Uit: De Volkskrant, 02-09-2005, boekbespreking door Hans Wansink Berts blijde boodschap CDA-coryfee De Vries hekelt de 'neoconservatieve club' van Jan Peter Balkenende Het CDA van Jan Peter Balkenende is helemaal op de verkeerde weg. Het is een neoconservatieve club geworden, die wordt voortgedreven door subjectieve ideologische motieven, die de toets der zakelijke kritiek niet kunnen doorstaan. Door een eenzijdige nadruk op het beginsel van de gespreide verantwoordelijkheid, ten koste van gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap, is het CDA de zwakkeren in de samenleving, de mensen zonder vaste baan en hoge opleiding, uit het oog verloren. In plaats daarvan identificeert het CDA zich met de dynamische professionals die toch wel voor zichzelf kunnen zorgen. Degene die dit schrijft, is geen kwajongen, of dissident. Bert de Vries was drie jaar geleden nog even interim-voorzitter van het CDA. De econoom De Vries was als fractievoorzitter van het CDA medeverantwoordelijk voor de grootste puinruimoperatie van de naoorlogse geschiedenis. Met Ruud Lubbers aan het roer saneerden CDA en VVD in zeven jaar de overheidsfinanciën en de gezwollen verzorgingsstaat, daarbij massale werkloosheid, een diepe depressie en een financieringstekort van 10 procent trotserend. Als minister van Sociale Zaken in het derde kabinet van Lubbers (met de PvdA) voerde De Vries een ongekende harde sanering van de WAO door. Na zijn afscheid van de politiek in 1994 was De Vries voorzitter van de Sociale Verzekeringsbank en bestuursvoorzitter van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds. De hervormingsdrift van Balkenendes kabinet jaagt de burgers volkomen onnodig de stuipen op het lijf, schrijft De Vries in zijn driehonderd pagina's tellende tirade. Want Nederland staat helemaal niet aan de rand van de afgrond. De vergrijzing is een non-probleem, de staatsschuld hoeft helemaal niet te worden afgelost (want de rentelast is gehalveerd tot 3 procent van het nationaal inkomen) en er is geld genoeg om méér in plaats van minder uit te geven in de publieke sector. Nederland staat er veel beter voor dan het kabinet ons heeft wijsgemaakt. Bert de Vries laat het niet bij deze krasse uitspraken. Hij begint Overmoed en onbehagen met het fileren van de ideologische retoriek die het CDA gebruikt om zijn koerswijziging te rechtvaardigen. In het hart van zijn boek etaleert de Vries zijn inzichten over de volle breedte van het terrein van de publieke financiën en de sociale zekerheid. ... Met een knipoog naar de roemruchte Bergrede van de linkse CDA-leider Aantjes uit de jaren zeventig ziet De Vries de 'Bilderbergrede' van Balkenende van januari 2005, getiteld Van Verzorgingsstaat naar Participatiemaatschappij, als de ideologische ommezwaai. Balkenende stelde hierin dat de arrangementen in de sociale zekerheid en de pensioenen te verzorgend zijn, en te zeer gericht op het stimuleren van een passieve houding. Hij formuleerde aldus een nieuwe opdracht voor de overheid. Er moet een omslag gemaakt worden naar een activerend stelsel, zei Balkenende. Want de industriële samenleving, met haar hiërarchische karakter en baan voor het leven, heeft plaatsgemaakt voor een 'netwerksamenleving' van. goed opgeleide, geëmancipeerde burgers en dynamische arbeidsrelaties. Die netwerksamenleving