Allochtonen en respect

8 okt.2005; 18 jul.2012; 21 jul.2013

Het is een frequent terugkerend thema in de reeks gebeurtenissen als gevolg van de allochtone immigratie dat telkens na een wat grotere letterlijke of figuurlijke aanslag op de westerse cultuur of samenleving, de multiculturalisten en politiek-correcten komen met allerlei pro-allochtone artikelen, vanuit de bewust of onbewuste neiging om de positie van de allochtone immigranten te versterken.
Na de moord op Theo van Gogh ontspon zich over wat langere tijd verspreid, een discussie over het gebrek aan respect

, wat met name Van Gogh maar ook andere critici aan de islam hadden betoond. Zoals hier verwoord door een (toenmalige) voorvrouw van de links-intellectuele elite:

Uit: De Volkskrant, 28-09-2005, column door Anet Bleich

Wie verdienen er precies respect

Je kunt het je nauwelijks voorstellen: een meningenstrijd rond het woordje 'respect'. Want op het eerste gehoor klinkt dat woord nogal flets en weinig opwindend. Onze bij normen en waarden zwerende minister-president neemt het geregeld in de mond, waardoor het meteen ongewild associaties oproept met een ouderwetse zondagsschool.
    Ook de koningin legde in de jongste troonrede de nadruk op 'de overtuiging dat we respect moeten hebben voor de ander'.
    Uiteraard. Prima. Okay.
    Zullen we het nu dan weer hebben over iets wat er werkelijk toe doet?
    Maar wacht eens even. De schijnbaar zo weinig wereldschokkende koninklijke woorden hebben aanleiding gegeven tot een heuse polemiek. Publicist August Hans den Boef schreef op de opiniepagina van NRC Handelsblad (21 september) een felle tirade tegen de volgens hem 'collectivistische' opvatting van respect bij Beatrix en Balkenende.
    Respect, aldus Den Boef, 'verwerf je door individuele verdiensten en niet - en zeker niet automatisch - als willekeurig lid van een groep. De nu gestelde vraag om respect komt dan vooral ook uit culturen die hun identiteit uitsluitend aan een collectief ontlenen. Van (...) zoekende jongeren bijvoorbeeld, met een lage sociale en economische status.'    ...

Red.: Oftewel: Den Boef tekende bezwaar aan tegen het respect dat volgens de links-intellectuele, multiculturalistische en politiek-correcte elite betoond moest worden aan allochtonen in het algemeen en de islam in het bijzonder. Voorvrouwe Bleich is het dus absoluut niet eens met Den Boef. Maar om de onjuistheid van Den Boef's opvattingen aan te tonen, is er eerst een (snelle) leugen nodig:

... aangezien respect deel uitmaakt van iemands geestelijke eerste levensbehoeften ...

Dat is een aperte leugen: in de westerse samenleving maakt respect absoluut geen deel uit van de eerste levensbehoefte. In de westerse samenleving is respect een prettige bijkomstigheid van het leven, als je iets gedaan hebt dat het respect van je medeburgers verdient. Respect in misschien een eerste levensbehoefte in niet-westerse culturen, maar daarin leven wij in Nederland niet. Wel de immigranten uit niet-westerse culturen die naar Nederland gekomen zijn, zoals bijvoorbeeld de Marokkaanse, hier uitgelegd door vmbo-leraar Kees Beekmans (de Volkskrant, 18-12-2004):

Noureddine was hier pas een half jaar, een aardige jongen, lang, met dik zwart golvend haar, ijdel tot in zijn vingertoppen - hij had iets van een dandy.
Hij was van mening dat je je vrouw er het best met klappen onder kon houden: 'Zij moet mij respecten', schreef hij in zijn nog onvolkomen Nederlands, 'anders zal ik haar slaan'. En hij vond ook dat een man zijn vrouw thuis moest houden zodat zij hem kon 'bedienen'. Toen ik hem met opgetrokken wenkbrauwen aankeek en hij wel voelde dat ik er anders over dacht dan hij, verdedigde hij zich door te zeggen dat 'alle Arabische mensen dat willen'.

Dit is duidelijk wat wij allochtonen, niet-westerse immigranten, bedoelen met respect. .
Direct vooraf aan de laatst geciteerde zin van Bleich staat een andere, die van hetzelfde uitgangspunt uitgaat, maar dat impliciet doet:

Zowel onverschilligheid als paternalisme of zelfgenoegzaamheid zijn dus het tegenovergestelde van respect.

