Allochtone evenredigheid: de televisie

19 jan.2007

Een zeer pregnant voorbeeld van de allochtone evenredigheiddiscussie is die met betrekking tot de televisie. In feite was er tot voor kort geen discussie, want de allochtonen hadden hun televisie, via de schotel, en de autochtonen de hunne, de Nederlandse televisie. Daarop zijn ruim genoeg allochtonen te zien om het iedereen duidelijk te maken dat er een aanzienlijke allochtone minderheid is in Nederland, tot aan journaalpresentatoren aan toe.
    Er was dus eigenlijk geen probleem tot men vanuit omroepkringen zelf, waarschijnlijk van binnenuit opgestookt door politiek-correcte politici, of anders uit een politiek-correcte inborst zelf, er een punt van werd gemaakt, te beginnen met de KRO, maar zo snel nagevolgd dat vooroverleg voor de hand ligt:


De Volkskrant, 11-10-2006, door Jean-Pierre Geelen

KRO zoekt de gekleurde medemens

Foto-onderschrift: Geen kleur te zien: Marcel Vanthilt en Anita Witzier in Tien voor taal.

We hadden al zo’n vermoeden, maar het is nu ook wetenschappelijk bewezen: er valt geen neger of andere gekleurde medemens te bespeuren in de programma’s van de KRO. Communicatiewetenschapper Irene Costera Meijer, die de afgelopen jaren onder meer het NOS Journaal en de VPRO kritisch onder de loep nam, was onlangs te gast bij de Programma Advies Raad van de KRO. Daar kwam ze met ‘overtuigende bewijzen’, zo onthult KRO-directeur Ton Verlind op zijn weblog: ‘De KRO is tot in alle poriën een witte organisatie’. Op de 349 medewerkers hebben er welgeteld 5 een allochtone achtergrond.
    Afgezien van Spoorloos, waarin nog wel eens een gekleurde Nederlander met familie in verre oorden wil opduiken, is de programmering van de KRO vlekkeloos wit. Verlind: ‘Wie naar Memories kijkt, moet de indruk hebben dat gekleurde Nederlanders nimmer op zoek zijn naar een verloren liefde. Zwarte wonderen lijken niet te bestaan.’
    Omdat ‘de Nederlandse televisie er de komende tijd alleen maar boeiender op wordt’ als die gaat verkleuren, gaat de omroep, zo meldt Verlind, vanaf nu ‘alles op alles zetten’ om de programmering van de KRO een betere afspiegeling te laten zijn van de huidige samenleving. ‘Er zal dus ongetwijfeld een kleurtje komen in Memories, Tien voor Taal, Wonderen Bestaan en noem al die prachtprogramma’s maar op.’
    Volgens Verlind is de KRO niet de enige omroep waar allochtonen zelden zijn te vinden. Maar had de omroep er werkelijk een wetenschapper voor nodig om, nu pas, tot deze conclusie te komen?
    Een woordvoerster van de KRO laat weten dat het al eerder het streven van de omroep was: ‘In 2000 formuleerde de KRO al hoofddoelstellingen. Een van de subthema’s daarbij was aandacht voor de multiculturele samenleving. De andere thema’s vergden alleen al onze aandacht. Nu de Publieke Omroep ook als centrale beleidsdoelstelling het bereiken van meer allochtonen heeft genoemd, wil de KRO er graag als eerste op inhaken.’


De Volkskrant
, 22-12-2006.

Publieke omroep: meer allochtonen op televisie

Het beeld op tv moet multicultureler worden, vindt de Publieke Omroep. Daarom gaan de omroepen volgend jaar een beter beeld van de multiculturele samenleving geven. Er zullen meer allochtonen meedoen aan programma’s of in het publiek zitten.
    ‘Alle omroepen waren het erover eens dat we een duidelijker beeld van de multiculturele samenleving moeten geven, maar het kwam er niet van. Daarom hebben we een aantal actiepunten opgesteld met richtlijnen. We willen het uit de vrijblijvendheid halen’, aldus een woordvoerder van Publieke Omroep donderdag.
    De concrete acties zijn onder meer dat in het NCRV-advocatenserie Keyzer & De Boer zeven van de zestien afleveringen een casus moeten hebben die gerelateerd is aan et de multiculturele samenleving. In Schepper & Co (NCRV) moet 10 procent van de gasten afkomstig zijn uit een culturele minderheid. Het EO-programma Love Match streeft ernaar dat 15 procent van de kandidaten van allochtone afkomst is. Bij Bubma (TROS) moet minstens één van de acht kinderen van een ander continent komen.
    In oktober meldde de KRO al dat ze de programmering allochtoner wil maken. ‘Wie naar Memories kijkt, moet de indruk hebben dat gekleurde Nederlanders nimmer op zoek zijn naar een verloren liefde. Zwarte wonderen lijken niet te bestaan’, schreef directeur Ton Verlind op zijn weblog.
 

De Volkskrant, 23-12-2006, door Wilco Dekker

Meer allochtonen op televisie?

De Publieke Omroep wil door concrete actiepunten met richtlijnen meer allochtonen op televisie krijgen. Goed plan?


Angela Esajas, presentatrice van Z@ppSport:
‘Het was me nooit zo opgevallen, want ik kijk niet in kleur. Maar nu het zo in het nieuws is, inderdaad: het is hier net niet helemaal alleen maar blank, blond en blauwe ogen. Ik wil wel meer donkere collega’s, of gele. Leuk! Maar ze moeten wel wat kunnen.’

Job Gosschalk, directeur Kemna Casting, dat veel acteurs en actrices voor televisie levert.
‘Als ze er écht werk van willen maken, dan moeten ze uitzoeken waarom zo weinig allochtonen kiezen voor de toneelscholen. Kijk, wij vinden altijd wel iemand. We zijn nu bezig met een Palestijnse activist, maar een Libische dwerg met lesbische neigingen vinden we ook. Je moet het stimuleren aan de basis. Excuusnegers? Die heb je altijd gehad, en die zul je altijd houden.’

‘Shocklog’ GeenStijl:
‘De Kultuurkamer van de Publieke Omroep heeft gesproken. Er is veels te veel WIT op de StaatsTelevisie. Buitenhof, NOVA, De Leugen Regeert, allemaal blanke bolwerken. Terwijl de commercialo’s aan de haal gaan met maatschappelijk verantwoorde titels als Kluners uit Kenia en Groeten uit de Rimboe blijven ze daar op het Mediapark te 035 de boot naar Takki Takki Oerwoud maar missen.’

Carel Kuyl, hoofdredacteur Nova:
‘Ook in mijn vorige baan, als programmaleider van de NPS, heb ik me al het snot voor de ogen gewerkt voor meer allochtonen, maar zie ze maar eens te vinden. Ik kom geregeld op journalistenscholen en je moet ze echt met een lantaarntje zoeken. Ouders van allochtonen zien hun kinderen ook liever arts of advocaat worden dan journalist; dat zijn megafoons van de machthebbers. Hoeveel allochtonen er bij Nova werken? Minder dan vijf van de zestig. Te weinig ja, maar de buitenwacht onderschat hoe lastig het is.’

GeenStijl:
‘Uw opdracht: bedenk een FORMAT voor een nieuw multicultureel televisieprogramma voor Nederland 1, 2 of 3. We geven al een klein voorzetje (Tobbedansen met Vietnamezen. Nieuwjaarsduiken met Negers, Pauw & Bosjesman) maar de mogelijkheden zijn legio.’

Job Gosschalk:
Onderweg naar morgen van BNN is een goed voorbeeld. Voor jongeren, door jongeren en met een goede afspiegeling van de maatschappij. Het moet natuurlijk zijn, we gaan geen Marokkaanse kindertjes casten voor een serie over Oud-Zuid. Ik hoop niet dat we nu allemaal programma’s krijgen over eerwraak en uithuwelijken.’

De advocatenserie Keyzer & De Boer moet straks in zeven van de zestien afleveringen een casus hebben die gerelateerd is aan de multiculturele samenleving; Een woordvoerder van de NRCV:
‘Er komt volgend jaar een allochtone acteur bij in Keyzer & De Boer. Maar dat was al besloten voor dit plan.’

Minstens een van de acht kinderen in Bumba moet straks van een ander continent komen; een woordvoerder van de TROS:
‘Verbazend, want er zitten al heel veel buitenlandse kindertjes in. Dat hadden we juist als voorbeeld aan de Publieke Omroep doorgegeven. Een misverstand, waarschijnlijk.’


De Volkskrant, 03-01-2007, Ugur Pekdemir (Tilburg)

Multi-culturele televisie

De Nederlandse tv geeft geen goed beeld van de samenleving, bleek uit een rapport van de universiteit van Leuven en Nijmegen. Etnische minderheden zijn ondervertegenwoordigd op televisie. De omroepen streven dit jaar naar een waarheidsgetrouwer beeld van de multiculturele samenleving. Zo zullen de kijkers kennis kunnen maken met een arts van Turkse origine bij een programma à la Vinger aan de pols. Nieuwe generaties worden vertegenwoordigd door diverse beroepsgeroepen . Deze succesvolle mensen worden te weinig podia geboden omdat ze geen ‘probleemgeval’ zijn. Tot nu toe gaat de aandacht naar negatieve aspecten van integratie. De omroepen kunnen het tij keren en het sjabloondenken doorbreken. Het brengt nuance in de beeldvorming en laat zien dat samenlevingen in vele vormen en varianten bestaan.


Red.:   Waarom men dit soort dingen vindt, wordt gewoonlijk zorgvuldig buiten de beschouwingen gelaten. Maar nu hebben we, natuurlijk op een plaats waar men er niet op verdacht was, toch een expliciete formulering kunnen vinden:


De Volkskrant, 09-10-2007, door Willem Beusekamp en Marcel van Lieshout 

Dinsdagprofiel | Prem Radhakishun

De andere kant van ‘het zwarte breekijzer’

Zijn trouwe kijkersschare is meer dan gehalveerd. De voormalige advocaat blaakt onverminderd van zelfvertrouwen. ‘Ik zit gebeiteld.’

...    Prem zal het voortaan uitsluitend moeten hebben van zijn media-optredens. En die doet hij goed, tot volle tevredenheid van de NPS, die hem in stelling brengt ten behoeve van allochtone kijkers, die ook belasting betalen voor het in stand houden van de publieke omroep en derhalve programma’s verdienen waarbij ze zich thuis voelen. Te vergelijken met De Meiden van Halal en Raymann is laat, ook NPS.
    Dit beleid werpt zijn vruchten af. Surinamers en Marokkanen – Turken niet of nauwelijks – stemmen massaal af op deze programma’s en met name Prem heeft al lang de status bereikt van Bekende Nederlander. Hij wordt op handen gedragen door kijkers die in hem ‘het zwarte breekijzer’ herkennen, eindelijk ook eens een allochtoon-met-een-grote-bek. Onbekenden klampen hem aan op straat, jonge ‘kut-Marokkanen’ (Prem zegt het gewoon in hun gezicht) hebben ontzag voor hem. ...


Red.:   Daar staat het thuis: de allochtonen moeten zich thuis voelen, met behulp van een allochtoons gezicht. Maar, en daarom zegt men het normaliter niet: hetzelfde geldt natuurlijk ook voor een autochtoon. Dus waar de allochtoon zich niet thuis voelt bij autochtonen op teelvisie, voelt de autochtoon zich niet thuis bij allochtonen op televisie. (noot: zoveel respect heeft Prem weer niet bij Marokkanen, dat hij twee keer door groepjes gemolesteerd is)
    De strijd om vertegenwoordiging is er dus keihard één om thuis-voelen. En dan is de uitkomst simpel: Marokkanen hebben een thuisland, waar ze zich thuis kunnen voelen met alleen Marokkanen op tv, Surinamers hebben een thuisland waar ze zich thuis kunnen voelen met alle Surinamers op tv, en Nederlanders hebben recht op hun thuisland, waar ze zich thuis kunnen voelen met (voornamelijk) Nederlanders op tv.
   Je hoeft dit aan de Nederlanders uit te leggen, om ze dit te laten beseffen - dat snappen ze uit zichzelf ook wel:


Uit: VARA TV Magazine, nr. 51/52-2006.

