Overbevissing

Het onderstaande is een verslag van een rapportage op televisie, Nederland 3, 19 oktober 2004 22:15 uur: Nova, met als aanleiding de aankondiging van een vangstverbod voor kabeljauw in de Noordzee:

Bij New Foundland, Canada, lag een van de meest vruchtbare visgronden ter wereld, waar op den duur vissersschepen van over de hele wereld op af kwamen. De voornaamste vangst was kabeljauw. De kabeljauw is een vis die in zijn volwassenheid leeft van kleinere prooivis, en in de hoogtijdagen van de kabeljauw was die prooivis zo talrijk dat je ze bij wijze van spreken met een emmer uit de zee kon scheppen (volgens de rapportage).  

Door overbevissing begon de visstand vanaf 1968 merkbaar af te nemen. De Canadese regering heeft, na het hanteren van quota gedurende een aantal jaren, in 1992 een vangstverbod ingesteld, toen de stand van zowel kabeljauw als veel van de prooivis was teruggelopen tot vrijwel nihil. Men verwachtte dat de visstand in een jaar of tien weer hersteld zou zijn. Dat is niet gebeurd, in 2004 zijn er nog steeds geen noemenswaardige aantallen.

Een Canadese deskundige geeft in de rapportage een analyse van de gang van zaken, en geeft als vermoedelijke reden is dat de weinige kabeljauw die er nu nog bij komt verdwijnt als bijvangst bij andere jacht op andere vissoorten. Op het internet geeft een andere deskundige als oorzaak de daling van hoeveelheid voedsel voor de kabeljauw als gevolg van de algehele daling van de visstand, een standpunt dat in 2004 is overgenomen door het Canadese ministerie voor visserij .

De deskundige in de rapportage geeft desgevraagd zijn mening over de mogelijkheden in Europa om een herhaling van dit gebeuren te voorkomen. Hij acht dit onmogelijk, omdat de mens niet in staat is te handelen in dit soort situaties voordat de voorspelde ramp zich voltrokken heeft.

Dit voor zover deze reportage, en de gang van zaken die ze beschrijft. Het eerst werd zijn voorspelling over het gebrek aan leervermogen bevestigd in zijn eigen thuisland:


Uit: De Volkskrant, 07-01-2005.

Dramatische terugval van diepzeevissen

Vijf diepzeevissoorten die in de Atlantische Oceaan bij Canada leven, zijn ernstig bedreigd door overbevissing. Het gaat om de rondneus- en de ui-oog grenadier, heek, aal en rog. In zeventien jaar (1978 tot 1994) gingen ze met 87 tot 98 procent in aantal achteruit, blijkt uit Canadees onderzoek, gepubliceerd in Nature (5 januari). ..... Zeereservaten waar de diepzeevis wordt beschermd, zijn de oplossing, vinden de onderzoekers. De diepzeevisserij begon nadat in de jaren zeventig de vissen die meer aan de oppervlakte van de Atlantische Oceaan leven, door overbevissing vrijwel verdwenen.


Red.:   Dat wil zeggen: men heeft niets van de eigen ervaring geleerd.
    Dit zijn feiten die in de wetenschappelijke wereld voldoende bekend zijn. Je zou denken dat deze ervaring gebruikt zou worden door de Europeanen, de politiek natuurlijk, om een soortgelijke ramp aan deze kant van de oceaan te voorkomen. Niets is, even natuurlijk, minder waar. Na de dramatische vermindering van diverse visbestanden, probeert men hetzelfde als Canada: gedeeltelijke vangstbeperkingen:


De Volkskrant
, 06-12-2006.

Herstelplan kabeljauw werkt niet

Het Europese herstelplan voor kabeljauw werkt niet. Ondanks vele vangstbeperkingen sinds 2004 is het bestand dit jaar verder teruggelopen. De hoeveelheid kabeljauw in de Noordzee is nu eenvijfde van het bestand omstreeks 1970.
    Europees commissaris Joe Borg (Visserij) stelde dinsdag voor de vangst in 2007 verder te beperken, met 14 tot 25 procent. Hij kondigde tevens aan volgend jaar plannen te presenteren voor kabeljauw die ‘significant veel strenger zijn dan het huidige herstelplan’.
    Schol en tong doen het in de Noordzee eveneens slechter dan voorheen. Voor deze soorten pleit Borg bij de EU-landen de vangst met circa 15 procent te verminderen.


Red.:   En, wat gek, ook in Europa werkt het niet. Het Canadese voorbeeld laat zien wat men wel moet doen: een totaal vangstverbod. Dit wat betreft het leervermogen van politici, die geen begrip hebben van wetenschap.
   Maar de bedrijfstak is minstens even hardleers als de politiek:


Uit: De Volkskrant, 24-11-2007, van medewerker Marcus Werner

Nederland wil omstreden krill vissen bij Antarctica

Vangst garnaalachtige beestjes zou de schaarste aan visvoer opheffen | Ecologen waarschuwen voor verstoring poolzeeën

Nederlandse visserij-ondernemers bekijken de mogelijkheden om rond Antarctica te gaan vissen op krill. Die garnaalachtige beestjes zouden als voer voor kweekvis kunnen worden gebruikt. ...Krillvisserij is omstreden wegens de mogelijke ecologische gevolgen voor de Antarctische wateren. ...
    In oktober namen Nederlanders deel aan een conferentie in het Australische Hobart waar ook vangstquota voor krill in de Zuidelijke Poolzee werden besproken. Nederland was daar officieel waarnemer om de aspecten van vissen in de Zuidelijke Poolzee te verkennen.
    In de kustgebieden van Antarctica leeft de krill – pinklange zwemkreeftjes – van plantaardig plankton, maar mogelijk ook van algen aan de onderkant van drijvend ijs. De diertjes komen met miljarden voor en staan dicht bij de basis van de voedselketen in de poolzee. Baleinwalvissen, pinguïns, zeehonden en stormvogels leven ervan.   ...
    Ecologen waarschuwen dat krillvisserij de fragiele voedselnetwerken in de poolzeeën kan verstoren.


Red.:   Er zijn nauwelijks woorden voor dergelijke vormen van hardnekkigheid. Het is echt 100 procent de vraag of de mensheid wel wil overleven - en je zou bijna zeggen dat ze het nauwelijks verdient .
    Meteen twee nagekomen berichten:


Uit: De Volkskrant, 01-12-2007, door Loethe Olthuis

De gelukkige meerval

Na het uitbreken van de varkenspest ging een aantal Brabantse boeren op milieuvriendelijke wijze vis kweken. De beesten voelen zich er goed bij.


...   In totaal produceren de kwekers van Fishion Aquacultuur nu 3500 ton duurzame meerval en tilapia per jaar, ongeveer drie miljoen vissen. Het streven is tienduizend ton in 2010.
    Dat is niets vergeleken met de honderdduizenden tonnen vervuilende kweekzalm die jaarlijks op de wereldmarkt komen, maar het is een stap vooruit, zegt Jos Scheerboom, Nederlands enige docent viskweek.
    Hij vertrekt binnenkort naar Indonesië om daar voorlichting te geven over duurzame vis. 'Als we doorgaan met visvangst zoals het nu nog op grote schaal gebeurt, inclusief alle bijvangsten en vernieling van het milieu, zijn alle wateren in 2048 leeggevist, op stekelbaarsjes en guppy's na ....'
 

Uit: De Volkskrant, 05-12-2007, ANP.

