Een Babylonische tuinfeest

'Je krijgt zo moeilijk oogcontact met die Engelsen'. klaagde een verjaardagsgast - enige tijd geleden gescheiden en op zoek naar een vrouw, van welke nationaliteit dan ook.
Deze maand vierde ik mijn 50ste verjaardag met 35 Engelse en 35 Nederlandse gasten, die elkaar aanvankelijk zo wantrouwend stonden aan te gapen als een kolonie pinguïns een groep zeeleeuwen.
    De Engelsen bleven zo ver mogelijk verwijderd van de feesttent die ik had opgezet in de tuin en die al door de Nederlandse gasten in beslag was genomen. De Engelsen verzamelden zich rond een vuurkorf, waar ze hun zelf cadeau gegeven blikjes pils en flessen wijn met angstwekkende snelheid wegwerkten. Als antropologen op een afstudeeropdracht observeerden ze die buitenlanders wier taal zij niet verstonden.
    'Ze zien er wel wat vreemd uit. Zo alledaags voor een verjaardag', merkte er een op. 'Maar er stond ook "geen dresscode" op de uitnodiging', verdedigde ik mijn landgenoten. 'ja, dat snap ik ook niet. Als je een tuinfeest geeft. dan verwacht je toch dat de mensen zich daarvoor kleden. Dat de vrouwen een jurkje aantrekken en een strohoed dragen.'
    De Nederlanders begrepen evenmin veel van de Engelse dresscode. Sommige Engelsen droegen trendy outfits, maar anderen vierden de Nederlandse verjaardag enigszins provocerend in een Chelsea-replicashirt. In tegenstelling tot de Nederlanders beschouwen in de Engelse working classes zelfs mannen van boven de vijftig een voetbalshirt als hun dagelijkse kloffie.
    Zolang er thee werd geschonken en scones werden gegeten, bleven het gescheiden werelden. Maar alcohol doet wonderen. Nadat de tap met bitter was opengedraaid, vervaagden de grenzen. Na enige uren drinken en dansen was er niet alleen oogcontact, maar werd er openlijk geflirt. Het ijs was gebroken door de Nederlanders die, na even de kat uit de boom te hebben gekeken, de Engelsen aanspraken: 'Wat voor werk doe je?' 'Waar ken je hem van?' en 'Woon je hier in de buurt'?' Allemaal vragen die in dit land tamelijk impertinent worden gevonden en die alleen door buitenlanders kunnen worden gesteld.
    De Engelsen beperkten zich aanvankelijk tot de gebruikelijke, al dan niet gemeende, complimenten en dooddoeners: 'You speak such good English. All Dutch do'. Maar al gauw begonnen ze hun onwetendheid over Nederland te berde te brengen. 'Zijn alle huizen in Nederland oranje?' vroeg er een. waarbij hij meteen in de lach schoot. 'Waarom dragen jullie geen klompen?'
    Europa mag dan één zijn, de cultuurkloof kan op een dergelijk feestje nog heel groot blijken. Van Abraham hadden de Engelsen nog nooit gehoord, laat staan dat ze iets begrepen van de poppen die op iemands vijftigste verjaardag in de tuin worden gezet. ...
    Sommige Engelsen beschouwden de uitnodiging voor de party als een vrijbrief om iedere dag koffie te komen drinken. Ze staken hun bewondering voor de sociale vaardigheid van het klompenvolk niet onder stoelen of banken. 'Als je ook maar even alleen stond, kwam er iemand naar je toe voor een praatje. Dat zal je op een Engelse party nooit meemaken', vertelde Colin, een rechercheur van Scotland Yard. Een gepensioneerde professor, die meer van Willem van Oranje weet dan de gemiddelde Nederlander, was verbaasd hoe toegankelijk de mensen van overzee waren. 'je kon met iedereen een praatje beginnen.' Een ander stelde vast dat de Nederlanders hetzelfde roken als de Britten. 'Je kon niet ruiken dat ze niet van hier waren.'    ...
 

Red.:   Lust u nog peultjes ...
    Die allochtonen komen sociaal gezien van een andere planeet.


Naar Cultuurverschillen , Allochtonen lijst  , Allochtonen overzicht  , of site home .