TV-poll 2006 ...


Even degenen die het op dit moment wel mooi vinden er vanaf trekkend, is de groep die het dus teveel vindt al twee keer zo groot als degene die het te weinig vindt. En je mag veilig aannemen dat onder die tweede groep veel allochtonen zijn, hetgeen de cijfers voor autochtonen nog een stuk schever maakt. Oftewel: Nederlanders vinden dus dat er al ruim te veel allochtonen op televisie zijn!
    Desondanks gaat de campagne vanuit politiek-correcte hoek, en natuurlijk de allochtonen, onverminderd door:


De Volkskrant
, 16-04-2007, rubriek Televisie door Wim de Jong

Assimilatie-tv

Tussentitel: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen’

Jawel, Hilversum begint nu toch ook echt de allochtonen te ontdekken. Wat zullen die blij zijn. Als typische assimilatie-tv hebben we inmiddels PREMTime, Ab & Sal, Boter, kaas & eieren, Eten bij de buren en sinds dit weekeinde ook Het Nieuwe Lagerhuis. In al die programma’s wordt onderzocht of de Surinamers, Turken, Marokkanen en Antillianen er in Nederland ondertussen al zo’n beetje bij willen horen.
    Als ze ooit voor dat Hilversumse inburgerexamen slagen, komen ze over een jaar of tien misschien in aanmerking voor een rol in een tv-show, voor iets Boer zoekt vrouw-achtigs en voor al die andere A-programma’s als Lingo en Lotto Weekend Miljonairs, waarin nu vrijwel alleen witte leden van de vaderlandse tv-familie welkom zijn. Ondertussen moeten onze gekleurde aspirant-Nederlanders een beetje tv-stigmatisering maar voor lief nemen, want eng blijven ze natuurlijk.
    In Boter, kaas & eieren (RVU) werd zaterdag als te doen gebruikelijk weer alle kanten op gepolariseerd over de vraag waarom zwart en wit niet dichter tot elkaar kunnen komen. Ronald Sörensen van Leefbaar Rotterdam was dit keer namens het blanke deel van onze beschaving te gast. Hij verklaarde het werkloosheidsprobleem onder allochtone jongeren door erop te wijzen dat Marokkanen zich allemaal ziek melden bij hun baas tijdens ramadan: geen wonder dus dat verstandige werkgevers hen massaal discrimineren.
    Eten bij de buren van de NMO is allo-tv die zo door Koot & Bie zou kunnen zijn verzonnen. Een wit gezinnetje uit Weert was in de aflevering van zaterdag voor het eerst in zijn leven te gast bij een Marokkaans stel uit dezelfde plaats. Nadat de vredespijp was gerookt in de vorm van een maaltje couscous met Weertse tiramisu als toetje, haalden de families Omtezguine en Le Clerq letterlijk een groot vragenbord tevoorschijn om interculturele toenadering tot elkaar te zoeken: waarom krijg je geen lepel bij de couscous, geloven jullie in de hemel en de hel, maken jullie weleens een dansje, enzovoort. Keurig door beide stellen in het Limburgs opgelezen en beantwoord.
    In Het Nieuwe Lagerhuis (VARA) zitten de aspirant-Nederlanders in de banken tegenover de witte Nederlanders en moeten ze bewijzen dat ze (bijna) hetzelfde denken over kwesties als graaizucht in het bedrijfsleven, de kernbewapening van Iran en orgaandonatie. Uitkomst, in de woorden van jurylid Wouke van Scherrenburg: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen.’
 

Red.:   Achtereenvolgens een pleidooi voor veel meer allochtonen op TV, een klacht over alle programma's waar geen allochtonen in te zien zijn, een citaat waaruit moet blijken dat de integratieproblemen de schuld zijn van de autochtonen, en tenslotte een applaus voor Het Nieuwe Lagerhuis, waarin de allochtone evenredigheid wordt verzekerd door de ene helft van het publiekspanel autochtoon, en de ander helft allochtoon te maken. Er zijn tenslotte autochtonen en allochtonen, en dan is het eerlijk om ieder de helft te geven, toch? Gezien de rest van de recensie ongetwijfeld hetzelfde wat Wim de Jong als ideaal voor ogen heeft voor de rest van de televisie.


Uit: De Volkskrant, 01-10-2007, tv-recensie door Wim de Jong

Eenzame moslim

Tussentitel: De altijd swingende presentator Cees Grimbergen

...    Maar goed, in De leugen regeert begrijp je wel wat journalisten er te zoeken hebben. Dat was zaterdag minder duidelijk in Rondom Tien, waar Chris Rutenfrans van de Volkskrant en Max van Weezel van Vrij Nederland de opinieleiders werden geacht te zijn in een groepsdiscussie over de kwestie hoe islamitisch Nederland over een halve eeuw is. Zij konden die rol niet waarmaken, maar het viel ze ook moeilijk aan te rekenen bij een zo weids gedefinieerd en ook heikel thema. De altijd swingende, door zijn heupen zakkende, grimassen trekkende presentator Cees Grimbergen acteerde non-verbaal weliswaar weer voortreffelijk dat er in zijn NCRV-programma op het scherp van de snede werd gedebatteerd over hoofddoekjes, radicalisering en zwarte scholen. Maar de werkelijkheid was dat er in de zaal in Felix Meritis een groep blanken bij elkaar zat die niet voor elkaar onder wilden doen in redelijkheid en behoedzaamheid.
    ...  Eens te meer omdat er voor Rondom Tien zegge en schrijve één (1!) eenzame moslim was uitgenodigd om een beetje tegenwicht aan al die witte ontreddering te bieden. Eén! En dan moet je dus weten dat alle publieke omroepen net een brief van hun Raad van Bestuur hebben ontvangen waarin ze worden gemaand multicultureler te worden. Eén! Uitgerekend in een uitzending óver allochtonen!


Red.:   Weer een pleidooi door Wim de Jong voor meer moslims op televisie, en dit lijkt zowaar enig hout te snijden. Tot je gaat nadenken. Want het aantal geïnterviewden was op zijn hoogst iets van twaalf tot vijftien, en er waren drie of vier hoofdgasten, waaronder de genoemden en die ene moslima. Is dat te weinig? Kijken we naar de Nederlandse bevolkingsamenstelling, dan praten we over ongeveer 1 miljoen moslims, op een totaal van zestien - één op de vijftien dus. En hoeveel discussianten waren er in Rondom Tien? Juist: maximaal vijftien. Wat is dan een onevenredig aantal moslims? Precies: één!
    Kortom: Rondom Tien had een evenredig aantal moslims uitgenodigd.
    Daar komt nog een argumenten bij: wie meer dan twee van dit soort uitzendingen gezien heft, weet dat als je meer dan één moslim uitnodigt, je dan meer dan één keer hetzelfde hoort: het is de schuld van de autochtonen, en wij worden gediscrimineerd. Precies hetgeen deze moslima ook verkondigde. Daarvoor is echt geen tweede moslimdiscussiant nodig.

De ergste politiek-correcten, zie Carel Kuyl, en de allochtonen zijn het dus eens. Verrassend was dat bij de redactie van de Volkskrant, toch een sterk politiek-correct bolwerk, nog wel enig gezond verstand was overgebleven:


De Volkskrant
, 22-12-2006, hoofdredactioneel commentaar

Geen excuus-allochtonen

Als straks in een aflevering van de advocatenserie Keyzer & De Boer een geval van eerwraak in een Turkse familie opduikt, of vrouwenmishandeling in het Marokkaanse milieu, zijn die verhalen niet ontsproten aan de scenarioschrijver, maar zijn ze het resultaat van de jongste richtlijnen van de Raad van Bestuur van de Publieke Omroep.
    De programma’s van de drie publieke netten zijn nu volgens de leiding van de omroep veel ‘te wit’. Teneinde te bereiken dat Nederland 1, 2 en 3 meer allochtone kijkers trekken en een betere afspiegeling van de samenleving vormen, zijn er quota vastgesteld voor een reeks programma’s. Een plan dat is bedacht met de beste bedoelingen, maar daarom niet minder een slecht plan.
    Het is de taak van de omroep programma’s te maken voor een zo breed mogelijk publiek, allochtonen niet uitgezonderd. Het is een feit dat inmiddels 10 procent van de Nederlandse bevolking van allochtone afkomst is. Het kan in dat opzicht geen kwaad als het programmabeleid meer dan tot nu toe probeert recht te doen aan de multiculturele samenleving. Dat is iets anders dan de multiculturele samenleving nadrukkelijker dan nu te verheffen tot programmaonderwerp. Uiteindelijk is de integratie van minderheden er meer bij gebaat wanneer het even vanzelfsprekend is dat een allochtoon zijn mening over de kabinetsformatie geeft als een autochtoon.
    Daarbij dient het echter te blijven. Voorschriften voor de inhoud van programma’s zijn dodelijk voor de creativiteit en de kwaliteit en zullen slechts leiden tot een parade van excuus-allochtonen. De kans bestaat dat dan zowel autochtone als allochtone kijkers worden weggejaagd. Op deze manier worden bovendien allochtonen dan ook nog eens blijvend als aparte categorie behandeld.
    Niet doen dus.


Red.:   Naast deze argumenten, is er nog een belangrijke: tussen de diverse allochtone etniën onderling is de band nog minder dan tussen een specifieke etnie en de autochtonen: Marokkanen willen beslist niet in hetzelfde jeugdhonk of vereniging met Surinamers, en omgekeerd en met de andere groepen natuurlijk. Daar waar autochtonen wel geduld worden . Besteed je dus een min of meer evenredige portie aan alle allochtone groepen, betekent het op den duur dat bijna niemand zich meer herkend voelt.
    Een tweede realiteitspunt: De allochtonen hebben natuurlijk allang hun eigen televisie, via de schotel. En er is aanbod genoeg, zie onderstaande bron:
 

Uit: De Volkskrant, 11-10-2006, door Ger Post

Orde in de chaos van Turkse tv-zenders

Ron van der Heiden (38) en de broers Hakan (40) en Volkan (38) Korkmaz geven vanaf 4 december een Turkstalige tv-gids uit, voor alle Turken in West-Europa.

Hakan Korkmaz, een van de initiatiefnemers van de televisiegids Tüm TV, bladert door de programmagegevens in het proefexemplaar en somt op: 'Het begint bij de grote commerciële zenders, dan de publieke omroepen, de nieuwszenders, sportkanalen, themazenders, filmkanalen, muziekzenders en de regionale zenders: Wat hij maar wil zeggen: een Turk met een schotel heeft veel om uit te kiezen. In  Tüm TV staan in totaal 41 Turkse zenders. Korkmaz: 'En dat is een selectie, want we hebben ze niet allemaal in het blad opgenomen. Er zijn wel honderd Turkse zenders:
    Dat hij en zijn broer Volkan het idee kregen voor een tv-gids speciaal voor Turken, is dan ook niet verwonderlijk. Bovendien: 'Turken kijken heel veel tv: ...
    Hakan Korkmaz valt hem bij: 'Als we dit blad niet zouden maken, zou de integratie echt niet sneller gaan. De mensen blijven toch naar de Turkse televisie kijken.'
 

Red.:   Kan het duidelijker?: Turken hebben helemaal geen behoefte aan Turken op de Nederlandse televisie, want Turken kijken niet naar de Nederlandse televisie, maar naar hun eigen, Turkse, televisie. En het sterke verlangen dat Turken kennelijk hebben naar het kijken naar hun eigen mensen, is voor Nederlanders vast niet veel minder.
    Nog concreter: de schotel is een perfecte multiculturele televisie: van iedere cultuur zijn er vertegenwoordigers, en vaak meerdere, te vinden.
    Dus wat is het netto-effect van meer Turken, meer allochtonen, op televisie: dat je niet meer kan kiezen tussen Turkse en Nederlandse kanalen, maar tussen Turkse en Turks-Nederlandse kanalen. Dus netto neemt de multiculturaliteit af, met de toename van de hoeveelheid allochtonen op televisie.


