Sociologische begrippen: media, neoliberalisme
Enig idee geven van het gehalte aan neoliberalisme
van de media is een ondoenlijke zaak. Het doordesemt dat bedrijf zo grondig, dat
een de vergelijking van water en vis of iets dergelijks er recht aan kan doen.
Een kleine illustratie: wat je aan economen in de media ziet, zijn mensen als
Mathijs Bouman, Marike Stellinga, Barbara Baarsma, Sylvain Eijffinger, Bas
Jacobs, Sweder van Wijnbergen, en nog zo wat van die namen
, en die wedijveren met elkaar in hoe neoliberaal ze zijn. Zet Marike Stellinga
naast SP-leider Emile Roemer in een praatprogramma, en ze gaat al stotteren van
verontwaardiging als ze alleen al Roemer zíet - Marike Stellinga is dan ook de
vaste economie-commentator bij Pauw & Witteman (dit alles ten tijde van
schrijven zijnde februari 2014). Waarvan de presentatoren de heer Roemer dan ook
bij elke gelegenheid dat ze hem treffen aan een kruisverhoor onderwerpen.
Ook heel illustratief is iemand als Frank Kalshoven
die zoiets als een decennium chef-economie is geweest bij de Volkskrant,
en rabiater dan Frank Kalshoven zijn er maar weinig. En om dat allemaal te
bevestigen, hier de uitspraak van Volkskrant-hoofdredacteur Philippe
Remarque dienaangaande (de Volkskrant, 14-04-2012, door Philippe Remarque):
Hierin is 'kapitalisme' een ouderwets woord voor
"neoliberalisme", en de suggestie dat dit het si dat welvaart heeft gebracht,
een aperte leugen. In Afrika heerst sinds het ontstaan van de mensheid het
neoliberalisme, en dat heeft niets aan welvaart gebracht. Wat welvaart
brengt, zijn wetenschap en techniek, en die hebben totaal niets met kapitalisme
of neoliberalisme van doen, en zijn qua maatschappelijke grondhouding er
tegengesteld aan - wetenschap en techniek zijn gebouwd of samenwerking en
vertrouwen, kapitalisme en neoliberalisme zijn gebouwd op tegenwerking en
wantrouwen.
Philippe Remarque spreekt hier zijn solidariteit uit met de
roofridders en graaiers
die de geschiedenis altijd hebben gedomineerd met hun wanstaltige gedrag.
En voor alle duidelijkheid, van wat later (de Volkskrant, 24-05-2014, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer):
Een gore leugen. Want een dode is dood en heeft
geen bezit. De nabestaanden moeten hun eigen nut aantonen.
De inzet van het verbale atoomwapen. Wie paal-en-perk wil stellen aan het proces
dat uiteindelijk alle geld in de hand van een enkeling of enkelingen komt, is
een communist.
Deze meningen in de Volkskrant zijn volkomen
representatief voor de rest van de media want die zijn namelijk zo mogelijk nog
erger, ventileert deze boodschap in ongekende hoeveelheden dagelijks de
maatschappij in. Waarvan hier dus enkele specimen, allemaal opgenomen van rond
de tijd dat er diverse verzamelingen zijn gemaakt rond houdingen van de media,
begin 2014.
Met als eerste een teken van vergenoegen over de afbraak van
de sociale voorzieningen door het kabinet Rutte-2, dat de eerdere lijn van
tientallen miljarden steun voor de banken dus de rijken en diezelfde tientallen
miljarden afbraak van de steun aan de zwakkeren voortzet (de Volkskrant, 19-02-2014, van verslaggever Gijs Herderscheê):
Dat 'hervormingen' is een "Big
Brother"-leugen voor " bezuinigingen op de onderste tweederde van de
maatschappij" - waarbij "Big Brother" de bovenste derde is, waaronder dus
de media. In de tussentitel en de tekst durven ze het ook gewoon te schrijven,
want de burgers van Nederland hebben toch het lef niet, zoals deze dagen in
Kiev, Oekraïne, om de regeringsgebouwen te bestormen en in brand te steken:
Gehandicapten en gehandicapte jongeren moeten naar de bijstand.
Oftewel: de verslechtering van het ontslagrecht zodat je als je eruit gegooid
bent door je kapitalistische baas die het werk naar Azië heeft verplaatst als na
twee jaar op het houtje van de bijstand kan bijten en je huis verkopen als je
dat hebt.
