Allochtonen, integriteit: de zwarten van Zuidoost

Het globale verband tussen etniciteit of huidskleur en integriteit is bekend genoeg, meestal uitgedrukt in negatieve zin: hoe zwarter, hoe corrupter

. Hoewel misschien wat kort door de bocht, want een flink deel van het verhaal vindt al plaats tijdens de gang van Noordwest- naar Zuid- en Oost-Europa

.

Maar binnen een Noordwest-Europees land als Nederland is de regel bij uitstek geldig: hoe zwarter, hoe corrupter. En het meest zwart in Nederland, is traditioneel het stadsdeel Amsterdan-Zuidoost, in de volksmond geheten "De Bijlmer". Welke aanduiding het gemeentebestuur van Amsterdam formeel heeft afgeschaft, vanwege de slechte reputatie ervan. Mede veroorzaakt door de lokale corruptie. Voor een flink deel samenvallend met die binnen de lokale PvdA, want politiek gezien is bijna de hele zwarte bestuurderskaste lid van die partij.

De term "kaste" staat hier niet bij toeval. Eén van de kenmerken van een kastesysteem is dat de hogere kasten, in dit geval de bestuurders, onschendbaat zijn. Hier de eerste voorbeelden, beginnende met het geval van stadsdeelraadvoorzitter Elvira Sweet, van Surinaamse afkomst (de Volkskrant, 05-05-2006, van een verslaggever):

Voorzitter stadsdeel Zuidoost tweemaal met drank gepakt

Voorzitter Elvira Sweet van het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost is in haar eerste bestuursperiode 2002-2006 tweemaal aangehouden voor rijden onder invloed. Beide keren is ze veroordeeld.
Drank in het verkeer geldt als een misdrijf. ...

De laatste zin maakt het geval overduidelijk: vroeger was rijden onder invloed een pekelmisdaad, en een overtreding. De huidige maatschappelijke houding is heel anders. Een politicus met een misdrijf in har dossier is uiterst ongewenst. De oorspronkelijk reactie van de PvdA uit hetzelfde bericht: 'Volgens haar woordvoerder had de beschonken staat waarin de stadsdeelvoorzitter verkeerde geen relatie met haar werk: 'Het is een privé-aangelegenheid.' De uitgebreidere reactie formele reactie later was (de Volkskrant, 20-05-2006, van verslaggever Weert Schenk ):

PvdA: stadsdeelvoorzitter gaat vrijuit

Het landelijk PvdA-partijbestuur vindt dat stadsdeelvoorzitter Elvira Sweet van Amsterdam-Zuidoost in strijd met de integriteitcode heeft gehandeld door tweemaal onder invloed in een auto te hebben gereden. De misstappen zullen de PvdA-bestuurder evenwel niet worden nagedragen. ...
    In eerste instantie informeerde stadsdeelvoorzitter Sweet het PvdA-bestuur onvolledig. Ze had verteld dat ze in haar vorige bestuursperiode (2002-2006) een keer onder invloed was aangehouden. Volgens haar was de overtreding administratief afgedaan.
    Vrijdag erkende Sweet tegenover de partijbestuurders dat ze twee keer was gepakt met drank op achter het stuur.
    Omdat Sweet de kandidaatstellingcommissie voor de gemeenteraadsverkiezingen op de hoogte had gesteld, verbindt de PvdA hieraan geen gevolgen. De commissie zou de verklaring van Sweet hebben geaccepteerd. Nick Bolte, secretaris van de kandidaatstellingscommissie, zegt evenwel van niets te weten.
    Rijden onder invloed is een misdrijf. Het leidt tot een veroordeling en een strafblad. De PvdA-afdeling Zuidoost besloot in juni vorig jaar dat iemand met een strafblad niet op de kieslijst mocht staan.
    Het landelijk PvdA-bestuur meent dat Sweet verder kan functioneren omdat de stadsdeelvoorzitter met burgemeester Cohen van Amsterdam heeft gesproken over haar rijden onder invloed. De woordvoerder van Cohen bevestigt dat dit is gebeurd. ...

De waarheid is deze: je kan die Sweet niet aanpakken, omdat dan de zwarten in opstand zouden komen.

Het tweede geval is dat van deelgemeenteraadslid Ama Carr, van Ghanese afkomst (de Volkskrant, 07-04-2006, van verslaggever Weert Schenk):

Raadslid in opspraak na auto-incident

Ama Carr doet het af als een klein incident, dat inmiddels is opgelost. Maar het PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost wil desondanks niet zeggen wat er precies is gebeurd. Heeft ze gehandeld in strijd met de integriteitscode van haar partij? ‘Geen commentaar.’ Zoals ze op alle vragen over het incident geen commentaar heeft.

De 24-jarige uit Ghana afkomstige Carr heeft het bij Amsterdamse politieagenten helemaal verbruid. Bij een verkeerscontrole in februari werd ze achter het stuur in een auto aangehouden. Ze bleek geen rijbewijs te hebben en onverzekerd rond te rijden.
Carr had geen identificatiepapieren bij zich, zei ze. Ze gaf, naar later bleek, een valse naam, een vals adres en een valse geboortedatum op. Volgens de agenten gedroeg Carr zich ‘uitermate irritant’.
De hulpofficier van justitie die haar tas doorzocht, vond eerst haar visitekaartje van de PvdA met de slogan ‘eerlijk en daadkrachtig’. In de tas van de Ghanese zat ook haar paspoort met de gegevens. ...

Ook dit, het opgeven van een valse identiteit, is een misdrijf. Het rijden zonder verzekering en zonder rijbewijs zijn overtredingen, maar de combinatie met het misdrijf verergert ze natuurlijk. De 'uitermate irritante' houding van de verbalisant komt daar nog bij, en vult de interpretatie van het plaatje aan: mevrouw voelde zich natuurlijk een autoriteit die vrijwaring had van dit soort kleine regeltjes.
De reactie van de PvdA is waar het hier om gaat. De eerste reactie uit hetzelfde bericht:

'PvdA-afdelingsvoorzitter Nick Bolte zegt dat het incident geen reden was om de kandidatuur van Carr in te trekken: ‘We willen juist ruimte maken voor jong talent.’ Carr, die vijfde op de verkiezingslijst stond, werd met vijfhonderd voorkeurstemmen in de deelraad gekozen.
Bolte zegt niet te hebben opgekeken van het gedrag van Carr. ‘Dit is de Bijlmer. Jonge mensen doen dat.’ In het verkeer gebeuren wel meer dingen, stelt hij. ‘Er was geen drank in het spel. Dan was het een andere zaak geweest.’
Volgens hem heeft Carr zich onvoldoende gerealiseerd dat ze als politica in een glazen huis zit. ‘Ze moet nog leren hoe het werkt. Het is duidelijk dat dit een incident was in de categorie eens en nooit meer.’

Dit was zo opzichtig fout, dat er meteen een hausse aan reacties kwam (de Volkskrant, 10-04-2006, ingezonden brief van Pim Hol (Amsterdam)):

Bijlmer

Het PvdA-raadslid Ama C. zou bij politiecontrole geen identificatiepapieren hebben getoond, een valse naam en vals adres hebben opgegeven, en zich `uitermate irritant` hebben gedragen (de Volkskrant, 7 april). PvdA-afdelingsvoorzitter Nick Bolte zegt in een reactie daarvan niet te hebben opgekeken. `Dit is de Bijlmer. Jonge mensen doen dat`. Nou, we kunnen de komende jaren nog wat beleven met de PvdA in Amsterdam als het gaat om zorgvuldig en integer stadsbestuur.

En (de Volkskrant, 12-04-2006, ingezonden brief van Jaap van Kooten, PvdA-lid (Amsterdam)):

Integriteit

Aan politiek kun je alleen geloofwaardig doen als er geen enkele twijfel is aan je integriteit. Dit staat in de interne gedragscode van de PvdA. Een deelraadslid dat onverzekerd rondrijdt, geen rijbewijs heeft en een valse naam opgeeft, heeft dan ook heel wat uit te leggen (Binnenland, 7 april).
Dat volksvertegenwoordiger Ama Carr geen commentaar geeft, getuigt van minachting naar haar kiezers en naar de PvdA. Nog bonter maakt afdelingsvoorzitter Bolte het, hij vergoelijkt het gedrag van Carr door te zeggen dat er in het verkeer wel meer dingen gebeuren. Beide politici zouden de eer aan zichzelf moeten houden en opstappen. Of in rond Amsterdams: opkrassen!

En (de Volkskrant, 15-04-2006, ingezonden brief van D. Hesting (Amsterdam)):

Gelden in de Bijlmer andere normen?

Bij een verkeerscontrole in februari werd Ama Carr, PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost, aangehouden (Binnenland, 7 april). Ze bleek geen rijbewijs te hebben en onverzekerd rond te rijden. De reactie van afdelingsvoorzitter Nick Bolte is bijna even erg als het incident zelf. Zijn opmerking: `Dit is de Bijlmer, jonge mensen doen dat`, is buitengewoon stigmatiserend en verwerpelijk. Worden er in de Bijlmer andere normen gehanteerd dan elders? Een andere opmerking: `Er was geen drank in het spel. Dan was het een andere zaak geweest`. Bolte conformeert zich aan de afwijkende norm door deze uitlatingen te doen. De vraag is of het partijbureau en het landelijk bestuur van de PvdA dat ook doet. Als de wet niet meer gezien kan worden als norm, is het hek van de dam.