Addendum mrt. 2007:
 

De Volkskrant, 28-02-2007, door Wilco Dekker

Allochtonen kijken liever naar GTST

De publieke omroep is niet populair bij allochtonen. Van de Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen kijkt 39 procent nooit naar Nederland 1, 2 of 3. Dat blijkt uit onderzoek onder 2400 allochtonen van Foquz Etnomarketing. Commerciële zenders boeien allochtonen wel. Daar wordt door 45 procent dagelijks langer dan een uur naar gekeken, tegen slechts 8 procent bij de publieke netten. RTL 4 is de best bekeken zender onder Surinamers, Marokkanen en Antillianen. Turken kijken het liefst naar SBS 6.
    De publieke omroep trok eind vorig jaar zelf al aan de bel om de programma’s minder ‘wit’ te maken. Maar volgens onderzoeker Jorge Cuartas van Foquz, die regelmatig het mediagedrag van de vier allochtone groepen onderzoekt, is de situatie nog dramatischer dan de publieke omroep denkt. ‘Ongeveer 40 procent van deze groepen kijkt nooit naar de publieke omroepen. Dat is nogal wat. Allochtonen willen zich herkennen in de programma’s, en dat gebeurt blijkbaar niet op Nederland 1, 2 en 3.’
    Volgens Cuartas is Goede Tijden, Slechte Tijden sinds jaar en dag het favoriete programma van allochtonen. ‘Ik zie het zelf nooit, maar ik heb begrepen dat er een vaste rol is voor een Surinaams gezin. Dat is een heel natuurlijke manier. Allochtonen willen hun belevingswereld terugzien. Programma’s specifiek voor allochtonen werken daarom niet.’
    De publieke omroep erkent het probleem. Een onafhankelijk bureau moet voor de zomer onderzoek doen. Kosten: 1,5 miljoen euro. Een van de al bekende voorstellen is de afspraak dat de advocatenserie Keyzer & De Boer geregeld een casus heeft uit de multiculturele samenleving. Werkt niet, denkt Cuartas. ‘Te geforceerd. Dat hebben mensen door. Programma’s moeten een goede afspiegeling van de samenleving geven. Zo wordt het RTL Nieuws beter bekeken omdat er geregeld allochtonen in voorkomen, bij straatinterviews en zo. In het NOS Journaal zie je alleen allochtonen als er een probleem is. Ongewild natuurlijk, maar allochtonen haken wel af.’


Red.:   Eerst een correctie: bij de commerciële televisie is absoluut geen allochtoon meer te zien dan bij de publieke omroep. Allochtonen kijken nar de commerciëlen, omdat de commerciëlen de simpelste programma's hebben - laag opgeleiden kijken ook met grote voorkeur naar de commerciëlen. Dat de allochtonen dat ook doen, is doodgewoon het gevolg van het feit dat ze ook veelal laagopgeleid zijn.
    Met deze aanvulling, onderschrijft dit artikel volledig het al door de redactie gestelde. En bewijst het dat het aanpassen van de publieke omroep aan de wensen van de allochtonen tegen de doelstelling van de publiek omroep ingaat.
    Nog een bevestiging:


Uit: De Volkskrant, 05-04-2008, door Jean-Pierre Geelen

Wereld van alto’s, ano’s en vago’s

Vijftien jaar was Katja de Bruin eindredactrice van de jeugdrubriek Achterwerk, van de VPRO-gids. Over haar ervaringen schreef ze een boek. ‘Elke Marokkaanse achternaam werd door mij juichend binnengehaald.’

‘Ik ben een meisje van 11. Ik heb nogal last van liefde. Niet dat ik geen leuke jongen kan vinden. Die heb ik al. Maar mijn ouders die er steeds over praten. De ergste vraag is: Heb je ook gezoend? Dat haat ik.’   ...
    Ze weet het: haar verzamelde brieven zijn niet representatief voor de hele jeugd: dit zijn overwegend keurig nette VPRO-kindjes. Blank, goed verdienende ouders in keurige buurten, en allemaal op vioolles. Maar toch: ‘Er zijn ook andere kinderen, die de VPRO-gids wekelijks snel bij de Albert Heijn doorbladerden.’ En omdat de rubriek nogal eens wordt gebruikt in het onderwijs, ontving De Bruin ook brieven van buiten de eigen bloedgroep. De Bruin: ‘Elke Marokkaanse achternaam werd door mij juichend binnengehaald.’   ...


Red.:   Ander criterium: kijk eens naar het publiek in de studio, bijvoorbeeld bij Paul de Leeuw:  geen allochtoon te bekennen.
    Maar de campagne gaat gewoon door:


Uit: VARA TV Magazine, nr. 34-2007, door Minou op den Velde

Kleuren-televisie

Tijdens Bimbo's en Boerka's discussiëren Jeroen Pauw en de Meiden van Halal over de multiculturele samenleving. Waarom zien we altijd dezelfde allochtonen op tv?

...
Frans Jennekens
projectleider multicultureel, NPS .
'De publieke omroepen pakken diversiteit te weinig op. De VARA is er bewust mee bezig, met Kassa 3, en bij Pauw & Witteman worden de gasten diverser. Maar waarom zie ik in DWDD bijna nooit een moslim, tenzij het over een probleem gaat? Je maakt me toch niet wijs dat 1,7 miljoen allochtonen niet voldoende cultureel actief zijn? De TROS en de EO doen overigens helemaal niets op dit gebied. De omroepen hebben allemaal witte, oudere leden en willen zich volgens de wet herkenbaar voor hen profileren.' 'Wij steken nu onze nek uit met het programma van Ab en Sal, die orthodoxe moslimjongens. We krijgen de hele PVV over ons heen, die het schandalig vindt dat wij salafisten een podium geven. Maar: bel je ook wel met allochtonen zelf?'

Esmaa Alariachi De Meiden van Halal.
'Allochtone geïnterviewden zijn er best veel, in vergelijking met een paar jaar geleden. De mensen die toen een microfoon onder hun neus kregen, waren hangjongeren die een taal uitsloegen waar de meerderheid van de allochtonen het niet mee eens was. Dan zat ik me te ergeren.'
    'Er is al veel verbeterd, maar de televisie is nog geen afspiegeling van de samenleving. Meestal wordt aan allochtonen gevraagd iets te verdedigen, als het gaat om een onderwerp uit de allochtonenhoek. Daardoor hebben ze er vaak geen behoefte aan om op tv te komen. Daarnaast worden veel allochtonen vaak niet gezien als volwaardige gesprekspartner. Heb jij ooit een Turkse of Marokkaanse auto-expert, arts of kok op tv gezien?'

Herman Heijer eindredacteur 'Pauw & Witteman'
'We vinden vaak dat we te weinig allochtonen en vrouwen hebben. We maken bij iedereen dezelfde afweging: is-ie goed, flamboyant, heeft-ie spannende verhalen? Bij die afweging kom je kwantitatief meer autochtonen tegen.'
    'Als we allochtonen in de uitzending hebben, hangt dat vaak samen met het multiculturele debat. Ik denk ook wel eens: goh, als we het over de ruimtevaart hebben, hebben we nooit eens een allochtoon. Het is misschien flauw maar autochtonen zitten veel op posities die interessant zijn voor een praatprogramma. Als het gaat om leidende figuren die een debat bepalen, kom je weinig allochtonen tegen - tenzij het over een multicultureel onderwerp gaat.'


Red.:   De laatste opmerkingen geven de oersimpele reden: allochtonen lopen maatschappelijk achter, zitten weinig in hogere banen en dus ook meningsvormende posities, en zijn dus, net als autochtonen uit de gewone klassen, veel minder op televisie - iets dat Halal-heks Esmaa natuurlijk even ontgaan is. Desalniettemin gaat het gejammer van met name de NPS-mensen door. Ontzettend fout - en eigenlijk racistisch.
    Hier nog wat eisen vanuit allochtone hoek:


Uit: VARA TV Magazine, nr. 41-2007, door Eric van Onna

Buis & Haard

Clark Accord

Clark Accord (Paramaribo, 6 maart 1961) is schrijver/publicist/columnist | Opleiding: verpleegkundige A en make-up artist.


...   Sowieso laat de tv niet zien hoe de wereld in elkaar zit. Als ik hier mensen uit het buitenland over de vloer heb en ze kijken tv dan hoor ik ze zeggen: 'Hé, als ik op straat loop en ik kijk daarna tv dan lijken dat twee verschillenden werelden. Het straatbeeld is gekleurd en op tv is alles wit'. Kijk naar de Engelse of Duitse tv, daar is het veel gekleurder dan hier. En dan hoor ik mensen zeggen: ze zijn er niet, de gekleurde presentatoren. Onzin! ...
    Pauw en Witteman zijn erg goed, maar ik vind er bij hun ook een sterke voor ingenomenheid uit spreken. Dat hebben allebei die mannen. En ook zij zijn natuurlijk weer ze zoveelste witte mannelijke talkshowhosts tussen de 40 en 60 jaar. De maatschappij verandert, maar de tv verandert niet mee.


Red.:   Oftewel: dat er niet meer gekleurde (maar bedoeld wordt natuurlijk: Surinaamse) presentatoren zijn, is discriminatie. Ten eerste: in de popmuziek enzo, speciaal rap en dergelijke, zijn gekleurden zwaar oververtegenwoordigd - kortom: iedere kleur heeft zo z'n stiel. Bovendien is er een journaallezeres van Surinaamse huize, die haar werk doet ondanks het feit dat ze een Surinaams spraakgebrek heeft in het niet kunnen uitspreken van de medeklinker "z" - een duidelijke geval van positieve discriminatie. En een geval van ruime oververtegenwoordiging. De vergelijking met het straatbeeld is hetzelfde als een vergelijking met de Bijlmer of Paramaribo:  het Amsterdamse straatbeeld (want natuurlijk gaat het daar over, niet dat van Apeldoorn) is totaal onrepresentatief voor Nederland.
   Maar Clark hoeft niet meer te zeuren, zijn wensen worden verhoord:
   

Uit: De Volkskrant, 18-04-2008, door Maud Effting

‘Balkenende? Zelfs die is welkom’

Rapper Ali B (26) krijgt vanavond zijn eigen talkshow: De flat van Ali B. Hij ontvangt zijn gasten in een huiskamer die hij zelf heeft ingericht, met foto’s van koningin Beatrix en de koning van Marokko aan de muur. In de eerste uitzending zijn onder anderen Annemarie Jorritsma, K1-kampioen Remy Bonjasky, George Baker en drie Idols-finalisten te gast.

Jij dacht: ik ga ook maar eens interviewen?
‘Nee, ik dacht: ik wil leuke tv maken en wat is daarvoor nodig? Ik ben de afgelopen jaren heel vaak gevraagd voor tv-programma’s, maar dit was de eerste keer dat ik het helemaal van A tot Z zelf kon ontwikkelen. En ik ga interviewen, ja. Ik bedenk alle vragen zelf. Ik zeg precies wat in me opkomt. Maar het is geen programma waarbij gasten het gevoel hebben dat ze op hun hoede moeten zijn.’
...
In je programma behandel je actuele onderwerpen. Volg je de politiek een beetje?
‘Ja en nee. Ik weet er meer van dan mijn vrienden. Maar ik laat me niet meeslepen door al dat gemierenneuk.’

Hoe bedoel je?
‘Er zijn toch meer dingen in het leven dan het land besturen? Maar ik weet heus wel wie wie is. Ik ken alle ministers en ik weet van welke partij ze zijn. Dat is al een hele stap in vergelijking met de mensen met wie ik chill. Zij weten nét wie de premier is.’

