Uit: De Volkskrant, 27-10-2007, column door Hans Wansink

Inburgering zonder werk is een onmogelijke opgave

...    De leden van de Tweede Kamer lijken de verkeerde les te trekken uit de lotgevallen van Turkse en Marokkaanse migranten. Die vormen een (ongeschoolde, analfabete) uitzondering op de praktijk dat migratie over het algemeen profijtelijk is voor het land van aankomst. In zijn boek De verwarde natie uit 2000 wees H.J. Schoo er al op dat integratie van migranten alleen kans van slagen heeft, als immigratie is verbonden met de noden van de arbeidsmarkt. ‘Integratie zonder ruggesteun van economie, werkplek en arbeidsplaats is een menselijkerwijs te zware opgave – voor wie dan ook.’ Toch, vervolgde Schoo, heeft Nederland nieuwkomers hier ‘met de onhaalbare, dus wrede taak opgezadeld zich los van de economie sociaal-cultureel te integreren. Veel immigranten kwamen als overtolligen naar Nederland. Mensen moesten zich aan hun haren omhoogtrekken, dikwijls zonder baan en inkomen uit arbeid. Integratie werd een culturele opgave, een kwestie van goede wil, voorlichting, motivatie, onderwijs.’ Conclusie van Schoo: ‘Had een koppeling bestaan tussen economie en immigratie, dan waren nieuwkomers hoofdzakelijk in de marktsector terechtgekomen. De overheid had slechts een marginale rol gespeeld bij hun opvang. Zo gaat het meestal in traditionele immigratielanden.’
    De combinatie uitkering plus inburgeringscursus, de integratiestrategie van vandaag, is dus een pover surrogaat. De kern van een gezonde migratiepolitiek is dat migranten moeten worden afgerekend op hun eigen initiatief, inventiviteit en productiviteit. Daarom moeten zij – minstens gedurende enkele jaren – geen toegang krijgen tot bijstandsuitkeringen, subsidies en bepaalde voorzieningen. Pas nadat de immigranten bewezen hebben zich zelfstandig in Nederland te kunnen redden, komen zij in aanmerking voor een permanente verblijfsvergunning, het Nederlands paspoort en onze solidariteit.
    Sociale rechten moeten dus geleidelijk en voorwaardelijk aan arbeidsmigranten worden toegekend. Dat geldt ook voor huwelijksmigranten. Zij moeten – ook na een scheiding – zelfstandig in hun onderhoud kunnen voorzien zonder een beroep op uitkeringen en collectieve voorzieningen.

Red.:   De voor de hand liggende conclusie: eigenlijk zouden ten behoeve van de integratie alle allochtone immigranten uit de sociale uitkeringen gehaald moeten worden.

