Bronnen bij De multiculturele samenleving: onderlinge naijver


25 okt.2008

Het geval van de kransenschoppende Marokkanen leidde tot een studie van het NIOD, om allochtonen beter bij de Nederlandse geschiedenis te betrekken, uitgaande van hun eigen rol daarin. Hieronder een blik op hoe dat overkomt:


Uit: De Volkskrant, 21-10-2008, door Predrag Vitkovic, studeerde Oost-Europese Studies en Slavistiek aan de UvA en is vicevoorzitter van Lize, overlegpartner rijksoverheid voor Zuid-Europese gemeenschappen.

NIOD negeert migranten

Predrag Vitkovic mist in een NIOD-boek over het oorlogsverleden van acht landen waar veel migranten vandaan komen, de inbreng van die migranten zelf.


Onlangs presenteerden het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) en het instituut voor multiculturele ontwikkeling Forum het boek Oorlog op vijf continenten (Binnenland, 8 oktober). Dit onderzoek moet meer zicht geven op de vraag hoe 'nieuwe Nederlanders' de Tweede Wereldoorlog zouden kunnen beleven vanuit het perspectief van hun 'herkomstland' en zou, volgens sommige deelnemers aan het integratiedebat, toekomstige deelname van migrantenjongeren aan de 4 en 5 meiherdenking zelfs kunnen bevorderen.
    Het is echter de vraag of dit onderzoek aan de gestelde verwachtingen zal weten te voldoen.   ...
    Daarnaast is onduidelijk of. 'de' nieuwkomer wel behoefte heeft aan een betere kijk op de oorlogsgeschiedenis in zijn land van herkomst. Veel doelmatiger is het om eerst te onderzoeken hoe de tweede en derde generatie migrantenjongeren tegen het 'eigen' oorlogsverleden aankijken en hoe dat beeld zich verhoudt tot hun beeld van de oorlog in Nederland. Staatssecretaris Bussemaker van VWS heeft gelijk als ze stelt dat de 'ontsluiting van de oorlogsgeschiedenis in de volle breedte' de verstandhouding tussen oude en nieuwe Nederlanders kan verbeteren, maar dan nog gaapt er een gat tussen het beeld dat die laatsten van de oorlog hebben en de ervaringen in de herkomstlanden zelf.
    Zo loopt een ieder die Oorlog op vijf continenten leest en op zoek gaat naar het beeld dat nieuwe Nederlanders van de oorlog hebben, vast in geschiedschrijving die vooral vanuit westers perspectief is opgetekend. Delen nieuwe Nederlanders deze geschiedschrijving wel, vraag je je als lezer af, en komen die opgeroepen beelden wel overeen met de ervaringen die ze van huis uit hebben meegekregen? Het ontbreken van deze invalshoeken maakt het 'beeld dat oude en nieuwe Nederlanders van de Tweede Wereldoorlog hebben troebel.
    De studie naar de Tweede Wereldoorlog in voormalig Joegoslavië is wat dat betreft illustratief. De onderzoekers hebben zich voor de beschrijving van wat zich tussen 1941 en 1945 in voormalig Joegoslavië heeft afgespeeld, voornamelijk laten leiden door westerse bronnen die door historici in voormalig Joegoslavie inmiddels voor een groot deel zijn bijgesteld. Zoals bijvoorbeeld de mythe van de heldhaftige partizanenstrijd zoals die na 1945 is opgetekend door de Joegoslavische communisten.   ...
    Het is maar zeer de vraag of deze studie wel aansluiting zal weten te vinden bij de diverse doelgroepen en of de uitkomsten daarvan wel bedoeld zijn voor (onder andere) migrantenorganisaties en de acht besproken migrantengroepen die meer over de Tweede Wereldoorlog in hun herkomstland te weten willen komen. Het lijkt er eerder op dat we hiermee slechts aan de legitieme behoefte hebben voldaan om, na de incidenten met kransenschoppende jongeren in Amsterdam in 2003, het integratiedebat een nieuwe impuls te geven. Nieuwe Nederlanders, de mensen waar het daadwerkelijk om gaat in het integratiedebat, worden er niet bij betrokken en blijven zo het onderwerp van de discussie in plaats van de gesprekspartner.