Zou je Balkenende te gast willen hebben?
‘Hij is welkom. Ik heb niet op zijn partij gestemd, maar ik heb wel een goed gevoel bij zo iemand. Hij is geen onruststoker.’

De vorige keer dat je hem zag was bij Pauw & Witteman. Toen vergeleek je Balkenende in een rap met een wc-meid en zei je dat hij voor de rest een relaxte gozer was. Naderhand kreeg je heel veel kritiek omdat je hem met ‘jij’ en ‘jou’ had aangesproken.
‘Dat was een verkeerde inschatting. In Nederland worden er continu grappen gemaakt over Balkenende; ik ken bijna niemand die positief over hem is. Maar diezelfde mensen worden ineens heel anders als ze tegenover hem zitten. Ik niet. Ik doe zoals ik altijd doe. Maar ik schrok er zelf ook van. Ik zal nu altijd vragen of ik iemand mag tutoyeren.’   ...


Red.:   De vertaling van vragen en antwoorden:
"Wat heb je voor ervaring als interviewer?". "Geen"
"Wat is je track record in je optreden met bestuurlijke figuren?". "Waardeloos"
"Wat weet je van de actualiteit van de maatschappij?". "Weinig."
"In wat voor soort onderwerpen ben je geïnteresseerd?". "Niets dat iets aan allochtonen afdoet"

Het is niet moeilijk voor te stellen hoe Ali B. aan zijn mooie baantje is gekomen: Hij wilde wel (wie niet?), en de NPS  (natuurlijk weer) had dringend weer een allochtoon nodig. Nee, niet een goede interviewer, een allochtoon - want de NPS is er voor de bevordering van de diversiteit. En die allochtonen moest gaan interviewen - want al die interviewers zijn maar blanken, en dat is niet divers. En daardoor zullen de allochtonen zich buitengesloten voelen. want allochtonen voel zich alleen vertegenwoordigd door mensen van eigen kleur. De racisten.
    Althans, dat beweert de NPS - via haar beleid, zie hier .
    Het resultaat laat zich raden:


Uit: De Volkskrant, 21-04-2008, rubriek TV door Wim de Jong

TROS-onderonsje

...    Ali B heeft bij de NPS een eigen talkshow gekregen. Wat ik ooit al onbegrijpelijk vond bij een soortgelijk programma van Giel Beelen, gebeurde ook in dit geval: B vulde een studio grotendeels met types die zijn ouders, zo niet zijn opa en oma konden zijn: Annemarie Jorritsma, George Baker, ene Gerard Geitenbeek: geen flauw idee wat de jongere kijkersgroepen, voor wie De flat van Ali B toch is bedoeld, nu met zulke gasten aan moeten. Of kijken ze naar de 21ste eeuwse variant van de Barend Servetshow? Je zou het bijna geloven.


Red.:   En dat uit de mond van een fervent multiculturalist, die pas tevreden is als de laatste blanke Nederlander van TV is verdwenen . Vernietigend!
    Herhaling, deel 1:


Uit: VARA TV Magazine, nr. 41-2008, door Floor Milikowski

Kleur in het wit

Een nieuwe multiculti-televisiepoging van de NPS, nu met De Bazaar. Hebben de goede bedoelingen het gewenste effect?


Dieuwertje Blok en Manoushka Zeegelaar Breeveld presenteren vanaf deze week namens de NPS iedere zaterdagmiddag een programma vanaf de Beverwijkse Bazaar. Met drie miljoen bezoekers per jaar is de overdekte markt de grootste eendagsattractie van Nederland en een verzamelplek van alles wat er in Nederland te vinden is op het gebied van mensen, eten en spullen. Op de website van de Bazaar wordt dan ook trots vermeld dat de markt 'al 7 jaar dé plek waar uiteenlopende culturenbroederlijk samen komen' is. Multicultureel Nederland op zijn best dus.   ...


Red.:   Herhaling, deel 2:


Uit: De Volkskrant, 21-04-2008, rubriek TV door Wim de Jong

Op de bazaar

Tussentitel: Programma voor de allochtoon nog altijd op de hurken

...   Sinds twee weken op de vroege zaterdagmiddag: Op de bazaar. Een ‘diversiteitsprogramma’ van NPS, AVRO, RVU, OHM en NMO, opgenomen op de bazar van Beverwijk en gepresenteerd door onder anderen Dieuwertje Blok en Pipo Hakim. Op de bazaar maakt direct duidelijk dat er in járen weinig of niets is veranderd in de neerbuigende houding van Hilversum ten opzichte van Nederlandse buitenlanders.
    Tv voor deze groepen moet klaarblijkelijk nog altijd op de hurken en op een bijpassend, genant-kinderlijk toontje worden gemaakt. Daarbij: allochtonen zijn altijd vrolijk en exotisch, ze beginnen al te dansen als ze ook maar een trommeltje horen, ze zijn altijd op zoek naar eten en recepten, en ze doen niets liever dan andere medelanders te laten ‘delen’ in hun anderszijn. De stereotiepe multiculti-invalshoek dus.   ...


Red.:    De klachten van Wim de Jong over de huidige programma's zijn natuurlijk volkomen futiel: naast de bekende overlast en achterstandsproblemen, is nog nooit een multiculturalist erin geslaagd om iets te duiden aan allochtone culturen dat wij als Nederlanders niet evenveel of meer hebben, behalve muziek, eten, en (buik)dans - en laten dat nu precies de dingen zijn die dit nieuwe programma vertoont. Logisch, dus.
    En hij blijft maar hameren:


Uit: De Volkskrant, 07-11-2008, rubriek TV door Wim de Jong

Obamariseren

Een van de belangrijkste opdrachten voor Hilversum blijft wat mij betreft het 'Obamariseren' van het tv-aanbod. Nog altijd zie je weinig of geen Nederlanders van Afrikaanse of mediterrane herkomst in spelshows, realityprogramma's en andere publiekshits. Die, laten we wel wezen, samen misschien wel het beste integratieproject vormen dat we met ons allen te bieden hebben.
    Marokkanen, Turken, Antillianen en Surinamers zijn op tv óf intellectuelen en artiesten (zeldzaam), óf exoten (in het etnische tv-aanbod op zaterdagmiddag), óf representanten van minderheden die inmiddels a priori met problemen worden geassocieerd. Een beroerde documentaire als Sex sells, 'over hoe Nederlandse jongeren tegenwoordig over seks denken', deze week bij de KRO, liet onder die suggestieve titel geen andere indruk na dan die dat álle zwarte pubers elkaar alleen maar 'zonder liefde' en voor slechts een Breezer (laten) misbruiken in de bergingen van Bijlmerflats.
   Het beste en tegelijk het slechtste wat de publieke omroep als afspiegeling van de interculturele samenleving te bieden heeft, is al 131 afleveringen lang PREMtime van de NPS. Het is een goed programma omdat het al die tijd op onverdachte, niet-politiek-correcte wijze de temperatuur meet aan de onderkant van onze gekleurde maatschappij. ...


Red.:   Dat er "weinig" allochtonen op tv zijn, komt omdat een groot deel van die allochtonen het belangrijker vindt om op straat rond te hangen en de buurt te terroriseren (Marokkanen zichtbaar in PREMtime, gemaakt door een Surinamer), of met elkaar te neuken (creolen zichtbaar in Sex sells, gemaakt door een Surinaamse; er werd in de documentaire geen een keer gerefereerd aan zwart-zijn - alleen was overduidelijk zichtbaar dat het grotendeels creolen waren). Dus wat er aan allochtonen op tv is, is volkomen evenredig, en meer dan dat - evenredig aan het aantal allochtonen dat ervoor in aanmerking komt.
   Er is overigens een Surinaamse nieuwslezeres, en inmiddels ook een Marokkaanse. En dat is weer meer dan genoeg voor groepen die ieder niet meer dan enkele honderden duizenden mensen tellen.
    Grappig genoeg constateert dezelfde schrijver ook de gevolgen van het voorkeursbeleid:


Uit: De Volkskrant, 18-11-2008, rubriek TV door Wim de Jong

De flat van Ali B

Als je er, zoals ik, weinig moeite mee hebt dat een programma als Jazz Cookin' eigenlijk nergens over gaat, dan mag De flat van Ali B ook geen irritatie teweegbrengen, want dat is echt alleen maar buitenkant. Net als in de lente van dit jaar ontvangt de rapper uit Almere de komende weken weer een aantal andere BN'ers en persoonlijke vrienden in zijn namaakhuiskamer. Zondag kwamen Claudia de Breij, Danny de Munk en ontwerper Otazu op bezoek - overigens zonder dat hun aanwezigheid ook maar enig verschil maakte voor de inhoud van de uitzending.
    Want De flat van Ali B is de eerste talkshow zonder gespreksonderwerpen of welke andere herkenbare substantie dan ook, De kans dat iemand in het programma zelfs maar een volledige zin uitspreekt, is minimaal. Uitgebreide samenvatting van het besprokene tijdens de eerste aflevering: 'Wat goed, wat fucking goed, jeetje man! Shut the fuck op man, jeetje, helemaal te geil, te gek, jeetje, wat goed!'
    Het feit dat Ali en zijn gasten voor ons op tv willen verschijnen, lijkt de enige bestaansreden van het programma te vormen. ...


Red.:   Bijna raak - het feit dat Ali B een allochtoon is, is de enige reden dat deze rommel op de tv verschijnt! NPS, natuurlijk.
   
Maar dat is natuurlijk niet genoeg om De Jong van zijn campagne af te houden (de Volkskrant, 08-12-2008, rubriek TV door Wim de Jong):

  Meiden van Haram

Hilversum spant zich al sinds jaar en dag in voor de integratie van allochtone Nederlanders door in het weekeinde enkele uurtjes tv over het onderwerp te maken, zodat critici moeilijk kunnen volhouden dat men het in omroepland ten minste niet probéért. Sinds mensenheugenis is het ook Frans Jennekens van de NPS die zo ongeveer in zijn eentje die kar trekt. ... Zo is hij onder andere eindredacteur van PREMtime en de man achter De Meiden van Halal.
    Sinds het succes van laatstgenoemde serie bedenkt Jennekens elk tv-seizoen wel weer een nieuwe variant op dat programma, waarin eigenzinnige jongeren van Marokkaanse afkomst, evenals Prem Radhakishun, op straat peilen wat er in de multiculturele samenleving leeft, maar dan met een net wat vrolijker inslag en aanpak.
    Na de Halal-zusjes Esmaa, Jihad en Hajar Alariachi werd vorig jaar het hilarische herenduo Ab & Sal er in een naar hen vernoemde serie opuit gestuurd. Dit seizoen zijn het opnieuw twee meiden, Soundos el Ahmadi en Khadija Massaoudi, aan wie Jennekens het stokje heeft doorgegeven. In De Meiden van Haram onderzoeken zij de komende weken wat ‘haram’ (fout, slecht, taboe) is in de beleving van oude en nieuwe Nederlanders.   ...
    De Meiden van Haram is voor Frans Jennekens een herhaling van zetten. Net als waarschijnlijk voor de Marokkaanse meiden en jongens die erbij worden betrokken, en voor de allochtonen voor wie het programma (mede) is bedoeld. Want het moet voor Marokkaanse Nederlanders toch erg wrang zijn dat ze nog altijd alleen maar op tv komen als ze weer eens bereid zijn zichzelf en hun eigen bevolkingsgroep de maat te nemen. Op rapper Ali B na verschijnt er, na veertig jaar gastarbeid en wat daarna kwam, nog steeds vrijwel geen Marokkaan op tv vanwege zijn of haar eigen individuele kwaliteiten. Dat heeft Jennekens met zijn noeste zendingswerk in al die jaren dus nog niet voor elkaar gekregen.

