Uit: De Volkskrant, 16-04-2011, door Hans Moleman

Reportage | China ontdekt de ruimtevaart

De maan ligt binnen handbereik

Terwijl Rusland en Amerika een stap terugdoen, pompt China miljarden euro's in de ruimtevaart. De Hainan Space Base moet het paradepaardje worden. 'Wat doet u hier?'

Tussentitel: China wil de wereld laten zien waar het eigen technisch vernuft toe in staat is
...

Red.:   De redactie ging meteen op zoek naar de passage die standaard is in verhalen over de Chinese ruimtevaart en dus eindeloos herhaalt wordt:

En ja hoor daar is 'ie. Nog nooit de volkomen geldige tegenhanger gezien:

Want dit is even waar als de opmerkingen over China.
    Nog eentje over China


Uit: De Volkskrant, 05-03-2011, AP, Reuters

Chinees bewind trekt veel meer geld uit voor zijn legermacht

China verhoogt zijn defensiebegroting dit jaar met 12,7 procent tot omgerekend 65,7 miljard euro. Dit heeft parlementsvoorzitter, Li Zhaoxing vrijdag kort voor de jaarlijkse zitting van het Nationale Volkscongres gezegd. Volgens Li moet er 'passend' materieel worden aangeschaft en krijgen de 2,3 miljoen militairen van het Chinese Volksbevrijdingsleger salarisverhoging.
Li benadrukte dat de Chinese defensiepolitiek 'geen bedreiging' voor andere landen vormt. Volgens LI zijn de Chinese uitgaven voor landsverdediging bescheiden in vergelijking met andere mogendheden. Het defensiebudget zou slechts 6 procent van de totale begroting uitmaken en slechts 2 procent van het bruto binnenlands product.
    Maar volgens schattingen van de Amerikaanse regering liggen de feitelijke militaire uitgaven van China twee tot drie keer hoger dan officieel wordt aangegeven.   ...

Red.:   Natuurlijk wordt bij een soortgelijk bericht over de Amerikaanse defensie-uitgaven (op de eerste plaats en groter dan die van de vier of vijf volgende landen tezamen) niet een soortgelijk citaat uit Chinese bronnen gegeven.
   Over naar een ander deel van de wereld: Cuba. Daar was geen vrijheid in zowel politiek als economisch opzicht - het communisme regeert er nog met ijzeren vuist. Maar nu gaat men delen van de economie liberaliseren. Tijd voor unaniem gejuich, zou je zeggen.
    Helaas.
    Rechts de betreffend pagina van de Volkskrant in overzicht, onder het artikel waarin betoogd wordt dat er ook nadelen zitten aan deze stap.
    Wat...???
    Nadelen aan liberalisering...???
    Ja hoor, als het in Cuba gebeurt, een communistisch land, heeft het nadelen. Niet in Nederland natuurlijk, of in Amerika of waar dan ook in de wereld. Alleen in Cuba heeft het nadelen.
    Want Cuba is een communistisch land, en wat ze daar doen, kan natuurlijk alleen maar nadelen hebben:

Uit: De Volkskrant, 20-04-2011, door Allart Hoekzema

Reportage | Hoop en enthousiasme, maar ook onzekerheid over hoe rond te komen

...'Maar wie gaat de economie stimuleren?'

Tussentitel: Verwachten ze dat ik met een hark op de schouder naar het platteland trek?

Cuba's economische koerswijziging creëert een golf van hoop en enthousiasme die het land in geen jaren heeft gekend. Maar veel Cubanen van de oude generatie vrezen sociale verworvenheden te verliezen, terwijl een deel van de jonge generatie bang is dat de verstokte marxistische mentaliteit van het staatsapparaat de hervormingen zal ondermijnen.   ...
    'Ons land is een grote weddenschap aangegaan. We moeten de economie moderniseren zonder afbreuk te doen aan de sociale prestaties', zegt loodgieter en partijlid Alberto Font in een somber buurtcentrum in Barrio del Cerro in Havana. ...
    In een hoek van het buurthuis zit de 73-jarige gepensioneerde Santa Sánchez met een gratis kop koffie en een broodje voor haar neus. Ze is vooral ongerust over de geleidelijke afschaffing van de 'libreta', een rantsoenboekje waarmee de burgers maandelijks basisproducten tegen zwaar gesubsidieerde prijzen kunnen kopen. ...

Red.:   En waar in Cuba liberalisering een slechte kant blijkt te hebben, heeft in het kapitalistische Singapore de dictatuur weer een goede:

Uit: De Volkskrant, 17-05-2011, door Michiel Maas

Interview | Catherine Lim (69), kritisch schrijfster in Singapore

'Dictatuur heeft een goede kant'

Het autoritaire bewind van Singapore moet een beetje worden aangepast, vindt schrijfster en politiek critica Catherine Lim. Vooral niet teveel, anders wordt het een 'falende democratie' zoals Amerika.

