 is
uitgelegd dat als iemand, één persoon geld maakt uit geld, of een hele groep
tezamen dat netto doen, dat dan de hoeveelheid geld is toegenomen, en dat de
andere mensen dan minder kunnen kopen van hun geld. Hetgeen normaliter aangeduid
wordt met de term inflatie. En dat het maken van geld uit geld dus doodgewoon
een vorm van diefstal is. Fraude. Oplichting. Die gelegaliseerd is door het
legaliseren van het maken van geld door particulieren, zodoende tot leven
wekkende "de financiële wereld". Zonder de mogelijkheid tot het maken van geld,
zou wat dan "de financiële wereld" heette niets meer zijn dan een inneem- en
uitleenbureau. Men zou het geen "financiële wereld" noemen, maar gewoon
"spaarbank". Of iets dergelijks.Gewone economen zullen beschrijvingen als de voorgaande weerzinwekkend vinden. En antwoorden formuleren als "Wat wil je dan? Communisme?".gelukkig hebben we nu uit hun eigen bron een erkenning n dat het inderdaad zo werkt als beschreven. het voorbeeld komt van wiskundige en wetenschapspopularisator Bas Haring, die economie is gaan studeren om ons erover voor te lichten. Hier is zijn model: Uit: De Volkskrant, 25-01-2013, column door Bas Haring, filosoof, informaticus en schrijver van populair wetenschappelijk werk: Inzicht: inflatie is belasting zonder administratie ... Stel je een fictief land voor met een overheid en tien inwoners; jij bent één van hen. Om het simpel te houden, is er in dat land slechts één ding te koop: appels. Er zijn honderd appels in totaal. Verder bestaan er in het land honderd euro's. Je kunt met die euro's helemaal niets, behalve appels kopen. Bij wie die appels kunnen worden gekocht laten we even in het midden. Omdat een euro niets anders is dan de mogelijkheid om een appel te kopen, en omdat er evenveel euro's als appels zijn, kost iedere appel precies één euro. Logisch toch? Ten slotte zijn in het land alle euro's netjes verdeeld onder de inwoners: iedereen heeft tien euro of - anders gezegd - iedereen heeft de mogelijkheid om tien appels te kopen. De overheid wil echter ook appels, alleen heeft ze geen rooie cent. Maar de overheid is de overheid, en die heeft het monopolie op het maken van geld. Zonder er ruchtbaarheid aan te geven drukt de overheid tien euro bij. Hiervoor koopt ze tien appels en de overheid is tevreden. Maar... er zijn nu 110 euro's op honderd appels. Een appel kost nu één euro tien. Met jouw tien euro kun je nog maar negen in plaats van tien appels kopen. Ergo, er is een appel verhuisd van jou naar de overheid! De overheid heeft een appel van je 'gepikt' Dit heet belasting: belasting op het bezit van geld.
Red.: Dit voorbeeld moet bijna wel
komen van economen, omdat het tevens een voorbeeld is van de houding van
economen tegenover belasting: Belasting is hartstikke FOUT!!! |