'Overbevissing EU'

Vangstcijfers visserij zijn volledig onbetrouwbaar | Vissersvloot veel te groot

 
De controle van de visvangsten in de EU deugt niet. Vangstcijfers zijn onvolledig en onbetrouwbaar. Bij overtredingen wordt soms om onduidelijke redenen geen sanctie opgelegd.
    Dat blijkt uit een rapport dat de Europese Rekenkamer dinsdag heeft gepresenteerd. ...
    Vissers in de EU krijgen nu jaarlijks vangstlimieten opgelegd. Doel is overbevissing te voorkomen. ... De Rekenkamer stelt dat misstanden in de hand worden gewerkt door de overcapaciteit van de EU-vissersvloot; er zijn te veel vissersschepen.
    Europees Commissaris Joe Borg (Visserij) ziet in het rapport reden om de controle grondig te hervormen. 'De meeste conclusies komen overeen met onze eigen analyse', zei de Commissaris.
    Greenpeace is blij met de ferme conclusies van de Europese Rekenkamer. De organisatie zegt dat de controles op overbevissing al jaren volstrekt onvoldoende zijn. Greenpeace wil niet wachten op Brusselse voorstellen, maar vindt dat EU-commissaris Borg 'gewoon moet beginnen met handhaven. En wel per direct, want de zeeën zijn in grote crisis: over veertig jaar zijn er geen eetbare vissen meer.'


Red.:   Maar er gebeurt niets. Tot de volgende alarmkreet:


Uit: De Volkskrant, 13-09-2008, van verslaggever Ben van Raaij

Bioloog: visstand stort in

De helft van de zeepopulatie is overbevist | 'Snel wereldwijd reservaten instellen'


Er moet haast worden gemaakt met het oprichten van zeereservaten. Anders gaat het fout met de visstand, die zwaar te lijden heeft onder overbevissing.
    Dat zegt Daniel Pauly, visserijbioloog aan de University of British Columbia in Vancouver, Canada. ...
    Nu is 0,7 procent van de wereldzeeën beschermd. Dit areaal groeit met 5 procent per jaar. ‘Dat zal de vis niet redden, want de visserij groeit harder’, aldus Pauly.   ...
    De helft van de wereldwijde zeevispopulaties is volgens Pauly overbevist, een kwart al ingestort. Van grote vissen als kabeljauw en tonijn is 90 procent weg. Vissers moeten voortdurend op zoek naar nieuwe visgronden en soorten.
    Zeereservaten moeten wereldwijd worden ingesteld, zegt Pauly. Volgens hem hoeft dat niet ingewikkeld te zijn, want 40 procent van de oceanen en 90 procent van de productieve visgronden bevinden zich binnen de 200 mijlszones van naties. Instelling kan via nationale jurisdictie.   ...
    Hij trekt een parallel met de grote zoogdieren van de Afrikaanse savanne. ‘De giraf en de olifant zijn er nog omdat wij willen dat ze er zijn. Voor kabeljauw en tonijn moeten we zo’n besluit ook nemen, anders gaan ze er onherroepelijk aan.’


Red.:   En wat doet men:


Uit: De Volkskrant, 22-10-2008, ANP

Reddingsplan voor kabeljauw

Het Europees Parlement steunt aangescherpte voorstellen om de kabeljauw in de Europese wateren te redden. De plannen moeten de kabeljauwstand voor het jaar 2015 herstellen.
De aanscherping betekent in de praktijk dat vissers lagere vangstquota krijgen. PvdA-Europarlementariër Dorette Corbey is daar blij mee, maar had liever nog gezien dat de kabeljauwvangst helemaal was stilgelegd.
    Volgens Corbey zijn de vangstquota de afgelopen jaren steeds te hoog vastgesteld, hoger dan de wetenschappelijke adviezen. Ze waarschuwt voor een situatie zoals in Canada, waar de vangst begin jaren negentig wel helemaal moest worden stilgelegd, omdat er in de jaren ervoor niet streng genoeg was ingegrepen.


Red.:   Je kan net zo goed een kind waarschuwen dat ijsjes je dik maken - totaal geen zin, want de emoties zijn heel groot, en het verstand heel klein.
    Meteen daarna:


Uit: Volkskrant website, 30-10-2008, van verslaggever Michael Persson

Overheid te laks voor vissers

De Nederlandse overheid en de Europese Commissie doen niet genoeg om de vis in de Noordzee te beschermen. De vangstquota zijn te hoog en de handhaving schiet tekort. Ondertussen zijn vissers geneigd ‘op vrijwel alle terreinen de regels te overtreden’, aldus de Algemene Rekenkamer in een rapport dat vandaag verschijnt.
    Volgens de Rekenkamer geven economische belangen de doorslag bij het visserijbeleid. De toegestane vangsten zijn gemiddeld 42 tot 57 procent hoger dan aanbevolen door de wetenschap.
    Bovendien gebruiken de vissers vaak boomkorren, een type sleepnet waarin veel ‘bijvangst’ terecht komt. De bijvangst is gemiddeld 52 tot 62 procent van de totale inhoud van het net. Deze ongewenste vissen worden dood overboord gegooid, en hoeven niet te worden meegerekend bij de vangstquota.
    De regels die er zijn worden gebrekkig nageleefd, aldus de Rekenkamer. De capaciteit bij de Algemene Inspectie Dienst, die op naleving moet toezien, voldoet niet aan afspraken die zijn gemaakt tussen de lidstaten en het Europese controlebureau voor visserij.   ...
    In een reactie laat minister Gerda Verburg (Landbouw, Natuurbeheer en Visserij) weten dat zij ‘een evenwichtige afweging van belangen moet maken’ en dus ook ‘oog moet hebben voor de sociaal-economische positie van de visserij’.


Red.:   Kennelijk is mevrouw Verburg niet op de hoogte van het dossier van haar beleidsterrein: in Canada zijn 40 duizend vissers werkloos geworden na het verdwijnen van de kabeljauw. Door gebrek aan tijdige beschermingsmaatregelen. Mevrouw Verburg verdient het om met pek en veren door het ecologische dorp geren te worden, en daarna door het vissersdorp.
    Even ter bepaling van waar het ook al weer over ging (dit artikel kostte een minuut om te vinden, in de zoektocht naar een bevestiging van dat getal van 40 duizend vissers):


Uit: BBC News, World Edition, Science/Nature,16-12-2002, by Tim Hirsch BBC environment correspondent, in Bonavista, Canada

Cod's warning from Newfoundland

Tussentitel: 'As far as Newfoundland is concerned now, our fishery has gone - wiped out, and all because of greed and stupidity.' Larry Tremblett
  
Hanging over this week's highly charged talks in Brussels over the future of the North Sea fishing industry is the experience of the Canadian island of Newfoundland 10 years ago.
One of the world's most abundant populations of cod suddenly collapsed, leading to a total fishing moratorium and throwing about 40,000 people out of work.    ...
    Inshore fishermen like 76-year-old Wilson Hayward believe the seeds of disaster were sown after the Second World War, when hundreds of factory trawlers, mainly from Eastern Europe, arrived on the Grand Banks, which stretch out more than 320 kilometres (200 miles) off the island's coast.
    "I remember going out on to the cape in the night, and all you could see were dragger (trawler) lights as far as the eye could see, just like a city in the sea. We all knew it was wrong.
    "They were taking the mother fish which had been out there spawning over the years.
    "They cleaned it all up; they dragged the ocean floor like the paved road," he told BBC News Online.
"If you look at the data on the catches-per-unit of the trawler fleet, the highest ever recorded in this fishery were in 1992, when the stocks were on the verge of collapse," said Professor Rose.
    "So if fishermen are still saying they can find concentrations, that's good news for now, but it should give no reassurance that you couldn't take those last bits of fish down and push the whole thing right over the edge."   ...
    And from another Bonavista fisherman Larry Tremblett, a sober piece of advice for his European colleagues:
    "It would be better for them to take drastic measures now, bite the bullet for a little while and then hopefully their stock will rebuild.
    "Not like what happened to us, just letting it go until there was nothing left.
    "As far as Newfoundland is concerned now, our fishery has gone - wiped out, and all because of greed and stupidity."
 