Uit: De Volkskrant, 19-11-2007, column door Nazmiye Oral

Niet iedereen is gebaat bij hulp

Paul Scheffer heeft er in zeven jaar een dik boek over geschreven, minister Vogelaar heeft net haar integratienota gepresenteerd en ook Henk Kamp publiceerde deze week een notitie over immigratie en integratie, kortom we zijn er maar druk mee. Hoe lossen we de problemen in de armste wijken van Nederland op, hoe gaan we radicalisering te lijf en hoe gaat de integratiepolitiek er hier de komende jaren uitzien. Bij dit alles gaan we uit van de maakbare samenleving.
    Het gebeurde rond half elf in de ochtend, nog maar een paar dagen geleden, dat ik mijn geloof in de maakbare samenleving kwijt raakte.
    Mijn collega's van het Zina platform en ik waren net klaar met het voordragen van een paar monologen voor een dertigtal vrouwen in een krap klaslokaal in Amsterdam-Oost. De monologen gingen over het leven van Turkse en Marokkaanse vrouwen die we een paar maanden daarvoor hadden opgetekend in een buurtcentrum in stadsdeel Slotervaart in Amsterdam.
    Langzaam kwam er een 'discussie' op gang. Een aantal Turkse vrouwen die vooraan zaten hadden begrepen dat ik ook Turkse ben en bestookten me met vragen in het Turks zonder die te delen met de rest van de vrouwen.
    Je hebt soms vrouwen die slecht Nederlands spreken. Die wil je best helpen en hun vragen vertalen. Je hebt soms vrouwen die open zijn, geïnteresseerd in wat er gebeurt maar toch onhandig en verlegen om deel te nemen aan een groepsdiscussie. ...
    Deze vrouwen waren niet zo. Deze vrouwen lagen achterover geleund in hun stoelen in een arrogante gesloten houding en bombardeerden me met opmerkingen. 'Van dit soort verhalen zijn we niet gediend', was er een van en 'Wat gaan jullie nu doen om deze vrouwen te helpen' was een andere.
    Een oudere Marokkaanse vrouw die toegaf het zelf moeilijk te hebben en daaraan toevoegde dat niemand zijn mond open doet omdat iedereen bang is voor de roddelcultuur, werd in het Turks uitgelachen als zijnde 'een zielig geval'.
    Dit voorval was wat mij betreft de bekende druppel die de emmer deed overlopen en waarmee mijn zogenaamde tolerantie jegens allochtone vrouwen een breekpunt bereikte.
Opeens besefte ik hoe vaak ik die arrogante, gesloten en luie houding heb gezien. Niet alleen bij de vrouwen die ik ben tegengekomen in buurtcentra, want zoveel heb ik er niet gezien en ik wil niet pretenderen een soort specialist op dit terrein te zijn. Nee, ik besefte dat ik deze houding ken van nog dichterbij. Van de gemeenschap waarin ik ben opgegroeid.
    Deze verongelijkte houding kenmerkt zich door één vraag die ik tientallen keren heb gehoord: Wat ga je doen om me te helpen? Nog sterker: ik heb recht op hulp.   ...
    Onze inzichten ten aanzien van ontwikkelingssamenwerking zijn de laatste decennia sterk veranderd. Tegenwoordig weten we dat ontwikkelingshulp een volk ook 'zwak' kan maken. We weten dat we mensen duurzame hulp moeten bieden en moeten leren voor zichzelf te zorgen.   ...
    De meeste vrouwen willen niet geholpen worden omdat ze er of simpelweg geen zin in hebben, of er nog niet rijp voor zijn. De mens is van nature conservatief en pas na heel veel pijn bereid tot verandering.
    Maar heel vaak zitten er in de groep vrouwen, een of twee, die barsten van de potentie en die er naar snakken een duwtje in de goede richting te krijgen. Dit zijn die paar mensen die werkelijk gebaat zijn bij hulp.
    Alhoewel ik van nature tegen uitsluiting ben, heb ik ondervonden dat selectie belangrijk is bij hulp verlenen en hulp ontvangen.   ...

Red.:   En hier staat het tweede grote nieuwe inzicht: het aanbod aan hulp moet stopgezet worden - dat wil zeggen: specifieke hulpvragen van enkelingen die een duwtje nodig hebben kan nog wel, maar de op groepen gerichte hulp moet onmiddellijk gestopt worden, want dat werkt voor de groepshouding negatief. Vraag: Hoe moeten immigranten zich dan inburgeren? Antwoord: Dat moeten ze zelf doen. Vraag: Kunnen wij daarbij helpen? Antwoord? Door ze ertoe te stimuleren. Vraag: Hoe stimuleer je mensen tot zoiets moeilijks? Antwoord: Door het ze moeilijk te maken het niet te doen. Dus geen overheidsformulieren en andere hulp in vreemde talen - er is maar één maar manier om een taal te leren, en dat is door hem te gebruiken. Zie ook de volgende bijdrage:

Uit: Dagblad De Pers, 25-10-2007, door Peter Wierenga

Geen Nederlands, geen kinderbijslag

Als kinderen aan het begin van de basisschool nog geen Nederlands spreken, moeten hun ouders de kinderbijslag terugbetalen.

