Bronnen bij Groep en individu: gevoeligheid van rasverschillen

Uit: De Volkskrant, 02-06-2007, door Jolande Withuis, sociologe

De mythe van de vrouw als betere mens

Feministen maakten steeds de fout mannen en vrouwen als verschillende wezens te blijven zien. In plaats van zich te bevrijden, sloten zich zo op in de seksegevangenis, meent Jolande Withuis.

...      Vrouwen zijn de betere noch de slechtere sekse. Wie verder kijkt dan de eigen samenleving en het eigen milieu, ziet hoe gevarieerd dat vermeende ‘wezen der vrouw’ historisch en cultureel is ingevuld. Aan vrouwen en mannen zijn door de eeuwen heen dermate diverse behoeften en talenten toegeschreven, en over hun ware aard en bestemming is zoveel getwist en gemarchandeerd, dat ons maar één conclusie rest: het sekseverschil bestaat niet.
    En wat een opluchting is dat.

Red.:   Wat een onzin. Hier het antwoord, wat ook in de redactie artikel staat:


De Volkskrant, 09-06-2007, ingezonden brief van Roos Vonk, hoogleraar psychologie (Nijmegen)

Niemand betwist dat de vrouw kleiner is

In 'De mythe van de vrouw als betere mens' concludeert Jolande Withuis dat 'het sekseverschil niet bestaat' (het Betoog, 2 juni). Ze merkt op dat verschillen binnen de seksen groter zijn dan tussen de seksen, en dat er bijvoorbeeld ook 'zorgzame vaders en harteloze moeders' bestaan.
Op gevaar af dat ik iets heel evidents uitleg, wil ik opmerken dat dit ook geldt voor lichaamslengte. Er zijn grote verschillen in lengte tussen mannen en vrouwen onderling en er zijn vrouwen die langer zijn dan de gemiddelde man en mannen die kleiner zijn dan de gemiddelde vrouw. Toch zal niemand betwisten dat mannen gemiddeld langer zijn dan vrouwen.
    Datzelfde geldt voor andere sekseverschillen. Zo zijn mannen gemiddeld agressiever, zelfverzekerder en hebben ze beter ruimtelijk inzicht, terwijl vrouwen empathischer zijn, meer gericht op 'samen' en verbaal sterker. Deze en andere verschillen zijn statistisch significant, wat betekent dat de verschillen tussen de twee groepen groter zijn dan verschillen binnen groepen. Zo werkt de statistiek, en op momenten als deze ben ik blij dat die bestaat.
    Dat er altijd uitzonderingen zijn en dat sommige verschillen klein zijn, doet niets af aan het feit dat ze statistisch betrouwbaar zijn. Wetenschappelijke uitspraken gaan over gemiddelden. Individuele ervaringen zwaarder laten tellen is net zoiets als verwijzen naar je vitale opa van 90 die rookt en statistische gegevens over de gezondheidsproblemen van tienduizenden rokers negeren.
    Conclusie: 'niet beter, maar anders'. Toegegeven: erg slaapverwekkend, want 25 jaar terug in de tijd, maar gegeven de conclusies van Withuis vond ik het toch even nodig dit recht te zetten.


Terug naar Groep en individu , Sociologie overzicht  , of naar site home .