| I.M. Jan Blokker |
DE ANDERE KANT - NÍET IN DE KRANT |
 |
Jan Blokker is overleden, en het volgende is uit de necrologie van een naaste collega (uit de Volkskrant, 12-07-2010, door Pieter Broertjes, oud-hoofdredacteur van de Volkskrant)
| We waren niet van meet af aan de beste
vrienden. Tijdens mijn sollicitatiegesprek - september 1979 ... Ik
was een linkse student ... nogal behept met in zijn ogen ouderwetse Volkskrant-genen: vakbondsminded
... Blokker
vertrouwde het niet helemaal; wat moet die 27-jarige ambitieuze
wereldverbeteraar (want dat was de trend toen) in godsnaam bij de
Volkskrant? Paste dat wel in zijn streven van de krant een modern,
links-liberaal bolwerk te maken? ... Die haat-liefderelatie met de redactie had hij ook met zijn lezers. Hij was hun gesel in goede en in slechte tijden. Daarom schreef hij liever voor ons, dan voor zijn vrienden van NRC Handelsblad. ... ... Op 29 januari schreef hij in zijn laatste terugblikbrief aan mij: "Ik schrijf dit op zonder een spoor van wrok of bad feelings. Ik voel me bij next en NRC prima thuis." Zijn boodschap was duidelijk: aan het eind van zijn leven zocht hij een klimaat waarin hij beter paste dan bij de Volkskrant. |
Blokker was naast een botte cynicus dus een glasharde liberaal die tegen zoiets vies als vakbonden was - wat iedereen kon weten want die zaken gaan gewoonlijk samen. Een regelrechte verrader van de zaak van de sociale maatschappij. Zoals duidelijk bleek toen er echte keuzes gemaakt moesten worden:
| De laatste jaren maakte hij zich grote zorgen over het politieke klimaat in Nederland. Types als Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders verafschuwde hij. |
De liberaal is namelijk vrijwel altijd ook multiculturalist en kosmopoliet.
En wie Blokker van enig gevoel van smaak of
proportie verdenkt (Blokker heeft als filmpaus tussen neus en lippen door ook
nog Paul Verhoeven het land uit gejaagd):
| De meeste columnisten zijn geen journalist, zei hij, maar schrijven stukjes in de krant, dat zijn meninkjes. Daar heb je niks aan. |
Klopt. Met Blokker als archetype vooraan, zie:
Deze Bert
Wagendorp schrijft politiek-correcte en multiculturele en anderszinse niemendalletjes
in een rellerige schrijfstijl, als ideaal vertolker van de "linksige" onderbuikgevoelens
en rancune jegens iedereen die wat nuttigs doet.
Slechts twee reactie in de Wagendorp-stijl waren er nodig om hem de benen te laten nemen van zijn
Volkskrant-weblog. Het is namelijk bijzonder makkelijk te imiteren: gooi
wat Ad hominems, hellend-vlak vergelijkingen en een dikke scheut
onderbuik-emoties door elkaar, samen met het gebruik van termen vergelijkbaar met "Wilders-klootjesvolk
dat moslims wil deporteren" en je hebt je Wagendorpje al te klaar.
En mocht u dit stukje wat scherp vinden, bedenk dan
dat het is geschrevenen met de lessen van twee van de beste leermeesters
dienaangaande in het achterhoofd.
Om af te sluiten met een even stijlvast en
welgemeend:
Getverdemme!
Voor een iemand wilde hij wel een
uitzondering maken: Bert Wagendorp, zijn opvolger.
Hiernaast
staat een aardige illustratie van de basishouding die aan dit alles ten grondslag ligt,
van zijn ietwat nettere evenbeeld Francisco van Jole - die vinger is de vinger die deze
drie heren opsteken tegen de onderste tweederde van Nederland.
Rijnland
- 12 juli 2010