Bronnen bij Westerse organisatie: China versus India, 2007

In de vergelijking kan men het best een beeld opbouwen van de werkelijkheid. Hier als het gaat om het waarderen van culturen (De Volkskrant, 15-02-2007, van correspondent Hans Moleman):
  India ligt straatlengte achter op China

‘Chinezen werken harder dan Indiërs’

India probeert China te evenaren op economisch gebied. Beide landen hebben een levendige onderlinge handel.
... Een ander verschil is de achterstand in de infrastructuur. De Chinese staat investeert al jaren op ongekende schaal in wegen, havens, vliegvelden, bruggen en bedrijfsterreinen.
    In een reuzenstad als Bombay moeten miljoenen forensen zich iedere dag in uitgewoonde boemeltreinen proppen, terwijl Shanghai inmiddels vier moderne, snelle metrolijnen heeft, plus nog een paar in de planning. De enige Indiase stad met een ondergrondse lijn is sinds kort de hoofdstad Delhi.
    Het land telt nog maar een enkele grote snelweg, terwijl China al een heel netwerk heeft. Iedere stad van belang heeft er ook een hagelnieuw vliegveld, terwijl de meeste velden in India nog aan het koloniale tijdperk doen denken.
    ‘India loopt qua infrastructuur zeker twintig jaar achter op China’, taxeert een Indiase manager die werkt bij een Europese multinational. In het dagelijks werk kan hij de twee landen goed vergelijken: als directeur Azië van zijn concern heeft hij zowel Chinese als Indiase activiteiten onder zijn hoede.
    Het grootste probleem is de Indiase overheid, zegt hij. Die heeft niet het ambitieniveau van China. ‘India is corrupt en inefficiënt. Driekwart van de politici deugt niet. China is ook corrupt, maar minder. En het is efficiënter’.
    De Indiase bureaucratie vormt een formidabele belemmering voor ondernemingslust. Wegen bouwen, industrieparken aanleggen: het gaat volgens hem helaas veel sneller in de kortaangebonden autocratie China dan in de moeizame democratie India. ...

Dat de argumenten van Moleman sterk zijn blijkt uit het volgende antwoord van een India-fan, dat bij nadere beschouwing geen goede tegenargumenten geeft (de Volkskrant, 28-02-2007, door Bert van Hijfte is adviseur voor en publicist over Zuid-Azië):
  Achterstand India op China is tijdelijk

Wie India en China vergelijkt moet zich niet laten verleiden tot snelle conclusies, maar vooral oog hebben voor nuances, vindt Bert van Hijfte

Tussentitels: India is vijftien jaar bezig met hervorming van zijn economie
Probleem is dat overheid het geld niet heeft voor snellere ontwikkeling

Het artikel van Hans Moleman over het tandem China en India bevat een aantal feitelijke onjuistheden, voorbarige conclusies en tot waarheden gepromoveerde particuliere meningen (de Volkskrant, 15 februari). Nadere analyse levert een wat genuanceerder beeld op.
    Dat de infrastructuur van China rond de grote steden veel meer up-to-date is dan in India is zeker waar. China is al bijna dertig jaar geleden met zijn politiek van economische hervormingen begonnen. Alles is ondergeschikt gemaakt aan economische groei om een snel groeiende bevolking tevreden te houden en de positie van de communistische partij en bureaucraten veilig te stellen. Al sinds 1980 geeft het land prioriteit aan de grootschalige productie van goedkope en simpele gebruiksgoederen die werk geven aan tientallen miljoenen Chinezen en eenvoudig zijn te exporteren vanwege het enorme prijsverschil met het Westen.
    De miljarden euro’s die dit jaarlijks opbrengt, worden voor een belangrijk deel geïnvesteerd in harde (wegen, vliegvelden et cetera) en zachte infrastructuur (kwaliteit van de werknemers). Daarbij gaat de overheid zeer doelgericht en soms weinig zachtzinnig te werk. Onder leiding van de communistische partij is op een centralistische en grootschalige manier (denk aan de vroegere strak georkestreerde massademonstraties) een autocratisch kapitalisme ingevoerd met nauwelijks directe invloed van de Chinese burger. Snel, efficiënt en weinig democratisch. China is een goed geoliede machine waar alle neuzen dezelfde kant op wijzen.
    India is een luidruchtige democratie met politici zonder duidelijke ideologie en een overschot aan politiek opportunisme. ...
    Terug naar Moleman. Toegegeven, na Shanghai is Mumbai even wennen. Het vliegveld is niet meer van deze tijd en zal binnen enkele jaren worden vernieuwd; ...
    Toegegeven het duurt allemaal wat lang. Er zijn verkiezingen en regeringen met steeds wisselende coalities ...

Onzin, natuurlijk. "Iedereen weet" dat democratie juist een groot voordeel is ...
 
  Grootste probleem voor een snellere ontwikkeling is geld.

Nog meer onzin ... China had ook geen geld
 

  Wel moet India met zijn jonge bevolking (in tegenstelling tot het snel vergrijzende en vrouwarme China) ieder jaar bijna tien miljoen banen scheppen om de toeloop van nieuwe werknemers op te vangen.

Om vervolgens niet te zeggen war het om gaat: China's één-kind politiek is een grote motoer van het succes - en daar zal India nooooooit aan toekomen.

  Tja en dan die vermaledijde cultuurverschillen. Zaken doen in India vereist meer dan het lezen van een ‘boekje’. Iedereen die langer in India werkt weet dat Indiërs zo nu en dan moet worden aangespoord, gemotiveerd en zonodig op de juiste wijze moet worden toegesproken.

Een geweldig groot cultureel probleem dus.

  Maar met hun meer internationale oriëntatie, hun beheersing van het Engels, de grote aantallen Indiërs die hun internationale banen inruilen voor een carrière in het eigen land en hun voorsprong in de kenniseconomie zal die straatlengte achterstand van India op China slechts van tijdelijke aard zijn.

Waarvoor geen enkel substantieel bewijs of objectief argument is geleverd.


Naar Westerse organisatie, bronnen , of site home .

1 sep.2007