De westerse vorm van respect, iets dat je niet krijgt als je niets bijzonders doet, wordt hier bestempeld tot 'paternalisme of zelfgenoegzaamheid', wat het geen van beide is, want bij afwezigheid van prestaties is er gewoon niets. Neutraliteit. De orde van de dag.
Maar die leugens zijn nodig, om het volgende te maskeren:

... mensen die goede redenen hebben om te vrezen voor een respectloze, onverschillige of paternalistische bejegening ...

Oftewel: mensen die niets bijzonders presteren:

... met enige nadruk om respect vragen.

Dat wil zeggen: vragen om de vorm van respect zonder prestaties.
En wie vragen het soort respect zonder prestaties:

Bijvoorbeeld 'zoekende jongeren met een lage sociale en economische status' uit culturele minderheidsgroepen.

En wat vindt mevrouw Bleich nu over deze situatie:

... zij verdienen evenzeer respect als wie dan ook. Respect hangt niet af van prestaties en het is kleuren- en religieblind.

Dus de moslim die er toevallig langsloopt verdient evenveel respect als degene die de Elfstedentocht uitrijdt. Want degene die de Elfstedentocht uitrijdt, is blank en christelijk en de moslim die er toevallig langsloopt is moslims en licht-getint, en op grond van de formule van Bleich verdient de langslopende licht-getinte moslims evenveel respect als de Elfstedentocht uitrijdende blanke christelijke schaatser.
Deze vorm van respect werd na de moord op Van Gogh uitgebreid gepropageerd, reden voor de redactie van deze website om deze verzameling te starten. Overigens: alhier worden uitsluitend gevallen van islamitische kant behandeld - de creoolse versie verschilt in aanzienlijke mate, en daarom is daaraan een aparte verzameling gewijd

.
Nog directer de aanleiding voor de start van deze verzameling was het feit dat er op de ideologische campagne vanuit de elite enig weerwoord kwam op de vrijwel de enige plaats waar je het gezond verstand treft: in de reactierubrieken. Alwaar de tournures van mevrouw Bleich ook waren opgevallen:

De Volkskrant, 29-09-2005, ingezonden brief van Mary Pranger (Amsterdam)

Respect

Ook ik verbaas me regelmatig over het wonderlijke gebruik van de woorden respecteren en respect (Forum, 28 september). Er is naar mijn idee een verschil tussen 'respecteren' en 'respect hebben voor'. Sla de Van Dale erop na en je vindt bij respecteren als zesde betekenis de betekenis die Anet Bleich vermoedelijk bedoelt: geen geweld aandoen, onbeschadigd of in zijn waarde laten, synoniem: eerbiedigen (in de betekenis van het bestaansrecht van iets erkennen en daarnaar handelen). Als je iemands mening respecteert, dan accepteer je het feit dat die mening er is, niets meer en niets minder.
Het zelfstandige naamwoord respect heeft wel degelijk te maken met eerbied, waardering, bewondering, hoogachting, ontzag. Ik kan dus een andere mening respecteren (het feit accepteren dat die mening er is), zonder respect (waardering) te hebben voor die andere mening. Ik heb pas respect voor iets of iemand als dat iets of die iemand mijn respect verdient.
En alleen ik ben degene die dat laatste bepaalt.

De Volkskrant, 04-10-2005, ingezonden brief van Hans Kaldenbach (Zeist)

Respect

In de discussie rond 'respect' (Forum, 28 september) is ook de opvatting in straatcultuur van belang. Als sommige jongeren zeggen: 'Je moet me respect geven', dan bedoelen ze: geef me ruimte, ga voor me opzij, erken mijn belangrijkheid. In de burgerlijke cultuur, die van de meeste Volkskrant-lezers, betekent respect: ik geef u ruimte, ik ga een pas voor u opzij, ik zal rekening met u houden. Het zijn twee volkomen tegenstrijdige betekenissen voor één woord.