Red.:   In het hele artikel staan nog meer van dit soort gruwelen. Mensen als minister Gerda Verburg zijn, met deze wijdverspreide kennis in de hand, niet minder dan misdadig.
    De Volkskrant gooit haar wapen in de strijd: loze woorden:


Uit: De Volkskrant, 01-11-2008, door Casper Janssen

Zonder keurmerk geen kabeljauw

Ooit lag de kabeljauw, de koning van de Noordzee, in alle schappen. En toen was hij op. Mogelijk is zijn rentree aanstaande dankzij een keurmerk.

Tussentitel: Wereldwijd blijft het slecht gaan met de visstand

De kabeljauw dus, de Gadus Morhua. Populaire vis, vooral bij viseters wereldwijd. Tientallen jaren kwam de kabeljauw probleemloos tot ons: in zijn geheel, gefileerd, als vissticks of via kibbeling.
    Maar dat is over. Zeker, de kabeljauw is heus nog wel te krijgen, maar de vis is allang niet meer zo goedkoop. En ‘onze eigen’ Noordzeekabeljauw tref je nog maar zelden aan bij de supermarkt. En almaar minder bij viswinkels.
    Dat is slecht nieuws, maar ook goed nieuws. Het slechte nieuws ligt voor de hand: het kabeljauwbestand in de Noordzee (en in de Oostzee) staat onder druk. Volgens tellingen van maritiem onderzoeksinstituut Imares zit het kabeljauwbestand in de Noordzee ruim onder de gevarengrens van 90 duizend ton.
    Het goede nieuws is dat er zich een stille, duurzaamheidsrevolutie afspeelt in ‘visland’. Zo weren supermarkten schaarse en ook niet-duurzaam gevangen vis grootscheeps uit de schappen. Zij laten zich daarbij leiden door de Viswijzer van Stichting De Noordzee en het Wereld Natuur Fonds. De Viswijzer, die de meest gegeten soorten vis in Nederland onderscheidt in groen (‘prima keuze’), oranje (‘tweede keuze’) en rood (‘liever niet’) werd in 2006 in grote aantallen in Nederland verspreid (2,7 miljoen exemplaren, 18 duizend downloads), begeleid door de WNF-campagne Leven in Zee. Vanaf eind 2007 tot dit voorjaar werd de tweede editie van de Viswijzer (oplage 3 miljoen, 40 duizend downloads) verspreid. En ook Greenpeace voerde actie, onder het motto Schoon Schap.   ...
    En met resultaat. Het Centraal Bureau Levensmiddelen (CBL) streeft er inmiddels naar dat in 2011 alle wild gevangen vis die in supermarkten wordt verkocht MSC-gecertificeerd is. Dat wil zeggen: dat die vis voldoet aan de hoge duurzaamheidsstandaarden van het Marine Stewardship Council (MSC), het wereldwijd gebruikte en door de VN erkende keurmerk. ...
    Ook het MSC-verhaal begon tien jaar geleden met kabeljauw. En Unilever speelde een cruciale rol. Het voedings- en levensmiddelenconcern haalde destijds veel kabeljauw uit de Grand Banks bij de Verenigde Staten.
    Steins: ‘Toen de kabeljauw daar uitstierf zocht Unilever contact met het Wereld Natuur Fonds. Ze wilden voorkomen dat in nieuwe visserijgebieden hetzelfde zou gebeuren. Samen hebben ze toen een keurmerk bedacht, gebaseerd op het FSC-keurmerk voor hout.’ Na de oprichting van MSC trokken Unilever en het WNF zich terug, om de onafhankelijkheid van MSC te waarborgen. In 1999 werd de eerste vis gecertificeerd. Het eerste gecertificeerde visproduct in Nederland was, jawel, de visstick van Iglo.   ...
    Intussen blijft het wereldwijd wel slecht gaan met de visstand. En deze week constateerde de Algemene Rekenkamer in Nederland dat vissers tot voor twee jaar terug volop regels overtraden. ‘Maar wij zien die houding veranderen’, zegt Lisa van der Veen van de Stichting Noordzee. ...


Red.:   De oude wijn in nieuwe zakken: beperkingsmaatregelen en duurzaam vissen. Het heeft tot nu toe nog nooit geholpen. De verleiding om de regels en keurmerken te overtreden zijn economisch, en dus veel te groot.
    Even later weer nieuws uit Europa:


Uit: De Volkskrant, 11-11-2008, van correspondent Bert Lanting

Visvangst aan banden om toekomst sector veilig te stellen

Quota: kwart minder haring, kabeljauwen wijting | Visbestanden flink achteruitgegaan | Nog geen quota voor schol
.

Als het aan de Europese Commissie ligt, mogen de Europese vissers volgend jaar een kwart minder haring, kabeljauwen wijting ophalen. Volgens de Commissie zijn de bestanden van deze soorten de afgelopen jaren flink achteruitgegaan en moet de vangst wel worden beperkt om de toekomst van de visserij sector veilig te stellen.
    In de wateren ten westen van Schotland zal het komend jaar volgens het voorstel van de Commissie niet meer gericht op kabeljauw, schelvis en wijting worden gevist. Die maatregel is volgens de Commissie nodig omdat de vangsten daar de afgelopen tien jaar 'dramatisch zijn afgenomen'. De bedoeling is dat schepen daar nieuw vistuig gaan gebruiken waardoor de drie bedreigde soorten uit de netten kunnen ontsnappen.
    Volgens eurocommissaris Joe Borg (Visserij) is de situatie voor een aantal bestanden verbeterd dankzij beheersplannen voor de lange termijn. Maar de meeste bestanden worden nog steeds overbevist. Om die bestanden weer op peil te krijgen, is het volgens Borg absoluut nodig de vangst te beperken. 'Ik besef dat dit een klap zal zijn voor de betrokken vloten.
Maar er is geen andere uitweg als wij de ecologische basis voor een echt rendabele Europese visserijsector willen herstellen.'
    Opvallend is dat de Commissie de vangstquota voor tong in de Noordzee volgend jaar met 7 procent wil verhogen. Maar op doornhaai en haringhaai mag helemaal niet meer gevist worden, gezien de 'belabberde biologische toestand van deze bestanden'. Ook het vangstverbod op ansjovis in de Golf van Biskaje blijft voorlopig van kracht.
    De voorstellen bevatten nog geen quota voor schol, een van de soorten waarop Nederlandse schepen het meest vissen.   ...
    Wetenschappers waarschuwen al jaren dat er veel te veel kabeljauw gevist wordt in EU-wateren en dat er eigenlijk een compleet visverbod voor deze soort zou moeten worden afgekondigd. Maar dat gaat volgens de Commissie te ver.
    Later deze week presenteert de Europese Commissie voorstellen voor het verscherpen van de straffen voor illegaal vissen. Volgens de Commissie komt het nog regelmatig voor dat er meer vis wordt opgehaald dan toegestaan. Daarbij gaat het ook om vissersschepen van buiten de Europese Unie. Het grootste probleem is echter dat het moeilijk is toezicht te houden op de naleving van de visquota.