Dat bepleit Jaap Krikke, sectordirecteur Economie van het ROC Twente. 'Het gebeurt nog steeds dat kinderen van vier jaar oud op de basisschool komen en geen woord Nederlands spreken', licht Krikke toe. 'In dat geval moeten de ouders hun eerder ontvangen kinderbijslagweer terugbetalen.' Met dat geld kun je een inhaalcursus Nederlands bekostigen, zo redeneert de directeur. Volgens hem is de taalachterstand van allochtone jongeren een groot probleem. 'Ook in de technische beroepen heb je tegenwoordig talenkennis nodig, bijvoorbeeld om instrumenten te kunnen bedienen.' Krikke benadrukt dat hij niets tegen tweetaligheid heeft. Zolang ze het Nederlands maar goed beheersen.'   ...
    Het ROC Twente doet tegenwoordig van alles om de ouders bij de school te betrekken. We zetten in de brief dat ze naar de ouderavond moéten komen, en bellen ze desnoods in het Turks of Arabisch op.' Volgens Krikke hebben de ouders een zekere angst voor de school, die het contact bemoeilijkt. Wij leren onze leerlingen dat hun eigen keuze belangrijk is, en dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn.'
    Dat is thuis niet altijd even vanzelfsprekend. 'Laatst had een groep meiden met een schoolproject duizend euro gewonnen. Wat wilden ze doen? Een middagje zwemmen. Dat kunnen ze alleen via school.'

Red.:   Eén voorstel staat al letterlijk in het artikel.
    Het tweede gaat over de aanpak van eerwraak: bij gevallen van eerwraak, wordt het hele gezin, en eventuele andere betrokken familieleden, het Nederlanderschap en de verblijfsvergunning ontnomen. De reden is dat waar zoiets elementaire cultureel bepaalde misdaad wordt begaan, er ook of andere grote dingen fout zitten - deze mensen hebben een veel te grote afstand tot de Nederlandse cultuur.
    De derde beleidsmaatregel naar aanleiding van dit artikel  is dat op geen enkele wijze de aparte behandeling van vrouwen gefaciliteerd moet worden. Dart wil zeggen dat alle aparte vrouwen-zwemuren en dergelijke onmiddellijk worden afgeschaft. De reden is simpel: het moet toch een keer gebeuren, en dan is er geen beter moment dan nu, want anders raken de mensen van nu er weer aangewend.

Uit: Dagblad De Pers, 25-10-2007, door Peter Wierenga

Onderwijs | Directeur Jaap Krikke van het ROC Twente zet zijn 'kleurrijke' tips op papier

Heb al uw leerlingen lief

Jaap Krikke schreef een boekje met tips om het onderwijs én allochtone leerlingen verder te helpen in de maatschappij. Volgens hem is het simpel: leer ze meer dan alleen een vak.

'Een leerlinge wérd net onwel op de gang, die moest ik even helpen', verontschuldigt Jaap Krikke, sectordirecteur economie van het ROC Twente, ...
    Nu, vier jaar later, zet hij al zijn ervaringen om in tips voor 'kleurrijk onderwijs'. De titel doet vermoeden dat Krikke eigenlijk vindt dat zijn leraren wel wat meer liefde mogen betonen voor de jonge generatie, autochtoon én allochtoon.
    'Ja, sommige leraren mogen zich wat meer openstellen voor andere culturen. Dan hoor ik dat ze het onzin vinden om vrij te geven met het Suikerfeest. Maar de maatschappij houdt niet op bij de schooldeur.'
    Het vergt volgens hem een andere invulling. 'Kijk, veel docenten gaan voor hun vak, bijvoorbeeld boekhouden. Dat vind ik niet genoeg. Je moet ook aan persoonlijkheidsvorming doen, net zoals Foppe de Haan dat bij Jong Oranje doet. De maatschappij is complexer geworden.' ...
    'Daar zaten veel Molukse leerlingen. Zo leerde ik dat je in andere culturen soms anders moet optreden. Bij een dreigende knokpartij tipte een Molukse dame van de administratie om de wijkoudsten en ouders erbij te betrekken. Dat werkte.' Na de kweekschool studeerde hij verder (geschiedenis, zijn passie) en werd leraar maatschappijleer aan de meao. 'Daar ging ik in 1980 werken, kort nadat een jongen een andere leerling met een stiletto had doodgestoken. Alleen zaten de media er niet zo bovenop. Het kwam niet eens op tv!'

