NRC Handelsblad 30-1-2005
Na zijn eerste honderd dagen lanceert Jean-Paul Votron, de nieuwe topman van Fortis, zijn strategie. De Belgisch-Nederlandse bank en verzekeraar moet van hem groeien als kool. Het is tijd voor een winnersmentaliteit. “Fortis is een ruwe diamant.”
Het was misschien even wennen voor de beleggingsanalisten die op het hoofdkantoor van Fortis de nieuwe topman vanaf een barkruk “passie” zagen prediken. Jean-Paul Votron (53), sinds oktober vorig jaar de nieuwe bestuursvoorzitter van het Fortis-concern, greep zijn eerste honderd dagen gisteren aan om een nieuwe strategie voor het bank- en verzekeringsbedrijf te presenteren.
Votron heeft grootste plannen. De Belg (ex-Unilever, ex-Citigroup, ex-ABN AMRO) kondigde aan dat de cultuur moet veranderen. Daarvoor zal hij een kruistocht houden, want er is een ingrijpende gedragsverandering nodig. Het bedrijf heeft, volgens Votron, een winnermentaliteit nodig met meer ambitie en meer agressie. Het personeel moet er diep van doordrongen zijn dat dit belangrijk en urgent is. De Fortis-medewerker staat straks volledig in dienst van de klant. “Als hij slaap, als hij droomt, als hij werkt. Alles draait voortaan om de klant.”
(…)
“Ik heb heel wat jaren ervaring. We hebben niet zomaar een agressief groeiplan. We leggen de lat terecht hoog, want dit bedrijf heeft een enorm potentieel. Wij geloven erin dat we het kunnen. Wij hebben al verschillende divisies die meer dan 10 procent per jaar groeien. We gaan de doelen niet halen door aan cijfers te sleutelen. En u hoeft niet te vrezen dat we het risicoprofiel van Fortis gaan aanpassen.” De structuur gaat wel op de schop. Votron presenteerde gisteren in Brussel een gewijzigd bedrijfsskelet met zes nieuwe divisies en een uitgebreide tienkoppige raad van bestuur. “De nieuwe organisatiestructuur gaat vandaag in.”
Ook zal er in de kosten worden gesneden en komt er een heel nieuw beloningssysteem voor alle Fortis-werknemers. In het nieuwe systeem zullen uitzonderlijke prestaties beter gewaardeerd worden en zal het personeel meer op haar verantwoordelijkheden worden aangesproken. Tegen de zomer zal Fortis de details bekendmaken van het nieuwe beloningssysteem en de gevolgen voor het aantal arbeidsplaatsen dat door kostensanering verloren zal gaan. “Het is te vroeg om dat nu al aan te geven” liet Herman Verwilst weten, die per direct tot operationeel directeur is benoemd. Bij Fortis werken nu 52.000 mensen.
(…)
IRP:
De heer Votron gaat voorbij aan het feit dat zijn ambitieuze plannen ook nog uitgevoerd moeten worden en dat hij daarvoor het personeel van Fortis nodig heeft. Over deze mensen zegt Votron in het artikel onder andere het volgende: “De Fortis-medewerker staat straks volledig in dienst van de klant. Als hij slaapt, als hij droomt, als hij werkt. Alles draait voortaan om de klant.” Het is de vraag hoe bevorderlijk dit is voor de fysieke en geestelijke gesteldheid van de betreffende medewerkers.
Verderop in het artikel deelt Votron terloops mede dat de raad van bestuur uitgebreid wordt tot tien mensen.
Al even terloops vermeldt hij iets verderop in het artikel dat er in het kader van de kostenreductie een nader te bepalen aantal arbeidsplaatsen gaat verdwijnen: “Ook zal er in de kosten worden gesneden en komt er een heel nieuw beloningssysteem voor alle Fortis-werknemers. In het nieuwe systeem zullen uitzonderlijke prestaties beter gewaardeerd worden en zal het personeel meer op haar verantwoordelijkheden worden aangesproken. Tegen de zomer zal Fortis de details bekendmaken van het nieuwe beloningssysteem en de gevolgen voor het aantal arbeidsplaatsen dat door kostensanering verloren zal gaan.” De kans is groot dat de werknemers van Fortis uit de krant moeten vernemen dat hun baan op het spel staat.
Je kunt je afvragen in hoeverre de personele instrumenten die Votron inzet (wakker liggen van Fortis, het wijzen op verantwoordelijkheden en tot slot de dreiging van gedwongen ontslag) effectief zijn om draagvlak te creëren voor de gewenste cultuurverandering en groei.
De heer Votron heeft een veel voorkomende fout gemaakt: hij heeft de menselijke maat der dingen uit het oog verloren. De klant, het personeel (en daarmee het bedrijfsbelang) zijn voor hem geen doel, maar uitsluitend een middel. Een middel om zijn eigen korte termijn belangen te dienen, namelijk het vervullen van zijn “opdracht”. Hij laat zich verleiden tot uitspraken die eerder getuigen van ijdelheid en hoogmoed dan van daadwerkelijke visie.
Voor het volledige artikel zie hier
.Terug naar Management en de menselijke maat
, of naar
site home
.