Red.:   We gaan dus rustig door met de Canadese aanpak. want volgens (daar heb je hem weer) eurocommissaris Joe Borg "gaat een volledig vangstverbod te ver". Met als uitsmijter in het artikel: 'Het grootste probleem is echter dat het moeilijk is toezicht te houden op de naleving van de visquota.' Dag meneer Joe Borg.
    Meteen daarna, over de conmtrole;


Uit: De Volkskrant, 15-11-2008, van correspondent Marc Peeperkorn

Brussel luidt de alarmbel over Europese visfraude

Amper controle op illegale visserij in Europese Unie | Overbevissing op 88 procent van Europese vissoorten | Boetes stellen niets voor

De controle op illegale visvangst in de Europese Unie is een totale mislukking geworden. De pakkans is minimaal en de boetes zijn absurd laag, zo blijkt uit een overzicht van de Europese Commissie. De Commissie stelt een ‘radicale vernieuwing’ van het controlesysteem voor, met afschrikwekkend hoge boetes.
    ‘Controle op de toegestane quota moet de hoeksteen zijn van het Europese visserijbeleid. Maar is de achilleshiel’, zei eurocommissaris Borg (Visserij) vrijdag bij de presentatie van de plannen. ‘De huidige inspecties zijn inefficiënt, duur en ingewikkeld.’ Zowel in de EU-lidstaten als onder de vissers is er sprake van ‘een totaal gebrek aan medewerking’.
    Zo blijkt dat 70 procent van vissers knoeit met zijn logboeken waarin de vangst staat vermeld. Vreemd is dat niet, want de kans dat een visser op zee gecontroleerd wordt is 1 op 600. Eventuele boetes zijn zo laag dat die niet opwegen tegen de extra inkomsten uit illegale vangsten.
    De gemiddelde boete bedraagt 2000 euro, de verschillen tussen de lidstaten zijn echter groot. In sommige lidstaten is een visser die betrapt wordt op vissen zonder vergunning, weg met een boete van 500 euro. In 2005 werd er in de EU voor 10,8 miljoen euro aan boetes opgelegd voor visfraude. Het controleapparaat kost circa 700 miljoen euro per jaar.
    De falende controle leidt tot overbevissing van 88 procent van de Europese vissoorten. Buiten de EU is dat 25 procent. ...
    De Commissie stelt voor de boetes voor frauderende vissers te verhogen van minimaal 5000 euro tot maximaal 600 duizend euro. Bij herhaalde overtreding raakt de visser zijn vergunning kwijt. De controles aan land (visafslag, winkel) worden fors opgevoerd.
    ... De Commissie wil dat vanaf 2010 alle vis die verkocht wordt op legale wijze is gevangen.


Red.:   Natuurlijk is er maar één effectieve wijze van controle, die bovendien veel minder geld kost: een vangstverbod.
    Oh ja , als men dan toch wat vis wil blijven vangen: alleen door staatsvisserij onder staatstoezicht. Met kanonneerboten om de illegale vissers uit het water te schieten.
    De voorstellen en wensen van "de Commissie" in de laatste paar regels hebben natuurlijk precies dezelfde waarde als dat bordje dat je vroeger nog wel eens in een buurtcafé aantrof: "Morgen is alles gratis."
    Even nog een sprookje ontmaskeren:


Uit: Volkskrant website, 12-02-2009.

Niet walvis maar mens vist zee leeg

Het heeft geen enkele zin om walvissen af te maken om daarmee de visstand te willen opkrikken. Dat schrijven Canadese en Amerikaanse visserijbiologen vrijdag in het weekblad Science.
    Volgens Daniel Pauly van de universiteit van British Columbia in Vancouver is er geen enkel wetenschappelijk bewijs dat walvissen wezenlijke invloed hebben op de biomassa in visgronden. Ook uit modelstudies blijkt daarvan niets.   ...
    Het argument van de visetende walvis maakt de laatste jaren opgang bij vergaderingen van de International Whaling Commission IWC. Vooral een aantal ontwikkelingslanden liet zich erdoor overtuigen om voor ruimere mogelijkheden voor walvisvangst te stemmen.   ...
    Volgens Pauly maken de betreffende landen daarbij een ernstige denkfout. ‘Het is denkbaar dat deze landen tegen hun eigen belang stemmen. Walvisvangst brengt niets goeds voor de ecosystemen waarop wordt gevist, en eerder het tegendeel omdat het ecosysteem erdoor uit balans wordt gebracht. Bovendien leveren levende walvissen via walvistoerisme extra inkomen op.’


Red.:   Nog een soort:


Uit: De Volkskrant, 26-06-2009, door Mac van Dinther

Non-fictie | De teloorgang van de blauwvintonijn

Eet geen thunnus thynnus

De boodschap van Reuzentonijn is ondubbelzinnig: de om zijn rode vlees gewilde vis is bijna uitgeroeid. Hoe nu verder met de sushi?

... schrijft Steven Adolf in Reuzentonijn. Opkomst en ondergang van een wereldvis. ...
    De blauwvintonijn, de grootste van de tonijnfamilie, gewild om zijn sappige rode vlees, dreigt uit te sterven. Deskundigen voorspellen dat de stand tussen 2010 en 2018 onherstelbaar instort. De oorzaak: sushi. Daarmee zou een einde komen aan een duizenden jaren oude visserijcultuur.   ...
    Het is niets vergeleken met de aanslag die in 'onze tijd op tonijn wordt gepleegd. Grote schepen met kilometers lange lijnen en enorme netten stropen de zeeën af. Aanvankelijk voor de conservenindustrie, maar sinds de jaren '70 vooral voor sushi, het Japanse vishapje dat de wereld heeft veroverd.
    Drijvende visfabrieken vriezen de vangst aan boord in, zodat ze langer door kunnen vissen. Een nieuwe bedreiging zijn de 'tonijnboerderijen' waarvoor scholen jonge vis massaal worden weggevangen om vet te mesten. Er worden pogingen gedaan tonijn te kweken vanaf het eitje. Maar de vraag is of dat op tijd komt. De Amerikaanse Oostkust en de wateren bij Brazilië en Australië zijn leeggevist. In 1985 werd de laatste blauwvintonijn uit de Noordzee opgehaald.
    De tonijnhandel is in handen van grote bedrijven als het Japanse Mitsubishi. Pogingen om de vangst aan banden te leggen zijn mislukt. Regels worden ontdoken en quota overschreden. Er is een bloeiende handel in illegale tonijn waar zelfs de Italiaanse maffia de hand in heeft. Natuurbeschermers en wetenschappers die opkomen voor de tonijn worden bedreigd. .
    Reuzentonijn is een aanklacht tegen de mens die geen maat weet te houden. ...
    Maar voor iedereen die nog denkt dat het zo'n vaart niet loopt, is de boodschap ondubbelzinnig: eet geen blauwvintonijn. Het zou wel eens de laatste kunnen zijn. Overigens hebben we ook onszelf daarmee, schrijft Adolf. Heeft u ook zo'n last van kwallen aan zee?Tonijnen zijn grote kwalleneters. Als we alle tonijn op hebben, rest ons alleen nog kwal.


Red.:   Wat er in Canada met vis gebeurt bij overbevissing , gebeurt ook in de Noordzee - hoe verrassend:


Uit: De Volkskrant, 15-05-2010, door Ana van Es

Evolueren tegen de visserij in

Door overbevissing slaat de evolutie van platvissen een andere weg in, ontdekt een bioloog.

