Allochtonendebat, algemene denkfoutenHet allochtonendebat is voornamelijk en strijd tussen idealisten en realisten. De idealen waar het over gaat zijn er van het soort gebaseerd op de meer algemene idealen van vrijheid, gelijkheid en broederschap. De realist vindt vrijheid ook heel mooi, maar realiseert zich dat als je een steen boven je hoofd houdt, en die steen de vrijheid geeft, dat je dan een onaangename verrassing te wachten staat. Of in meer maatschappelijke termen: het geven van vrijheid aan iemand met moorddadige neigingen beperkt de vrijheid van zijn buren. Kortom: idealen als vrijheid zijn prachtig, maar het blijft opletten.In het allochtonendebat spelen ook idealen waarbij het opletten blijft. Ten eerste is daar dat van de gelijkheid. Natuurlijk zijn allochtonen in principe gelijkwaardig aan autochtonen, maar dat maakt ze als groep nog niet gelijk. De groep Marokkaanse immigranten is voornamelijk samengesteld uit (voormalige) schaapherders. Niet alle Marokkanen zijn schaapherders, en ook tussen de autochtonen bevinden zich schaapherders, maar is de groep autochtonen is toch oneindig veel gevarieerder samengesteld. Dit wordt hier  verder uitgewerkt.Een tweede aspect van gelijkheid is dat van de multiculturele samenleving. Er achter schuilt het idee dat alle culturen gelijk en gelijkwaardig zijn. Die gelijkheid is sowieso niet waar, want als het zo zou zijn, zaten de Eskimo’s ook op de maan. Of dat ook een kwestie van ongelijkwaardigheid is, is een zaak die gevoeliger ligt, maar als men aanneemt dat de cultuur voor de Eskimo’s gelijkwaardig is, ondanks het feit dat ze niet op de maan zitten, heeft men enorme problemen met de een eventuele ongelijkwaardigheid van koppensnellers, en vervolgens Nationaal Socialisten. Accepteert men de gelijkwaardigheid van het koppensnellen, komen het doden door de Nationaal Socialisten ook meteen in beeld. In feite blijken degene die zich opstellen als principieel voorstander van de gelijkwaardigheid van culturen, zich in de praktijk vaker niet dan wel aan hun eigen principe te houden. Zo vindt men alle mogelijke landen en culturen in aanmerking komen voor ontwikkelingshulp, en er is weinig ongelijkwaardiger dan hulp moeten ontvangen. Meer daarover hier .Een derde punt is de bestrijding van discriminatie. Hier bedoelt de links intellectuele voorhoede altijd de discriminatie van allochtonen door autochtonen mee. Ten eerste moet men goed uitzoeken wat nu eigenlijk discriminatie is, want iedereen en iedere groep heeft zo zijn voorkeuren. Een van de meest betrouwbare, want gebaseerd op meetbare getallen, is de hoeveelheid interraciale huwelijken. Het behoeft slechts een vluchtige blik in de directe omgeving en de rest van de wereld om te constateren dat het meest voorkomende interraciale huwelijk dat tussen een blanke en een gekleurde is, van welke kleur dan ook. In Nederland: Marokkaans en Nederlands, Turks en Nederlands, Surinaams en Nederlands, het komt allemaal is zekere mate voor. Maar Turks en Marokkaans, Marokkaans en Surinamer? Ooit van gehoord. Zelfs in aanmerking genomen dat de laatste groepen kleiner zijn, komen ze niet of nauwelijks voor. Ter verdere illustratie: binnen de Surinaamse samenleving zijn Creolen en Hindoestanen ongeveer even groot, maar is het trouwen binnen de eigen groep de sterke regel. Kortom: de discriminatie tussen de allochtonen groepen onderling is veel groter dan die tussen autochtonen en allochtonen. Hameren op autochtone discriminatie is hypocriet; meer over discriminatie hier . Een vierde punt is dat van de evenredige vertegenwoordiging van allochtonen in allerlei functies. In het kort kan gesteld worden dat dit onjuist is omdat het uitgangspunt dat de autochtonen en allochtonen gelijk samengesteld zijn niet juist is, en dat het racistisch is omdat als er geen objectieve redenen zijn, het motief alleen gebaseerd is op racistisch onderscheid; meer hierover hier .Tenslotte is daar het ideële
punt van de ondersteuning van de zwakkeren in de maatschappij, kortweg:
solidariteit. In feite is het zo dat het toelaten van allochtonen leidt tot een
verzwakking van de positie van de zwakkere autochtonen, financieel door de
toename van het aanbod van arbeid, en sociaal omdat de ongeschoolde allochtonen
sociaal nog aanzienlijk zwakker zijn, en in de autochtone zwakke buurten wonen.
Wat men bedoeld met de ondersteuning van de zwakkeren is dus de facto de
ondersteuning van de zwakkeren van over de hele wereld; en soms is dat ook
letterlijk zo gesteld. In dit geval is dat principe dus ongeldig, zie ook hier
Maar er is ook
psychologische verklaring. De sectoren politiek en media worden bezet door
mensen met meer dan gemiddelde intelligentie, en men mag aannemen dat ze voor
een belangrijk deel hun rol en plaats in de maatschappij beseffen, met name het
feit dat ze feite leven van wat anderen produceren. Bij de meeste die dat
beseffen zal dit tot een vorm van schuldbesef leiden. Schuldbesef komt meestal
tot uiting in een vorm van compensatiegedrag. Voor de idealisten onder hen zal
dit compensatiegedrag leiden tot de steun aan zwakkeren, en wel meer naarmate
die zwakkere zich duidelijk kenmerken als zwakkeren, samengevat als de zielige.
In de categorie van zichtbaar zwak is er een archetype, en dat is het zielige
negertje. Het verkiezen van steun van de linkse elites aan de allochtone
zwakkeren boven steun aan de autochtone zwakkeren lijkt zonder meer op het
verkiezen van die groep die het meest lijkt op het type van het zielige
negertje. Een analoog geval is dat van de steun voor asielzoekers
|
