Bronnen bij Sociologische krachten: parasitisme, bestrijdingIn de humane context zijn de negatieve verschijnselen van parasitisme
voor de gastheer niet expliciet benoemd. Hier zullen we eerst overgaan tot
de niet-menselijke context, en dan de conclusies trekken (KIJK, nr. 9-2014. Bron: Nature Communications, Wired):
Voor de volledigheid: de koekoek is de nomade of (allochtone) migrant die zijn kinderen krijgt in een land met en andere cultuur, en het aan de gastheercultuur overlaat zijn half- of onbeschaafde kinderen op te voeden in enigerlei vorm van beschaving, en als dat niet lukt de gastheercultuur met de schade laat zitten, en in de menselijke situatie in vele gevallen ook nog de gastheer-cultuur de schuld geeft van de schade. Geheel overeenkomend met het feit dat het koekoeksjong ook een schreeuwlelijk is. De basissituatie is dus in hoge mate overeenkomend. Maar de ergste negatieve gevolgen voor de gastheer-cultuur zijn nog niet benoemd. Dat zijn namelijk deze:
Juist ja. En ook dit vindt je dus in de menselijke situatie. Kijk bijvoorbeeld eens hier naar:
Dit is een beeld van de Nederlandse televisie  , dat wil zeggen: uit het
Nederlandse nest - zeg een merel-nest. En wat we zien is overduidelijk geen
merel. Wat we zien is een koekoeksjong. Zonder tekst erbij zie je onmiddellijk
welke mensensoort hier zijn koekoekei heeft gelegd: de creolen. In dit geval de
Surinaamse variant. En het is ook overduidelijk dat op de stoel waarop dit
koekoeksjong zit, geen mereljong zit. Dat mereljong is er door het koekoeksjong
uitgewerktDe manier waarop dat uitwerken gebeurt, is niet een simpelweg "over de rand wippen", als bij koekoeken. Dit "over de rand wippen" gaat verbaal, van twee kanten. De eerste is de eis van "evenredige vertegenwoordiging" . Niet evenredig naar kunnen of prestaties, maar naar
aantal. De tweede aanval gaat via de term "racisme"
, en wordt ingezet zodra
de eerst niet dreigt te gaan werken. Dit alles onder de bezwering dat koekoeken
volkomen gelijk zijn aan merels. Een grofstoffelijke leugen, want de merels
voeden hun eigen jongen, en de koekoeken niet
. Zelfs in het humane geval, want
de creoolse vader doet precies hetzelfde als de koekoek: legt zijn ei en gaat er
vandoor
. Om zijn kind te laten opvoeden door de gastheergemeenschap onder de
noemer "eenouder-probleemgezin".In de natuur verdedigen soorten zich tegen parasitisme. Daarover gaat dit artikel:
Zodat ze hun eigen eieren kunnen onderscheiden van dat van de koekoek. En dat kan op verschillende manieren, die het onderzoek uitwerkt. In de menselijke natuur bestaat de neiging tot verdediging natuurlijk ook, maar de uitvoering ervan wordt verhinderd door ideologie - de ideologie van de gelijkheid der culturen. De ideologen van de gelijkheid der culturen beschuldigden iedereen die wijst op het verschillend zijn van de koekoek en de daardoor ook meteen duidelijk wordende negatieve gevolgen van zijn aanwezigheid van zaken als "xenofobie", "discriminatie", en "racisme". Dat zal werken volgens het model: "De kruik gaat net zo lang te water tot hij barst". Een van de manieren waarop de kruik kan barsten lijkt op het biologische weerwerk van de merel: het leren maken van een onderscheid op uiterlijk. Dat wil zeggen: bij voortgaande sociologische ontwikkeling op dit pad is er een goede kans dat de merel een selectiemechanisme op merel-uiterlijk zal ontwikkelen, en iedereen met een niet-merel uiterlijk zal groeperen als "koekoek". Of in een variant van een actie gevoerd door de creolen die gezien kan worden als een culturele vorm van "eruit werken" door de koekoek: "Zwarte Piet, die moeten we niet!". Naar Sociologische krachten ,
of site home
 .
|