Darwin in sneltreinvaart, daar lijkt het op. Bij schol en tong in de Noordzee vond in nauwelijks vijftig jaar tijd een zichtbare evolutie plaats. Scholletjes van nu blijven kleiner dan hun soortgenoten uit 1950. Ze worden eerder volwassen en planten zich jonger voort. ‘Ik was een beetje geschokt dat het zo snel is gegaan’, bekent marien bioloog Fabian Mollet. ‘Meestal denken mensen bij evolutie aan iets dat tienduizenden jaren duurt.’
    Vorige week promoveerde Mollet bij Wageningen Universiteit. Zijn onderzoek was mogelijk omdat er in Nederland van oudsher elk jaar gegevens worden verzameld over platvissen in de Noordzee. ‘In andere landen zijn zulke data veel moeilijker te vinden’, aldus de jonge doctor. Dankzij deze gegevens bestond bij zeebiologen al langer het vermoeden dat schol en tong sinds 1950 aan het krimpen is.
    Mollet gebruikte oorbotjes van gevangen vissen om meer te weten te komen over individuele exemplaren. ‘Op die botjes zitten jaarringen, net als bij een boom’, zegt hij. Met deze jaarringen valt precies uit te rekenen hoe groot de vissen worden, hoeveel ze eten en wanneer ze zich gaan voortplanten. Omgevingsfactoren zoals verschil in voedselaanbod, temperatuur van het water en vervuiling van de zee, verklaren niet waarom de vissen gemiddeld 5 tot 7 centimeter kleiner zijn als ze geslachtsrijp zijn en daarom minder ver doorgroeien.
    Over de oorzaak van deze evolutie hoeft hij niet lang na te denken: ‘Zware bevissing op deze populatie.’ Op schol wordt sinds 1910 intensief gevist, op tong sinds 1950. Als gevolg daarvan is de kans tegenwoordig kleiner dan tien procent dat een platvis ouder dan 5 jaar wordt. Dat is ernstig, want schol is pas rond 4 jaar volwassen. ‘Als de vissen zich niet hadden aangepast, waren ze nu uitgestorven.’
    Om te overleven, moeten de achterblijvers jong beginnen met voortplanten en veel nageslacht produceren. Dat kost veel energie en is er geen tijd meer om te groeien.
    Scholletjes en tongetjes met een maatje minder dus, als curieuze variant van survival of the fittest. Volgens Mollet kan deze evolutie de visserij op den duur onrendabel maken. ‘Om hetzelfde gewicht binnen te halen, zullen vissers relatief meer vissen moeten vangen. De prijs van een grote vis is hoger dan de prijs van twee kleinere visjes die samen net zoveel wegen. Consumenten houden namelijk niet van kleine vis.’   ...


Red.:   Alsof dat de ergste zorg is ...
    Ondertussen wordt er gepraat en geschreven dat het een lieve lust is. Hier weer een berichtje uit die stroom, gekozen vanwege de grap in de kop:


Uit: De Volkskrant, 10-07-2010, door Ana van Es

Inspraak in vangstquota, voor draagvlak en hopelijk meer vis

Er wordt gewerkt aan meer inspraak voor vissers en de milieubeweging bij het bepalen van vangstquota. Vissers hebben hun twijfels.

Tussentitel: 'Een visserman ziet direct de fout in het beeld van de wetenschappers'

Haringvissers in het Deense Skagerrak overkwam onlangs iets bijzonders. Ze konden in Brussel zelf een plan presenteren voor de vangsthoeveelheid van de komende jaren, een taak die normaal is voorbehouden aan wetenschappers.
    ‘De vissers bleken andere opvattingen te hebben dan onderzoekers’, zegt Martin Pastoors, verbonden aan Imares, centrum voor zeebiologie van de universiteit van Wageningen. ‘De onderzoekers stellen de haringquota elk jaar vast. Maar de vissers vinden continuïteit en dus inkomenszekerheid belangrijk, ook al betekent dat een lager quotum over een lange termijn.’
    De inspraak van de haringvissers in het vangstadvies, dat inmiddels bij de Europese Commissie ligt, komt voort uit een onderzoek in tien Europese landen naar de mogelijkheid de visserijsector en milieugroeperingen een grotere stem te geven bij de vaststelling van visquota.
    ‘Vissers mogen de quota niet zelf bepalen’, zegt Pastoors, die in Nederland coördinator is van het onderzoek, ‘maar ze krijgen meer invloed op de invulling ervan.’ Het gaat dan om de verdeling van quota over meerdere jaren, of besluiten om om een kleiner aantal vissers een grotere vangsthoeveelheid toe te staan.   ...


Red.:    Dat lijkt een goed idee.  De praktijk:

  Dat zet kwaad bloed bij de visserijsector. ‘Lagere quota zijn voor ons natuurlijk niet gunstig’, aldus Inke van der Sluijs, beleidsmedewerker van het Productschap Vis. ‘Bovendien lijkt het dan net alsof het niet goed gaat met visbestanden in de Noordzee, terwijl het met bepaalde bestanden juist heel goed gaat.’   ...
     Betrokkenen reageren lauwtjes op de inspraakplannen. De visserijsector wil vooral een actievere rol in het traject dat aan het vangstadvies voorafgaat, als wetenschappers van ICES bepalen hoeveel vis van een bepaalde soort er in de zee zit. ...
    ‘Wetenschappers maken foutenmarges van 30, 40 procent’, stelt Geert Meun, secretaris van belangenorganisatie VisNed. ‘Vorig jaar mochten wij voor het eerst achter een onderzoeksschip aan varen. Op dezelfde vangstplaatsen vingen wij vijf keer meer vis. Onderzoekers vissen met netsamenstellingen van twintig jaar oud, omdat ze anders hun data niet kunnen vergelijken. Een visserman ziet direct dat je daarmee geen juist beeld krijgt. Maar op basis van deze onderzoeksmethoden worden wel de quota bepaald.’

Tussenstuk:
Pleidooi: totaal vangstverbod kabeljauw
...  Tong en kabeljauw zijn daarentegen met uitsterven bedreigd. Om de kabeljauw te redden, adviseert ICES een totaal vangstverbod. Met de huidige quotumregeling is het al niet meer mogelijk om de populatie in 2015 op orde te hebben, stellen zij.
    De visserijsector begrijpt niets van deze commotie. ‘Vissers zien al een toename van kabeljauw’, stelt Inke van der Sluijs, beleidsmedewerker bij het Productschap Vis. ‘Het gebeurt wel vaker dat wetenschappers zo’n ontwikkeling wat later merken. Een vangstverbod is voor ons dan ook volstrekt geen optie.’

Tja, die vissers begrijpen pas dat er minder vis is, als ze geen vis meer vangen. Helaas is het dan te laat.
    De simpele vraag is en blijft: waarin verschillen deze gevallen van  het Canadese voorbeeld in New Foundland? Zolang daar geen antwoord op is, is er maar één enkele oplossing: vangstverbod.
   Oh ja, wat is nu de grap in de kop? Die dat er in het Engelse taalgebied een spreekwoord is voor dit soort situatie: "Het geven van inspraak aan het kalkoen in de samenstelling van het kerstdiner".
    Steven Adolf probeert het nog een keer:


Uit: De Volkskrant, 13-11-2010, door Steven Adolf

De tonijn is op sterven na dood

De blauwvintonijn is voor Europa wat de tijger voor Azië is. Als er aan de meedogenloze stroperij geen eind komt, is het binnenkort afgelopen met dit spectaculaire dier.

Steven Adolf | Steven Adolf is publicist. Hij stelt dat afspraken over sancties op het overschrijden van de vangstquota nodig zijn om de blauwvintonijn te redden. Een conferentie volgende week in Parijs biedt een uitgelezen gelegenheid.