Check op wapens
De dader bleek al jaren gepest te zijn. 'Sindsdien laten we nooit meer een ruzie begaan. We gaan altijd praten. Laatst sloot ik twee jongens op die gevochten hadden, en liet ze het zelf oplossen. Ja, ik checkte wel even of ze geen wapen op zak hadden.'
    Juist in de Turkse en Marokkaanse gemeenschap kan praten werken, aldus Krikke. 'Bij Turken is de sociale controle door de familie heel sterk. Bij Marokkanen moet je meer je eigen gezag laten gelden, dat verwachten de ouders van de school'.
    Vanuit zijn jarenlange ervaring in het onderwijs waarschuwt de directeur voor 'Parijse toestanden', door de tweedeling in de maatschappij. Van de allochtone scholieren komt het grootste deel niet verder dan de mbo-niveaus 1 en 2. Werken op de groenteafdeling is heel waardevol, dat meen ik. Toch moet die doorstroming beter. Ze zijn echt niet dommer dan autochtonen.'
    Hoewel ook zijn leerlingen met allerlei problemen kampen, van drugs tot schulden, valt de uitval mee: 8,6 procent. Krikke doet er alles aan. 'We hebben allochtone docenten aangesteld.' Ook werkt het ROC met rolmodellen, oud-leerlingen met een interessante baan. Om discriminatie te voorkomen ging het scholierenteam 'Jongeren voor jongeren' bij bedrijven langs. 'Nu hebben we voldoende stageplaatsen.'
    Ondanks al die inspanningen ziet de oud-leraar dat veel islamitische leerlingen zich ('Mede door ongenuanceerde teksten van Wilders en Verdonk') geen volwaardig burger voelen. 'Een neveneffect is radicalisering. Ik zie meer baarden en hoofddoekjes en krijg bijvoorbeeld verzoeken om gebedsruimte.' ...

Red.:   Eerst een tussenstap: het rekening houden met zaken als het Suikerfeest is multiculturalistische onzin: andere culturen mogen zichzelf botvieren zo veel als ze willen, tot het botst met de Nederlandse cultuur. Bij de Nederlandse cultuur passen de Nederlandse feestdagen, en er is geen tijd voor immigranten feestdagen - als je daar aan zou moeten beginnen, heb je door alle culturen die hier al zitten het halve jaar vrij.
    De conclusie uit de klachten van de leerlingen van Krikke is dus ongeldig, en dus moet er de allochtonen duidelijk gemaakt worden dat er nooit iets officieels aan dit soort dingen zal gebeuren, en dat Nederlandse leraren daar niets aan hoeven te doen, en er geen rekening mee hoeven te houden. Dit moet gevat worden in het pakket nieuw integratiebeleid, als het uitgangspunt dat de islam nooit een officiële status in Nederland zal krijgen, en er nooit officieel rekening gehouden zal worden met islam op welke manier dan ook. Dit houdt tevens een onmiddellijk verbod op verdere bouwen van moskeeën in, want Nederlandse grond is Nederlandse openbare ruimte.
   De algemene boodschap moet zijn: Nederland stelt zich in op het inidividu van de immigrant, en niet op de groep ervan. Wie dat wil moet gaan naar waar die groep wel domineert.
   De sociologische onderbouwing van dit beleid is dat de te grote culturele verschillen met de islam op termijn zorgen voor maatschappelijke spanningen, en het verminderen van die spanningen absolute prioriteit heeft.
    Overige maatregelen volgende uit dit stuk: Het bezit van wapens op scholen moet met strenge maatregelen bestreden worden. Wapenbezit betekent een zware boete voor de ouders, een maand na-school-detentie, en verwijdering bij herhaling.
    Schooluitval wordt bestreden door iedereen met dubbel nationaliteit of afkomstig van ouders met dubbele nationaliteit, bij het school-verlaten zonder diploma de Nederlandse nationaliteit en al haar rechten ontnomen wordt. Als dit twee kinderen uit hetzelfde gezin overkomt, wordt hetzelfde gedaan bij de ouders.
 

NieuwNieuws.nl, 14-11-2007

'Hoofddoek slechts gebruiksvoorwerp'

Het integratiedebat is een non-discussie. Tenminste, dat zou de conclusie kunnen zijn van het nieuwe onderzoek van de Tilburgse wetenschapper Massimiliano Spotti. Volgens Spotti zien allochtone kinderen identiteitskenmerken vooral als gebruiksvoorwerpen.
    "Jonge moslima's zeiden bijvoorbeeld geen hoofddoek te dragen om hun islamitische identiteit te benadrukken, maar met hun hoofddoek te willen laten zien dat zij doen wat zij willen", zegt Spotti.