Maar de PvdA-bestuurder buigt niet voor publieke opinie en niet voor de handhaving van wet en fatsoen - als men moet kiezen tussen deze begrippen en die van de multiculturele solidariteit, gaat het laatste natuurlijk voor (de Volkskrant, 15-04-2006, ingezonden brief van Lourens Burgers, Fractievoorzitter PvdA A`dam Zuidoost (Amsterdam)):

Verklaring

In de Volkskrant wordt ingegaan op een gedraging van Ama Carr, PvdA-raadslid in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost. Zij bestuurde in februari zonder rijbewijs een auto. De hulpofficier van justitie heeft met Ama Carr een schikking getroffen (een boete) in verband met deze aangelegenheid, waarna de zaak als afgedaan kan worden beschouwd.
In een gesprek op 8 april heeft zij spijt betuigd van het gebeurde. Ik heb deze spijtbetuiging aanvaard. Ik wil daarbij opmerken dat het gebeurde in zijn algemeenheid onjuist was.
Het voorval heeft buiten het politieke domein plaatsgevonden. Door de schikking moet dit als afgedaan worden beschouwd.

Erg veel hypocrieter dan de heer fractievoorzitter het hier maakt kan het niet. Natuurlijk is het private en publieke domein van een politicus niet hetzelfde als dat van een gewone burger. De politicus heeft een kleiner privaat en een groter publiek domein. Een verkeersovertreding behoort voor een gewone burger tot het private terrein, maar voor een politicus is dat al wat minder duidelijk. Wat betreft het opgeven van een valse identiteit en het beledigen van politieambtenaren in functie ligt de zaak volkomen duidelijk: dit zijn geen potentiële overtredingen van een reglement, maar van de wet. Dit is voor een politicus overduidelijk deel van het publieke domein, en heeft dus weerslag op zijn functioneren, het politieke domein. En aangezien voor een politicus het vertrouwen van de burger het werkkapitaal van zijn functie is, is de gang van zaken rond Ama Carr veel meer dan voldoende reden haar onmiddellijk uit haar politieke functie te ontheffen. De opinies van de gewone burgers hierover zijn ondubbelzinnig.

Wat later ook gedekt wordt door de hogere regionen van de partij (de Volkskrant, 20-05-2006, van verslaggever Weert Schenk):

PvdA: stadsdeelvoorzitter gaat vrijuit

... Het partijbestuur neemt ook geen maatregelen nemen tegen Ama Carr die raadslid is in het stadsdeel Zuidoost. Vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart werd Carr zonder rijbewijs achter het stuur van een auto aangehouden. Ze gaf een valse naam op. ...
Het is voldoende dat Carr voor haar gedrag publiekelijk excuses heeft aangeboden.

Corruptie is als kanker: het corrumpeert alles.

Het derde geval speelt over wat langere tijd, en gaat over deelgemeenteraadslid Mohammed el Yaakoubi, van Marokkaanse afkomst (De Telegraaf, 29-12-2004, door Johan van den Dongen en Bart Olmer):

PvdA-raadslid dumpt vrouw in Marokko

PvdA-raadslid Mohammed el Yaakoubi van het Amsterdamse stadsdeel Geuzenveld-Slotermeer is in opspraak gekomen, omdat hij tijdens de zomervakantie zijn echtgenote - de moeder van hun twee zoontjes - zou hebben gedumpt in Marokko.

De vrouw, Habiba el Yousfi (27), wist tweeënhalve maand na het incident naar Nederland terug te keren en stapte naar de politie in Amsterdam. Volgens de officiële aangifte heeft El Yaakoubi in Marokko haar paspoort en verblijfsvergunning gestolen om haar terugkeer naar Nederland onmogelijk te maken. De Amsterdamse rechtbank stelde de vrouw onlangs op alle punten in het gelijk. ...
   In een noodkreet op internet schrijft Habiba dat haar man - behalve PvdA-raadslid ook ING-projectleider en informatieanalist - haar na een huwelijk van negen jaar als oud vuil achterliet in Marokko. Het gezin was daar afgelopen zomer op vakantie. " Toen ik ontdekte dat mijn kinderen weg waren, heb ik overal gezocht", aldus de verlaten vrouw.
   Terug in Amsterdam startte de PvdA-penningmeester bij de rechtbank een echtscheidingsprocedure. Het raadslid stelde dat hij niet wist waar zijn echtgenote verbleef. In krantenadvertenties riepen de rechtbank en een deurwaarderskantoor de 'spoorloze' Habiba op zich te melden. ...
    Op een schuiladres legt Habiba uit waarom ze op internet haar noodkreet heeft geslaakt. "Ons huwelijk werd slecht na de geboorte van onze zoons. Ik mocht niet buiten komen en zelfs niet opendoen. Mijn man was boos toen ik stiekem Nederlands ging leren."
    Hoewel de rechter haar alle rechten toekent, heeft Habiba op dit moment niets meer. Zonder kinderen, alimentatie en uitkering, in geleende kleren en onverzekerd zit ze ondergedoken. ...

Dus El Yaakoubi heeft niet alleen zijn vrouw gedumpt, hij heeft zich daarbij ook nog gedragen als een rat. Naar aanleiding hiervan is hij door de PvdA uit zijn functies gezet. Maar dit was allemaal een kleine twee jaar terug. Met rust over kwestie neergedaald ... (tussen twee haakjes: de berichtgeving in de Volkskrant over de kwestie was minimaal) (Elsevier.nl, 21-03-2006, door Bas Benneker ):

Dumper importbruid terug bij PvdA

Het voormalig Amsterdams raadslid van de PvdA Mohammed el Yaakoubi, dat in opspraak raakte omdat hij had geprobeerd zijn importbruid te dumpen in Marokko, is terug bij de partij die hem vorig jaar wegstuurde vanwege de kwestie.

El Yaakoubi is weer werkzaam als penningmeester van de PvdA in Geuzenveld-Slotermeer. Vorig jaar trad hij af nadat bekend werd dat hij zijn vrouw Habiba el Yousfi (28) had achtergelaten in Marokko, met medeneming van haar paspoort en verblijfsvergunning, en hun beide zoontjes.
Zijn echtgenote wist toch terug te keren en deed aangifte, waarop de rechter haar in alle opzichten in het gelijk stelde. De PvdA stuurde het deelraadslid aanvankelijk weg, maar zegt nu dat er niets bewezen is van de beschuldigingen. ...

Dit is natuurlijk schandalig. En de kwade wil die erachter steekt, wordt bevestigd door de uitspraak 'dat er niets is bewezen van de beschuldigingen'. El Yaakoubi is door de rechter veroordeeld naar aanleiding van de beschuldigingen van zijn vrouw, en daarmee zijn die beschuldigingen volledig en ondubbelzinnig bewezen verklaard. In feite is deze uitspraak een ondermijning van de rechtspraak, en erop gebaseerde gratiëring van El Yaakoubi een ondermijning van de rechtsstaat.

Ieder voor zich zijn dit incidenten, als zodanig ernstig genoeg als ondermijning van de politieke integriteit, maar niet een zaak om in een allochtone context te plaatste. De combinatie van de drie, allemaal spelende in Amsterdam, is dat wel. Dit aspect van de zaak is natuurlijk niet onbekend bij de betrokkenen, zie het volgende citaat (de Volkskrant, 07-04-2006, van verslaggever Weert Schenk):

Raadslid in opspraak na auto-incident

... De opmerking van PvdA-voorman Wouter Bos onlangs dat de vele nieuwe allochtone raadsleden een risico voor de partij vormen, is volstrekt niet van toepassing op Carr, zegt afdelingsvoorzitter Bolte. ‘Dit geval heeft niets te maken met haar kwaliteiten als raadslid.’...

Natuurlijk weet ook Bolte dat zijn verhaal niet opgaat voor de drie zaken tezamen, en dat er hier dus een bevestiging is van het door Bos geconstateerde gevaar, een opmerking waarop hij, vooral uit allochtone kring, heel veel kritiek heeft gekregen. Waarschijnlijk mede door die kritiek heeft men de waarschuwing dis niet in acht genomen. de reden ervan is ergens anders eens vermeld: het is ook voor een partij als de PvdA moeilijk voldoende mensen van allochtone afkomst te vinden, die ook maar enigszins aan de kwaliteitsnormen voldoen. Dus moet men terugvallen op types als reeds veroordeelde vrouw-dumpers.
Tussenconclusie: de wens naar een min of meer evenredige vertegenwoordiging van allochtonen in de politiek leidt nu al tot ondermijning van onze politieke normen en waarden, en is, bij voortzetting van dit beleid in gelijkblijvende omstandigheden een gevaar voor onze democratie. Het vervolg gaat alleen nog maar over de bevestiging hoe ernstig en wijdverspreid het probleem en het gevaar is.