Afrika heeft zijn neushoorns, Azië zijn tijgers en Europa zijn blauwvintonijn. Drie spectaculaire, bedreigde diersoorten waarop wordt gejaagd door niets ontziende stropers uit op een snelle winst.
    Maar waar de jagers in Azië en Afrika door het publiek en de autoriteiten worden nagezeten kan de blauwvintonijn – een van de spectaculairste vissen die nog in Europese wateren zwemmen, een dier dat enkele meters lang kan worden en vele honderden kilo’s zwaar – zonder al te veel ophef onder onze neus worden weg gevist.
    Nadat de Japanners in de jaren negentig de blauwvintonijn voor hun sushi in de Middellandse Zee ontdekten, veranderde de vangst in een ware goudkoorts. De visserij werd een bijna militaire operatie. Steeds efficiëntere en grotere boten uit de Europese vloot vingen met ringnetten de blauwvintonijn weg in de gebieden in de Middellandse Zee waar de vis ieder jaar terugkomt om zich voort te planten. De gevangen tonijn belandt in visboerderijen waar ze werd vetgemest en afgeschoten. Er ontstond een markt waar jaarlijkse honderden miljoenen euro’s in omgaat. In twee decennia werd de populatie van de blauwvintonijn zo gedecimeerd dat de vis nog voor 2020 dreigde uit te sterven.
    De Middellandse Zee werd het Wilde Westen van de tonijnvisserij. ...


Red.:   Maar natuurlijk ... :


Uit: De Volkskrant, 19-11-2010, door Steven Adolf

Europees beschermingsplan tonijn mislukt

Frankrijk, Spanje en andere landen aan de Middellandse Zee hebben de Europese Unie donderdag gedwongen een ambitieus beschermingsplan voor de bedreigde blauwvintonijn in te trekken. De EU wilde op basis van wetenschappelijke adviezen de visserijquota voor blauwvintonijn verlagen. Na langdurige onderhandelingen lieten de 27 EU-landen het plan varen. Er zal nu een oplossing worden gezocht die ook rekening houdt met de belangen van de vissers. Eurocommissaris Maria Danaki van Visserij zou van plan zijn geweest de quota te halveren. Maar Frankrijk, dat een grote visserijindustrie heeft, oefende zware druk uit om de bestaande quota ongemoeid te laten. Die gaan nu waarschijnlijk hoogstens met 2.000 ton omlaag. ...


Red.:   Ach ja ...
    Een van de manieren die voorgesteld is om de situatie enigszins te verbeteren is het instellen van zeereservaten, waar net gevist mag worden. natuurlijk proberen de vissers en hun belangenvertegenwoordigers, waaronder de politiek, dit ze veel mogelijk tegen te werken. Opmerkelijk was, een jaar of twee terug, een discussie tussen toenmalig voorzitter van Greenpeace Nederland, Liesbeth  van Tongeren, en minister van Landbouw Gerda Verburg, nadat Greenpeace betonblokken had gestort op één van die plaatsen. De minister bleef eindeloos herhalen dat ze wel wilde praten, maar wilde geen afspraak maken. Logisch, want ze wilde geen maatregelen tegen vissers nemen. Dus nu, een paar jaar later, gaat Greenpeace opnieuw tot actie over:


Uit: De Volkskrant, 21-06-2011, door Noël van Bemmel

Zeepaarden Greenpeace 'brengen levens in gevaar'

Vissers, zeebiologen en het ministerie van Landbouw & Visserij zijn slecht te spreken over de actie van Greenpeace op de Noordzee. De milieu-organisatie installeerde maandag vier metershoge beelden van zeepaarden op de zogeheten Klaverbank, een visrijk gebied dat volgens de actievoerders bescherming verdient. De houten beelden - door Greenpeace wachters genoemd - zijn bevestigd aan natuurstenen van circa twee bij drie meter in omvang, waarachter vissersnetten gemakkelijk blijven haken.
    'Zo breng je onnodig levens in gevaar', vindt voorzitter Jaap Hennekeij van VisNed. ...


Red.:   Een aperte leugen. De vissers kunnen de plak mijden en als ze erheen gaan, brengen ze zelf hun leven in gevaar. Maar leugens zijn noodzakelijk, omdat ze willen blijven vissen tot ze op zijn:

  'We waren al in overleg met vele partijen om de Klaverbank te helpen beschermen.'

De al genoemde truc: "Praten tot Sint Juttemis". En ondertussen doorgaan met leegvissen:

  Hennekeij vertegenwoordigt 8o procent van de Noordzeekotters. Die stellen voor delen van de Bank te mijden, of daar netten te gebruiken die de bodem niet raken.

En voor het goede doel van leegvissen ga je door met liegen:

  'Je kunt niet zomaar rotsblokken in zee storten om je eigen standpunt af te dwingen.'

Natuurlijk kan je dat wel, als de andere partij zomaar doorgaat met leegvissen om haar eigen standpunt af te dwingen.
    Natuurlijk heeft de "Praten tot Sint Juttemis' actie vele collaborateurs nodig:

  Ook de andere partijen die overleggen over instelling van zeereservaten op de Noordzee, zoals de overheid, Stichting de Noordzee en onderzoekscentrum Imares, zijn onaangenaam verrast door de actie. Zij zeggen hetzelfde doel na te streven als de actievoerders van Greenpeace ...

Stel: dat is waar. Dan moeten ze stoppen met "Praten tot Sint Juttemis", en Greenpeace steunen. Stel dat ze Greenpeace niet steunen, dan steunen ze "Praten tot Sint Juttemis", en zijn effectief voor het leegvissen. En dat laatste kan je testen. Dan gaan ze ook liegen:

   'Je kunt niet zomaar rotsblokken in zee storten, stelt het ministerie van Visserij. 'Het gebied heeft een hoge ecologische waarde', erkent onderzoeker Han Lindeboom van Imares. 'Het verdient zeker bescherming, maar dan wel zonder anderen in gevaar te brengen.'

Het ministerie van Visserij liegt en is dus voor leegvissen.

   'Het gebied heeft een hoge ecologische waarde', erkent onderzoeker Han Lindeboom van Imares. 'Het verdient zeker bescherming, maar dan wel zonder anderen in gevaar te brengen.'

De onderzoeker van Imares liegt en is dus voor leegvissen.
    De reactie van Greenpeace is volstrekt afdoende:

  Greenpeace stelt dat er lang genoeg gepraat is over de instelling van zeereservaten op de Noordzee. De coördinaten van de vier meter hoge zeepaarden zijn doorgegeven aan de instanties. 'Iedere visser kan het op zijn kaart intekenen', stelt een woordvoerder. De rotsblokken staan bovendien rondom het meest waardevolle deel van de Klaverbank, waar al natuurlijke rotsblokken liggen. 'In de praktijk mijden vissers dat gebied al.' Op filmbeelden is volgens Greenpeace goed te zien hoe schadelijk sleepnetten zijn voor de bodem van de Klaverbank. 

    Ook de journalistieke doet mee aan de leugens, zie de kop van het artikel. Ook de journalistiek is voor leegvissen, wat redelijk te verwachten was, want de journalistiek kiest in het algemeen voor de bestuurlijke oligarchie en het materialisme.
    De visserij is zel;fs om nog even aan te geven dat Greenpeace volkomen gelijk heeft met haar actie:


Uit: De Volkskrant, 21-06-2011, door Marloes Kraan, Productschap Vis

Noordzee is nog lang niet uitgeput

In de open brief van Greenpeace aan staatssecretaris Bleker (O&D, 17 juni) komt duidelijk naar voren hoe de actiepartij zichzelf steeds meer buitenspel zet.
    Allereerst laat Greenpeace zien hoe deze organisatie de internationale problematiek van overbevissing klakkeloos projecteert op de Noordzee. Zo kunnen we lezen dat de Noordzee 'uitgeput' is. Dat is niet waar. Uit een studie van Van Densen en Overzee (2008) blijkt ...


Red.:   Net zoals de overbevissing van New Foundland nooit waar is geweest zoals bewezen door studies.

