Bronnen bij Amerika en Katrina: zelfredzaamheid

De Volkskrant, 10-09-2005, door door Paul Brill

De week van de wederopbouw van New Orleans

...   Er bestaat een elementair verschil tussen de Europese en de Amerikaanse houding tegenover het verschijnsel armoede. Europeanen zien het bovenal als een uitvloeisel van maatschappelijke ongelijkheid; Amerikanen zijn geneigd om het in de eerste plaats toe te schrijven aan een gebrek aan persoonlijk initiatief.
    Dat wil niet zeggen dat Amerikanen zich niet begaan voelen met het lot van mensen die in de verdrukking zitten. Nergens wordt zoveel aan liefdadigheid gedaan als in de VS. Er hoeft maar een jongetje in een put te vallen, en uit het hele land stromende giften toe. Ook de overheid is wel degelijk een speler van belang op het terrein van de bijstand. De New Deal van president Roosevelt heeft daartoe de weg geëffend en de hervormingen van de jaren zestig hebben een rudimentair verzorgingsstelsel opgeleverd.
    Maar dat stelsel heeft nooit de status van een verworvenheid bereikt en is politiek kwetsbaar gebleken. Het neoconservatisme (dat zich in de jaren tachtig, tijdens de regeerperiode van president Reagan, vooral op binnenlands gebied manifesteerde) vond een vruchtbare bodem voor de gedachte dat de overheid bepaalde maatschappelijke kwalen eerder verergert dan verzacht. Sociale voorzieningen werden afgebouwd en overheidsinstanties, zoals de in New Orleans blunderende federale rampenbestrijdingsdienst FEMA, verwaarloosd. ...

Naar Amerika en Katrina , Anglicistisch beleid , Rijnlandmodel overzicht , of site home .