, een zwarte middenklasse. Die wil geen gedoe, geen Caraïbische samenleving. Wel in beleving, niet in ordening.' Met andere woorden: korte metten met de belangenverstrengeling, het gekonkel, de vriendjespolitiek, het cliëntelisme.
    Volgens Bolte is daarmee juist afgerekend. Hij heeft van de PvdA Zuidoost een normale afdeling gemaakt. 'De mafkezen gemarginaliseerd die met hun persoonlijke sores elke vergadering kwamen verstieren.'
    De missie van La Rose steekt Bolte en de zwarte vrouwen. 'Elvira Sweet (stadsdeelvoorzitter in Zuidoost van 2002 tot en mei 2010, red.) heeft het stadsdeel goed achtergelaten. Wanneer houdt de rest van de wereld eens op te zeggen dat die exoten er een zootje van maken?'     ...

Daar houdt de wereld mee op, zodra de exoten er mee ophouden om er een zootje van te maken.
Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. De bedoeling is dat de exoten de zwarten, er een zootje van moeten kunnen blijven maken, zonder dat de niet-exoten, de niet-zwarten, er wat van zeggen.

In het eerste gesprek dat La Rose als lijsttrekker voert met afdelingsvoorzitter Bolte, december 2009, krijgt hij de ware reden te horen waarom de penningsmeester van de afdeling een halfjaar eerder halsoverkop is vertrokken. De persoonlijke omstandigheden die Bolte had aangevoerd, blijken een ordinaire greep in de kas te zijn geweest. De penningsmeester is er met 20 duizend euro vandoor gegaan. Als het aan Bolte ligt, betaalt de weggestuurde penningmeester het bedrag terug en is de zaak afgedaan. La Rose eist dat Bolte de afdeling in kennis stelt. Als deze talmt, geeft La Rose opening van zaken. Voor La Rose is dit voorval exemplarisch voor de manier waarop het er bij de PvdA in Zuidoost aan toegaat: dat regelen wij zelf wel.
    De stelende penningmeester kost Bolte de kop. In januari 2010 treedt hij af.
    In de verkiezingscampagne in het voorjaar van 2010 ondervindt La Rose vooral tegenwerking van zijn partijgenoten. De campagneleider trekt zich terug, kandidaat-deelraadsleden willen niet met folders met de foto van La Rose de boer op en laten eigen materiaal drukken. De PvdA verliest de absolute meerderheid, levert 5 zetels in, maar blijft met 12 zetels met afstand de grootste in de 29 zetels tellende stadsdeelraad.
    De fractievergadering van de PvdA, elke maandagavond in het stadsdeelkantoor, is een marteling voor stadsdeelvoorzitter La Rose. 'Hij had nog geen twee zinnen gezegd of twee big mama's gingen gillen. Hij werd afgesnauwd en beledigd. Hij is als een hond behandeld', zegt een fractielid.    ...

Dat bedoelen we nu: met er een zootje van maken ... "Gillende big mamma's'. Want dat gillen gaat natuurlijk maar over één ding: "Wij sijn swart en jij is een bakra. Dus wij sijn de baas" ("bakra" = "stinkende vuile koloniale blanke")

... Hij is als een hond behandeld', zegt een fractielid.
Fractievoorzitter Narish Parsan: 'We zijn kritisch, we leggen de lat hoog.'

Ja, op de bakra's. Maar niet op alles wat gekleurd is.

La Rose komt steeds minder naar de fractievergadering, genoeg als hij heeft van de dictaten hoe subsidiegeld moet worden besteed. 'Er zitten veel mensen in de fractie die zich vernederd voelen en willen doorgaan met subsidies uitdelen', aldus het fractielid.
    Dat hij geen politicus is, breekt La Rose op. 'Je moet de fractie een succesje gunnen. Speel je het spel niet mee, dan verlies je het', zegt een partijgenoot. Al is het de vraag of hij het zou hebben overleefd als hij meer had geïnvesteerd in de fractie.
    Fractievoorzitter Parsan ontkent dat hij uit is geweest op de val van La Rose. 'Ik heb intensief met hem meegedacht, ik heb hem aan een sociaal-democratische agenda geholpen opdat hij houvast had. Deed hij niks mee. Er valt niet te werken met die man.'
    In juni van dit jaar ziet de fractie van de PvdA haar kans schoon en wordt de positie van La Rose onhoudbaar. Directe aanleiding is de bedreiging door de voorman van Masterboys, een voetbalproject voor kansarme jongeren, die zijn subsidie in gevaar ziet komen. La Rose weigert met een bedreiger te overleggen; de stadsdeelraad, onder aanvoering van de PvdA, wil hem daartoe dwingen.
    Burgemeester Eberhard van der Laan ontbiedt de fractievoorzitters van de deelraad en drukt hen op het hart zich rond de bedreigde stadsdeelvoorzitter te scharen. De interventie werkt averechts, ook Van der Laan wordt in Zuidoost niet gepruimd. De fractievoorzitters horen hem beleefd aan en denken: dat maken wij zelf wel uit.

Ook een bakra.