IRP:
   Als allereerste de hoofdklacht dat de betrokken zelf niet gehoord zijn. Een groot misverstand dat endemisch is bij dit soort mensen: zij denken dat hun verhalen de waarheid zijn. Volstrekte onzin: uit direct betrokken bij dit soort conflicten hoor je maar één ding: de eigen kant, en dat meestal op volstrekt scheef getrokken manier. Het idee dat het NIOD de afstammelingen zou moeten horen van bijvoorbeeld de betrokkenen bij de oorlog in Joegoslavië is volstrekt absurd - die visies zijn volkomen langs etnische scheidslijnen getrokken - om te beginnen met de doodsvijanden van Kroaten en Serven. Het is onduidelijk van welke denominatie Predrag Vitkovic is, maar dat hij een eenzijdige blik heeft, staat vrijwel vast.
    Maar ten tweede, in het verlengde van het eerste en waar het hier om gaat, is zijn klacht dat met dit rapport 'we hiermee slechts aan de legitieme behoefte hebben voldaan om, na de incidenten met kransenschoppende jongeren in Amsterdam in 2003, het integratiedebat een nieuwe impuls te geven'. Oftewel: wij willen dezelfde aandacht als de Marokkanen. En weer in het verlengde daarvan: we willen aandacht voor álle migrantengroepen apart.
    Dus bij de volgende dodenherdenking laten we Marokkanen, Turken, Surinamers, Soedanezen, Irakezen, Joegoslavië, Afghanen, Antillianen, en wat er verder nog aan anderhalve man en een paardenkop in Nederland vertoeft aan andere etnieën langs het monument op de Dam marcheren, om vervolgens door de Koningin, als vertegenwoordigster van autochtoon Nederland, een krans te laten leggen.
    Lang leve het multiculturalisme!

Aanvulling: het NIOD voelde zich aangesproken:


Uit: De Volkskrant, 28-10-2008, door Kees Ribbens

NIOD beschrijft oorlogsgeschiedenis voor álle Nederlanders

Kees Ribbens ziet in zijn boek over de Tweede Wereldoorlog vooral een opstapje naar verdere discussie over de oorlog.

Tussentitel: Handzaam feitenrelaas over WO II kan debat met migranten verhelderen

Naar aanleiding van het verschijnen van de NIOD-publicatie Oorlog op vijf continenten stelt Predrag Vitkovic dat migrantenjongeren van met name de tweede en derde generatie niet zijn gevraagd naar hun beeld van de Tweede Wereldoorlog. Ook stelt hij dat het onduidelijk is of nieuwkomers wel behoefte hebben aan ‘een betere kijk op de oorlogsgeschiedenis’ in hun herkomstland.
    Met deze opmerkingen gaat Vitkovic voorbij aan de uitgangspunten van het boek. Dat wil de lezer allereerst vertrouwd maken met het gegeven dat wat in Nederland nog veelal als ‘de oorlog’ wordt aangeduid werkelijk een wereldwijd fenomeen was. Om de reikwijdte van deze wereldoorlog te illustreren geeft Oorlog op vijf continenten een overzicht van de ontwikkelingen tijdens de Tweede Wereldoorlog in acht landen.
    Die zijn niet willekeurig gekozen, maar vormen in het huidige Nederland belangrijke herkomstgebieden van immigranten. Hun aanwezigheid belichaamt in zekere zin de globalisering van de Nederlandse samenleving. Kennis over de historische achtergronden van deze groepen migranten is niet alom aanwezig.   ...
    Daarmee wordt een publiek beoogd dat uit autochtonen én allochtonen bestaat. Op basis van wetenschappelijke literatuur wordt deze lezers compacte en afgewogen kennis aangereikt over de voornaamste ontwikkelingen tijdens de oorlogsjaren in diverse gebieden. ...
    Handzaam feitenrelaas over WO II kan debat met migranten verhelderen ...
    ... Om echter duidelijk te maken dat de Tweede Wereldoorlog geen vanzelfsprekend fenomeen is waaraan iedereen in Nederland een zelfde herinnering heeft, schetst het slothoofdstuk een beeld van diverse naoorlogse herdenkingen in ons land.
    Daaruit blijkt dat herinneringen vaak als deel van de eigen groepsidentiteit worden gezien en dat pogingen het beeld bij te stellen en vooral te verruimen, vaak moeizaam verlopen. ....
    Het streven van dit boek is bovenal om, bij wijze van eerste bouwsteen, de blik te verruimen van allen die in aanraking komen met de herinnering aan deze wereldwijde oorlog en zo verder debat mogelijk te maken. Als de aangeboden kennis een verdere toepassing wil vinden, bijvoorbeeld in het onderwijs of bij specifieke herdenkingen, is het zeker zinvol daar zo veel mogelijk groepen bij te betrekken.
    Dat sommige visies, al dan niet beïnvloed door partijdige naoorlogse beeldvorming, daarbij zullen botsen, is waarschijnlijk. Nieuwkomers en autochtonen hebben daarom baat bij een handzaam feitenrelaas dat kan dienen als uitgangspunt voor verdere discussie.
    Wanneer de omgang met het verleden wil bijdragen aan integratie, dan kan dat alleen op basis van een juist beeld van het verleden. ...


Red.:   Kortom: in eerste instantie gaat het het NIOD erom om autochtonen meer te laten leren over de allochtone geschiedenissen.
   Nou, nee, dank u wel. Er is in Nederland in het onderwijs tijd te kort. Er is dus geen ruimte voor die vele allochtone geschiedenissen. Servische, Kroatische, Sloweense, enzovoort... En er is helemaal geen behoefte aan debat met immigranten  over hun geschiedenis - er valt niets te bediscussiëren.

 
Naar Multiculturele samenleving  , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht  , of site home .