Dat dit alles te maken heeft met de allochtone afkomst van de betrokkenen, blijkt uit een vergelijkbaar niet-allochtoon geval (Gemeente.nu, 12-09-2007):

PvdA-raadslid gemeente Hellendoorn uit fractie gezet

De PvdA in de gemeente Hellendoorn zet fractielid Ronald B. uit de fractie, omdat hij onlangs werd gearresteerd wegens huiselijk geweld. B. is nog niet voor de rechter verschenen. Mocht hij onschuldig worden verklaard, dan wil de fractie hem toch niet meer terug.
Er is wat de fractie betreft een onwerkbare situatie ontstaan. 'Het Openbaar Ministerie (OM) heeft zijn voorarrest met 30 dagen verlengd, dan is er wel sprake van een serieuze aanklacht. De beschuldigingen vallen niet te verenigen met zijn openbare bestuurlijke functie', aldus fractievoorzitter Paul Kleinmeulman.

Onderzoek
De fractie heeft B. unaniem verzocht om zijn zetel beschikbaar te stellen. Het raadslid heeft daar nog niet op gereageerd. Overigens verlengde het OM het voorarrest van B. omdat het onderzoek naar de aanklacht nog niet is afgerond.

En dit toont nog eens ten duidelijkste aan: de lankmoedigheid in de andere gevallen slechts is gebaseerd op één enkel argument: het accommoderen en faciliteren van de allochtone bestuurder en de allochtone stem.

En het zelfs nog sterker: zelfs als de zwarte corruptie door onderzoeken wordt aangetoond, gebeurt er uiteindelijk niets. Hier wat van die onderzoeken en de nasleep (de Volkskrant, 14-10-2006, door Weert Schenk ):

Achtergrond | Subsidies in Amsterdam Zuidoost

Vestzak, broekzak

Het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost is vergeven van een groot aantal stichtingen die zich zeggen te bekommeren om het welzijn van de inwoners. Vaak blijken raadsleden die over de subsidies beslissen zelf belangen te hebben in de stichtingen die het geld krijgen toegewezen. ‘Er is hier heel veel mis.’

... ‘Er is hier heel veel mis’, zegt een oud-raadslid van het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost, hoewel hij tijdens de raadsvergaderingen nooit een opmerking heeft gemaakt over die misstanden; dat was not done. Hij biedt aan voor een flink bedrag opening van zaken te geven. Een verzoek waarop de Volkskrant niet ingaat.
    ‘De hele raad kent de verhalen over belangenverstrengeling, corruptie en vriendjespolitiek, maar iedereen zwijgt. Ze hebben allemaal boter op het hoofd’, zeggen insiders.
    Niemand durft, uit angst voor represailles, met de eigen naam in de krant te staan. Betrokkenen die vinden dat de boel moet worden uitgemest, durven daarover alleen te praten in cafés buiten het eigen stadsdeel. Maar niet iedereen is oneerlijk, nuanceert een politicus. ‘Wie kritiek heeft, ligt eruit. Bovendien is belangenverstrengeling geen aantrekkelijk onderwerp, als je hier rustig over straat wilt blijven lopen.’ ...
    Oprichters van nieuwe stichtingen hebben gezien hoe het bij andere instellingen werkt en willen ook profiteren. Met een intimiderende houding kloppen ze aan bij het stadsdeelbestuur, zegt voormalig CDA-wethouder Hans Res. ‘Ze zeggen: als u ons niet inschakelt, blijft u zitten met het probleem van schoolverlaters, drugs, huiselijk geweld en andere problemen, die ze uit de beleidsstukken van het stadsdeel halen. Om te beginnen vragen ze anderhalf tot twee ton.’ Een afwijzing wordt moeilijk geaccepteerd. Om die reden bedreigde de voorzitter van de stichting Opo-oso Opo Sranan(tongo) onlangs tijdens een hoorzitting de eveneens uit Suriname afkomstige stadsdeelsecretaris in zijn eigen taal.

Mantel der liefde
De PvdA weigerde het VVD-voorstel te steunen om de contacten te verbreken met de stichting die de Surinaamse taal wil verheffen. De stichting mocht niet de dupe worden van het gedrag van de voorzitter, luidde het verweer. De PvdA wil de achterban niet voor het hoofd stoten. Missers worden met de mantel der liefde bedekt. Zo reed Ama Carr, een jong, toen nog kandidaat-raadslid van Ghanese afkomst zonder rijbewijs en gaf zij de politie een valse naam op. ‘Dat moet kunnen. Dit is de Bijlmer’, zegt de afdelingsvoorzitter van de PvdA.
    De banden tussen het bestuur van Zuidoost en de stichtingen zijn nauw. De Volkskrant vraagt aan het stadsdeel welk subsidiebedrag de stichting PEWA (Participatie, Educatie en Werk Amsterdam) ontvangt. Binnen een uur belt PEWA-directeur Roy Hofwijks naar de redactie. Vragen over zijn stichting kunnen beter aan hem worden gesteld.
    De voorlichter van het stadsdeel veronderstelt dat Elvira Sweet, de stadsdeelvoorzitter, met Hofwijks heeft gebeld. Zij is de enige met wie hij de vraag heeft besproken. De voorlichter legt het positief uit: ‘Ons bestuur zit dicht op de samenleving.’
    Als de voorlichter de krant laat weten dat het stadsdeel geen financiële relatie heeft met PEWA, zegt Roy Hofwijks tegen de verslaggever: ‘Je hebt toch net gehoord dat ik geen cent subsidie krijg.’

Hoe weet u dat het stadsdeel zojuist de vragen heeft beantwoord?
‘Ze kunnen niets anders zeggen.’

Heeft u vorig jaar of dat jaar ervoor subsidie aangevraagd?
‘Dat weet ik niet.’

U hebt wel subsidie gekregen.’
‘Laat me met rust. Klootzak.’

Hofwijks gooit de hoorn op de haak. Dat was in mei van dit jaar. In augustus speelt Hofwijks de hoofdrol in een rel over een zomerkamp in Tunesië voor 80 jongeren van 17 tot 27 jaar. Hoewel PEWA amper deskundigheid op dat gebied bezit, is er van het stadsdeel een subsidie van 28 duizend euro verstrekt. ...
    Nog twee leden van de PvdA-kandidaatstellingscommissie hebben zich gemeld voor subsidies van het stadsdeel; commissievoorzitter Helen Burleson-Esajas, namens de stichting Beheer Het Groeiend Monument en commissiesecretaris Nick Bolte, tevens voorzitter van de afdeling PvdA-Zuidoost, die zich ‘ambtelijk secretaris’ van de stichting Verzeker je Toekomst noemt, terwijl hij daar niet in dienst is.
    Burleson, Bolte en Hofwijks, die de meerderheid hadden in de selectiecommissie, moesten ervoor zorgen dat Elvira Sweet lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen werd, zeggen kritische PvdA-leden. In kleine kring was bekend dat Sweet in haar eerste bestuursperiode als stadsdeelvoorzitter tweemaal was veroordeeld voor rijden onder invloed. Op grond van de door de PvdA-leden bepaalde selectieprocedure zou ze met dit strafblad niet op de kandidatenlijst kunnen komen.

Onder de pet
De veroordelingen van Sweet werden onder de pet gehouden, maar werden dit jaar alsnog bekend toen Sweet voor de tweede keer stadsdeelvoorzitter was geworden. Nick Bolte verdedigde Sweet: ‘Elvira had privé een borrel gedronken.’ In de PvdA wordt gezegd dat Burleson, Bolte en Hofwijks een persoonlijk belang hadden bij de herverkiezing van Sweet: hun subsidies moesten worden veilig gesteld.
...     De omvangrijke Surinaamse achterban van de PvdA heeft het stadsdeel in zijn greep, zeggen PvdA-leden in Zuidoost. ...

De voorbeelden van belangenverstrengeling uit het artikel zijn elders verzameld. waar het hier om gaat is de geur van de beerput die uit deze verhalen opstijgt. Hier heeft de behoefte om allochtone te laten meebesturen er toe geleid dat men mensen heeft aangezocht die minder geschikt ware,. Vervolgens heeft men, en het is duidelijk wie men is: de PvdA, de eerste blijken van wanbestuur van die allochtone bestuurders onder het tapijt geveegd, onder het motto van "incidenten", en "we kunnen geen andere mensen anders vinden".
    Dit alles bevestigt het vermoeden dat op grond van culturele analyses elders op deze website al is uitgesproken: de geforceerde aanwezigheid van allochtone bestuurders met hun andere vormen van loyaliteit, leidt tot corrumpering van het Nederlandse politieke en maatschap-pelijke bestuur.
    Hiermee wil niet gezegd worden dat er geen bestuurders van allochtone afkomst aangetrokken mogen worden. Waar het om gaat is dat die allochtone bestuurders op dezelfde gronden worden geworven als anderen: op capaciteit - en dus niet op argumenten als representativiteit of allochtone evenredigheid.
    Gevallen als Amsterdam Zuidoost laten bovendien ook zien dat het idee van allochtone evenredigheid een gevaarlijk contraproductieve bijwerking kan hebben. Want waar dit soort gevallen uitkomen, zal daarna extra huiverigheid ontstaan juist om allochtonen aan te nemen.
    Deze zaak is op het moment van schrijven nog in afhandeling.