vraagt, aldus Balkenende, om meer vrijheid en verantwoordelijkheid voor bedrijven en werknemers. Balkenendes opdracht voor de overheid is dan ook dat die moet ingrijpen in alle nationale vangnetten en decentrale regelingen die 'de passiviteit stimuleren'. Het commentaar van Bert de Vries op deze grote omslag in het christen-democratische denken kent een aantal dimensies. In de eerste plaats constateert De Vries dat solidariteit in de ogen van Balkenende geen toetssteen meer is voor het handelen van de overheid. Die moet alleen zorgen voor een bestaansgarantie op minimumniveau. Daarmee heeft dit centrale christen-democratische concept zijn politieke lading verloren. In de tweede plaats richt Balkenende in de ogen van De Vries 'alle schijnwerpers op het prototype van de nieuwe middenklasse'. Balkenende construeert zo een karikaturaal contrast tussen de arbeidersklasse van veertig jaar geleden en de nieuwe werknemer die eigenlijk allang is uitgekeken op de klassieke arrangementen in de sociale zekerheid. Volgens De Vries is het tegendeel het geval. De behoefte aan inkomensbescherming van werknemers wordt eerder sterker dan minder. ... In de derde plaats is er volgens de Vries in het nieuwe verhaal van het CDA geen plek voor mensen die niet onder een goede CAO vallen, een tijdelijke baan hebben of helemaal geen baan. De Vries: 'In de Bilderbergrede van Balkenende komen we de verliezers in onze samenleving niet meer tegen als slachtoffer van een kapitalistisch marktsysteem, maar uitsluitend nog als slachtoffers van een tot passiviteit stimulerende verzorgingsstaat. De Vries wil die verzorgingsstaat in grote lijnen handhaven en restaureren. ... Red.: Hier wordt het programma van het CDA van Balkenende omschreven als neo-conservatief. De huidige (schrijvende nu eind 2009) en betere term is neoliberaal. Het neoliberale van het ongeremde kapitalisme dat de kredietcrisis van 2008-2009 heeft gebracht -een grootschalige roof van de armen door de rijken. Maar ook in 2005 vielen de tegenstellingen al meer mensen op. De onderstaande ingezonden brief is geschreven naar aanleiding van de discussie over Intelligent Design (ID), de nieuwste vorm creationisme als tegenkracht van de evolutietheorie, aangezwengeld door de minister van Onderwijs, Maria van der Hoeven, CDA, en van katholieke komaf. De promotie van ID kan gezien worden als een voorzettting van de christelijk normen en waarde, een van de zelfbenoemde kernzaken voor het CDA. Dan nu de brief: De Volkskrant, -10-2005, ingezonden brief van Ron Bosten (Amsterdam) ID-debat Wat mij in het 'debat' over Intelligent Design (ID) opvalt is dat de mensen die de evolutiegedachte (opnieuw) ter discussie willen stellen veelal aanhangers zijn van een vrije-marktsysteem waarin vooral het recht van de sterkste lijkt te gelden. Red.: De schrijver stelt de dus dat er onder het CDA ook veel aanhangers van het vrije-markt-systeem en daarmee het recht van de sterkste zijn. Deze stelling moet wel gestaafd worden, maar dat is simpel. Een van de grote thema's van het tweede kabinet Balkenende, en misschien wel het grootste, was dat van zelfredzaamheid. Er is een directe lijn van zelfredzaamheid, via minder sociale regelingen, grotere inkomensverschillen, meer vrije markt, naar het recht van de sterkste, zie bijvoorbeeld hier 
.