Oftewel: de huurders, dat wil zeggen: de onderste tweederde van de samenleving,
moeten 2 miljard extra belasting betalen om de hypotheekrenteaftrek van de
rijken te betalen.
Allemaal precies dus volgens het model dat de heer Philippe
Remarque, hoofdredacteur van de Volkskrant, ondersteunt en propageert.
Dit was een bericht dat de redactie mogelijkerwijs wat
overviel - het kreeg een niet zo prominente vorm plaats - op de
linkerpagina:
Dus moest het twee dagen later nog eens uitgebreider worden overgedaan - zulk
goed nieuws laat je niet lopen:
Het genoegen van de Volkskrant blijkt onder andere uit die tussentitel:
'... doordrongen het kabinet ervan haast te maken'. De gebeurtenissen waar ze
aan refereren zijn op dat moment recente incidenten, die niets te maken hebben
met de fasering van de wetten, want dat wordt allemaal bepaald door de
procedures in de Tweede en Eerste kamer. Dit is gewoon pure opluchting dat het
eindelijk zo ver is dat het volk een poot, of meerdere poten, is uitgerukt,
zodat de belangen van de bovenste derde, waaronder, hopen ze, zijzelf, zijn
veilig gesteld.
Dat ze totaal geen besef hebben waar ze mee bezig zijn en dat
in werkelijkheid zij tot degenen behoren die als volgende aan de beurt zijn om
tot het bot uitgeknepen te worden, blijkt uit dit bericht, dat een dag voor de
andere twee verscheen:
Wat hier met triomf wordt aangekondigd, is de komst, onder auspiciën van het
Europese Imperium, van een handelsverdrag met de Amerika, dat, zoals ze
schrijven, iedereen voordeel zal brengen. Net, natuurlijk, zoals de Europese
Unie en met name de euro iedereen voordeel zou brengen.
Iedereen kent inmiddels de afloop van het verhaal met de
euro: er is een kleine groep die er voordeel aan heeft gehad: multinationals,
bedrijfstop en rijken. De rest, met name degenen die werken, hebben er groot
nadeel van ondervonden. En deze gang van zaken is een klein kind ten opzichte
van wat er te wachten staat met dit verdrag.
Wat dit verdrag beoogt is, afgekort, een open markt tussen
Amerika en Europa, en dat betekent automatisch dat er gelijke
marktomstandigheden moet komen, dus dat er de marktomstandigheden van Amerika
naar Europa komen (Amerika kan en zal nooit sociaal worden), dus dat in Europa
het Amerikaanse neoliberalisme volledig zal worden ingevoerd.
Daar kan je lange stukken over schrijven met vele details,
maar dit is eigenlijk alles wat er over te weten valt.
En één van de kenmerken van het
Amerikaanse neoliberalisme is een volstrekte tweedeling in de maatschappij
. Dat wil zeggen: ook de middenklasse waar de werknemers in de media toe
behoren, zullen uiteindelijk bijna geheel worden uitgeknepen. Want het
neoliberalisme kent maar één einddoel: alle welvaart en rijkdom in de handen van
enkelen - want dat is per definitie het eindpunt van de economische vrijheid
.
De lakeien in de media zien dit niet of willen dit niet zien,
en steunen dus het neoliberalisme.
Tot het te laat is.
Bovenstaande verzameling bevat een meer algemeen overzicht - voor meer
specifieke gevallen, zie dat van de media en EU en haar neoliberalisme hier
, en dat van media en de belastingheffing hier
.
Een nagekomen geval, hier genoteerd als aanzet tot een verzameling
onder de subtitel "Erkenning" (de Volkskrant, 07-01-2015, door Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus):
Enzovoort, tot en met de voorlaatste alinea:
Om te besluiten met:
Oftewel: de volstrekte dominantie van het neoliberale denken in de hele
elite maar hier met name, '... opiniemakers ...': de media.
En nog een bron die het verschijnsel in zijn algemeenheid beschrijft (de Volkskrant, 27-01-2015, door Margriet Kraamwinkel, beleidsmedewerker
FNV, en Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht aan de VU):
Niet 'we' zijn bevangen door dat neoliberale
wereldbeeld, als je onder 'we' iets verstaan gaande richting de gewone bevolking
en de meerderheid der mensen. Wie bevangen zijn door dat neoliberale wereldbeeld
zijn heel veel groepen in de bovenste derde van de maatschappij, maar zeer zeker
ook en vooral de media.