  Ten tweede verwijt Greenpeace vissers te kleine vis op de afslag aan te bieden. Alle vis op de afslag voldoet echter aan de maat zoals die in Europa is vastgesteld.

Net als bij New Foundland is de gemiddelde omvang van de vis dramatisch afgenomen, maar de corrupte bestuurders hebben gewoon hun normen bijgesteld.

  Bovendien kunnen vissers de grotere sorteringen vis (die ze wel kunnen vangen) niet kwijt op de afslag, omdat consumenten de voorkeur geven aan vissen die op hun bord passen.

Een aperte leugen, want bijvoorbeeld kabeljauw, één van de meest gewilde vissoorten, past op geen enkel bord - die koop en eet je in moten. Net als tonijn, trouwens

  ... omdat Greenpeace als actiepartij niet wil meewerken aan het Maatschappelijk Convenant Noordzee, weet zij niet dat de overheid samen met de visserijsector en meer constructieve milieuorganisaties (Stichting de Noordzee, Wereld Natuur Fonds) werkt aan de invulling van de bescherming van natuurgebieden.
    En laat nu juist blijken dat de genoemde coördinaten 53°52'64" noorderbreedte en 2°59'54" oosterlengte precies vallen binnen het gebied dat de sector zelf heeft voorgesteld om te sluiten!

En nog een leugen, want als de visserij dit gebied niet meer wilde gebruiken, hoeft ze niet te protesteren. Dat protesteren doen ze wel, dus het was nooit de bedoeling geweest om dat gebied niet te gebruiken. Het praten over het sluiten van dat gebied was "Praten tot Sint Juttemis".
    En omdat de actie van Greenpeace een effectieve is, besluit de materialistische bestuurlijke oligarchie meteen in te grijpen:


Uit: Volkskrant.nl, 21-06-2011, ANP/Redactie

'Actie Greenpeace in strijd met de wet'

De actievoerders van Greenpeace die beelden van zeepaarden in zee hebben gedumpt worden extra in de gaten gehouden. Staatssecretaris Henk Bleker (Natuur) gaf vandaag in de Tweede Kamer aan dat er een extra patrouillevliegtuig en een schip in de buurt zijn om Greenpeace op heterdaad te kunnen betrappen.

Bleker noemde de actie in strijd met de wet en hij gaat met zijn collega Joop Atsma (Infrastructuur en Milieu) overleggen of er bestuursdwang kan worden opgelegd. ...


Red.:   Dit betreft vast internationale wateren, waarover Nederland niets te vertellen heeft.
    Een kleine vooruitgang:
 

Uit: De Volkskrant, 12-12-2011, van verslaggever Gerard Reijn

Deel van Noordzee direct gesloten voor boomkor

Akkoord tegen overmatige visserij

Een groot deel van de kustwateren in de Noordzee krijgt bescherming tegen overmatige visserij. Een kwart van de beschermde gebieden wordt per direct gesloten voor boomkorvisserij, waarbij een stalen balk met kettingen over de bodem sleept. In 2016 wordt deze vorm van visserij er helemaal verboden.
    Staatssecretaris Henk Bleker van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie zal morgen een akkoord ondertekenen, waarover bijna drie jaar is onderhandeld met visserij- en natuurorganisaties. ...
    Het Vibeg-akkoord (Visserij In Beschermd Gebied) betreft twee stukken kustwater, in 2008 door de EU aangewezen als Natura2000-gebieden: de Vlakte van Raan voor de monding van de Westerschelde, en de Noordzeekustzone, een 7 kilometer brede strook van Bergen, bovenlangs de Waddeneilanden tot Duitsland.
    Tot nu toe weigerde het ministerie deze gebieden effectief te beschermen. Eerst moesten natuurbeschermers en vissers het met elkaar eens worden over het te voeren beleid. Een jaar geleden leken die een akkoord te hebben bereikt, maar telkens was er weer een tak van de visserij die roet in het eten gooide. Greenpeace was daarover ontevreden, en probeerde deze zomer via acties (stenen in zee) en via de rechter de bescherming van het gebied af te dwingen. Die procedure loopt nog.   ...


Tussenstuk:
De gevaren van de boomkor

De visserij bedreigt op twee manieren de natuur.
Er wordt zo veel vis gevangen, dat soorten kunnen uitsterven. Dat probleem moet met vangstquota worden opgelost.
■ Het tweede probleem is dat sommige vangsttechnieken de bodem verwoesten. Dat geldt met name voor de boomkor: een stalen balk met kettingen die over de bodem wordt gesleept. Het net hangt daarachter. De kettingen doen de vissen opspringen; het net schuift eronder. De kettingen ploegen de bodem ongenadig om. ...


Red.:    Het voorgaande speelt zich allemaal af op de zeeën en oceanen. Maar op de binnenwateren spelen soortgelijke drama's:


Uit: De Volkskrant, 21-01-2012, door Hans Wiersma, Dronryp, De Visbond

Dankzij beroepsvisser nauwelijks een visje over

Het IJsselmeer was een van de rijkste viswateren in Europa, maar door de jarenlange overbevissing huizen er in het meer nu nog slechts eenjarige vissen. De vismonitor op het Marker- en IJsselmeer van IMARES laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Elk jaar gaat de visstand in het Marker- en IJsselmeer achteruit.
    De beroepsvissers hebben jarenlang hun gang kunnen gaan en onbeperkt maatse en ondermaatse vis uitgeroeid. Nu er bijna geen visje meer is te vangen, wijzen ze de beschuldigende vinger naar de natuurorganisaties die ervoor hebben gezorgd dat het water schoon en helder is geworden, en naar de aalscholvers die, zoals de beroepsvissers beweren, zonder vergunning hun vis wegvangen en opvreten.
    Waarom houden beroepsvissers krampachtig vast aan hun uitstervende beroep? Deden de schillenboeren dat ook? En de kleine kruideniers? Zijn zij door de overheid uitgekocht? Ik dacht het niet.
    Bovendien hebben de beroepsvissers onnoemelijk veel ondermaatse en zeldzame vissoorten opgevist en uitgeroeid. Om nog maar te zwijgen van de vele duikende vogelsoorten die verdrinken in de netten.
    Voor de tijd dat de beroepsvissers visten in het IJsselmeer kon de recreatievisser met een hengel daar mooie vangsten boeken. Ook kon je daar zaagbekken, aalscholvers, futen en andere vissende vogels zien. Tegenwoordig zie je nauwelijks nog vissende vogels.
    Als een recreatievisser met ondermaatse of beschermde vis wordt betrapt, zijn de boetes niet van de lucht, maar voor de tonnen dode ondermaatse, zeldzame en beschermde vis hebben de beroepsvissers nooit een cent boete hoeven betalen.
    Met terugwerkende kracht zou de overheid miljoenen aan boetes kunnen opleggen. Niks uitkopen. Eerst het water kapotvissen en dan schadevergoeding eisen? Het moet niet gekker worden. En dan ook nog de aalscholvers in een kwaad daglicht stellen?  ...
    Op allerlei oneigenlijke manieren proberen de beroepsvissers hun kwalijke praktijken te blijven uitoefenen. Het moet nu maar eens uit zijn.


Red.:    En ook in dit geval; weet men het al lang:

  Al in 2004 (27 maart) schrijft Jeroen Trommelen in de Volkskrant over de overbevissing van het IJsselmeer. Ook andere media berichtten er toen al over. Dus nieuws is het amper meer.

En al heel lang doet men niets.
    Weer een nieuwe soort:


Uit: De Volkskrant, 22-02-2012, door Gerard Reijn

Horsmakreel schreeuwt om beheer

De horsmakreel in de Stille Oceaan heeft het moeilijk. Een verdrag tegen overbevissing laat lang op zich wachten.

