Bronnen bij Groep, cultuur en ras: sprint
|
29 mei 2006 |
Naast het geval van het lange-afstandlopers en de dominantie van
Oost-Afrikanen (Ethiopiërs, Kenianen) is er ook het geval van de dominantie van
West-Afrikanen op de korte-afstanden:
Uit: De Volkskrant, 13-05-2006, door Mark van Driel
Een verrassend gezicht aan de sprinttop
Als tiener stond Guus Hoogmoed (24) allerminst bekend als een rappe sprinter. Nu
is hij Nederlands kampioen op de 60, 100 en 200 meter. ‘Er zijn veel zwarte
jongens die harder lopen dan ik, maar er zijn er nog veel meer die langzamer
lopen.’
... Blanke sprinters in olympische finales zijn een zeldzaamheid.
Bij de afgelopen zes edities waren alle finalisten zwart. De laatste blanke
winnaar was de Schot Allan Wells in 1980 in Moskou. In dat jaar ontbraken de
Amerikanen vanwege een boycot.
Op de 200 meter zijn 32 atleten onder de 20 seconden gedoken.
Onder hen zijn drie blanken. Voormalig wereldrecordhouder Pietro Mennea staat
met 19,72 als de snelste te boek. Hij liep de tijd in 1979, op hoogte in Mexico.
Sinds 1996 is het wereldrecord in handen van de zwarte Amerikaan Michael Johnson:
19,32.
De Griek Kostas Kenteris is de laatste blanke die olympisch
goud veroverde op de 200 meter. Zes jaar geleden zegevierde hij in Sydney. Die
prestatie is in een kwaad daglicht komen te staan door de dopingaffaire waarin
hij rondom de Spelen van Athene verzeild is geraakt.
In atletiekkringen wordt over het algemeen aangenomen dat
zwarte atleten van West-Afrikaanse oorsprong meer natuurlijke aanleg hebben voor
de sprint. Ze hebben snellere spiervezels, waardoor ze in staat zijn op de
explosieve nummers hogere snelheden te bereiken.
Hoewel geen blanke atleet erin is geslaagd de barrière van 10
seconden te slechten, ondanks het vroegere, structurele gebruik van doping in de
voormalige Oostbloklanden, doen de prestaties van sommigen vermoeden dat het
slechts een kwestie van tijd is. De Australiër Matthew Shirvington (10,03) en de
Canadees Nicolas Macrozonaris (10,03) zijn in eigen land uitgeroepen tot ‘great
white hope’.
De snelste blanke Nederlander is Patrick van Balkom. In 1998
liep hij 10,23, tweehonderdste sneller dan Guus Hoogmoed vorig seizoen. Ook op
de 200 meter is hij sneller geweest: 20,36 om 20,58.
Tussenstuk:
Blank versus zwart De cijfers van de internationale atletiekfederatie spreken boekdelen. Volgens de
IAAF-website is het vijftig sprinters gelukt de 100 meter af te leggen in minder
dan 10 seconden, de magische barrière op die afstand. Geen van die sprinters is
blank.
De snelste tijd van een blanke is exact 10,00. In 1960 legde
Armin Hary de 100 meter af in die tijd, maar het toenmalige wereldrecord van de
Duitse olympische kampioen komt niet in de statistieken van de IAAF voor. Zijn
tijd was handgeklokt. De atletiekfederatie noemt alleen de Pool Marian Woronin.
In 1984 liep hij eveneens 10,00. Het wereldrecord staat met 9,77 op naam van de
Jamaicaan Asafa Powell.
Blanke sprinters in olympische finales zijn een zeldzaamheid.
Bij de afgelopen zes edities waren alle finalisten zwart. De laatste blanke
winnaar was de Schot Allan Wells in 1980 in Moskou. In dat jaar ontbraken de
Amerikanen vanwege een boycot.
Op de 200 meter zijn 32 atleten onder de 20 seconden
gedoken. Onder hen zijn drie blanken. Voormalig wereldrecordhouder Pietro Mennea
staat met 19,72 als de snelste te boek. Hij liep de tijd in 1979, op hoogte in
Mexico. Sinds 1996 is het wereldrecord in handen van de zwarte Amerikaan Michael
Johnson: 19,32.
De Griek Kostas Kenteris is de laatste blanke die olympisch
goud veroverde op de 200 meter. Zes jaar geleden zegevierde hij in Sydney. Die
prestatie is in een kwaad daglicht komen te staan door de dopingaffaire waarin
hij rondom de Spelen van Athene verzeild is geraakt.
In atletiekkringen wordt over het algemeen aangenomen dat
zwarte atleten van West-Afrikaanse oorsprong meer natuurlijke aanleg hebben voor
de sprint. Ze hebben snellere spiervezels, waardoor ze in staat zijn op de
explosieve nummers hogere snelheden te bereiken.
Hoewel geen blanke atleet erin is geslaagd de barrière van 10
seconden te slechten, ondanks het vroegere, structurele gebruik van doping in de
voormalige Oostbloklanden, doen de prestaties van sommigen vermoeden dat het
slechts een kwestie van tijd is. De Australiër Matthew Shirvington (10,03) en de
Canadees Nicolas Macrozonaris (10,03) zijn in eigen land uitgeroepen tot ‘great
white hope’.
De snelste blanke Nederlander is Patrick van Balkom. In 1998
liep hij 10,23, tweehonderdste sneller dan Guus Hoogmoed vorig seizoen. Ook op
de 200 meter is hij sneller geweest: 20,36 om 20,58.
Red.: Hoera!:
Uit: De Volkskrant, 13-07-2010, van verslaggever Mark van Driel
De eerste blanke die de magische grens op de sprint doorbreekt
De Fransman Christophe Lemaitre (20) liep afgelopen vrijdag bij de nationale
titelstrijd de 100 meter in 9,98. Vele zwarte atleten gingen hem voor.
De Franse sprinter Christophe Lemaitre heeft afgerekend met een hardnekkig
bijgeloof uit de atletiek: blanke atleten zouden de 100 meter niet in minder dan
10 seconden kunnen lopen. Lemaitre kwam vrijdag bij de Franse kampioenschappen
in Valence tot 9,98.
Lemaitre is de eerste blanke atleet die de magische barrière
van 10 seconden heeft doorbroken, officieel tenminste. Officieus deed de Pool
Marian Woronin dat al in 1984. Zijn tijd van 9,992 werd zoals gebruikelijk naar
boven afgerond, waardoor hij volgens de uitslag 10,00 liep.
Lemaitre is de 72ste atleet die sneller dan 10 seconden heeft
gelopen. ...
Red.: Zo zag het eruit in Peking (Olympische Spelen
2008):
Slechts creolen te zien.
Naar Groep, cultuur, ras
, Sociologie lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|