Dat onderwerp is de combinatie van de Nederlandse pensioenen en de Europese Unie. Of het Europese Imperium zoals deze redactie gewoon is het aan te duiden, gezien de onwelwillende en onwelriekende plannen die met grote stromen vanuit de burelen van die Unie op de burgers afkomen. Een van de in dat kader al meerdere malen door deze redactie gemaakte opmerking is de begerigheid van het Imperium voor de Nederlandse pensioenpotten, zie deze bijdrage aan de rubriek Actueel uit oktober 2011 
.Dat was tot nu toe niet gebaseerd op concrete signalen, maar op pure logica. Of gezond verstand. Of boerenverstand, zo u wilt. Die redenatie loopt als volgt: In de zuidelijke Europese landen zitten enorme financiële gaten, ter waarde van op zijn minst 500 miljard, en mogelijkerwijs het dubbele of driedubbele. Die 500 miljard is het bedrag dat nu al in het Europese stabiliteitsfonds in gestopt, en de wetenschap dat in de financiële wereld een bedrag dat vast in de bak zit gebruikt om veelvouden daarvan weer uit te lenen - voor banken was die verhouding tot voor kort zelfs een absurd aantal van twintig keer (oftewel: vijf hele procenten eigen vermogen). Dus als het nodig is 500 miljard te garanderen, weet je zeker dat het daadwerkelijke risico, het daadwerkelijke gat, ook een aantal factoren groter is. Dat bedrag is zo groot geworden omdat het eerst verspreid zat bij vele banken en andere financiële instellingen, waarbij het per stuk om vele miljarden ging. De Europese Unie heeft het op zich genomen om al de bedragen tezamen te nemen en te garanderen. Een vorm van balletje-balletje: het gat is verplaatst van de ene naar de andere vingerhoed. Maar uiteindelijk, waar ze ook zitten, moeten de gaten weer gevuld worden. In dit geval, waar die gaten bestaan uit geld of beter het ontbreken ervan, moet ze dus weer gevuld worden met geld. En dat zijn dus geen dubbeltjes die nodig zijn. Er is maar één enkele bron van daadwerkelijk, echt, beschikbaar geld om dat gat mee te vullen: de pensioenspaarpotten. En aangezien de meeste landen voor hun pensioenen een omslagstelsel kennen, dat wil zeggen: de huidige werkenden betalen de pensioenen van de huidige gepensioneerden, en dus geen spaarpot hebben, blijft er de facto maar één spaarpot over die groot genoeg is: de Nederlandse pensioenspaarpot. Die van het ABP alleen als is ergens tussen 200 en 300 miljard, en alle pensioenpotten tezamen loopt dat rond de 500-600 miljard. De aanleiding om te starten met dit artikel is het naar buiten komen van het eerste signaal van de verwezenlijking van dit voorspelbare plan naar buiten gekomen. En wel van één van de meest deskundige medewerkers van de Volkskrant: politiek redacteur Martin Sommer, die bijvoorbeeld ook aan de start heeft gestaan van het klokkenluiden over de wantoestanden in het onderwijs (ergens in 2005): Uit: De Volkskrant, 07-04-2012, rubriek Politiek, door Martin Sommer Handen af van ons rotpensioen ... Een paar weken geleden is het CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt aangewezen als zogeheten pensioenrapporteur. Hij moet het Nederlandse pensioenstelsel beschermen tegen de begerige tengels van de Europese commissie. '800 miljard komt onder Brusselse controle', zei een opgewonden Omtzigt tegen dagblad Trouw. Als dit doorgaat 'kan het pensioenakkoord de prullenbak in'.Wat is er gaande? De Europese commissie werkt aan een nieuwe pensioenwet (richtlijn) voor de hele Europese Unie. Vanwege de crisis moeten financiële instellingen als banken, verzekeraars en ook pensioenfondsen aanmerkelijk grotere reserves aanhouden. Volgens het ministerie van SZW gaat het bij de Nederlandse fondsen om 20 miljard euro per jaar, die dus niet uitgekeerd kunnen worden. Actuarissen waarschuwen voor extra kortingen op de pensioenen en voorspellen op termijn 'de ondergang van de pensioensector'. Nu wordt her en der gesust dat het zo'n vaart niet loopt. Ook de eurocommissaris schijnt in te zien dat het Nederlandse pensioenstelsel het degelijkste ter wereld is. Maar ook als dit zaakje wordt geschikt, is het een leerzame les in de cursus Europa. Zo'n richtlijn volgt een keurige procedure, met eerst een witboek en dan een groenboek. Daarachter speelt zich een ware strijd af om de definitiemacht. Wie mag uitmaken hoe er tegen de dingen wordt aangekeken? De inrichting van het sociale stelsel valt onder de lidstaten, zonder bemoeienis van Brussel. Verzekeringen zijn net als banken financiële instellingen en daarover gaat Europa wel. Zijn pensioenen nu verzekeringen of niet, dat is de kwestie. Hier staat een en ander op het spel. Grote, internationale verzekeringsmaatschappijen willen dolgraag de Nederlandse markt op, die nu vanwege ons pensioenstelsel potdicht zit. Ook die strijd om de pensioenmarkt speelt zich af onder zo'n keurige Brusselse noemer: 'gelijk speelveld'. ... Red.: Afgekort: het argument van de Europese dictators zal zo gaan: de meerderheid van Europa heeft een omslagstelsel - in heel Europa moet hetzelfde gelden en werken. Dus jullie stelsel moet ook een omslagstelsel worde -dus die spaarpot is niet meer nodig. Dus die spaarpot stoppen we in het financieringgat. Twee problemen opgelost in één klap: meer Europese eenwording wat iedereen wil, en een oplossing van de financiële crisis, wat