FOUT IN DE KRANT                                           Oktober 2004

02-10-2004, de Volkskrant, paginavullende stuk over toetreding Turkije tot EU, in vorm van een opsomming van alle punten voor en tegen, gevolgd door een korte bespreking. De opbouw van alle voor Turkije negatieve punten is volgens het stramien: Ja, dat is deels zo, maar ... en dan volgt een verhaal waarom het niet zo erg is en het ook voordelen heeft. Een voorbeeld: "De Turkse cultuur heeft een geheel andere oorsprong en inslag dan de Europese. Bestaat er wel zoiets als 'de' Turkse cultuur of 'de' Europese cultuur. ...."

Dit is een archetypisch voorbeeld van het in dit verband graag gebezigde cultuurrelativisme. Natuurlijk ziet iedereen het verschil tussen die man in een kaftan die samen met zijn vrouw met een hoofddoek een gebouw met minaretten binnenloopt, hij aan de voorkant en zij aan de achterkant, en dat blonde stel met hij in pak en zij in bloemetjesjurk die samen door de kerkdeur heen stappen.         De rest van de items hebben dezelfde opbouw. Alle negatieve punten worden goed gemasseerd. Dat is niet een positie die een zich objectief achtende krant zou moeten innemen, zeker als er voor een informatieve vorm is gekozen. Dit is een ernstige vorm van meningsmanipulatie en misleiding.

06-10-2004, TV Ned.2, 18h15 Twee Vandaag, rapportage over toetreding van Turkije tot EU, n.a.v. besluit Europese Commissie om onderhandelingen hierover te beginnen, voor een groot deel bestaande uit interviews met mensen op straat.

Aan het woord komen eerst ca. tien mensen, een groot deels van Turkse komaf, allemaal voor. Dan een intermezzo, aangevangen met een opmerking door een journaliste: "Natuurlijk zijn er ook tegenstanders van de toetreding", en vervolgens komt gedurende een enkele zin een tegenstander aan het woord. Meteen daarop volgt weer een voorstander, gevolgd door nog tussen de vijf en tien voorstanders. In feitelijke getallen is 57% van de Nederlanders tegen toetreding. Het programma is dus pure propaganda van het bekende pre-Fortuyniaanse type.

09-10-2004, de Volkskrant, artikel van Fokke Obbema over de houding tegenover moslims in Nederland vergeleken met Frankrijk, titel Moslims zijn niet eng. Een tussentitel van het stuk, dat een hele pagina vult in het achtergrondkatern Reflex, luidt: Frankrijk zegt: ze horen erbij. Nederland: horen ze er wel bij? De rest van het artikel is een onderbouwing van deze opmerking.

De eerste fout in het artikel is selectieve onvolledigheid. Op zich is de aanpak van vergelijking een goede. Maar dan moet de vergelijking ook volledig zijn. Wat ontbreekt is een analyse van een verschil in het soort allochtonen in de twee landen, en de hun praktische inpassing in de maatschappij, naast de formele en juridische. Het belangrijkste verschil tussen de Nederlandse allochtonen en die uit de meeste andere landen is dat de Nederlandse allochtonen voornamelijk uit sociaal en cultureel sterk achtergebleven gebieden uit hun land komen; de meeste Franse moslims komen uit Algerije (of Tunesië), zijn goed op de hoogte van de Franse cultuur, en spreken vloeiend Frans. De meest in het oog springende problemen in Nederland met moslims stammen van hun culturele achterstand. Dit versterkt ook het besef van het verschil in cultuur met betrekking tot het moslim zijn.           Het tweede grote verschil tussen Nederland en de meeste andere landen is dat Nederland klein en overbevolkt is, dus de allochtone nieuwkomers op de lip van de autochtonen zitten. In Frankrijk zit een groot deel van de allochtonen, en met name de achterstandgevallen, in banlieu, buitenwijken waar weinig of geen autochtonen wonen. Fransen kunnen dus veel makkelijker formeel geen onderscheid maken, het heeft toch weinig praktische gevolgen.          Een tweede onvolledigheid is het volledig voorbijgaan aan het feit dat het in Nederland tot voor drie jaar geleden precies was als in Frankrijk. Er moeten oorzaken zijn voor de verandering houding, en dit is essentieel voor de analyse van de huidige toestand.

Een tweede fout blijkt bij vergelijking met het artikel over de lezing van Paul Scheffer, zie 17-09-2004, waarin de problemen van de islam geanalyseerd worden. Dit artikel heeft de kop gekregen: Het onbehagen van Paul Scheffer, een titel die de conclusies van de inhoud ontkent. De kop van het artikel van Fokke Obbema luidt Moslims zijn niet eng, een titel die de inhoud van het artikel versterkt. De negatieve van de islam wordt verzwakt, de positieve analyse wordt versterkt. Dat is manipulatie.