Tussentitel: 'Het beheer van visbestanden gaat vaker slecht dan goed'

Vier jaar achter elkaar onderzocht visserijbioloog Ad Corten wat de Europese vissers met hun grote vriestrawlers uitspookten in de oceaan ten westen van Chili en Peru. Daar was alle reden toe, want met de visstand ging het daar niet goed. De horsmakreel, een vis die in Europa niet wordt gegeten omdat er zo veel graten in zitten, werd steeds heviger bejaagd. Dit onder meer omdat zalmkwekers in Chili gemalen horsmakreel voerden aan hun roze vis.
    Het waren verbazende resultaten die Corten vond. De gevangen vis bleek elk jaar aanzienlijk groter. In 2007 mat de meeste horsmakreel rond 32 centimeter, een jaar later 34 centimeter, weer een jaar later 36 centimeter. Het normale beeld van een overbeviste populatie is juist andersom: daar ontbreken de grote vissen omdat die zijn weggevangen. ...
    Met die horsmakreel is dus iets anders aan de hand. 'Die hele populatie heeft jaren achter elkaar geen jonge vis geproduceerd', zegt Corten. Dat komt, zegt hij, door een aantal cyclische natuurverschijnselen zoals El Niño, waarbij de watertemperatuur elke paar jaar verandert.
    Wat niet wil zeggen dat er van overbevissing geen sprake is. Natuurorganisaties als Greenpeace en het Wereld Natuur Fonds wijzen er terecht op dat het bestand aan horsmakreel in de zuidelijke Stille Oceaan met 90 procent is gedaald. Alleen: die daling heeft zich grotendeels al voorgedaan in de jaren negentig.
    Ook toen was er sprake van natuurlijke geboortebeperking van de horsmakreel, maar ook van overbevissing. Het topjaar was 1996, toen bijna 5 miljoen ton horsmakreel werd opgehaald. Russen, Cubanen, Polen, Chinezen, Australiërs: iedereen joeg achter de horsmakreel aan. Maar veruit het meeste werd opgevist door Chilenen: meer dan 4 miljoen ton.   ...
    Er functioneren al veertien internationale visserijorganisaties. Negen zijn opgebouwd rond een gebied. Vijf zijn er speciaal voor tonijnpopulaties. Sommige zijn succesvol, zoals de CCAMLR rondom Antarctica, maar de meeste niet. 'Het gaat vaker slecht dan goed', zegt Molenaar.
    Heel moeilijk is het om visbestanden te beheren die zich over grote gebieden bewegen. Dat geldt vooral voor de tonijnsoorten. Extra moeilijk wordt het als die vis veel geld waard is. 'Dan krijg je effecten die vergelijkbaar zijn met drugshandel, of met de handel in tijgerpenissen. Die zijn zo veel geld waard, dat er altijd wel mensen zijn die er op zullen jagen.' In zo'n geval helpt volgens Molenaar ook een visserijorganisatie niet meer. 'Dan kan alleen een actie van de consumenten redding brengen.'


Red.:    Dan kan je het ook wel vergeten. Echt effectief is er natuurlijk maar één ding, net als bij stropers: kanonneerboten met vrije jacht op vissersvaartuigen.
     Verrassing: in tegenstelling tot voorgaande gebeurtenissen elders lijken de maatregelen in Europa op tijd te zijn gekomen:


Uit: De Volkskrant, 19-07-2013, van verslaggever Bard van de Weijer

Meer vis door strenge quota

De vis floreert, ook in de Nederlandse wateren. Zelfs de kwakkelende kabeljauw doet het beter. Houd de strenge Europese visquota voorlopig nog in stand, bepleiten Britse onderzoekers.


Tussentitel: In de Noordzee zwemmen evenveel schollen als in 1957

Het gaat onverwacht goed met de visstand in de Noordoost-Atlantische wateren. Dat is mede te danken aan de strenge Europese visquota: veel vissoorten worden nu duurzaam gevangen, waardoor het herstel van de populatie aanstaande is, aldus een studie die gisteren is gepubliceerd in Current Biology.
    In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, verbetert de visstand in de regio, meldt onderzoeker Paul Fernandes van de Universiteit van Aberdeen. Overbevissing behoort grotendeels tot het verleden en nu moet de natuur de kans krijgen zich te herstellen.
    Voorzichtigheid blijft echter geboden, stellen de Britse onderzoekers, want sommige soorten, zoals kabeljauw, verkeren nog steeds in de gevarenzone. De wetenschappers tonen zich niettemin verrast over de aanzienlijke groei van de populatie van diverse soorten, nadat rond de eeuwwisseling Europese vangstbeperkingen werden ingesteld.    ...
    Dat is goed nieuws, want er is doorgaans veel kritiek op het strenge visbeleid van de Europese Unie. Ook de schol die nog geen tien jaar geleden in de gevarenzone was beland, heeft er echter baat bij. Samenwerking tussen onderzoekers, beleidsmakers en visserij hebben geleid tot een beter beheer van de visstand, wat nu vruchten begint af te werpen, zegt Steins.    ...
    Zelfs de kwakkelende kabeljauw doet het al beter. Na jarenlang in de gevarenzone te hebben verkeerd, groeit het bestand van deze vissoort weer gestaag.
    De situatie is nog steeds zorgelijk, maar er lijkt voor het eerst sprake van herstel en dat is - het wordt bijna monotoon - ook weer goed nieuws.


Red.:    Dit is tevens zo'n beetje de eerste keer dat sombere voorspellingen aangaande menselijk handelen, gedaan op deze website, niet, of althans: voorlopig niet, is uitgekomen.
    Weer wat tegengesteld nieuws uit de Waddenzee:


Uit: De Volkskrant, 11-04-2014, van verslaggever Bard van de Weijer

Visstand sterk geslonken in halve eeuw

Schol en puitaal nu schaars in Waddenzee


De visstand in de Waddenzee is de afgelopen halve eeuw sterk afgenomen. Dit blijkt uit onderzoek door het Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ). Het instituut peilt sinds 1965 de visstand in het Marsdiep, waar in het voor- en najaar dagelijks een fuik wordt geleegd. Uit de metingen blijkt dat de dagvangst in deze periode is gedaald van gemiddeld 45 kilo naar 4 kilo.
    De afname is bij veel soorten te zien, zoals de schol en de puitaal. De zalm en de rog zijn zelfs helemaal uit de Waddenzee verdwenen. Andere soorten duiken juist vaker op in de fuik, waaronder de zeebaars. Volgens NIOZ-onderzoeker Henk van der Veer gedijt de laatste vooral beter vanwege klimaatverandering: het water in de Waddenzee is warmer geworden, waardoor de zeebaars er vaker voorkomt.    ...
    De alarmerende ontwikkeling van de visstand in de Waddenzee lijkt in tegenstelling met eerdere berichten over de Noordzee. Daar vertoont de visstand juist een opmerkelijk herstel, meldde marien-onderzoeksinstituut Imares een half jaar geleden.
    'Dat gaat om commerciële vissoorten', zegt Van der Veer. 'Wij kijken naar het totaal. Dat levert een ander beeld op.' Het NIOZ heeft met onder meer de Waddenvereniging donderdag een website gelanceerd waarop burgers de data kunnen inzien: waddenzeevismonitor.nl.    ...


Red.:   Kortom globaal gezien blijft het beeld onveranderd negatief.


Naar Politiek en overleven , Klimaat & Milieu lijst  , Wetenschap overzicht , of site home .

 

30 okt.2004; rev.30 nov.2007