ook iedereen wil. En als jullie Nederlanders tegensputteren, zijn jullie egoïsten, nationalisten, vijanden van de Europese eenwording, een gevaar voor het uiteenvallen van europa, wat ongetwijfeld zal leiden ton vijandigheid tussen de Europese bevolken en uiteindelijk oorlog. En dat wil iedereen ten alle tijde en ten alle koste vookromen. Dus hier met die spaarpottten! En wie tegensputtert dat dit toch allemaal wel bijzonder kromme redeneringen zijn: er zijn in het kader van de financiële crisis meerdere commentatoren geweest die beweerd hebben dat de werkelijke oorzaak van het probleem niet de zuidelijke landen waren met hun tekorten, maar Duitsland dat met zijn handelsoverschot een veel te goede economie had. Serieus! (bronnen volgen). Martin Sommer gaat in zijn artikel verder met een beschrijving van hoe sparen voor pensioenen in onze Nederlandse cultuur zit - calvinistische zuinigheid, hoewel hij die term niet gebruikt. En hij besefte kennelijk ook de diepgang van die emoties gezien zijn laatste zin:
Amen. Waarna meteen het volgende stuk boven water kwam: Uit: De Volkskrant, 05-04-2012, column door Marcel van Dam, socioloog Brief aan eurocommissaris Olli Rehn Tussentitel: Je zult over onze 'verborgen reserves' nooit iets horen Beste Olli,Binnen enkele dagen zal de Europese Commissie een officiële brief ontvangen van de Nederlandse regering waarin zij een beroep doet op de mogelijkheid een lidstaat tijdelijk ontheffing te verlenen van de verscherpte begrotingsregels - zoals in het Six Pack-overleg overeengekomen. Beschouw deze brief als een informele side letter daarbij. Je hebt laten weten dat je de recessie waarin Nederland verkeert niet ernstig genoeg vindt om een uitzondering op de regel te maken. Maar de six pack-afspraken maken het mogelijk ontheffing te vragen op grond van een met redenen omkleed verzoek. Welnu, wij vragen je met een open mind de volgende redenen op hun waarde te schatten. In vergelijking met andere EU-landen is de financiële positie van Nederland ijzersterk. Zo neemt Nederland de laagste positie in op de 'misère-index' waarmee een gemiddeld rapportcijfer wordt gegeven voor werkloosheid, inflatie en begrotingstekort. We kunnen dus een stootje hebben. Temeer omdat er twee gegevens zijn die we met opzet - om binnenlandse politieke redenen - buiten de discussie houden. In tegenstelling tot de andere lidstaten hebben wij de aanvullende pensioenen van ambtenaren buiten de begroting geplaatst. Die worden betaald uit een via de begroting gespaard vermogen dat volgens alle boekhoudregels in mindering kan worden gebracht op de staatsschuld. Maar dat hebben we sinds het Centraal Economisch Plan van 1994 niet meer in officiële stukken vermeld om te voorkomen dat dit de bereidheid van burgers om te bezuinigen zou aantasten. De waarde van dat vermogen bedraagt nu ongeveer 250 miljard euro. Dat is ruim 40 procent van het bruto binnenlands product (bbp). De staatsschuld zal aan het eind van dit jaar ongeveer 70 procent van het bbp bedragen. Als we het gespaarde overheidspensioenvermogen daarvan aftrekken, blijft er een schuld van 30 procent over. ... Red.: Maar dat is nu precies het geld dat Olli Rehn in het financiële zwarte gat wil stoppen.
Idem. Marcel van Dam legt ook nog even uit waarom de Nederlandse regering en de rest van de oligarchie dit verzwijgt. Wat wij hier la weten: dat is om de staat verder te kunnen uitkleden, en de neoliberale heilstaat te vestigen. Want in de neoliberale heilstaat, kan de topderde van de maatschappij onbeperkt graaien. En nu, nog in delfde maand april van het jaar 2012, durft de eerste oligarch het expliciet te formuleren. Dat lef is vermoedelijk veroorzaakt doordat in Nederland op dit moment een politieke strijd speelt rond een begrotingstekort dat groter dreigt te worden dan 3 procent, terwijl die 3 procent als norm is opgelegd door Europa. De termen "bezuinigingen" en "hervormingen" liggen in de mond van alle oligarchen, politici, bestuurders, en media bestorven, waarmee men in de praktijk natuurlijk altijd op bezuinigingen op de lagere inkomensgroepen en hervormingen van hun rechtsposities bedoelt. Dus durfde deze oligarch, voormalig tweede man van De Nederlandsche Bank, het wel aan:
Hoogduin: extreme hervormingen zijn nodig
De denkafwijking zit in de combinatie "de gevolgen van het pensioenakkoord zijn moeilijk te overzien" met "dus moet we de gezamenlijke pensioenen afschaffen en het mensen individueel laten doen". Want als er één ding is dat de ervaring dienaangaande geleerd heeft, is dat de combinatie van (moeilijkere) financiële producten en individuele verantwoordelijkheid niet werkt - met als navrant voorbeeld het geval van banken en verzekeraars die van die individuele verantwoordelijkheid van de burger gebruik hebben gemaakt om hen ter waarde van vele miljarden aan woekerpolissen aan te smeren - tussen twee haakjes: woekerpolissen zijn producten waar de burger zijn geld in stort, waarna hij minder terug krijgt onder het mom van "kosten". Natuurlijk is de Europese Imperium, voor de Noord-Europese landen en met name Nederland, precies zo'n zelfde woekerpolis. De Europese bestuurders en mensen als Lex Hoogduin gaan er, net als die bankmensen, goed van leven in Dubai en op de Kaaiman Eilanden
|
