Uit: Dagblad De Pers, 17-12-2007, door Bahram Sadeghi

Hoe de wereld Amerika ziet

Hoe ziet u Amerika? Videoverslaggever Amar Bakshi reist de wereld rond en stelt iedereen die vraag. De antwoorden die hij krijgt zijn persoonlijk, paradoxaal en altijd ontluisterend.

Om te zeggen dat Amar Bakshi een bewogen leven leidt, is een understatement. Sinds een paar maanden reist de videoverslaggever voor The Post, zoals hij het Amerikaanse dagblad The Washington Post noemt, door verschillende landen. Iedereen die hij tegenkomt stelt hij de eenvoudige maar zo voortreffelijk gekozen vraag: hoe zien zij Amerika? ‘How The World Sees America?’ luidt de naam van het project van Bakshi, zoon van twee Indiase artsen die zo’n 25 jaar geleden naar Amerika verhuisden.   ...
    ‘Maar’, geeft Bakshi toe, ‘natuurlijk ben ik geen objectieve verslaggever. Ik ben op en top Amerikaans. De verbondenheid die ik met Amerika voel, heb ik met geen enkel ander land. Ik ben ook nog eens opgevoed door een vrouw die heel sterk in het concept Amerika geloofde. Mijn moeder ontvluchtte India omdat ze een vrijer leven wilde hebben. En waar kun je beter zo’n leven leiden, dan in Amerika?’   ...

Red.:   Tja, die vrijheid was in Europa, relatief ten opzichte van India gezien, natuurlijk bijna net zo groot geweest. Alleen heeft Amerika de naam, en Europa niet.
    De tweede grote reden dat Amerika werkt, is de sterke indoctrinatie naar de norm, met in iedere schoolklas een Amerikaanse vlag in de hoek, waar vaak ook nog iedere dag trouw aan wordt gezworen. Dit naast vele andere uitingen van nationalisme, die in beschaafde landen als fascistisch omschreven zouden worden:

Uit: De Volkskrant, 17-09-2007, column door Sylvia Witteman

Sterren en strepen

Tussentitel: 'Kijk mama, nog een Amerika-vlag, en daar, een heleboel!'

Je komt niet zómaar Amerika binnen. ... Maar daarna mag je dan toch écht de Verenigde Staten in.
    'Kijk, mama, een Amerika-vlag!', onderbrak mijn 3-jarig zoontje zijn jetlag-gedrens. Hij heeft nooit enige belangstelling getoond voor de Nederlandse driekleur, maar is om ondoorgrondelijke redenen verrukt van die rood-wit-blauwe sterren en strepen: dat laatste heeft hij trouwens gemeen met het Amerikaanse volk. 'Kijk, mama, nóg een Amerika-vlag!
En daar een heleboel!' Nergens ter wereld zag ik zo'n onvoorstelbare en onbegrijpelijke vlagdichtheid als in Washington. Zeker, ook in de Sovjet-Unie hing de rode lap met hamer en sikkel in elke stationswachtkamer, kleuterschool, operatiezaal of bureau gevonden voorwerpen, maar de Russen deden het omdat het móést, en waren althans niet zo gek om uit eigen beweging de nationale dundoek in hun tuin te planten, als sticker op hun auto te plakken, of er de verpakking van hun worsten, frisdranken en insectwerende tuinkaarsen mee te bedrukken. Ik zag zelfs een deerlijk beschimmelde zwerver met opengebarsten schoenen en een oogopslag waarin de Swiebertje-achtige knusheid ver te zoeken was. Hij had zo te zien weinig redenen tot patriottisme, maar bezat toch een vlaggetje dat op borsthoogte uit zijn lompen stak. Het wápperde zelfs. We reden langs het Witte Huis, dat trouwens een stuk kleiner is dat men zou vermoeden. 'Kijk, mama, nóg een Amerika-vlag! En daar, een heleboel!' Ze wapperden allemaal, terwijl er toch bepaald geen fris briesje stond. Misschien gebruiken ze daar een speciale vlagföhn voor, dat lijkt me wel iets voor Amerikanen. Alsof het hier nog niet warm genoeg is...
    Woensdagmiddag kwam mijn dochter thuis uit school en declameerde per omgaande met de hand op het hart: 'I pledge allegiance to the flag of the United States of America...' En haar 6-jarig broertje begon mee te scanderen: 'One nation under God, liberty and justice for all...'
    Subversieve gedachten maakten zich van mij meester. Hoezo moeten mijn kinderen trouw zweren aan een vlag? Als het nou nog een Nederlandse vlag was... maar ja, ze vonden het duidelijk leuk, net als de Amerikaanse pancakes, de eekhoorntjes in de tuin, het honkbalveld bij school, en het kinderparadijs van de YMCA om de hoek, waar het trouwens ook al vergeven is van de vlaggen. Mokkend liep ik met mijn jongste zoontje een blokje om door de buurt. 'Kijk, mama, er zit een Amerika-vlag op die brievenbus! En daar nog een! En dáár..:
    Een man die er verder heel gewoon uitzag stond zijn auto te wassen op een oprijlaan die gemarkeerd werd door maar liefst zes vlaggen. Kleintjes, dat wel. 'Meneer, mag ik u wat vragen?', zei ik. 'Waarom heeft u nou zo veel vlaggen in uw tuin?' Hij dacht even na, en haalde glimlachend zijn schouders op. 'I really don't know.' gaf hij toe. 'But it does look kinda cheerful, don't you think?' ...

Red.:   Nu, dat is in column-vorm vrijwel precies het punt van de redactie: Amerika is een geïndoctrineerd land, waarvan de houding aan het fascistische grenst, of daar al overheen is. En dat laatste wordt aannemelijk gemaakt door de vergelijking met de Sovjet-Unie, waarvan het fascistische karakter in het westen als gospel wordt gezien.


Naar Anglicisme home , Angl. vs Rijnland overzicht , of site home .