En hier is het vervolg (de Volkskrant, 18-10-2006, door Weert Schenk):

Achtergrond | Amsterdams stadsdeel heeft een prima subsidieverordening, maar die moet wel worden nagevolgd

Op papier is Zuidoost wel goed bezig

De bestuurscultuur in Amsterdam-Zuidoost is op zijn zachtst gezegd ondoorzichtig. Leden van de stadsdeelraad hebben soms belang bij subsidies die ze zelf verstrekken.

De accountantsdienst van de gemeente Amsterdam, Acam, heeft in april van dit jaar geconstateerd dat ‘het subsidieproces’ in het stadsdeel Zuidoost niet op orde is. Het toezicht op de toekenning van de subsidies en de controle op de bestedingen laten te wensen over, aldus Acam na de controle van de jaarrekening 2005.
    Volgens het stadsdeel Zuidoost is dit jaar een nieuwe subsidieverordening in werking getreden, waarin de regels aanzienlijk zijn aangescherpt. ‘Het subsidieproces is niet alleen inzichtelijker geworden, maar ook transparanter.’ Amsterdam-Zuidoost zit op de goede weg als het gaat om het reguleren van subsidieverstrekking, staat in een maandag uitgebracht persbericht.
    De subsidies in het stadsdeel staan ter discussie na een onderzoek van de Volkskrant. Politici in het stadsdeel bleken subsidies te verstrekken aan stichtingen waarin ze zelf belangen hebben. Vooral PvdA’ers zijn verweven met maatschappelijke organisaties. Gisteren werd bekend dat het Bureau Integriteit en de Rekenkamer van de gemeente Amsterdam de zaak gaan onderzoeken.
    Op schrift heeft het stadsdeel het goed geregeld. Er is sinds februari een nieuwe subsidieverordening. Uit onderzoek van het Utrechtse bureau Jacques Necker bleek echter dat de vorige verordening uit 2000 niet het grootste probleem was. Erger was dat de subsidieverlening niet volgens de voorschriften verliep.    ...
    De gemeentelijk accountantsdienst Acam stelde afgelopen voorjaar vast dat stadsdeel Zuidoost op het terrein van subsidiebeheer ‘nog belangrijke stappen’ moet maken.

Standaard.

Dat het niet alleen de Volkskrant is die de relatie tussen corruptie en etniciteit geconstateerd heeft, blijkt hier (de Volkskrant, 23-10-2006, ingezonden brief van G. Blankers (Amsterdam)):

Valse nota’s

Persoonlijke verrijking via subsidiegelden vindt al jaren plaats (het Vervolg, 14 oktober). Als controlerend financieel medewerker bij een stadsdeel van de gemeente Amsterdam heb ik geconstateerd dat met name allochtone organisaties de vetgevulde subsidiepotten goed weten te vinden.
    De politiek stimuleert aanvragen van ‘allochtone zelforganisaties’, zoals dat in welzijnsjargon heet. De aanvrager verzint een doel waar niemand bezwaar tegen kan hebben als gezondheidsvoorlichting aan allochtone bejaarden. De ingediende begroting ziet er aardig uit, maar is weinig concreet.
    De kans is heel groot dat de raad het voorstel goedkeurt. Nadat bijvoorbeeld 90 procent als voorschot is verstrekt, wordt na afloop een afrekening ingediend. Daarvoor is geen accountantsgoedkeuring vereist, want het voorschot valt onder de hoge drempel voor accountantscontrole.
    Uit ervaring weet ik dat de afrekening meestal aan alle kanten rammelt. Ik ben zelfs valse nota’s tegengekomen. Wanneer daar een opmerking over wordt gemaakt, is het antwoord dat elementaire boekhoudkundige kennis toch echt te veel gevraagd is.
    In de praktijk wordt maar hoogst zelden een voorschot teruggevraagd. De misstanden in Amsterdam Zuid-Oost zijn van een dergelijke omvang dat ik heel bang ben dat het zelfreinigende vermogen van de politici tekortschiet.

Wat betreft het laatste vermoeden (Volkskrant.nl, 23-10-2006, ANP):

Ed van Thijn onderzoekt PvdA-fractie Zuidoost

Oud-burgemeester Ed van Thijn van Amsterdam leidt het onderzoek naar de handelwijze van de fractie van de PvdA in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. Het onderzoek wordt ingesteld na een bericht in de Volkskrant over politici van de PvdA die subsidies zouden hebben gegeven aan stichtingen waarin ze zelf belangen hebben.
We hebben geen aanwijzigen dat er iets niet zou kloppen, maar we nemen het artikel serieus en stellen dit onderzoek in’, aldus een woordvoerster van de partij woensdag. Van Thijn onderzoekt of de partijleden in het stadsdeel zich aan de gedragscode van de PvdA hebben gehouden en of de kandidaatstelling in het stadsdeel voor de gemeenteraadsverkiezingen van begin maart dit jaar goed is verlopen.
Vorige week raakte al bekend dat op initiatief van het stadsdeel de subsidieverstrekking wordt onderzocht met hulp van het bureau Integriteit van de gemeente. Ook de Rekenkamer verdiept zich in de gang van zaken omdat het bureau Integriteit niet voldoen reikwijdte zou hebben om de onderste steen boven te krijgen. De Rekenkamer buigt zich vooral over belangenverstrengeling, de wijze van controle en hoe betrokken partijen met de subsidies omgaan.

Ed van Thijn heeft zich al vele malen laten kennen als een fervent ondersteuner van de allochtone zaak, deels vanuit, volgens eigen zeggen, gedeelde ervaringen van immigranten en vluchtelingen en hemzelf, als persoon van joodse afkomst. Dat is een slecht voorteken wat betreft zijn objectiviteit in deze zaak. Deze angst wordt op andere gronden gedeeld door anderen (Volkskrant weblog, 26-10-2006, door mula djadi):

Operatie Schone Handen PVDA Amsterdam Zuid Oost

En jawel de ene hand wast de andere hand. Wat lezen wij in de Volkskrant: Van Thijn leidt onderzoek naar PVDA fractie ZO. Leuk is Van Thijn niet een prominente PVDA-er, verbonden aan ondermeer de Boer en Croon Groep? De Boer en Croon Groep is aandeelhouder bij een subsidiespons in Zuid Oost alwaar Jaap van der Aa (ex PVDA wethouder en BCG) directeur van is. Is dit relevant voor het onderzoek. En als laatste opmerking waaraan gaat er getoetst worden? Jawel aan de gedragscode van de PVDA. Niet echt respectvol richting de kiezer lijkt mij aangezien die gedragscode een intern PVDA document is. Case closed voor 22 november zal wel de doelstelling zijn.

De stinkende beerput bestaande uit gelijke delen allochtone bestuurscultuur en autochtone-bestuurders-wegkijk-cultuur.

En dat wordt weer een jaartje nog eens keihard bevestigd (de Volkskrant, 20-12-2007, van verslaggever Willem Beusekamp):

Rekenkamer snapt PvdA niet in zaak sjoemelend deelraad-trio

Drie PvdA'ers terug in deelraad van Zuidoost, na eerder op non-actief te zijn gesteld | Deelraadsleden overtraden volgens Rekenkamer de regels van de Gemeentwet

‘Overtreding van de regels wordt door de Partij van de Arbeid getolereerd.’ Directeur Victor Eiff van de Amsterdamse Rekenkamer weet geen andere conclusie, nu de PvdA drie sjoemelende deelraadsleden weer in genade heeft aangenomen.
    Het trio, gekozen leden van de deelraad in stadsdeel Zuidoost, werd deze zomer door de Rekenkamer schuldig bevonden aan belangenverstrengeling, die in enkele gevallen tot persoonlijk voordeel leidde.
    Bepaalde stichtingen en/of activiteiten kregen van de deelraad subsidie, stichtingen waarbij de raadsleden privé waren betrokken. Hun nevenfuncties maakten zij niet, zoals verplicht, in alle gevallen bekend. De PvdA is met 17 van de 32 zetels veruit de grootste partij in het stadsdeel, voorheen de Bijlmer.
    André Bhola, Mala Eckhardt en Egbert Doest werden op non-actief gesteld, maar konden afgelopen dinsdag terugkeren in de deelraad. Een partijcommissie van goede diensten, onder leiding van Dick Dolman, voormalig voorzitter van de Tweede Kamer, oordeelde dat de drie PvdA’ers weliswaar ‘niet foutloos’ hebben geopereerd, maar dat er van ‘persoonlijke verrijking’ geen sprake was. Bovendien, aldus Dolman, waren ze door alle ophef al genoeg gestraft.
    Eiff: ‘Persoonlijke verrijking? Die term heeft de Rekenkamer helemaal niet gebruikt. Wij hebben het over persoonlijk voordeel. Het is een heel oude truc, uit de tijd van Napoleon. Je overdrijft de beschuldiging, maakt er verrijking of zakkenvullen van en ontkent vervolgens die niet-bestaande beschuldiging.’
    De directeur van de onafhankelijke lokale Rekenkamer verwijst naar de Gemeentewet. ‘De integriteitsregels maken geen enkel misverstand mogelijk. Je meldt als raadslid wat je functies in de maatschappij zijn en zodra er gestemd wordt over zaken die jouw zakelijke belangen raken, onthoud je je van stemming. De betrokkenen hebben die regels overtreden.’
    Eiff: ‘Ik heb in het rapport van Dolman niet kunnen lezen dat onze bevindingen, belangenverstrengeling en persoonlijk voordeel, onderuit worden gehaald. De raadsleden hebben een redelijke vergoeding ontvangen voor de door hun verleende diensten, aldus Dolman. Ik moet derhalve vaststellen dat de PvdA overtredingen van de regels tolereert.’
    Ondanks de duidelijke regels ontbreken sancties. Eiff: ‘Het is aan de politieke partijen om maatregelen te nemen. Ik geef verder geen oordeel over de opstelling van de PvdA. Ik veroorloof mij wel om mijn verwondering over de gang van zaken uit te spreken.’
    Lodewijk Asscher, leider van de Amsterdamse PvdA, is het eens met de Rekenkamer: ‘De bevindingen van de Rekenkamer blijven overeind, er zijn fouten gemaakt. Ik moet mij echter neerleggen bij het besluit van het landelijk partijbestuur. Het legt wel een buitengewoon zware verantwoordelijkheid op de hele Amsterdamse PvdA.’