Waar de inzonden brief dus de vinger de vinger op legt is dat in de praktijk het CDA waarden aanhangt die in regelrechte tegenstelling staan tot haar christelijke waarden. Een voorbeeld van die breuk met de met het sociale rentmeesterschap waar de christelijke CDA voor zou moeten staan: Uit: De Volkskrant, 17-12-2009, hoofdredactioneel commentaar Na de recessie De jongste cijfers van het Centraal Planbureau (CPB) over de economie zijn een lichtpuntje voor minister Bos van Financiën. Het CPB voorspelt voor 2010 een groei van anderhalf procent. ... Desondanks zal de CPB-prognose ongetwijfeld van invloed zijn op het politieke debat over de bezuinigingen die nodig zijn om de door de crisis uitgeholde overheidsfinanciën weer op orde te krijgen. Daarbij gaat het niet alleen om het geld, maar ook om de inrichting van de verzorgingsstaat. Premier Balkenende heeft een interview in het net verschenen Kerstnummer van het weekblad Elsevier gebruikt om zijn plannen voor het komende decennium te ontvouwen. Het komt erop neer dat het hervormingsprogramma van zijn eerste twee kabinetten (met de VVD) weer moet worden opgepakt. Het regeerakkoord met de PvdA en de ChristenUnie is dus in de ogen van Balkenende niet meer dan een adempauze. Vanaf nu moet de verzorgingsstaat weer flink worden getrimd, want Nederland is volgens Balkenende ‘te risicomijdend’. Wat het land nodig heeft, is ‘een winnaarsmentaliteit’. ... Concreet spreekt de premier over bezuinigingen ter grootte van 30 tot 50 miljard per jaar, onder het motto ‘Op Eigen Kracht’. Mensen, gezinnen en bedrijven moeten daarvoor meer financiële ruimte krijgen. Lastenverzwaring is voor het CDA onbespreekbaar. ... Red.: En dit alles ten ten koste van de zwakkeren in de samenleving. Gewoon het neoliberale programma. En nog geen paar maanden later een bevestiging van dat oordeel uit eigen CDA-kring: Uit: De Volkskrant, 24-02-2010, Sytze Faber, voormalig CDA-politicus. In 2007 publiceerde hij een boek over de kabinetsformatie De wet van de koestal, gereformeerden in Den Haag. Bos heeft grootste probleem Wouter Bos heeft geen antwoord op de neoliberale agenda van zijn voornaamste concurrent. Hij zal moeten plaatsmaken De twee kabinetten van Kok en de eerste drie van Balkenende waren geobsedeerd door het neoliberale marktdenken. Ze privatiseerden wat hen voor handen kwam: het openbaar vervoer, de sociale woningbouw, de Keuringsdienst voor Waren, de afvalverwerking, infrastructuur, zorgtaken, de kabel, het loodswezen, de energievoorziening, cultuur, gladheidbestrijding. Maximalisering van de winst was de kurk waarop de private sector drijft. Het huis van de overheid werd niet alleen kleiner en slonziger, de overheid werd ook afhankelijker van de financiële sector. Het begrip solidariteit verdween achter de horizon. ... Red.: Vermoedelijk denkt Faber hiermee Bos een loer te draaien, maar het is een geweldige vorm van in de eigen voet schieten. En nu schiet Faber meteen raak: Uit: De Volkskrant, 06-04-2010, Sytze Faber, oud-Kamerlid voor het CDA. Politieke leven Balkenende is hoe dan ook ten einde De partijleider van het CDA heeft er maar voor te zorgen dat zijn partij bij de Kamerverkiezingen de grootste wordt en dus de premier mag leveren. ... Alle gereformeerde premiers sinds de invoering van het algemeen kiesrecht (Colijn, Gerbrandy, Zijlstra, Biesheuvel en Balkenende) hebben op economisch, financieel en sociaal gebied veel meer affiniteit met liberalen dan met sociaal-democraten. Als financieel woordvoerder van de CDA-fractie onderschreef Balkenende de neoliberale hoofdlijnen van het tweede kabinet Kok (1998-2002) en het daarmee samenhangende lukraak privatiseren van overheidstaken. Zijn eerste drie kabinetten (2002-2007) trokken die lijn door. Op het ministerie van Financiën fungeerde VVD’er Gerrit Zalm als baken. De Kamerverkiezingen op 22 november 2006 gooiden roet in het eten. Regeren over rechts was er niet meer bij. Zo