Bronnen bij Sociologische krachten, vrijheid van meningsuiting: beperkingenHet begrip "Vrijheid van Meningsuiting" zoals gehanteerd in meer algemene discussies is niet hetzelfde als de vrijheid van meningsuiting zoals deze in de praktijk werkt. Die vrijheid van meningsuiting blijkt redelijk beperkt, en wel tot de politieke-correctheid, zoals deze de media beheerst.De eerste reeks van de onderstaande voorbeelden zijn verzameld in een zeer beperkte hoeveelheid tijd, aangevende de ernst van het probleem - daarna wordt getoond dat ze representatief zijn. er is gekozen voor een specifiek onderwerp, de discussie rond Europa. De zaak van Europese eenwording is op zijn minst omstreden, zoals de uitslag in Nederland van het Grondwet-referendum van 2005 laat zien: 62 procent tegen. Daar waar vrijheid van meningsuiting heerst, zou de berichtgeving die verhoudingen moeten weerspiegelen. Zonder daar getalsmatig onderzoek naar gedaan te hebben, is de schatting van deze redactie dat de berichtgeving in de media zo rond de 95 procent pro-Europa is, als minimumpercentage. Dit getal kan geverifieerd worden door te kijken naar het aantal proponenten zichtbaar in de media versus het aantal opponenten. En dat is een hele simpele zaak: het aantal opponenten in de media, buiten de politieke arena, is ongeveer één. Reken je de politieke arena mee, dan komt er daar nog één bij. De enige zichtbare opponent van betekenis buiten de ene politicus is Thierry Baudet. Ten bewijze van die stelling, hier een selectie van de artikelen waarin hij genoemd wordt - de meeste heel kort, en enkele met het wat kleurrijker taalgebruik gewoon kort (de Volkskrant, 24-11-2010, door Barbara Oomen):
De Volkskrant, 14-01-2011, door Jonathan Witteman:
De Volkskrant, 23-07-2012, door Wim Couwenberg, was hoogleraar staats- en bestuursrecht:
De Volkskrant, 27-12-2012, door Rutger Bregman, redacteur van de Volkskrant en historicus
Zoals hier gezien, een gore leugen. Joop.nl, 26-02-2013, door Ewout Klei - Politiek historicus 
De Volkskrant, 12-03-2013, door Joop Hazenberg, EU watcher en auteur van het boek De machteloze natiestaat (2012)
De Volkskrant, 18-03-2013, door Thomas von der Dunk, cultuurhistoricus
De Volkskrant, 30-03-2013, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant.
De Volkskrant, 14-09-2013, column door De Betrouwbare Mannetjes, Melle Runderkamp en Simon Hendriksen
De Volkskrant, 02-10-2013, column door Hans Schnitzler
De Volkskrant, 05-10-2013, door Olaf Tempelman
De Volkskrant, 19-10-2013, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant
De Volkskrant, 28-12-2013, column door De Betrouwbare Mannetjes, Melle Runderkamp en Simon Hendriksen
We zijn bijna in de tijd van schrijven, januari 2014. En hebben drie jaar aan citaten achter de rug. Thierry Baudet is zo veel vaker genoemd dan wie dan ook, dat hij rustig de enige kan worden genoemd (wie de redactie verdenkt van selectie, ondanks de verzekeringen van meerdere commentatoren in deze citaten, mag op zoek gaan). Ook is uit deze verzameling duidelijk dat zijn tegenstanders, de proponenten van de Europese eenwording, zo'n beetje de hele intellectuele elite en andere meningsvormers betreft. En, omdat ze tot ons komen via de media: ook de media. Dat kan verder gecontroleerd worden in deze verzameling 
.Ook herkenbaar is een toename van de frequentie van de Baudet-artikelen richting huidige tijd. Vermoedelijk veroorzaakt door een ander tijdsverschijnsel: het steeds dichterbij komen van verkiezingen voor het Europese Parlement, nu ongeveer een half jaar weg. Maar het gaat hier niet om de Europese verkiezingen, noch de Europese eenwording. Het gaat hier om de vrijheid van meningsuiting. een mening die onder de Nederlandse burgers in 2005 op ongeveer tweederde tegen lag, en inmiddels meent iedereen, nog een stuk eenzijdiger zal liggen. In de media is er sprake van de de tegenovergestelde trend: men is steeds eenzijdiger pro-Europa. Oftewel: degene die tegen Europa zijn. H=hebben misschien wel vrijheid van meningsuiting, maar alle thuis en in de kroeg. In de zin waarin vrijheid van meningsuiting "Vrijheid van Meningsuiting" is, hebben de Nederlandse burgers absoluut geen vrijheid vanmeningsuitng. Ze worden eigenlijk gewoon keihard gecensureerd en onderdrukt. In dit opzicht. En dat punt is nu nog wat duidelijker gemaakt (Joop.nl, 23-12-2013, door Hans van Meerten - Gepromoveerd jurist