Beschamend, oordeelt de Amsterdamse PvdA-leider Asscher. CDA-fractievoorzitter in de gemeenteraad, Marijke Shahsavari, haalt harder uit: 'Zelfs in een bananenrepubliek zou men zich hiervoor schamen.'
    Op 28 juni gaat het snel. Fractievoorzitter Parsan: 'Ik heb La Rose naar de fractie gehaald en gezegd: acht van de twaalf leden zien het niet meer met je zitten. Wat gaan we doen? Zei hij: ik ga naar de raad, daar wil ik het horen. Ik dacht: jezus man, wat doe je nu? Maar hij liep al weg. De rillingen liepen over mijn lijf.'
    Niet veel later dient Parsan een motie van wantrouwen in tegen de stadsdeelvoorzitter van zijn eigen partij. 'De oppositie was al bezig met een motie van wantrouwen. Ik kon mijn fractie niet meer bewegen tegen te stemmen. Toen heb ik de motie zelf geschreven, dan moet je een vent zijn. Ik heb dit niet gewild. Ga er maar van uit dat ik een integere jongen ben.'
    De aanhangers van La Rose beschouwen Parsans optreden als mooi acteerspel. 'Hij was uit op de scalp van Marcel.'
    'Het is de wraak van de verliezers', zegt een getrouwe van La Rose.
    Gewezen afdelingsvoorzitter Bolte: 'Het is het verdriet van de zwarte vrouwen.'

De zwarten dulden het blanke gezag niet. Een uitstekende reden om ze uit te zetten naar een gebied waar de zwarten wel de baas zijn. Bijvoorbeeld Suriname. Alwaar ze voor geen seconde ook maar het kleinste beetje Nederlands invloed zullen dulden.

Een bericht van weer een paar jaar later. Is er iets veranderd? De Volkskrant geeft het antwoord, als je de juiste selectie uit het bericht maakt. Te beginnen met de kop, die die van de website is (de Volkskrant, 20-05-2016, column door Toine Heijmans):

Bijlmerpolitiek is fragmentatiebom

Hoe een voortvarende stadsdeelbestuurder wordt klemgereden

Hij is een Bijlmerkind, woont langer in zijn wijk dan noem eens een andere Bijlmerpoliticus, en net nu hij macht krijgt als stadsdeelbestuurder rijden de collega's hem klem. Remco van Dijk treedt af, een paar weken na zijn benoeming al. Hij wil 'transparantie', 'financiële openheid' en 'een onafhankelijk onderzoek', de rest wil dat niet, en dan doet de democratie zijn werk. ...

Maar het begon al eerder:

De eerste vier weken wordt hij genegeerd door zijn twee ervaren collegabestuurders; ze hebben 'geen tijd' om met Remco te spreken, 'ze doen alle deuren dicht'. Voorzitter Muriël Dalgliesh (PvdA) en vicevoorzitter Urwin Vyent (GroenLinks) 'vergeten' hem uit te nodigen voor hun overleg op dinsdagochtend. Er is geen secretaresse beschikbaar, terwijl die wel beschikbaar is, en Remco krijgt aanvankelijk geen pasje om in zijn bestuurderskamer te komen.

Muriel Dalgliesh hebben we al ontmoet: Winnie Mandela in de Bijlmer. Hier is Urwin Vyent:

Verrek, die is ook al zwart ...
Goed, toen wou die witte een onderzoek:

Een pijnlijk agendapunt is het project 'Kansrijk' dat armoede moet bestrijden, meer dan een miljoen krijgt van het stadsdeel maar nooit degelijk z'n uitgaven verantwoordt.
Vorig jaar blijkt dat uit de 'kleine kas' van het project bijzondere uitgaven zijn gedaan door ambtenaren, bij bedrijven die soms op papier niet eens bestaan: een bruidstaart bij Sugar Jams, vijftien Johnny Cakes bij Avanis Kitchen in Almere, cosmetica bij een parfumerie, 1.800 euro aan 'etenswaren', inkopen bij een slagerij in Osdorp, 24 cowboyhoeden bij een feestwebwinkel. Pijnlijk, want op de grote kas is geen zicht.
De directeur bedrijfsvoering van het stadsdeel wil er niets over zeggen. Het Parool doet maandenlang vrijwel vruchteloos een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur. Het CDA wil een onderzoek, maar dat wordt weggestemd. En als Remco gekozen wordt tot bestuurder, is dat één van zijn belangrijkste doelen, 'want transparantie is de basis van de democratie'.

Een onderzoek naar de zwarte corruptie. Maar ...

Maar dat gaat zomaar niet.
Na vijf weken is er een gesprek. Remco zegt dat hij een onafhankelijk onderzoek wil naar Kansrijk, zijn collega's geven hem twee opties: 'geen motie indienen, of wel indienen en van tevoren terugtrekken. Ik zeg: jongens het is vrij simpel, ik dien die motie in zoals ik voor mijn verkiezing heb aangekondigd. Zegt de voorzitter: 'In mijn stadsdeel komt géén onafhankelijk onderzoek' - en of ik dat begrepen heb.'
Hij begrijpt het niet. Hij brengt de motie in stemming en die wordt weggestemd, ook door zijn collegabestuurders. Exit Remco.

Want zwarten in het bestuur is corruptie in het bestuur. De Volkskrant gaat naar de bekende weg vragen:

'Er is een democratisch besluit genomen', zegt Vyent als ik hem bel. Maar op de vraag waarom hij tegen een onafhankelijk onderzoek is, komt geen antwoord. Ook de persvoorlichter, die me vervolgens 'proactief' belt, komt nauwelijks verder dan dat het 'ingewikkeld' is. Wie ik ook bel: allemaal wijzen ze naar Remco zelf.

Klopt: Witte integriteit gaat absoluut niet samen met zwarte corruptie.
"Meer, meer meer zwarten in het bestuur!"

Naar Cultuur, creolen , Cultuur, gelijkheid

, Allochtone integriteit

, of site home

·.

Bronnen bij Cultuur, gelijkheid, creolen: integriteit

10 jul.2013