De politiek-correcte club

De politiek correcte club maakt sinds de jaren zeventig in belangrijke mate de dienst uit wat betreft het algemene maatschappelijke en politieke klimaat in Nederland. De club bestaat voornamelijk uit linkse politici en journalisten, en een kleiner aantal wetenschappers en kunstenaars; een niet uitputtende lijst van over de jaren is, in volgorde van invoeren: Marcel van Dam , Pieter Hilhorst , Anet Bleich , Ed van Thijn ,  Hans van Mierlo (†), Hedy d'Ancona , Jacques Wallage , Paul Rosenmöller, Jan Pronk, Thom de Graaf, Thijs Wöltgens, Femke Halsema , Jan Blokker (†) , Frits Barend, Sonja Barend , Ferry Mingelen, Hugo Brandt Corstius (Piet Grijs - † ) , Clairy Polak, Peter van Ingen, Elsbeth Etty , Joop van Thijn (†), Martin van Amerongen (†), Felix Rottenberg, Ischa Meijer (†), Jan Mulder , Anil Ramdas (†) , Stephan Sanders , Carrie , Wim de Jong , Herman Franke (†) , Lydia Rood , Bert Wagendorp , Francisco van Jole  , Geert Mak , Max van Weezel (†) , Alexander Pechtold , Job Cohen , Maarten Keulemans , Peter Giesen , Peter Middendorp , Jan Jaap van der Wal , Bas Heijne , Maarten van Rossem , Sheila Sitalsing , Jean-Pierre Geelen , Evelien Tonkens , Johan Fretz , Arnon Grunberg , Harriet Duurvoort , Asha ten Broeke , Claudia de Breij , Julien Althuisius , De Betrouwbare Mannetjes oftewel Simon Hendriksen en Menno Runderkamp , Margriet Oostveen , Peter R. de Vries , Arnout Brouwers , Janny Groen , Rob Vreeken , Marjan Slob , Beatrice de Graaf , Arie Boomsma , Marcel van den Bergh , Flip van Dyke , Heleen Mees , Kustaw Bessems , Sunny Bergman , Gidi Heesakkers , Paul Onkenhout , Nico Dijkshoorn   , Olaf Tempelman , Laura de Jong , Freek de Jonge , Haro Kraak , Toine Heijmans , Sarah Sluimer , Stella Bergsma , Aaf Brandt Corstius , Frank Heinen , Loes Reijmer , Rikko Voorberg , Mensje van Puffelen , Tom-Jan Meeus , Paul Witteman . Anja Meulenbelt , Dolf Jansen , Robert van de Griend , Meredith Greer , René Danen , Dirk-Jan van Baar (†) , Twan Huys , Pieter Derks , Tineke Bennema , Sander Donkers , Frank Hendrickx , Linda Duits , Sander Schimmelpenninck , Chris Klomp , Greta Riemersma , Marcia Luyten , Ariejan Korteweg , Stevo Akkerman , Sybren Kooistra , Sanne Wallis de Vries , Huub Bellemakers , Jarl van der Ploeg , Chris Aalberts , Ton F. van Dijk , Marcel van Roosmalen , Teun van de Keuken , Arie Elshout , Roxane van Iperen , Emma Curvers , Arno Haijtema , Doortje Smithuijsen , Aisha Dutrieux , Merel van Vroonhoven , Ana van Es , Lieke Marsman , en Thomas Hogeling - wat losse gevallen zijn verzameld hier  .

En geordend naar onderwerp: allochtonen , asielzoekers , demonisering , eenzijdigheid , integratie , invloed , kritiek , taalgebruik , omvolking , vpro , zelfportretten , zwijgcampagne .

Het belangrijkste PC strijdmiddel is het bepalen van wat al dan niet fatsoenlijke standpunten zijn, en met name het krachtig veroordelen van wat niet fatsoenlijk wordt geacht - af te korten tot "verbale smeerlapperij". Niet de standpunten van de tegenstanders worden bestreden, maar hun morele integriteit wordt in twijfel getrokken. Niet je standpunten deugen niet, maar jij deugt niet - met het bijbehorende zwart-wit denken: wie een deel van de PC-club meningen afvalt, behoort tot het vijandige kamp - een proces nu bekend als demonisering .

Hét wapen in deze strijd is het "bruin maken", bruin staande voor alles wat betrekking heeft op het nazisme, van meer "onschuldige" vormen als het uitmaken voor NSB'er, tot en met de verdachtmaking om persoonlijk Anne Frank te hebben verraden; een aantal geïllustreerde voorbeelden over Pim Fortuyn, verzameld door W.D. Sparling , is te vinden hier - een langere lijst van korte citaten staat hier - de lijst laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Net de als morele positie van de daders: woordgajes.