):
Correctie: Thierry Baudet heeft de laatste twee maanden steun gekregen van een promovendus genaamd Bastiaan Rijpkema. Hij komt nog niet in de filippica's voor. Misschien is dat ook een reden voor het huidige artikel:
Een oproep tot censuur. Dit zijn de ondertekenaars:
Een doorsnede van de Nederlandse intellectuele elite. Hun argumenten zijn natuurlijk totaal onbelangrijk. Ook al zou Baudet de mest volkomen onzin verkondigen, alleen al het feit dat hij als enige de mening van de meerderheid van de Nederlandse burgers vertegenwoordigt, zou hem in aanmerking moeten doen voor Vrijheidsprijzen en dergelijke. In plaats daarvan wordt hij bestookt met verdachtmakingen. Eentje om het niveau aan te geven:
Dit is een ordinaire leugen. Er zijn geen volksvertegenwoordigers in Brussel want daar zitten (bijna) allemaal eurofielen afgevaardigd door de eurofiele oligarchische partijen
, en die eurofielen hebben ook nog niets te zeggen want in Brussel heerst een
elitaire dictatuur
.En als om het punt helemaal duidelijk te maken, gaf één van de ondertekenaars nog een toelichting (sywert.nl, 23-12-2013, door Sywert van Lienden,
):
Sywert van Lienden pleit dus niet alleen voor censuur, hij produceert ook nog eens het soort taal dat al vele decennia staat voor de onderdrukking van de Vrijheid en de Vrijheid van Meningsuiting: het taalgebruik van Big Brother uit George Orwell's 1984
: "Het weren van een mening is geen censuur". Of korter "Censuur is Vrijheid van
Meningsuiting". Met daarbij nog dezelfde toelichting: die censuur is vrijheid
van meningsuiting, omdat door die censuur de echte meningen beter naar voren
komen. Om te vorkomen dat het idee zou ontstaan dat de beperking van de vrijheid van meningsuiting beperkt is tot de zaak van de Europese eenwording, een enkel artikel over een onderwerp waar de beperkingen minstens even groot zijn: het immigratie- en integratiedebat. Het artikel roert specifiek ons onderwerp aan, en bevat in zichzelf al het meeste relevante commentaar (de Volkskrant, 26-01-2013, door Jonathan van het Reve):
Zo vanzelfsprekend kan het zijn. Merk op dat degenen die het beschreven gedrag vertonen, de overgrote meerderheid van en in de media vertegenwoordigen. En er is niet alleen deze verkrachting van de vrijheid van meningsuiting, er is, net als bij Van Lienden, ook dit:
Verkrachting van het begrip "vrijheid van meningsuiting". En daarvan zijn er vele methodes:
Dit gaat meestal gepaard met gebruik van termen als "wij" of "ons", die als ze fout zijn altijd iedereen behalve de auteur en zijn meningsgenoten betreft, en als ze goed zijn natuurlijk omgekeerd.
Dit is hiervan een voorbeeld: het "de generatie '04' " van Heijne is een vorm van "wij", net als Van Jole's 'de discussie over de islam', want dat staat voor "de deelnemers aan de discussie over de islam", dus "wij". Zowel Heijne als Van Jole zijn niet tegen discussie, maar wel tegen "discussie over de islam". Omdat in de werkelijkheid de islam alleen maar eigenschappen heeft die vloeken met de westerse cultuur , en dat laatste mag niet naar buiten komen. Hetgeen dus
bereikt moet worden middels beperking van de vrijheid van meningsuiting. "Laten
we stoppen met de discussie" is bijna per definitie een oproep tot censuur. En
dus zeker in dit geval. net als het geval over de Europese eenwording.Dit zijn slechts twee voorbeelden van meningen uit het stelsel hier aangeduid als "politieke-correctheid". Voor de overige meningen ervan geldt meestal hetzelfde ze leiden tot oproepen tot censuur. Een zaak die inherent is aan die meningen, omdat de betrokken meningen de weerslag zijn van iets anders en iets dat een dodelijk gevaar is voor zowel de vrijheid van meningsuiting als de vrijheid in het algemeen: ideologie  .
Naar Sociologische krachten
, of site home
 .
|