Van deze kwestie is nog maar een deel in de publiciteit gekomen, zie deze latere bron (HP/De Tijd, 08-02-2008):

Amsterdam draait door
...
Dubbele fraude in Amsterdam-Zuidoost

Uw eigen stichtingen, familieleden en woongroep subsidiëren - als PvdA-politicus in Amsterdam komt u ermee weg. Zeven politici liepen vorig jaar tegen de lamp nadat de Volkskrant een onthutsend artikel had gepubliceerd over belangenverstrengeling in Amsterdam-Zuidoost. En die beschuldigingen klopten, stelde de lokale Rekenkamer vast. De plaatselijke politici - onder wie vijf PvdA'ers - beslisten mee over het verlenen van subsidies aan instellingen waarin ze zelf een belang hadden. Vier van hen profiteerden daar .
persoonlijk van.
    Wat te doen? Nou, laat dat maar aan de PvdA over. Die liet een tweede onderzoek uitvoeren, en o verrassing, dat concludeerde dat er eigenlijk niets aan de hand was.
Een derde onderzoek moest het finale oordeel vellen, en ja hoor, dit onderzoek door een PvdA-commissie onder leiding van Dick Dolman oordeelde eveneens buitengewoon mild over al het cliëntelisme. Vrolijk was wel de redenering van Dolman c.s., namelijk dat de bekritiseerde politici niet zoveel valt te verwijten omdat de belangenverstrengeling past in 'de heersende bestuurscultuur' van het multiculturele Amsterdam-ZO. Drie PvdA-raadsleden die tijdelijk waren geschorst, mochten weer gewoon aan de slag.
    Directeur Victor Eiff van de Rekenkamer kon al deze gekkigheid niet meer aan. Hij liet weten dat verder onderzoek naar de integriteit in Amsterdam-Zuidoost zinloos is. Want: "Overtreding van de regels wordt door de PvdA getolereerd:'
    En dan is het moment daar voor de burgemeester om zich uit te spreken. Als duidelijk is welke kant de knikkers uit rollen, spreekt Job Cohen zich uit voor... de winnende partij. De Rekenkamer kreeg een publieke vermaning. Daar moeten ze, volgens Cohen, niet denken dat ze heilig zijn.
    Daarmee is de cirkel rond, zo blijkt uit een verslag van de journalist die het hele schandaal naar buiten bracht, Weert Schenk van de Volkskrant. In het Jaarboek Onderzoekjournalist onthult Schenk namelijk dat de toenmalige PvdA-voorzitter Michiel van Hulten grote druk op de Volkskrant heeft uitgeoefend om het verhaal niet te publiceren. Een dag voor publicatie belde Van Hulten meerdere keren met de hoofdredactie van de Volkskrant en 'gooide zijn volle gewicht in de schaal'. Kortom: de PvdA-top is vanaf het begin vastbesloten geweest de deksel op de doofpot te houden.
    De telefoontjes van Van Hulten hadden weinig zin. Want de Volkskrant publiceerde gewoon.
    Maar ho, wat schrijft Schenk nog meer in het Jaarboek Onderzoeksjournalistiek?
Lezen we dat goed? Ja, daar meldt Schenk dat hij zich ook bezig heeft gehouden met een onderzoek naar 'een geheim besluit' van het stadsdeel om 'een mislukt liefdesavontuur van een voormalig bestuurder' af te kopen. "Het blauwtje dat de bestuurder bij een ambtenaar loopt, kost de overheid zeker 360.000 euro."
    De gemeente heeft daar zelf onderzoek naar gedaan, zonder veel resultaat.Schenk: "Tegenover mij bevestigen de vier meest bij de regeling betrokken ambtenaren anoniem het geheime besluit van het stadsdeel. Het contract kan echter niet worden ingezien. Omdat tegenover de anonieme bronnen de keiharde ontkenning staat van het stadsdeel, besluit de hoofdredactie af te zien van publicatie:'
    Tja. Iemand zit hier te jokken. Ook pogingen van HP/De Tijd om daar helderheid in te verschaffen, zijn vastgelopen.   ...

De walmende stank van het riool.

Maar denk niet dat de PvdA niet kan optreden. Als er echt iets ernstigs gebeurt, kan ze dat wel degelijk (de Volkskrant, 28-12-2007, van verslaggever Willem Beusekamp ):

Fractievoorzitter PvdA in Amsterdam onder vuur

...   Van der Garde (1973) ontsloeg daags voor Kerstmis op staande voet huiscolumnist en partijsitebeheerder Marcel Duyvestijn. Hij had een kritisch opiniestuk geschreven, samen met partijgenoot Job van Amerongen en de cineast Eddy Terstall, tegen ‘de linkse reflexen in het debat rond de multiculturele samenleving’. De kop: Schiet niet op de boodschapper.
    Van der Garde schoot wel en ligt sindsdien zelf onder vuur. Afgelopen maandag kwam iets meer dan de helft van de fractie bijeen – de overige leden zijn met vakantie. Duidelijk werd dat de actie van Van der Garde in slechte aarde was gevallen. Direct na het ‘informele beraad’ maakte de fractievoorzitter bekend dat zij terugtreedt als voorzitter van de stichting die optreedt als werkgever van de negen fractiemedewerkers, onder wie Duyvestijn. De huiscolumnist zelf mag weer aan de slag.
    Of dat voldoende is, valt te betwijfelen. De partijsite is overstroomd met negatieve reacties op ‘de Pol Pot van de Amstel’ en ook in de fractie gaan er stemmen op om ‘zolang niemand de eer aan zich zelf houdt’ op de eerste fractiebijeenkomst van het nieuwe jaar op 7 januari Van der Garde te verzoeken plaats te maken voor een ander.   ...

Kijk, dat is nu eens daadkracht. Maar dit is natuurlijk echt ernstig. Als allochtonen verzetskransen de gracht in trappen, is dat simpele baldadigheid. En die gevalletjes van zelfbevoordeling en wapenbezit zijn helemaal klein spul. Maar dit, zo'n ernstige overtreding van al het goede in de maatschappij, als een stuk dat kritisch is over het allochtonenbeleid van de PvdA, dan weten we de hakbijl meteen te vinden.
Denk overigens niet dat de stoere taal van de overige partijleden ergens toe hebben geleid. Ze zit nog steeds hoog en droog in haar functie (mei 2008) - meer rond mevrouw Van der Garde hier

.

Terug naar nog meer voorbeelden van de kleinigheden die mevrouw Van der Garde helemaal niet storen (de Volkskrant, 08-03-2008, van verslaggever Weert Schenk ):

Deelraadslid in Zuidoost dreef een illegaal café

Het PvdA-raadslid Ernest Owusu Sekyere in het Amsterdamse stadsdeel Zuidoost heeft volgens de politie jarenlang een illegaal café gedreven achter zijn slijterij Sadisco. Bij een onverwachte politiecontrole stond de partner van Owusu Sekyere achter de bar. Ze had een doorgeladen pistool binnen handbereik. Er waren ongeveer vijftig bezoekers. Vrijdag werd de slijterij op last van burgemeester Cohen gesloten.
Owusu Sekyere is volgens politiebronnen nog steeds eigenaar van de slijterij, hoewel hij zich vorig jaar bij de Kamer van Koophandel liet uitschrijven. Zijn partner heeft bekend dat zonder vergunning en tegen betaling alcoholhoudende consumpties werden verkocht. ...

Ach ja ... De rimboe ...