Red.: wat dus nog maar de minste bezwaren zijn die er tegen het artikel zijn te formuleren.
Hoe de allochtone versie van respect in de praktijk uitwerkt blijkt hier:

Uit: De Volkskrant, 13-01-2005, van verslaggever Robin Gerrits

Terra College wil over tot de orde van de dag
...
Tussenstuk:
Gekrenkt door de onderdirecteur
Op dinsdagmiddag 13 januari 2004, kwart voor één, loopt de 16-jarige Murat D., vierdeklas-vmbo'er, de kantine van het Terra College aan de Beresteinlaan in Den Haag binnen.
Hij loopt recht op conrector Hans van Wieren (49) af, en schiet hem van achter, naar boven richtend, door het hoofd. Murat zou zich gekrenkt hebben gevoeld door de onderdirecteur, die hem wilde schorsen vanwege steeds terugkerend probleemgedrag.

Red.: Kijk, en gecorrigeerd worden op probleemgedrag, dat kan dus absoluut niet in een respectcultuur. Want dan beschadig je iemands respect. En als je zijn respect beschadigd, dan beschadig je je zijn "zijn" - zoals Anet Bleich zelf betoogt. En als je "zijn" beschadigd wordt, dan heb je recht op retributie. Vereffening. Wraak. En zo is zo'n moord een direct gevolg van de respectcultuur. Zo hartstochtelijk verdedigd door mevrouw Bleich.
Maar normaliter gaat het natuurlijk om kleinere gevallen:

Uit: De Volkskrant, 04-10-2005, column door Aleid Truijens

Arme jongens, uitgespuugd door schooljuf en vriendin

Met bloedende koppen stormden ze ineens de kamer binnen. Wij dachten dat ze gezellig vuurwerk aan het afsteken waren, de jongens. Maar het draaide uit op een potje matten. Zij, die van ons, deden niets, echt niet. Maar dat tuig, een groep jongens die trok door de keurige Amsterdamse straat, was begonnen te zeiken over 'respect'. Ja, daar zou het eens niet over gaan. ...

Red.: Bij het lezen van deze eerste alinea deed de hoofdredacteur een voorspelling op grond van een theorie. De theorie zijn dat de allochtone versie van respect tot ellende leidt, en dat in geval van de combinatie van respect en ellende het dus wel de allochtone versie zal zijn.
Volgende alinea:

En de schade viel niet mee. De drie bleken behoorlijk te zijn toegetakeld. Lullig om te zeggen, zeiden 'onze' jongens, maar 'het waren wel allochtonen'. Of het dezelfde groep was die een paar blokken verderop vele auto's had vernield, blijft duister. Wij, een man of veertig van alle leeftijden, met een piek rond de 17, hadden deze oudejaarsnacht weer wat geleerd. Zeker was dat alle jongens tot aan het strottenhoofd gevuld waren met alcohol. En dan hoeft er door een straat vol sluimerend vuur maar één bundel frustratie met korte lontjes te lopen, of je hebt een zevenklapper.

Dit is nu de wetenschappelijke methode: je hebt een theorie (de allochtone versie van respect deugt niet), je doet een voorspelling (als er uit respect ellende voorkomt, zal het wel de allochtone versie zijn), en die voorspelling komt vervolgens uit. Hiermee wordt de werkelijkheidswaarde van de theorie versterkt. Nog een paar van dit soort voorvallen (er zijn er genoeg

), en de theorie is bevestigd.
Oh, en waar dit dus een veel kleiner geval is dan moord op een schooldirecteur, komt dit kleine geval wel in zeer veel grotere mate voor. Een uitstekende reden voor degene die dit effect van de respectcultuur ervaren, totaal geen respect te hebben voor de mensen uit de respectcultuur.
Als volgende een evaluatie van de positie van degenen die zo hard om respect vragen:

Volkskrant weblog, 27-10-2006, door Gerbie in categorie persoonlijk

Het verschil tussen respect en fatsoen

Het was een ingezonden brief die ik ergens las. Een erg goede. De schrijver had het namelijk over het verschil tussen fatsoen en respect. Dat laatste woord heeft de laatste jaren namelijk een erg vervelende bijsmaak gekregen. Respect moet je verdienen was het altijd en daar sta ik nog steeds achter. Alleen de laatste jaren vindt iedereen dat ze respect moeten krijgen. Mislukte rapartiesten, over het paard getilde voetballers, willekeurige voorbijgangers en tegenwoordig ook leerlingen en stagiaires van mijn school. Iedereen wil respect.
Dus voor al die mensen nog een keer de uitleg: Respect krijg je niet. Respect verdien je. Daarvoor moet je dus eerst wat doen. Je moet dus eerst een aantal fatsoenlijke wedstrijden gevoetbald hebben, een aantal goede cijfers hebben gehaald voor moeilijke toetsen of iemand geholpen hebben die die hulp goed kon gebruiken. Zo niet dan behandel ik je met fatsoen. Fatsoen is iets anders. Dat betekent dat ik u aanspreek met u, dat ik netjes tegen u doe, maar nog niet dat u mijn respect heeft. Vaak kan ik namelijk niet oordelen of u respect verdient. Ik ken u niet of niet goed genoeg. Het kan dus best komen dat ik u ga respecteren, maar voorlopig krijgt u het voordeel van de twijfel en behandel ik u fatsoenlijk.
De conclusie die ik in die ingezonden brief miste, maar zelf graag wil toevoegen: volgens mij zijn degenen die het hardst om respect schreeuwen dezelfden als degenen die geen fatsoen hebben.

Red.: Zie voor de illustratie van die laatste conclusie nog eens hier en hier .
Nog eentje:

Uit: De Volkskrant, 05-11-2008, door Charlotte Huisman

Een brug die maar geen brug wordt

De Volkskrant volgt de vorderingen in de 'krachtwijken' van minister Vogelaar.
Vandaag de Utrechtse wijk Kanaleneiland, waar een brug arm met rijk moest verbinden. Maar: 'Aan de overkant is niets te doen.'

Aisha heeft de Prins Claus brug bijna voor zichzelf. De Afrikaanse geniet van het weidse uitzicht op de wandeling naar de overkant van het kanaal. Met een dikke sjaal om: op misschien wel de mooiste brug van Utrecht lijkt het altijd hard te waaien. ...
Aisha, oorspronkelijk uit Burundi, woont sinds tien jaar in een flatwoning in Kanaleneiland. 'Als het kon, zou ik morgen verhuizen', zegt ze. 'Die Marokkaanse kinderen tonen geen enkel respect.' ...

Red.: Waarmee de zaak wel goed bewezen kan worden geacht.
Na een paar jaar geen aandacht voor dit aspect van de gemiddelde allochtone cultuur een geval dat extra opviel vanwege de vergelijkende waarde. Auteur van het volgende is zeer-politiek-correcte tv-recensent van de Volkskrant, die zelf betrokken is in één van de gevallen:

Uit: De Volkskrant, 16-11-2010, tv-recensie door door Jean-Pierre Geelen

Buspissen

Tussentitel: 'Ja, ik heb hinderlijk en baldadig gedrag vertoond'

Welke mediatrainer heeft Eric Lucassen afgelopen weekend geschoren?Het inderhaast belegde live-optreden in EenVandaag van de PVV’er met zijn verzwegen ontuchtverleden was een voorbeeldig lesje crisiscommunicatie voor beginners. Geert Wilders voelde zich, zo had die maandagmiddag gezegd, ‘echt een beetje, nee heel erg zelfs, in het ootje genomen’ door Lucassen.
Zie dat maar eens recht te breien.
De interviewer van dienst, Pieter Jan Hagens, had zich voorbeeldig opgesteld. Vastberaden stelde hij zijn vragen, recht op het doel af. Net als sinds kort in Buitenhof bewees Hagens weer eens dat hij op zijn best is in het interviewen van politici. ...

Red.: Pieter Jan Hagens was de redactie ook al opgevallen, door zijn uitmate links-politiek-correcte manier van interviewen - geen objectiviteit in de verre omtrek te bekennen. Echt VPRO.

Het slachtoffer stond rechtop, in pak, achter een houten desk. De handen stil op tafel – les 1 in de klasjes van oud-journalisten die hun onervaren cliëntèle de foefjes bijbrengen van het mooi-weer-spelen.
    In les 2 had Lucassen duidelijk enkele steekwoorden ingeprent gekregen; hij had er het hele weekend op kunnen oefenen. Schade beperken doe je zo: huilie huilie doen, voluit.
    Onthouden: ‘tweede kans’, ‘vertrouwen herwinnen’, ‘schamen’ en ‘excuses’.
   Daar ging hij al, meteen: ‘Ik ben heel blij dat ik een kans krijg, een tweede kans krijg binnen de partij, om alle vertrouwen te herwinnen.’
    Dat mantra herhaalde hij nog enkele malen.