P.S. 17-10-2004, België TV2 (Canvas), Panorama, rapportage over de verhouding tussen autochtonen en allochtonen in een Frans stadje. De toestand leek zeer sterk op de huidige in Nederland, met strijd over de bouw van een moskee en werkloosheid onder allochtonen.

Het is dus goed mogelijk dat het door Obbema geconstateerde verschil locaal is, of niet bestaat. In dat geval is het hele artikel een vorm van manipulatie.

P.S. 25-11-2004, de Volkskrant, artikel met kop 'Integratie is fiasco in Frankrijk', met als subkop: Rekenkamer verklaart 30 jaar beleid failliet. De inhoud bestaat uit gegevens van de Franse Algemene Rekenkamer waarvan de kop de conclusie is.

Obbema's artikel is dus in strijd met de feiten. Het ongetwijfeld uitsluitend gebaseerd op een persoonlijke of redactionele politiek om positieve dingen over allochtonen te zeggen, zie ook de bovenstaande analyses.

09-10-2004, de Volkskrant, artikel van H.J. Schoo, over rechtmatigheid van George W. Bush's presidentschap, met daarin de volgende, min of meer terzijde, alinea: Verkiezingen hebben zo'n potentieel voor aardverschuivingen, dat Wouter 'winner takes all' Bos straks pardoes in het Catshuis kan belanden. Context: de partij van Wouter Bos, de PvdA, staat op het moment van schrijven erg hoog in de peilingen.

Uit het citaat blijkt angst en afkeer voor de mogelijkheid van een regering door de PvdA. H.J Schoo, vaste columnist in de Volkskrant, is dus een anti-socialist, een rechtse ideoloog. De verbinding tussen rechts denken en angst is inmiddels ook bekend .

16-10-2004 (of 17-10-2004), TV Ned. 2 18h00, NOS Journaal: Israëlische tanks hebben zich teruggetrokken uit de Gaza-strook, na drie weken van gevechten waarbij circa honderd Palestijnse doden zijn gevallen. Aanleiding waren Palestijnse raketbeschietingen op Israëlische dorpen.

Weggelaten: Aanleiding voor de Palestijnse beschietingen zijn de Israëlische bezettingen van Palestijns land. Het journalistieke bericht is de terugtrekking; als er een aanleiding moet worden genoemd, moeten beide kanten belicht worden. Het eenzijdige noemen van een aanleiding is valse berichtgeving. In het Israëlisch-Palestijnse conflict is deze vorm van valse berichtgeving de regel, en vrijwel altijd ten nadele van de Palestijnen

30-10-2004, de Volkskrant, artikel van mediajournalist Francisco van Jole over de voorlopige eerste plaats van Pim Fortuyn in de verkiezing van De Grootste Nederlander. Van Jole merkt op dat Nederland in de historie al vele slechte daden heeft begaan, zoals het slavenhalen, het introduceren van het woord apartheid, het hebben van de meeste vrijwilligers in het Duitse leger en het laten transporteren van de meeste joden. De voorlopige eerste plaats van Fortuyn past in dat rijtje, omdat Fortuyn de persoon was die het vele decennia bestaande taboe op racisme heeft doorbroken. Volgens Van Jole.

Het verband tussen Fortuyn en het initiëren van racisme is feitelijk onjuist. Het is precies tegenovergesteld: Fortuyn heeft het racisme van de politiek-correcte maffia doorbroken. Dat racisme bestond er uit dat ernstige maatschappelijke problemen veroorzaakt door bepaalde bevolkingsgroepen niet benoemd konden worden, en niet met deze groepen worden geassocieerd, uitsluitend en alleen op grond van ras. Als blanke Nederlandse groepen overeenkomstig gedrag zouden hebben vertoond, zou er geen enkel probleem zijn geweest met een gerichte en harde aanpak, zoals nu bij het veel minder ernstige feit van blanke jongeren in Lonsdale kleding . Het niet-signaleren en bestrijden van problemen verergert die problemen voor alle partijen, en dit doen op grond van ras is racisme. Fortuyn heeft dit racisme doorbroken. Degenen die daar bezwaar tegen maken, als Van Jole, zijn dus zelf racisten.

In het oorspronkelijke artikel is het argument als boven samengevat wat verder uitgeschreven, maar het komt op precies hetzelfde neer: Pim Fortuyn past in het rijtje: slavenhaler, Oostfrontganger, en jodenverrader. Dat is demonisering.

Na de moord op Fortuyn is uitgebreid gediscussieerd of Fortuyn door de pers gedemoniseerd was. Zich als links, progressief en dergelijke afficherende journalisten hebben dit ten stelligste bestreden. Het is op het moment van schrijven onbekend of Van Jole dit ook letterlijk zo gezegd heeft, maar hij behoort zeker tot de groep die dit bestreden heeft. Het bovenstaande bewijst dat Van Jole zich in commissie of persoonlijk schuldig maakt aan leugens en hypocrisie. (P.S. dit artikel van Van Jole is een van de duidelijkste tekenen van het proces van restauratie ).

Naar Fout in de krant home , of naar site home .