Haïti en Cuba
Af en toe komt Cuba in het nieuws, en dan gaat het meestal over het gebrek aan
mensenrechten daar, of de onderdrukking van de vrije meningsuiting, of iets
dergelijks. Ook Haïti komt af en toe in het nieuws, en dan gaat het over een
onderdrukking door politieke of misdadige bendes, moorden, en dergelijke.
Ook buiten de politieke arena, en het Westerse nieuws is een deel van de
politieke arena, wordt Cuba soms genoemd, naar aanleiding van sportprestaties,
muzikale prestaties, en dergelijke. Een vast onderdeel van het repertoire zijn
dan opmerkingen van het soort 'Van de jonge Cubaanse muzikanten die de
communistische heilstaat van Fidel Castro tijdelijke mochten verlaten … ' (VARA
TV Magazine, nr. 42-2004, p. 22).
Een rationele vergelijking van Cuba en Haïti, waar ook de mensenrechten een rol
in spelen, gaat uit van de praktische indeling van waarden elders in detail
beschreven, maar die samengevat kan worden in het Duitse gezegde: Erst kommt
das Fressen, und dann der Moral. Hierin wordt uitgedrukt dat als je je elke
dag zorgen moet maken om het dagelijkse brood en je lichamelijke veiligheid, een
zaak als je politieke mening in het openbaar kunnen uiten volstrekt onbelangrijk
is.
Met betrekking tot de gevallen Cuba en Haïti is zelfs de meest oppervlakkige
kennis voldoende om te constateren dat het in Cuba met de basiswaarden van
maatschappelijke rust, veiligheid, en voedselvoorziening veel beter gesteld is
dan in Haïti
. Het zijn die maatschappelijke rust, veiligheid, en gewaarborgde
voedselvoorziening die de Cubanen in staat stellen tot prestatie op het gebied
van sport en muziek die ook in het buitenland opvallen. In vervolg op het vorige
citaat: ' … tijdelijk mochten verlaten, hoorde je dat de traditionele muziek
op het eiland bloeide als nooit tevoren.' (er volgen nog meer beschrijvingen
van muzikale, dat wil zeggen: culturele, bloei op Cuba). In een
wetenschappelijke context (een programma-serie over genetica, gepresenteerd door
Paul Witteman en hoogleraar Hans Galjaard) is geconstateerd dat de
gezondheidszorg op Cuba op een hoog peil staat, en wel zodanig dat ze zelfs
bepaalde producten exporteren, en in Haïti is zelfs een gewone zwangerschap een
gevaarlijke zaak
. Er werd door Galjaard ook een directe, wat algemenere vergelijking gemaakt met
Haïti, en geconstateerd dat de Cubanen objectief gezien veel beter af zijn dan
Haïtianen - dat is sinds die tijd alleen maar sterker geworden.
Het verschil tussen de laatste constateringen en de reguliere kritiek op Cuba
ligt in de context waarin ze geuit is: de reguliere kritiek vindt plaats in een
politieke context, en de positief uitvallende vergelijking buiten de politieke
context, in het geciteerde geval een wetenschappelijke. Het is duidelijk dat de
reguliere, Westerse kritiek dus niets te maken heeft met de objectieve feiten.
Het is gewoon botte politieke propaganda.
Een enkel voorbeeld, gekozen omdat de berichten naast elkaar stonden. Het
eerste, uit de Volkskrant, 03-01-2012, van correspondent Allart Hoekzema:
Natuurlijk is de hele Cubaanse bevolking voor de paus, en de regering ertegen,
want de communistische regering is fout in alle opzichten. Zoals een eindeloze
stroom bericht van Allart Hoekzema al heeft laten zien. Dit geheel in
tegenstelling tot de rest van Zuid-Amerika, dat een toonbeeld is van
maatschappelijke vrede:
En hadden we Mexico al genoemd? (de Volkskrant, 03-01-2012):
Allemaal maatschappijen die veruit te verkiezen zijn boven het communistische,
heidense, en eigenlijk best wel duivelse Cuba.En hoe zorg ervoor dat het
beeld van het duivelse Cuba blijft bestaan en versterkt wordt? Door manipulatie.
Een dissident overlijdt door een auto-ongeluk. Dus je interviewt de weduwe en
geef haar opinies een prominente plaats (de Volkskrant, 30-07-2011, van
correspondent Marjolein van de Water):
Maar natuurlijk. Ieder auto-ongeluk is natuurlijk de schuld van het regime.
Maar vanwege de buitenlandse betrokkenheid blijft er
natuurlijk aandacht, en komt de waarheid wat sneller in de pers (de
Volkskrant, 01-08-2011, van correspondent Marjolein van de Water):
Maar natuurlijk hebben die "dissidenten" kennis uit hogere bronnen, vandaar dat
hun woorden een veel prominentere plaats dan de werkelijkheid - zie de de
illustratie onder:
Want het is nu eenmaal zo dat het Cubaanse systeem des duivels is, dus moeten
alle tegenstanders van dat systeem wel heiligen zijn, die per definitie de
waarheid spreken, en hun woorden een prominente plaats krijgen ...
Zoals deze (De Volkskrant, 27-03-2013, van
verslaggeefster Irene de Pous):
En dit is één van de ideeën die ze kan opdoen.
Dat je beter liegt met retoriek dan met feiten. Dus niet praten over de
kapitalistische heilstaat Haïti maar wel over de communistische heilstaat Cuba.
Die oneindig veel beter presteert dan de kapitalistische heilstaat. Waar je dus
niets over schrijft, over die kapitalistische heilstaat. Haïti dus.. die
kapitalistische heilstaat. Dit dus ter demonstratie van nog iets dat ze kan
opsteken van de westerse journalistiek: je moet je leugens vooral veel herhalen
. Ze krijgen dan net de schijn van waarheid.
Maar onze blogster heeft wel al het een en ander geleerd:
Gunst, dat lijkt als twee druppels water op een andere kapitalistische
heilstaat: Amerika.
Na lange tijd gevuld met met enige regelmaat de standaard Koude
Oorlogshetze weer eens een bericht uit de werkelijkheid (de Volkskrant,
27-03-2021, door Carlijne Vos):
Kortom: een topland.
Naar Carabische standaarden.
En over Midden-Oosten zullen we het maar niet hebben, laat staan Afrika ...
Waarna het weer snel terugging naar het standaardpatroon. Aanleiding ...
(de Volkskrant, 19-04-2021, door Joost de Vries):
De boodschap:
Oftewel:
En dat smeer je dan weer uitgebreid uit:
Het resultaat voor die continue reeks mislukkelingen sinds de Cubaanse
revolutie:
Misschien is een idee voor die buurlanden om ook iets Cubaans te
proberen ...
Naar In het kort
, Anti-communisme
, of site home
 .
|