Na de moord op Fortuyn is er door velen van deze lijst spijt uitgesproken over hun eerdere woorden. Pure onoprechtheid. Nog hetzelfde decennium zag de opkomst van de populariteit van Geert Wilders, over wie de PC-kliek hetzelfde dacht als over Pim Fortuyn. Over Geert Wilders zijn ook een groot aantal uitspraken gedaan door de PC-kliek, net als over Pim Fortuyn, zie hier . Het is dezelfde soort mensen, en er zijn zelfs een paar dezelfde - de verschillen worden veroorzaakt door de verstreken tijd en verschuivende carrières.

Het is niet bekend of hier sprake is van een (deels) welbewuste orkestratie, maar uiterlijk heeft er alle schijn van, en los van expliciete onderlinge afspraken kan het uniforme optreden alleen verklaard worden door een sterk gemeenschappelijk groepsbelang. De aard van dat groepsbelang kan men afleiden uit de standpunten en ideologie van de PC-club . Hieruit blijkt dat die zelfs het gebruik van een gemeenschappelijke joodse achtergrond niet schuwt .

Het PC-standpunt dat de laatste jaren het meest bediscussieerd wordt, is dat aangaande asielzoekers en allochtonen. Het principe dat de PC-club hanteert is dat deze mensen altijd goede intenties hebben en een aanwinst zijn . Qua praktische standpunten leidt dat er toe dat ze vinden dat deze groepen in alle omstandigheden waarin zij een beroep op ons doen als land, onze steun verdienen, ook wel het zielige-negertjes syndroom genoemd. Alle mensen die willen wijzen op de overlast die sommige groepen immigranten, wordt zo veel mogelijk het zwijgen opgelegd, en waar dit niet lukt zwart gemaakt . De grote invloed van die de PC club op de maatschappij heeft, blijkt uit aanwijzingen dat dit zelfs bij de politie het geval is .

Het tweede kenmerkende standpunt van de PC-club is het cultuurrelativisme, ook bekend als de steun voor de multiculturele samenleving. Dit standpunt is in belangrijke mate verweven met de allochtonen/asielzoekerssteun. Verschillen tussen autochtone en allochtone culturen mochten niet in termen van beter of slechter besproken worden, en het principieel gelijk stellen van alle culturen was het makkelijkste middel om dat doel te bereiken. Uitingsvormen van het cultuurrelativisme zijn het kleineren van de westerse cultuur in het algemeen, en de Nederlandse cultuur in het bijzonder. Dat laatste heeft ook een cultuur-elitaire component: de PC-club keert zich graag tegen alles wat men zelf ziet als klein-burgerlijkheid: een fatsoenlijk rijtjeshuis met een tuintje in een fatsoenlijk buurt waar mensen nog weten wie de buren zijn (met als laatste voorbeeld de afkeer voor de Vinex locaties). Of wat algemener: de afkeer van de kleine stad en het dorp met het fatsoen, ten gunste van de anonieme stad met criminaliteit en drugsoverlast .

Een derde belangrijke component in de PC-houdingen is haar afkeer van industrie en techniek, en in ruimere zin alles wat met wetenschap van doen heeft . Men zou kunnen denken dat dat voortkomt uit milieu overwegingen, maar nadere beschouwing leert dat het dieper gaat. Ten eerste hebben de echte PC-intellectuelen weinig met de natuur op, het zijn veel meer stadsmensen. Bovendien houden ze ook niet van schone techniek. En ook op het gebied van wetenschap ziet men iets dergelijks: ze hebben niet alleen een afkeer van natuurwetenschappen, het abstracte broertje van de techniek, maar ook van het wetenschappelijk aspect binnen de menswetenschappen. Praten over de psyche is mooi, maar zodra het op regels of wetten aankomt, gaat men gruwen. Degenen die als eersten voorstelden om naar wetenschappelijke achtergronden van misdadig gedrag te kijken, werden door de PC-club met pek en veren door het intellectuele dorp rond gereden, zie De hetze tegen Buikhuisen .