En zo gaat het in totaal 42 regels door met afzeiken.
Maar er was nog een andere kwestie:

Na dat lesje diende zich een tweede cursist aan, nu in De Wereld Draait Door.
Het was ene Prem Radhakishun, die zich live aan tafel overgaf aan een potje verbaal buspissen: de tv-criticus van deze krant doet het met kleine kindertjes. Dat had hij gehoord, dus dan is het waar.
De vraag is dan hoe lang je als buspisser nog kunt aanblijven.

Over deze kwestie, zijnde ene Prem Radhakishun die recensent Jean-Pierre Geelen heeft uitgemaakt voor pedofiel, slechts de laatste in een lange rij beledigingen en ander "iets ruiger dan baldadig" verbaal gedrag van die Prem Radhakishun, het grote aantal van twee regels.
    Waarom dit verschil? Simpel: Eric Lucassen is Tweede-Kamerlid voor de PVV, dus een ploert. Prem Radhakishun is een Surinaamse moslim, dus die kan alles vergeven worden.
    Oké, dat was de inleiding. Nu de zaak waar het om gaat. Dat is de reactie van op zijn "baldadige" optreden van Prem Radhakishun. Die is simpel: dat is een diep stilzwijgen. "Dan moeten we nog even wachten", zou u kunnen reageren. Maar, zoals al gemeld, dit is niet de eerste ernstige baldadigheid van Prem. En na die eerdere baldadigheden, was er ook geen enkele sprake van iets dat leek op excuses. Laat staan huilie huilie doen.
    Dat kan Prem namelijk niet. Prem is moslim, van Surinaamse afkomst. Daarmee ernstig behept met het respectvirus. Excuses aanbieden en je respect handhaven gaat absoluut niet samen. Dat wil zeggen: deze niet-westerse, macho, vorm van respect die dit soort culturen hanteren.
    Excuses aanbieden is een westers iets (en nog meer Aziatisch) - ook een christelijk iets want het hoort bij christelijke begrip dat wij allen zondaars zijn, die door het offer van Jezus verloost moten worden. Zoals Geelen nog eens benadrukt in zijn laatste regels:

De les van vandaag, beste medecursisten: een keer goed huilie huilie doen is altijd aan te bevelen. En denkt u om de steekwoorden: ‘schamen’ en ‘excuses’.

Moslims kennen die les niet en hebben hem dus ook nooit geleerd - zie dat weerspiegeld in de manier waarop ze praten hier

, en de beelden die op dezelfde pagina staan. Moslims zijn de prinsen van de woestijn die de kennis van de Alwetendheid hebben.

Tot nu toe hebben we het generiek over moslims gehad, maar daaronder vallen een aantal bijzondere gevallen. Wat wij hier in Nederland aanduiden als "Marokkanen" zijn in feite voor een groot deel berbers, een extra lastig geval naar het schijnt. Een ander zo'n geval is dat van de Iraniërs, of hoe ze vroeger heetten: de Perzen. Ooit waren de Perzen een trots en machtig volk, met een groot rijk. Nadat ze eerst verslagen waren door de krijgskunst van Alexander de Grote en vervolgens overspoeld door de islamitische horden met kromzwaarden, zijn hun wereldlijke ambities aanzienlijk bijgesteld. Zo niet echter hun arrogantie, zoals inmiddels bekend door de aanwezigheid van een ruim contigent in Nederland. Prominent daaronder is schrijver Kader Abdolah, en wel zo prominent dat hij het Boekenweekgeschenk mocht schrijven, en ook nog eens als vertegenwoordiger werd uitgezonden om Amerikaanse studenten van de Nederlandse taal en cultuur te laten zien hoe de gewone Nederlandse intellectueel eruit ziet: een Perzische kop met de karakteristieke borstelsnor.
Een van de andere voorrechten die Abdolah genoot was een wekelijkse column in de Volkskrant. Die de redactie wilde terugbrengen tot een twee-wekelijkse. Dit was de reactie van Kader:

Uit: De Volkskrant, 12-03-2011, door Geke van der Wal

Interview | Kader Abdolah

'De kraai is slim, oud en wijs'

Het afscheid van de Volkskrant doet hem pijn: 'nu blijven de meningen ronddolen in mijn hoofd'. ...

Sinds kort schrijft Kader Abdolah niet meer voor de Volkskrant. Zijn wekelijkse column Mirza moest terug naar een veertiendaags ritme en dat weigerde hij. 'Dan zou mijn stem zijn onderdrukt. Dat mocht niet, dat compromis wilde ik niet.' ...