Vreemde taal
Een vreemde taal spreken in plaats van Nederlands heeft niets te maken met een gebrekkige integratie. ''Door Turks te praten houden jongeren niet vast aan hun Turkse achtergrond, zoals door leraren in hun omgeving vaak wordt gedacht", stelt hij. "Ze gebruiken het als middel om een doel te bereiken, bijvoorbeeld zodat anderen hen niet begrijpen." ...

Red.:   Wat betreft de zaak van de hoofddoeken zijn er twee mogelijkheden: men draagt ze vanwege de religieuze symboliek, of men draagt ze vanwege andere, zoals bovenstaand ge noemde redenen. Het eerste is een reden om ze te verbieden in openbare instellingen en in alle beroepen waarin met ander mensen wordt omgegaan. Voor mensen die zich onder het tweede geval scharen, betekent het dat dit verbod totaal geen fundamenteel bezwaar is.
 

Uit: De Volkskrant, 15-12-2007, door Lodewijk Asscher en Ahmed Marchouch

Links moet niet langer passief zijn

Links moet leren van gemaakte fouten, aldus Lodewijk Asscher en Ahmed Marchouch, en durven eisen te stellen en regels uit te spreken.

‘Links is te passief in het integratiedebat’, stelden de Amsterdamse raadsleden Van der Garde en Mulder onlangs in de Volkskrant (Forum, 17 november). En zo is het. Er is een eerlijke zoektocht naar echte oplossingen nodig. Dat is de sociale opgave van onze eeuw. Als wethouder en stadsdeelvoorzitter in Amsterdam hebben wij vijf stellingen voor het debat over integratie.

1: De juiste oplossing kiezen betekent ook de juiste toon kiezen: benoem waar het om gaat!
De verleiding is groot om een zachte, omfloerste toon te kiezen, maar het offer is te groot. Als criminele jongeren eufemistisch omschreven worden als hangjongeren, dan worden wij opgescheept met hanghulpmiddelen in plaats van met opsporing, straf en resocialisatie. Harde taal voor Marokkaanse criminele jongeren slaat niet op de gehele Marokkaanse gemeenschap. Integendeel. Daarmee scheid je het kaf van het koren.   ...

3: Integreren. Mooi. Maar waarin?
Integratie in de samenleving kan pas lukken als aan nieuwkomers kan worden overgebracht wat de kern van die samenleving is. Laat zien hoe trots je kunt zijn op Nederland en met hoeveel moeite en tegenslag wij onze samenleving en cultuur hebben verworven. De boodschap? ‘Werk hard, overwin obstakels, dan kom je er.’ In de stad kijkt niemand naar je om als de ouders dat niet doen. Dan word je een normloos kind. Veel Marokkaanse jongens hangen zonder sociale controle urenlang op straat. Misschien worden ze gediscrimineerd, maar dat obstakel moeten ze nemen. Want er zijn kansen, je moet leren die te grijpen. En dan roep je niet met je halve vmbo-opleiding: ‘Hé, ik krijg geen baan.’ Zo werkt het niet. Kwalificeer jezelf. Dat is wat deze samenleving van je eist. Het is links om eisen te stellen. Het is dé stap naar zelfverheffing.

4: Maatschappelijke regels formuleren is net zo links als de orde handhaven.
Wat wij doen met regels en handhaving, is kwetsbare mensen beschermen tegen hufterige mensen, rijk of arm. Alleen wie de impliciete regels met de paplepel ingegoten krijgt, heeft geen woorden nodig. Voor buitenstaanders moeten wij verwoorden hoe het hoort in onze maatschappij. Doen we dat niet, dan maken wij het hen onmogelijk zich de Nederlandse identiteit en cultuur eigen te maken. En daardoor wordt het moeilijk voor allochtonen om erbij te horen. Mensen buitensluiten door je regels niet uit te spreken, is een geniepige vorm van intolerantie.

