De waarden van de improductievenIn deze sectie van het web is er een eenzijdige aandacht voor het materiële in de wereld. Dat heeft twee oorzaken. Ten eerste gaat het hier over de economie, en dat is een grotendeels materieel onderwerp. En ten tweede zijn de argumenten die gebruikt worden door de degenen die gang van zaken in economie en politiek bepalen grotendeels materieel van aard, en materiële argumenten kunnen het best bestreden worden met materiële argumenten .De keuze voor de materiële nadruk is een dus pragmatische. Op een principiëler niveau kan men stellen dat de mens er niet is voor de materiële zaken, als je althans de mens wil zien als een niveau hoger dan een dier. De aandacht voor de materiële zaken gaat in feite allemaal over de elementaire functie van het voortbestaan, en dat is voor een groeiend aantal mensen geen bevredigend einddoel van het leven. Dat het voortbestaan een voorwaarde is voor deze meerwaarde doet daar niets aan af. Als mensen expliciet gevraagd worden naar een standpunt over deze argumenten, zal vrijwel iedereen het er mee eens zijn; de uitzonderingen zijn de diehard cynici en materialisten, en daarvan zijn er niet zo veel. Het vervelende is echter dat waar het overgrote deel der mensen expliciet de waarde van het bovenmateriële erkent, de meeste van hen hun daden laten leiden door de ontkenning er van. Uit het praktische handelen van de meeste mensen zou je afleiden dat het materiële hen voor alles gaat. Of om in bijbelse termen te spreken: we leven in de tijd van de dans om het gouden kalf. <meer over woorden versus daden> Maar het principiële standpunt is dus dat het er in de economie ook om gaat om geld vrij te maken voor hen die niet aan de productie bijdragen. Ten eerste zijn daar de zieken, zwakken en ouderen. Dat kan nog beschouwd worden als een deel van het economisch-maatschappelijke proces, omdat deze zorg ertoe bijdraagt dat de anderen, die ook ziek, zwak of oud kunnen worden, hun productieve meerwaarde blijven leveren. Dan zijn er de groepen die zorgen voor het vermaak, sport, muziek en andere vormen van verstrooiing. Ook voor hen moet de productieve meerwaarde van anderen, oftewel het geld van anderen, vrijgemaakt worden. Vroeger deden de productieven dit zelf door middel van betaling van toegangsheffing, bij sport en dergelijke, of ging dit via overheidssubsidie, voor klassieke muziek en dergelijke. Tegenwoordig gaat dit voor het grootste deel via sponsoring door bedrijven. Bij sport en dergelijke door de sterk gestegen loon- en andere kosten, bij klassieke muziek en dergelijke omdat de overheid, dat wil zeggen de politici, steeds minder geneigd zijn hier geld voor te reserveren. Het is niet mogelijk een uitspraak te doen over deze gang van zaken in het algemeen, aangezien het van het specifieke geval afhangt. Wat wel duidelijk is dat de huidige trend is om steeds minder geld voor dit soort zaken te reserveren. De opgegeven reden daarvoor dat dit geld aan de burgers gegeven wordt, zodat deze hun eigen keuze kunnen maken. De zindelijkheid van dit argument hangt in belangrijke mate af van geneigdheid van mensen om bovenmateriële en andere kwetsbare zaken te ondersteunen. Dat varieert met het verstrijken van decennia, maar de laatste tijd was dit niet al te positief gezien de grote nadruk op het materiële. Daar is weinig aan te doen, behalve door voorlichting en opvoeding. Deze website probeert daar aan bij te dragen.
|