Als men deze drie PC-houdingen tezamen neemt, is er een gemeenschappelijke factor zichtbaar, in dat men in alle gevallen kiest voor intuïtieve principes boven de waargenomen werkelijkheid. De impact van allochtonen in de volkswijken hoefde niet onderzocht te worden, want multiculturaliteit is goed, dus het zal wel goed komen. Kleine cultuur en fatsoen is minderwaardig, want grote cultuur vraagt veel meer eruditie, en cultuur wordt geschapen in een sfeer van intellectuele onafhankelijkheid en vrijheid, een sfeer van je niet storen wat de buren denken. En als er regels aangaande gedrag en bijbehorende geestestoestand bestaan, dan tasten die het door de PC meest hooggeachte in deze wereld aan, namelijk hun geestelijke individualiteit, hun unieke eigenheid.

Het hoog houden van principes boven de werkelijkheid is een dusdanig veelvoorkomende zaak binnen alfa-intellectuele kringen dat men het bijna een definitie ervan kan noemen. Het beruchtst in dit opzicht zijn filosofen , bijvoorbeeld bij monde van Friedrich Hegel, die in antwoord op een interruptie van een toehoorder van een van zijn lezingen: "Uw beweringen zijn in strijd met de feiten!", riposteerde met "Des te erger voor de feiten". Eén van Hegel's beweringen was dat op grond van filosofische overwegingen, het aantal planeten in het zonnestelsel zeven en slechts zeven kon zijn. Deze stelling werd gepubliceerd in het jaar 1800. Op 1 januari 1801 werd een achtste planeet ontdek ... De oorzaak van dit verschijnsel, dat duidelijk een geestelijke afwijking is, is hier benoemd als "cognitieve dementie", en is beschreven hier .

Het principe dat ten grondslag ligt aan de PC-stellingname in het allochtonen- en asielzoekers-debat is dat allochtonen en asielzoekers betere mensen zijn dan autochtonen. Ga maar na: ze gaan er vanuit dat alle asielzoekers/allochtonen onze steun verdienen, dus dat ze allemaal goede intenties hebben. Ze gaan er tevens vanuit gaan dat er een aanzienlijk deel van de autochtonen die goede intenties niet hebben, omdat ze de makers van bezwaren tegen sommige aspecten van de allochtonen/asielzoekers in Nederland zwart ("bruin") maken. Oftewel: alle asielzoekers/allochtonen deugen, en maar een deel van de autochtonen deugt. Dus denken ze dat allochtonen/asielzoekers betere mensen zijn dan autochtonen .

De boosheid van de PC-club over de gebeurtenissen van de laatste tijd - de moord door een Marokkaan op Theo van Gogh, het niet-handen-schudden door een imam - is dus begrijpelijk: ze zijn in een van hun meest gekoesterde principes, en daarmee hun morele superioriteit, aangetast. Maar de allochtonendiscussie niet het enige aspect van het PC gedachtengoed dat schadelijk is voor de Nederlandse maatschappij; meer daarover in De cultuur discussie . ook met betrekking tot de oplossing van het allochtonenprobleem worden er bijzonder schadelijk en weerzinwekkende meningen op na gehouden .

Tot slot: bovenstaand artikel is van 16 januari 2005, na de moord op Theo van Gogh. Het is heel illustratief om het artikel van Joost Zwagerman over hetzelfde onderwerp van voor die moord te lezen, zie hier . Merk op dat de daar door Zwagerman geconstateerde dubbele moraal met betrekking tot belediging aan christenen en moslims daarna nog veel sterker is geworden.

Voor een minder genuanceerde versie van bovenstaande analyse, met vele aanvullende informatie en analyses, zie hier .

Tot slot wat karakteriseringen:
  Hoe voelt zwemmen in een bak met snot? Lees De Betrouwbare Mannetjes.
  Leren gifmengen? Lees Sheila Sitalsing. Bijles van Margriet Oostveen en Marjan Slob.
  Kennismaken met een psychopaat? A. Grunberg laat u graag alle aspecten zien.
  Maniak met een enkele hersencel? Bert Wagendorp.
  Maniak met verbale diarree? Francisco van Jole.
  Maniak? Peter Middendorp!
  Op zoek naar dikke dreinkleuter in tuinbroek? Asha ten Broeke, wetenschapsjournalist.
  U houdt van racisme? Harriet Duurvoort doet niets anders.
  Recent bekeerd tot de islam? Janny Groen heeft een ruime voorraad hoofddoeken thuis en Rob Vreeken een boerka.
  Leren paardrijden? Claudia de Breij is uw vrouw en haar piste de VARA.
  Freek de Jonge? ... (die is te makkelijk)

Kortom: het is toppie joppie met het politiek-correcte columnisme.


Naar Politieke correctheid , of site home ·.