5: We moeten breken met het verleden. We hebben geleerd.
De tijd van onverschilligheid richting migranten is voorbij. Lang leerden Marokkaanse en Turkse immigranten nauwelijks Nederlands. Eerst omdat het verblijf tijdelijk zou zijn. Daarna omdat Nederland het niet eiste en omdat de groepen groot genoeg waren geworden om ermee weg te komen: zij konden zich onderling prima redden en werken was niet strikt noodzakelijk. Zonder werk was het leven goed te leven, omdat uitkeringen bestaan. ...

Lodewijk Asscher is wethouder en leider van de PvdA in Amsterdam. Ahmed Marcouch is stadsdeelvoorzitter voor de PvdA in Amsterdam-Slotervaart.

Uit: De Volkskrant, 14-06-2007, van verslaggever Menno van Dongen

‘Dwarsboom het tuig met een aanzegging’

Amsterdamse stadsdeelvoorzitters pleiten in Tweede Kamer voor harde maatregelen | ‘Overlastgevers al aanpakken voor ze strafbaar feit plegen.’

Tussentitel: ‘Overheid heeft al jaren geleden gekozen voor verkeerd beleid’

Een avondklok voor hangjongeren. Strafkampen. Wijkverboden. Plannen om overlast op straat hard aan te pakken volgen elkaar al jaren in hoog tempo op.
    Woensdag was het weer raak. De Amsterdamse stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch (PvdA) pleitte tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer voor straffen met een open einde voor ‘tuig’ dat wordt betrapt op het plegen van een strafbaar feit. ‘We zeggen: je komt de wijk niet meer in tot we je hebben opgevoed.’
    Marcouch biedt ouders en kinderen in Slotervaart hulp aan, maar als het nodig is wil hij stevige maatregelen kunnen nemen. Zijn pleidooi werd positief ontvangen door PvdA en CDA.
    Arco Verburg, voorzitter van het Amsterdamse stadsdeel De Baarsjes, ging gisteren nog verder. ‘Er moet een wetswijziging komen die het mogelijk maakt zonder dat er strafbare feiten zijn een gebiedsverbod op te leggen. Nu kan dat alleen als je een dossier opbouwt over zo’n jongere en hem betrapt op een ernstige overtreding. Dat duurt lang en het lukt zelden.’   ...
    De stadsdeelvoorzitter put inspiratie uit de ‘Anti-social Behaviour Orders’ (ASBO), de aanzeggingen wegens anti-sociaal gedrag die in Engeland al jaren worden toegepast. ‘Dat moet hier ook kunnen, want het is een succes. Wat me aanspreekt is dat niet de overlastgever centraal staat, maar de burger. Die bescherm je effectiever als je dwang en drang inzet voor het strafrecht in zicht komt.’
    ‘Ik stel het me zo voor: buurtbewoners vertellen ons dat bepaalde jongeren zorgen voor overlast op een plein. Als blijkt dat het om serieuze tips gaat, gaan we naar die jongeren en melden dat ze gestraft worden als we ze daar weer zien. Dat gaan we streng controleren.’  ...

Red.:   Een voorbeeld van passend beleid uit het buitenland:

Uit: De Volkskrant, 23-01-2009, van correspondent Eric Arends

Minister verbiedt moslims in Italië te bidden op kerkpleinen

Moslims blokkeerden de Dom in Milaan door te bidden na een anti-Israëlprotest. De regering wil dat nooit meer zien.

Moslims mogen in Italië niet langer bidden in de buurt van kerken en op openbare pleinen. Dat is het gevolg van een richtlijn die de Italiaanse minister van Binnenlandse Zaken, Roberto Maroni, binnenkort naar de lokale overheden stuurt.
    Officieel moet de maatregel plaatselijke autoriteiten de mogelijkheid geven ‘demonstraties op gevoelige locaties’ tegen te gaan. Maroni liet evenwel geen misverstand bestaan over het uiteindelijke doel van zijn beleidslijn. ‘Ik heb een richtlijn voorbereid die aan alle prefecten zal worden gestuurd, zodat gebeurtenissen zoals die voor de Dom in Milaan zich niet meer zullen herhalen’, zei hij.
    De bewindsman refereerde daarmee aan enkele grootschalige gebedsbijeenkomsten die moslims eerder deze maand hielden pal voor de ingang van Milaans belangrijkste godshuis. Het plein voor de Dom liep daarbij zo vol dat volgens Maroni de politie de deuren van de kathedraal enige tijd moest sluiten ‘om problemen te voorkomen’. In het centrum van Bologna gebeurde afgelopen weekeinde iets soortgelijks voor de basiliek van San Petronio.
    Veel Italianen zien de islamitische openluchtdiensten als een provocatie, ook omdat elk gebed telkens het slotstuk vormde van een anti-Israëldemonstratie.
    De moslimgemeenschap in Italië heeft gelaten gereageerd op de actie van minister Maroni. ... Volgens Milanese moslims betrof het geen opzettelijke actie, maar was slechts het uur aangebroken om te bidden.