De Jong beschrijft de serie De Meiden van Halal als een succes. Dat is geen onomstreden oordeel. Om heel precies te zijn was het oordeel over de serie verdeeld in twee kampen: allochtonen en multiculti's, en de rest van Nederland. Hetgeen zelfs in de Volkskrant is doorgedrongen (de Volkskrant,  05-12-2008, door Paul Onkenhout):
  Twee meiden en een rookworst

Programma? De Meiden van Haram, NPS, vanaf zaterdag 6 december, 16.30 uur op Nederland 2. Aantal delen: 6.

Wie zijn de meiden? Soundos el Ahmadi en Khadija Massaoudi. Soundos is stand-up comedian, Khadija is actrice en presenteerde de vorige reeks van Mijn tante in Marokko, over de zomerse trektocht van Marokkanen naar het zuiden.

En wat is haram? Onrein, verboden, in het Arabisch. Zoals de meiden het zelf zeggen in het eerste deel: ‘Haram is eigenlijk dat je een beetje dingen doet die verboden zijn, of onrein of taboe.’

Wie waren De Meiden van Halal ook alweer? De drie strenge en gelovige zussen Esmaa, Jihad en Hajar Alariachi die in 2006 voor de NPS op pad gingen. Niet iedereen was even blij met ze, vooral omdat ze niet erg ruimdenkend en tolerant bleken te zijn.   ...

Juist! Ze waren ook hypocriet, arrogante en beledigend, zie hier uitleg of detail . De Jong zelf heeft De flat van Ali B afgekraakt, en van Ab & Sal is ook weinig goeds over gehoord. Het enige multiculti-programma dat waardering krijgt bij meer dan de fanatieke multiculti's is PREMtime, maar daarover is De Jong niet meer zo blij, omdat het steeds meer kritisch durft te zijn. Voor de rest is het dus absoluut niets, die multiculti-tv. Maar dat had ook iedereen kunnen weten, wat boodschap-tv lukt, algemeen bekend, zelden tot zeer zelden.

Nog een bevestiging van wat iedereen ook zelf kan zien (Dagblad De Pers, 15-01-2009, door Robert Vuijsje):
  Interview | Presentator Prem Radhakishun

‘Ik heb altijd gelijk’
...
Bent u blij dat u van de multiculti af bent?

‘Zo ben ik nooit geweest. Premtime ging over alles wat in Nederland gebeurt. Alleen onthielden ze sommige dingen omdat niemand anders die maakte. Luister: in Nederland wonen meer dan 16 miljoen mensen, daarvan zijn ongeveer 3,1 miljoen allochtonen. Anderhalf miljoen zijn witte allochtonen, zoals Beatrix en Willem Alexander, die hebben Duitse vaders. Die andere 1,6 miljoen zijn niet-westerse allochtonen, zoals Maxima en Amalia. Op de televisie zijn niet-westerse allochtonen oververtegenwoordigd, ze hebben meer dan 10 procent. Mensen kennen de feiten niet. Nederlanders van Marokkaanse afkomst zeggen tegen mij: in Nederland wonen 1 miljoen Marokkanen. Het zijn er 355.000.’   ...

Voor de volledigheid: Prem Radhakishun is een moslim van Surinaams/Hindoestaanse afkomst.

Meteen één van de oververtegenwoordigden, de nieuwslezeres (de Volkskrant, 20-01-2009, door Jan Tromp):
  Overal thuis

De autocue van het NOS Journaal wordt ingeruild voor het voetlicht van het toneel. Vanaf zondag staat Noraly Beyer (62) in Medea. Na 25 jaar was het tijd voor iets anders. ‘Dit stuk zit heel dicht op je huid.’
...
Je bent geboren op Curaçao, je jeugd lag in Nederland, daarop volgde Suriname, nu ben je alweer jaren in Nederland. Hoor je ergens thuis?

‘Ik kan overal waar ik ben mijn huis maken. Als ik er ben, ben ik thuis, voor dat moment. Mijn hart ligt in Suriname, in Nederland leef ik. Nederland is voor mij een aangenaam land, om te wonen en te werken.’

Is Nederland racistischer geworden?
‘Ja. Vroeger werden wij leuk gevonden, wij kinderen met een kleur. Wij waren anders en interessant. Wij waren missiekinderen. In Roermond kenden ze kinderen als ik van de missiekalender en de Katholieke Illustratie. Je werd wel nageroepen – moorkop riepen ze bijvoorbeeld – maar ons werd ook geleerd wat we terug moesten roepen: witte kèèskop.
    ‘Nu is het afduwen geworden. Toen was het veel meer: kom maar. En: blijf bij me, wat zie je er leuk uit.’

Heeft het je als licht beledigend geraakt dat je erbij moest, bij het Journaal, omdat iemand met een andere kleur nu eenmaal geboden was?
‘Natuurlijk heeft het me geraakt, maar ik heb het verzoek met volle instemming aanvaard. Ik was het ermee eens dat iemand als ik ook het gezicht van het Journaal ging bepalen. Het zal best dat anderen mij als excuustruus zagen. Voor mij was de vraag of ik het kon belangrijker.
    ‘Ik vind wel dat er meer ontvankelijkheid moet zijn van blanke kant. Men moet meer open staan voor allochtone gezichten op de televisie. De praktijk is toch schraler dan wat men met de mond belijdt.’

Je hebt over je komst als nieuwslezer, in 1985, gezegd: ‘Nederland was in shock’. Overdrijf je niet?
‘Nee, het was echt zo. Er kwamen artikelen en columns in kranten. Het werd niet op mijn kleur gegooid, natuurlijk niet. Maar ze schreven: ze kan het niet, we verstaan haar niet.

Waar die mensen waarschijnlijk over schreven is waarschijnlijk de opvallende spraakgebreken van Noraly Beyer - zo heeft ze bijvoorbeeld totaal geen "z". Maar het meest opvallend is dat ze geen welluidende stem heeft - om precies te zijn: als je die stem zou moeten omschrijven, dan komen meteen termen als hees en schor in je op. Kortom: Noraly Beyer scoort zwaar onvoldoende op die capaciteiten waarom haar functie draait.
    Hoe is ze dan ooit aan die baan gekomen? Nou, dat staat er wel eerlijk: omdat ze een gekleurd iemand was, en er een gekleurd iemand moest komen.
    Racisme.
    En dan hebben wij sinds die tijd ook nog het volle genot van de allochtone cultuur kunnen proeven, inclusief haar sterke ingebouwde racisme. Geen wonder dat, zoals Beyer constateert, Nederland racistischer is geworden: het is met bakken geïmporteerd tezamen met de allochtone immigranten.

De volgende aanval (de Volkskrant, 23-04-2009, van verslaggever Wilco Dekker):
  Visitatiecommissie

'Publieke Omroep moet simpeler en beter'

De Publieke Omroep is te ingewikkeld, te weinig slagvaardig en niet representatief genoeg. Volgens de visitatiecommissie komt bij 23 omroepen niet iedereen aan bod


De Publieke Omroep moet op de schop om beheersbaar en levensvatbaar te blijven in de snel veranderende mediawereld. Dat stelt de visitatiecomissie onder leiding van de voormalige Utrechtse burgemeester Annie Brouwer-Korf, die de prestaties van de Publieke Omroep en de afzonderlijke omroepen over de afgelopen vijf jaar heeft onderzocht.  ...
    Door de recente ledenjacht met allerlei cadeautjes van bestaande en talrijke nieuwe omroepen lag het publieke bestel al onder vuur als achterhaald en onhoudbaar. Ook de visitatiecommissie is kritisch. ‘Het heeft soms meer met kennis van marketing te maken dan met pluriformiteit of programmering’, zegt Brouwer-Korf over de nieuwe omroepen. ‘Geen van de allochtone groeperingen heeft het bijvoorbeeld gehaald, en Wakker Nederland van De Telegraaf en GeenStijl wel.’    ...
    De aspirant-omroepen Max en Llink werden op verzoek van minister Plasterk strenger beoordeeld, onder meer op de vraag of ze iets toevoegen aan het publieke bestel. Volgens de commissie is dat bij Max wel het geval en bij Llink niet; die omroep kan verdwijnen.   ...

Je hoefde vooraf al heel weinig illusies te hebben bij zo'n visitatiecommissie: natuurlijk allemaal lieden uit het wereldje of angehaucht. De laatste illusie verdwijnt met de naam van de voorzitter: voormalige Utrechtse burgemeester Annie Brouwer-Korf, dat wil zeggen: voormalig PvdA-burgemeester - het had net zo goed Ed van Thijn kunnen zijn, maar die is al bij de Raad van de Journalistiek, of iets dergelijks.
    En wat de term "representatief" betekent, hoeft geen enkele uitleg, hoewel die wel gegeven wordt: meer allochtonen. Terwijl toch iedereen weet dat allochtonen niet naar de Nederlandse televisie willen kijken uitleg of detail - onderzoek is daarvoor niet nodig,althans niet verder dan een wandeling in een allochtonenwijk, zie hiernaast.
   Overigens: dat deze commissie puur prutswerk levert, volgt uit het antwoord van omroep Llink op het oordeel over haar:
  Llink begrijpt niets van het oordeel van de visitatiecommissie dat de aspirant-omroep niets toevoegt aan het publieke bestel en dus kan verdwijnen. 'Iedereen weet waar Llink voor staat, wat je van pakweg de AVRO niet kunt zeggen', zegt een woordvoerder.

Zaak gesloten. Je moet iedereen naar hetzelfde criterium beoordelen, en de AVRO (of de TROS, ze zijn inwisselbaar) voldoet minder aan de criteria dan Llink.

De allochtonen zelf gaan ook door met de racistische jacht, gesteund door hen die ze daarvoor een platform biedt (de Volkskrant, 20-07-2009, tv-recensie door Gijs Zandergen (a.i.)):
  Tv is nog vooral een witte wereld

'Bij Raymann is laat voel ik een warmte die ik elders op de tv soms mis'


Toen Moustapha Diop (46) in september 1993 vanuit Senegal naar Nederland kwam, verliet hij een land waar slechts een televisiezender was. ...
    Nee, dan was het tv-aanbod in Nederland heel wat gevarieerder. Goede Tijden Slechte Tijden bijvoorbeeld, dat hij volgde op advies van de mensen van wie hij Nederlandse les kreeg. ...
    Zijn kijkgedrag is inmiddels drastisch veranderd. GTST is vervangen door het NOS Joumaal, Netwerk, NOVA. Kortom de programma's waar iedere, maatschappelijk geëngageerde Nederlander naar kijkt, of in elk geval zegt naar te kijken. Als voornaamste kritiekpunt op het Nederlandse tv-aanbod noemt hij het gebrek aan afspiegeling van de Nederlandse samenleving. De samenleving is gekleurd. Dat ziet iedereen, ook degenen die niet in een grote stad wonen. Maar de televisiewereld is nog vooral een witte wereld. Dat mag met name de publieke omroep zich aantrekken, vindt Diop, die bijna PvdA-lid was, maar nu neigt naar D66. Bij Raymann is laat kan hij zich het beste ontspannen. Diop: 'Het gemengd zijn van de makers en het publiek speelt mee, maar ik vind het programma in de eerste plaats goed, omdat ik de samenleving erin terugzie. Raymann heeft een humor en een onbevangenheid die mij aanspreken. Hij bekritiseert subtiel discriminatie, maar ook de allochtonen die kansen laten liggen. Ik voel daar een warmte die ik elders op de televisie soms mis.'    ...

Oftewel: Moustapha Diop kijkt met een racistische blik naar de televisie, en zijn emoties daarbij hangen in sterke mate af van de kleur van de vertoonde hoofden. Het is je reinste racisme. Alweer: draai de kleuren om, en je wordt zonder twijfel aangeklaagd.
    Nog een voorbeeldje hieruit:
  Ook over Paul Rosenmöller met zijn programma's over Afrika is hij positief. Rosenmöller probeert tenminste het echte Afrika te zien. Hoe ziet dat echte Afrika er dan uit? Diop: 'De aandacht van de media gaat nu nog vooral uit naar aids, honger en oorlog in bepaalde landen. Zo werkt het nieuws nu eenmaal. Maar er zijn ook veel goede ontwikkelingen gaande, waarover je zelden hoort.'

