Bronnen bij De Volkskrant , anti-linksheid
De Volkskrant, 09-08-2005, door Sander van Walsum (volledig artikel hier
)
Veelbelovende Linkspartei is knap reactionair
... Lafontaine voert - samen met de post-communist Gregor Gysi - een nieuwe
politieke partij aan die in omvang de derde van het land kan worden, die in
staat wordt geacht een meerderheid van CDU en FDP te verhinderen, en die de
eenheid binnen de SPD van Gerhard Schröder ernstig weet te ondermijnen. De
verkiezingen die door Gerhardt Schröder zijn geforceerd, en die zo deden de
peilingen tot voor kort vermoeden - door Angela Merkel zouden worden gewonnen,
dreigen te worden gekaapt door Lafontaine en diens Linkspartei.
Geen van de gevestigde partijen kan zich aan de door hem
veroorzaakte turbulentie onttrekken. Enkele prominenten binnen de SPD,
aangevoerd door de Berlijnse burgemeester Klaus Wowereit, onttrekken zich aan
het gebod van de partijleiding dat geen samenwerking met de debutant mag worden
gezocht. Voor hen is het post-Schröder tijdperk kennelijk al aangebroken,
concludeerde de Tagesspiegel.
... Hoe groot het onbehagen over de opkomst van de nieuwe formatie is, blijkt
uit de twijfels die binnen CDU en SPD zijn geuit over de rechtmatigheid van de
nieuwe formatie. Die zou namelijk geen partij zijn in de constitutionele
betekenis van het woord, maar een lijstverbinding van PDS en WASG - de
afscheiding van de SPD. En de Duitse Grondwet voorziet niet in de mogelijkheid
van lijstverbindingen.
Aan de wijsheid van een verbod van de Linkspartei wordt
echter alom getwijfeld.
Zo'n draconische ingreep zou de Duitse kiezers de mogelijkheid ontnemen om hun
onvrede met de gevestigde orde op een manier tot uiting te brengen die
verenigbaar is met de democratische orde. Dit weerhoudt de Linkspartei er echter
niet van om de lucratieve rol van verstotene uit te buiten. Tijdens de
presentatie van het verkiezingsprogramma poseerde Gysi als een martelaar die bij
zijn debuut in de Bondsdag, in 1990, als DDR-residu en landverrader werd
bejegend.
En Lafontaine mag graag de indruk wekken dat hij met vereende
krachten uit de SPD getreiterd. De parlementaire pers weet beter. In 1995
pleegde hij een politieke sluipmoord - 'de vuilste uit de parlementaire
geschiedenis' - op de toenmalige partijvoorzitter Rudolf Scharping. En als
oppositieleider stond hij aan de wieg van de infame blokkadepolitiek - de
torpedering van wetsvoorstellen van de regeringscoalitie door de Bondsraad (de
Kamer van deelstaten). Voor deze bijdrage aan de politieke mores is het land hem
beslist geen dank verschuldigd.
Maar de ontevreden Duitsers - die weleens 10 tot 15 procent
van het electoraat zouden kunnen vormen - rekenen hem deze jeugdzonden niet aan.
Zij herinneren slechts zijn verzet tegen de sanering van de verzorgingsstaat.
Zij knikken instemmend als hij de globalisering hekelt. En zij geloven hem als
hij suggereert dat de sociale weelde van de jaren zestig en zeventig kan worden
hersteld. Desnoods door het weren van 'Fremdarbeiter'.
De Linkspartei brengt ontgoochelden in oost- en
west-Duitsland bijeen. Ze bevredigt - of wekt de indruk dat te kunnen - 'ostalgie'
en 'westalgie'. En ze werpt zich ook nog eens op als de hoeder van de nationale
veiligheid. Want als het aan de Linkspartei ligt, onttrekt Duitsland zich aan
alle buitenlandse vredesmissies. Daardoor zou de waarschijnlijkheid van
terroristische aanslagen op Duitse bodem namelijk afnemen, begrijpt u wel?
De Linkspartei belichaamt, aldus de Süddeutsche Zeitung,
de lelijkste kant van het conservatisme. Of misschien kan ze beter als
reactionair worden gekenschetst.
Het vervelende is alleen dat Duitsland zich geen partij van deze signatuur in
het machtscentrum kan veroorloven.
Red.: De Linkspartei is kennelijk een vorm van piraterij, want
er dreigen verkiezingen te worden 'gekaapt'. Verder heeft de Linkspartei een
aanhang die alleen bestaat uit mensen die ontevreden zijn over andere partijen,
en ook willen ze dingen die niet kunnen (oftewel: de fiets is gestolen èn zijn
band is lek). De dingen die niet kunnen zijn de goede dingen uit het verleden
als een sociale maatschappij, die ook hier weer denigrerend de verzorgingsstaat
wordt genoemd, en een vorm van sociale weelde. Dat ze suggereren dat er een
verband is tussen terrorisme en wat het westen doet in Irak is natuurlijk ook
fout.
Alles bij elkaar zijn deze opvattingen van de Linkspartei
conservatief of reactionair. Beide termen zijn qua inhoud volkomen onduidelijk,
want conservatief betekent behoudend, en kan alleen iets beteken als men erbij
zegt wat men wil behouden, en reactionair betekent dat men op iets reageert,
waarvoor precies hetzelfde geldt. Wat Van Walsum bedoelt met de termen is wel
duidelijk: de Linkspartei is fout respectievelijk erg fout. Maar waarom blijft
dus volkomen in de lucht hangen.
Oh ja, leider Oscar Lafontaine deugt niet, omdat hij ooit
iets vals heeft gedaan met een partijgenoot. Als dat een goede reden zou zijn,
dan deugen er niet veel politici, vooral in de top; een paar namen die te binnen
schieten, daders en slachtoffers door elkaar, maar bij ieder slachtoffer horen
meestal meerdere daders: Beel, Romme, Schmelzer, Aantjes, Melkert, Voorhoeve,
Van Gijzel, De Hoop Scheffer, Van Rij, Lubbers, Brinkman, Van der Hoeven, Nijs,
Thom de Graaf, Boris Dittrich, enzovoort.
De opmerking aan Lafontaine is dus hogelijk hypocriet. En de
rest van het stuk is weinig of niet beter.
Terug naar de Volkskrant, beleid
, Media lijst
, Hiërarchie
sociologie
, of naar
site home
.
|