Red.: "Respect... Ik wil respect!" Oh ja, uit de oude televisieserie De Stille Kracht, uit de mond van een Javaanse edelman ...
Ook de Turken, ooit als Ottomanen ook bezitter van een groot rijk, hebben zoals bekend een sterke cultuur met ook hele lange tenen , die zeer veel respect vereisen:

Uit: De Volkskrant, 27-09-2011, van verslaggever Rik Nijland

Zwarte school Ede wil witter worden

Ouders en docenten van openbare basisschool De Zuiderpoort in Ede verzetten zich tegen een sterke inkrimping van het aandeel allochtone leerlingen. In 2013 ondergaat het gebouw van de vrijwel geheel zwarte school (72 leerlingen) een renovatie. Is die verbouwing gereed, dan wil het bestuur verder met hooguit 20 procent allochtone leerlingen.
     De rest wordt verwezen naar een van de andere veertien scholen van Proominent, de stichting die het openbaar onderwijs in Ede bestiert.
    'We zijn fel gekant tegen mono-etnische scholen', vertelt algemeen directeur Henk Bijl van Proominent ...
    Ilknur Alev, ouder en lid van de medezeggenschapsraad van De Zuiderpoort, steunt de keus van Proominent voor gemengde scholen. 'Voor onze wijk is 40/60 echter een betere afspiegeling dan 20/80. Daar willen we graag aan vasthouden. Bovendien vinden we de huidige plannen gevoelloos. Onze kinderen worden verplaatst naar noodgebouwen. Is de school weer klaar, met alle nieuwe onderwijsvoorzieningen, dan mogen daar vooral witte kinderen in. Dat voelt als een vernedering.'   ...

Red.: De Turken, net als bijvoorbeeld de Marokkanen, proppen totaal respectloos onze scholen vol met qua taal en andere gedrag sterk achterstandige kinderen, en verwachten dan zelf "met respect" behandeld te worden.
Maar ook de moslim in het algemeen mag natuurlijk nooit kritisch bejegend worden. Iedereen anders wel, maar niet de moslim:

Uit: De Volkskrant, 27-09-2011, door Wasif Shadid, emeritus hoogleraar interculturele communicatie.

Allochtone politici bevestigen populisten

Nationale en internationale gebeurtenissen zorgen regelmatig voor verhitte discussies en verharding van standpunten over de positie van islam en moslims in de Nederlandse samenleving. Recentelijk leidden vooral Geert Wilders' opmerkingen over moslims als 'stemvee' en moskeeën als 'haatpaleizen' tot commotie. Naast Wilders en zijn PVV verdringen ook andere politici, publicisten en wetenschappers van verschillende politieke stromingen zich in de media om onder het motto van 'het doorbreken van taboes' diskwalificerende opmerkingen te uiten. ...

Red.: Amerikanen ("Joden!"), Joden ("Apen!"), homo's ("Viezerikken!"), christenen ("Honden!"), ongelovigen("Varkens!") ... allemaal mag je ze omschrijven met diskwalificerende opmerkingen. Maar niet de moslims. Oh nee ... Dat is een teken van disrespect.
Ze hebben er inmiddels ook onze scholen mee vergeven:

Uit: De Volkskrant, 26-11-2011, door Aleid Truijens

Straatcultuur

Karate versus judo

Leraren worden er soms knettergek van: leerlingen die minachting uitstralen jegens de leraren en bij de geringste poging tot correctie woedend opvliegen en 'respect!' eisen. Als de ruzie escaleert, kan de sfeer bedreigend worden: 'Ik weet waar je woont, man. Ik pak je dochter. Raak me niet aan!'
Straatcultuur is de verzamelnaam voor dit veel voorkomende gedrag. ...

Red.: Eufemisme. Meel in de mond. Leugen. Dat 'straattaal'. Het komt wel van de straat, maar het is volkomen duidelijk en bekend hoe die taal op de straat is gekomen: via de allochtonen. Bij de geciteerde uitspraken overduidelijk uit Marokkaanse mond.

Hoe pak je dit wanhopig makende fenomeen aan, zonder een haat jegens deze kinderen te ontwikkelen of geïntimideerd te raken?

