Bronnen bij Cultuur, gelijkheid, joods: Ayn Rand
Het schrijven van het hoofdartikel over de joodse cultuur was nog niet
geheel voltooid
, toen zich al een bron voordeed aangaande de invloed van Alissa Rosenbaum
oftewel Ayn Rand op de
Amerikaanse maatschappij. Aanleiding was de Amerikaanse
presidentsverkiezingen van 2012, en de keuze door de Republikeinse
kandidaat, Mitt Romney, van de buiten Amerika weinig bekende Paul Ryan tot
zijn kandidaat vice-president. Meteen gevolgd natuurlijk door analyses van
de persoon en zijn standpunten, omdat dat van aanzienlijke betekenis is voor
die verkiezingen. En tevens hier tot toelichting dient (CNN.com, 14-08-2012. By Gary Weiss, Special to CNN):
Die laatste twee zinnen behoeven enige correctie. Het
afstand nemen door Rand van 'Judeo-Christian morality' slaat in ieder geval
voor 100 procent op het christelijke deel, maar onduidelijk is voor hoeveel
van het Joodse deel. Als onder Joodse moraliteit ook alles uit het Eerste
Testament valt, dan zijn daar zeker stukken van overgebleven. En hetzelfde
geldt voor het 'militant atheism'. Dat laatste mag dan misschien slaan op de
daadwerkelijke uitvoering, met goden in de hemel, enzovoort, maar niet voor
de basishouding op zich: het onderhouden van een steenharde ideologie. Dat
deel heeft ze voor de volle 100 procent overgenomen, zo niet verergerd als
dat kan. Het 'militant' in 'militant atheism'.
Hier is duidelijk sprake van het één-stapsregel: per sociologische
verandering kan slechts één fundamentele sociologische eigenschap tegelijk
worden veranderd
. Rand bleef hetzelfde soort geloof houden, maar veranderde één stap in de
inhoud. En waar ze er zelf de naam van "objectivisme" aan gaf, duidelijk
bedoelende dat haar opvattingen staan voor de dingen zoals ze objectief
zijn, is het voor iedereen met enig overzicht duidelijk wat de werkelijke
aard van haar overtuiging is: cynisme
. Een psychologisch volkomen logische stap voor mensen die van één of ander
sterk idealisme afvallen
.
En meteen daarna, door een Nederlandse journalist die gespecialiseerd is
in Amerika en aldaar heeft gewoond (Joop.nl, 19-08-2012, door Frans Verhagen - Journalist, publicist
):
Er volgt geen uitleg over die term 'Ayn
Rand-acolieten' - Verhagen neemt automatisch aan dat iedereen (met enige
kennis van Amerika,) die kent. (Maar vergeet dat we in Nederland zitten).
Deze voorinformatie is nodig om het volgende op waarde te kunnen
schatten (de Volkskrant, 03-11-2012, door Wilma de Rek):
Waarop een soort hagiografie volgt uit de hoek
van de Nederlandse politieke-correctheid (Wilma de Rek is redacteur van
de Volkskrant of vervuld een soortgelijke functie).
Wilma de Rek heeft enige tijd een column gedeeld met
redacteur Peter Giesen, van origine historicus. Giesen is van dezelfde soort
als De Rek (de Volkskrant, 12-11-2012, door Peter Giesen):
Dat van de "hardwerkende Nederlander" is
natuurlijk een propagandaleugen. Het gaat niet om de hardwerkende
Nederlanders, maar om de veelverdienende Nederlander. waarbij de neoliberaal
de verborgen gelijkstelling pleegt dat de veeldienende Nederlander dezelfde
is al de hardwerkend Nederlander. Oftewel: dat je veel verdien door hars te
werken. Op deze laatste manier gesteld weet onmiddellijk iedereen dat het
ene leugen. Je verdient veel door speculeren of andere financiële handel.
Dat is de regel. Degene die veel verdient met echt werken, iets produceren
of iets anders nuttigs doen, is een uitzondering, zo niet een grote
uitzondering.
Dit alles ter inleiding van het volgende:
Noteert Peter Giesen tevreden, en zonder commentaar. Hier wordt de
witte-boordencriminaliteit tot maatschappelijke morele norm verheven. Ayn Rand
zou er trots op zijn geweest.
Een relatieve buitenstaander vat het allemaal nog eens bondig samen (de
Volkskrant, 20-04-2017, column door Stephan Sanders - de eerste cityaten
zijn niet helemaal in volgorde):
En Sanders geeft ook het juiste bredere sociologische kader:
Rand: terug naar de kern van het Jodendom.
Naar Cultuur, gelijkheid
,
Westerse organisatie
,
of site home
.
|