Gevolgd door (Volkskrant.nl 26-03-2008, van verslaggever Weert Schenk ):

PvdA Bijlmer wist van illegaal café deelraadslid

De PvdA in Amsterdam-Zuidoost heeft Ernest Owusu-Sekyere lid van de stadsdeelraad gemaakt, terwijl de partij wist dat hij al jarenlang een illegaal café in zijn drankgroothandel dreef. Dit blijkt uit een brief van stadsdeelvoorzitter en PvdA-lijsttrekker Elvira Sweet, waarover de Volkskrant beschikt.
    Bij een politiecontrole vorige maand in drankengroothandel Sadisco waren er vijftig bezoekers. Ook lag er een doorgeladen pistool. Achter de bar stond de partner van Owusu-Sekyere. Burgemeester Cohen sloot het bedrijf begin maart.
    Owusu-Sekyere, een invloedrijk man in de Ghanese gemeenschap in Zuidoost, is voor de PvdA een belangrijke stemmentrekker. De partij haalde hem in 2005 binnen. Owusu-Sekyere zat toen al drie jaar in de stadsdeelraad, eerst voor GroenLinks, later als eenmansfractie.
    In 2002 waarschuwde het stadsdeel Owusu-Sekyere dat hij geen drank mocht verkopen aan particulieren. Na een politierapport beloofde Sweet in 2004 aan Owusu-Sekyere te kijken of ze iets voor hem kon doen. In mei 2005, schreef Sweet hem dat ‘haar is gebleken dat het bestemmingsplan geen detailhandel en horeca toestaat’. Enkele maanden later zette de PvdA Owusu-Sekyere hoog op de kandidatenlijst voor de deelraadsverkiezingen.   ...

Net Afrika...

Aangespoord door een opmerking (bron verloren) dat de wegens racisme afgetreden zwarte wethouder Buyne geadviseerd werd door Ed van Thijn, googlede de redactie op de combinatie, en kreeg het volgende resultaat (amsterdam.pvda.nl, 05-11-2006, door Wouter Gortzak ):

Goede bedoelingen, verkeerde uitkomsten (1)

Gedoe in Zuidoost. PvdA-fractie vraagt om een onderzoek van de Rekenkamer. Burgemeester Cohen wil nieren proeven op integriteit. Een commissie Van Thijn houdt de PvdA-Zuidoost tegen het licht. De PvdA Zuidoost.(1) Daar hoor ik ook bij. Toen actief, nu aan de zijlijn. Wat vind ik ervan? Aflevering 1, die voorthinkelt op voetnoten.

Noten:
(1) Het PB heeft en commissie ingesteld om te onderzoeken of de kandidaatstellingsprocedure voor de gemeenteraadsverkiezingen 2006 conform de regels is verlopen, en om na te gaan op welke wijze het functioneren van de afdeling Amsterdam ZO en het afdelingsbestuur kan verbeteren en daar voor aanbevelingen doen. De commissie bestaat uit Ed van Thijn (voorzitter), Jan van der Moolen en Hennah Buyne ...

Misschien ten overvloede: Ed van Thijn is een van de allerergste multiculturalisten, die bij het minst of geringste vertoon van kritiek op allochtonen, of immigranten in he algemeen, het lot van de joden in de Tweede Wereldoorlog erbij haalt, er schande van spreekt dat Nederland toen niet alle joden heeft opgenomen, en zweert dat hij zoiets nooit nog een keer zal laten gebeuren, doelden op de hedendaagse immigratie van voornamelijk allochtonen.
Het moge dan ook geen verwondering wekken dat de commissie VanThijn-Buyne niets heeft opgeleverd om de bestuurscultuur in links en allochtoon Amsterdam Zuid-Oost te verbeteren. Een paar jaar later was er een nieuwe affaire, een nieuw onderzoek van de Amsterdamse Rekenkamer dat vernietigen oordeelt, en een een nieuwe commissie van prominente PvdA leden, dit keer onder leiding van Dick Dolman, die natuurlijk opnieuw vond dat je de allochtone bestuurderen niet op hun wangedrag hoefde afrekenen, zie boven.

En ook de uitkomst van de zaak van de illegale caféhouder en wapenbezitter is volgens verwachting (de Volkskrant, 16-04-2008):

PvdA'er vrijuit ondanks illegaal café

Het jarenlang exploiteren van een illegaal café heeft voor het PvdA-deelraadslid Emest Owusu Sekyere in Amsterdam-Zuidoost geen politieke gevolgen. Ook stadsdeelvoorzitter Elvira Sweet, zijn partijgenoot die verantwoordelijk is voor de handhaving van de vergunningen, kwam dinsdag tijdens een extra raadsvergadering over de kwestie niet in problemen.
Sweet zei erop te hebben vertrouwd dat Sekyere na een gesprek met haar in 2004 geen drank meer zou verkopen aan particulieren in zijn drankengroothandel Sadisco. Maar Sweet wist niet dat er na die tijd nieuwe politierapportages waren over illegale activiteiten. Elvira Sweet zei dat het onacceptabel is als bestuurders oneigenlijk gebruik maken van informatie die ze in hun ambt verkrijgen. Daarom kon ze niet verhinderen dat de invloedrijke Ghanees hoog op de kandidatenlijst kwam van de PvdA.

Tegen de hogere kaste ga je niet in.

Ook één van de zaken waar de bestuurderskaste goed in is, is het vermijden van lastige vragen (de Volkskrant, 06-09-2009, door Willem Beusekamp):

'Elvira Sweet is van haar Bijlmertroon gevallen'

Vooral op zijn advies, zegt haar woordvoerder, weigerde Bijlmervoorzitter Elvira Sweet (PvdA) vorige week vrijdag op tv in debat te gaan met jonge bewoners van haar stadsdeel, officieel Amsterdam-Zuidoost.
    ‘Wij menen dat een welles-nietes gesprek over de geweldsgolf in ons stadsdeel tussen mevrouw Sweet en de jongeren geen zin heeft’, aldus de woordvoerder. De jongeren reageren furieus.
    Een van die jongeren heet Kiddo Cee (33), Bijlmer-rapper en de man van de spraakmakende rapvideo Vieze Meid. Kiddo Cee zou samen met een andere Bijlmerjongere, Miss Brownie (37), de stadsdeelvoorzitter bij Pauw & Witteman willen voorhouden dat zij en andere lokale politici niet of te weinig luisteren naar de straat.
    Het gesprek ging op verzoek van Sweet dus niet door, de rappers waren niet langer welkom, ook niet als publiek in de zaal. De stadsdeelvoorzitter verscheen alleen.
    Kiddo Cee in een schriftelijke reactie: ‘Ons hart is bitter. Even hoopten we, even geloofden we. Maar met deze actie in een poging ons monddood te maken, de media te sturen op een wijze waarop de onderwereld dit ook altijd tracht te doen en de confrontatie niet aan te durven gaan met mensen die weten wat er speelt, is Elvira Sweet genadeloos van haar toch al ineengestorte Bijlmertroon gevallen.’    ...
    Elvira Sweet besloot onlangs zich bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart volgend jaar niet langer verkiesbaar te stellen.

Dat laatste is een grote verrassing. Vermoedelijk waren de voorgaande affaires

toch uiteindelijk teveel voor de PvdA.
De redactie legde de bovenstaande foto voor aan een vriend die van niets wist, met de vraag: "Wat vind je nou van haar?" Na enig goed kijken was het antwoord éénwoordig: "Verwaand".

Een reden om een betere aanpak met betere bestuurders in te zetten - zou je zeggen ... Hier is de werkelijkheid (de Volkskrant, 10-09-2009, door Willem Beusekamp):

'Alsof iedereen in de stress zit'

Interview Muriel Dalgliesh | Het geweld is niet exclusief voor de Bijlmer, zegt de PvdA-aanvoerder van Zuidoost. 'De wereld is keihard geworden.'

Als de vernieuwde flats volop in de zon staan, zoals deze vrijdagochtend, en de fractievoorzitter van de lokaal grootste politieke partij binnenkomt, kan er weinig meer stuk in de Amsterdamse Bijlmer.
    Muriel Dalgliesh (54): 'Het is een geweldig stadsdeel, wat je er verder ook over zegt. Ruime woningen, elke dag straatmarkten, gezellige winkels, talloze festivals en in alle buurten heerlijke barbecues. Dat alles heeft een enorme aantrekkingskracht op vooral niet-westerse nieuwkomers.'
    Dalgliesh, geboren in Paramaribo, sinds 1975 in Nederland en nu twee jaar aanvoerder van de PvdA-fractie in stadsdeel Zuidoost, wordt getipt als de nieuwe 'koningin van de Bijlmer, opvolger van Elvira Sweet die er volgend jaar mee stopt. ... Het stadsdeel met z'n 81 duizend bewoners staat de afgelopen maanden echter niet in het zonnetje door de kleurrijke markten. Alleen al dit jaar vielen er drie doden bij in totaal 22 schietpartijen.
    Dalgliesh: 'Het vuurwapengeweld heeft een tsunami aan media-aandacht veroorzaakt. Ik vind dat heel goed. Ook ik wil weten of het wapenbezit hier is toegenomen en waar dan die wapens vandaan komen. Uit België wordt gezegd, en via internet.' Dalgliesh noemt het geweld niet exclusief een Bijlmeraangelegenheid: 'De wereld is kei- en keihard geworden. ...
    Wel specifiek Bijlmer is volgens Dalgliesh de enorme doorstroom: twintigduizend Bijlmerbewoners wonen er per saldo korter dan vijf jaar. ...

Gunst, de alom bekende smoezen: elders in de wereld is er ook criminaliteit, dus de criminaliteit bij ons is oké. Want stel je voor...ons heeft een kleurtje, en kan natuurlijk niet fout zijn. Op televisie worden ondertussen de beelden van de zwarte rap- en gangcultuur vertoond.
Dat belooft weer wat voor de toekomst ...
Maar waar het hier eigenlijk om gaat: Surinaamse bestuurder wordt vervangen door Surinaamse bestuurder. Het teken van bestuurlijke inteelt. Met een kleurtje. Racistische inteelt. Met dezelfde gevolgen als lichamelijke inteelt: geestelijke zwakte en onmacht.