Even nog een volkomen overbodige bevestiging van
diezelfde dag - eerst de afdeling "binnenland" (de Volkskrant, 27-01-2015, van verslaggeefster Sarah Venema):
En dan de afdeling "buitenland" (de Volkskrant, 27-01-2015):
De media
in Europa bestrijken het bereik van neoliberaal tot rabiaat neoliberaal. Dat
gaat allemaal afgebrand worden bij een revolutie.
Een kleintje die dus vaak des te
onthullender zijn (de Volkskrant, 27-04-2015, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
Waarom? Omdat hij een verbond aanging met wat in
Engeland "de conservatieven" heet maar in werkelijkheid "de neoliberalen"
is. Met de Liberaal-Democraten in de rol van wat in Nederland D66 is:
presenteert zich als "liberaal met een menselijk gezicht" maar staat bij de
eerste de beste gelegenheid het neoliberale programma uit te voeren naast de
ploertige neoliberalen:
Waarna de bedrogen kiezers zich tegen hem keren:
En wat vindt de Volkskrant nu van deze gang van zaken:
Ze vinden het 'een moedig besluit'. Waarop deze redactie in een ruime
lach uitbarstte. Ten eerste door de domheid om te erkennen dat ze zelf ook van het
verraderlijke nep-liberale neoliberalisme zijn. En als tweede vanwege het
onbenul dat ze niet de uitdrukking "een moedig besluit" kennen. Want
iedereen met enige kennis van het politieke bedrijf kent de satirische
beschrijving daarvan in de serie "Yes minister"
, één van de meest bekende herhaalde items was de manier van de topambtenaar
Sir Humphrey om minister Hacker ervan te weerhouden om "iets doms" te
doen, door het "een moedig besluit"
te noemen.
En een samenvatting van de toestand in Duitsland, waar in
de vluchtelingecrisis van 2015, net als overal elders in Europa, de media rabiaat
voor vrije immigratie propaganda bedrijven, met bijvoorbeeld foto's van
verdronken kindertjes die het slachtoffer zijn van gewetenloze ouders, de
gewetenloosheid demonstrerende waarmee ze hun eigen land in brand hebben
gestoken naar aanleiding van een religieus dispuut (de Volkskrant, 09-09-2015, van correspondente Sterre Lindhout):
Bild staat middenin het spleet-smalle spectrum van opinies in de
Duitse media. En dat behelst:
Dit zijn de oordelen over zichzelf. De realiteit: Bild staat
voor de Duitse rechtsstaat zolang die neoliberaal stemt (wat verzekerd wordt
door een hoge kiesdrempel - zo ondemocratisch als de pest), voor een
neoliberaal Europees Imperium
, voor het afkeuren van iedere dictaturen die hier ook maar een beetje tegen
zijn (dictaturen die de neoliberale zaak steunen zijn geen enkel bezwaar),
en dus specifiek voor de landen en culturen die het neoliberalisme het
sterkst uitdragen: Israël en Amerika (bijna hetzelfde, trouwens).Oftewel:
Bild is voor de dictatuur van de door Joden gedomineerde financiële
wereld. De wereld van voorheen "Peter Stuyvesant"
en nu Goldman Sachs
.
En dat allemaal afgekort in de slotzin:
En daar is 'ie weer: de onderhoudsvrije tuin
. De verantwoorde godsdienstlessen. De "Oorlog is Vrede". De oxymoron. De
contradictie. De "vrije sociale marktconomie". Met 90 procent van de rijkdom
in handen van 1 procent van de bevolking
.
Brullen van de lach.
Frankrijk.
De huidige correspondent voor de Volkskrant is de neoliberale
gladprater Peter Giesen (de Volkskrant, Vonk, 18-10-2015, rubriek Boeken, door Peter Giesen):
Grappig dat hier publicaties als Le Monde
en Libération omschreven worden links ... Ze zijn het equivalent van
NRC en de Volkskrant: neoliberokosmopolitisch en haters
van de gewone burgers. Zoals die meneer Onfray toegeeft, en zijzelf ook:
Oftewel: álle Franse boeren mogen verrekken zodat dit geld ook kan naar
de meest gesubsidieerde graaiende groepen: de rijken en hun lakeien, de
burgers mogen voor een grijpstuiver gaan werken, en er moet nog meer geld
aan moslims en negers gegeven worden zodat de elite zichzelf "Goed!"
kan voelen.
Dat dus wat betreft de Franse media.
Naar Sociologische krachten
, of site home
 ·.
|