Inderdaad, zo werk het nieuws nu eenmaal. Maar omdat hij een Afrikaan is, stelt hij de eis dat Afrika anders behandeld wordt dan, zeg, Roemenië, waar het ook alleen maar gaat over de corruptie. En dat Paul Rosenmöller een eenzijdige politiek-correcte linkse multiculti-agenda heeft is bekend genoeg - als Oeigoeren Han-Chinese immigranten aanvallen weet je zeker waar de sympathie van Paul ligt - precies andersom als wanneer moslim-immigranten blanke Europeanen aanvallen.
     De VARA heeft op dit moment (30-10-2009) een discussieprogramma gevuld met vrouwen lopen, genaamd Vrouw & paard. Er zijn per uitzending vijf commentatoren, gehaald uit een groep van en vrouw of tien. Min of meer vaste moderator is Hanneke Groenteman, en er is altijd minstens één allochtoon. Dit laatste natuurlijk in het kader van de evenredige vertegenwoordiging - deze keer Hassnae Bouazza.
    Hoewel: als het om evenredige vertegenwoordiging van etnieën gaat, en als er zo nodig een Turkse of een Marokkaanse bij moet is dat overduidelijk de bedoeling, dan moeten we dus naar die evenredigheid kijken op de enige objectieve manier: met cijfers. En dan is één Marokkaanse of Turkse als een zware oververtegenwoordiging: er zijn ruim minder dan 1 miljoen Turken plus Marokkanen op 16 miljoen burgers, dus daar zitten we op ongeveer 1 op 20. Oftewel: op vier uitzendingen één Turk of Marokkaan.
    Maar natuurlijk mogen we hierin niet op kleur discrimineren: blank of niet blank moeten we gelijk behandelen,en als we naar het aantal lichte getinte vertegenwoordiger moeten kijken, dan ook naar de overige kleuren. En Hanneke Groenteman ziet er wel eerder uit als een blanke dan als een Turkse, maar ze is toch echt een Joodse. En daarvan zijn er nog veel minder dan Turken en Marokkanen - afgerond op gehele getallen, halen ze nog niet de 1 procent, dus 0 procent.
    En toch halen de Joden in een gemiddelde uitzending van Vrouw & paard de 20 procent. En bij tijd en wijlen, bijvoorbeeld de uitzending van 30 oktober 2009 die de aanleiding was om dit te noteren, nog iets meer, want een andere commentator was Barbara Barend, ook Joods. 20 procent Joden dus in deze uitzending. En 60 procent allochtonen. Niet helemaal een speciaal geval, want soms is er een Turkse én een Marokkaanse, en komen we ook op 60 procent allochtoon.
    Nog even gekeken naar de politieke signatuur. De multiculti's zijn natuurlijk PvdA of iets dat daar oplijkt (GL, D66). De anderen waren dit keer Heleen Mees, liberaal PvdA-aanhanger, en Carrie uitleg of detail , rabiaat en PvdA'er.
    Kijk, dat is is nu evenredige vertegenwoordiging - in multicultiland.
    Uitzending van 06-11-2009. Weer aanwezig : Hanneke Groenteman, Barbara Barend, en Heleen Mees. Nieuw: en Fidan Ekiz en Marianne van den Anker. Omdat Hassnae Bouazza Marokkaans is,  Fidan Ekiz natuurlijk Turks - dat was de gok van de redactie en dat bleek juist. Marianne van den Anker (vroeger van Leefbaar Rotterdam), is iemand die niet strikt links is - een nouveauté.
    Ook gehoord tijdens deze uitzending, uit de mond van Hanneke Groenteman: "De publieke omroep is niet links". Dat de rest dezelfde combinatie van leugens en "linkse" meuk is, kunt u zelf wel raden.
    Uitzending van 13 november. Panel: Hanneke Groenteman, Fidan Ekiz, Barbara Barend, Hassnae Bouazza, en Carrie. 40 Procent Joden, 40 procent moslims, en 20 procent blanken. Het doet denken aan die foto van het belangrijkste en meest populaire Engelse kinderprogramma, van de BBC, Blue Peter, zie de illustratie hiernaast. Commentaar: de blanke racisten zijn eruit.
    Hét citaat  van deze uitzending, uit de mond van één van de moslims, in de discussie over het vrouwen bevoordelingsbeleid van KPN: "Positieve discriminatie is ook discriminatie".
    Hilarisch.

Gedurende korte tijd was er concurrentie van de commerciële omroep (de Volkskrant, 04-09-2009, door Jean-Pierre Geelen):
  Vrouw zijn

...    Volgende patiënt: De tafel van 5. Wat is er toch mis met het vrouwenpraatprogramma? Veel: iedereen heeft het erover, maar niemand kijkt.
    Donderdag zaten Katja Schuurman (die verrassend goed gesprekken leidt), Hedy d'Ancona, Paulien Cornelisse, Tara Elders en Anousha Nzume om de tafel in dat kleurloze decor. Het gesprek ging over Guusje ter Horst (nieuws van de dag ervoor), over branden in Californie (de week ervoor).
    ... En Anousha Nzume hield een licht hysterische monoloog over haar buurtchinees waar ze om vage redenen werd weggekeken.   ...

Het Joodse contingent: Hedy d'Ancona. Het allochtone contigent: Anousha Nzume.
    En nu we hier toch mee bezig zijn: Bij  NOVA is Clairy Polak de vaste presentator, 100 procent Joden dus, en bij Buitenhof wisselen Peter van Ingen, Clairy Polak, en Rob Trip elkaar af: afgerond 67 procent Joden (Van Ingen is van Joodse afkomst).
    Er moet dus nog keihard gewerkt woorden aan de evenredige representatie van autochtone Nederlanders. Want laten we nu eens kijken naar de werkelijke cijfers, op een zeer illustratieve manier die al bekend is als If the world was a village uitleg of detail , en door Dagblad De Pers ook op Nederland is toegepast, en waarin Nederland is teruggebracht tot een dorp van 100 inwoners. De belangrijkste demografische gegevens waren (DePers.nl, 24-08-2009):
  Als Nederland een dorp was

... als Nederland 100 inwoners telt, wonen er 51 meisjes en vrouwen en 49 jongens en mannen.
    24 dorpelingen zijn jonger dan 20 jaar. Er wonen 4 bejaarden van 80 jaar of ouder.
    Van die 100 inwoners zijn er 10 buiten het dorp geboren. In totaal wonen er 20 allochtonen, onder wie 11 niet-westerse allochtonen. In het dorp wonen 2 Marokkanen, 2 Turken en 2 Surinamers. Er zijn 5 moslims, van wie er 4 aan de ramadan doen.
    In Nederland wonen geen joden.   ...

Hier kunnen we dan nog een keertje de flat vol met satellietschotels naast plakken,met als argument dat op z'n hoogst iets van één op de drie Turken en Marokkanen met enige regelmaat naar de Nederlandse televisie kijkt,en dit dus verrekent moet worden. Dan komen in ons dorp van honderd mensen qua tv- representativiteit  op een ruime één Turk/Marokkaan en twee Surinamers - en geen joden. Met als conclusie dat de multicultureel Nederland in de vrouwen- discussieprogramma's zeer zwaar oververtegenwoordigd zijn - met een factor twintig en hoger.

Inmiddels zijn beide programma's alweer opgeheven. De reden daarvan is voor de hand liggend: als je een discussieprogramma start met een meningenbereik van extreem "links" of politiek-correct tot gematigd "links" of politiek-correct (de Volkskrant, 30-12-2009):
  De gouden Arie

Dat was het dan, weer een mediajaar in rook opgegaan. Drie dagen lang op deze plek: op zoek naar De Gouden Arie 2009, de jaarlijkse Mediatrofee van de Volkskrant. Licht uit, spot aan: dit was het nieuws - alles is weg.
...
23 Daphne Bunskoek, Hanneke Groenteman
Geflopt in 2009: vrouwenpraatprogramma's op Net 5 (De tafel van 5) en bij de VARA (Vrouw en Paard). Het zal de schuld van de mannen zijn, of op zijn minst van de directeur tv van de publieke omroep, Gerard Timmer. Volgens hem zijn programma's met alleen vrouwen niet meer van deze tijd. Het kwam hem op een uitbrandertje te staan van Hanneke Groenteman, blogster, leidend panellid van Vrouw en Paard en niet erg bevattelijk voor het argument dat het programma eigenlijk ontzettend oninteressant was.   ...

Zelfs vrouwen vonden het niks ...

Ondertussen gaat de campagne voor onevenredig meer kleur gewoon door (de Volkskrant, 08-10-2009, door Christjan Knijff):
  ‘MON gaat niet alleen over religie’

De vergunningen voor de huidige moslimomroepen worden niet verlengd wegens wanbeheer. De nieuwe omroep MON van Radi Suudi loopt zich warm in het spoor van kerkgenootschappen.

Met omroep Zenit lukte het Radi Suudi dit voorjaar niet om het publieke bestel in te komen. ...

U dacht als het linksom niet lukt, dan maar rechtsom?
‘Een paar weken geleden ben ik benaderd door een aantal Marokkaanse en Surinaamse islamitische organisaties. Vanwege mijn ervaring met Zenit kwamen ze bij mij terecht. ...
    ‘De andere voorwaarde was dat de omroep niet alleen programma’s over religie gaat maken, maar ook over maatschappelijke en culturele ontwikkelingen vanuit het perspectief van moslims. ...
    ‘Op dat punt lijkt MON op Zenit. We willen de pluriformiteit van de Nederlandse samenleving laten zien als tegengeluid voor het monoculturele beeld dat andere partijen voor ogen hebben. ’

Multicultureel dus?
‘Het maakt mij niet uit hoe je het noemt. Nederland is gewoon multicultureel. Dat is de werkelijkheid en dat moet je zichtbaar maken. Grote groepen willen dat liever niet zien. Die kijken straks naar WNL en PowNed. Daar moet ik weer niets van hebben.   ...

Grappig, al de leugens waarmee dit gepaard gaat: 'als tegengeluid voor het monoculturele beeld dat andere partijen voor ogen hebben'. De werkelijkheid is dat 'andere partijen' net zo multiculturalistisch zijn als de heer Suudi, wat hij zelf nog eens aangeeft door het noemen van de nieuwelingen, kleine oproepjes, die dat als enige niet zijn. En waar de heer Suudi dan ook van gruwt ... Stel je voor: Nederlandse televisie in Nederland ...

Iets dat ook de volgende propagandist helemaal niet ziet zitten (de Volkskrant, 18-02-2010, door Paul Onkenhout):
  Interview | Jos Campman, directeur Multiculturele Televisie Nederland

'Publieke Omroep schiet tekort'

Jos Campman was een bekende persoonlijkheid op Curaçao toen hij terugkeerde naar Nederland en directeur werd van Multiculturele Televisie Nederland. ‘Ik ben boziger geworden.’

De nieuwe directeur van Multiculturele Televisie Nederland (MTNL) keerde in december verbaasd terug in Nederland, vanuit Curaçao. ...
    ... ‘Ik ben boziger geworden. Het klimaat in Nederland is verhard. Daar kun je je bij neerleggen. Dat doe ik niet. We moeten meer over elkaar te weten komen. De meeste Nederlanders denken bij moslims aan strenge boze mannen met lange baarden en vrouwen die het huis niet uitkomen. Terwijl dat maar een heel klein deel van de werkelijkheid is.’
    De voornaamste doelstelling van Jos Campman (51) als directeur van MTNL: ‘Laat dat andere deel ook maar eens zien.’
    Met gemengde gevoelens viert de omroep deze week het 25-jarig bestaan. Er is tevredenheid over de professionalisering van de omroep die in 1985 werd opgezet door vrijwilligers. MTNL heeft momenteel ongeveer 50 mensen in dienst. ‘Maar 5 procent van de mensen is wit.’
    MTNL is gericht op de grote steden. De financiers zijn Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en het ministerie van OCW. De tv-programma’s worden gemaakt ‘vanuit een intercultureel perspectief, dat zijn wortels vindt in het Nieuwe Nederland.’   ...
    De opvolger van Bart Römer bij MTNL is een journalist met een uitgebreide staat van dienst. Campman was hoofdredacteur van dagbladen van Wegener en woordvoerder van D66-voorman Hans van Mierlo. Van 1999 tot 2006 was hij hoofdredacteur en directievoorzitter bij Radio en TV Gelderland. ...