Tussentitel: Ook in de jonge stadsstaat eisen jonge kiezers nu hun vrijheid op

Schrijfster Catherine Lim heeft de hele geschiedenis van Singapore meebeleefd. Zij was er al tijdens de afscheiding van Maleisië in 1965 en nu geniet zij van de 'revolutionaire' verkiezingen van vorige week.
    Veertig procent van de kiezers stemde op de oppositie. ...
    Catherine Lim is een van de weinige, openlijke critici van de autoritaire Singaporese regering. ...
    Het was al niet echt slecht in Singapore. 'Het land staat in elke economische toptien', erkent Lim, die ook ruiterlijk toegeeft dat dit het werk is geweest van Lee Kuan Yew die het land meer dan 30 jaar met straffe hand heeft geregeerd.
    Het oude model van Lee Kuan Yew werkt dus niet meer, en daarom wordt het tijd voor een nieuw model. Maar liefst niet meteen helemáál nieuw. Zelfs Catherine Lim wil geen afstand doen van de goede kant van Lee Kuan Yew's bewind. De efficiency van de regering moet vooral blijven. Want democratische vrijheden zijn prima, maar een regering moet kunnen doen wat nodig is, zonder daarbij gehinderd te worden door de uitwassen van die democratie.
    Lim: 'Kijk wat er in de Verenigde Staten gebeurt: daar is de president met handen en voeten gebonden. De democratie daar maakt efficiënt besturen volledig onmogelijk. Dat wil hier niemand.'
    De Singaporese versie van een vriendelijke dictatuur moet gewoon een beetje worden aangepast, vindt ze. ...

Red.:   Taal die met betrekking tot China volstrekt taboe is. Daar hamert zowat iedere dag correspondent Hans Moleman op het totaal niet-deugend zijn van de Chinese dictatuur, of ze nu hetzelfde economische succes heeft als Singapore of niet. Grappig genoeg ook op dezelfde dag vlak naast dit artikel:

Tja ...
    Multiculturalisme en de propaganda voor immigrnten, allochtonen en molsims vindt op vele manieren plaats. Hier een aaridg voorbeeld met het middel van selctie. Hertaa gaat over de zogenaamde Arabische lente, die voor de hele pers en overige media reden om in de pen te klimmen en toespraken af te steken over hoe zeer dat allemaal wel niet bewees dat moslims net zulke gematigde mensen waren als u en ik, en er eigenlijk geen enkel verschil: ze willen allemaal vrijheid en democratie. Hier zijn de uitslagen van de verkiezingen in het, naar aller beweren, meest gematigde islamitische land, volgens de Volkskrant:

Uit: De Volkskrant, 05-12-2011, door Remco Anderson

Islamitisch blok in Egypte nog lang niet zeker

Islamisten stevenen op forse winst af in de eerste ronde van de Egyptische parlementsverkiezingen. De Vrijheid en Gerechtigheid Partij, de politieke arm van de Moslimbroederschap, haalde bijna 40 procent van de stemmen binnen. Dit bleek uit gedeeltelijke resultaten die zondag bekend zijn gemaakt.
    Verrassender is dat de nieuwe en veel strengere partijen van salafisten - zeer conservatieve moslims die onder Mubarak de politiek meden - het ook goed hebben gedaan. De salafistische al-Nour partij, de grootste speler in een islamistische coalitie, koerst af op bijna 25 procent. Het seculiere Egypte-blok komt waarschijnlijk als derde uit de race, met een kleine 15 procent van de stemmen.   ...
    Dat hoeft niet te betekenen dat Egypte straks ineens een radicaal-islamitische koers gaat volgen.
    De Moslimbroederschap heeft weliswaar als slogan 'islam is de oplossing', maar zwakt haar retoriek de laatste jaren af. De beweging profileert zich als gematigd en pragmatisch, en het programma richt zich meer op sociale ongelijkheid dan op hoe een eventuele islamitische staat tot stand moet komen ...

Red.:   Niets aan de hand dus, zult u zeggen, want die moslimbroeders zijn tegenwoordig toch gematigd ...? Dat laatste is een sprookje dat de moslimbroeders in samenspel met de multiculturalisten en islam-propagandisten die ook het ook zo over de Arabische lente hebben, u op de mouw spellen. Want er was wel een gematigde moslimpartij -  een andere partij. Hier is wat die partij aan stemmen kreeg: - maar daarvoor moeten we overschakelen op een andere bron::

Uit: DePers.nl, 04-12-2011.

Moslimbroederschap wint in Egypte

Islamitische partijen zijn de grote winnaars in de eerste ronde van de Egyptische parlementsverkiezingen. Gezamenlijk kregen ze 65 procent van de stemmen. Dat blijkt uit zondag gepubliceerde officiële cijfers.

De voorheen verboden Moslimbroederschap is de grootste partij met 36,6 procent van de stemmen. De fundamentalistische al-Nour kreeg 24,3 procent. De gematigde moslimpartij Wasat kwam uit op 4,2 procent.  ...

Red.:   Aha! Er waren wel gematigde moslims. Dat wil zeggen: die moslimbroeders zijn beslist geen gematigde moslims. En de gematigde moslims kregen net geen 5 procent. Een ijzersterke reden voor de Volkskrant dit zeer onwelkome feit maar te verdonkeremanen. Stel je voor: het hele idee van de Arabische lente ondergeploegd ... Dat kunnen we niet hebben ...


Naar Vrijheid van meningsuiting , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of  site home .