Red.:   Het laatste is weer eentje uit de grote voorraad islamiserende leugens: "toevallig" stonden er op het biduur grote hoeveelheden moslims op het kerkplein.
   Italianen hebben wel meer passende oplossingen voor multiculturele problemen:

Uit: De Volkskrant, 02-02-2009, van een correspondent

Kebab ongewenst in Italiaanse steden

Shoarma- en kebabzaken moeten verdwijnen uit Italiës historische stadscentra, vinden rechtse politici.

Shoarmazaken en kebabtenten besmeuren het straatbeeld van Italiaanse stadscentra, vinden centrum-rechtse politici in Italië. Bestuurders in de Noord-Italiaanse regio Lombardije bereiden daarom een wet voor die het mogelijk moet maken om ‘etnische restaurants’ te verwijderen.
    ‘Het is nodig om de autochtone commerciële filosofie te redden’, waarschuwde de regionale wethouder planologie Davide Boni, lid van de anti-immigrantenpartij Lega Nord die liefst ziet dat de Italianen de hele dag risotto en tortellini eten. ‘Onze vraag is van een hoogstaand cultureel niveau.’
   Het aantal buitenlandse restaurants in Milaan is met bijna 30 procent gegroeid van 517 naar 668, berekende de plaatselijke Kamer van Koophandel. Toch zijn shoarma- en kebabzaken in Italië nog lang niet zo wijdverbreid als in Noord-Europa. ...
    ‘Er is volgens mij niets mis met het beter beschermen van onze historische centra’, verdedigde Davide Boni zijn voornemen tegen dagblad La Stampa. De wethouder wil de shoarmatenten onder meer weren ‘met het instellen van steeds strengere eisen op het gebied van regelgeving en hygiëne’.
    De centrum-linkse oppositie heeft centrum-rechts beschuldigd van racisme. ...

Red.:   Tja, die racisme-beschuldiging is een vast pandoer.
   Een nog treffender aanpak is gereserveerd voor de meest weerzinwekkende vorm van overlast. Een kennis met connecties in dat land had de redactie al verteld wat de reden was dat Italië minder problemen had met immigranten dan Nederland: Italianen pakken criminele overlast aan volgens het tit-for-tat-model. Hij blijkt gelijk te hebben:

Uit: Dagblad De Pers, 16-02-2009

Wraak op immigranten na verkrachtingen Italië

Ongeveer twintig gemaskerde mannen hebben in Rome vier Roemenen aangevallen als vermoedelijke wraakactie voor meerdere verkrachtingen door andere buitenlanders. De daders sloegen toe voor een Pakistaans restaurant.
    Twee Roemenen moesten in een ziekenhuis worden behandeld. De aanvallers konden ontkomen, meldde de politie maandag. Afgelopen weekeinde verkrachtten twee mannen een 14-jarig meisje in een park in de Italiaanse hoofdstad. Volgens het slachtoffer leken de daders uit Oost-Europa te komen. In Bologna werd een Tunesiër aangehouden voor de verkrachting van een meisje van vijftien. In Milaan wordt een Noord-Afrikaan gezocht voor de verkrachting van een 21-jarige Boliviaanse.
    De reeks verkrachtingen door buitenlanders leidde al tot een fel politiek debat. ...

Red.:   Al eerder heeft Italië een groep Roemenen om die reden het land uitgezet. Er is dus niks mis met een harde aanpak.

Naar Integratiebeleid , Allochtonen opvoeden , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht , of site home .