Niks voor nodig, die rem op de haat: hun haat is ongeremd. En in hun ogen terecht: zij zijn superieur, man en lid van de uitverkorenen van Allah, en het is onduldbaar dat ze het gezag van de inferieure atheïstische blanken moeten gedogen.:

Hans Kaldenbach, pedagoog en oud-onderwijzer, geeft in Machomannetjes '99 tips om straatcultuur terug te dringen uit de school'. Het zijn praktische aanwijzingen, gebaseerd op praktijkervaring en een vracht aan - veelal Amerikaanse - literatuur. De kern van Kaldenbachs verhaal is zijn analyse van het verschil tussen 'burgerlijke' cultuur en straatcultuur. De leraar verwacht erkenning van een evident feit, bijvoorbeeld aantoonbare diefstal, verwacht 'sorry' en de belofte van verbetering. Maar zo gaat dat niet in een cultuur waarin eergevoel een grotere rol speelt dan inlevingsvermogen. De leerling voelt zich te schande gezet. Hij weet zich sociaal de mindere van de leraar, die hij tegelijkertijd minacht omdat die niet in het échte leven, het bedrijfsleven, werkt.

Gelul, dat laatste: het gaat om de islam. En de rest van de allochtone cultuur. Die die atheïstische hond niet heeft.

Kaldenbach... Twee tactieken bieden in zijn ogen een mogelijke oplossing: de 'karateaanpak' - keihard volgehouden autoriteit wordt in de straatcultuur gerespecteerd - en de subtielere 'judoaanpak', waarbij de leerling een kans krijgt op een uitweg zonder gezichtsverlies. Dat kan alleen als de ander weet dat de leraar de regie en het gezag heeft.

Waarvan de allochtoon en met name de moslim dus weet dat het andersom is.

Belangrijk is ook dat de leerling het gevoel heeft dat hij of zij ertoe doet.

Hetgeen alleen kan door hem het respect te geven dat hij zelf niet geeft, en die equivalent is met zijn dominantie. De reden dat deze zachte aanpak tot nu toe nooit gewerkt heeft.

Geen correctie zonder binding, schrijft Kaldenbach terecht.

Onzin, bekend van de analyse van de zwaardere misdadigers: die bleken niet te weinig maar te veel zelfrespect te hebben. En je gaat niets bereiken voordat deze overmaat van zelfrespect-zonder-respect-voor-anderen is afgebroken.
En wat ze vooral niet accepteren is het blanke gezag:

Uit: De Volkskrant, 28-12-2011, van verslaggeefster Wil Thijssen

Hulpverlener krijgt vaak te maken met geweld

Ruim de helft van al het ambulance-, politie- en brandweerpersoneel is weleens met geweld tegen zichzelf of een collega geconfronteerd. Bijna 60 procent van de toeschouwers grijpt daarbij niet in, uit angst zelf ook slachtoffer te worden. Dat blijkt uit een peiling van onderzoeksbureau Trendbox onder 12 duizend Nederlanders van 16 jaar en ouder.
Meer dan driekwart van de ambulancemedewerkers, 73 procent van de politie en 44 procent van het brandweerpersoneel is weleens uitgescholden, bedreigd, mishandeld of bespuugd. Bij een op de vier hulpverleners is dit vaker dan eens voorgekomen. ...

Red.: Het hoofddeel van ook dit probleem is natuurlijk de allochtone instroom. In dit geval eerlijk verdeeld tussen moslims en creolen:

Tussenstuk:
'Hij beet me tot bloedens toe in mijn schouder'

Politieman Hans G. (52): 'Ik zit sinds 2007 ziek thuis als gevolg van agressie op het werk. Ik ben er vaak mee geconfronteerd, eerst bij de marechaussee, waar ik als 17-jarige begon, daarna bij de gemeentepolitie en vervolgens bij de recherche. Ik verrichte met een collega eens een aanhouding van een Antilliaan en binnen drie minuten stonden twintig Antillianen ons te bedreigen. ...

