Tot de zaken van anderen waar je je niet mee zou moeten bemoeien die zaken of ideeën van anderen zijn zich gaat wel met jouw zaken of ideeën bemoeien. Een voorbeeld: natuurlijk moet je tolerant zijn met betrekking tot de hobby's van je buurman. Tot die hobby die van het trompet spelen is - want die hobby bemoeit zich met jou, in de vorm van geluidsoverlast. Het feit dat andermans zaken of ideeën een invloed op jou hebben, geven jou het recht je ermee te bemoeien. En dat bemoeien is niet het schenden van de tolerantie, want het verwijt van het schenden ligt bij de partij die zich met jouw zaken bemoeit. Wat hier geformuleerd is voor de kleine zaak van het trompetspel, geldt natuurlijk voor alle maatschappelijke zaken. En waar het hier om gaat: de aanwezigheid van andere culturen. Chinese immigranten hebben nooit overlast veroorzaakt - dus heeft Nederland zich nooit met de Chinese cultuur bemoeit. Allochtone immigranten veroorzaken wel problemen: aanzienlijke groepen zijn sociaal moeilijk inpasbaar gebleken, en kleinere groepen veroorzaken daadwerkelijke overlast van de kleinere tot de ernstigste soort - politieke moord. Dus is het niet meer dan logisch, en volkomen terecht dat Nederland zich met de allochtone cultuur bemoeit. dat is niet gebrek aan tolerantie, dat is een noodzaak in het belang van beide partijen. Onder een buitenstaander die het wat anders formuleert, maar hetzelfde zegt, namelijk columniste Nausicaa Marbe, immigrante uit Roemenië: Uit: De Volkskrant, 20-04-2007, door Nausicaa Marbe Wat Nederland allemaal pikt De Tilburgse firma Ahmed Salam & zoon heeft een nieuwe respectnorm geïntroduceerd waar niet-moslims zich aan moeten houden. Het zou van de zotte zijn om van islamieten te verwachten dat ze het aanzicht van alcoholische consumpties of van onbedekte heidense dameshoofden tolereren. De ene hobbel na de andere verrijst op het integratiepad van de salafist, aldus een interview in NRC Handelsblad. De Hollandse monocultuur moet weg. Hoe de Syrische imam dat wil bereiken, blijft een geheim, bewaakt met gespleten tong en gesluierd in ontkenning. Geen geringe integratiehobbel, dunkt me. De lokale PvdA-fractie uitte deze week dan ook haar zorgen, in een poging tot dialoog. Een onnut offensief. Aanmerkelijk frisser waren de geluiden van de Tilburgse burgemeester Vreeman, die er uitflapte dat deze imam niet in Nederland hoort. Beleidsmakers beloven al jaren een 'harde hand' tegen radicale excessen. Dit was dé gelegenheid om te laten zien wat dat inhoudt. Maar nee. De Tilburgse fractievoorzitters uitten hun ongenoegen, de boosdoener dreunde wat politiek correcte verzoeningstaal op die hij niet meende, maar waar geen speld tussen te krijgen was. Vervolgens beschuldigde hij de Nederlandse partij van intolerantie. Eindstand: 1-0 voor de leugenaar. Wat is dat toch met politici, agenten en hulpverleners dat ze oog in oog met problematische allochtonen liever aardig en machteloos zijn, dan onaardig en efficiënt? Ze stellen zich op als dhimmi's: niet-moslims in een land waar moslims de dienst uitmaken. Imam Salam verdient een preekverbod; zijn plaats kan ingenomen worden door iemand die een gebruiksvriendelijker islam voorstaat. Wellicht bestaat zo'n persoon niet of wil de moskee bezoeker er niet aan. Maar al te voorstelbaar in een land dat radicalisering wil bestrijden met invoelend gepraat. Hoe zinloos de dialoog kan uitpakken, bleek deze week in het tv-programma Premtime. De presentator trok de Utrechtse probleemwijk Overvecht in, geflankeerd door hoogopgeleide Marokkanen. Voor een goed gesprek. Ze hebben het geweten. Ze werden belaagd, beschimpt en geschopt door straatschorem. De lafsten hadden hun gezicht bedekt met bandana's en gooiden met stenen. Als het maar op incidenten in de Gazastrook leek. Zo'n hoogopgeleide Marokkaan noemde het schorem overigens niet schorem, maar bleef vergoelijkend reppen van 'deze jongens' en de kansen die ze verdienen. Dit conform het nationale misverstand dat allochtone raddraaiers slachtoffers zijn van, jawel, discriminatie. Deze jongens bleven ook actief toen een agent verscheen. De wetsdienaar draaide eveneens het bekende riedeltje af over elkaar begrijpen, erbij betrekken, erbij horen: de wens tot behagen. Je moet het als bedaarde fietser zonder deugdelijk licht niet in je hoofd halen met zo'n diender over de bekeuring te marchanderen. Deze jongens daarentegen kunnen rekenen op zijn voile begrip. In de Nederlandse straten heerst het recht van de sterkste en dat is niet de politie. Niemand verwacht dat agenten jonge delinquenten het pak slaag geven dat ze thuis hebben misgelopen. Maar opsluiten, straffen en opvoeden moet kunnen. Er zijn vreedzame middelen tegen gewelddadige jeugd. In mijn vriendenkring bevindt zich een"strenge directrice van een multicultureel lyceum te Parijs. Elke dag pakt de politie leerlingen op die de buurt terroriseren. Vaak met detentie als gevolg. Op school houdt de directrice ze onder de duim. Toen Abdel en Abdullah elkaar onlangs voor 'vuile jood' uitscholden, moesten ze een publieke schuldbekentenis schrijven - de bazin is ouderwets links. Toen dit gefotokopieerde epistel eenmaal aan alle lokaaldeuren hing, verging hun de lust tot antisemitisme. Ondenkbaar, oordeelt de directrice, dat haar leerlingen de Holocaust zouden ontkennen. Ze zou ze direct doorsturen naar 'le tribunal'. Iedere ochtend neemt ze bij de poort hoofddoeken en keppeltjes in beslag. Ook moeders moeten hun hoofddoek afdoen. 'Madame', zegt de directrice, 'op straat respecteer ik uw vrijheid van geloof, in deze school van de Republiek omhelzen we beiden de laïcité.' En warempel, het ding gaat af. ... die duidelijke houding geeft lucht. Niet capituleren voor de radicalen. Niet verstrikt raken in zinloze dialogen. Niet toestaan dat de eigen cultuur bespot en uitgeschakeld wordt. Zorgen dat onbeschoftheid en fanatisme nooit de norm worden. Het is van de zotte, vindt mijn Franse vriendin, wat Nederland allemaal pikt. Jullie tolerantie, zegt ze, heeft zich finaal tegen je gekeerd. Naar Linkse denkfouten  , Politiek lijst
 , Politiek
& Media overzicht
, of site home
. |