Maar er lijkt nu toch een wat andere wind te zijn gaan waaien (de Volkskrant, 11-10-2012, door Jaap Stam):

Politieke chaos in Amsterdam Zuidoost

Wie big mama passeert, is in de Bijlmer uitgespeeld

Er is een machtsstrijd gaande in Amsterdam Zuidoost, beter bekend als de Bijlmer. Na berichten over belangenverstrengeling en vriendjespolitiek wilde stadsdeelvoorzitter Marcel la Rose (PvdA) schoon schip maken. Maar hij moest het uiteindelijk afleggen tegen een clubje oudgedienden uit zijn partij.

Tussentitels: Zelfs in een bananenrepubliek zou men zich hiervoor schamen - Marijke Shahsavari - CDA-fractievoorzitter in de Amsterdamse gemeenteraad

Mala Eckhardt (PvdA), voorzitter van de deelraad van Amsterdam Zuidoost, moet de mail in grote woede hebben geschreven, ze barst van de tikfouten. Eckhardt eist dat haar fractiegenoot Toon Geenen zijn schriftelijke vragen over het Kwakoe Zomerfestival intrekt. Hoe haalt hij het in zijn hoofd zijn partijgenoot en stadsdeelwethouder Muriël Dalgliesh voor de voeten te lopen? Die heeft niet eens de ruimte gehad haar verhaal te doen in de fractie.
Het 271 woorden tellende mailtje aan de fractie, verstuurd op 16 augustus, de dag dat Geenen zijn vragen heeft ingediend, is veelzeggend. Het gaat over Kwakoe, het Afro-Surinaams festival in Amsterdam, waarover jaar in jaar uit gedonder is.
Geenen wil weten waarom het stadsdeel nu wel geld stopt in het festival. Want Marcel la Rose, de door zijn eigen PvdA weggejaagde stadsdeelvoorzitter (een soort burgemeester), mocht er geen cent in steken. ...

Mala Eckhart is zwart. Toon Geenen is niet-zwart. Net als Marcel la Rose, ingeschakeld toen voorgaande zwarte bestuurders (onder leiding van vorig deelraadvoorzitter Elvira Sweet) er een puinhoop van gemaakt hadden.

Raadsvoorzitter Eckhardt is een van de PvdA'ers die zwaar zijn beschadigd door de integriteitsaffaire die Zuidoost een jaar of zes geleden in haar greep had.
La Rose treedt in 2010 aan om het stadsdeel uit te mesten. Zeer tegen de zin van een deel van de oude garde van de PvdA. Dat is al lang gebeurd, vinden zij, voor zover er al iets uit te mesten viel.

Een keiharde leugen - zoals boven gezien. Of door dit:

In 2006 en 2007 blijkt dat veel deelraadsleden, vooral PvdA'ers, in 'subsidieparadijs' Zuidoost stemmen over subsidies voor welzijnsorganisaties waarin zij belangen hebben. Subsidies worden nogal eens verstrekt langs etnische lijnen. Zo verzekert de PvdA zich van de steun van maatschappelijke organisaties en hun achterban. ...
De Rekenkamer van Amsterdam stelt vast dat drie PvdA'ers, onder wie Eckhardt, er zelfs persoonlijk voordeel van hebben gehad.

Daarna hebben ze zelf een corrupt onderzoek laten doen door PvdA-multiculturalisten (was dat niet Ed van Thijn?):

Een contra-expertise, in opdracht van de PvdA Zuidoost, pleit hen daarvan vrij.

Waarna La Rose er door de zwarten is uitgewerkt:

De PvdA Zuidoost is al jaren een ruzieclub. Een stoet van commissies heeft in de loop der tijd schandalen en schandaaltjes onderzocht en aanbevelingen gedaan voor een beter functioneren. Op dit moment onderzoekt Walter Etty, oud-wethouder van Amsterdam, de onverkwikkelijke aftocht van stadsdeelvoorzitter La Rose.

Maar nu hebben ze het tij tegen, want de nieuwe PvdA-aanvoerder in Amsterdam lijkt niet corrupt:

Dat hun handelen op zijn minst bedenkelijk kan worden genoemd, blijft overeind. En dat is onaanvaardbaar, vindt de Amsterdamse PvdA-leider Lodewijk Asscher. ...
'De PvdA Amsterdam heeft de politieke cultuur van de PvdA Zuidoost gediskwalificeerd. Ze zijn verketterd, dat voelen ze tot op de dag van vandaag', zegt een prominente Zuidoost-politicus van een andere partij. 'La Rose heeft niet mee gehuild met dat leed. Sterker, hij deed er nog een schepje bovenop. Hij zou korte metten maken met het cultuurtje van: voor-ons-gelden-de-regels-niet. Dat heeft hem de kop gekost.'

En kennelijk is de Volkskrant meegedraaid, want nu krijgen wee een redelijk volledig verhaal:

De komst van La Rose
Nick Bolte, voorzitter van de PvdA-afdeling Zuidoost, heeft het goed voor elkaar, vindt hijzelf in de herfst van 2009. Er staat weer een 'big mama' op nummer-1 op de conceptlijst van de deelraadverkiezingen van maart 2010: Muriël Dalgliesh. Zij wordt de nieuwe voorzitter van het stadsdeel, want in Zuidoost is de PvdA de baas.
    'Zuidoost is een Caraïbische samenleving waar het om vrouwen draait. Big mama's moeten de leiding hebben, dan weet ik ten minste dat er wat gebeurt', vindt Bolte. De afdeling beslist anders en kiest Marcel la Rose als lijsttrekker.
    La Rose is een nieuweling in de politiek die wil afrekenen met het imago van bananenrepubliek dat kleeft aan Zuidoost. Hij zegt het in andere bewoordingen - hij wil 'de bestuurscultuur transparanter en zakelijker maken' -, zoals een geestverwant La Roses missie nu stelt.
    La Rose is meer van 'aan het werk' en minder van subsidies. Scholing en arbeid vindt hij de beste wapens tegen armoede. Dat is een breuk met het verleden, de PvdA is in Zuidoost meer gericht op welzijnswerk, armoedebestrijding en hulp aan alleenstaande moeders.
    In de aanloop naar de verkiezingen heeft La Rose een bont gezelschap om zich heen verzameld om de koers te bepalen. Ze willen het 'ondoordringbare bolwerk' van de PvdA openbreken en afrekenen met het kleine clubje dat in de partij de lakens uitdeelt.
    Afdelingsvoorzitter Bolte ziet met lede ogen aan dat 'een netwerk van elite-Surinamers, gesteund door uitgerangeerde, blanke 65-plussers met te veel tijd' zijn plannen doorkruist. 'Big mama's die de samenleving bij de kladden grijpen, is beneden de stand van die gestudeerde Surinamers.'
    Bolte doet er alles aan om La Rose van de eerste plaats op de lijst voor de verkiezingen af te houden. Hij verhindert een lijsttrekkersdebat, probeert hem bij het landelijk bestuur in diskrediet te brengen en informeert naar de mogelijkheid La Rose via een bliksemprocedure van de lijst te schrappen.
    Onderwijl probeert hij La Rose ervan te overtuigen dat hij een heilloze strijd voert. 'Marcel, trek je terug, niemand in Zuidoost kan het winnen zonder de steun van de big mama's.'
    'Jouw visie is juist het probleem van Zuidoost', pareert La Rose. 'Zuidoost is langzaam bezig de middenklasse aan zich te binden, een zwarte middenklasse. Die wil geen gedoe, geen Caraïbische samenleving. Wel in beleving, niet in ordening.' Met andere woorden: korte metten met de belangenverstrengeling, het gekonkel, de vriendjespolitiek, het cliëntelisme.
    Volgens Bolte is daarmee juist afgerekend. Hij heeft van de PvdA Zuidoost een normale afdeling gemaakt. 'De mafkezen gemarginaliseerd die met hun persoonlijke sores elke vergadering kwamen verstieren.'
    De missie van La Rose steekt Bolte en de zwarte vrouwen. 'Elvira Sweet (stadsdeelvoorzitter in Zuidoost van 2002 tot en mei 2010, red.) heeft het stadsdeel goed achtergelaten. Wanneer houdt de rest van de wereld eens op te zeggen dat die exoten er een zootje van maken?'     ...

Daar houdt de wereld mee op, zodra de exoten er mee ophouden om er een zootje van te maken.
Maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. De bedoeling is dat de exoten de zwarten, er een zootje van moeten kunnen blijven maken, zonder dat de niet-exoten, de niet-zwarten, er wat van zeggen.