Het klimaat is verhard, heeft u vastgesteld. Wat kan uw omroep daar aan doen?
‘Om te beginnen herkennen mensen zich niet in de televisie zoals die nu wordt gemaakt; wat Hilversum doet, of de regionale omroepen. ...

In uw speech ter gelegenheid van het jubileum noemde u opvallende cijfers. Van de 100 omroepmedewerkers in Hilversum zijn er slechts 3 tot 4 allochtoon. En in een opsomming van gezichtsbepalende allochtonen op tv kwam u niet verder dan Prem Radakishun, Humberto Tan, Jörgen Raymann en een nieuwslezeres.
‘Het gaat niet alleen om presentatoren, maar ook om de makers. Want journalistiek begint bij de onderwerpkeuze. Het is mooi dat je aan de gezichten ziet dat er wat gebeurt, maar het gaat ook om de inhoud. ...

Alle media zijn al 25 jaar lang op zoek naar een toverformule.
‘Die bestaat niet. Maar waar ik wel in geloof, is dat een groep gelijkgestemde mensen een begin kan maken met het op tv brengen van het Nieuwe Nederland, ...

Diversiteit is een van de pijlers van de NPS. Schiet de NPS tekort?
‘De Publieke Omroep in zijn totaliteit schiet tekort. De PO moet programma’s maken voor een zo breed mogelijk publiek. Als je merkt dat een groot deel van de Nederlanders, namelijk die van allochtone afkomst, zich niet herkennen in de programma’s, ben je fout bezig.’

De ene gotpse na de andere.
-  'Het klimaat in Nederland is verhard.' Inderdaad: doorde afkerige huiding van de allochtonen.
-  'De meeste Nederlanders denken bij moslims aan strenge boze mannen met lange baarden en vrouwen die het huis niet uitkomen.' De meeste Nederlanders denken bij moslims aan de overlast in hun buurt en de eindeloze veeleisendheid van de moslim die alles naar hun hand willen zetten en heel Nederland halal willen maken.
-  'Terwijl dat maar een heel klein deel van de werkelijkheid is.' De zogenaamde Nederlandse verharding is ook maar een klein deel van de werkelijkheid. Het andere deel is een eindeloze stroom subsidies, voorkeursbeleid, en sociale ondersteuning in het onderwijs en talloze andere kostbare zaken.
-  'MTNL heeft momenteel ongeveer 50 mensen in dienst. ‘Maar 5 procent van de mensen is wit.’'.En andersom is ook meer dan genoeg. En dat halen we allang, zoals we gezien hevven.
-  ‘Om te beginnen herkennen mensen zich niet in de televisie zoals die nu wordt gemaakt.' Klopt: die vinden ze veel te Amsterdams, te grachtengordelig, en te multicultureel.
In uw speech ter gelegenheid van het jubileum noemde u opvallende cijfers. Van de 100 omroepmedewerkers in Hilversum zijn er slechts 3 tot 4 allochtoon. En in een opsomming van gezichtsbepalende allochtonen op tv kwam u niet verder dan Prem Radakishun, Humberto Tan, Jörgen Raymann en een nieuwslezeres. Klopt misschien ook. En zoals de dorps-analogie van hierboven al heeft aangetond: dit is waarschijnlijk al ruim te veel.
-  'Het is mooi dat je aan de gezichten ziet dat er wat gebeurt, maar het gaat ook om de inhoud.' De vraag is door de redactie al vele malen gesteld: "Wat hebben allochtonen bij te dragen aan de Nederlandse cultuur, naast couscous en buikdansen, wat we zelf al niet meer of beter hebben?" Er is, ondanks tientallen pogingen, nooit een antwoord opgekomen. En dus hoeven er ook niets van op televisie.
-  'Diversiteit is een van de pijlers van de NPS. Schiet de NPS tekort?
‘De Publieke Omroep in zijn totaliteit schiet tekort.' Een keiharde leugen, dus.
-  'Als je merkt dat een groot deel van de Nederlanders, namelijk die van allochtone afkomst, zich niet herkennen in de programma’s, ben je fout bezig.’ En een laatste onbeschoftheid: het gaat erom dat Nederlanders zich herkennen in de Nederlandse tv - immigranten hebben de keuze naar hun thuis-tv te kijken en desnoods naar huis terug te gaan. Nederlanders hebben die keuzemogelijkheid niet.

Een onbedoelde evestiging aangaande de waarde van multiculti-programma's (de Volkskrant, 09-03-2010, door Sebastiaan Timmermans):
  Multiculti en toch leuk

Programmamakers gaan nogal verkrampt om met de multiculturele samenleving. Raymann is Laat vormt de uitzondering op die regel.

Dansend zoeken ze hun plaats in de studio, de driehonderd bezoekers voor de opnames van Raymann is Laat. Allerlei kleuren zijn vertegenwoordigd en de Surinaamse redactrice wijst iedereen in de Rotterdamse Schiecentrale stralend zijn plek. Het programma is een van de weinige succesvolle multiculturele programma’s bij de Publieke Omroep.   ...

Oftewel: de rest,en dat is toch nog het één en ander, zoals die Meiden van Halal etc., is het niet. Niet succesvol, en niet leuk:
  Multicultureel worden, blijft een probleem voor de Publieke Omroep, vinden ook de bezoekers. Voor Euclidia Ramos (28) uit Kaapverdië is Raymann is Laat het enige programma dat ze bij de ‘publieken’ volgt. ‘Al die andere programma’s zijn zo negatief, de goede dingen zenden ze nooit uit. Dit programma doet dat wel. Bij Raymann gaat het over de grappige dingen uit het dagelijks leven.’ Ze vindt dat overigens niet de schuld van de omroepen, maar van de allochtonen. ‘Wij moeten onszelf beter verkopen, Jörgen is de enige die dat wel doet.’

Om heel precies dte zijn: programma's als die Meiden van Halal etc. zijn nogal haatdragend, richting Nederland en Nederlanders: zij gaan ons met superieure hoofddoeken op wel eens vertellen wat we moeten doen en vinden.
    Maar ook Raymann is Laat is eigenlijk niet voor Nederlanders, ook Raymann zelf is regelmatig kritisch over gedrag en meningen van Nederlanders, en die kritiek is er niet de andere kant op - het is feel good voor allochtonen, voornamelijk Surinamers:
  Surinaamse Cindy Herie (38) kijkt liever naar de commerciëlen. ‘De NMO is te religieus. Raymann is zo leuk omdat we dat kennen. Het is onze cultuur.’

Maar als het over Nederlandse voorkeuren gaat, ligt het hebben van voorkeuren anders:
  Producent Marc van Staveren snapt waarom dit programma bij allochtonen in de smaak valt. ... Het programma mag dan een succes zijn, een echt kijkcijferkanon zal het volgens Van Staveren nooit worden. ‘We hebben toch een kleurtje en dat schrikt ook veel mensen af.’

Kortom: niks aan de hand als een autochtone sfeer de allochtonen niet aantrekt (dat heet dan: "we vinden ons eigen spul zo leuk omdat we dat kennen") ,en heel fout als de autochtonen niet kijken naar iets dat ze niet helemaal snappen omdat ze de culturele referenties niet kennen - dan heet dan: "afschrikken".

Weer een oprisping vanuit multculti hoek (de Volkskrant, 25-05-2010, van verslaggever Paul Onkenhout):
  'Oprichten van brede moslimomroep is zeer urgent'

Kort na de Tweede Kamerverkiezingen zullen plannen voor een grote moslimomroep worden gepresenteerd. Zo kan het onderwerp nog worden besproken bij de kabinetsformatie, zegt initiatiefnemer Ton F. van Dijk.
    Van Dijks plan voor een moslimomroep ontstond door zijn deelname in de groep ‘Benoemen en Bouwen’ die onder leiding van Doekle Terpstra de verharding in het maatschappelijke en politieke debat over de multiculturele samenleving onderzocht.
    Van Dijk werkte zeven jaar voor de publieke omroep. Hij stond bekend als de ‘machtigste man van Hilversum’ en hervormde de programmering op de drie publieke netten.
    ‘Het is de taak van de publieke omroep om de pluriformiteit te waarborgen en de veelkleurigheid van de samenleving te tonen’, zegt Van Dijk. ...

Natuurlijk gaat het hemaal niet over pluriformiteit: het is echt niet bedoeling om moskeediensten en dergelijke te gaan uitzenden. Nee, het gaat maar om één ding: meer gekleurde koppen op de buis. Terwijl daar objectief ezien helemaal geen aanleiding voor is, zoals we gezien hebben. Natuurlijk is er wel een ideologische aanleiding - uit het bijbehorende interview:
  ‘Ik zie dat in de politiek en het maatschappelijke leven een tweedeling is ontstaan: zeg maar de moslims in Nederland en de rest.

Dit is de multiculturalistische vertaling van "Allochtonen en met name moslims komen voortdurend in het nieuws wegens allerlei achterlijkheden, zoals gedwongen uithuwelijken aan neven/nichten en dorpsgenoten". En daarom:
  Het zou heel goed zijn zijn als de publieke omroep ook de andere kant van het verhaal vertelt

Dat wil zeggen: om te laten zien hoe verlicht die moslims zijn. En de Van Dijk heeft de bekende steun:
  Volgens Van Dijk kan het plan op bijval rekenen binnen de publieke omroep. ‘Ik heb er met een aantal mensen over gesproken. En er is steun voor, ook van journalistenvakbond NVJ.’

En dat dit diep gaat bewijst het volgende:
  Volgens de huidige regels kan een nieuwe omroep pas over vijf jaar tot het bestel worden toegelaten. ‘Dus moet er een noodwet komen waarin staat dat tussentijdse toetreding mogelijk wordt gemaakt. Deze mensen moeten zo snel mogelijk meedoen in Hilversum. Dat is in ieders belang.’

Waarop de brandende vraag natuurlijk is: "Waarom is dit in ons belang?" De bevolking heeft haar mening al, als boven gezien: er zijn al veel te veel allochtonen op de buis. Er is maar één belang dat dit soort overwegingen overstijgt: "Anders branden ze het land plat".

Grappig genoeg komt de enige reactie uit "eigen kamp" (de Volkskrant, 28-05-2010, ingezonden brief van Ikram el Abodi (Huizen)):
  Goedwillende Nederlanders

Met verbazing las ik over de oprichting van een moslimomroep (Media & Mensen, 25 mei). Initiatiefnemer Ton F. van Dijk vindt dat ‘deze mensen’ moeten meedoen in Hilversum. Zo’n omroep toont de veelkleurigheid van de samenleving. Hoe komt hij hierbij?
    Ik ben een jonge moslimvrouw uit Marokko en ik erger me aan zogenaamd goedwillende Nederlanders (meestal zijn het PvdA’ers) die het de moslims zo naar de zin willen maken en die altijd zo goed weten wat goed voor ons is.
    Ik heb het geluk gehad dat ik heb geprofiteerd van de integratie en de Volkskrant lees en vraag me af: zijn we niet allereerst allemaal mens? Ik ben pas daarna ‘moslima’ en heb helemaal geen moslimomroep nodig (er zijn er trouwens al twee: de Nederlandse Islamitische Omroep en de nieuwe Stichting Moslim Omroep Nederland).
    Hoe komt het dat iedereen al vergeten is dat het in 2009 niet gelukt is om 50 duizend handtekeningen te krijgen voor Zenith, de zoveelste nieuwe moslimomroep.