Waarvoor naadloos Marokkanen ingevuld zou kunnen worden.
En hier zijn die Marokkanen - samen met hun buren:

Uit: De Volkskrant, 30-06-2012, door Joost Pollmann

Kromzwaarden en kanonnen

Ocean Shield is de naam van de antipiraterij-missies die de NAVO uitvoert voor de kust van Somalië. ...
    Niets nieuws onder de zon: piraterij geeft al eeuwen aanleiding tot spanningen tussen moslims en christenen. Neem 1785, toen Algerijnen diverse Amerikaanse schepen buitmaakten en het conflict escaleerde in de Eerste Barbarijse Oorlog, ,,,
    Ze heten allemaal Mohammed van Jérôme Ruillier is eigenlijk orale geschiedenis, opgeschreven en geïllustreerd. ...
    Abdelkader Benali schreef in het voorwoord de kromme zin: 'Het vermag deze graphic novel om uit te groeien tot een beeldtestament van een geschiedenis die jarenlang met al teveel enthousiasme is onderdrukt.' Je wordt in inderdaad niet vrolijk van alle verhalen over ontheemding, eenzaamheid en het niet-gehonoreerde verlangen om als Fransman te worden behandeld.
    Veel van de Maghrebijnen die in Frankrijk kwamen wonen en werken ...
De geïnterviewden hebben een haat-liefdeverhouding met Frankrijk: ze voelen zich vernederd, maar terugkeren naar Algerije, Tunesië of Marokko is ook geen optie, ondanks de oprotpremie van 10.000 francs die de Franse regering biedt. 'We sliepen met z'n achten in stapelbedden. Iedereen stonk naar zweet en naar zijn specifieke werk: verf, teer, stookolie, steenkool. Maar, iedereen respecteerde elkaar.'

Red.: Precies, dat is hetgeen dat ze missen: het automatische respect. Het automatische respect dat respect-volken, en met name moslims, elkaar in de omgang bewijzen. Een vorm van respect die niets te maken heeft met de westerse versie: het gevolg van iets gepresteerd hebben.
En dan in contact komen met de ruwe bonken van het leger - dat kan nooit goed gaan:

Uit: De Volkskrant, 16-06-2012, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl

'Als allochtoon moet je tapdansen'

Selvi beklaagde zich over de pesterijen op de officiers-opleiding. Maandag hoort hij of hij alsnog door mag.

Altijd al wilde Ismail Selvi officier worden in het Nederlandse leger. Maar toen de 33-jarige Turkse Nederlander eenmaal op de officiersopleiding van de Koninklijke Militaire Academie (KMA) zat, waren racisme, pesterijen en intimidatie zijn deel. Hij deed zijn beklag maar raakt daardoor steeds verder af van zijn doel - officier worden. ...

Red.: Want zo iemand geloven we op voorhand al niet meer. Zeker als er ook nog dit soort dingen staan:

Selvi meldde zich ziek, bang voor fysiek geweld of onterechte verdachtmaking. Sindsdien zit hij thuis. In Defensie-rapporten wordt gezegd dat hij 'overgevoelig' en 'snel gekrenkt' is. Defensie beschouwt de racistische opmerkingen als 'uitspraken door instructeurs om de stressbestendigheid van de cadetten te verhogen'.
Selvi: 'Ik zeg het als het me niet bevalt. Dat heeft niets met overgevoeligheid te maken. Als allochtoon moet je tapdansen: schijnheilig lachen om verachtelijke grappen.'

Iemand zonder haar krijgt dingen te horen over zijn kaalheid, iemand met een bril over zijn bril, iemand met rood haar over zijn rode haar, enzovoort, en een allochtoon zal iets te horen krijgen over zijn allochtoon zijn. De meeste mensen weten dat wel te pareren. Allochtonen zelden of nooit. Te veel respect-geloof, te veel macho, te veel religieus superiorisme.
Een archetypisch respect-verschijnsel:

Uit: De Volkskrant, 23-07-2012, van de buitenlandredactie

Celstraf voor salafist met vrouw op schoot

Een ultraconservatief lid van het Egyptisch parlement is zaterdag veroordeeld tot een gevangenisstraf van anderhalf jaar vanwege 'schending van de openbare zeden'. Hij was door de politie betrapt in zijn auto, terwijl een jonge vrouw met volledige gezichtssluier bovenop hem zat. ...
De auto van Wanees stond geparkeerd op een weg even buiten Caïro. Toen de vier politiemannen op het raam klopten en naar zijn identiteitsbewijs vroegen, schreeuwde hij: 'Ik ben Ali Wanees, lid van het parlement, stelletje honden!' ...

Red.: In de meeste westerse landen wordt je als gezagsdrager vierkant weggelachen ... "Al was u de koning van Siam" is een als "traditioneel" bekend staande reactie ...

Naar Allochtonendebat oktober 2005 , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht , of site home .