In het eerste gesprek dat La Rose als lijsttrekker voert met afdelingsvoorzitter Bolte, december 2009, krijgt hij de ware reden te horen waarom de penningsmeester van de afdeling een halfjaar eerder halsoverkop is vertrokken. De persoonlijke omstandigheden die Bolte had aangevoerd, blijken een ordinaire greep in de kas te zijn geweest. De penningsmeester is er met 20 duizend euro vandoor gegaan. Als het aan Bolte ligt, betaalt de weggestuurde penningmeester het bedrag terug en is de zaak afgedaan. La Rose eist dat Bolte de afdeling in kennis stelt. Als deze talmt, geeft La Rose opening van zaken. Voor La Rose is dit voorval exemplarisch voor de manier waarop het er bij de PvdA in Zuidoost aan toegaat: dat regelen wij zelf wel.
    De stelende penningmeester kost Bolte de kop. In januari 2010 treedt hij af.
    In de verkiezingscampagne in het voorjaar van 2010 ondervindt La Rose vooral tegenwerking van zijn partijgenoten. De campagneleider trekt zich terug, kandidaat-deelraadsleden willen niet met folders met de foto van La Rose de boer op en laten eigen materiaal drukken. De PvdA verliest de absolute meerderheid, levert 5 zetels in, maar blijft met 12 zetels met afstand de grootste in de 29 zetels tellende stadsdeelraad.
    De fractievergadering van de PvdA, elke maandagavond in het stadsdeelkantoor, is een marteling voor stadsdeelvoorzitter La Rose. 'Hij had nog geen twee zinnen gezegd of twee big mama's gingen gillen. Hij werd afgesnauwd en beledigd. Hij is als een hond behandeld', zegt een fractielid.    ...

Dat bedoelen we nu: met er een zootje van maken ... "Gillende big mamma's'. Want dat gillen gaat natuurlijk maar over één ding: "Wij sijn swart en jij bent een bakra. Dus wij sijn de baas" ("bakra" = "stinkende vuile koloniale blanke")

... Hij is als een hond behandeld', zegt een fractielid.
Fractievoorzitter Narish Parsan: 'We zijn kritisch, we leggen de lat hoog.'

Ja, op de bakra's. Maar niet op alles wat gekleurd is.

La Rose komt steeds minder naar de fractievergadering, genoeg als hij heeft van de dictaten hoe subsidiegeld moet worden besteed. 'Er zitten veel mensen in de fractie die zich vernederd voelen en willen doorgaan met subsidies uitdelen', aldus het fractielid.
    Dat hij geen politicus is, breekt La Rose op. 'Je moet de fractie een succesje gunnen. Speel je het spel niet mee, dan verlies je het', zegt een partijgenoot. Al is het de vraag of hij het zou hebben overleefd als hij meer had geïnvesteerd in de fractie.
    Fractievoorzitter Parsan ontkent dat hij uit is geweest op de val van La Rose. 'Ik heb intensief met hem meegedacht, ik heb hem aan een sociaal-democratische agenda geholpen opdat hij houvast had. Deed hij niks mee. Er valt niet te werken met die man.'
    In juni van dit jaar ziet de fractie van de PvdA haar kans schoon en wordt de positie van La Rose onhoudbaar. Directe aanleiding is de bedreiging door de voorman van Masterboys, een voetbalproject voor kansarme jongeren, die zijn subsidie in gevaar ziet komen. La Rose weigert met een bedreiger te overleggen; de stadsdeelraad, onder aanvoering van de PvdA, wil hem daartoe dwingen.
    Burgemeester Eberhard van der Laan ontbiedt de fractievoorzitters van de deelraad en drukt hen op het hart zich rond de bedreigde stadsdeelvoorzitter te scharen. De interventie werkt averechts, ook Van der Laan wordt in Zuidoost niet gepruimd. De fractievoorzitters horen hem beleefd aan en denken: dat maken wij zelf wel uit.

Ook een bakra.

Beschamend, oordeelt de Amsterdamse PvdA-leider Asscher. CDA-fractievoorzitter in de gemeenteraad, Marijke Shahsavari, haalt harder uit: 'Zelfs in een bananenrepubliek zou men zich hiervoor schamen.'
    Op 28 juni gaat het snel. Fractievoorzitter Parsan: 'Ik heb La Rose naar de fractie gehaald en gezegd: acht van de twaalf leden zien het niet meer met je zitten. Wat gaan we doen? Zei hij: ik ga naar de raad, daar wil ik het horen. Ik dacht: jezus man, wat doe je nu? Maar hij liep al weg. De rillingen liepen over mijn lijf.'
    Niet veel later dient Parsan een motie van wantrouwen in tegen de stadsdeelvoorzitter van zijn eigen partij. 'De oppositie was al bezig met een motie van wantrouwen. Ik kon mijn fractie niet meer bewegen tegen te stemmen. Toen heb ik de motie zelf geschreven, dan moet je een vent zijn. Ik heb dit niet gewild. Ga er maar van uit dat ik een integere jongen ben.'
    De aanhangers van La Rose beschouwen Parsans optreden als mooi acteerspel. 'Hij was uit op de scalp van Marcel.'
    'Het is de wraak van de verliezers', zegt een getrouwe van La Rose.
    Gewezen afdelingsvoorzitter Bolte: 'Het is het verdriet van de zwarte vrouwen.'

De zwarten dulden het blanke gezag niet. Een uitstekende reden om ze uit te zetten naar gebied waar de zwarten wel de baas zijn. Bijvoorbeeld Suriname.

Een bericht van weer een paar jaar later. Is er iets veranderd? De Volkskrant geeft het antwoord, als je de juiste selectie uit het bericht maakt. Te beginnen met de kop, die die van de website is (de Volkskrant, 20-05-2016, column door Toine Heijmans):

Bijlmerpolitiek is fragmentatiebom

Hoe een voortvarende stadsdeelbestuurder wordt klemgereden

Hij is een Bijlmerkind, woont langer in zijn wijk dan noem eens een andere Bijlmerpoliticus, en net nu hij macht krijgt als stadsdeelbestuurder rijden de collega's hem klem. Remco van Dijk treedt af, een paar weken na zijn benoeming al. Hij wil 'transparantie', 'financiële openheid' en 'een onafhankelijk onderzoek', de rest wil dat niet, en dan doet de democratie zijn werk. ...

Maar het begon al eerder:

De eerste vier weken wordt hij genegeerd door zijn twee ervaren collegabestuurders; ze hebben 'geen tijd' om met Remco te spreken, 'ze doen alle deuren dicht'. Voorzitter Muriël Dalgliesh (PvdA) en vicevoorzitter Urwin Vyent (GroenLinks) 'vergeten' hem uit te nodigen voor hun overleg op dinsdagochtend. Er is geen secretaresse beschikbaar, terwijl die wel beschikbaar is, en Remco krijgt aanvankelijk geen pasje om in zijn bestuurderskamer te komen.

Muriel Dalgliesh hebben we al ontmoet: Winnie Mandela in de Bijlmer. Hier is Urwin Vyent:

Verrek, die is ook al zwart ...
Goed, toen wou die witte een onderzoek:

Een pijnlijk agendapunt is het project 'Kansrijk' dat armoede moet bestrijden, meer dan een miljoen krijgt van het stadsdeel maar nooit degelijk z'n uitgaven verantwoordt.
Vorig jaar blijkt dat uit de 'kleine kas' van het project bijzondere uitgaven zijn gedaan door ambtenaren, bij bedrijven die soms op papier niet eens bestaan: een bruidstaart bij Sugar Jams, vijftien Johnny Cakes bij Avanis Kitchen in Almere, cosmetica bij een parfumerie, 1.800 euro aan 'etenswaren', inkopen bij een slagerij in Osdorp, 24 cowboyhoeden bij een feestwebwinkel. Pijnlijk, want op de grote kas is geen zicht.
De directeur bedrijfsvoering van het stadsdeel wil er niets over zeggen. Het Parool doet maandenlang vrijwel vruchteloos een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur. Het CDA wil een onderzoek, maar dat wordt weggestemd. En als Remco gekozen wordt tot bestuurder, is dat één van zijn belangrijkste doelen, 'want transparantie is de basis van de democratie'.

Een onderzoek naar de zwarte corruptie. Maar ...

Maar dat gaat zomaar niet.
Na vijf weken is er een gesprek. Remco zegt dat hij een onafhankelijk onderzoek wil naar Kansrijk, zijn collega's geven hem twee opties: 'geen motie indienen, of wel indienen en van tevoren terugtrekken. Ik zeg: jongens het is vrij simpel, ik dien die motie in zoals ik voor mijn verkiezing heb aangekondigd. Zegt de voorzitter: 'In mijn stadsdeel komt géén onafhankelijk onderzoek' - en of ik dat begrepen heb.'
Hij begrijpt het niet. Hij brengt de motie in stemming en die wordt weggestemd, ook door zijn collegabestuurders. Exit Remco.

Want zwarten in het bestuur is corruptie in het bestuur. De Volkskrant gaat naar de bekende weg vragen:

'Er is een democratisch besluit genomen', zegt Vyent als ik hem bel. Maar op de vraag waarom hij tegen een onafhankelijk onderzoek is, komt geen antwoord. Ook de persvoorlichter, die me vervolgens 'proactief' belt, komt nauwelijks verder dan dat het 'ingewikkeld' is. Wie ik ook bel: allemaal wijzen ze naar Remco zelf.

Klopt: Witte integriteit gaat absoluut niet samen met zwarte corruptie.
"Meer, meer meer zwarten in het bestuur!"

Naar Allochtone integriteit

, Allochtonen, respect

, of site home

·.

Allochtonen, integriteit: de zwarten van Zuidoost

16 jul.2006