werd Balkenende de eerste premier van gereformeerde komaf – oorlogspremier Gerbrandy was een geval apart – die een coalitie aanging met sociaal-democraten. Het smaakt niet naar meer. Dat blijkt wel uit interviews eind vorig jaar in De Telegraaf en Elsevier. Daarin ontvouwt Balkenende wat hem voor ogen staat. De verzorgingsstaat leidt tot verslapping. Verder snijden in de sociale zekerheid is daarom onontkoombaar. De belastingdruk moet omlaag. Het ondernemerschap is het scharnierpunt van de samenleving. Er moet een veel sterkere winnaarsmentaliteit komen. ... Red.: Ook de basis van het christelijke geloof: naastenliefde, is niet veilig bij het CDA: Uit: De Volkskrant, 23-07-2011, column door Aleid Truijens Mantelzorgers Tussentitel: Sabine Uitslag smijt dweil in gezicht mantelzorgers Op zondagochtend doen CDA-Tweedekamerlid Sabine Uitslag en haar man altijd een leuk spelletje. Mantelzorgertje. Met slaapogen stommelt Sabine naar de keuken, waar ze een ontbijtje voor haar schat bereidt. ... Echt waar. Nadat Sabine Uitslag ontbijt voor haar man had gemaakt vroeg ze zich, zo schrijft ze in haar column op de website Zorg & Welzijn, een week lang af wat mantelzorg nu eigenlijk is. Handig om te weten als je langdurige zorg in je portefeuille hebt. 'Als jij je oude vader helpt met de steunkousen en je kookt zijn potje (...), is dat dan mantelzorg?' peinsde Sabine. 'Een moeder die een baby voor de derde keer in een nacht uit bed haalt?' Die zegt toch niet: 'Nu is de maat vol, ik raak totaal overbelast, ik bel de thuiszorg!' Goedbeschouwd allemaal mantelzorgers, toch? Net als Sabine zelf met haar ontbijtje. Het is gewoon naastenliefde. Dat is iets heel moois, al hebben 'veel mensen het zo nog niet bekeken'. Veel mensen denken volgens Sabine tegenwoordig dat liefde in klinkende munt moet worden betaald. Akelige mensen, die zorgzaamheid 'kwantificeren'. Het is 'juist hartstikke waardevol', doceert ze, 'als je de yogales moet afzeggen omdat je gaat koken voor een doodzieke vriendin.' Sabine hoort van mantelzorgers dat die het zo zwaar hebben. Zwaar? 'Hoe ging dat 'vroeger' dan?' hoont ze. 'Was het, toen er nog geen computer, skype, robot-stofzuiger en wasmachine was, niet nog veel zwaarder?' Waar klagen die mantelzorgers over? Kom op hé, zij vraagt toch ook geen PGB aan om haar man te kunnen verwennen? Ik hoop dat Uitslag niet gaat koken voor die vriendin. Doodzieke mensen hebben zelden honger, maar hebben iemand nodig die poep, piep en kots ruimt en hun moed inspreekt. Als je geluk hebt, zijn er zulke mensen in je omgeving. Overdag zijn de meesten aan het werk, zoals onze overheid graag ziet. Anders dan 'vroeger', toen vrouwen alle tijd hadden om met pannetjes soep langs te gaan. ... Slimme zet van het CDA, om mannenmagneet Uitslag met haar oergezonde Zeeuws-Meisjewangen de boodschap erin te laten rammen: dat de zorg 'onbetaalbaar' wordt en dat te wijten is aan gebrek aan naastenliefde en inhaligheid van de mantelzorger. Maakte Edith Schippers psychiatrische patiënten uit voor aanstellers die hun problemen maar thuis moesten uitvogelen, Uitslag wast de chronisch zieken en hun familie de oren. ... Red.: Ja ja, reuze sociaal zijn die CDA'ers ... En ze hebben ook zo veel moraal: Uit: De Volkskrant, 25-08-2012, door Robert Giebels en Ron Meerhof 'Ik moet tijdens deze campagne een enorme berg beklimmen' In de aanloop naar de verkiezingen laat de Volkskrant tien lijsttrekkers aan het woord. Vandaag: Sybrand van Haersma Buma (47) van het CDA: 'Ik wil een nieuwe moraal in de samenleving leggen.' Red.: Een "nieuwe moraal" is nodig, omdat het CDA de oude moraal ten onder heeft doen laten gaan in haar steun aan het neoliberalisme van het VDD, de politieke broeder. En nu zijn we in 2013, en hebben we een kabinet bestaande uit VVD en PvdA, en kijk er eens: Uit: De Volkskrant, 07-10-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré Zonder CDA
Op de fiets tegen IS? Echt niet! |