Zo zie je  maar: op werkelijke alle regels bestaan uitzonderingen. Een uitzondering die in dit geval het scheepje van Ton F. van Dijk volkomen de grond in boort.

Maar de blanke man gaat door met zijn actie (de Volkskrant, 21-06-2010, door  Paul Onkenhout):
  Interview | Ton Verlind, voormalig mediadirecteur KRO

'Kritiek op publieke omroep is politieke hobby'

Bijna 30 jaar werkte Ton Verlind in diverse functies voor de KRO, maar hij spaart de omroep niet. ‘KRO en NCRV is veel van hetzelfde.’ En over het plan voor een alternatieve publieke omroep: ‘Dit is een initiatief van randstedelijke hobbyisten.’
...
De naderende fusiegolf, ingezet door Henk Hagoort, de voorzitter van de publieke omroep, zal er niet door worden voorkomen.

‘Die is ook onvermijdelijk. Je kunt niet met 24 partijen een goede publieke omroep op de been houden. Vijftien, tien omroepen zou beter zijn. Ik zou het drie, vier jaar geleden niet zo snel hebben geroepen, maar sommige partijen zijn ondervertegenwoordigd. En andere zijn oververtegenwoordigd.’   ...
    ‘Een belangrijke partij ontbreekt nog, de moslims. Ton F. van Dijk heeft veel kritiek gekregen op zijn initiatief voor een moslimomroep, maar zo’n grote groep Nederlanders kun je niet negeren. In een systeem dat is gebaseerd op representativiteit, moet je een uitvinding doen om ook die groep erbij te betrekken.’   ...

Ze betrekken zich al ... Bij hun schotel met thuiscultuur-tv ...

Een jaar later en we krijgen weer een nieuwe aanval op onze cultuur (de Volkskrant, 12-02-2011, van verslaggever Wilco Dekker):
  Publieke omroep moet allochtoner en vrouwelijker

De kaartenbakken van de praatprogramma's moeten op de schop: de publieke omroep wil dat er meer vrouwen en niet-westerse allochtonen op de televisie komen. En vooral in de nieuws- en actualiteitenrubrieken worden nog te vaak alleen blanke mannen opgevoerd.
    Dat heeft de Nederlandse Publieke Omroep vrijdag laten weten. De NPO liet vorig jaar onderzoek doen naar de mensen die (Nederlands) sprekend in beeld kwamen op de televisie. In programma's van de publieke omroep waren bijna vier op de tien sprekende personen vrouw (38 procent). Daarnaast was 9 procent niet-westers alllochtoon: Surinaams, Marokkaans, Antilliaans of Turks.
    Nederland telt volgens het CBS in tiotaal 11 procent niet-westerse allochtonen, 51 procent van de bevolkings is vrouw. ...

Inmiddels is twee keer geprobeerd om, een opinieprogramma te maken met vrouwen, en het waren twee faliekante mislukkingen. Inmiddels zijn ook vele pogingen ondernomen om extra allochtonen op de tv te krijgen - ook allemaal mislukkingen. Bij de laatste poging:  Zooo moslim, waren de Nederlanders na afloop ruim negatiever over moslims dan ervoor. Kortom: alle tekenen zijn dat er al ruim genoeg vrouwen zijn, en veel te veel allochtonen. Maar ja, we hebben een ideologie, hé...:
  De NPO heeft vorig jaar met het ministerie van OCW afgesproken dat er in 2015 een 'meetbare verbetering' te zien moet zijn op het gebied van vrouwen en meer kleur op de tv. NPO-bestuurder Ruurd Bierman wilde zich vrijdag niet vastleggen op een percentage. 'Het hoeft straks niet precies 51 en 11 procent te zijn. Maar wel meer dan nu.' Lukt dat niet, dan kan een boete volgen van maximaal een half miljoen euro.

Met bijzonder blinde vertegenwoordigers:
  Bierman noemt het vanzelfsprekend dat de Publieke Omroep probeert een afspiegeling van de samenleving te zijn.

Vanzelfsprekend is het dat de Turkse televisie volledig Turks is - Koerden en Armeniërs zijn er nauwelijks of niet te vinden (Koerds mag je niet praten). Laat staan immigranten. Vanzelfsprekend is het dat de Marokkanse televisie volledig Marokkaans is - berbers, Algerijnen en Tunesiërs zijn er nauwelijks of niet te vinden (berbers hoor je niet praten). Laat staan immigranten.
    Vanzelfsprekend is het dat de Nederlandse televisie Nederlands is. Immigranten hoef je daar nauwelijks te vinden. Als immigranten behoefte hebben aan hun eigen cultuur op televisie, gaan ze maar terug naar die cultuur. Daar is díe cultuur op de televisie.

De al genoemde Ali B. wordt, samen met Jörgen Raymann, gezien als de enige allochtoon op tv die ook maar een beetje leuk is. En hij gaat dan ook al de nodige jaartjes meer. En aangezien Raymann Surinamer is, telt de rest af tot nul. Met uitzondering dus van Ali B. (de Volkskrant, 21-05-2011, door Sara Berkeljon en Paul Onkenhout):
  Dag des Oordeels

Het tv-seizoen is ten einde. Wie topte? Wie flopte?
...
Ali B.
Ali B. ... Samen met een collegarapper ging hij in Ali B op volle toeren op bezoek bij de iconen van het Nederlandstalige lied. ... De aflevering met Willeke Alberti en Kleine Viezerik was één van de leukste. ... Ali, jarenlang weggezet als domme knuffelmarokkaan uit Almere. Met dit programma doet hij al z'n slechte platen en tenenkrommende mediaoptredens in suffe quizjes vergeten. ...

Dit laat zich zonder moeite vertalen: Ali B. maakte jarenlange 'slechte platen' en had 'tenenkrommende mediaoptreden in suffe quizjes', die hem terecht bestempelde tot  'domme knuffelmarokkaan uit Almere'. En nu heeft hij, toevallig, eens een keer iets aardigs gemaakt. Waarna Berkeljon en Onkenhout onmiddellijk en volkomen de bocht uitvliegen:
  Ali B. is de grootste winnaar van het televisieseizoen, want hij maakte het beste programma. Jammer dat die Nipkowschijf naar DWDD ging (dat moest blijkbaar een keertje), want Ali Bouali had hem verdiend. ... Gouden vondst. ...

Knuffelallochtoon pur sang, die Ali B.

En de knuffeltrend op tv wordt steeds erger - een enkel voorbeeld (de Volkskrant, 12-12-2011, tv-recensie, door Jean-Pierre Geelen):
  Gordijn

Alle belangrijke dingen beginnen met gordijnen die open gaan. Een toneelstuk, een standbeeld dat onthuld wordt en elke nieuwe dag van je leven.' De beeldspraak begon al met de eerste zin, in de nieuwe, vierdelige jeugdserie Het gordijnpaleis van Ollie Hartmoed, zaterdag door de VPRO uitgezonden.
    De 9-jarige Ollie (Teun Stokkel) leeft in een bonte familie, waarin zijn vader aan zijn derde huwelijk toe is en zijn moeder zwanger is van zijn nieuwe stiefvader. Het organogram van de serie telt maar liefst 25 personages ... Goedenavond, lieve VPRO-kinders. En welkom ook ouders, die met een knipoog onder anderen Leontine Borsato, Sebastiaan Labrie, Barry Atsma of Kitty Courbois kunnen herkennen.
    Het verhaal: de gevoelige Ollie wil, naar wens van zijn 100-jarige opa (Aart Staartjes), de boel bij elkaar houden. Het is een 'Kerstserie', en dus komt alles goed, verklapten de makers zelf in vele interviews. Omdat de familie ooit de winkel Het gordijnpaleis dreef, weet Ollie alles van gordijnen, de kapstok voor quasi diepzinnigheden: 'Als ramen de ogen van een huis zijn, zijn gordijnen de oogleden.' Of: 'Gordijnen zijn net als iemands oogopslag: ze zeggen meer dan duizend woorden.'
    Scenarioschrijver Robert Alberdingk Thijm en regisseur Norbert ter Hall (onder meer Waltz en A'DAM - E.V.A.) schuwden de lapjesdeken niet: zowel in de verhaallijn als visueel valt veel te beleven. Dat laatste ook dankzij veel nabewerking, waardoor niet bestaande gebouwen en stadsbeelden ontstonden in een surrealistische (Alex van Warmerdam-achtige) wereld waar verschillende tijdvakken en sferen door elkaar lopen. Mooi gedaan.
    Net als bij A'DAM - E.V.A. is de pr weer dik in orde. Een televisieserie die enkele dagen voor vertoning 'in première' gaat in Tuschinski, staat garant voor de eerste bulk aan rode-loperrubriekjes. Het heeft gewerkt: de eerste aflevering trok 577 duizend kijkers. ...

So far so good - een gewoon verhaal, een gewoon verlag. Tot aan dit:
  Het organogram van de serie telt maar liefst 25 personages, variërend van een alcoholist, een Marokkaans neefje ...

Zojuist hebben we vernomen dat het percentage Marokkanen dat in eigen kring trouwt op de 80 ligt uitleg of detail . Dus dat er slechts 20 procent buiten de eigen kring trouwt. Waaronder de Nederlandse kring. Die vermoedelijk inmiddels allemaal op televisie zijn geweest in jeugd- en andere series, als reclame voor het feit dat Marokkanen net zulke gewone Nederlanders zijn als u en ik.
   Overigens: inmiddels is ook de reclame vergeven van de allochtonen, net als het al wat oudere verschijnsel dat het NOS Journaal, als het de gewone man op de straat interviewt, nu met enige regelmaat de allochtonen in de meerderheid zijn uitleg of detail .

Een tijdje is er geen aandacht geweest voor deze verzameling. Ondertussen hebben we er wel een Surinaamse Journaal-presentatrice bij uitleg of detail . Aanleiding voor deze notitie is de vakantie van tv-recensent Jean-Pierre Geelen, zodat een ander tijdelijk zijn plaats inneemt. Met precies dezelfde praatjes uitleg of detail (de Volkskrant, 04-07-2013, tv-recensie, door Julien Althuisius):
  TV-bakkers

Tussentitel: Het bakken van taarten en koekjes appelleert aan iets nostalgisch; aan gezelligheid en veiligheid

Als je een paar jaar geleden had beweerd dat een kookprogramma gepresenteerd door Martine Bijl voor een seniorenomroep, geprogrammeerd in de zomer, elke aflevering meer dan een miljoen kijkers zou trekken, was je zo hard in je gezicht uitgelachen dat je voor de rest van je leven binnen was gebleven.   ...
    De toon van het programma sluit daar goed bij aan. In tegenstelling tot andere kookprogramma's valt bij Heel Holland Bakt nooit een kwaad woord. ...
De presentatie, de viool- en accordeonmuziek en de statige omgeving van het landgoed van Kasteel Broekhuizen in Leersum: het is bij elkaar een luchtig, onbezorgd en keurig geheel. Niets-aan-de-hand-tv op z'n allerbest. En dat gaat eigenlijk ook wel op voor de kandidaten. Want hoewel het programma Heel Holland Bakt heet, zijn de deelnemers nou niet bepaald een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving. Tenzij je vindt dat Nederland bestaat uit blanke verpleegkundigen uit de Randstad. Wat dat betreft mag Jan Slagter zich voor een tweede seizoen (want laat dat duidelijk zijn: dat móét er komen) laten inspireren door de brommende 62-jarige pensionado Evert: 'We flikkeren wat bij elkaar en zien wel wat eruit komt.'

Als je appelleert aan nostalgie, gezelligheid en veiligheid, is het laatste wat je wil om 'wat bij elkaar te flikkeren', oftewel de bommenleggers uitleg of detail en pistolenafschieters uitleg of detail erbij te mengen .


Naar Allochtone evenredigheid ,  of site home .