Bronnen bij Westerse cultuur: staat

Het onderstaande artikel is naar aanleiding van de economische crisis in 2010 in Griekenland, dat een reusachtig begrotingstekort heeft en een enorme nationale schuld heeft opgebouwd (de Volkskrant, 17-05-2010, door Peter de Waard):
  Interview | Voormalig PvdA-Kamerlid Thamasis Apostolou

'Protest komt vooral van communisten'

Volgens de Nederlandse Griek Apostolou heeft de Griekse bevolking vertrouwen in de premier.

...   Voormalig PvdA-Kamerlid Thamasis Apostolou (64) is zondagavond in Athene aangekomen na een verblijf van een week op het Griekse platteland in Kalambaka, 400 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad.
    Ondanks de ingrijpende bezuinigingsvoorstellen steunt de meerderheid van de Grieken de regering. ...

Er zijn te veel ambtenaren in Griekenland.
‘Dat klopt. Er zijn heel veel baantjes gecreëerd voor mensen die bijvoorbeeld op een bepaalde partij hadden gestemd of geld hadden gegeven. En het probleem is dat die ambtenaren niets of heel weinig doen. Ze zijn niet dienstbaar. Ze kletsen of drinken koffie in plaats van je te helpen. Ambtenaar ben je nu eenmaal voor het leven. Je kunt niet ontslagen worden, maar veel perspectief is er ook niet. Ze zijn niet gemotiveerd. De meeste ouders sturen hun kinderen tegenwoordig na de gewone lessen nog naar een privéschool, omdat de lessen op de staatsscholen heel slecht zijn. Gek genoeg staan vaak op die privéscholen dezelfde leraren voor de klas. Alleen doen ze dan wel hun best.’

Een uitermate kenmerkende houding.

Het gaat natuurlijk samen met andere verschijnselen (de Volkskrant, 31-07-2010, door Arjen van der Ziel):
  Het denkende deel der natie pakt teleurgesteld zijn biezen

Steeds meer Grieken zoeken werk in het buitenland om te ontsnappen aan de crisis in eigen land. Een ‘braindrain’ ligt op de loer. ‘We krijgen hier straks een enorme sociale explosie.’

...   Maar aan de 41-jarige Pavlos Perlatis zijn de zomerse verlokkingen niet besteed. De telecommanager – ietwat gezet, poloshirt, bermuda – vertelt op een terras aan zee hoe hij zeven maanden geleden zijn baan verloor. En hoe hij tot zijn verbijstering geen nieuw werk kon vinden. ‘Ik had nooit gedacht dat iemand als ik, met topdiploma’s en vijftien jaar ervaring, geen baan zou kunnen vinden. Ik heb me de laatste maanden suf genetwerkt en gesolliciteerd, maar de arbeidmarkt is volledig ingestort.’   ...
    ‘De enige reden waarom Griekenland nog niet explodeert, zijn volgens mij de nauwe familiebanden. Mensen vallen terug op hulp van familieleden. Maar het is de vraag hoe lang dat nog genoeg is, want op een gegeven moment verliezen familieleden ook hun baan of een flink deel van hun inkomen. Ik denk dat we hier over ongeveer anderhalf jaar een enorme sociale explosie krijgen.’   ...

Die familiebanden lijken heel mooi, maar het feit dat ze nog in deze mate bestaan, veroorzaakt natuurlijk die andere problemen.
  Ook academici zijn sinds het begin van de crisis meer dan voorheen op zoek naar aanstellingen in het buitenland. ‘Hier in Griekenland moet je in mijn veld connecties hebben met politici om een baan krijgen’, zegt archeoloog Dimosthenes Donos. ‘Zonder connecties maak je geen schijn van kans.’
    Donos promoveerde in Duitsland en kwam in 2003 terug naar Griekenland om zijn militaire dienstplicht te vervullen. Hij werkte sindsdien af en toe mee aan Duitse archeologische projecten en deed zijn uiterste best een baan als archeoloog te vinden in Griekenland. Maar zonder succes. ‘Ik houd nog steeds heel erg van het sociale leven hier: de warmte van de familiebanden, de kring van vrienden om je heen. Maar als je iets moet doen met de staat, is het vreselijk.

En waarom werkt die staat niet:
   Mijn medestudenten en ik dachten dat het in Griekenland allemaal beter zou worden, dat ons politieke systeem zou afrekenen met de patronage en corruptie. Maar het is juist slechter geworden, en nu, met de crisis, wordt het nog veel erger.’

En werkt een staat als Duitsland wel:
  Donos zorgt op het ogenblik in Griekenland voor zijn bejaarde, zieke moeder. Maar zijn moeder is aan de beterende hand, en zodra ze beter is, gaat hij weer naar Duitsland. Deze keer voorgoed, zegt hij. ‘Ik ben de cultuur hier zat. Het is een samenleving zonder verantwoordelijkheidsgevoel, zonder plannen voor de toekomst. Deze samenleving is ziek, heel erg ziek. In Duitsland maak ik in mijn vakgebied tenminste een eerlijke kans op grond van mijn kwaliteiten.’

En de Griekse samenleving is al heel lang zo:
  Griekenland heeft een traditie van emigratie. De afgelopen anderhalve eeuw trokken miljoenen Grieken naar het buitenland om te ontsnappen aan armoede, politieke onrust en oorlogsgeweld. Nu leven er meer Grieken buiten Griekenland dan in het land zelf. Landen als Amerika, Canada en Australië hebben grote Griekse gemeenschappen.

En in de EU betaalt de rest het gelag.


Naar Westerse cultuur , of site home .

17 mei 2010